Tag Archives: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα ΜΑΤ με χτύπαγαν στην είσοδο του σπιτιού μου»

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
«Ζούμε τον Μάιο του δέκα», ακούστηκε να λέει μια κοπέλα χθες το μεσημέρι κοντά στην πλατεία Εξαρχείων, όπου συνεχίζονταν για ώρες μετά την πορεία αρκετές φασαρίες και επεισόδια. Οι αστυνομικές δυνάμεις ξυλοκοπούσαν, έκαναν προσαγωγές ενώ εκτός από τις καφετέριες και το Στέκι των Μεταναστών εισέβαλαν μέχρι και σε κατοικία σπάζοντας, εκτός από τις πόρτες, το χέρι και τα δόντια μιας κατοίκου.
Σε κάθε δρόμο και πεζόδρομο που οδηγούσε στην πλατεία βρίσκονταν πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις που δεν άφηναν κανέναν να περάσει. Πάρα πολλοί κάδοι απορριμμάτων ακόμα φλέγονταν. Γύρω από κάθε ομάδα ΜΑΤ και αρκετοί πολίτες που τους φώναζαν -μεταξύ άλλων- «χούντα» και «SS». Ολη την ώρα, διαδηλωτές και αστυνομικοί συγκρούονταν. Πότε λεκτικά και πότε με κλομπ και πέτρες.

Η Ιωάννα Μανούσακα είδε τις αστυνομικές δυνάμεις να πολιορκούν την πόρτα του σπιτιού της. «Μόλις είχα επιστρέψει από την πορεία. Ακούω φασαρία και βγαίνω στην είσοδο της πολυκατοικίας μου. Κοιτάω να δω τι διάολο έχει γίνει και ορμάνε οι ΜΑΤατζήδες μέσα και αρχίζουν να μας κοπανάνε με τα κλομπ μέσα στην είσοδο. Οχι στην εξώπορτα στον δρόμο. Μέσα στην είσοδο. Μου σπάσανε τα δόντια με τα κλομπ. Κουνιούνται, πέσανε τα δόντια μου, τα βλέπεις ότι κουνιούνται. Μου σπάσανε και το χέρι. Τρέξαμε και μπήκαμε μέσα στο σπίτι μας. Μας ακολούθησαν. Προσπαθούσαν να μπούνε μέσα στο σπίτι μας. Στο σπίτι μας! Σπάσανε την κλειδαριά. Θέλανε να μπούνε μέσα». Ο άντρας της, ο συνθέτης Βασίλης Βασιλάτος, λέει: «Κρατούσαμε την πόρτα του σπιτιού κυριολεκτικά με τα σώματά μας. Είχαν μαζευτεί νωρίτερα έξω από το σπίτι μας όλες αυτές οι ειδικές δυνάμεις. Βγήκα και τους φώναξα: Τι κάνετε εδώ πέρα; Είστε καθημερινά έξω από τα σπίτια μας. Μας έχετε κάνει τη ζωή κόλαση. Μας έχετε πνίξει στα δακρυγόνα. Φύγετε, δεν θέλουμε να σας βλέπουμε. Ξαφνικά μας στρίμωξε μια ομάδα αστυνομικών. Είχαν βγάλει τα κλομπ. Πρώτα έσπασαν την εξώπορτα και την παραβίασαν. Χτύπησαν τη γυναίκα μου. Μας είδαν που μπήκαμε στο διαμέρισμα του ισογείου. Μπήκαν όλοι μέσα και προσπαθούσαν επί περίπου πέντε λεπτά να σπάσουν την πόρτα του σπιτιού μας και να μπούνε μέσα». Χωρίς να γίνει καμία σύλληψη ή προσαγωγή, οι αστυνομικές δυνάμεις αποχώρησαν.

Λίγο νωρίτερα, ένας νεαρός με πράσινη μπλούζα και τα χέρια πισθάγκωνα πιασμένα με χειροπέδες καταφέρνει να διαφύγει από τον αστυνομικό κλοιό που τον περιφρουρεί και αρχίζει να τρέχει στην οδό Τσαμαδού και κατεύθυνση την πλατεία Εξαρχείων. Ολος ο κόσμος τον χειροκροτεί, ενώ όλες σχεδόν οι καφετέριες της πλατείας ανοίγουν τις πόρτες τους για να τον κρύψουν. Τον καταδιώκουν δεκάδες αστυνομικοί και δυνάμεις των ΜΑΤ. Σε πολλές καφετέριες δίπλα στους καφέδες και τα ποτά, βλέπει κανείς μπουκάλια με «Maalox», οξυζενέ και γάζες. Ο νεαρός με την πράσινη μπλούζα ξανασυλλαμβάνεται λίγο αργότερα μέσα σε καφετέρια. Ενώ το μαζεμένο πλήθος γιουχάριζε τους αστυνομικούς και φώναζε στον συλληφθέντα «Κώστα, δεν είσαι μόνος», καταφθάνουν προς την πλατεία περισσότεροι από 50 αστυνομικοί σε μοτοσικλέτες πατώντας όλη την ώρα τις κόρνες τους. Σε μια αστυνομική μοτοσικλέτα, ο ήχος της κόρνας έχει αντικατασταθεί από δυνατά γαβγίσματα. Αρκετοί εξ αυτών (Δύναμη Δ) μπαίνουν με τις μοτοσικλέτες τους στην οδό Τσαμαδού και σταματάνε έξω από το Στέκι των Μεταναστών. Κατά την «άγαρμπη» είσοδό τους ρίχνουν κάτω κάμποσες σταθμευμένες πολιτικές μοτοσικλέτες. Δεν αργούν να εισβάλουν μέσα στο κτίριο. Ενώ από τα μπαλκόνια τούς φώναζαν και έβριζαν, οι αστυνομικές δυνάμεις ξυλοκόπησαν παρευρισκομένους, έβγαζαν δε μέσα από το Στέκι πανό, πλακάτ και ό,τι άλλο έβρισκαν και το έσπαγαν.

