Category Archives: Κατάληψη Βύρωνος 3
Συγκέντρωση/Μικροφωνική, Πορεία αλληλεγγύης στην Terra και σε όλες τις καταλήψεις
Την Πέμπτη 27/08/2020, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Καπνεργάτη, στην Καβάλα, συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στην terra incognita, στη libertatia και σε όλες τις καταλήψεις που δέχτηκαν επίθεση από το κράτος. Στήθηκε μικροφωνική και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο γύρω από την πλατεία. Στο σημείο μείναμε για περίπου μία ώρα και στη συνέχεια, περίπου 30 με 40 αλληλέγγυοι/ες, κάναμε μία μικρή πορεία στο κέντρο της πόλης, περνώντας μέσα από πεζόδρομους, μοιράζοντας κείμενα και φωνάζοντας διαρκώς συνθήματα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΤΗΣ TERRA INCOGNITA KAI THS LIBERTATIA
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Προβολή της ταινίας ”13 TZAMETI”, Τρίτη 25/08/2020, στις 21:30, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3
13 Tzameti
του Gela Babluani
Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο η ταινία είναι ένα θρίλερ που εστιάζει σ’ ένα νεαρό που επιχειρεί μια κάθοδο στον υπόκοσμο. Διαποτισμένη από ένταση και αγριότητα, η αφήγηση δημιουργεί μια αγωνιώδη και εφιαλτική ατμόσφαιρα.
Ο εικοσάχρονος Sebastien έχει μεταναστεύσει από τη Γεωργία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στη Γαλλία μαζί με την οικογένειά του. Ζουν μια δύσκολη ζωή και καθημερινά αγωνίζονται να βρουν κάποια δουλειά για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Μια μέρα ένας άνδρας, ο οποίος είναι εθισμένος στη μορφίνη, προσλαμβάνει τον Sebastien για να επισκευάσει τη στέγη του σπιτιού του. Καθώς ο Sebastien επιδιορθώνει τη στέγη, κρυφακούει μια συνομιλία του στην οποία αναφέρεται σε μια ευκαιρία που του έχει παρουσιαστεί και από την οποία ελπίζει να κερδίσει πολλά λεφτά. Όταν ο άνδρας πεθαίνει ξαφνικά από υπερβολική δόση, ο Sebastien βρίσκει τυχαία έναν φάκελο στον οποίο υπάρχουν οδηγίες και ένα εισιτήριο. Τότε αποφασίζει να πάρει τη θέση του πεθαμένου. Από αυτή τη στιγμή και μετά για τον Sebastien δεν υπάρχει επιστροφή…
Ο σκηνοθέτης Gela Babluani δηλώνει σχετικά με την ταινία: «Πιστεύω ότι όταν κάποιος αποφασίζει να κάνει μια ταινία σαν αυτή τότε ήδη έχει μέσα στο μυαλό το την βασική της ιδέα. Νομίζω ότι τέτοιες ιδέες προέρχονται από τις προηγούμενες εμπειρίες σου, το χαρακτήρα σου, απ’ αυτά που σε ενδιαφέρουν και απ’ αυτά που θέλεις να πεις. Σαν ταινία ήταν πολύπλοκη. Στα διαφορετικά στάδια παραγωγής της εργάστηκαν 600 άτομα. Σαν ταινία ήταν μια πρόκληση, ιδίως για μένα που ήμουν πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης και δεν ήμουν γνωστός. Θα έπρεπε όλα αυτά τα άτομα που δεν με ήξεραν να τα φέρω κοντά μου και να τα κάνω να με πιστέψουν. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα πριν τα γυρίσματα».
Η ταινία χαρακτηρίζεται από ένα πλήθος αναφορών και επιρροών από το έργο πολλών σκηνοθετών όπως ο Alfred Hitchock και ο Roman Polanski. Το περιοδικό Variety σχολιάζει ως εξής το ύφος της ταινίας: “Με στοιχεία που θυμίζουν Ταραντίνο, η ταινία σοκάρει με τις παρατεταμένες σκηνές εκρηκτικής βίας που αφήνουν το θεατή να τρέμει στο κάθισμα”. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρωταγωνιστής Georges Babluani είναι αδελφός του σκηνοθέτη Gela Babluani.
Στο φεστιβάλ της Βενετίας 2005, κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι Καλύτερης Πρώτης Ταινίας. Η ταινία προβλήθηκε επίσης στο Φεστιβάλ του Sundance 2006 όπου και εκεί κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.
