Μόλις λίγες μέρες μετά από τα βασανιστήρια στο Α.Τ Αγίου Παντελεήμονα, ο Μια Χαριζούλ, μετανάστης από το Μπαγκλαντές βρέθηκε απαγχονισμένος μέσα σε κρατητήριο του γνωστού «αμαρτωλού» Α.Τ Ομόνοιας. Στο κρατητήριο βρισκόταν μαζί με άλλους έντεκα κρατούμενους. Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, ο διοικητής και ο υποδιοικητής του τμήματος «ξηλώθηκαν» από τις θέσεις τους.

Τα Αστυνομικά Τμήματα, όπως του Αγίου Παντελεήμονα και της Ομόνοιας έχουν μεγάλη ιστορία σε «ανεξήγητους» θανάτους μεταναστών υπό κράτηση, σε καταγγελίες βασανισμών κρατουμένων, μεταναστών και μη, σεξουαλικών κακοποιήσεων και βιασμών. Περιστατικά βασανισμών δεν έχουν συμβεί μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και στην επαρχία, όπως και στην Καβάλα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον πολυήμερο βασανισμό του Σίμου Π. τον Μάρτιο του ‘23, ο οποίος πέρα από τη βιαιότητα που έζησε στο Α.Τ. της Καβάλας, η βαναυσότητα και ο ξυλοδαρμός του συνεχίστηκε στην Θεσσαλονίκη και στον Κορυδαλλό.

Οι κρατικές δολοφονίες μεταναστών μέσα στα Α.Τ., στα σύνορα, στις θάλασσες αλλά και στους δρόμους δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, όπως παπαγαλίζουν και συγκαλύπτουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Είναι ο πραγματικός ρόλος των ένστολων μισθοφόρων που φροντίζουν για την διασφάλιση των σχέσεων εξουσίας. Είναι η συστημική ρατσιστική πολιτική κράτους και κεφαλαίου ενάντια σε όσους θεωρούν ευάλωτους και κοινωνικά περιθωριοποιημένους. Βλέπουμε διαρκώς τη δικαστική εξουσία, τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς προϊστάμενους των μπάτσων να παρέχουν κάθε μορφή ασυλίας, άλλοθι και συγκάλυψης στις πρακτικές βασανισμού. Από την άλλη, στόχος αυτής της νομιμοποίησης της κρατικής βιαιότητας είναι να φανεί ως πράξη παραδειγματισμού και εκφοβισμού σε όποιον επιχειρήσει να διαμαρτυρηθεί ή να αντισταθεί απέναντι στα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας. Δημιουργώντας ένα αφιλόξενο και επιθετικό περιβάλλον αβεβαιότητας, ακόμα και στο κομμάτι των μεταναστών και προσφύγων που έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία, η πολιτική των δολοφονιών μέσα στα αστυνομικά τμήματα πρόκειται να συντελέσει ένα από τα δυνατά χαρτιά του κατασταλτικού μηχανισμού για την πειθάρχηση όσων αντιστέκονται από τα κάτω.

Όποιος πιστεύει ότι οι δολοφονίες αυτές και οι βασανισμοί γίνονται αποκλειστικά και μόνο στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, στους Ρομά, στους αγωνιστές, τρέφει μεγάλες αυταπάτες. Ποτέ δεν είναι αργά να έρθει η δική σας σειρά ή των παιδιών σας. Πρόσφατο παράδειγμα ο αναίτιος βασανισμός οικογένειας στο πάρκο έξω από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, στις 28/10.

Ως ανταγωνιστικό κίνημα έχουμε βιώσει εδώ και δεκαετίες τους βασανισμούς, τους εξευτελισμούς και τις κρατικές δολοφονίες των ένστολων καρτέλ, μέσα και έξω από τα αστυνομικά τμήματα. Ο συντονισμός και η επανακατάκτηση των δρόμων από τον κόσμο του αγώνα, είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Ανέκαθεν ανάχωμα απέναντι στην κρατική βία αποτελούσε ο αγωνιζόμενος λαός, όπως τότε στη δολοφονία του Καλτεζά (1985) και την δολοφονία του Γρηγορόπουλου (2008) από τους μπάτσους Μελίστα και Κορκονέα/ Σαραλιώτη αντίστοιχα. Είναι μέρος της πολιτικής μας στάσης να μην δώσουμε τόπο στην τρομοκρατία τους. Να βρισκόμαστε απέναντί τους και να αντιστεκόμαστε στην επιβολή της εξουσίας από το κράτος και τα τσιράκια του. Να καταστήσουμε ξεκάθαρο ότι καμιά κρατική δολοφονία δε θα μείνει αναπάντητη.