Δύο φωτογράφοι που απαθανάτιζαν αυτές τις εικόνες βρέθηκαν περικυκλωμένοι από αστυνομικούς που απαιτούσαν να σβηστούν οι φωτογραφίες τους. Σε ανακοίνωσή του το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα αναφέρει πως «Η κυβέρνηση του ΔΝΤ και της χούντας των αγορών επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την εγκληματική ενέργεια στην τράπεζα για να επιβάλει καθεστώς τρόμου στη χώρα. Το όργιο της αστυνομοκρατίας με τον χημικό πόλεμο και τους μαζικούς ξυλοδαρμούς κορυφώθηκε σήμερα το απόγευμα στα Εξάρχεια».

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id;=159033

οι δολοφόνοι “θρηνούν” τα θύματά τους

οι δολοφόνοι “θρηνούν” τα θύματά τους

(για τον σημερινό τραγικό θάνατο 3 ανθρώπων)

Η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση και πορεία σήμερα Τετάρτη 5 Μαϊου μετατράπηκε σε έναν κοινωνικό χείμαρο οργής. Τουλάχιστον 200 χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας στο δρόμο (εργαζόμενοι και άνεργοι, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ντόπιοι και μετανάστες) επιχειρούσαν επί ώρες σε διαδοχικά κύματα να περικυκλώσουν και να καταλάβουν τη Βουλή. Οι δυνάμεις καταστολής σε πλήρη διάταξη στο γνώριμο ρόλο τους, αυτόν της προάσπισης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Οι συγκρούσεις πολύωρες και εκτεταμένες. Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του στο ναδίρ.
Ανάμεσα σε όλα όμως, ένα περιστατικό τραγικό που καμιά λέξη δεν μπορεί να το περιγράψει: 3 άνθρωποι νεκροί από αναθυμιάσεις στο υποκατάστημα της Marfin Bank στην οδό Σταδίου που τυλίχθηκε στις φλόγες.

Το κράτος και σύσσωμος ο δημοσιογραφικός συρφετός, χωρίς καμία αιδώ απέναντι στους νεκρούς και τους οικείους τους, μιλούν από την πρώτη στιγμή για δολοφόνους-κουκουλοφόρους, επιχειρώντας να αξιοποιήσουν το συμβάν για να κατευνάσουν το ρεύμα κοινωνικής οργής που ξέσπασε, για να αποκαταστήσουν το κουρελιασμένο τους κύρος, για να επιβάλλουν ξανά τον αστυνομικό στρατό κατοχής στους δρόμους, για να καταστείλουν τις εστίες κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για το λόγο αυτό τις τελευταίες ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις επελαύνουν στο κέντρο της Αθήνας, έχουν προχωρήσει σε εκατοντάδες προσαγωγές και έχουν εισβάλει με πυροβολισμούς και χειροβομβίδες κρότου λάμψης στην αναρχική κατάληψη “χώρος ενιαίας πολύμορφης δράσης” στην οδό Ζαϊμη και στο “στέκι μεταναστών” στην Τσαμαδού προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές (και οι δυο χώροι στα Εξάρχεια). Την ίδια στιγμή, η απειλή της βίαιης αστυνομικής εκκένωσης επικρέμεται πάνω και από τους υπόλοιπους αυτοοργανωμένους χώρους (καταλήψεις και στέκια) μετά το πρωθυπουργικό διάγγελμα περί εισβολών για τη σύλληψη των “δολοφόνων”.

Οι κυβερνήτες, οι κρατικοί αξιωματούχοι, το πολιτικό προσωπικό, τα τηλεφερέφωνα και οι έμμισθοι κονδυλοφόροι επιχειρούν με τον τρόπο αυτό να καθάρουν το καθεστώς τους και να εγκληματοποιήσουν τους αναρχικούς και κάθε ακηδεμόνευτη φωνή αγώνα. Λες και υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα αυτοί που επιτέθηκαν στην τράπεζα να γνώριζαν πως μέσα υπήρχαν άνθρωποι και ωστόσο να την πυρπόλησαν (εφόσον ισχύει το επίσημο σενάριο). Μάλλον μπερδεύουν τους αγωνιζόμενους ανθρώπους με τους εαυτούς τους, που χωρίς κανένα ενδοιασμό παραδίδουν ολόκληρη την κοινωνία στην πιο βαθιά λεηλασία και υποδούλωση, που υποδεικνύουν στους πραιτοριανούς τους να χτυπάνε ανενδοίαστα και να πυροβολούν στο ψαχνό, που οδήγησαν 3 ανθρώπους στην αυτοκτονία την τελευταία εβδομάδα λόγω χρεών.

Η αλήθεια είναι ότι ο πραγματικός δολοφόνος, ο πραγματικός αυτουργός του σημερινού τραγικού θανάτου των 3 ανθρώπων είναι ο “κύριος” Βγενόπουλος, που με τους γνωστούς εργοδοτικούς εκβιασμούς (απειλή απόλυσης) ανάγκασε τους υπαλλήλους του σε ημέρα απεργίας να εργάζονται στα υποκαταστήματα της τράπεζάς του, ακόμα και σε αυτά, όπως της Σταδίου, απ’ όπου θα περνούσε η διαδήλωση. Εκβιασμοί που είναι γνώριμοι σε όλους όσοι βιώνουν καθημερινά την τρομοκρατία της μισθωτής σκλαβιάς. Να δούμε, σήμερα, τι δικαιολογίες θα βρει να ξεφουρνίσει στους οικείους των θυμάτων και σε ολόκληρη την κοινωνία (με το γνωστό σιχαμένο μελιστάλαχτο και σοβαροφανές ύφος του) αυτός ο μεγαλοκεφαλαιούχος, που ορισμένα καθεστωτικά κέντρα τον προωθούν για επόμενο πρωθυπουργό σε κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” μετά την αναμενόμενη ολοκληρωτική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.

