Category Archives: Εργασιακά

10 ΙΟΥΝΗ 2021 ΟΛΕΣ – ΟΛΟΙ – ΟΛΑ , ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ 10 π.μ. , ΚΑΒΑΛΑ

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΙΑΤΑΖΕΙ – Η Ν.Δ. ΕΚΤΕΛΕΙ: ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΟΥΛΟΙ 
         Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τα εργασιακά συνοψίζει την εικόνα που έχουν όσοι ασπάζονται τον νεοφιλελευθερισμό για τα συστατικά που θα πρέπει να στοιχειοθετούν τον κοινωνικό όρο “εργασία”  από’ δώ και στο εξής. Ο συγκεκριμένος υπουργός εργασίας  και το εν λόγω σχέδιο νόμου προσωποποιούν όλα όσα η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου δρομολόγησε από το 2012,συνυπογράφοντες τα σχετικά μνημόνια με τους εκπροσώπους της διεθνούς οικονομικής μαφίας (τρόικα).Η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. κρίνει ότι, ύστερα από περίπου 10 χρόνια, έφτασε η κατάλληλη ώρα για έναν πρώτο μεγάλο σταθμό αυτής της δρομολόγησης και κατεβάζοντας με θρασύτητα αυτό το νομοσχέδιο για διαβούλευση, αποπειράται να κάνει ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα προς την κατεύθυνση της  βαθμιαίας ισοπέδωσης των κοινωνικών-εργασιακών σχέσεων και της υπαγωγής τους στους νόμους της αγοράς. Με άλλα λόγια, όσα οι Σαμαράς-Βενιζέλος υπέγραψαν με θράσος τότε, έρχονται οι Μητσοτάκης-Χατζηδάκης και η λυκοπαρέα τους να εφαρμόσουν με κυνική συνέπεια τώρα.
         Ασφαλώς οι δράστες αυτού του επιχειρούμενου κοινωνικού εγκλήματος δεν είναι μόνοι τους. Έχουν συμμάχους. Πρώτος και καλύτερος σύμμαχος τους είναι ολόκληρο το αντιπολιτευτικό τόξο ,το οποίο, εκτός από τη πάγια συμμετοχή του στο πολιτικό θέατρο του κοινοβουλευτικού παζαρέματος της εξουσίας, είχε ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπογραφή και εφαρμογή του 1ου,2ου των μνημονίων (ΚΙΝΑΛ) και του 3ου,4ου (ΣΥΡΙΖΑ).Επιπρόσθετα, και στο ίδιο κλίμα, η μεσολάβηση της 5ετούς κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε κατευναστικά απέναντι σε κοινωνικές αντιδράσεις, δεδομένου ότι -πάντοτε- η άνοδος στην εξουσία δήθεν κοινωνικά ευαίσθητων κυβερνήσεων ύστερα από δριμεία επίθεση σε κεκτημένα με αγώνες ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, απορροφά τους κραδασμούς που συνεπάγεται η διαδικασία εγκατάστασης της νέας πραγματικότητας (ή της νέας τάξης πραγμάτων, όπως θά ‘λεγαν κάποιοι 80 περίπου χρόνια πριν).Μείζων και καίριας σημασίας σύμμαχος των κυβερνώντων υπήρξε ο ψυχολογικός πόλεμος που δέχθηκε η ελληνική κοινωνία επί 10 και πλέον χρόνια. Καθ’όλη αυτή τη περίοδο ,η ελληνική κοινωνία δέχεται τον ανελέητο μιντιακό  ψυχολογικό βομβαρδισμό σε όλες τις πτυχές της πραγματικής ζωής της (οικονομική εξαθλίωση ,πανδημία covid-19) αλλά και διαστρέβλωσής τους (δήθεν επαπειλούμενη ατομική ασφάλεια, δήθεν απειλητικοί ξένοι μετανάστες που βάσει σχεδίου εποφθαλμιούν την ελληνικότητα της χώρας, δήθεν ανά πάσα ώρα επικρεμάμενος κίνδυνος πολέμου με την γείτονα χώρα και ένα πλήθος άλλων ψεμάτων, που σκοτεινιάζουν και δηλητηριάζουν την ηρεμία που απαιτεί η ανθρώπινη ψυχή για να είναι ισορροπημένη και σε θέση να αντιδρά).Αυτή η γνώριμη σε όλους μας κατάσταση εκβάλλει σε έναν τόπο που κατοικείται από καθημαγμένους ανθρώπους, υποταγμένους στη κατευθυνόμενη από άλλους μοίρα τους και, κυρίως, έτοιμους να ανεχθούν τον κάθε τυχάρπαστο λογιστή Χατζηδάκη να επηρεάσει τη ζωή τους.
          Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, όσο ευυπόληπτος πολίτης και αν είναι ,όσο νομοταγής και αν δηλώνει, όσο πρόθυμος και αν είναι να υπακούσει σε όσα οι αμερικανοσπουδασμένοι “άριστοι” του/της πλασάρουν ως αληθινά και ωφέλιμα. Όμως, τί μας πλασάρουν ότι είναι για το καλό όσων εργάζονται; Ας δούμε:
-καταγγελία σύμβασης εργασίας.