GOD SAVE THE SQUAT parkaki edition ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020 στις 21:30
Προβολή της ταινίας ”ALTERED CARBON RESLEEVED”, Τρίτη 18/08/2020, στις 21:30, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3
Προβολή του ντοκιμαντέρ ”CRIP CAMP”, Τρίτη 11/08/2020, στις 21:30, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3
Στο ‘Crip Camp’ θα δεις την άγνωστη επανάσταση που άλλαξε τον κόσμο
Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ μάς στέλνει στην άγνωστη κατασκήνωση που πυροδότησε ένα ιστορικό κίνημα.
Ο τίτλος ‘Crip Camp’ (Κατασκήνωση των Σακάτηδων) δεν είναι πολιτικά ορθός. Ο ένας εκ των δημιουργών του όμως, ο James Lebrecht που το σκηνοθέτησε μαζί με τη βετεράνο των ντοκιμαντέρ Nicole Newnham, έχει ο ίδιος ειδικές ανάγκες. Σε αυτή την ονομασία της αγαπημένης του κατασκήνωσης λοιπόν, βρήκε μια ειρωνική ενδυνάμωση που θέλει να μεταδώσει. Το φιλμ του προβλήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ Sundance και έφυγε με το Βραβείο Κοινού. Ο λόγος για τα γεμάτα του χέρια γίνεται πολύ άμεσα σαφής.
Η Camp Jened όπως πραγματικά ονομαζόταν η κατασκήνωση του φιλμ στα ‘70s, βρισκόταν λίγο πιο κάτω από το Woodstock και παρείχε σε εφήβους με αναπηρίες τη δική τους χίπικη ουτοπία. Την έτρεχαν άνθρωποι που ανήκαν όντως στο κίνημα των χίπηδων και, παρότι κάποιοι από αυτούς που μιλούν στην κάμερα του ντοκιμαντέρ είχαν ενδοιασμούς γιατί δεν είχαν εργαστεί ξανά σε παρόμοιο περιβάλλον, γρήγορα όπως μαρτυρούν κατάλαβαν ότι «το πρόβλημα δεν το είχαν οι κατασκηνωτές, αλλά εμείς η κοινωνία». Η κατασκήνωση επέτρεπε στα παιδιά να ζουν το καλοκαίρι τους σαν να μην υπάρχει ο έξω κόσμος και αυτό πρακτικά σήμαινε ομαδικά παιχνίδια, κολύμπι στην πισίνα, θορυβώδη τζαμαρίσματα με τα όργανα της κατασκήνωσης, αστεία talent shows, μαγειρέματα και εκδρομές, και συζητήσεις γύρω από κοινόχρηστα τραπέζια όπου όλοι μιλούσαν ισότιμα με τη σειρά τους σχετικά με ζητήματα που τους απασχολούσαν. Γέλια επίσης, πάρα πολλά, γάργαρα γέλια.
Και ορμές! Το ‘Crip Camp’ χρησιμοποιεί γενναιόδωρα το υλικό που βιντεοσκοπούσε το προσωπικό της κατασκήνωσης και αρκετά μεγάλο μέρος του αντιμετωπίζει τους εφήβους ως τα σεξουαλικά όντα που ήταν. Ένα περιστατικό εξάπλωσης ψειρών της ηβικής περιοχής για παράδειγμα, έχει απαθανατιστεί μέσα από πονηρά χαμόγελα. Τα αγόρια είχαν προσωρινά διαχωριστεί από τα κορίτσια μέχρι να αντικατασταθούν τα στρώματά τους, αλλά αυτός ήταν ο μοναδικός λόγος για τα χαριτωμένα μικροπαράπονα στην κάμερα. Κατά τα άλλα το γεγονός ήταν η ευπρόσδεκτη απόδειξη της ερωτικής τους ζωής που πιάστηκε στα πράσα. Οι επιπτώσεις του θα δυνάμωναν απλώς τον δεσμό της κοινότητας.
Αυτές οι καταγεγραμμένες ημέρες της κατασκήνωσης είναι μια νοσταλγική χρονοκάψουλα που θα μπορούσε από μόνη της να δώσει καύσιμο στο ‘Crip Camp’. Οι απελευθερωτικές εμπειρίες όμως που βίωσαν εκεί οι έφηβοι διαμόρφωσε προσωπικότητες που λίγο αργότερα θα άλλαζαν τον κόσμο. Αυτή είναι κυρίως η αφηγηματική λειτουργία της Camp Jened στο φιλμ.