Αν μπορεί μια απεργία δίχως προηγούμενο να θεωρηθεί δολοφόνος…

Αν μπορεί μια διαδήλωση δίχως προηγούμενο, σε μια κοινωνική κρίση δίχως προηγούμενο, να θεωρηθεί δολοφόνος…

Αν μπορούν ανοιχτοί κοινωνικοί, ζωντανοί και δημόσιοι χώροι να θεωρηθούν δολοφόνοι…

Αν μπορεί το κράτος να απαγορεύει την κυκλοφορία και να επιτίθεται σε διαδηλωτές με το πρόσχημα να συλλάβει δολοφόνους…

Αν μπορεί ο Βγενόπουλος να κρατάει έγκλειστους εργαζόμενους μέσα σε μια τράπεζα,
κατ’ εξοχήν κοινωνικό εχθρό και στόχο επίθεσης των διαδηλωτών…

…είναι γιατί η εξουσία, ο κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος, θέλει να καταστείλει στη γέννησή της μια εξέγερση που αμφισβητεί τη λύση μιας ακόμα πιο βάναυσης επίθεσης στην κοινωνία, μιας ακόμα μεγαλύτερης κοινωνικής λεηλασίας από το κεφάλαιο, μιας ακόμα πιο διψασμένης α

Κείμενο του σύντροφου Χ, Κορτέση

Στις 10 Απριλίου συλλαμβάνονται 6 άτομα και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Ένας από τους συλληφθέντες είμαι και εγώ. Χωρίς να ξέρουμε για ποιο λόγο κρατούμαστε και ζητώντας επίμονα να επικοινωνήσουμε με δικηγόρους, οι μπάτσοι μας λένε ότι πρόκειται για προσαγωγή και δεν μπορούμε να δούμε δικηγόρους. Μετά από 56 ώρες χωρίς καμία επικοινωνία ούτε καν μεταξύ μας, οδηγούμαστε στα δικαστήρια της Ευελπίδων ως κατηγορούμενοι για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Η χρονική συγκυρία της σύλληψής μας συμπίπτει με την ανακοίνωση του παπανδρέου για τον πιθανό δανεισμό της ελλάδας από το Δ.Ν.Τ. Ένα γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι, όπως τυχαία δεν ήταν και η εισβολή των μπάτσων στην υποτιθέμενη «γιάφκα του Χαλανδρίου» και η σύλληψη συντρόφων, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, από την τότε κυβέρνηση της ν.δ.

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας τον πρώτο λόγο της παραπληροφόρησης δεν θα μπορούσε να έχει κανένα άλλο σκουλήκι πλην των γνωστών τηλεμαϊντανών που παρουσιάζοντας στοιχεία που ούτε καν υπάρχουν στη δικογραφία, αρχίζουν να συνθέτουν ένα παζλ που φτάνει μέχρι την επίθεση …στους δίδυμους πύργους!!! Όσο περνούν οι ώρες τα μμε θεωρούν βέβαιη την ενοχή μας και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα στοιχεία της προσωπικής μας ζωής στα τηλεπαράθυρα, ποιος θα φωτογραφήσει πρώτος το σπίτι-γιάφκα, τι μηχανές προτιμούσαμε, τι ώρα κοιμόμαστε, τι ώρα και πόσες φορές κάναμε έρωτα και διάφορα άλλα, όλα αυτά προσφέροντάς τα στο βωμό του θεάματος. Τίποτα από αυτά πάντως δεν μου κάνει εντύπωση, ξέροντας πολύ καλά πως ο ρόλος των μμε στην «δημοκρατία» του σήμερα, είναι ο ίδιος με τα υπουργεία προπαγάνδας στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του χτες.

Μετά τη σύλληψη των «αιμοδιψών τρομοκρατών» ο ελληνικός λαός θα συνειδητοποιήσει βέβαια πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στις συνθήκες διαβίωσής του. Αν ο λαός πριν τρεφότανε με τα ψίχουλα που περίσσευαν από το πλουσιοπάροχο γεύμα του συναφιού των καπιταλιστών, πολύ γρήγορα θα καταλάβει πως πλέον δεν του δίνονται ούτε καν αυτά τα ψίχουλα. Σε μια τέτοια περίοδο οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής απόγνωσης, οι άνθρωποι μπορούν να προβούν σε ενέργειες που πριν ούτε καν φανταζόμαστε. Μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθήσει στα χρόνια λιτότητας που έρχονται πήραμε δύο χρόνια πριν με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την οποία ακολούθησε γενικευμένη εξέγερση σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Για άλλους η πρώτη γεύση ήταν πολύ γλυκιά και για άλλους σκέτη πίκρα…Η καταστολή σε μια τέτοια περίοδο θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο με πρωταρχικό σκοπό την εξουδετέρωση του ριζοσπαστικότερου κομματιού της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, ως το μεγαλύτερο εσωτερικό εχθρό. Γιʼ αυτόν το λόγο και ενώ η ανεργία ξεπερνάει το 15%, ο χρυσοχοΐδης κάνει λόγο για νέες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας (με πρόσχημα την όλο και αυξανόμενη εγκληματικότητα) που μοναδικό σκοπό έχουν την ενίσχυση της αμυντικής γραμμής του κρατικού μηχανισμού.

Αυτή τη χρονική περίοδο δίνεται μια ευκαιρία για ριζοσπαστικοποίηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων και τέτοιες ευκαιρίες είναι μοναδικές. Αυτή τη στιγμή στα θεμέλια του καπιταλιστικού οικοδομήματος υπάρχουν τόνοι εκρηκτικά και το μόνο που λείπει, σύντροφοι, είναι η πυροδότηση!!!

Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο κατηγορητήριο γιατί η αθωότητα και η ενοχή εναλλάσσονται ανάλογα με τη μερία που καθένας έχει επιλέξει να πορευτεί. Αν για τους μπάτσους, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες, τους δικαστές, κάποιοι είναι ένοχοι στο όνομα της αστικής δημοκρατίας, όλοι όσοι προανέφερα είναι ένοχοι στο όνομα της λαϊκής δικαιοσύνης. Ακόμα δεν θα αναφερθώ, αναλυτικά, στις συνθήκες κράτησης τις πρώτες μέρες στη ΓΑΔΑ γιατί ως αναρχικός, θεωρώ εμένα και τους συντρόφους μου αιχμαλώτους πολέμου. Ενός πολέμου που ο κύριος χρυσοχοΐδης αντιλήφθηκε την ύπαρξή του εδώ και μερικούς μήνες, ενός πολέμου που μαίνεται εδώ και αιώνες ανάμεσα στους πάσης φύσεως εξουσιαστές και στους εξεγερμένους.