           Ανατρέπεται εκ βάθρων το σύστημα καταγγελίας σύμβασης της εργασίας. Καταργείται δηλαδή το νομικό πλαίσιο εργασιακής σύμβασης που ισχύει εδώ και 101 χρόνια (νόμος 2112/1920).Επιγραμματικά, όταν μία τέτοια καταγγελία κριθεί ως άκυρη ο/η εργαζόμενος/η έχει το δικαίωμα για επιστροφή στην εργασία του/της και στη καταβολή σε αυτόν/η μισθών υπερημερίας, δηλαδή των μισθών από την ημέρα της άκυρης καταγγελίας μέχρι και την επιστροφή του/της στην εργασία.
            Με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη (άρθρο 65) ο/η εργαζόμενος/η δεν θα έχει την παραπάνω δυνατότητα, και επιπλέον, δεν θα έχει νόημα η προσφυγή στην Δικαιοσύνη, αφού το τελικό ποσό που θα λαμβάνει ο/η εργαζόμενος/η -όταν κριθεί τελεσίδικα ως άκυρη η καταγγελία της σύμβασής του/της- θα είναι εξαιρετικά μειωμένο σε σχέση με την εώς τώρα ισχύουσα ρύθμιση. Επιπλέον, δεν θα έχει δυνατότητα για επιστροφή στην εργασία του/της.
             Ουσιαστικά, πρόκειται για την κατάργηση της δυνατότητας δικαστικού ελέγχου της καταχρηστικής απόλυσης ,ενός από τους θεμελιώδεις πυλώνες του εργατικού δικαίου και μιας από τις ελάχιστες δικλίδες εξισορρόπησης της συντριπτικής δύναμης του εργοδότη εις βάρος του/της εργαζόμενου/ης στην διαπραγματευτική σχέση.
-Διευθέτηση ωραρίου.
              Στόχος της συγκεκριμένης ρύθμισης είναι η μείωση του εργατικού κόστους που συνεπάγεται την μείωση των εισοδημάτων του/της εργαζόμενου/ης. Έτσι καταργείται ουσιαστικά και επίσημα το 8ωρο,100 χρόνια μετά τη νομοθέτησή του, εφόσον πλέον θα χρειάζεται μόνο μία έγγραφη συμφωνία ανάμεσα στον/στην εργαζόμενο/η και τον/την εργοδότη/τρια. Είναι εύκολα αντιληπτό, βεβαίως, ότι τα περιθώρια ελευθερίας που έχει ένας εργαζόμενος που διαπραγματεύεται ατομικά την εργατική του δύναμη να αρνηθεί ή να επηρεάσει μία τέτοια συμφωνία είναι ελάχιστα.
               Ο/Η εργαζόμενος/η για την πέρα από το νόμιμο ωράριο απασχόλησή του/της (8ωρο) δεν θα δικαιούται προσαύξηση για υπερεργασία και υπερωρία. Είναι σαφές ότι  έτσι θεσμοθετούνται οι απλήρωτες υπερωρίες που θα “καλύπτονται” από ρεπό ή άδειες, αυξάνοντας έτσι οι δικτάτορες της οικονομίας κατά 20 ώρες εβδομαδιαίως τον χρόνο εργασίας, δίχως αντίστοιχη αύξηση αποδοχών.
                Σημειωτέα και η λεγόμενη “εργασιακή ευελιξία” με τα ωράρια λάστιχο που ξεφτιλίζουν τον προσωπικό χρόνο του/της εργαζόμενου/ης και αποδιοργανώνουν την όποια προσπάθεια ή σκέψη του/της για αντίσταση και σε πρακτικό επίπεδο.
-Υπερωρία.
                Πλέον, αυτός/ή που εργάζεται θα δικαιούται λιγότερη μισθολογική προσαύξηση, κάτι που περιγράφεται λεπτομερώς στο άρθρο 57 του νομοσχεδίου Χατζηδάκη.
-Παροχή πρόσθετης εργασίας στην σύμβαση μειωμένου ωραρίου (part time).
                Η νέα ρύθμιση (άρθρο 56) προβλέπει την υποχρέωση του/της εργαζόμενου/ης σε part time καθεστώς να παράσχει πρόσθετη εργασία και σε ωράριο που δεν είναι συνεχόμενο, σε σχέση με το συμφωνημένο ωράριο της ίδιας ημέρας. Κοντολογίς, κάποιος/α που εργάζεται τις πρωινές ώρες, θα μπορεί να κληθεί να εργαστεί και τις απογευματινές.
-Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την Κυριακή.
                Το άρθρο 62 που επιλαμβάνεται του συγκεκριμένου ζητήματος, προβλέπει την πλατειά διεύρυνση των εργασιακών κλάδων των οποίων οι εργαζόμενοι/ες θα μπορούν να απασχοληθούν και την Κυριακή, ένα ξεκάθαρο δηλαδή βήμα προς την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
-Συλλογικές σχέσεις εργασίας. 
                 Με το άρθρο 82 του νομοσχεδίου οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα υπάγονται στη νεοσυσταθείσα ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.,μία ελεγκτική υπηρεσία στην οποία θα δίνουν λόγο ηλεκτρονικά όλα τα σωματεία για πάσης φύσεως στοιχεία (έδρα, αριθμό μελών κ.α.),ενώ η νέα αυτή υπηρεσία θα επικυρώνει την υποχρεωτική δυνατότητα για εξ αποστάσεως συμμετοχή στις αρχαιρεσίες και, συνεπώς, την ηλεκτρονική ψηφοφορία επίσης.
-Απεργία.
                 Η κήρυξη της απεργίας (άρθρο 90) καθίσταται όχι ζήτημα δυναμικό και υπόθεση των εργαζομένων αποκλειστικά, αλλά ένα ζήτημα στατικό και λίγο εώς πολύ υπολογίσιμο ως προς τις συνέπειες, τη διάρκειά του και τις διαστάσεις που μπορεί να προσλάβει.