Να μην δεχτούμε ξανά κανένα μεμονωμένο περιστατικό, καμία κακιά στιγμή, κανέναν τυχαίο θάνατο, ούτε της Zackie, ούτε του Μανιουδάκη, ούτε του Μάγγου, ούτε του Σαμπάνη, ούτε του Φραγκούλη, ούτε του Μιχαλόπουλου, ούτε και κανενός.

Στις 14 Ιουνίου 2023 στα ανοιχτά της Πύλου και εντός των ορίων της ζώνης Έρευνας και Διάσωσης (SAR) της Ελλάδας, βούλιαξε το αλιευτικό «Αντριάνα» με εκατοντάδες επιβαίνοντες/ ουσες μετανάστες/στριες. Αποτέλεσμα του ναυαγίου αυτού είναι 80 και πλέον νεκροί, ενώ ο  αριθμός των αγνοουμένων φαίνεται να πλησιάζει τα  500 και πλέον άτομα, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. Από τα μέχρι στιγμής δεδομένα προκύπτει πως το ελληνικό Λιμενικό γνώριζε ότι το συγκεκριμένο, υπέρφορτο και μη αξιόπλοο σκάφος, βρισκόταν στη ζώνη ευθύνης του για περισσότερες από 12 ώρες, πριν ναυαγήσει. Συγκεκριμένα, είχε ενημερωθεί από τη Frontex από τις 14:30 το μεσημέρι για το πλοιάριο, και ενώ το προσέγγισε, δεν παρείχε καμία βοήθεια με την αιτιολογία ότι οι επιβαίνοντες αρνήθηκαν οποιαδήποτε συνδρομή  . Την ίδια στιγμή το Alarm phone, μια ΜΚΟ που λειτουργεί εθελοντικά ένα τηλεφωνικό κέντρο εκτάκτου ανάγκης για ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο διαπλέοντας τη Μεσόγειο, σε δική του εκτενή και λεπτομερή ανακοίνωση, μεταφέρει, μετά την επικοινωνία του με τους επιβαίνοντες : «Λένε πως δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν τη νύχτα, πως είναι σε κίνδυνο», ενώ ακόμα και στις φωτογραφίες της FRONTEX φαίνονται οι μετανάστες να ζητούν βοήθεια με τα χέρια σηκωμένα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν εγκαταλείφθηκαν απλώς να πεθάνουν από το ελληνικό λιμενικό, αλλά ευθέως δολοφονήθηκαν. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων προκύπτει  ότι το λιμενικό ρυμούλκησε το αλιευτικό, προσπαθώντας να τους κατευθύνει προς ύδατα ιταλικής ευθύνης . Στην προσπάθεια τους αυτή βούλιαξαν το σκάφος και στη συνέχεια εγκατέλειψαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να πνιγούν.

Το Λιμενικό Σώμα, με επίσημη ανακοίνωσή του, το μεσημέρι της Παρασκευής 16/6, άλλαξε το αφήγημά του, εξηγώντας πως λίγες ώρες πριν το ναυάγιο, παράκτιο περιπολικό προσέγγισε το αλιευτικό και έριξε ένα μικρό σχοινί για να “διαπιστώσει την υφιστάμενη κατάσταση του σκάφους και των επιβαινόντων”. Μέχρι και το μεσημέρι της Παρασκευής, το Λιμενικό Σώμα επισήμως επέμενε πως σκάφος του δεν πλησίασε ποτέ κοντά στο αλιευτικό, αλλά παρέμενε σε απόσταση και παρατηρούσε διακριτικά, καθώς ο καπετάνιος του αλιευτικού αρνήθηκε την παροχή οποιασδήποτε βοήθειας. Η αναφορά σε σκοινί, δέσιμο ή τράβηγμα, απουσιάζει πλήρως από τις ανακοινώσεις μέχρι εκείνη τη στιγμή των ελληνικών αρχών . 