Η επιλογή στρατοπέδου έχει γίνει και κάποια στιγμή θα καταλάβουν κάποιοι ότι λάθος στρατόπεδο διάλεξαν μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά…

Υπομονή και πείσμα
για όσους επέλεξαν να ταξιδέψουν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ιστορίας με προορισμό την κοινωνική επανάσταση.

Τιμή για πάντα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα

Καλό ταξίδι, σύντροφε.

Ο σοσια-ληστής διοικητής του ΔΝΤ

Το ΔΝΤ θεωρητικά είναι ένα κοινό ταμείο που ίδρυσαν οι ΗΠΑ με μέλη (που πληρώνουν εισφορές) όλα τα κράτη σχεδόν του κόσμου και σκοπό έχει να δίνει δάνεια σε χρεοκοπημένες κυβερνήσεις. Πρακτικά όμως είναι όργανο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που προωθεί τα συμφέροντα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Σε όποια χώρα έχει δανείσει, οι άνθρωποι πείνασαν.

Διοικητής του ΔΝΤ είναι ο Ντομινίκ Στος Καν, γεννημένος σε καλοβομένη οικογένεια και μπήκε αμέσως σε μια καλή σχολή. Όμως φαίνεται πως τα λεφτά δε βοηθάνε το μυαλό, καθώς όταν προσπάθησε να μπει στο πανεπιστήμιο απέτυχε στις εξετάσεις. Τελικά τα κατάφερε σε άλλο πανεπιστήμιο και πήρε πτυχίο στα νομικά και διδακτορικό στα οικονομικά. Όλες τις γνώσεις που χρειάζεται για να διαχειρίζεται το καπιταλιστικό σύστημα δηλαδή.

Έγινε καθηγητής πανεπιστημίου διδάσκοντας οικονομικά. Λένε οτι μπορείς να καταλάβεις καλύτερα έναν άνθρωπο αν κοιτάξεις τους φίλους του. Στις παρέες του ο Στρος Καν είχε και τον Dennis Kessler που τότε ήταν στο Γαλλικό πολιτικό κόμμα Επαναστατική Κομμουνιστική Λήγκα τροτσκιστικής έμπνευσης και αργότερα έφυγε και έγινε αντιπρόεδρος της Γαλλικής ένωσης εργοδοτών MEDEF (σαν το δικό μας ΣΕΒ=Σύνδεσμος Ελλήνων Βαμπίρ).

Ο Στρος Καν ξεκίνησε τη πολιτική του σταδιοδρομία ως ακτιβιστής-μέλος της Ένωσης Κομμουνιστών Φοιτητών (UEC) η οποία είναι κομμάτι της ανεπίσημης νεολαίας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος PCF. Γνωρίστηκε με μελλοντικούς πολιτικούς και σύντομα μπήκε στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), σαν το δικό μας ΜΠΑΤΣΟΚ. Η δύναμή του ανέβηκε μέσα από τη τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι που τον κάνανε υπουργό βιομηχανίας (όπως ήταν κάποτε κι ο “δικός μας” ο Σιμήτης).

Όταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχασε τις επόμενες εκλογές, ο Στρος Καν έγινε μέλος της Επιτροπής Σοφών του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ταυτόχρονα άνοιξε δικιά του εταιρία νομικών συμβούλων για θέματα εμπορικής νομοθεσίας.

Το 1994 ο διοικητης της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Renault κάλεσε τον Στρος Καν να γίνει μέλος σε μια οργάνωση πολιτικής επιροής στις Βρυξέλλες με το όνομα Κύκλος της Βιομηχανίας. Εκεί ο Στρος καν γνωρίστηκε με δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες και έγινε γραμματέας και αντιπρόεδρος της οργάνωσης, και από τότε άρχισε να δέχεται κριτική από το κίνημα ενάντια στη παγκοσμιοποίηση.

Ο Στρος Καν παντρεύτηκε μια διάσημη τηλεπαρουσιάστρια και έγινε υπουργός οικονομικών. Ξεκίνησε ένα άγριο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (όπως της France Telecom, ο γαλλικός ΟΤΕ) και η γαλλική οικονομία είχε άριστες επιδόσεις όσο ήταν υπουργός. Επίσης αντιτάχθηκε σθεναρά στις προτάσεις για μείωση του ωράριου εργασίας (το 35ωρο), και μείωσε τη φορολογία στις κατασκευαστικές επιχειρήσεις. Ετοίμασε το δρόμο για την είσοδο της Γαλλίας στο Ευρωνόμισμα. Η επιρροή του στα πολιτικά της
Γαλλίας του επέτρεψε να φτιάξει ένα ανεπίσημο δίκτυο πολιτικών με όνομα Σοσιαλισμός και Δημοκρατία.

Η φήμη του ζημειώθηκε όταν το όνομα του συνδέθηκε με οικονομικά σκάνδαλα (ένα των οποίων είχε σχέση με ένα ταμείο ιατρικών ασφαλήσεων για φοιτητές). Παραιτήθηκε από υπουργός και τα δικαστήρια τον αθώησαν.

Ο Στρος Καν ήταν ο κύριος εμπνευστής του εκλογικού προγράμματος των Σοσιαλιστών για τις εκλογές του 2007, και τότε αποκάλυψε οτι ήθελε να γίνει αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός αν νικούσε τις εκλογές, αλλά τελικά κομματικός αρχηγός έγινε η Segolene Royal η οποία αργότερα έχασε τις εκλογές από τον Σαρκοζί. Επίσης ο Στρος Καν Ίδρυσε μια ομάδα ερευνών (think tank) με όνομα Στα Αριστερά της Ευρώπης. Όταν γινόταν το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα κάλεσε τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν Ναι αλλά η φήμη του έπαθε ζημειά μετά την αρνητική ψήφο της πλειοψηφίας (54%) των ψηφοφόρων.

Με το Σοσιαλιστικό Κόμμα νικημένο από τον συντηρητικό Σαρκοζί, ο Στρος Καν αποφάσισε να φύγει και πήγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όπου τον δέχτηκαν ως διοικητή το 2007 με τη προσωπική υποστήριξη του Σαρκοζί καθώς και με την υποστήριξη των κυβερνήσεων όλων των κρατών-μελών της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Κίνας, αλλά και των περισσότερων Αφρικανικών κυβερνήσεων (και φανταστείτε οτι κάποτε ήταν “κομμουνιστής ακτιβιστής”!). Οι άλλοι υποψήφιοι ήταν ένας πολωνός πολιτικός, και ένας τσέχος πολιτικός που είχε την υποστήριξη της κυβέρνησης της Ρωσίας.

