24 Νοέμβρη 2012: πορεία στη Θεσσαλονίκη ενάντια στο χρυσό θάνατο

«Τα μεταλλεία στη Χαλκιδική είναι μια χρυσή ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη»

11.000.000 ευρώ. Tο τίμημα που κατέβαλε η Hellas Gold, για να αποκτήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης 317.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη. Η σύμβαση έγινε χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση σε μια εταιρεία που είχε δημιουργηθεί δυο μέρες πριν (με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ!) και με απαλλαγή της από οποιαδήποτε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold (έφυγε νύχτα από τα μεταλλεία Κασσάνδρας αφήνοντας απλήρωτους 472 εργαζόμενους – συνολικό χρέος της προς τους εργαζόμενους: 17 εκατ. ευρώ).
95.700.000 ευρώ. Το κέρδος των Μπόμπολα – Κούτρα – Τίμις (κύριων μετόχων της “Ελληνικός Χρυσός”) από την τμηματική πώληση της εταιρείας στη μητρική πολυεθνική European Goldfields.

408.000.000 ευρώ. Η αγοραία αξία των μεταλλείων, όπως υπολογίστηκε από διεθνή οίκο έξι μήνες μετά την πώλησή τους από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή 37 φορές παραπάνω. Αυτό δεν εμποδίζει την τότε ελληνική κυβέρνηση να επιδοτήσει την “Ελληνικός Χρυσός” με 15.000.000 ευρώ.
2.300.000.000 ευρώ. Η σημερινή αξία των μεταλλείων στο χρηματιστήριο του Τορόντο, μετά την εξαγορά της European Goldfields από την Eldorado Gold (πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά και με κύριους επενδυτές funds και τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs) η οποία κατέχει πλέον το 95% των μετοχών της Ελληνικός Χρυσός.

15.436.000.000 (!) ευρώ. Η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής.
0 ευρώ. Το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων στο Δημόσιο από την εκμετάλλευσή του. Γι’ αυτό άλλωστε η Τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.

«Όσοι αντιδρούν είναι υποκινούμενοι και οπισθοδρομικοί»
Το μεταλλείο που θέλει να κατασκευάσει η Eldorado Gold δεν θα είναι ένα υπόγειο ορυχείο με στοές όπως πιθανώς φαντάζονται πολλοί αλλά μια επιφανειακή εκμετάλλευση που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους με κυάνιο, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα, κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ.

0.8 γραμμάρια ανά τόνο είναι η περιεκτικότητα σε χρυσό του εδάφους στην περιοχή.
18 τόνοι εξορύγματος χρειάζονται για να γίνει ένα χρυσό δαχτυλίδι.
2 χιλιόμετρα θα είναι η διάμετρος του ανοιχτού ορύγματος που θα συνοδεύεται από λίμνες αποβλήτων όπου θα «αποθηκεύονται» τα τοξικά υγρά.
3.000 στρέμματα δάσους θα καταστραφούν για να υλοποιηθεί το έργο.
200 εκατ. τόνοι προβλέπεται να εξορυχθούν μέσα στα επόμενα χρόνια σύμφωνα με το σχέδιο της εταιρείας. Στα 2.500 χρόνια που λειτουργούν μεταλλεία στην περιοχή εξορύχθηκαν 30 εκατ. τόνοι, από τους οποίους οι 20 εκατ. τόνοι μετά το 1927 από τον Μποδοσάκη.
15.000.000 μ3: η ποσότητα νερού που αντλείται σήμερα ετησίως στην περιοχή των μεταλλείων, ξεπερνώντας την ετήσια κατανάλωση νερού ολόκληρου του νομού Χαλκιδικής.

691.000 λίτρα: η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού. Πέρα όμως από την κατασπατάληση του νερού, οι συνέπειες ενός ατυχήματος είναι ανυπολόγιστες. Το 2000, στη Baia Mare της Ρουμανίας διέρρευσαν από εξορυκτική μονάδα χρυσού 100.000 κυβικά μέτρα νερού με πολύ υψηλές συγκεντρώσεις κυανίου και άλλων βαρέων μετάλλων στον ποταμό Tisla και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας εκτός από τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σερβία, δηλητηριάζοντας το πόσιμο νερό, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες ψάρια και νεκρώνοντας τα οικοσυστήματα. Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Baia Mare θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ. Η καταστροφικότητα λοιπόν των μεταλλείων στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αφορά μόνο τα γύρω χωριά, αλλά το σύνολο της Χαλκιδικής (αφού θα καταστραφεί ο υδροφόρος ορίζοντας), και σε περίπτωση ατυχήματος και τη Θεσσαλονίκη και ποιος ξέρει μέχρι πού…