Ταυτόχρονα, το κράτος στοχοποίησε, χωρίς στοιχεία και με πλαστές καταθέσεις, 9 από τους διασωθέντες βρίσκοντας στο πρόσωπό τους κάποια εξιλαστήρια θύματα για να συγκαλύψει τη δολοφονική του στρατηγική και κατηγορώντας τους ως διακινητές. Η μιντιακή φιγούρα του “διακινητή” που δημιουργεί έναν διαχωρισμό μεταξύ «μεταναστών-θυμάτων» και «μεταναστών-εκμεταλλευτών», είναι εντελώς άτοπη. Δεν υπάρχει κανένας «διακινητής», παρά μόνο κρατικές επιθέσεις και επαναπροωθήσεις.

Στις 21 Μάη 2024 είχε οριστεί η δίκη των 9 επιζώντων μεταναστών, η οποία και ολοκληρώθηκε την ίδια μέρα με τους κατηγορούμενους να κρίνονται αθώοι. Παρά την αθώωση των επιζώντων έγινε για ακόμη μια φορά φανερό ότι το κράτος επιχείρησε τόσο να μετακυλίσει τις δικές του ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στους ίδιους τους επιβαίνοντες όσο και να συγκαλύψει τη δολοφονική του δράση, βρίσκοντας ενόχους ανάμεσα στους κατατρεγμένους και τους απόκληρους.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για άλλο ένα τυχαίο περιστατικό, μια κακή στιγμή, έναν λάθος χειρισμό. Είναι ακόμη ένα δραματικό γεγονός, στα πλαίσια ενός άτυπου πολέμου στα σύνορα της Ε.Ε., όπου για χρόνια χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες/στριες δολοφονούνται, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος, κυνηγώντας το όνειρο για μια αξιοπρεπή, ασφαλή ζωή μακριά από τη φτώχεια, τον πόλεμο και κάθε είδους διωγμό που υφίστανται στην πατρίδα τους.

Οι μεταναστευτικές ροές, που δημιουργούνται από αυτήν την πολιτική επιλογή του «ανεπτυγμένου κόσμου», προσκρούουν στα στρατικoποιημένα σύνορα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε.. Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, προσκρούουν στον φράχτη του Έβρου, στους πυροβολισμούς στα σύνορα, στις βίαιες συλλήψεις, στις μακροχρόνιες κρατήσεις σε άθλιες συνθήκες σε ειδικά κέντρα κράτησης. Στις αρνήσεις παροχής ασύλου και τις επαναπροωθήσεις σε χώρες όπου οι ζωές των προσφύγων κινδυνεύουν, στα

παράνομα «pushbacks» στα θαλάσσια σύνορα, στις σκόπιμες βυθίσεις πλωτών μέσων με πρόσφυγες μαζί με την άρνηση βοήθειας σε ναυαγούς τέτοιων περιστατικών. Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχνούμε τις δεκάδες δολοφονικές καταδιώξεις μεταναστών/στριών στην Καβάλα αλλά και στους γύρω νομούς και χωριά. Oι μπάτσοι κυνηγούν με μανία αυτοκίνητα που μεταφέρουν μετανάστες/στριες, και τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα των καταδιώξεων αυτών είναι σοβαροί τραυματισμοί και θάνατοι των μεταναστών / τριών.

Οι επαναπροωθήσεις αποτελούν σταθερή πρακτική του ελληνικού κράτους εδώ και αρκετά χρόνια, κάτι που το ίδιο αρνείται, παρά την πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων και την κατακραυγή ακόμα και διεθνών οργανώσεων για την πρακτική αυτή. Εκτός από τα pushbacks που γίνονται στο υδάτινο νεκροταφείο της Μεσογείου, παράνομες επαναπροωθήσεις γίνονται από τον στρατό στον Έβρο, από διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, ακόμα και από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. . H Ευρώπη-φρούριο υψώνει τα τείχη της, με την Ελλάδα να αναλαμβάνει πρόθυμα τις καταδιώξεις και επαναπροωθήσεις μεταναστών/στριών, πάντα με το αζημίωτο. Ξεκάθαρα πλέον η πολιτική της φύλαξης των συνόρων απαιτεί όλο και περισσότερους νεκρούς.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ PUSHBACKS

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