Author Archives: anarxikoikavalas

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ”SOYLENT GREEN”, ΤΡΙΤΗ 30/05/2023, ΣΤΙΣ 21:00, ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

«Soylent Green»: Τι μας λέει για το 2022 η cult sci-fi ταινία των ’70s

Το «Soylent Green» είναι μια cult ταινία επιστημονικής φαντασίας, γυρισμένη στις αρχές των ‘70s, όταν υπήρξε μια μίνι αναβίωση της προειδοποιητικής επιστημονικής φαντασίας των ‘50s. Ο Έλληνας διανομέας της εποχής είχε φροντίσει για την ενημέρωσή μας αναφορικά με το χρονικό πλαίσιο της ιστορίας, κυκλοφορώντας το φιλμ στις αίθουσες με τον τίτλο «Νέα Υόρκη, Έτος 2022 Μ.Χ.», αλλά το είχαμε ξεχάσει.

Το φιλμ παρουσιάζει μια δυστοπική εκδοχή του ανθρώπινου μέλλοντος, όπου το πρόβλημα του υπερπληθυσμού έχει ξεφύγει, οι πόροι έχουν σχεδόν εξαφανιστεί και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν στοιβαγμένοι μαζικά στα κτίρια, εκτός από μια μικρή ομάδα που συγκεντρώνει το συντριπτικό μέρος του εναπομείναντα πλούτου και ζει σε πολυτελή ρετιρέ, καθώς και όσους εργάζονται για τη Διοίκηση, οι οποίοι έχουν το «προνόμιο» του προσωπικού δωματίου.

Τη σίτιση έχει αναλάβει μονοπωλιακά μια εταιρεία, η Soylent, τα συμπυκνωμένα τρόφιμα της οποίας παίρνουν την επιμέρους ονομασία τους από το χρώμα τους – Soylent Yellow, Soylent Red, Soylent Green και ούτω καθεξής.

Το Soylent Green, λοιπόν, είναι το νέο προϊόν της εταιρείας, μια «θαυματουργή τροφή, καμωμένη από θρεπτικότατο πλαγκτόν που συλλέχθηκε από ωκεανούς». Το Soylent Green μοιράζεται στο κοινό τις Τρίτες –«Tuesday is Soylent Green Day» αναφέρει η επιγραφή– κατά το μερίδιο που αναλογεί στον καθένα βάσει κουπονιών, καθώς διατίθεται σε περιορισμένη ποσότητα.

Οδηγός μας σε αυτό τον κόσμο είναι ένας αμοραλιστής  αστυνομικός –όπως όλοι οι αστυνομικοί στο έργο– τον οποίο υποδύεται ο Τσάρλτον Ίστον. H επιτυχία του «Πλανήτη των Πιθήκων» (1968) γέννησε κι άλλα πρωταγωνιστικά οχήματα επιστημονικής φαντασίας για τον σταρ, όπως το «Omega Man» (1971) και το παρόν.

Ο αστυνομικός του Ίστον αναλαμβάνει να διαλευκάνει τη δολοφονία ενός μέλους της εταιρείας Soylent και σταδιακά ανακαλύπτει τι κρύβεται πίσω από τηνδράση της. Η αστυνομική πλοκή είναι προσχηματική στο φιλμ, εκείνο που ενδιαφέρει πραγματικά τους δημιουργούς του είναι να βολτάρουμε μαζί τους στο σύμπαν που επινόησαν, επιχειρώντας να παρουσιάσουν το δική τους όραμα πάνω στο μέλλον της ανθρωπότητας. Οι σκηνές που αφορούν την έρευνα είναι και οι λιγότερο ενδιαφέρουσες, χώρια που συνήθως αποτελούν αφορμή για να συναντήσει ο ήρωας ωραίες γυναίκες και να μπει σε upper class διαμερίσματα, διακοσμημένα με γνώμονα τη μόδα της εποχής – αμφότερα στόχο είχαν να ενισχύσουν την εμπορική απήχηση του φιλμ.

Σε σκηνές όπως εκείνη του δείπνου του ήρωα με τον φίλο του εντοπίζεται η γοητεία του έργου. Τον τελευταίο υποδύεται ο αγαπημένος καρατερίστας Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον που έπαιξε στην ταινία σχεδόν χωρίς ακοή και γνωρίζοντας ότι επρόκειτο να πεθάνει σύντομα.

Στην εν λόγω σκηνή, ο Ίστον έχει φέρει προμήθειες που υπεξαίρεσε από το σπίτι του δολοφονημένου μέλους της Soylent –μια άλλη γνώριμη φιγούρα του παρελθόντος, ο Τζόζεφ Κότεν– και ο Ρόμπινσον ετοιμάζει ένα δείπνο με υλικά που αυτός θα ξαναδοκιμάσει μετά από δεκαετίες και ο Ίστον για πρώτη φορά.

