Category Archives: Κατάληψη Βύρωνος 3

Οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση ΠΟΝΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ II (η εκδίκηση του άνθρακα), στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3, την Κυριακή 21/7/2024 στις 21:30

Πονάει το μυαλό μου II

(Η εκδίκηση του άνθρακα)
Μία παράσταση καμπαρέ βασισμένη σε κείμενα των
Μόντυ Πάιθον, Καρλ Βάλεντιν, Άντον Τσέχοφ και Δημήτριου Παπαρρηγόπουλου
Συντελεστές
Παίζουν: Ντίνα Μαυρίδου, Νίκος Γλυκόπουλος, Μαρίνος Μουζάκης
Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνος Μουζάκης
Αφίσα: Δημήτρης Καρλαφτόπουλος
Δραματουργία, σκηνοθεσία, μουσικές επιλογές, σκηνικά, κοστούμια, παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2024
Ευχαριστούμε το αντιεξουσιαστικό, αναρχικό στέκι Αντίπνοια για τη φιλοξενία των προβών μας κι όλες τις τσιριτσάντσουλες που βοήθησαν στην παραγωγή αυτής της παράστασης.
Υπόθεση
Τι συμβαίνει; Τι είναι η ελευθερία; Τι αφυπνίζει το ναρκωμένο βερίκοκο; Τι είναι αυτό το περίεργο συναίσθημα πως ζούμε κάτι που έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν; Ποια είναι η ουσία του έργου του Ζαν Πολ Σαρτρ; Πώς καταστέλλεται μια κοινωνική εξέγερση κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης; Στο φετινό καμπαρέ μας θα έχετε το ανατριχιαστικό προνόμιο να βρείτε όλες τις απαντήσεις στα πιο βαθιά υπαρξιακά ζητήματα.
Για την παράσταση
Το 2019 αποφασίσαμε να παντρέψουμε το πνεύμα του σπουδαίου Γερμανού κωμικού του μεσοπολέμου Καρλ Βάλεντιν, με αυτό των πρωτοπόρων της δεκαετίας του 1970, βρετανών Μόντυ Πάιθον. Συγκολλητική ουσία στάθηκαν κάποια διηγήματα του Άντον Τσέχοφ που μας εξέπληξαν με το πόσα κοινά χαρακτηριστικά μοιράζονταν με τα κείμενα των Βάλεντιν και Πάιθον. Έτσι προέκυψε το καμπαρέ «Πονάει το μυαλό μου». Ένα από τα ευτυχή προβλήματα που αντιμετωπίσαμε σ’ εκείνη τη δραματουργική σύνθεση, ήταν το ποια από τα κείμενα που είχαμε συλλέξει θα έπρεπε να «κοπούν», για να κρατήσουμε την παράσταση σε κάποια ανεκτά χρονικά πλαίσια. Το υλικό ήταν πολύ και υψηλής ποιότητας. Έτσι πέντε χρόνια μετά επιστρέφουμε με ένα νέο καμπαρέ πάνω στο ίδιο πνεύμα, αξιοποιώντας κι άλλα κείμενα από αυτά που το ’19 είχαν μπει προσωρινά στο συρτάρι μας. Αυτή τη φορά στην ετερόκλητη παρέα των συγγραφέων, προσθέσαμε και τον αγαπημένο μας Δημήτριο Παπαρρηγόπουλο, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ένα δικό του κείμενο, μια σκηνή από το θεατρικό του έργο «Αγορά».
Χτίζοντας την παράσταση με τα ίδια υλικά (τις τεχνικές του καμπαρέ, του αυτοσχεδιασμού και του κλόουν), η φετινή μας παράσταση αποτελεί σαφώς τη συνέχεια του «πονάει το μυαλό μου», στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε μια κωμωδία που καταρρίπτει τις φόρμες, ανατρεπτική, σχεδόν παράλογη, που είναι δυνατόν τόσο να σε απελευθερώσει και να φέρει την κάθαρση, όσο και να σου κάψει ολοκληρωτικά τον εγκέφαλο. Η συνέχεια επί σκηνής…

ΑΦΙΣΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΥΡΩΝΟΣ 3 – ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

From the ashes of Evros, central Greece and Rhodes to the mud of the valley.

Last summer, we experienced the destructive fires and floods of the political choices of the New Democracy government, with thousands of acres of land and lifelong struggles getting lost within the mud and the ashes. Political choices that led to the death of dozens of refugees and local citizens and thousands of animals that were found dead, burnt or drowned waiting for the 112 of the eviction of their souls.

The free social spaces and squats, the only barricade against the insufficiency of the state mechanisms.

The general antagonistic movement and the self-organized spaces build the defence of the people against the destruction, the inexistence and the neglectfulness of the state. Solidarity networks are established and groups of action dive into the fires and floods. Squats and self-organized spaces function as centers of coordination, setting up cooking places and organizing the fulfillment of the immediate needs of the afflicted.

Resistance against barbarity.

The state mechanism, in an effort to disorient the common consensus from its responsibilities, puts the blame on the afflicted while hitting the squats with the aid of the deep state.

Uprising now and always.

While we are drowning on mud, while we are fighting the fires, the state does not waste any opportunity to attack self-organized structures. Self-organization is the way of society we desire, of the elimination of oppresion and the exploitation of humans on other humans, animals and the environment. Our lives are constantly in danger of being lost in the fires and floods, in the trains and ships, at the borders and by the uniformed murderers and the useless government funded people within our villages and our cities. By defending the squats, we defend the movement against the rotten world of authority.

By defending the squats, we defend the movement against the rotten world of authority.

Solidarity with all those stuggling within or outside the walls against the system that gives birth and upbrings poverty, fascism, war and death.

Get your hands off of the squats

See you on the streets

autonomous centre of kavala & squat vyronos 3