Για την αστυνομική εισβολή στην κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

Την Παρασκευή 29 Ιουλίου ένας συρφετός ασφαλιτών, ματατζήδων και μηχανοκίνητων μπάτσων εισέβαλαν με οργανωμένη επιχείρηση παρουσία εισαγγελέα στην κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά. Τα ανδρείκελα του κράτους, που επικαλέστηκαν για την εισβολή εισαγγελική παραγγελία μετά από μήνυση του ιδιοκτήτη το 2009, διέλυσαν το εργαστήρι πληροφορικής της κατάληψης υφαρπάζοντας 15 υπολογιστές και ό,τι άλλο υλικό είχε να κάνει με τεχνολογική υποδομή. Την ίδια στιγμή, περιμάζεψαν τις μαύρες και κόκκινες σημαίες που βρήκαν στο κτήριο, ενώ έγραψαν εμετικά φασιστικά και σεξιστικά συνθήματα.

Η αστυνομική επιχείρηση διήρκησε περισσότερο από 3 ώρες και στη διάρκειά της συνελήφθη ένας από τους συντρόφους μας, ο οποίος απαίτησε να είναι παρών κατά την έρευνα. Στον σύντροφό μας αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης της οικιακής ειρήνης, της οπλοκατοχής για τις σημαίες και –το πιο εξωφρενικό- της κλεπταποδοχής για την κατοχή των υπολογιστών.   

Από την πρώτη στιγμή της εισβολής, σύντροφοι/ισσες της κατάληψης και αλληλέγγυοι/ες έσπευσαν μπροστά από το κτήριο. Η απάντηση των ένστολων δεκανικιών ήταν να απωθήσουν με τη βία τους συγκεντρωμένους, οι οποίοι κατόπιν ανασυγκροτήθηκαν στο Μουσείο και με την αρωγή και άλλων αλληλέγγυων απέκλεισαν τον δρόμο της Πατησίων στο ύψος της Τοσίτσα. Μετά από λίγο έκαναν την εμφάνισή τους από 4 διαφορετικά σημεία διμοιρίες των ΜΑΤ, δημιουργώντας κλοιό έξω από το Πολυτεχνείο, όπου είχαμε εισέλθει.  Ωστόσο, η επιχείρηση της αστυνομίας δεν κατάφερε να μας κρατήσει για πολύ μακριά,  καθώς ανακαταλάβαμε την ίδια μέρα το κτήριο της Σκαραμαγκά, καλώντας μάλιστα σε συνέλευση το απόγευμα για την οργάνωση της αντίδρασης στο κατασταλτικό σχέδιο.

Η εισβολή στην κατάληψη εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης, κεντρικής πολιτικής επιλογής της εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, ιδιαίτερα μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι  χώροι/στέκια βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο της καταστολής,  με τα παραδείγματα του Μαραγκοπούλειου στην Πάτρα, του Πίκπα και των αυτοδιαχειριζόμενων εστιών στο Ηράκλειο, του Ορφανοτροφείου και του Ναδίρ στη Θεσσαλονίκη να είναι τα πιο πρόσφατα.

Σε μια περίοδο κοινωνικών και ταξικών αναταράξεων λόγω της συστημικής-οικονομικής κρίσης και της αποδυνάμωσης των παραδοσιακών εργαλείων εκμαίευσης της συναίνεσης, οι απελευθερωμένοι κοινωνικοί χώροι αγώνα και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο για την κυριαρχία. Η έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσίας και των καπιταλιστικών σχέσεων, η οργάνωση της καθημερινότητας και των ζωών μας με βάση την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και τη συντροφικότητα, απειλούν να οξύνουν και να διαρρήξουν  περαιτέρω το κοινωνικό ρήγμα από τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.   

Τη στιγμή λοιπόν που η μόνη υπόσχεση των κυρίαρχων είναι περισσότερη φτώχεια, υλική και πνευματική, η βάρβαρη καταστολή ενάντια σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι και η διάχυση του φόβου, συνιστούν βασικό πυλώνα για τη διάσωση του συστήματος.