Στην έκδηλη συγκίνηση του Ρόμπινσον αλλά και στην έκπληξη του Ίστον, όταν τρώνε ένα απλό μαρούλι, συνοψίζεται και μεταδίδεται εύστοχα το δράμα των ανθρώπων του έργου, που βρέθηκαν να στερούνται τα απολύτως απαραίτητα αγαθά από την απληστία, την αδιαφορία και την αγνωμοσύνη των προγόνων τους – το κολάζ των τίτλων αρχής καθιστά όχι στενά προσδιορισμένους μεν, μα εμφανείς τους λόγους της καταστροφής. Και είναι σε αυτήν τη σκηνή που το έργο ίσως χτυπήσει κάποια ευαίσθητη χορδή των σημερινών θεατών, απευθυνόμενο αναλογικά σε εκείνα που στερηθήκαμε όλο αυτό το διάστημα, υπογραμμίζοντας τη γνώση που συνειδητά και ασυνείδητα επιλέγουμε να παραμερίσουμε, όσοι ζούμε στις δυτικές δημοκρατίες: ότι τα ωφελήματα και τα προνόμιά μας τελούν πάντοτε υπό την αίρεση ενός γεγονότος ή μιας κατάστασης που θεωρούμε εντελώς απίθανη, μέχρι αυτή να επέλθει και να πέσουμε από τα σύννεφα.

Στο τελευταίο ημίωρο της ταινίας τη σκυτάλη από τις μετα-αποκαλυπτικές συνθήκες, που επινόησε ο σεναριογράφος Στάνλεϊ Γκρίνμπεργκ διασκευάζοντας το βιβλίο του Χάρι Χάρισον, παίρνουν ο επαγγελματισμός και η μαστοριά του σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Φλάισερ («20.000 Leagues Under the Sea», «Compulsion», «The Boston Strangler»). Ο Φλάισερ θα στήσει πρώτα μια αρμοστά χαοτική σκηνή μαζικής εξέγερσης και σκληρής καταστολής, που κατά κάποιον τρόπο προοικονομεί και το φινάλε, και στη συνέχεια μια μακροσκελή, σιωπηρή σεκάνς καταδίωξης που οδηγεί στη μεγάλη αποκάλυψη.

Έχοντας ως πρότυπο την άλλη sci-fi επιτυχία του πρωταγωνιστή Ίστον, τον «Πλανήτη των Πιθήκων», που άφηνε τους θεατές σοκαρισμένους με το twist του, οι δημιουργοί του «Soylent Green» επιφυλάσσουν κι αυτοί ένα σοκ, βάζοντας και πάλι τον Ίστον να ωρύεται ηττημένος. Αν και η ατάκα που ξεστομίζει είναι γνωστή ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν δει την ταινία, δεν θα την αναφέρουμε, ούτε θα αποκαλύψουμε το φινάλε, για να μη χαλάσουμε την έκπληξη στον «παρθένο» θεατή. Θα επισημάνουμε μόνο ότι ως σύλληψη επικυρώνει τον προειδοποιητικό χαρακτήρα του έργου, καθώς ενέχει ένα δομικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης: τη ροπή προς την αυτοκαταστροφή.

Ευτυχώς τώρα που καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι το σωτήριο έτος 2022 Μ.Χ. μπορούμε να πούμε ότι, προς το παρόν, η ταινία έχει πέσει έξω στις πιο ζοφερές προβλέψεις της. Γενικά, όταν παρακολουθείς σχετικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας του παρελθόντος σήμερα, που «το μέλλον είναι τώρα», όπως έλεγε εκείνη η κλισέ ατάκα, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εξετάζεις ποιο σκέλος της επιστημονικής φαντασίας, έπαψε να είναι τέτοιο – φαντασία. Και η πραγματικότητα του «Soylent Green» είναι ακόμα μακριά από τη δική μας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ , Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ & ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ

Στις 8 Φεβρουαρίου του 2022, έπειτα από επίθεση με εκρηκτικό-εμπρηστικό μηχανισμό στο Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού στη Θεσσαλονίκη, μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής συλλαμβάνουν τα συντρόφια μας Γεωργία Βούλγαρη, Θάνο Χατζηαγγέλου και Πάνο Καλαϊτζή. Έπειτα από πολύωρη κράτηση και απομόνωση, κατηγορούνται τελικά με τον 187Α για συμμετοχή στην “Οργάνωση Αναρχική Δράση” και προφυλακίζονται. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, η Γ. Β. μπαίνει σε κατ’ οίκον περιορισμό με βραχιολάκι και ο Π. Κ. αποφυλακίζεται με περιοριστικούς όρους. Η προφυλάκιση του αναρχικού Θ. Χ., ο οποίος έχει εν τω μεταξύ αναλάβει και την ευθύνη της επίθεσης αυτής, αλλά και την πολιτική ευθύνη συμμετοχής στην εν λόγω οργάνωση, παρατείνεται μέχρι και την δίκη.


ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΦΩΤΗ Δ. ΙΑΣΟΝΑ Ρ. ΛΑΜΠΡΟΥ Β. ΠΑΡΝΑΓΙΩΤΗ Β.

Ενάντια σε άλλη μία κατασκευασμένη υπόθεση, είναι ανάγκη να σταθούμε δίπλα στα συντρόφια μας, και να παλέψουμε για την άμεση απελευθέρωσή τους.

Δίκη [8/5, δικ. γυν. φυλ. Κορυδ. 9:00]

Στις 14 Νοέμβρη του 2021 πραγματοποιείται επίθεση στην τροχαία Πειραιά με βόμβες μολότοφ. Λίγη ώρα μετά, μακριά από το σημείο της επίθεσης, όχημα χωρίς διακριτικά διεμβολίζει το μηχανάκι που επέβαιναν οι αναρχικοί σύντροφοι Φώτης Δ. και Ιάσονας Ρ.

Αφισοκόλληση 28/4/2023 Καβάλα για την Πρωτομαγιά και τα δικαστήρια των 3 συντρόφων στη Λάρισα & των 4 στο Κορυδαλλό

Ανάρτηση πανό ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στο πάρκο Φαλήρου Καβάλας Σάββατο 29/4/2023

 

1 ΜΑΗ 2023 ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΒΑΛΑΣ – ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

1 ΜΑΗ 2023 ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΒΑΛΑΣ …Ή οι φωνές μας και οι αγώνες μας θα βάλουν ένα τέλος σε αυτή την αδιαφορία, ή θα περιμένουμε το επόμενο δυστύχημα για να μετράμε αθώες ψυχές στο βωμό του κέρδους.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ”MADRES PARALELAS”, ΤΡΙΤΗ 25/04/2023, ΣΤΙΣ 21:00, ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

 

Παράλληλες Μητέρες

Madres Paralelas

του Πέδρο Αλμοδόβαρ

O Πέδρο Αλμοδόβαρ, πιο πολιτικός από ποτέ, αφιερώνει ακόμη μια φορά στη μητρότητα. Βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την Πενέλοπε Κρουζ.

Δύο ανύπαντρες έγκυες γεννούν την ίδια μέρα. Λίγους μήνες μετά και με αφορμή μια τυχαία παρατήρηση για τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του βρέφους, η μία από αυτές ανακαλύπτει ότι δεν είναι η βιολογική μητέρα του μωρού με το οποίο έφυγε από τα μαιευτήριο. Αναζητά την άλλη γυναίκα με το φόβο ότι έχει γίνει ένα χοντρό λάθος. Στην πορεία προστίθενται μία τραγική απώλεια, ένας λεσβιακός έρωτας, αλλεπάλληλα τεστ DNA, το συλλογικό τραύμα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι νεκροί που ζητούν τη λύτρωση μέσα από την ιστορική δικαίωση, οι ζωντανοί που ψάχνουν τις απαντήσεις. Όλο αυτό θα μπορούσε να είναι μία κακόγουστη σαπουνόπερα. Ή η νέα ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ευτυχώς για όλους μας είναι το δεύτερο.

Αμετάκλητα πλέον στο πάνθεον του ισπανικού και του παγκόσμιου σινεμά, ο Αλμοδόβαρ δεν χρειάζεται στην έβδομη δεκαετία της ζωής του να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, συνεχίζει ωστόσο να κινηματογραφεί με το ίδιο πάθος των πρώτων ημερών της movida. Σ’ αυτή την ύστερη, πιο ώριμη, περίοδο κάθε ταινία του είναι μια ακόμα αποθέωση (στυλιστική, θεματική, αισθητική) των εμμονών του, δεν χάνει όμως ποτέ την αιχμή του. Στις «Παράλληλες Μητέρες», μάλιστα, γίνεται πιο πολιτικός από ποτέ. Ίσως γιατί στη δύση της ζωής του συνειδητοποιεί ότι για να αλλάξεις το μέλλον πρέπει να συμφιλιωθείς με το παρελθόν. Και να κλείσεις τις πληγές του.

Κι αν η μητρότητα είναι από τα βασικά θέματα-φετίχ που διατρέχουν ολόκληρη τη φιλμογραφία του, από το «Μια Ζωή Ταλαιπωρία» μέχρι φυσικά το «Όλα για τη Μητέρα μου», εδώ γίνεται μια ξεκάθαρα πολιτική πράξη αλληλεγγύης και προσφοράς, ένας δεσμός που ξεπερνά την επιστημονική νομοτέλεια του ανθρώπινου γονιδιώματος και γίνεται κάτι βαθύτερο, ένας συνεκτικός δεσμός που καθιστά τη γυναικεία μορφή θεματοφύλακα της ιστορικής μνήμης. Και τον σκηνοθέτη μια παράλληλη μητέρα με τις ηρωίδες του.