                  Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι για την κήρυξη απεργίας -αλλά ακόμη και για ολιγόωρες στάσεις εργασίας- τα σωματεία θα πρέπει εγγράφως και μέσω δικαστικού επιμελητή να ενημερώνουν τον εργοδότη/τρια για την ημέρα και την ώρα έναρξης και λήξης της, τη μορφή αυτής, τα αιτήματά της και τους λόγους που τα θεμελιώνουν.
                   Με το δε άρθρο 92 περί προπαγάνδισης και άσκησης ψυχολογικής βίας υπέρ μίας απεργίας, καταργείται στη πραγματικότητα η δυνατότητα των σωματείων να περιφρουρούν τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους, αφού μία απεργιακή περιφρούρηση ή ένα απεργιακό σύνθημα έξω από το χώρο εργασίας εύκολα θα βαφτίζεται “άσκηση ψυχολογικής βίας” και θα οδηγεί στην κήρυξη της απεργίας ως παράνομης ,με τους απεργούς να διώκονται και ποινικά!Προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι διατάξεις των άρθρων που προβλέπουν για πρώτη φορά την αστική ευθύνη σε βάρος των συνδικαλιστών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως και η απαγόρευση κήρυξης απεργίας που κρίθηκε παράνομη από την αντίστοιχη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση για το ίδιο θέμα. Ουσιαστικά με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη τίθεται υπό διωγμό, ακόμη και ποινικό, το απεργιακό δικαίωμα και η συγκεκριμένη διάταξή του έρχεται να “κουμπώσει” με την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, που ψήφισε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (νόμος 4512/2018) περί απαρτίας του 50+1% στις Γενικές συνελεύσεις.
                   Αυτά περιλαμβάνει μία αδρομερής παρουσίαση των όσων υποτιμητικών περιέχει για τους αγώνες που πραγματοποίησαν ακόμα και οι ίδιοι οι πρόγονοι μας στην Καβάλα, το σχέδιο νόμου Χατζηδάκη που προωθούν η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα αφεντικά της. Δεν μας πτοούν τα “δολώματα” του νομοσχεδίου περί άδειας πατρότητας ή περί αποζημίωσης εργατοτεχνίτη και κάποιες άλλες διατάξεις του, που υπολογισμένα προστέθηκαν με στόχο την αλίευση της κοινωνικής συναίνεσης. Τέτοια ψίχουλα, καθώς και άλλα που θα δοθούν στο μέλλον, είναι επίτηδες τοποθετημένα στη παγίδα που μας στήνουν, ώστε να παρουσιαστούν σαν σημάδια υποχώρησης των κυβερνώντων ή σαν νίκες των εργαζομένων από την τωρινή αντιπολίτευση και αυριανή κυβέρνηση (βλ. ΣΥΡΙΖΑ).Τέτοια ξεροκόμματα υπάρχουν σε όλα τα νομοσχέδια και σε όλους τους νόμους των αστικών κομμάτων και προσομοιάζουν (ή θα προσομοιάσουν όταν χρειαστεί) με δείγματα καλής θέλησης από τους διοικητές του δημόσιου βίου, ακριβώς όπως, για παράδειγμα θα συμβεί με τον νόμο Κεραμέως στην Παιδεία, του οποίου βασικότατο μέλημα είναι η διευκόλυνση της σταδιακής εισχώρησης του ιδιωτικού κεφαλαίου στην εκπαίδευση, και όχι η εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (η οποία δεν πρόκειται καν να ιδρυθεί).
                     Η πρώτη γραμμή άμυνας του κοινωνικά ανήσυχου ή/και αγωνιζόμενου κόσμου πλέον τοποθετείται όχι απέναντι σε ένα κόμμα, κάποιο πρόσωπο ή κάποια παράταξη, αλλά απέναντι σ’ έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης και λειτουργίας που επιθυμεί διακαώς να επιβάλλει η κυρίαρχη τάξη με τους υπηρέτες της σ’ εμάς ,τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας που μοχθούμε, χάνουμε τις ζωές μας, πλήττεται η υγεία και η σωματική και ψυχολογική ακεραιότητά μας για να ζουν αυτοί πλουσιοπάροχα και να μας διοικούν από τα στολισμένα με ελληνικές, χριστιανικές και ευρωπαϊκές σημαίες γραφεία τους. Η δική μας όμως σημαία είναι αυτή της εξέγερσης, της ελευθερίας και του δικαιώματός μας να ορίζουμε μόνοι/ες μας τις ζωές μας, εναντιωμένοι πάντα, εκτός των άλλων, και σε κάθε ρεφορμιστικό μόρφωμα που  η αστική δημοκρατία σκαρφίζεται ενίοτε για να μας υπνωτίσει.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