Αυτή ακριβώς η κρατική επιλογή διαθλάται και μέσα από την εισβολή στην κατάληψη της Σκαραμαγκά, στέλνοντας το μήνυμα τόσο στον αναρχικό/αντεξουσιαστικό χώρο όσο και σε κάθε υποκείμενο αγώνα, είτε βρίσκεται σε κατειλημμένα κτήρια, κοινωνικά και φοιτητικά στέκια, πλατείες και γειτονιές ή εργασιακούς χώρους, πως το κατασταλτικό χέρι του κράτους μπορεί να αγγίζει, όποτε αποφασίζει, ό,τι θέλει σε ένα διαρκώς διογκούμενο πλαίσιο έκτακτης ανάγκης.  Μόνο συμπτωματικό, εξάλλου, δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός πως την ίδια μέρα, τα ξημερώματα, ακολούθησε η βίαιη εκκένωση της πλατείας Συντάγματος, με ισοπεδωτική εκκαθάριση των υποδομών της, από τις σκηνές ως το ιατρείο, και 8 συλλήψεις για..υποβάθμιση του περιβάλλοντος! 

Στην περίπτωση της Σκαραμαγκά, το κράτος δοκίμασε μια καινοφανή τεχνολογία ποινικοποίησης και εγκληματοποίησης με την κατηγορία για την  κλεπταποδοχή. Σε μια αντιστροφή ακόμη και για το αστικοδικαιϊκό σύστημα, η κατασταλτική μηχανή-κατήγορος μεταθέτει το βάρος της απόδειξης στον «κατηγορούμενο», ο οποίος ανάλογα με τις ορέξεις της ΕΛ.ΑΣ μπορεί να κληθεί να αποδείξει πού βρήκε ένα κρεβάτι, ένα στρώμα, μια καρέκλα, έναν υπολογιστή και αν όλα αυτά αποτελούν προϊόντα κλοπής.  Προφανής στόχος, πέρα από τη μεθοδευμένη ποινική επιβάρυνση, είναι η απαξίωση των ανοιχτών αυτόνομων δομών και μέσων παραγωγής/αναπαραγωγής και επιβίωσης, είτε πρόκειται για ένα εργαστήρι πληροφορικής ή έναν διαδικτυακό κόμβο αντιπληροφόρησης,  είτε πρόκειται για ένα ξυλουργείο, που μπορεί να προσφέρει «απτές» λύσεις ιδιαίτερα εντός ενός ασθμαίνοντος καπιταλισμού. Την τεχνολογία της «κλεπταποδοχής» πάντως είχε εφαρμόσει η αστυνομία πρόσφατα και στην υπόθεση της σύλληψης των 4 από τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας της Υπατίας, μεθόδευση που όπως φάνηκε επεκτάθηκε και μάλλον θα επεκταθεί και σε άλλες περιπτώσεις στο μέλλον. 

Αναγνωρίζουμε ότι το κτήριο της Σκαραμαγκά βρίσκεται χωροταξικά στο στόχαστρο και του κεφαλαίου, το οποίο την ίδια στιγμή που καταστρέφει μη παραγωγικούς πόρους, ανθρώπινους και υλικούς, και υποτιμά την εργατική μας δύναμη, αναζητά νέες διεξόδους. Το οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο βρίσκεται η Σκαραμαγκά υπόκειται σε «ανάπλαση» με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, με ένα φαραωνικό εμπορικό κέντρο να έχει φυτευθεί στην 3^η Σεπτεμβρίου και μία ακόμη αλυσίδα καταστημάτων ρούχων να σχεδιάζεται ακριβώς δίπλα στην κατάληψη. Στο πλαίσιο, εξάλλου, των εξαγγελιών για «ανάπλαση» των πλατειών του «υποβαθμισμένου κέντρου», έχουν ήδη δρομολογηθεί ευνοϊκοί εμπορικοί και καταναλωτικοί όροι, ενώ στο ίδιο τετράγωνο, στον δρόμο της Ηπείρου, προβλέπεται η κατασκευή σχολικού συγκροτήματος,  με τους μαθητές και τις οικογένειές τους να συνιστούν δυνητικά νέα πελατεία.