Η Γιάνις, εξάλλου, είναι μια αρχετυπικά αλμοδοβαρική ηρωίδα. Είναι εκείνη που ψάχνει σε πείσμα όλων έναν ομαδικό τάφο γεμάτο από τα πτώματα εκτελεσθέντων Δημοκρατικών του Εμφυλίου, μεταξύ των οποίων ο παππούς της. Εκείνη που αποφασίζει να κρατήσει το παιδί με τον παντρεμένο ανθρωπολόγο που θα τη βοηθήσει με την εκσκαφή και την ταυτοποίηση και να το μεγαλώσει μόνη της, γιατί «είναι παράδοση στην οικογένειά της οι γυναίκες να ανατρέφουν μόνες τα παιδιά τους». Εκείνη που θα θελήσει να μάθει όλη την αλήθεια για την ταυτότητα της κόρης της και θα θυσιάσει την ευτυχία της για να προχωρήσει μπροστά. Εκείνη που θα δώσει στην Πενέλοπε Κρουζ την ευκαιρία να αποδείξει για άλλη μια φορά πόσο πολύτιμο ερμηνευτικό όργανο μπορεί να γίνει στα χέρια του σκηνοθέτη που την ανέδειξε.

Με έναν ολόκληρο αστερισμό από γνώριμες και μη μορφές, μεταξύ των οποίων η πάντα έτοιμη να κλέψει την παράσταση Ρόσι Ντε Πάλμα, με μία χρωματική παλέτα που αγκαλιάζει όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου και υπογραμμίζει τη συναισθηματική πορεία προς την κάθαρση, με την απρόβλεπτα χιτσκοκική μουσική επένδυση του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας και μια ερωτική σκηνή ανθολογίας με υπόκρουση του Summertime της Τζάνις Τζόπλιν (η οποία, άλλωστε, ήταν η πηγή έμπνευσης για το όνομά της ηρωίδας), και με ένα συγκλονιστικό τελευταίο δεκάλεπτο, ικανό να σου φέρει δάκρυα στα μάτια, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ κάνει κάτι τελικά παραπάνω από μια (υπέροχη) ταινία. Δημιουργεί ένα safe place και ανοίγει μια κινηματογραφική αγκαλιά. Σαν μια μητέρα. Παράλληλη ή μη.

 

Κυριακή 2/4/2023, Καβάλα, αντισυγκέντρωση διαμαρτυρίας και αντιφασιστική περιπολία , για την παρουσίαση του συνδυασμού Έλληνες, του δολοφόνου Κασιδιάρη