 

Το Φαινόμενο ΒΦΛ στην Καβάλα, μοίρασμα Ακάνθινο στη λαϊκή αγορά, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος

Σάββατο 05/06/2021, έγινε μοίρασμα του Ακάνθινου (άτακτο έντυπο από το αυτόνομο στέκι Καβάλας), στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος, στη λαϊκή αγορά της πόλης, με θέμα τη ρύπανση  από τη ΒΦΛ. 

Η 1η ΜΑΗ ΔΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΣΑΒΒΑΤΟ 1η ΜΑΗ, ΣΤΙΣ 11:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ, ΚΑΒΑΛΑ 2021

Το Σάββατο 1η Μάη 2021, στις 11:00 το πρωί, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση – μικροφωνική, στην πλατεία Καπνεργάτη, στην Καβάλα, από περίπου 30 άτομα. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο και το καινούριο φύλλο της εφημερίδας ”άπατρις”. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από τον κόσμο που έκανε τα ψώνια του στην αγορά της πόλης, λόγω των ημερών. Επίσης, οι μπάτσοι περιφέρονταν  ”διακριτικά” γύρω από το σημείο συγκέντρωσης.

Η 1η ΜΑΗ ΔΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας, και πιο συγκεκριμένα, στο ναδίρ της υγειονομικής αντοχής του δημόσιου συστήματος υγείας και λίγο πριν το άνοιγμα των συνόρων για την επίσημη έναρξη της τουριστικής περιόδου. Είναι σαφές προς όλους μας, βλέποντας αυτόν τον συσχετισμό, πως η κρατική διαχείριση της πανδημίας μέσω των αλλεπάλληλων περιόδων καραντίνας, τον οικονομικό στραγγαλισμό εργαζομένων- επιχειρήσεων και την καταστολή, δεν είχε ποτέ ως στόχευση να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές ανάγκες απέναντι στον φονικό ιό. Και αυτό γιατί το κράτος ποτέ δε θωράκισε το δημόσιο σύστημα υγείας με προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού και ποτέ δεν κάλυψε τις ανάγκες των νοσοκομείων σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Αντιθέτως προώθησε και συνεχίζει να νομοθετεί μια σειρά αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων, χορηγώντας εκατομμύρια στα φερέφωνα της εξουσίας (ΜΜΕ) και επιχειρώντας τη δόμηση ενός αστυνομικού κράτους με τον συνεχή εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας και τις χιλιάδες προσλήψεις σε αυτά.
Αποδέκτης αυτής της ολοκληρωτικής επίθεσης του κράτους, είναι η πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου. Εργαζόμενοι, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, φυλακισμένοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές και νεολαίοι. Άλλοτε, μέσω εργασιακών καταπατήσεων, αποκλεισμών, απομονώσεων και οικονομικών στραγγαλισμών, και άλλοτε, μέσω καταστολής των διεκδικήσεων των ελεύθερων χώρων, των ανοικτών πανεπιστημίων, του ίσου δικαιώματος στην περίθαλψη και στη ζωή, η πολιτική διαχείριση έγινε συνώνυμο της απαγόρευσης και η ατομική ευθύνη ορισμός της υπαιτιότητας.
Αφού η κυβέρνηση της ΝΔ έφτασε την καταστολή στο έπακρο, προσπάθησε να ποινικοποιήσει κάθε μορφή εργασιακής διεκδίκησης, κάθε αντίδραση στα νομοθετικά της εκτρώματα, πλέον επιχειρεί να περάσει και ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο που θα ζήλευαν μέχρι και οι φεουδάρχες του μεσαίωνα. Κατάργηση του οχτάωρου και σύνδεση του ωραρίου και της σχέσης εργασίας με την παραγωγικότητα κάθε επιχείρησης ή κλάδου. Πλήρης κατάργηση και απομόνωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και απελευθέρωση των ατομικών, δήθεν προς όφελος και επιλογή του εργαζόμενου. Εκτίναξη του επιτρεπόμενου ορίου υπερωριών στις 150, για όλους τους κλάδους της οικονομίας, με ταυτόχρονη μη καταβολή της προσαύξησης (λόγω υπερωρίας) ή συμψηφισμό απλήρωτων υπερωριών με μειωμένο ωράριο ή ρεπό. Εργάσιμη εβδομάδα διάρκειας 30-50 ωρών (με συνδυασμό 6ωρης και 12ωρης απασχόλησης), και “Ευέλικτη” τηλεργασία πλήρους, μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Και φυσικά κατάργηση του πενθήμερου (εργασία και το Σαββατοκύριακο), την ίδια στιγμή που εργαζόμενοι που βρίσκονται σε αναστολή δεν ξέρουν αν θα επιστρέψουν στις εργασίες τους.