Ως διοικητής του ΔΝΤ ο Στρος Καν δήλωσε πως είναι έτοιμος να υπηρετήσει τη παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη (μη τυχόν και τον παρεξηγήσει κανείς λόγω του κομμουνιστικού-σοσιαλιστικού παρελθόντος του!). Εκεί το όνομά του και πάλι συνδέθηκε με ένα σκάνδαλο (οτι είχε ερωτική σχέση με γυναίκα

Επιστολή του Κ. Γουρνά

“Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για την ειδική μεταχείριση που μου εξασφάλισε, με τους ξυλοδαρμούς, τις απειλές κατά της γυναίκας μου και των παιδιών μου και την προφυλάκιση μου στις Φυλακές των Τρικάλων, που θα μου στερήσει και το στοιχειώδες δικαίωμα κάθε κρατουμένου να επικοινωνεί με την οικογένεια του. Ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα ξεπέσει σε αυτό το σημείο. Επειδή έχω μάθει από τα 20 μου χρόνια να ξεπερνώ τις όποιες δυσκολίες, θα σταθώ όρθιος. Δεν θα πετύχετε τη φυσική και την πολιτική μου εξόντωση.

Κώστας Γουρνάς
16 Απριλίου 2010
12ος όροφος ΓΑΔΑ

Οι απειλές και οι βασανισμοί των κρατουμένων για την αποκαλούμενη ως «Υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα» δεν θα έχουν ως αποτέλεσμα την εξόντωση κανενός/καμίας από εμάς. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι δεν θα κάνει κανείς/καμία μας ούτε ένα βήμα πίσω. Είμαστε και θα είμαστε δίπλα τους. Η αλληλεγγύη μας δεν «εξοντώνεται».

Σύντροφοι και συγγενείς του Κώστα Γουρνά

Κείμενο της Νατάσας Ανανιάδου για την στοχοποίηση της

Ένα κουρελόπανο σέρνεται τις τελευταίες μέρες σε εισαγγελικά, δημοσιογραφικά και αστυνομικά γραφεία. Το κουρελόπανο αυτό ονομάζεται “ένταλμα σύλληψης της Α.Α.”. Έχω την τιμή να είμαι η εν λόγω Α.Α. Και τιμή είναι το να βρίσκομαι στο στόχαστρο των κουρελόπανων που κάθονται πίσω από τα προηγουμένως αναφερόμενα γραφεία. Ήδη από την πρώτη μέρα της σύλληψης των έξι συντρόφων, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια-κοράκια της ασφάλειας έσπευσαν να εκδώσουν τα δικά τους “εντάλματα” και να με συμπεριλάβουν (μαζί με το σύντροφό μου Κώστα Καλαρέμα) στους προς σύλληψη. Δεν ήταν φυσικά παρά το αποκορύφωμα των εδώ και χρόνια ανακυκλούμενων “διαρροών”. Επειδή δεν είμαι fan της επιστημονικής φαντασίας (αρέσκομαι σε πιο κλασικά λογοτεχνικά είδη) θα αρκεστώ να τοποθετηθώ μόνο σε επίσημες αναφορές στο πρόσωπό μου, δηλαδή σε αυτές που προκύπτουν από τη δικογραφία των έξι συντρόφων. Και αυτό επ’ ουδενί ας μη θεωρηθεί ως απολογία μου προς οποιονδήποτε.

Το “στοιχείο” εμπλοκής μου στην όλη υπόθεση δεν είναι παρά ένα αποτύπωμα που βρέθηκε σε χειρόγραφη επιστολή του φυλακισμένου συντρόφου Πολύκαρπου Γεωργιάδη (που εκτός από σύντροφος, τυγχάνει και σύζυγος της αδερφής μου). Πρόκειται για το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο “Ιχνηλατώντας το Δεκέμβρη”, το οποίο πραγματεύεται τα όσα ακολούθησαν την 6η Δεκέμβρη 2008. Το χειρόγραφο κείμενο βρέθηκε στο σπίτι του συντρόφου Λάμπρου Φούντα μετά τη δολοφονία του.

Δεν ξέρω αν τα παραπάνω με εμπλέκουν στον Επαναστατικό Αγώνα.
Εγώ, πάντως, παραμένω μονίμως εμπλεκόμενη στον επαναστατικό αγώνα, τον αγώνα των ανθρώπων ενάντια στα αφεντικά και την εξουσία. Επιβεβαιώνοντας τις επαφές που μου καταλογίζουν με τους φυλακισμένους αγωνιστές, δηλώνω δημόσια τη δέσμευσή μου για διαρκή και έμπρακτη αλληλεγγύη στα πρόσωπά τους.

Κι αν οι Νταβατζήδες του Πολίτη (καθώς και μόνο η αναφορά σε “Προστασία” του Πολίτη συνειρμικά μου φέρνει στο μυαλό νταβατζηλίκια της νύχτας) πιστεύουν ότι μπορεί να κάνω έστω κι ένα βήμα πίσω, ε τότε κι εγώ θα επανέλθω στα αρχικώς αναφερόμενα κουρελόπανα, που το μόνο που τους αρμόζει είναι να τους τα τρίψω στη μούρη.

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας ζωντανός μέσα στην καρδιά μας
Μια σφιχτή γροθιά για τον Σαράντο, τον Κώστα, τον Χριστόφορο, την Πώλα, τον Βαγγέλη, το Νίκο.

όχι η Α.Α.

αλλά η Νατάσα (Αναστασία) Ανανιάδου.