Την Κυριακή 2/4 προχωρήσαμε σε αντιφασιστική συγκέντρωση ενάντια στο εθνικό κόμμα των δολοφόνων Ελλήνων, το κόμμα του Κασιδιάρη. Περισσότεροι από 70 αντιφασίστες/στριες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Αυτόνομου Στεκιού Καβάλας, καθώς και σύντροφοι/ισες από την Ξάνθη, πλαισιώνοντας την αντιφασιστική πορεία. Μπορεί να μην μπορέσαμε τελικώς να ακυρώσουμε τη μάζωξη των δοσίλογων, αλλά καταφέραμε να τους αποκλείσουμε από την πόλη της Καβάλας, καθώς η κομματική τους εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Παληό (χωριό έξω από την Καβάλα) στην επιχείρηση-καφέ SunPalio.
Η οργάνωση της κομματικής τους εκδήλωσης έγινε μυστικά και με την απόκρυψη της πραγματικής τους ταυτότητας από τους επιχειρηματίες της πόλης. Οι ίδιοι διέδιδαν ότι θέλουν να κάνουν εκδήλωση με έναν YouTuber και όταν γνωστοποιήθηκε από μέρους μας η φύση των λαδέμπορων, οι πόρτες έκλειναν η μία πίσω από την άλλη. Η δημόσια ανακοίνωση του εμπορικού κέντρου επιβεβαιώνει την κοινωνική απόρριψη των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν.
Έτσι, στην πόλη πραγματοποιήθηκαν δύο αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και πορείες, ενώ ο ακροδεξιός υπόκοσμος, μαζεύοντας τις δυνάμεις που έχει από όλη τη βόρεια Ελλάδα, κατάφεραν να κρυφτούν σε κάποιο χωριό, κρατώντας κρυφό το σημείο συνάντησης τους με νύχια και με δόντια. Εκεί άλλωστε είναι και η πραγματική τους θέση: στη σκιά της ιστορίας.
Ποτέ δεν είχαμε την αυταπάτη ότι οι κυβερνητικοί χειρισμοί και ο δικαστικός μηχανισμός θα μπορούσαν πραγματικά να σταματήσουν τη δράση των φασιστών. Πάντα ενεργούσαν επιλεκτικά απέναντι στο παρακράτος, με βάση τα συμφέροντα τους. Άλλωστε, τα τάγματα εφόδου και οι δολοφονικές επιθέσεις συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, στην προσπάθεια τους να κερδίσουν και πάλι την παρουσία τους στους δρόμους.
Η προσπάθεια αυτή επιχειρείται την ίδια ώρα όπου λαμβάνει χώρα το εφετείο της δίκης της Χρυσής Αυγής, προσβάλλοντας τα θύματα του φασισμού. Μάλιστα, στα πρακτικά του παρατηρητηρίου της δίκης της Χ.Α., μπορεί κανείς να διαβάσει τη μεταστροφή της υπερασπιστικής γραμμής του συνηγόρου του Ρουπακιά , που στην ουσία ομολογεί και επίσημα την εμπλοκή του κομματικού μηχανισμού και της ηγεσίας (Κασιδιάρη, Λαγό, Μιχαλολιάκο και Παππά) της Χ.Α. τόσο στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όσο και στις δολοφονικές επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.
Εμείς από την μεριά μας χαιρετίζουμε κάθε προσπάθεια που επιτεύχθηκε για τον αποκλεισμό των μεταλλαγμένων χρυσαυγιτών, κάθε άρνηση φιλοξενίας και κάθε συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε ενάντια στους νοσταλγούς των ναζί στην πόλη μας. Αυτές οι κινήσεις αποδεικνύουν πως ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι ούτε εργολαβία, ούτε αποκλειστικότητα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αντιθέτως, ο φασισμός, με σβάστικα ή χωρίς, είναι συνέπεια του μίσους, του ρατσισμού, του μισογυνισμού, του φονταμενταλισμού, της μισαλλοδοξίας και μας αφορά όλους. Μόνο ο κοινωνικός αποκλεισμός μαζί με τον μαχητικό αντιφασισμό μπορούν να πετύχουν την πλήρη διάλυση των νοσταλγών της χούντας, την ώρα που προσπαθεί και πάλι να φορέσει τον κοινοβουλευτικό μανδύα, ώστε να πετύχει την απαραίτητη κοινωνική νομιμοποίηση και να πράξει μια νέα δολοφονία.
Όσα προσωπεία και να επιχειρήσουν να αλλάξουν, η δυσωδία του μίσους και του ρατσισμού θα τους προδίδει πάντα. Μέσα από τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία και τις γειτονιές, θα οργανώνουμε πάντα την αντιφασιστική δράση στον πόλεμο ενάντια στον φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά.
Και τώρα, όπως το 40, τη φτώχεια και τον φασισμό θα πολεμάμε πάντα.

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

https://vimeo.com/user195071166

Καβάλα 24/03/2023 – Σχετικά με τον βασανισμό κρατούμενου σε Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Φυλακές Κορυδαλλού.

Παρασκευή 24/3, πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση μικροφωνική στον Δημοτικό Κήπο και παρέμβαση στο Α.Τ. Καβάλας, σχετικά με τον συνεχόμενο βασανισμό κρατούμενου που έλαβε χώρα στο Α.Τ. Καβάλας, στο λεωφορείο μεταγωγής κρατουμένων από Θεσσαλονίκη προς τον Κορυδαλλό και στο σωφρονιστικό κατάστημα Κορυδαλλού. Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε έξω από το αμαρτωλό τμήμα της Καβάλας, όπου έχει μεταφερθεί ο κακοποιημένος κρατούμενος, ενόψει δικαστηρίου που έχει στο πλημμελειοδικείο Καβάλας. Περίπου 30 σύντροφοι και αλληλέγγυοι φώναξαν ασταμάτητα συνθήματα για τους ένστολους βασανιστές, ενώ διαβάστηκε και μοιράστηκε κείμενο που περιγράφει το περιστατικό βασανισμού.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Στις 9 Μαρτίου 2023 εκτυλίχθηκε ακόμη ένα περιστατικό αστυνομικής βίας στο Α.Τ. Καβάλας, αυτή τη φορά σε βάρος υπόδικου των φυλακών Κορυδαλλού που μετήχθη στην πόλη για εκδίκαση υποθέσεων του. Η είδηση της κακοποίησής του έχει πάρει πλέον πανελλαδικές διαστάσεις στα ΜΜΕ, σε αντίθεση με τον τοπικό τύπο που επιχείρησε στην αρχή να αποσιωπήσει και στη συνέχεια να υποβαθμίσει το περιστατικό αυτό βασανισμού, ενώ, κατά τα άλλα, συνηθίζει να μεταφέρει τα αστυνομικά δελτία τύπου με ζήλο και λεπτομέρεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, όπως η συγκεκριμένη, τα τοπικά ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία με την πάγια επικοινωνιακή τακτική του κατασταλτικού μηχανισμού, προχώρησαν στην επιλεκτική δημοσίευση των γεγονότων, επιχειρώντας έτσι τη συγκάλυψή τους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που πολίτες, ιδιαίτερα αλλοδαποί, αντιμετωπίζονται από τα ένστολα καθάρματα ως β’ κατηγορίας. Έτσι και ο Σίμος Π, τρόφιμος Κορυδαλλού, αλβανικής καταγωγής, ως άλλος Ιλία Καρέλι, υπέστη αλλεπάλληλους βασανισμούς, ξυλοδαρμούς και εξευτελισμούς μπροστά σε δεκάδες ανθρώπους, μπροστά στα μάτια των ίδιων των γονιών του.