Η μείωση του κατώτατου μισθού αποτελεί στόχο του ΣΕΒ και προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ως εξαργύρωση της πολιτικής στήριξης που έλαβε από το λόμπυ των βιομηχάνων . Επιπλέον, ασφαλιστικές και κρατικές εισφορές που έχουν αναβληθεί, θα κληθούν να πληρωθούν παρέα με τα τρέχοντα έξοδα και τις ενέσεις ρευστότητας των επιστρεπτέων προκαταβολών από τους εργαζόμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Τα έξοδα τρέχουν κανονικά στα χρεοκοπημένα νοικοκυριά και στις κλειστές επιχειρήσεις, ενώ οι σαλτιμπάγκοι των δημοτικών συμβουλίων ψηφίζουν (από την πρώτη καραντίνα ακόμα) την ελάφρυνση των δημοτικών τελών από τους λογαριασμούς. Τα κομμένα και μειωμένα ενοίκια ζητούνται πίσω, ενώ καραδοκούν οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις πρώτης κατοικίας.
Ακόμα και στα εργατικά δυστυχήματα, η συστηματική αποσιώπηση, αποτελεί πάγια τακτική των εργολάβων και των αφεντικών τους. Είναι άξιο αναφοράς το περιστατικό εργατικής δολοφονίας που συνέβη στο χωριό Γυμνό Ερέτριας στην Εύβοια, όπου τρεις εργολαβικοί εργάτες του ΔΕΔΔΗΕ έχασαν τη ζωή τους και ένας τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης και αποκατάστασης βλάβης. Ένα δυστύχημα που επιβεβαιώνει την νομιμοποίηση του συνόλου των αυθαιρεσιών που θέλει να φέρει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, με την κατάργηση του οχτάωρου, την υπερεργασία, την απουσία υπευθύνων, μέτρων ασφαλείας και ελεγκτικών μηχανισμών, την πρόσληψη ανειδίκευτου εργολαβικού προσωπικού σε επικίνδυνες θέσεις εργασίας και με πενιχρούς μισθούς. Δυστύχημα που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους οι εργολαβικοί υπάλληλοι στη λιπασματοβιομηχανία της Καβάλας (ΒΦΛ), πριν βλάψουν τον εαυτό τους ή τους συμπολίτες τους, γιατί το περιβάλλον έχει καταστραφεί ήδη από τα σάπια φουγάρα και τα απόβλητα φωσφογύψου του εργοστασίου. Παράδειγμα προς τους εργαζόμενους της Καβάλα Oil, που τους προτάθηκε να γίνουν εργολαβικά πειραματόζωα, ενώ στις πλάτες τους παίζονται οικονομικά και γεωπολιτικά παιχνίδια.
Απέναντι σε αυτόν τον ξεκάθαρο ταξικό πόλεμο, καλούμαστε να ενωθούμε και να εναντιωθούμε σε αυτές τις εργοδοτικές και κυβερνητικές βαρβαρότητες. Δεν είμαστε αφελείς , ούτε πιστεύουμε πως θα έρθουν κάποιοι κομματικοί μεσσίες που θα φέρουν αλλαγές  στην καταπίεση μας. Δεν θέλουμε απλώς να αλλάξουν χέρια τα μαστίγια του κεφαλαίου και της χειραγώγησης. Θέλουμε εμείς να καθορίζουμε τις συνθήκες και τους όρους της ζωής μας. Κανένα σύστημα εκμετάλλευσης άλλωστε δεν πρόκειται να νοιαστεί για την υγεία, την επιβίωση και τις ανάγκες μας. Πόσω μάλλον όταν θεωρούμαστε άχρηστοι ή μη παραγωγικοί για αυτό.
Ενώνουμε τις φωνές μας με εργαζόμενους/ες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με ανέργους/ες και  καλλιτέχνες, με υγειονομικούς και ελεύθερους επαγγελματίες. Σηκώνουμε τα κοινωνικά αναχώματα της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, σε όσους βιώνουν το καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης, σε φυλακισμένους και πρόσφυγες/ μετανάστες. Με τους/τις αγωνιζόμενους/ες εκπαιδευτικούς και τους/τις φοιτητές/τριες, τους/τις νεολαίους/ες και τα θύματα των σεξουαλικών επιθέσεων και βιασμών, με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας. Στεκόμαστε απέναντι στην κρατική καταστολή μαζί με κάθε υγιές κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος.
Εμείς οι από τα κάτω σας δηλώνουμε πως δεν πρόκειται να παζαρέψουμε τις ζωές μας, δεν πρόκειται να συνηθίσουμε τον θάνατο, ούτε να σας χαρίσουμε άλλο την ελευθερία μας με πρόσχημα την πανδημία. Δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να ασελγήσετε πάνω μας ούτε να μας εκμεταλλευτείτε. Θα είμαστε πάντα απέναντι σας στο δρόμο, να σπάμε τον φόβο της καταστολής και της καπιταλιστικής ασυδοσίας. Θα πολεμήσουμε για τη ζωή και την αξιοπρέπεια, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ   

