Category Archives: Αντίσταση

20 χρόνια Κατάληψη Βύρωνος 3 Καβάλα , δεν γιορτάζουμε… ΥπερΑσπιζόμαστε τις καταλήψεις και αντιστεκόμαστε από τα κάτω ! ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC live στο παρκάκι της κατάληψης 14/8/2024

 

20 χρόνια Κατάληψη Βύρωνος 3 Καβάλα , δεν γιορτάζουμε… ΥπερΑσπιζόμαστε τις #καταλήψεις

25 Μαρτίου 2004. Μια παρέα νέων ντόπιων και φοιτητών, από το Αυτόνομο Στέκι της Καβάλας, αποφασίζει να καταλάβει το εγκαταλελειμμένο κτήριο της Βύρωνος 3. Μέσα από τις ανάγκες της στέγασης και της επιβίωσης λόγω των αυξανόμενων ενοικίων (από τότε), της ιδέας της οικειοποίησης των εγκαταλελειμμένων χώρων, αλλά και της γενικότερης πολιτικής αντίληψης ενάντια στον υπερκαταναλωτισμό των δανείων και της χρηματοπιστωτικής δέσμευσης μιας ολόκληρης ζωής, σύντροφοι και συντρόφισσες αποφασίζουν να δώσουν ζωή στο κατά 11 χρόνια εγκαταλελειμμένο παλιό νηπιαγωγείο- παιδική βιβλιοθήκη. Έτσι δημιουργείται η πρώτη πολιτική κατάληψη στέγης στην πόλη.
Προβολές, εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, συζητήσεις, αφιερώματα και βιβλιοπαρουσιάσεις, συντροφικές κουζίνες και βραδιές οικονομικών ενισχύσεων, παιδικά πάρτι, καλοκαιρινά και χειμερινά μπαρ, απαρτίζουν την καθημερινότητα της κατάληψης. Φιλοξενίες φίλων, συντρόφων/ισσών και ταξιδευτών, αστέγων και αδέσποτων ψυχών, προσφύγων και μεταναστών/στριών, άνεργων και φοιτητών/τριών, ΛΟΑΤΚΙ και διαφόρων ειδών καλλιτεχνών, βρίσκουν προστασία και ασφάλεια κάτω από την στέγη της κατάληψης Βύρωνος 3.
Από τότε μέχρι και σήμερα, το κτήριο της κατάληψης, αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης, μέσω πολιτικών ζυμώσεων, διασκέδασης, αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης, μα και σημείο αναφοράς των ριζοσπαστικών αγώνων του αντιεξουσιαστικού κινήματος. Αγώνες ενάντια στην ακρίβεια και την φτωχοποίηση, συμμετοχή σε κοινωνικά καλέσματα της πόλης και σε απεργίες, σε κινητοποιήσεις ενάντια στην λεηλασία της φύσης και δράσεις ενάντια στην κακοποίηση των τετράποδων φίλων μας. Είναι ο χώρος συνδιαμόρφωσης και  οργάνωσης του μαχητικού μετώπου ενάντια στον εκφασισμό της Καβάλας, την καταστολή και τις κρατικές δολοφονίες.
Διανύοντας τον εικοστό χρόνο της ζωής της Κατάληψης Βύρωνος 3, αποφασίσαμε να κάνουμε μια σειρά εκδηλώσεων, όχι για να γιορτάσουμε, άλλα για να αναδείξουμε την καταστολή που βιώνουν οι καταλήψεις στην Ελλάδα. Επιλέγοντας μάλιστα την θερινή περίοδο όπου το κράτος συνηθίζει να χτυπάει ύπουλα τους χώρους αγώνα κατά την περίοδο διακοπών. Με την κυβέρνηση της ΝΔ σε ρόλο ενορχηστρωτή και σημαία το δόγμα της μηδενικής ανοχής, το κράτος επιτίθεται στα κέντρα αγώνα και τις δομές του κινήματος. Σε μια γενικότερη προσπάθεια να καταπνίξει τις φωνές που αντιστέκονται, αλλά και τους χώρους που δημιουργούν τις συνθήκες αντίστασης, αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, μα και κοινωνικής αφύπνισης, το Μαξίμου προσπαθεί να κρύψει την αδυναμία του να ανταπεξέλθει στις κοινωνικές του υποχρεώσεις και μοιράζει απλόχερα αυτό που τόσο καλά ξέρει να κάνει κάθε αυταρχική κυβέρνηση, την καταστολή.