Το κτήριο στο οποίο αποφασίσαμε να εδαφικοποιήσουμε τις επιθυμίες μας και το όραμα για μια διαφορετική κοινωνία, ανήκει στον Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ), το οποίο το είχε αφήσει χρόνια στην εγκατάλειψη. Η αφαίμαξη κοινωνικών στρωμάτων, που βρίσκεται σε εξέλιξη, περνά μέσα και από το πλαίσιο αποκρατικοποιήσεων υπό τις οδηγίες του Μνημονίου και της τρόϊκας. Η περιούσια των δημόσιων οργανισμών έχει βγει στο σφυρί και τα τσιράκια του υπουργείου «ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας» έχουν βγει ήδη προς άγρα επενδυτών για την αξιοποίηση των «φιλέτων». Για να μην υπάρξουν λοιπόν συγχύσεις, προειδοποιούμε ότι έχουν γνώσιν οι φύλακες για όλες τις πηγές προέλευσης των πιέσεων.        

Η απάντησή μας μετά την αστυνομική εισβολή δεν είναι άλλη από τη συνέχιση του αγώνα. Η εμβάθυνση του κοινωνικού ριζώματος και η όσμωση με ολοένα μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια μέσα από τις λειτουργίες και δράσεις της κατάληψης. Μέσα από την κεντρική μας συνέλευση, τα μαθήματα πληροφορικής, χορού, τη συλλογική κουζίνα, το ξυλουργείο, το εργαστήριο ρούχων, την πίστα αναρρίχησης, τις προβολές, τις εκδηλώσεις για την κρίση, τις φυλακές, την κρατική καταστολή, το μεταναστευτικό, τον αντιφασισμό, το φύλο, τον αντισπισισμό, την αντιπληροφόρηση, τη διεθνή αλληλεγγύη. Μέσα από τη συντροφική σύνδεσή μας με το δίκτυο αντιστάσεων που συνομολογούν καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς, στέκια, πολιτικές συλλογικότητες, εργατικές ομάδες και ταξικά σωματεία βάσης. Μα πάνω απ’ όλα, μέσα από την ενεργή συμμετοχή μας στους κοινωνικούς αγώνες, τις διαδηλώσεις, τα απεργιακά μπλόκα, τα οδοφράγματα, τις δράσεις των θυλάκων αντίστασης στο κέντρο και τις γειτονιές, που διεκδικούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Μέχρι να τυλίξουμε τον καπιταλισμό στο σάβανο της ιστορίας.

Κάθε φορά που μας χτυπάτε, δυναμώνουμε! 

Η απάντησή μας θα δοθεί στους δρόμους και τους αγώνες.

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Στις 13 Ιουλίου, κάτοικοι της Αυτοδιαχειριζόμενης Εστίας (στις παλιές εστίες του Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου) κατευθυνόμενοι προς την κατάληψη βρίσκουν τις πύλες που «προστατεύουν» το ίδρυμα κλειστές, απαγορεύοντάς τους την προσέλευση στο κτίριο. Την επομένη, μετά από σύντομη συνομιλία με τον πρόεδρο του Τ.Ε.Ι. μαθαίνουν ότι υπάρχει σχέδιο για εκκένωση του κτιρίου μέσα στον Αύγουστο, μετά την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου σχετικά με το πανεπιστη-μιακό άσυλο. Σε διαφορετικό τόπο και χρόνο αλλά για τους ίδιους λόγους, απειλείται και η κατάληψη Δέλτα στη Θεσσαλονίκη, όπου η διοίκηση του ΤΕΙ Θεσ/κης επιδιώκει την εκμίσθωση του κτηρίου. Να θυμίσουμε επίσης ότι πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν εισβολές από αστυνομικούς για «έρευνα» στην κατάληψη Ορφανοτροφείου στη Θεσσαλονίκη (στις 16 Ιουνίου) και στην κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά στην Αθήνα (στις 29 Ιουλίου). Στη 2η περίπτωση συνελήφθη ένας σύντροφος, ο οποίος απαίτησε να είναι παρών κατά την έρευνα. Στον σύντροφο αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, της οπλοκατοχής για κάποιες σημαίες και –το πιο εξωφρενικό- της κλεπταποδοχής για την κατοχή των υπολογιστών που βρέθηκαν στο κτήριο.