 

ΑΚΑΝΘΙΝΟ ΙΟΥΛΗΣ 2020 ΒΦΛ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ

  Την παραμονή της πρωτοχρονιάς, 135 εργαζόμενοι της χρεοκοπημένης Βιομηχανίας Φωσφορικών

Λιπασμάτων Καβάλας (ELFE) συμφερόντων Λαυρεντιάδη, εμποδίζονται να εισέλθουν στο χώρο
της δουλειάς τους, εκβιαζόμενοι από τη διοίκηση του εργοστασίου. Το σκηνικό γνωστό.
Δημιουργία παρένθετων εταιριών με σκοπό την μετατροπή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
αορίστου χρόνου σε ορισμένου, κόντρα στη συμφωνία του εξωδικαστικού ιδιωτικού
συμφωνητικού. Εταιρίες σεκιούριτι σε ρόλο δεσμοφύλακα για τις παρεκκλίνουσες συμπεριφορές
και εργαζόμενοι όμηροι του κεφαλαίου, μπαλάκι του πολιτικού συστήματος, θιασώτες της
εξυγίανσης ενός περιβαλλοντολογικού και εργασιακού καρκίνου που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Ο λόγος όμως που ο υπόδικος μεγαλοβιομήχανος της ΒΦΛ έχει βαλθεί κατά συγκεκριμένων
εργαζομένων της λιπασματοβιομηχανίας, είναι διότι εμποδίζεται το παιχνίδι των παρένθετων
εταιριών με σκοπό το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και η διαγραφή χρεών του εργοστασίου. Από όλες
τις εταιρίες του ομίλου Λαυρεντιάδη, αυτή τη στιγμή η ELFE αποτελεί την πιο χρεωμένη, και δεν
μπορεί να κλείσει όσο υπάρχουν εκκρεμείς δικαστικές διεκδικήσεις των εργαζομένων για τα
δεδουλευμένα τους. Έτσι, η “Λιπάσματα Καβάλας” είναι η νέα παρένθετη εταιρία, στην οποία ο
Λαυρεντιάδης επιχειρεί να μεταφέρει τα δικαιώματα της ELFE, ώστε να μπορέσει να αφήσει
απλήρωτα τα χρέη προς την ΔΕΠΑ και το ελληνικό δημόσιο.
Εμπόδιο στο τσίρκο Λαυρεντιάδη αποτελεί και η προηγούμενη τριμερής συμφωνία*, επί
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πετυχαίνει μεν ένα προσωρινό εξωδικαστικό συμβιβασμό εμποδίζοντας την
απόλυση των εργαζομένων, αλλά δε δίνει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα, καθώς η κάλυψη των
εργαζομένων είναι προσωρινή και τα ουσιαστικά λειτουργικά προβλήματα του εργοστασίου σε
σχέση με το περιβάλλον, προσπερνιούνται επιδεκτικά κάτω από το νέφος των άφιλτρων φουγάρων
της χημικής βιομηχανίας. Έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πετυχαίνει την προσωρινή αναστολή των
κινητοποιήσεων των απολυμένων εργαζομένων, το συμπεθέριασμα με τον όμιλο Λαυρεντιάδη
(κάτω από ελαφρές επιπλήξεις) και τη μετάθεση του προβλήματος ”ΒΦΛ” στην επόμενη
κυβέρνηση.
Με τη σειρά της, η ΝΔ παίρνει τη σκυτάλη της κοροϊδίας και μέσω μιας νέας τριμερούς
συνάντησης επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, ξεκινώντας ένα δήθεν διάλογο μεταξύ των εργαζομένων
και της εταιρίας. Όπως ήταν αναμενόμενο για μια φιλελεύθερη κυβέρνηση που στο παρελθόν έχει
δείξει πολλές φορές τις διαθέσεις της απέναντι στις εργατικές διεκδικήσεις και τη συμπάθεια της
στους βιομήχανους, η ΝΔ επιλέγει την ξεκάθαρη στήριξη του Λαυρεντιάδη. Μια επιλογή που
στρέφεται ενάντια στις διεκδικήσεις των οφειλών της λιπασματοβιομηχανίας στο ίδιο το ελληνικό
δημόσιο.
Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, η διοίκηση του εργοστασίου εκμεταλλευόμενη το lock-down των
επιχειρήσεων λόγω των μέτρων για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού και καταπατώντας (για άλλη
μια φορά) τις αποφάσεις του εξωδικαστικού συμβιβασμού, επιχειρεί να αναστείλει της συμβάσεις
εργασίας μόνο των “προβληματικών” εργαζομένων. Φυσικά, είναι προφανές πως οι διοικούντες
επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τις ευνοϊκές, για αυτούς, εργασιακές έκτακτες μεταρρυθμίσεις λόγω
της πανδημίας, που στην ουσία δίνουν το δικαίωμα στον εργοδότη να αλλάξει ή να τροποποιήσει
άνευ όρων τις συμβάσεις εργασίας, με μειώσεις αποδοχών, απολύσεις και ελαστικά ωάρια. Οι
κινήσεις του ομίλου Λαυρεντιάδη για άλλη μια φορά βαλτώνουν και οι αναστολές των συμβάσεων
των εργαζομένων ακυρώνονται.
Πολλές φορές ακούμε από τοπικούς εξουσιαστές, δημοσιογράφους, φορείς, συλλόγους, απλούς
πολίτες, μέχρι και από τους ίδιους τους εργαζόμενους, την επιθυμία της αντικατάστασης του
Λαυρεντιάδη από κάποιον “υγιή” βιομήχανο ή επιχειρηματικό όμιλο. Κατά πόσο όμως μπορεί να
είναι ρεαλιστική μια τέτοια αντικατάσταση;

     Ποιος άραγε θα επένδυε σε ένα μη παραγωγική χημικό εργοστάσιο που χρωστά εκατομμύρια από

