Φυλακή: Ένα θέμα ταμπού. Ένα θέμα που όλοι αρνούνται να δουν, λες και δεν αποτελεί μέρος της κοινωνίας. Ένα θέμα που όλοι αποφεύγουν, μιας και φαντάζει μακρινό σαν μία χολιγουντιανή ταινία. Ένα θέμα που όλοι προσπαθούν να πετάξουν από πάνω τους, για να αποφύγουν τον κοινωνικό στιγματισμό…. Κι όμως, δεν είναι τόσο μακρινό. Ο αριθμός των φυλακών αυξάνεται και ο αριθμός των φυλακισμένων δεν έχει μειωθεί. Ποιος δεν έχει κάποιον γνωστό, φίλο ή συγγενή που δεν πέρασε από το κατώφλι της ή έστω δεν πέρασε μία νύχτα στο κρατητήριο ή καταδικαστικέ σε ποινή με αναστολή?
Ποιος είναι ο ρόλος της φυλακής? Τι εξυπηρετεί και ποιοι μπαίνουν μέσα? Και πολύ περισσότερο ποιοι τις συντηρούνε και ποιοι δεν πρόκειται ποτέ να μπούνε μέσα παρά τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει?
Δεν θέλουμε να αναπαράγουμε τον μύθο που παρουσιάζει όλους τους έγκλειστους ως τους αδικημένους αλλά ούτε και αυτόν που τους παρουσιάζει ως κτήνη ή ως των κοινωνικό κίνδυνο. Υπάρχουν μαστροποί, βιαστές, παιδεραστές και πρεζέμποροι για τους οποίους κανένας δεν μπορεί να αισθανθεί συμπάθεια. Όμως ο μεγαλύτερος αριθμός φυλακισμένων έχει να κάνει με υποθέσεις που αφορούν οικονομικά εγκλήματα (μικρο-κλέπτες, ληστές τραπεζών ή πλουσίων, πλαστογράφους, χρεωμένους στο δημόσιο κτλ), παραβάτες των νόμων για τα ναρκωτικά – ψυχότροπα και τα τελευταία χρόνια λαθρο-μετανάστες.
Η παραβατικότητα δεν είναι κάτι που ήρθε από κάποιον άλλο πλανήτη. Είναι κάτι που εκπορεύεται και αναπαράγεται από τις κοινωνικές συνθήκες. Όσο θα υπάρχει οικονομική ανισότητα, άσχημες συνθήκες εργασίας, ανεργία και ανέχεια τόσο θα αυξάνεται το οικονομικό έγκλημα. Πολλοί θα παρανομούν (από την φοροδιαφυγή ως την ληστεία στην τράπεζα) και οι άτυχοι και αυτοί που δεν έχουν τα χρήματα για καλό δικηγόρο θα οδηγούνται στην φυλακή. Ως τα εξιλαστήρια θύματα αυτών που κλέβουν νόμιμα όλο τον κοινωνικό οικονομικό πλούτο (μεγαλο-επιχειρηματίες, πολυεθνικές, βουλευτές, ιερείς κτλ) Και δεν είναι μόνο το Βατοπέδι και ο Βουλγαράκης!
Το ζήτημα των ναρκωτικών – ψυχοτρόπων κατασκευάστηκε για να επιφέρει οικονομικά κέρδη. Ανέκαθεν ήταν γνωστά διάφορα φυτά με επίδραση στο νευρικό σύστημα, χωρίς να υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα. Όλα άλλαξαν μετά την βιομηχανική επανάσταση. Τότε άρχισε η ναρκομανία και ο αλκοολισμός ως μία ψεύτική απόλαυση για τους εργάτες μετά από το εξοντωτικό 12ώρο. Έπειτα ήρθε η απαγόρευση, που πίσω της κρυβότανε η μαύρη αγορά και οι δικαστές. Κατασκευάσανε ένα νέο έγκλημα για να ρίχνουν στα δίχτυα του τους αδαής και τους ευκολόπιστους για να τους εκμεταλλεύονται οικονομικά. Αν δεν υπήρχε η μαύρη αγορά δεν θα υπήρχανε κέρδη και επιτήδειοι. Έτσι ρίχνουνε στην φυλακή τους χρήστες και κάποιοι τα οικονομάνε. Αλήθεια υπάρχουν και μπάτσοι που σπρώχνουν πρέζα?
Οι λαθρομετανάστες δεν ήρθανε στον δυτικό κόσμο επειδή «έτσι τους κάπνισε». Ποιος αλήθεια αφήνει εύκολα την πατρίδα του για να ξενιτευτεί σε μία ξένη χώρα όπου θα τον κοιτάνε περίεργα? Αφού εμείς οι «πολιτισμένοι» εκμεταλλευόμαστε οικονομικά και βομβαρδίζουμε ανθρωπιστικά τις χώρες του τρίτου κόσμου, αυτοί οι απόκληροι δεν έχουν άλλη επιλογή αξιοπρεπούς επιβίωσης.
Οι φυλακισμένοι ξεκίνησαν έναν αγώνα με αίτημα τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Όσο οι συνθήκες θα είναι άσχημες στις φυλακές τόσο το πρόβλημα θα αναπαράγεται. Όσο θα κοιτάμε τα reality shows στην τηλεόραση και θα κάνουμε τα στραβά μάτια, μπρος στα κολαστήρια που αποκαλούνται σωφρονιστικά ιδρύματα και θα βλέπουμε με καχυποψία τους φυλακισμένους, τόσο αυτό το πρόβλημα θα έρχεται κοντά μας.
Μπορεί ένας κόσμος ελευθερίας και δικαιοσύνης, χωρίς φυλακές να φαντάζει μακρινός. Όμως η ανάγκη για αλληλεγγύη στους φυλακισμένους είναι περισσότερο κοντά μας από ποτέ.