Πέρα από την κάλυψη στεγαστικών αναγκών, οι κατειλημμένοι χώροι αποτελούν μια ξεκάθαρη πολιτική πράξη, ένα σημείο αντίστασης στο κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Είναι κομμάτι μιας μορφής οργάνωσης της κοινωνίας που τάσσεται ενάντια σε λογικές κέρδους και ιδιοκτησίας, ενάντια στην εξατομίκευση και την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής, μια διαρκής πρόταση προς όλους όσους επιλέγουν να αντιταχθούν στον κτηνώδη ανταγωνισμό που επιβάλλεται σαν αξία ζωής. Είναι η συλλογική απάντηση ανθρώπων που δεν δέχονται να σφαχτούν μεταξύ τους για το ποιος θα επιβιώσει αλλά επιλέγουν την συλλογικοποίηση και την αυτοοργάνωση σαν πρόταση και πράξη. Σαν τέτοιες λοιπόν, οι καταλήψεις δεν είναι απλά τα ντουβάρια και τα κτήρια, αλλά οι αξίες των ανθρώπων που μένουν και δραστηριοποιούνται σε αυτές, απέναντι στη βαρβαρότητα και τον κανιβαλισμό.

Από τη άλλη πλευρά, η κυρίαρχη εξουσία πολεμάει οποιονδήποτε αρνείται τους θεσμοθετημένους εκβιασμούς που αποτελεί η μετατροπή της στέγης σε ακριβό εμπόρευμα, το ενοίκιο, τα στεγαστικά δάνεια των τραπεζών, η ίδια η ιδιοκτησία σαν θεσμός. Οι εξουσιαστές γνωρίζουν πως όσο θα βαθαίνει η κρίση του καπιταλιστικού οικοδομήματος, τόσο τα εγχειρήματα κατάληψης στέγης και απελευθέρωσης χώρων μπορούν να μετατραπούν, από πρακτική κάποιων ατόμων, σε οργανωμένη ταξική απάντηση. Και αυτό ακριβώς προσπαθούν να προλάβουν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μεγάλες μάζες των νεόπτωχων και των νεολαίων χωρίς αύριο, όταν αναζητήσουν συλλογικές απαντήσεις στο ερώτημα της επιβίωσης θα πρέπει να βρουν ένα έρημο τοπίο. Το κράτος προσπαθεί να δημιουργήσει το κατάλληλο κοινωνικό έδαφος για την υποδοχή των νεόπτωχων στα κατώτερα και κατώτατα κοινωνικά στρώματα και το έδαφος αυτό πρέπει να είναι αποστειρωμένο για να αποφευχθούν πολιτικές, ταξικές και συλλογικές μολύνσεις.

Κάθε απόπειρα καταστολής ελεύθερων χώρων αποτελεί μια ακόμα μορφή επίθεσης της κρατικής εξουσίας απέναντι σε όποιον αντιστέκεται και παράλληλα ένα μήνυμα εκφοβισμού προς όσους εμφανίζουν προβλήματα προσαρμογής στα ασφυκτικά σχέδιά της. Όμως η εποχή που οι επιταγές των εξουσιαστών επιβάλλονταν πρέπει να τελειώσει. Θεωρούμε την αυτοοργάνωση σε κτήρια και γειτονιές ως κομμάτι ενός πολύμορφου κινήματος αντίστασης, ως ένα ακόμα ανάχωμα στην καπιταλιστική λεηλασία, ως μια ακόμα προσπάθεια για την ανατροπή μιας κοινωνίας στείρας και καταναλωτικής. Από την κατάληψη Ευαγγελισμού, θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στις Αυτοδιαχειριζόμενες Εστίες, στην κατάληψη Πατησίων & Σκαραμαγκά, στην κατάληψη Δέλτα, στην κατάληψη Ορφανοτροφείου και σε κάθε εγχείρημα έμπρακτης απαξίωσης των επιταγών της πολιτικής εξουσίας.

Να μπούμε στα άδεια σπίτια και να προτάξουμε την αυτοοργάνωση.

Αλληλεγγύη σε όλες τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