Στις 16 Νοεμβρίου του ‘22, ο Σίμος Π. βρέθηκε στο Πλημμελειοδικείο Καβάλας για υπόθεση κατοχής μικροποσότητας ναρκωτικών ουσιών. Στα κρατητήρια είχε κάποια διαφωνία με τον τότε αξιωματικό υπηρεσίας, ο οποίος αργότερα μπήκε στο κελί και τον χτύπησε. Στη συνέχεια προχώρησαν και οι δύο σε μηνύσεις, με την μήνυση του θύματος να μπαίνει στο αρχείο, ενώ αυτή του αστυνομικού υπηρεσίας εκδικάσθηκε και επιβλήθηκε στον Σίμο Π. ποινή φυλάκισης 5 μηνών χωρίς αναστολή. Η καταδίκη αυτή έμελλε να «νομιμοποιήσει» τις επόμενες εκδικητικές μεθόδους των αστυνομικών της Καβάλας, δίνοντας τους το βήμα να προχωρήσουν σε χειρότερες πράξεις και φυσικά να τον «τιμωρήσουν» για την μήνυση που είχε υποβάλει.

Ο κρατούμενος ήρθε ξανά στην Καβάλα για να παραβρεθεί σε παρόμοιο δικαστήριο στις 3 Μαρτίου. Αντί αυτού, ο ίδιος αστυνομικός υπηρεσίας κράτησε επίτηδες τον Σίμο Π. στα κρατητήρια, με αποτέλεσμα να δικαστεί ερήμην. Μάλιστα, όλοι γνώριζαν πως το δικαστήριο ήταν στις 02 Μαρτίου και ότι ο κρατούμενος θα αιτούνταν αναβολής, καθώς η συνήγορός του είχε ενημερώσει σχετικά την αστυνομική αρχή Καβάλας, όπως και τις δικαστικές, για την παρουσία του εντολέα της στα κρατητήρια Καβάλας. Η εκδικητική αυτή συμπεριφορά των σωμάτων ασφαλείας, όπως ήταν αναμενόμενο, έβγαλε εκτός εαυτού τον Σίμο Π. Σε συνέχεια των ψυχολογικών βασανιστηρίων, οδήγησαν τον κρατούμενο στα δικαστήρια Καβάλας την επομένη ημέρα, στις 4 Μαρτίου.

Ο Σίμος Π, είχε (και έχει) ένα ακόμη δικαστήριο στις 27/3 στην Καβάλα, γι’ αυτό και ζήτησε να παραμείνει στα κρατητήρια του Α.Τ. Καβάλας μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής του. Παρόλα αυτά, στις 9 Μάρτη κάλεσαν τους γονείς του να τον επισκεφτούν, καθώς είχε αποφασιστεί η εκδικητική μεταγωγή του πίσω στο κατάστημα των φυλακών Κορυδαλλού. Ενώ περίμενε τους γονείς του να του φέρουν προσωπικά είδη και ρούχα, οι αστυνομικοί του Α.Τ. Καβάλας προχώρησαν σε αιφνίδια μεταγωγή, εισβάλλοντας στο κελί του και παίρνοντάς τον με τη βία. Ακολούθησε ένας ατέλειωτος ξυλοδαρμός έξω από το αστυνομικό τμήμα Καβάλας, μπροστά στα μάτια δεκάδων πολιτών, αλλά και των γονιών του. Η αντίσταση του Σίμου Π. οδήγησε τους ένστολους βασανιστές σε αλλεπάλληλες προσπάθειες πνιγμού του. Βλέποντας πως 20 αστυνομικοί δεν μπορούν να τον απαγάγουν και αφού οι διαμαρτυρίες των πολιτών είχαν αρχίσει να εντείνονται, ξαναέβαλαν τον Σίμο Π στα κρατητήρια, όπου συνεχίστηκε ο ξυλοδαρμός του. Το περιστατικό καταγράφηκε τόσο από τις κάμερες των γύρω καταστημάτων και τραπεζών, όσο και από τα κινητά των περαστικών.