Με τον νέο ποινικό κώδικα, η κυβέρνηση επιχειρεί να εξαλείψει κάθε κατειλημμένο κτήριο και σε απάντηση στο πείσμα και το σθένος των αγωνιστών/στριών που δεν παραδίδουν τα όπλα εύκολα, ποινικοποιεί την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Πλέον σύντροφοι/ισσες που συλλαμβάνονται μέσα σε επανακατελλειμένα κέντρα αγώνα, φορτώνονται με υπέρογκα ποσά και φυλακίσεις (όπως στην περίπτωση της Κομοτηνής, Utopia A.D). Σε άλλες περιπτώσεις, καταλήψεις και αλληλέγγυοι/ες χτυπιούνται εκδικητικά, γιατί βοηθούν έμπρακτα στην πυρόσβεση περιοχών που έχουν πληγεί από φωτιές, σε περιοχές πλημμυροπαθών, τονίζοντας στην πράξη την κοινωνική αλληλεγγύη μα ταυτόχρονα υποδεικνύοντας την υποκρισία του κρατικού μηχανισμού απέναντι στους πολίτες.
Φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην λαίλαπα των πλειστηριασμών και των εξώσεων  με μέγα χορηγό την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την ίδια στιγμή που η κοινωνία πασχίζει να ανταπεξέλθει στην ακρίβεια, τις κρίσεις και τις ανατιμήσεις μέσα από τις ληστρικές πολιτικές της ΝΔ, κόποι μιας ζωής χάνονται από την μία μέρα στην άλλη, είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών, είτε γιατί έχει επιλεχθεί το σπίτι κάποιου φουκαρά ως φιλέτο, και ας μην έχει καμία οικονομική εκκρεμότητα με τις δανειακές του υποχρεώσεις. Αυτοί θα δημιουργήσουν μία. Ότι δεν χαθεί δηλαδή μέσα στις στάχτες και τα απόνερα των βιβλικών καταστροφών, το αρπάζουν τα νύχια των Funds και των κορακιών του κράτους. Για αυτό το λόγο θα μπορούσε να χτυπηθεί μια κατάληψη, που προωθεί την επανακειοποίηση των δημόσιων χώρων και των εγκαταλελειμμένων κτηρίων. Με σύνθημα το παλιό αλλά και διαχρονικό, “όλα είναι κλεμμένα όλα μας ανήκουν”.
Σε αυτό το σημείο να σας ενημερώσουμε πως έχουν έρθει σύντροφοι/ισσες από καταλήψεις των γειτονικών μας νομών, που είτε έχουν δεχτεί την καταστολή , είτε είναι στο στόχαστρο (όπως όλοι μας άλλωστε), για να μας περιγράψουν εν συντομία την κατάσταση που επικρατεί στις διπλανές πόλεις.
Οι καταλήψεις είναι χώροι έκφρασης των ιδεών μας ενάντια στο σάπιο σύστημα τους, που τροφοδοτούν τους αγώνες μας ενάντια σε κράτος καπιταλισμό και πατριαρχία. Υπερασπιζόμαστε τις δομές του κινήματος, τα κέντρα αγώνα, διεκδικούμε την ελευθερία και τα δικαιώματά μας και προσπαθούμε να στηρίξουμε, να προετοιμάσουμε και να περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας. Απαντάμε με ταξική αλληλεγγύη και οργανώνουμε την αντεπίθεση μας για την δημιουργία ενός κόσμου απαλλαγμένου από κάθε σύστημα εξουσίας.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, 20 χρόνια μετά, μένουμε συνεπείς στην πολιτική μας στάση και ηθική, αρνούμαστε να συνδιαλλαγούμε με το κράτος σε κάθε ιδιοκτησιακή σκέψη και δηλώνουμε παρόντες/ουσες στη μάχη για την κοινωνική ισότητα και την ταξική χειραφέτηση, μέσα από τους κοινωνικούς και τους εργατικούς αγώνες. Οι καταλήψεις και τα κέντρα αγώνα είμαστε εμείς.
Να μολύνουμε τον κόσμο με το μικρόβιο της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
Ανίκανοι να καταστείλουν αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Κατάληψη Βύρωνος 3, 20 χρόνια μετά.