Επιστολή του Μάριου Ζέρβα

Αʼ ΠΤΕΡΥΓΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ 13.04.2010
Μας αιχμαλώτισαν

μας έριξαν στη φυλακή

εμένα μέσα στα τείχη

εσένα έξω απ΄τα τείχη

Ασήμαντη υπόθεση η δική μας

Το χειρότερο είναι

να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του:

συνειδητά, ασύνειδα…

Έτσι κατάντησαν τους περισσότερους ανθρώπους,

τίμιους, καλούς, προκομένους ανθρώπους…

Ναζίμ Χικμέτ

Κοντά στον ένα μήνα φυλακή και καλά κρατώ, διότι μέσα σε όλα τα αίσχη που έχουν κάνει εκείνοι, όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αποκοιμιστές του κράτους, εμάς μας έχει κάνει καλό με το να είμαστε εδώ πιο δυνατοί με μόνη δύναμη, όπως μου λέει καθημερινά ένας φίλος, την καρδιά, το μυαλό και την αλληλεγγύη (ώστε να φωνάζουμε για τα δικαιώματα μας και να αντιστεκόμαστε).

Όσο κι αν δεν είμαι εγώ ο πιο κατάλληλος να μιλήσω για την φυλακή, μιας και η διαδρομή μου εδώ μέχρι τώρα είναι μικρή, ωστόσο έντονη, διαπιστώνω ότι ο όρος σωφρονιστικό ίδρυμα, αν όχι αστείος είναι το λιγότερο ατυχής. Χρησιμοποιώντας τον τίτλο αυτό υποτιμάμε τους εαυτούς μας και τους ίδιους τους φυλακισμένους, ενώ εξωραίζουμε αυτό το μνημείο δειλίας και υποκρισίας της καταστολής. Πώς μπορεί αυτό το τεχνητό περιβάλλον, το οποίο απομονώνει τον άνθρωπο, του τσακίζει κάθε ανάγκη για δημιουργία, τον απομακρύνει ακόμα και από τους δικούς του ανθρώπους και τον κάνει όλο και λιγότερο ταιριαστό στην κοινωνία, να τον βελτιώσει και να τον εντάξει; Ντροπή. Η φυλακή αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της κρατικής καταστολής. Αυτό το λείψανο ανθρωπιάς στα μάτια των εξουσιαστών και των υπηκόων τους μοιάζει με κάποιου είδους θάλαμο κάθαρσης, που στόχος του είναι το άτομο να σωφρονιστεί, ενώ ο βασικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος πέρα από το να τρομοκρατήσει την κοινωνία (ώστε να μην προβεί σε ενέργειες που είναι εναντίον του κράτους, χωρίς αποραίτητα να είναι αξιόποινες). Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις καταγεγραμμένες, μη αξιόποινες, που έχουν καταλήξει στη φυλακή. Μια από αυτές είναι και η δική μου, στην οποία το πιο άμεσο όργανο καταστολής του κράτους, με συνέλαβε στο όνομα του νόμου τους, ενώ εγώ διαμαρτυρόμαι στο όνομα των δικαιωμάτων και την ελευθερίας.

Όπως ο χρόνος περνάει και βάφει τους τοίχους της φυλακής, έτσι ξεφτίζουν τα συναισθήματα, και τα δικαιώματα του ανθρώπου που ζει στην ελεύθερη κοινωνία. Μια κοινωνία που δέχεται συνεχώς τις ληστρικές επιθέσεις των τραπεζών, βομβαρδίζεται με αβεβαιότητα από την εκάστοτε κυβέρνηση χωρίς να παίρνει εγγυήσεις για το παρον και το μέλλον που παρακολουθείται και ελέγχεται, με κατασκευασμένες ανάγκες που κρατάνε δέσμιο τον πληθυσμό. Πόσο υπερήφανα ελεύθεροι μπορούμε να νιώθουμε; Η αντίδραση, η διαφωνία και η σκέψη γίνονται πλέον αδικήματα, αφού κάθε μορφή αντίστασης βίαια και μη φαίνεται να τιμωρείται ως κάποιου είδους ασέβεια στο κράτος. Ελπίζω οι μαθητές μου να σέβονται τον εαυτό τους. Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι τέλειοι πολίτες που θέλει τελικά αυτό το κράτος; Ποιά είναι η αξία του λόγου και της άποψης του πολίτη μπροστά στα όργανα του κράτους και πώς εκείνο (το κράτος) άραγε θεωρεί αυτούς που αντιδρούν; Θέλει ένα νου «αληταριό» ή ένα νου νεκρό;

Κινήσεις τακτικής και παραδειγματισμού προσπαθούν να φορτώσουν τον κόσμο με φόβο, φτιάχνοντας ιστορίες και μπαμπούλες εμπνευσμένα και ιαματικά ψέματα και εκδικητικά παραμύθια από τα όργανα του με το νομικό οπλοστάσιο, έτοιμο για δράση κι εκδίκηση. Ψέματα μεταξύ τους, ψέματα και στο λαό. Το καλύτερο μάλλον θα ήταν για εκείνους να μην γεννηθούμε καθόλου ή αφού γεννηθήκαμε, να είμαστε αφανείς. Αυτή η προσπάθεια κοινωνικού αποκοιμισμού και σκοταδισμού αποδεικνύεται μάταιη, και την καλύτερη απάντηση αποτελούν όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αγώνες και εκφράσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν παρόλες τις προσπάθειες κυβερνητικών εκπροσώπων για την απαξίωση τους, καθώς και από τα μεγάλα κύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης του κόσμου. Η κοινωνική αντίδραση είναι υπαρκτή. Δεν θα σταματήσει όσο θα υπάρχει δύναμη να σκεφτόμαστε, να νιώθουμε και να φωνάζουμε (και να προτάσσουμε τα σώματά μας), όσο θα θίγονται οι ιδέες μας, οι ζωές μας και τα δικαιώματα μας. Το κράτος οφείλει να σωφρονιστεί και όχι να σωφρονίζει.

Ανένταχτος σε όποια κομματική ομάδα και ταυτότητα αλλά και πιστός στις μέχρι τώρα ιδέες μου, παρατηρητής σε όποια κομματική συνεργία, δεν φωνάζω για την αθωότητα μου -είναι δεδομένη- αλλά για την αδικία που ακόμα και με τα δικά τους μέτρα και σταθμά είναι υπαρκτή.

Ψάξε, συνέχισε να ρωτάς και μην τους εμπιστεύεσαι.

Λευτεριά στην έκφραση, στο
λόγο και στην πράξη.