Την αποτυχημένη αυτή προσπάθεια συντονισμένης απαγωγής του κρατούμενου Σίμου Π. διαδέχθηκαν οι απειλές των αστυνομικών όχι μόνο στους παρευρισκόμενους πολίτες, σε περίπτωση που επιχειρούσαν να δημοσιεύσουν το περιστατικό, αλλά και στις αδελφές του, όταν επιχείρησαν να καταθέσουν μήνυση για τον βασανισμό του. Δήλωσαν σ’ αυτές ότι θα συλληφθούν και εκδιώχθηκαν από τον υποδιευθυντή του Α.Τ. Καβάλας, με σκοπό να αποτρέψουν τη μήνυση σε βάρος των βασανιστών του αδερφού τους. Τελικώς, κατέθεσαν μήνυση κατά όσων εργάζονταν την ημέρα της μεταγωγής του στο Α.Τ. Καβάλας. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε πως ο υπεύθυνος αξιωματικός που ξεκίνησε τον βασανισμό είναι ο ίδιος αξιωματικός υπηρεσίας, που με τις ίδιες μεθόδους απειλών, πριν λίγο καιρό, έδιωξε θηλυκότητα από το Α.Τ. Καβάλας, που επιχείρησε να καταγγείλει παραβιαστική συμπεριφορά σε βάρος της.

Η μεταγωγή στη Θεσσαλονίκη έγινε στις 9/3 και την επομένη, στις 10/3, μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό. Τοποθετήθηκε στο πίσω μέρος του λεωφορείου, ενώ θα έπρεπε να καθίσει μπροστά με βάση τον αριθμό του κελιού του (νο 2). Ο επικεφαλής της μεταγωγής —που σύμφωνα με τις δηλώσεις του θύματος είναι γνωστός του μπάτσου από την Καβάλα— διέταξε να του βάλουν χειροπέδες και κράνος και να τα σφίξουν. Οι αστυνομικοί αργότερα θα ισχυριστούν ότι του φόρεσαν το κράνος προκειμένου να μη χτυπά δήθεν ο ίδιος το κεφάλι του. Ωστόσο, η συνήγορός του επισημαίνει ότι αυτό συνέβη, προκειμένου να μη γίνουν αντιληπτά τα τραύματά του από τους συγκρατούμενούς του στο μεταγωγικό, αλλά και ως μορφή βασανιστηρίου για να μην μπορεί να αναπνεύσει κανονικά. Έτσι, ο βασανισμός του Σίμου Π. συνεχίστηκε αδιάκοπα, καθώς μεταφέρθηκε στο Κορυδαλλό φορώντας επί οκτώ ώρες ένα κράνος στο κεφάλι, δεμένος πισθάγκωνα με χειροπέδες , χωρίς πρόσβαση σε νερό και τουαλέτα.

Αφού έφτασαν στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Κορυδαλλού, αποβίβασαν όλους τους τρόφιμους, κρατώντας τον Σίμο Π. δεμένο πισθάγκωνα στις τελευταίες θέσεις του λεωφορείου και τότε οι υπεύθυνοι αξιωματικοί της μεταγωγής του ξεκίνησαν και πάλι να τον χτυπούν. Εκεί, έγιναν αντιληπτοί από την διευθύντρια των φυλακών Μαρία Στέφη, η οποία τους σταμάτησε, δίνοντας εντολή να φύγει απευθείας στο Νοσοκομείο της φυλακής. Να τονίσουμε εδώ, πως η κ. Στέφη δε φημίζεται για την καλοσύνη της απέναντι στους κρατούμενους/ες. Απλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι βασανιστές του Σίμου δεν την αναγνώρισαν και την έβρισαν. Στην συνέχεια, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ιδίου, πίστευε πως ο βασανισμός του είχε τελειώσει. Αντιθέτως, μεταφέρθηκε στον χώρο υποδοχής των κρατουμένων από τις μεταγωγές, όπου ο ξυλοδαρμός του συνεχίστηκε. Μάλιστα, σωφρονιστικός υπάλληλος επιχείρησε να τους σταματήσει και τον χτύπησαν και αυτόν. Οι τραυματισμοί των βασανιστηρίων καταγράφηκαν τόσο από τον ιατροδικαστή, όσο και από τα κυκλώματα ασφαλείας σε Καβάλα, Θεσσαλονίκη και Κορυδαλλό.

Για την υπόθεση συνελήφθησαν τελικά τέσσερις αστυνομικοί, ένας υπαστυνόμος Β, δύο αστυφύλακες και ένας ειδικός φρουρός που κατηγορούνται ότι βασάνισαν και ξυλοκόπησαν τον 33χρονο κατά την μεταφορά του από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, ήδη έχει κινητοποιηθεί η Αλβανική Πρεσβεία και έχει προβεί σε ανακοινώσεις η Αλβανική κοινότητα Καβάλας. Το θύμα έχει δώσει ρητή εντολή στη συνήγορό του να προσφύγουν μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τα βασανιστήρια που έλαβαν χώρα και για την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση σε βάρος του.