Resistance will never DIE – FREE PALESTINE banner, at Cosmopolis fest on Groundation gig

Πέμπτη 1/8 /2024 έγινε παρέμβαση για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, στην συναυλία των Groundation, στο άγαλμα του Μεχμέτ Αλή, στην Παναγία, Cosmopolis fest Kavala – σηκώνοντας πανό αλληλεγγύης και πετώντας τρικάκια . Ευχαριστούμε τους Groundation και τον κόσμο που στήριξε την πράξη αλληλεγγύης.

Mικροφωνική στο λιμάνι Καβάλας ,για τον έναν χρόνο από το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου, 13/06/2024

13/6/2024 Πέμπτη, από τις 20:30 ως 22:30 πραγματοποιήθηκε , μοίρασμα κειμένου και μικροφωνική στο λιμάνι (Καβάλας) ,για τον έναν χρόνο από το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου με τραγικό απολογισμό περισσότερους από 600 πρόσφυγες και μετανάστες πνιγμένους, κυρίως γυναικόπαιδα.

Στις 14 Ιουνίου 2023 στα ανοιχτά της Πύλου και εντός των ορίων της ζώνης Έρευνας και Διάσωσης (SAR) της Ελλάδας, βούλιαξε το αλιευτικό «Αντριάνα» με εκατοντάδες επιβαίνοντες/ ουσες μετανάστες/στριες. Αποτέλεσμα του ναυαγίου αυτού είναι 80 και πλέον νεκροί, ενώ ο  αριθμός των αγνοουμένων φαίνεται να πλησιάζει τα  500 και πλέον άτομα, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. Από τα μέχρι στιγμής δεδομένα προκύπτει πως το ελληνικό Λιμενικό γνώριζε ότι το συγκεκριμένο, υπέρφορτο και μη αξιόπλοο σκάφος, βρισκόταν στη ζώνη ευθύνης του για περισσότερες από 12 ώρες, πριν ναυαγήσει. Συγκεκριμένα, είχε ενημερωθεί από τη Frontex από τις 14:30 το μεσημέρι για το πλοιάριο, και ενώ το προσέγγισε, δεν παρείχε καμία βοήθεια με την αιτιολογία ότι οι επιβαίνοντες αρνήθηκαν οποιαδήποτε συνδρομή  . Την ίδια στιγμή το Alarm phone, μια ΜΚΟ που λειτουργεί εθελοντικά ένα τηλεφωνικό κέντρο εκτάκτου ανάγκης για ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο διαπλέοντας τη Μεσόγειο, σε δική του εκτενή και λεπτομερή ανακοίνωση, μεταφέρει, μετά την επικοινωνία του με τους επιβαίνοντες : «Λένε πως δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν τη νύχτα, πως είναι σε κίνδυνο», ενώ ακόμα και στις φωτογραφίες της FRONTEX φαίνονται οι μετανάστες να ζητούν βοήθεια με τα χέρια σηκωμένα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν εγκαταλείφθηκαν απλώς να πεθάνουν από το ελληνικό λιμενικό, αλλά ευθέως δολοφονήθηκαν. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων προκύπτει  ότι το λιμενικό ρυμούλκησε το αλιευτικό, προσπαθώντας να τους κατευθύνει προς ύδατα ιταλικής ευθύνης . Στην προσπάθεια τους αυτή βούλιαξαν το σκάφος και στη συνέχεια εγκατέλειψαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να πνιγούν.

Το Λιμενικό Σώμα, με επίσημη ανακοίνωσή του, το μεσημέρι της Παρασκευής 16/6, άλλαξε το αφήγημά του, εξηγώντας πως λίγες ώρες πριν το ναυάγιο, παράκτιο περιπολικό προσέγγισε το αλιευτικό και έριξε ένα μικρό σχοινί για να “διαπιστώσει την υφιστάμενη κατάσταση του σκάφους και των επιβαινόντων”. Μέχρι και το μεσημέρι της Παρασκευής, το Λιμενικό Σώμα επισήμως επέμενε πως σκάφος του δεν πλησίασε ποτέ κοντά στο αλιευτικό, αλλά παρέμενε σε απόσταση και παρατηρούσε διακριτικά, καθώς ο καπετάνιος του αλιευτικού αρνήθηκε την παροχή οποιασδήποτε βοήθειας. Η αναφορά σε σκοινί, δέσιμο ή τράβηγμα, απουσιάζει πλήρως από τις ανακοινώσεις μέχρι εκείνη τη στιγμή των ελληνικών αρχών . 