Λευτεριά σε όσους είναι μέσα και έξω απʼ τα κελιά.

http://freemariosz.wordpress.com/2010/04/14/2593/

Επιστολή συντρόφου για την στοχοποίηση του

Η απάντηση για τη στοχοποίηση μου από την Αστυνομία και τα ΜΜΕ

Είμαι ο “διανοούμενος”, “αρχηγός”, “κάτοικος περιοχής της Μαγνησίας”, με “συχνές εκδρομές στην Αθήνα και την Ικαρία”, “με οργανωτικό ρόλο σε κινητοποιήσεις αντιεξουσιαστών” και η λίστα σας, άραγε, έχει τέλος;
Μήπως σας κάνω για το “προφίλ” που ξέρετε πολύ καλά να κατασκευάζετε, σε περιπτώσεις δημιουργίας “τρομοκρατικών οργανώσεων”;
Μήπως σας λείπει κάτι από το παζλ και εγώ σας κάνω;
* Ναι, λοιπόν, είμαι 60 ετών (παρ’ όλ’ αυτά στο χώρο που ανήκω δεν υπάρχουν αρχηγοί, πόσο μάλλον μεσήλικες!).
* Ναι, είμαι ο κάτοικος της οικίας που κάνατε τις έρευνές σας, την Κυριακή 11 Απρίλη 2010, στην Κυψέλη (Σποράδων 21), χωρίς, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα.
* Ναι, είμαι ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά (δηλαδή είναι γαμπρός μου!)
* Ναι, είμαι ο παππούς των δύο 16μηνων παιδιών τους, και, τέλος
* Ναι, είμαι αντιεξουσιαστής.
Ομολογώ ότι συμμετείχα από τη δεκαετία του 70 στους κοινωνικοταξικούς αγώνες, που διεξάγονται από την πλευρά των καταπιεσμένων ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Κι επειδή η δική μου λίστα είναι μεγάλη, θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν. Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο “συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες”, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη “συνέλευση αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα”, στη “Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου” και στην “κατάληψη του ΠΙΚΠΑ”, των κατοίκων αυτών των περιοχών.
Και για να σας διευκολύνω στις έρευνές σας, σας ανακοινώνω ότι αυτές τις μέρες (δηλ. από τότε που ξεκινήσατε τις τρομερές συλλήψεις και έρευνές σας), βρίσκομαι στο πλευρό της κόρης μου, στην οικία της, που ερευνήσατε την Κυριακή 11 Απρίλη 2010.
Από ότι φαίνεται το χολιγουντιανό υπερθέαμα της εξάρθρωσης του “Επαναστατικού Αγώνα”, ήταν το καλύτερο χαπάκι για να θολώσετε τα νερά. Για να περάσετε τα αντικοινωνικά-αντεργατικά μέτρα σας, όπως και την επιτήρηση της χώρας από το ΔΝΤ.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διώκονται για τη συμμετοχή τους στον “Επαναστατικό Αγώνα” είναι και θα είναι δεδομένη και μαζική. Είμαι ένα κομμάτι των αλληλέγγυων και θα είμαι μέχρι την απελευθέρωσή τους.
Η ποινικοποίηση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, όσων αντιστέκονται, είναι γνωστή τακτική σας, και εγώ στέκομαι συνειδητά απέναντί της.

Αθήνα, Τρίτη 13 Απρίλη 2010 Μανώλης Μπεραχάς

Ανακοίνωση Κατάληψης ΕΣΗΕΑ

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Έξι σύντροφοί μας συνελήφθησαν και κατηγορούνται για τρομοκράτες. Μια χιλιοπαιγμένη κωμωδία ανεβαίνει ξανά στο θέατρο της «κοινής γνώμης».

Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» είναιένα έργο που έχει παιχτεί τόσες φορές που και η πιό κοντή μνήμη μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την κάθε του πράξη. Ένα έργο με τους γνωστούς ατάλαντους παραγωγούς, τους γνωστούς πουλημένους θεατροκριτικούς, το γνωστό κοινό που παρακολουθεί αμέτοχο και τον εξώστη που παλεύει να διαλύσει την παράσταση.
Και όπως πάντα τα συνήθη θύματα.

Γιατί τώρα, γιατί έτσι; Γιατί επέλεξαν αυτή τη συγκυρία;

Δεν έχουμε μπροστά μας εκλογές. Δεν έχουμε Ολυμπιακούς αγώνες. Ούτε ανασχηματισμούς, ούτε (για την ώρα) νέους αντιτρομοκρατικούς νόμους. Έχουμε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: έχουμε την έμπρακτη αποτυχία του μοντέλου εκμετάλλευσης των τελευταίων δεκαετιών. Έχουμε την πλήρη αποκάλυψη του ψέματος της καπιταλιστικής ευμάρειας. Έχουμε το τέλος του μύθου πως η υποταγή και η συναίνεση «πληρώνουν». Για πόσο καθυστερημένους μας περνάνε ώστε να περιμένουν πως κανείς δεν θα παρατηρήσει πως η πρεμιέρα του έργου τις «εξάρθρωσης…» απείχε μόλις λίγες ώρες από την ολοκλήρωση του deal της ελληνικής εξουσίας με τους διεθνείς όμοιούς της για την διαχείρηση της νέας τους επίθεσης εναντίον της κοινωνίας;

Εδώ και μήνες η επικοινωνιακή εκστρατεία που διαφημίζει την ανάγκη να γίνουν, με τη θέλησή τους, οι φτωχοί φτωχότεροι πηγαίνει παράλληλα με μια άλλη εκστρατεία: η καταστολή απλώνει τα πλοκάμια τη παντού. Από το δικαστικό όργιο της υπόθεσης Χαλανδρίου, την άγρια δύση των επικυρήξεων, τις επιθέσεις σε ανοιχτούς πολιτικούς χώρους, τις προληπτικές προσαγωγές χιλιάδων ανθρώπων, το χτύπημα αυτοοργανωμένων κοινωνικών εγχειρημάτων, την ενεργοποίηση των φασιστικών εφεδρειών… Μια εκστρατεία που στηρίχθηκε σε επιμέρους καμπάνιες τρομοκράτησης τόσο για να πραγματοποιηθεί όσο και για να διασωθεί κάθε φορά που έτρωγε τα μούτρα της. Από το «Αβατο των Εξαρχείων», το «πανεπιστημιακό άσυλο», «την επαίτειο του Δεκέμβρη» φτάσαμε τον τελευταίο μήνα να προαναγγέλεται με κάθε λεπτομέρεια η στοχοποίηση συγκεκριμένων αγωνιζόμενων ανθρώπων, μέχρι την τελική τους σύλληψη.