Η γη, το νερό, ο αέρας είναι ανεκτίμητα και ανήκουν σε όλους/ες. Ο χρυσός από την άλλη είναι μια αφηρημένη έννοια που ιδιαίτερα σήμερα αποκτά αξία όταν χρησιμοποιείται ως «χρήμα», προκειμένου να εξισορροπήσει το «τρελό χρήμα», το χρήμα-αέρα που κατασκευάστηκε τις τελευταίες 3 δεκαετίες μέσα από το δανεισμό και τον τζόγο των χρηματιστηρίων. Να σημειώσουμε δε ότι μόνο το 10% των παγκόσμιων εξορυγμένων αποθεμάτων χρυσού αξιοποιείται σε κάποια χρηστική μορφή, ενώ από την άλλη η ποσότητα χρυσού που χρησιμοποιείται ως «χρήμα» στα χρηματιστήρια και στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι 7πλάσια από την πραγματική ποσότητα χρυσού που υπάρχει στον κόσμο.

«Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη» είναι η ιαχή που συνοδεύει τις εξαγγελίες για τα ορυχεία χρυσού, τις ανεμογεννήτριες σε Λέσβο, Λήμνο και αλλού, τα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων και ένα πλήθος άλλων εγκλημάτων που μας προσφέρονται ως αντίδοτο στην κρίση, που γεννήθηκε από την ίδια την ανάπτυξη. Τα ορυχεία χρυσού είναι τα πιο ακραία από όλα αυτά τα «αναπτυξιακά εγκλήματα», τόσο γιατί κανείς δεν επιχειρεί καν να αντικρούσει την καταστροφή που θα επιφέρουν, όσο και γιατί – όπως όλοι πια ξέρουν – κέρδος θα έχουν μόνο οι πολυεθνικές και βραχυπρόθεσμα μερικές εκατοντάδες εργαζόμενοι. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ η κομπίνα της σκανδαλώδους αγοραπωλησίας των μεταλλείων στη ΒΑ Χαλκιδική έγινε την περίοδο της ευμάρειας, τότε που δεν θα της έδιναν πολλοί σημασία, η υλοποίηση της κατασκευής των μεταλλείων προωθείται τώρα με την κρίση. Εδώ, ο εκβιασμός τίθεται ανοιχτά: ή θα αποδεχτούμε επιλογές άμεσα και ολοφάνερα καταστροφικές, ή δεν θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε.

Το πρόβλημα με την καπιταλιστική ανάπτυξη δεν είναι απλά ότι κάποιοι επιχειρηματίες και πολιτικοί κερδίζουν υπέρογκα ποσά σε βάρος των υπολοίπων, καταστρέφοντας – στο όνομα του κέρδους – το περιβάλλον, αλλά ότι οι ζωές όλων μας κυβερνώνται από την παγκόσμια μαφία του χρήματος, που σκορπά το θάνατο. Η ανάπτυξη αποδεικνύεται ένας φαύλος κύκλος που, σε κάθε επανάληψη του, διαμορφώνει τους όρους για μια πιο άγρια εκμετάλλευση, μέσω της διάλυσης των κοινωνιών, της αποδυνάμωσης των ατόμων και της ολοένα και ισχυρότερης πρόσδεσής τους στο άρμα της μηχανής θανάτου και καταστροφής – του καπιταλισμού. Έτσι, μέσα σε αυτή την κατάρρευση, δημιουργούνται ανθρωπότυποι, που – στην απεγνωσμένη τους αναζήτηση για ατομικές λύσεις – υποκύπτουν στον εκβιασμό και ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των πολυεθνικών, αδιαφορώντας για τις συνέπειες προς το κοινωνικό σύνολο, συνέπειες που τελικά θα φτάσουν και στους ίδιους.

Το σύστημα μας θέλει ανίκανους να πάρουμε αποφάσεις για τις ζωές μας και εξαρτά την επιβίωσή μας από το αν θα επιλέξουμε να προσδεθούμε στο δυναμικό κινητήρα του καπιταλισμού, απολαμβάνοντας έτσι ένα μερίδιο από τα κέρδη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αν όμως θέλουμε να αντισταθούμε στα σχέδια της δικτατορίας του χρήματος και να οικοδομήσουμε έναν άλλο κόσμο, δεν θα υποκύψουμε στον εκβιασμό της κρίσης, που μας προτείνει νέες καταστροφές και ταυτόχρονα οδηγεί σε απελπισμένη επιδίωξη της ατομικής διάσωσης, δρομολογώντας το συλλογικό χαμό, ούτε θα εναποθέσουμε το μέλλον μας στα χέρια σωτήρων. Αντίθετα, θα αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε τα κοινά αγαθά, να σταματήσουμε τη δράση των μεγα-εταιρειών και των πολιτικών τους υπαλλήλων και να αποτρέψουμε τη διάλυση των κοινωνιών.