Ταυτόχρονα, το κράτος στοχοποίησε, χωρίς στοιχεία και με πλαστές καταθέσεις, 9 από τους διασωθέντες βρίσκοντας στο πρόσωπό τους κάποια εξιλαστήρια θύματα για να συγκαλύψει τη δολοφονική του στρατηγική και κατηγορώντας τους ως διακινητές. Η μιντιακή φιγούρα του “διακινητή” που δημιουργεί έναν διαχωρισμό μεταξύ «μεταναστών-θυμάτων» και «μεταναστών-εκμεταλλευτών», είναι εντελώς άτοπη. Δεν υπάρχει κανένας «διακινητής», παρά μόνο κρατικές επιθέσεις και επαναπροωθήσεις.

Στις 21 Μάη 2024 είχε οριστεί η δίκη των 9 επιζώντων μεταναστών, η οποία και ολοκληρώθηκε την ίδια μέρα με τους κατηγορούμενους να κρίνονται αθώοι. Παρά την αθώωση των επιζώντων έγινε για ακόμη μια φορά φανερό ότι το κράτος επιχείρησε τόσο να μετακυλίσει τις δικές του ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στους ίδιους τους επιβαίνοντες όσο και να συγκαλύψει τη δολοφονική του δράση, βρίσκοντας ενόχους ανάμεσα στους κατατρεγμένους και τους απόκληρους.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για άλλο ένα τυχαίο περιστατικό, μια κακή στιγμή, έναν λάθος χειρισμό. Είναι ακόμη ένα δραματικό γεγονός, στα πλαίσια ενός άτυπου πολέμου στα σύνορα της Ε.Ε., όπου για χρόνια χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες/στριες δολοφονούνται, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος, κυνηγώντας το όνειρο για μια αξιοπρεπή, ασφαλή ζωή μακριά από τη φτώχεια, τον πόλεμο και κάθε είδους διωγμό που υφίστανται στην πατρίδα τους.

Οι μεταναστευτικές ροές, που δημιουργούνται από αυτήν την πολιτική επιλογή του «ανεπτυγμένου κόσμου», προσκρούουν στα στρατικoποιημένα σύνορα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε.. Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, προσκρούουν στον φράχτη του Έβρου, στους πυροβολισμούς στα σύνορα, στις βίαιες συλλήψεις, στις μακροχρόνιες κρατήσεις σε άθλιες συνθήκες σε ειδικά κέντρα κράτησης. Στις αρνήσεις παροχής ασύλου και τις επαναπροωθήσεις σε χώρες όπου οι ζωές των προσφύγων κινδυνεύουν, στα

παράνομα «pushbacks» στα θαλάσσια σύνορα, στις σκόπιμες βυθίσεις πλωτών μέσων με πρόσφυγες μαζί με την άρνηση βοήθειας σε ναυαγούς τέτοιων περιστατικών. Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχνούμε τις δεκάδες δολοφονικές καταδιώξεις μεταναστών/στριών στην Καβάλα αλλά και στους γύρω νομούς και χωριά. Oι μπάτσοι κυνηγούν με μανία αυτοκίνητα που μεταφέρουν μετανάστες/στριες, και τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα των καταδιώξεων αυτών είναι σοβαροί τραυματισμοί και θάνατοι των μεταναστών / τριών.

Οι επαναπροωθήσεις αποτελούν σταθερή πρακτική του ελληνικού κράτους εδώ και αρκετά χρόνια, κάτι που το ίδιο αρνείται, παρά την πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων και την κατακραυγή ακόμα και διεθνών οργανώσεων για την πρακτική αυτή. Εκτός από τα pushbacks που γίνονται στο υδάτινο νεκροταφείο της Μεσογείου, παράνομες επαναπροωθήσεις γίνονται από τον στρατό στον Έβρο, από διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, ακόμα και από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. . H Ευρώπη-φρούριο υψώνει τα τείχη της, με την Ελλάδα να αναλαμβάνει πρόθυμα τις καταδιώξεις και επαναπροωθήσεις μεταναστών/στριών, πάντα με το αζημίωτο. Ξεκάθαρα πλέον η πολιτική της φύλαξης των συνόρων απαιτεί όλο και περισσότερους νεκρούς.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ PUSHBACKS

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