Το να θολώσουν τα νερά, το να τραβήξουν αλλού το ενδιαφέρον των παθητικών τηλεθεατών είναι ο πρώτος αλλά όχι ο σημαντικότερος στόχος τους. Δεν χτυπούν τους αναρχικούς μόνο για να αλλάξουν επικοινωνιακή ατζέντα, ούτε μόνο για να απαντήσουν στις επαναστατικές τους προκλήσεις. Ο αποδέκτης αυτού του μυνήματος είναι η κοινωνία. Αν τα ψέματα και οι κάλπικες υποσχέσεις του συστήματος βγήκαν πλεόν στην φόρα, αν όλοι οι μηχανισμοί εξασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης (κόμματα, καθεστωτικός συνδικαλισμός, ΜΚΟ, φορείς…) δεν πείθουν πλέον κανένα, η πιθανότητα να συμμαχήσουν οι καταπιεσμένοι με τον εαυτό τους, να αμφισβητήσουν το κοινωνικό συμβόλαιο, να αυτοοργανωθούν, να επανοικειοποιηθούν τον πλούτο που παραγούν και τις ζωές που ζούν, είναι μια πιθανότητα που προκαλεί τρόμο στην εξουσία και τους λακέδες της.

Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» έχει το μάτι στραμένο στις μάχες που έρχονται και όχι στις μάχες που δόθηκαν. Επιχειρεί, μαζί με τις άλλες τρομοκαμπάνιες, να ξεδοντιάσει τον αγώνα των καταπιεσμένων πριν αυτός πάψει να γκρινιάζει και σκεφτεί να δαγκώσει.
Υποθετωντας ότι θα εκμεταλλευτούν την «παγωμάρα» του πρώτου καιρού, πως θα έχουν, όπως στην περίπτωση της 17Ν μια «περίοδο χάριτος» να φτιάξουν όπως τους βολεύει το σκηνικό, επιτέθηκαν. Αλλά αυταπατώνται. Το 2010 δεν είναι 2002. Κι αν προσβλέπουν στα νομιμόφρονα κλαψουρίσματα της καθεστωτικής αριστεράς και του «προοδευτικού επώνυμου κόσμου», προσβλέπουν σε ένα άδειο κέλυφος.

Σήμερα δεν θα έχουν ούτε ένα δευτερόλεπτο αβάντα. Οι σύντροφοί μας δεν είναι μόνοι. Δεν θα μείνουν στιγμή μόνοι τους. Γιατί από τη μια, ως αναρχικοί, ούτε το κοινωνικό τους συμβόλαιο αποδεχόμαστε, ούτε στην δημοκρατική νομιμότητα τους αναγνωρίζουμε άλλο περιεχόμενο από αυτό της διαιώνισης της εκμετάλλευσης και της ετερονομίας. Και από την άλλη ως καταπιεζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι ξέρουμε τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε, ξέρουμε ποιοι είναι «οι δικοί μας» και ποιοι είναι «οι άλλοι».
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ένα πολύ δυνατό όπλο.
Όλοι αυτοί οι «άλλοι» καλά θα κάνουν να επαναστοχαστούν το λάθος τους. Ναι, οι συντροφοί μας θα χτυπηθούν. Σέρνονται στα δικαστήρια, συκοφαντούνται, φυλακίζονται. Αλλά οι μπάτσοι θα μας βρίσκουν έξω από τα σπίτια των διωκόμενων. Θα μας βρίσκουν στα δικαστήρια, στους δρόμους, στ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Το Σάββατο 10/4 καταλάβαμε το πολυτεχνείο οδηγούμενοι απο συναισθήματα ανυποχώρητης οργής και αλληλεγγύης απέναντι στους συντρόφους μας. Θέλουμε να δείξουμε οτι υπάρχει ενα μαχόμενο κομμάτι της κοινωνίας που θα συνεχίσει να αντιστέκεται

ο τ ι κ α ι α ν σ υ μ β ε ι…

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά το βρόμικο παιχνίδι εξαπάτησης και μαζικής χειραγώγησης που παίζουν τα επαίσχυντα ΜΜΕ. Αυτοί οι απατεώνες του λόγου και μαέστροι της παραπλάνησης, θα χρησιμοποιήσουν επιδέξια τα όπλα τους , παραπληροφόρηση, κατασυκοφάντηση και αποπροσανατολισμός απο τα πραγματικά προβλήματα: την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία, με σκοπό να κρατήσουν τον κόσμο κοιμησμένο και αδρανή. Κυρίως όμως φοβισμένο. Ο Οργουελ ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο θα επαληθευόταν τελικά στη σύγχρονη τηλεδικτατορία. Εμεις απαντάμε:

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ.

Απο σήμερα και κάθε μέρα ξεκινάει μια λυσασμένη επίθεση αντιπληροφόρησης τοσο στην ιδια την κατάληψη του πολυτεχνείου όσο και σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Αρνούμαστε να κατεβάσουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε την εξαπολυόμενη τρομολαγνεία των ΜΜΕ. Η “εσωτερική τρομοκρατία” είναι η αυταπάτη που τυφλώνει το μέσο τηλε-άνθρωπο και τον καθηλώνει σε ένα μάταιο κύνηγι μαγισσών.

Υπάρχουν πολλοί εκκολαπτόμενοι μάγοι και μάγισσες που βαδίζουν με κουκούλες μές το δάσος της πόλης.

Η αστική παρανομία δεν θα περάσει.

Η αντιπληροφόρηση μας απο εδώ και στο εξής θα φτάσει στα αφτιά και του τελευταίου παραπλανημένου νοικοκυραίου.

Δεν θα σταματήσουμε να ενημερώνουμε και να εναντιωνόμαστε αλύπητα για όλες τις στημένες κατηγορίες απέναντι στους συντρόφους μας

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