Πόσες ακόμα τέτοιες εκδικητικές πρακτικές λαμβάνουν χώρα στα αστυνομικά τμήματα, επιτρέποντας στους Ράμπο να λειτουργούν ως δικαστές, θεοί, εκτελεστές, αποφασίζοντας για την τύχη και την ζωή δεκάδων ανθρώπων;

Ο ξυλοδαρμός του Σίμου Π. στα αστυνομικά κέντρα Καβάλας, Θεσσαλονίκης και στο κολαστήριο του Κορυδαλλού, η αλλαγή της αιματοβαμμένης και σχισμένης μπλούζας, το κράνος, η εκδικητική αιφνίδια μεταγωγή, η εσκεμμένη καθυστέρηση της μεταφοράς του, η πολύωρη στέρηση νερού και τροφής, η πολύωρη δέσμευσή του με χειροπέδες δεν είναι σχέδιο ενός μόνο ένστολου καθάρματος και των τεσσάρων βασανιστών του μεταγωγικού. Είναι μια συντονισμένη επιχείρηση που συνηθίζεται να στήνεται με τις ευλογίες των ανωτέρων για όποιον φτωχοδιάβολο τολμά να σηκώσει το ανάστημά του στους δυνάστες του.

Το δίκτυο των βασανιστών του κατασταλτικού μηχανισμού και οι μέθοδοί τους συγκαλύπτονται διαχρονικά από τα αρμόδια Υπουργεία Δικαιοσύνης και ΠΡΟ.ΠΟ. Άλλωστε, οι τακτικές αυτές έχουν εφαρμοστεί δεκάδες φορές στα μπουντρούμια της αντιτρομοκρατικής και στα κρατητήρια των αμαρτωλών τμημάτων, στα κολαστήρια των φυλακών, στις δεκάδες καταστολές των πορειών. Έτσι οδήγησαν στο θάνατο τον Βασίλη Μάγγο, έτσι δολοφόνησαν τον Ιλία Καρέλι. Είναι η τακτική του «σωφρονισμού» των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας από τους πολιτικούς και κατασταλτικούς ιστάμενους. Ακόμα και όταν αυτή η βία απευθύνεται στους ίδιους τους μικροαστούς ( βλέπε περίπτωση Ινδαρέ, πλειστηριασμούς) έχουν τον τρόπο να παρουσιάζουν τους βασανισμούς ως δημοκρατικές πρακτικές και τους βασανιστές ως ηθικά υποδείγματα.

Δεν έχουμε αυταπάτες για το συγκεκριμένο περιστατικό ότι οι δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες θα καταθέσουν εναντίον των βασανιστών. Ούτε ότι θα δοθούν στη δημοσιότητα τα βίντεο που κατέγραψαν τον εξευτελισμό του Σίμου Π. σε Καβάλα, Θεσσαλονίκη και Κορυδαλλό. Πόσο μάλλον ότι θα καταθέσουν όσα είδαν οι καταστηματάρχες γύρω από το Α.Τ. Καβάλας, οι ίδιοι που βιοπορίζονται από το αμαρτωλό Α.Τ. Καβάλας, ιδιαίτερα όταν χρειάζεται να υπερασπιστούν ‘’πολίτες Β’ κατηγορίας’’, Ρομά, Αλβανούς, παραβατικούς.

Το ανταγωνιστικό κίνημα βιώνει εδώ και δεκαετίες αυτές τις πρακτικές των υπηρετών του παρακράτους, τους εξευτελισμούς κάθε φυλετικής, πολιτικής, σεξουαλικής, ταξικής μειονότητας. Ήρθε όμως ο καιρός να καταλάβει ο κάθε κυρ Παντελής – πολίτης ότι ο χρήσιμος ηλίθιος – μπάτσος άρχισε να ζητά βεβαίωση κοινωνικών φρονημάτων και από όλους τους υπόλοιπους που σε λίγο θα χάσουν τα σπίτια τους, θα απολυθούν από τις δουλειές τους, θα σταθούν ανίκανοι να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Εμείς, ως αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας και των εργατικών αγώνων, ως θύματα των κατασταλτικών μεθόδων, καλούμαστε να αντισταθούμε και να διαλύσουμε τα ένστολα καρτέλ των βασανιστών.

Να σταθούμε απέναντι στις απειλές και τους εκφοβισμούς τους και να δείξουμε σε αυτά τα ένστολα ανθρωποειδή ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα συνονθύλευμα μπράβων, τοκογλύφων, εκβιαστών, δολοφόνων, που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τις ζωές μας.

Εμείς οι ΄΄πολίτες β’ κατηγορίας’’, εμείς οι από τα κάτω, θα είμαστε αυτοί που θα πούμε την τελευταία λέξη.

ΕΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ,

ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ.

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