Η Judy Heumann, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ, σύμβουλος στην κατασκήνωση και συνεργάτης στην πορεία της αμερικανικής Πολιτείας ως νομοθέτης, είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ και νιώθει ότι οφείλει όχι μόνο την καριέρα της, αλλά και τα δικαιώματα που διεκδίκησε και εξασφάλισε εκ μέρους της κοινότητάς της σε εκείνα τα καλοκαίρια. Οι ζυμώσεις της κατασκήνωσης και η αφύπνιση από όλα τα διαφορετικά κινήματα που έβγαιναν στους δρόμους εκείνη την εποχή, έκαναν τη Heumann και πολλούς άλλους από τους κατασκηνωτές να φανταστούν ένα μέλλον που τους χωρούσε στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα εστιατόρια, στα σχολεία. Ως ενήλικοι πια ‘απόφοιτοι’ της κατασκήνωσης, πολλοί από αυτούς θα διασταυρώνονταν ξανά σε κολέγια, δίνοντας στο ‘Crip Camp’ την αφετηρία της πιο εκπαιδευτικής πλευράς του. Γιατί πόσοι από εμάς γνωρίζουν ότι η πρόσβαση των ΑΜΕΑ στην Αμερική και μετέπειτα στην Ευρώπη εξασφαλίστηκε από τα παιδιά της Camp Jened και όλους όσους πήραν μαζί στο ταξίδι τους;
Το 1974, το Κονγκρέσο πέρασε το Rehabilitation Act, τη νομοθετική πράξη που ανάμεσα σε άλλα εγγυόταν υποτίθεται ίσα δικαιώματα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, όμως στην πραγματικότητα η κυβέρνηση θα έμενε μονάχα στην θεωρία. Στα 17 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι το Americans With Disabilities Act του 1990, η Heumann είχε ανέλθει σε ηγετική μορφή ενός κινήματος που τα ΜΜΕ δεν κάλυπταν και ενέπνεε τους συντρόφους της να οργανώνουν ισχυρές διαμαρτυρίες. Μερικές από τις πιο σκληρές εικόνες του ‘Crip Camp’ καταγράφουν μία πολυήμερη, δραματική καθιστική διαμαρτυρία στο γραφείο του Υπουργείου Υγείας στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ακόμα και άνθρωποι χωρίς τη δυνατότητα να γυρίζουν μόνοι πλευρό στον ύπνο τους, ξεροστάλιαζαν σε πνιγηρούς διαδρόμους αποφασισμένοι για ένα θετικό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που όντως έφεραν στο τέλος.
Το ‘Crip Camp’ εξερευνά αυτές τις προσπάθειες με βάθος, ευαισθησία και μια απόσταση από το μελό που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ταινίες με πρωταγωνιστές ΑΜΕΑ. Εδώ γελάς, συγκινείσαι και βλέπεις να ανοίγεται ένας δρόμος στην ψυχαγωγία για ιστορίες από τα ίδια, με τα ίδια, για τα ίδια και όχι μόνο, χωρίς την επιβολή της ανάγκης να κάνουν τους θεατές που δεν έχουν κάποια αναπηρία να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό τους. Ο Lebrecht και η Newnham το έχουν αποδεσμεύσει από τέτοιες υποχρεώσεις.
Αντίθετα με ταινίες που γέννησαν τα ‘60s και τα ‘70s με χαρακτήρες που έκαναν μεγάλα όνειρα για την ανθρωπότητα για να τα δουν σιγά-σιγά να καταρρέουν, το ‘Crip Camp’ έχει για αληθινούς ήρωες πρόσωπα που, ενώ είχαν προεξοφληθεί ως περιττά από την κοινωνία, ήταν αυτά ακριβώς που βρήκαν τον τρόπο να αλλάξουν την ιστορία.
ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΒΥΡΩΝΟΣ 3
Προβολή της ταινίας ”THE BANKER”, Τρίτη 28/07/2020, στις 21:30, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3
The Banker
Η αληθινή ιστορία των επιχειρηματιών Bernard Garrett και Joe Morris, οι οποίοι καταστρώνουν ένα θρασύτατο και ριψοκίνδυνο σχέδιο ενάντια στο φυλετικά καταπιεστικό καθεστώς του 1960, βοηθώντας άλλους Αφροαμερικανούς να κυνηγήσουν το αμερικανικό όνειρο. Μαζί με την Eunice, την σύζυγο του Garrett, εκπαιδεύουν έναν λευκό άνδρα της εργατικής τάξης, τον Matt Steiner, για να ποζάρει ως το πλούσιο και προνομιούχο πρόσωπο της αναπτυγμένης αυτοκρατορίας ακινήτων που διαθέτουν, ενώ ο Garrett και ο Morris παριστάνουν τον επιστάτη και τον σοφέρ. Η επιτυχία τους τραβά την προσοχή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, κάτι που απειλεί όλα αυτά που οι τέσσερις τους έχουν καταφέρει.