εδώ και από εκεί;
Ποιος θα αναλάμβανε μια εταιρία που βρίσκεται σε καθεστώς δήθεν εξυγίανσης και ενδιαφέρεται
περισσότερο για τα κέρδη παρά για την υγεία των εργαζομένων και των πολιτών;
Ποιος θα αναλάμβανε μια βιομηχανία μπλεγμένη σε ένα σύμπλεγμα παρένθετων εταιριών με
υπόδικα στελέχη για τους οποίους εκκρεμούν ποινικές διώξεις για ξέπλυμα, απάτη και σύσταση
εγκληματικής οργάνωσης και με μόνο σκοπό τον συνεχή δανεισμό και το ξέπλυμα μαύρου
χρήματος;
Ποιος θα αναλάμβανε μια περιβαλλοντολογική βόμβα χωρίς σχέδια εκτάκτου ανάγκης (ΕΣΕΤ),
καταπατώντας παράλληλα τις συνθήκες SEVEZO, έχοντας ανειδίκευτο προσωπικό ορισμένου
χρόνου στο πόδι και τους εκπαιδευμένους εργαζόμενους στον πάγο;
Ποιος θα αγόραζε ένα εργοστάσιο με γηρασμένες εγκαταστάσεις, που λειτουργεί εδώ και χρόνια
μέσω μιας μόνιμης φθοράς, ασυντήρητο, με ελλιπείς μονάδες ελέγχου, χωρίς προστασία και φίλτρα
για το περιβάλλον, χωρίς ασφάλεια για την ζωή των ίδιων των εργαζομένων;
Η απάντηση φυσικά είναι κανείς… ή μάλλον θα μπορούσε να είναι κάποιος πρεζέμπορας
εφοπλιστής, κάποιος μεγαλοεργολάβος της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας που θα ήθελε να ξεπλύνει
και αυτός με τη σειρά του μερικά δισεκατομμυριάκια…

Ο σημαντικότερος λόγος όμως για εμάς, που κανένας από τους υπεύθυνους ή ακόμα και από τους
περιβαλλοντολογικά ευαίσθητους δεν τόλμησε να προσεγγίσει, είναι αυτός της μόλυνσης του
περιβάλλοντος, Ενώ όλος ο κόσμος κόπτεται για το μέλλον των εταιριών, για την επιβίωση των
εργαζομένων και όλες οι νομοθετικές, δικαστικές, πολιτειακές παρεμβάσεις (κρατικές ή μη)
γίνονται αποκλειστικά για τους βιοποριστικούς λόγους των παρένθετων εταιριών του Λαυρεντιάδη
αλλά και των εργαζομένων, κανείς από τους διοικούντες αυτής της πόλης όσο και οι πολιτικοί
ιστάμενοι τους, ποτέ δεν ανέλαβαν την ευθύνη αυτής της περιβαλλοντολογικής βόμβας. Ποτέ,
ακόμα και σήμερα, μετά από μια περίοδο απαγορεύσεων, καραντίνας και προστίμων για τον
περιορισμό της πανδημίας, κανένας δεν αναρωτήθηκε, κανένας δεν αποπειράθηκε να δει τι γίνεται
με τον κόσμο που πνίγεται κάθε Σαββατοκύριακο στο Χαλκερό Καβάλας. Ποτέ δε μπήκαν στη
διαδικασία να φέρουν εις πέρας μια ιατρική έρευνα για το επίπεδο και την ποσότητα της μόλυνσης
που εισπνέουν καθημερινά οι δημότες της Καβάλας. Ποτέ δεν πραγματοποίησαν ελέγχους τόσο
εντός όσο και εκτός του εργοστασίου για να μπορέσουν να μετρήσουν την ρύπανση και να
αναβαθμίσουν αναλόγως τις εγκαταστάσεις τους, ή αντιθέτως πραγματοποίησαν απολύτως
στημένους ελέγχους, όταν το εργοστάσιο σκοπίμως υπολειτουργούσε. Ποτέ και κανένα πολιτικό
στέλεχος ή τοπικός εξουσιαστής δεν επιχείρησε να αντιταχθεί σε μια ψηφοθηρική δεξαμενή,
πελατειακά γαλουχημένη. Ποτέ κανένας δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τα δικαιώματα των
εργαζομένων, ούτε καν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που στο σύνολο τους, ιδιαίτερα αυτοί που
υπάγονται στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κατεβάζουν αμάσητο ότι τους δίνουν.
Όλοι στο παρελθόν αναρωτηθήκαμε πως θα μπορούσαμε να σταματήσουμε αυτή τη χημική
χαβούζα, διατηρώντας παράλληλα αυτόν τον οικονομικό πνεύμονα, έστω και αν αυτός σάπιζε με
τον καιρό. Άλλωστε, οι κυβερνήσεις διαχρονικά διαφήμιζαν το εργοστάσιο ως επένδυση και μόνιμη
πηγή εργασίας, αποφεύγοντας να δημιουργήσουν νέες προοπτικές στον πρωτογενή/ δευτερογενή
τομέα της περιοχής, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις εργασιακές ανάγκες του τόπου.
Ήρθε η στιγμή λοιπόν να βάλουμε την υγεία μας πάνω από τα κέρδη τους, καθώς το επιχείρημα της
εργασιακής απασχόλησης χάνεται μέσα στην ομίχλη και τη δυσωδία που αναδύεται καθημερινά
από τα σάπια φουγάρα της ΒΦΛ. Δε μπορούμε να μιλάμε για οικονομικό πνεύμονα, όταν επικρατεί
εργασιακός μεσαίωνας με εκβιαστικές συμβάσεις, καταπατήσεις δικαιωμάτων και συμφωνιών.
Όταν εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου μένουν κάθε τρεις και λίγο κλειδωμένοι έξω από
τη δουλειά τους, ενώ αυτοί οι ορισμένου χρόνου δε μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους
μέσα από σωματεία και συλλογικές διεκδικήσεις. Όταν άπειροι εργάτες δουλεύουν σε μια

 επικίνδυνη χημική βιομηχανία χωρίς γυμνάσια, ασκήσεις εκτάκτου ανάγκης και βασικές παροχές

