The Banker

Η αληθινή ιστορία των επιχειρηματιών Bernard Garrett και Joe Morris, οι οποίοι καταστρώνουν ένα θρασύτατο και ριψοκίνδυνο σχέδιο ενάντια στο φυλετικά καταπιεστικό καθεστώς του 1960, βοηθώντας άλλους Αφροαμερικανούς να κυνηγήσουν το αμερικανικό όνειρο. Μαζί με την Eunice, την σύζυγο του Garrett, εκπαιδεύουν έναν λευκό άνδρα της εργατικής τάξης, τον Matt Steiner, για να ποζάρει ως το πλούσιο και προνομιούχο πρόσωπο της αναπτυγμένης αυτοκρατορίας ακινήτων που διαθέτουν, ενώ ο Garrett και ο Morris παριστάνουν τον επιστάτη και τον σοφέρ. Η επιτυχία τους τραβά την προσοχή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, κάτι που απειλεί όλα αυτά που οι τέσσερις τους έχουν καταφέρει.

H ταινία The Banker αρκετά πληροφοριακή, προσφέρει ένα ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον σινεμά, είναι αρκετά καλοφτιαγμένο και φυσικά με καλές ερμηνείες, με μπροστάρηδες τους Antony Mackie, Samuel Jackson (και αργότερα τον Nicholas Hoult) που πραγματικά μπαίνουν στο πετσί του ρόλου.

Η ταινία γενικότερα πετυχαίνει τον στόχο της και κρατά τον θεατή “ζεστό” σε όλη της την διάρκεια, δίνοντας του πολύ χρήσιμες πληροφορίες για ένα αρκετά ενδιαφέρον ζήτημα, που ίσως δεν γνωρίζαμε, χωρίς ωστόσο να κάνει σινεμά καταγγελίας με κουραστικό τρόπο.

H ταινία The Banker δεν αναλώνεται σε φλυαρίες ή ηθικολογίες που πιθανότατα να έκανε μια ακόμα ταινία με τέτοια θεματολογία και κάνει κάπως πιο… εύπεπτο το ίσως επικίνδυνο για να ξεφύγει θέμα της.

Μπαίνει κατευθείαν στο θέμα, με… τσίτα τα γκάζια και καταφέρνει να κάνει μια κριτική και να… σφάζει με το βαμβάκι, με ένα γρήγορο ρυθμό, πινελιές από χιούμορ, χωρίς να λαϊκίζει ούτε λεπτό και χωρίς να το κάνει απροκάλυπτα.

Χωρίς υπερβολές και περιττές εξάρσεις αλλά με εξαιρετικά δουλεμένο σενάριο και διαλόγους, φαινομενικά νομίζει κανείς ότι το The Banker έχει εξαντλήσει μεγάλο μέρος από την θεματολογία του μέχρι ένα σημείο και δεν μπορεί να πάει παραπέρα, ωστόσο έχει πολύ “ψωμί”, άσχετα αν σε λίγα σημεία θα μπορούσε να είναι πιο μαζεμένο.

Από την αρχή η ταινία είναι καθηλωτική με πολύ καλή σκηνοθεσία, στιβαρές ερμηνείες και η ένταση ολοένα και κλιμακώνεται όταν φτάνουμε στο φινάλε με την ταινία να περνάει μηνύματα, χωρίς να το κάνει με τον… κλασικό τρόπο.

Η πλοκή είναι πολύ ενδιαφέρουσα, χωρίς να κάνει μεγάλη κοιλιά πραγματικά η ταινία καταφέρνει να έχει το ενδιαφέρον του θεατή, με έναν σταθερότατο ρυθμό, την ώρα που όσο προχωράει η ώρα, σε “κρατάει” όλο και περισσότερο.