H ταινία The Banker αρκετά πληροφοριακή, προσφέρει ένα ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον σινεμά, είναι αρκετά καλοφτιαγμένο και φυσικά με καλές ερμηνείες, με μπροστάρηδες τους Antony Mackie, Samuel Jackson (και αργότερα τον Nicholas Hoult) που πραγματικά μπαίνουν στο πετσί του ρόλου.
Η ταινία γενικότερα πετυχαίνει τον στόχο της και κρατά τον θεατή “ζεστό” σε όλη της την διάρκεια, δίνοντας του πολύ χρήσιμες πληροφορίες για ένα αρκετά ενδιαφέρον ζήτημα, που ίσως δεν γνωρίζαμε, χωρίς ωστόσο να κάνει σινεμά καταγγελίας με κουραστικό τρόπο.
H ταινία The Banker δεν αναλώνεται σε φλυαρίες ή ηθικολογίες που πιθανότατα να έκανε μια ακόμα ταινία με τέτοια θεματολογία και κάνει κάπως πιο… εύπεπτο το ίσως επικίνδυνο για να ξεφύγει θέμα της.
Μπαίνει κατευθείαν στο θέμα, με… τσίτα τα γκάζια και καταφέρνει να κάνει μια κριτική και να… σφάζει με το βαμβάκι, με ένα γρήγορο ρυθμό, πινελιές από χιούμορ, χωρίς να λαϊκίζει ούτε λεπτό και χωρίς να το κάνει απροκάλυπτα.
Χωρίς υπερβολές και περιττές εξάρσεις αλλά με εξαιρετικά δουλεμένο σενάριο και διαλόγους, φαινομενικά νομίζει κανείς ότι το The Banker έχει εξαντλήσει μεγάλο μέρος από την θεματολογία του μέχρι ένα σημείο και δεν μπορεί να πάει παραπέρα, ωστόσο έχει πολύ “ψωμί”, άσχετα αν σε λίγα σημεία θα μπορούσε να είναι πιο μαζεμένο.
Από την αρχή η ταινία είναι καθηλωτική με πολύ καλή σκηνοθεσία, στιβαρές ερμηνείες και η ένταση ολοένα και κλιμακώνεται όταν φτάνουμε στο φινάλε με την ταινία να περνάει μηνύματα, χωρίς να το κάνει με τον… κλασικό τρόπο.
Η πλοκή είναι πολύ ενδιαφέρουσα, χωρίς να κάνει μεγάλη κοιλιά πραγματικά η ταινία καταφέρνει να έχει το ενδιαφέρον του θεατή, με έναν σταθερότατο ρυθμό, την ώρα που όσο προχωράει η ώρα, σε “κρατάει” όλο και περισσότερο.
20 χρόνια Τσιριτσάντσουλες, ”ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ ” Κηρύσσοντας το δόγμα της νέας Τσίρι Θρησκείας, Σάββατο 25/07/2020, στις 21:00, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3
mail: tsiritsantsoules@gmail.com
Οι Τσιριτσάντσουλες κλείνουν 20 χρόνια ζωής
και παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση
ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ
Κηρύσσοντας το δόγμα της νέας Τσίρι θρησκείας
Συντελεστές
Παίζουν και σκηνοθετούν τους εαυτούς τους: Ντίνα Μαυρίδου, Μαρίνος Μουζάκης
Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνος Μουζάκης, Ειρήνη Τηνιακού
Κινησιολογία: Ηρώ Κατσιφλώρου
Κοστούμια: Μαρία Μαρκοπούλου
Αφίσα: Νίκος Γιούσεφ
Δραματουργία, μουσικές επιλογές, παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2020
Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο «Η Βίβλος για αθεόφοβους» του του Τζόμπε Κοβάτα (μτφ. Παναγιώτης Σκόνδρας, εκδ. Αστάρτη 1998)
Ακούγεται μελοποιημένο το ποίημα “Κατάρα” του Αθανάσιου Χριστόπουλου.
Ευχαριστούμε το αντιεξουσιαστικό, αναρχικό στέκι Αντίπνοια για τη φιλοξενία των προβών μας κι όλες τις τσιριτσάντσουλες που βοήθησαν στην παραγωγή αυτής της παράστασης.