ασφαλείας. Με παράνομες υπερωρίες, χαμηλούς μισθούς, εκβιασμούς και απολύσεις για όποιον
αντιδρά.
Η κατάσταση πλέον είναι οριακή και δε χωράνε επιφανειακές συμφωνίες, πρόχειρες υποχωρήσεις
και ανεφάρμοστοι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί. Δε μπορούμε να εθελοτυφλούμε για ένα
μεροκάματο, στρουθοκαμηλίζοντας μπροστά στους περιβαλλοντολογικούς και εργασιακούς
κινδύνους που εγκυμονούν. Δε γίνεται να περιμένουμε να φτάσουμε στο σημείο να συναγωνίζεται
η ΒΦΛ την MOTOR OIL σε εργατικά ατυχήματα και την ΛΑΡΚΟ σε θανάτους για να
καταλάβουμε την σοβαρότητα της κατάστασης. Ούτε πρόκειται να περιμένουμε χολιγουντιανές
εκρήξεις των εγκαταστάσεων και περαιτέρω περιβαλλοντολογικές μολύνσεις για να ξυπνήσουν οι
Καβαλιώτες. Δεν πρόκειται να δεχθούμε αυτή την εκκωφαντική απραξία, αυτή την συστηματική
αδιαφορία που δείχνουν όλοι πολιτικοί και διοικητικοί ιστάμενοι ενώ η ομίχλη από τα φουγάρα της
χημικής λιπασματοβιομηχανίας πνίγει τους συμπολίτες μας.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων, στις εργατικές διεκδικήσεις. Όχι
όμως για να έρθει ένας άλλος λήσταρχος ναρκέμπορας βιομήχανος και απλά να αλλάξει χέρια η
εργοδοτική ομηρία και η εκμετάλλευση. Συμμεριζόμαστε την ανησυχία των εργαζομένων για το
εργασιακό τους μέλλον, μα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε άλλη μια φορά τους κινδύνους που
εγκυμονούν για τις ζωές όλων, τόσο από τις εγκαταστάσεις όσο και από την προβληματική
λειτουργία του εργοστασίου.
Η επαναστατική μας ολότητα δε μας αφήνει να κλείσουμε τα μάτια στην τεράστια οικολογική και
περιβαλλοντολογική καταστροφή που εξελίσσεται εις βάρος μας και ιδιαίτερα εις βάρος του τόπου
μας. Η λεηλασία της φύσης και ο εξευτελισμός της ποιότητας της ζωής θα πρέπει να σταματήσει
τώρα. Πόσο μάλλον, σε μια περίοδο όπου η πανδημία μας έδειξε πως ο καπιταλισμός είναι ικανός
να κάνει ότι χρειαστεί για να αναρριχηθεί πάνω σε κουφάρια ανθρώπων και κατεστραμμένα τοπία.
Για αυτό με βάση τα παραπάνω, ζητούμε το κλείσιμο της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων
πολύ σχολαστικά και στέλνουμε στον διάολο τον κάθε Λαυρεντιάδη με ευλάβεια, κρατώντας
αποστάσεις από τον κάθε υπεύθυνο που παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων και
στα πνευμόνια των Καβαλιωτών.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

*προηγούμενη τριμερής συμφωνία (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εργαζόμενοι σωματείου ELFE και
διοίκηση της λιπασματοβιομηχανίας).

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 1η ΜΑΗ 2020 ΚΑΒΑΛΑ


01/Ο5/2020 : Περίπου 20 άτομα συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Καπνεργάτη για την εργατική πρωτομαγιά, παρά τις απαγορεύσεις λόγω κορωναϊού. Τοποθετήσαμε πανό, μοιράσαμε εφημερίδες άπατρις και το ακάνθινο (άτακτο έντυπο του αυτόνομου στεκιού Καβάλας).Στο σημείο της συγκέντρωσης, σε απόσταση λίγων μέτρων, υπήρχαν ασφαλίτες, οι οποίοι παρέμειναν στην πλατεία μέχρι το τέλος της συγκέντρωσης.
Κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν:
Τ’ αφεντικά μας λένε να κάνουμε θυσίες, εμείς θα απαντήσουμε με άγριες απεργίες
Δε θέλουμε στρατό, ούτε αστυνομία, θέλουμε δημόσια και δωρεάν υγεία

Ανάρτηση Πανό στο πάρκο Φαλήρου στην Καβάλα, Πέμπτη 11 Απρίλη 2019, ΑΠΕΡΓΙΑ των εργαζομένων που δουλεύουν με μηχανάκι

11 Απρίλη 2019

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ, ΔΕ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΔΙΚΥΚΛΟΥ

Απεργιακή Συγκέντρωση, 17/5/2017, Πλατεία Καπνεργάτη, Καβάλα

Σήμερα, Τετάρτη 17/5/2017, περίπου 20 σύντροφοι/ισσες κατέβηκαν στο κάλεσμα για την απεργιακή συγκέντρωση, στην Πλατεία Καπνεργάτη, στην Καβάλα. Οι σύντροφοι/ισσες με δικό τους πανό και τρικάκια, δε σταμάτησαν να φωνάζουν συνθήματα. Μπάτσοι και ασφαλίτες είχαν από κοντά τους συντρόφους/ισσες σε όλη τη διάρκεια της πορείας.

Κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν:

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

40 ΩΡΕΣ  ΓΙΑ 400 ΕΥΡΩ ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΑΛΗΤΕΣ, ΛΕΡΕΣ, ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