Η κοινωνική αλληλεγγύη, η συλλογική συνείδηση, και οι ανθρώπινες αξίες είναι τα όπλα μας. Να συναντηθούμε και να συζητήσουμε:
Ποια αγαθά είναι απαραίτητα; Ποιες αξίες πρέπει να υπερασπιστούμε;
Πώς θα παίρνουμε αποφάσεις; Πώς θα οργανωθούμε για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας;

Όποιος σιωπά είναι συνένοχος στο έγκλημα…

24 Νοέμβρη 2012:
ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΡΥΣΟ ΘΑΝΑΤΟ
Προσυγκέντρωση στο Λευκό Πύργο, στις 11πμ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ/ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Μετά την πορεία, στο σινέ «Αλέξανδρος»

Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

24 Νοέμβρη 2012: πορεία στη Θεσσαλονίκη ενάντια στο χρυσό θάνατο

ΠΕΜΠΤΗ 22/11 ΣΤΙΣ 21:00
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΠΡΟΒΟΛΗ
ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ-ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ PRESOS DE LA DEMOCRACIA (ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)

ΣΑΒΒΑΤΟ 24/11 21:00
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

ΠΕΜΠΤΗ 29/11 21:00
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
CEASAR MUST DIE (O ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ) [2012]
PAOLO & VITTORIO TAVIANI

Οι Κύκλοι Αυτομόρφωσης είναι κάτι που ξεκινήσαμε από πέρσι με σκοπό τη δική μας επιμόρφωση για διάφορα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν και μας επηρεάζουν.

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο έγιναν βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, ομιλίες, για τους αγώνες ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, για τη ΒΙΟΜΕ, το φασισμό στο παρελθόν και στο παρόν, για το μεταναστευτικό και για πολλά άλλα.

Ο καινούργιος κύκλος που ξεκινάει στοχεύει να καταδείξει τον τρόπο που το εκάστοτε πολιτικο-οικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί την καταστολή και την έννοια του “σωφρονισμού” για να πειθαρχήσει τις μάζες και να περιθωριοποιήσει τα λεγόμενα παραβατικά στοιχεία.
Από το υλικό που συλλέξαμε προκύπτει πώς η φυλάκιση χρησιμοποιείται κυρίως ως αποκλεισμός από το κοινωνικό σώμα αυτών που επιμένουν να μην υποτάσσονται στις αξίες του καπιταλιστικού συστήματος και φόβητρο, μέσω της τιμωρίας.

Επιπλέον θέλαμε να αναδείξουμε τα αποτελέσματα της στέρησης της ατομικής ελευθερίας, τις διαστάσεις που αυτή έχει στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου και να πληροφορηθούμε για τις κινητοποιήσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό στα σωφρονιστικά ιδρύματα, τόσο από πολιτικούς όσο και από ποινικούς κρατουμένους, διεκδικώντας τα αυτονόητα και συμβάλλοντας και αυτοί με τις δυνάμεις τους στις προσπάθειες αποδόμησης αυτού του συστήματος.

Τέλος μέσα από αυτό τον κύκλο θα προσπαθήσουμε να καταρρίψουμε κάποιους μύθους σχετικά με το ρόλο της φυλακής η οποία λανθασμένα παρουσιάζεται ως χώρος αναμόρφωσης εγκληματιών, ενώ αντίθετα είναι ο θεσμός που διδάσκει στους φυλακισμένους το έγκλημα, που διαχωρίζει και διασπά το κοινωνικό σύνολο, που χρησιμοποιείται ως ανασταλτικός παράγοντας στην ανάπτυξη δικτύων και αγώνων ενάντια στο κράτος και ως τόπος εναπόθεσης αυτών που περισσεύουν.

Αντίφα εργαζόμενοι και τότε, αντίφα εργαζόμενοι και τώρα!