Υπόθεση
Οι Τσιρτσάντσουλες, κλείνοντας φέτος 20 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου, συνειδητοποίησαν πως η ενασχόληση με τον πολιτισμό δεν είναι πια βιώσιμη. Έτσι αποφάσισαν να μετατραπούν από καλλιτεχνική κολεκτίβα σε θρησκεία, ελπίζοντας σ’ ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Ο Τσίρι, που ως τώρα εκτελούσε χρέη μασκότ της κολεκτίβας (και που λατρεύτηκε έτσι κι αλλιώς από τις Τσιριτσάντσουλες και τους φίλους τους όλα αυτά τα χρόνια) αναβαθμίστηκε σε έναν και μοναδικό «Τσίρι Θεούλη». Και όπως κάθε μονοθεϊστική θρησκεία που σέβεται τον εαυτό της, έχει ως αφετηρία την παλαιά διαθήκη. Το πρότζεκτ «Μετανοείτε» είναι μία λειτουργία-κήρυγμα του Θείου Τσίρι λόγου σε μια ιεραποστολική διαδικασία προσηλυτισμού πιστών σε όλη τη χώρα, το εξωτερικό κι άλλους πλανήτες.
Για την παράσταση
Φέτος είναι μια περίεργη χρονιά. Η κολεκτίβα μας γιορτάζει 20 χρόνια ζωής και δημιουργίας και είχαμε προγραμματίσει πολλά και διάφορα, που όμως ανατράπηκαν λόγω της πανδημίας και του επακόλουθου διαπλανητικού λοκ ντάουν. Αλλά όταν τα σχέδιά σου πάνε στο βρόντο, είναι μια καλή αφορμή για νέα σχέδια. Έτσι, ενώ δουλεύαμε ένα άλλο έργο, αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε πορεία, δημιουργώντας μια παράσταση ευέλικτη και κωμική, που θα μπορούσε να περιοδεύσει μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες κοινωνικής αποστασιοποίησης που έχουν επιβληθεί.
Εμπνευσμένοι, λοιπόν, από το βιβλίο του Τζόμπε Κοβάτα «Η Βίβλος για αθεόφοβους» φτιάξαμε μια δική μας κωμική εκδοχή της παλαιάς διαθήκης, θέλοντας αφενός να διασκεδάσουμε και αφετέρου να προβληματιστούμε και να προβληματίσουμε πάνω στην ουσία των κειμένων της Βίβλου, που αποτελούν και τη βάση των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών (και των παρακλαδιών τους) και που ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να κηρύττουν ιερούς πολέμους.
Η συνέχεια επί της σκηνής…
Θέατρο κούκλας από το θέατρο ΑΝΑΠΟΔΑ ”ΚΟΣΚΙΝΟΑΡΜΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΗ”, Πέμπτη 23/07/2020, στις 21:00, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3
Η παράσταση «ΚοσκινοAρμενίζοντας τη Γη» είναι ένα έργο κούκλας και αντικειμένων του Θεάτρου Ανάποδα εμπνευσμένο από την nonsense ποίηση του Edward Lear.
Ένα σύνολο από ά-νοητες διασκεδαστικές ρίμες που ανακατεύουν όλες μας τις αισθήσεις, τις κάνουν δείπνο με κιμά και φέτες κυδωνιού, τις τυλίγουν σε ροζ χαρτί, τις βάζουν σε πήλινο σκεύος και τις αφήνουν να ταξιδέψουν σε θάλασσες μακρινές και σε δεντροσκέπαστες ακτές εκεί όπου φυτρώνουν τεράστιες κολοκυθιές και καρέκλες ξεχωριστές!.
Το Θέατρο Ανάποδα παίζει με τα θέματα ποιημάτων του σημαντικότερου συγγραφέα παραδοξολογημάτων της Βικτοριανής εποχής, συνθέτοντας ένα διασκεδαστικό ταξίδι στα μακρινά μέρη όπου οι μπερδεμένοι ζουν. Οι παράξενοι αυτοί ταξιδιώτες, μαζί με τους θεούς τους γνωστοί ως Φυρδημιγδοί, μεταμορφώνουν τον σκηνικό χώρο συνοδεία μουσικής και τραγουδιού βουτώντας σε τέσσερις θαλασσινές ιστορίες. Η Γλαυξ και η Ψιψίνα χορεύουν στην φεγγαρόλουστη αχτή ενώ ο Γιόγκι Μπόγκι Μπο καβάλα στη χελώνα φεύγει για τις νήσους Μποσανόνα, το Πόμπλ ψάχνει ψάρια για να ταΐσει της θειάς του τη γάτα και οι Φυρδημιγδοί μπερδεμένοι αρμενίζουν με πλοίο ένα κόσκινο ναι!