“Ο χαρακτήρας του σημερινού αγώνα, που ξεκινώντας από τους φοιτητές, αγκαλιάζει τώρα όλο το λαό είναι αγώνας, τόσο ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, όσο και στα ξένα και ντόπια μονοπώλια που τη γέννησαν και τη στηρίζουν. Είναι αγώνας για το πέρασμα της εξουσίας στον εργαζόμενο λαό και όχι στους Δημαγωγούς που επί δεκάδες χρόνια τον καπηλεύονταν με τα γενικά «Περί Δημοκρατίας συνθήματα τους»”. Απόσπασμα από την 2η διακήρυξη της εργατικής συνέλευσης του Πολυτεχνείου στις 15/11/1973.

H σημερινή μέρα, 17 Νοεμβρίου 2012, είναι μέρα μνήμης για την Εξέγερση του ’73. Μία εξέγερση που ξεκίνησε συνδυάζοντας τον αντι-φασισμό με την ταξική πάλη και την εργατική αυτοδιαχείριση, της οποίας το νόημα όχι απλώς δεν δικαιώθηκε ποτέ κατά την Μεταπολίτευση, αλλά αλλοιώθηκε και παρουσιάστηκε όπως εξυπηρετούσε το νέο καθεστώς. Σήμερα που οι εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν τον διπλό φασισμό της Χούντας των Τραπεζιτών και των ταγματασφαλιτών της Χρυσής Αυγής, ο Νοέμβρης είναι επίκαιρος όσο ποτέ.

Το Πολυτεχνείο που όρθωσε το ανάστημα του απέναντι στην Χούντα ξεκίνησε από την επιμονή των 300 «προβοκατόρων», όπως τους χαρακτήρισε το ΚΚΕ, που ξεκίνησαν την κατάληψη του Πολυτεχνείου και καλούσαν τον λαό σε σύσταση συνελεύσεων στους χώρους εργασίας. Αφού δεν μπόρεσαν να σβήσουν την φλόγα του προβοκάτορα λαού, τα μετέπειτα κόμματα της Μεταπολίτευσης, αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν και στην συνέχεια να προσπαθήσουν να αλλοιώσουν την εικόνα και το νόημα του Πολυτεχνείου. Η εξέγερση του Νοέμβρη πέρα από την άρθρωση επαναστατικού λόγου, χαρακτηρίστηκε από εκτεταμένα οδοφράγματα και συγκρούσεις στους δρόμους της Αθήνας. Το Πολυτεχνείο ήταν η ελληνική εκδοχή μία σειράς εξεγέρσεων εκείνης της εποχής, είτε ενάντια στους γραφειοκράτες-«πεφωτισμένους» δεσπότες της ΕΣΣΔ (Πράγα ΄68) είτε ενάντια στον καπιταλισμό (Γαλλία ’68, Ιταλία ’67-78, κ.α). Το Πολυτεχνείο συνεχίστηκε και στην Μεταπολίτευση παίρνοντας διάφορες μορφές (αυτόνομοι εργατικοί αγώνες δεκαετίας 1970, καταλήψεις ’80, μαθητικό κίνημα ’90,) για να εκφραστεί στις μέρες μας με τον Δεκέμβρη 2008, τα κινήματα αυτομείωσης, το κίνημα των λαϊκών συνελεύσεων, τις αντιφασιστικές μοτοπορείες και το αίτημα για εργατική αυτό-διεύθυνση (ΒΙΟ.ΜΕ.).

Το Πολυτεχνείο ψάχνει για δικαίωση σε μία χώρα που δεν έγινε από-χουντοποίηση ποτέ και οι βρικόλακες τις επταετίας ξαναβγήκαν από τους τάφους τους, ενώ οι εκ των υστέρων υποκριτές υμνητές του εγκαθίδρυσαν μία σύγχρονη δικτατορία ΔΝΤ – τραπεζών, καταδικάζοντας μας στην φτώχια και εξαθλίωση. Ο Νοέμβρης είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι ο συνδυασμός ενός συνειδητού αντι-φασισμού και της επιμονής για την δημιουργίας συνελεύσεων στις γειτονίες και τους χώρους εργασίας, γεννά κοσμοϊστορικά γεγονότα. Συνδυασμός που πυροδοτεί εξεγέρσεις και ανοίγει την προοπτική της επανάστασης που πλέον γίνεται όλο και πιο αναγκαία σε διεθνές επίπεδο.

Μνημονεύουμε τον Νοέμβρη κάθε μέρα, οργανώνοντας τόσο το αντιφασιστικό μέτωπο όσο και δημιουργώντας συνελεύσεις σε γειτονίες και χώρους εργασίας. Έως την τελική του δικαίωση σε μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, μία κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας