Category Archives: Αντίσταση

13 Σεπτεμβρίου 1944 : Η απελευθέρωση της Καβάλας από τον ΕΛΑΣ

13 Σεπτεμβρίου 1944 : Η απελευθέρωση της Καβάλας από τον ΕΛΑΣ

Οι συντριπτικές νίκες των συμμάχων (Άγγλων και Αμερικανών) κατά των γερμανικών φασιστικών στρατευμάτων, τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944 σε όλα τα μέτωπα του πολέμου, καθώς και η μεγάλη προέλαση του ρώσικου στρατού στα Βαλκάνια, φανέρωσαν την επικείμενη τελική συντριβή του φασισμού.
Η εισβολή των ρώσικων στρατευμάτων στο βουλγαρικό έδαφος στις 6 Σεπτεμβρίου 1944, επέφερε την ανατροπή του μοναρχοφασιστικoύ καθεστώτος στη Βουλγαρία και την εγκαθίδρυση στις 9 Σεπτεμβρίου της νέας αριστερής κυβέρνησης (Πατριωτικό Λαϊκό Μέτωπο), η οποία κήρυξε αμέσως τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Η νέα πολιτική μεταβολή είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει οριστικά και η τύχη της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης
Με την εξέλιξη των γεγονότων της 9ης Σεπτεμβρίου, οι αντιστασιακές εαμικές οργανώσεις ήλθαν σε συνεννόηση και συμφωνία με την κυβέρνηση του Πατριωτικού Μετώπου, ώστε να εισέλθει ο ΕΛΑΣ ως απελευθερωτής στις βουλγαροκρατούμενες πόλεις (Καβάλα, Σέρρες, Ξάνθη κλπ.) και να εγκαταστήσει νέες πολιτικές αρχές.
Στην Καβάλα η πολιτική οργάνωση του ΕΑΜ φρόντισε να στείλει αμέσως συνδέσμους για να ενημερώσουν τα τάγματα του 26ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, που βρίσκονταν στα γύρω υψώματα για την κάθοδό τους στην πόλη, ενώ τα μέλη άρχισαν την προετοιμασία για την απελευθέρωση (12/9).
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 κλήθηκαν όλα τα στελέχη της εαμικής αντίστασης του νομού Καβάλας να πάρουν μέρος σε σύσκεψη με σκοπό το σχεδιασμό και την οργάνωση του εορτασμού της ημέρας της απελευθέρωσης της πόλης.
Η προετοιμασία για τον εορτασμό, σύμφωνα με τον αγωνιστή του ΕΑΜ Γιώργο Πέγιο, (1) «θα άρχιζε από τις συνοικίες με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων. Ετοιμάστηκαν λάβαρα, ξεδιπλώθηκαν σημαίες . . . Αετόπουλα και επονίτες όλη τη νύχτα μάζεψαν άφθονα λουλούδια . . . που θα στεφάνωναν και θα προσφέρονταν στους άντρες του ηρωϊκού ΕΛΑΣ».
Κι ο Γ. Πέγιος συνεχίζει : «Αλλά η γλυκιά και χλιαρή νύχτα της 12 ης Σεπτεμβρίου λες και μάκρυνε πολύ να φτάσει στο ξημέρωμά της εκείνη τη βραδιά.
Αβάσταχτα τα πλήθη του λαού από την αγωνία για το ξημέρωμα της πρώτης ελεύθερης μέρας πλημμύρισαν τους δρόμους της πόλης από τις πρώτες σχεδόν πρωινές ώρες. Κατέβαιναν ομαδικά από όλες τις συνοικίες με λουλούδια, με λάβαρα, με σημαίες, για να πανηγυρίσουν την πιο πολύτιμη λέξη, τη Λευτεριά !
Ο στρατός του ΕΛΑΣ αποβραδίς είχε περικυκλώσει την Καβάλα, διανυκτερεύοντας στα γύρω υψώματα, και στις 9 – 10 το πρωί κατελάμβανε επίσημα την πόλη, μπαίνοντας σ’ αυτήν από τα δυο ακραία σημεία της, από το ανατολικό του αγίου Αθανασίου και το δυτικό του αγίου Σίλα».
Ο μαχητής του ΕΛΑΣ Στέργιος Βαλιούλης (2) περιγράφει κι αυτός πολύ χαρακτηριστικά τις πρώτες εκείνες στιγμές της θριαμβευτικής εισόδου των Ελασιτών στην πόλη.
«Κι εγώ δεν θυμούμαι σ’ όλο το μάκρος της ζωής μου πιο δυνατή, πιο τρανή, πιο ολοκληρωμένη χαρά απ’ εκείνη που ένιωθα : Να περπατώ στους δρόμους της Καβάλας τους στρωμένους με λουλούδια και χαλιά, τους πλημμυρισμένους χιλιάδες ανθρώπους που γελούσαν, ζητωκραύγαζαν, χειροκροτούσαν, χόρευαν, παραμιλούσαν, έκλαιγαν, τραγουδούσαν και διαδήλωναν με χίλιους τρόπους τον ενθουσιασμό, την τρέλα, την άφατη ευτυχία τους. Γέροι και νέοι, αγόρια και κορίτσια, ασπρομάλλες γυναίκες, πρόσωπα σκαμμένα από την πείνα, την αγωνία, την πίκρα και την απελπισιά έλαμπαν ξανανιωμένα, αναστημένα, σήκωναν ψηλά και κουνούσαν τα χέρια, ούρλιαζαν, σκούπιζαν τα δάκρυά τους, χιμούσαν και μας αγκάλιαζαν, έτρεχαν στο πλάι μας, σκαρφάλωναν στα δέντρα, στα μπαλκόνια και τις στέγες, στριμώχνονταν στα πεζοδρόμια και τα παράθυρα να μας δουν, να μας χαιρετίσουν, να διαδηλώσουν τα αισθήματά τους.
Μούσκευαν τα μάτια μου και μεσ’ απ’ τα δάκρυα έβλεπα, άκουα, ανάσαινα μ’ όλους τους πόρους του κορμιού και της ψυχής τις αξέχαστες, τις ανεπανάληπτες σκηνές του πανηγυριού που όσο κι αν τις είχα ονειρευτεί, δεν μπορούσα να τις ελπίσω τόσο τέλειες, τόσο εκπληκτικές, τόσο εξαίσιες.
Παντού ξετρελαμένοι άνθρωποι, λάβαρα και σημαίες, τραγούδια, πλακάτ, φωνές έξαλλες, καμπάνες και σφυρίγματα καϊκιών, κορναρίσματα αυτοκινήτων.
Δεν μπορώ να θυμηθώ όχι γιατί πέρασαν χρόνια, αλλά γιατί εκείνες τις ώρες θαρρείς δεν ζούσα, μήτε ανάσαινα, δεν είχα συναίσθηση του χρόνου και του τόπου στον οποίο εξελίσσονταν οι καταπληκτικές εκείνες στιγμές. Όχι, δεν ζούσα, ονειρευόμουνα με μάτια ολάνοιχτα και δεν μπορώ να ιστορήσω με ακρίβεια τίποτε το συγκεκριμένο . . .
Από κάποιο μεγάφωνο μια χορωδία εκτελούσε τα τραγούδια, τ’ αντάρτικα τραγούδια μας. Λεπτές, όμορφες, πειθαρχημένες, ζεστές ομαδικές γυναικείες φωνές ζωντάνευαν τόσο, μα τόσο υπέροχα τα τραγούδια του βουνού και της αντίστασης κι εμείς τ’ ακούαμε λες για ολόπρωτη φορά κι απορούσαμε γοητευμένοι . . . Όχι, τίποτε δεν μπορώ να θυμηθώ εκτός από το μεθύσι που μας φλόμωνε από γύρω και το μεθύσι που μας είχε κυριέψει.
Στην κεντρική πλατεία, την πλατεία Φουάτ (Ελευθερίας) σταθήκαμε. Κάποιος ή κάποιοι μιλούσαν με πάθος απ’ τα μικρόφωνα κι η ανθρωπομυρμηγκιά άκουγε και χειροκροτούσε. Την ίδια ώρα κατηφόριζε στην πολιτεία από άλλη κατεύθυνση δεύτερη φάλαγγα ανταρτών και το πλήθος που είχε σκαρφαλώσει στις πλαγιές να την υποδεχτεί έσμιξε με το άλλο που υποδέχτηκε εμάς κι έπηξε ασφυχτικά την αγορά . . .
Όταν αργά το βράδυ γύρισα στα γραφεία, το κτίριο ήταν φωταγωγημένο και γεμάτο από πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες, δικές μας και ξένες. Ανάμεσά τους γελαστοί και υποχρεωτικοί κυκλοφορούσαν δυο Βούλγαροι υπουργοί, οι Τσερπέτσεφ και Νέικοφ. Ήταν αυτοί που είχαν μιλήσει το πρωί απ’ τα μικρόφωνα της πλατείας Φουάτ στο λαό της Καβάλας και είχαν δηλώσει σαν επίσημοι αποσταλμένοι της νέας κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου, πως ήρθαν εξουσιοδοτημένοι να παραδώσουν στον ελληνικό λαό όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές εξουσίες. Πως η Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη ξαναγύριζαν στην Ελλάδα. Υποσχέθηκαν να συλλάβουν και να μας παραδώσουν όλους τους φασίστες εγκληματίες πολέμου συμπατριώτες τους που οργίασαν σε βάρος του ελληνικού στοιχείου στα χρόνια της τετράχρονης σκλαβιάς . . .
Λίγο πριν φύγουν από τα γραφεία του συντάγματος οι δυο Βούλγαροι υπουργοί φωτογραφήθηκαν μαζί με τους εκπροσώπους, πολιτικούς και στρατιωτικούς, των ελληνικών αρχών, αυτούς δηλαδή στους οποίους παρέδωσαν τις εξουσίες.
Η φωτογραφία εκείνη χρησιμοποιήθηκε σαν το σπουδαιότερο ντοκουμέντο της . . . συνεργασίας ΕΛΑΣ και κομμουνιστών με τους βουλγάρους κι αποτέλεσε τη βάση στην οποία στηρίχτηκε το οικοδόμημα της κατηγορίας που διατύπωσαν σε βάρος μας οι απόντες της εθνικής αντίστασης κι αυτοί που την πολέμησαν με λύσσα». (3)

Σημειώσεις
1. Γιώργος Πέγιος, Από την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος της Καβάλας (1922 – 1953), εκδ. ΟΑΕΔ.
2. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης β’ κατηγορίας, ελληνικές εκδόσεις.
3. Η δίκη διεξήχθη στις 22 Δεκεμβρίου 1945. Κατηγορούμενοι ήταν τα 6 ηγετικά στελέχη του τοπικού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (Κ. Κωσταντάρας, Γ. Τσαρουχάς, Κ. Τσολάκης, Σ. Βαλιούλης, Χ. Ιορδάνογλου και Μ. Αλεξανδρόπουλος). Η διεξαγωγή της δίκης υπήρξε επεισοδιακή και διακόπηκε «για εθνικούς λόγους». Στα πρακτικά της δίκης αναφέρεται ότι το δικαστήριο «αναβάλλει αορίστως την εκδίκασιν της προκειμένης υποθέσεως» και διατάσσει «κρείσσονας αποδείξεις».
4. Φασίστες της πόλης στις 26 Σεπτεμβρίου 2014 κατέστρεψαν την αναμνηστική πλάκα που είχε τοποθετήσει το ΚΚΕ στην οδό 13 ης Σεπτεμβρίου με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ. Οι απόγονοι των ναζί επιδιώκουν ως γνωστό τον αφανισμό και την παραχάραξη της ιστορικής μνήμης. Θέλουν να μην θυμόμαστε τα φριχτά εγκλήματα των βουλγαροφασιστών στην περιοχή μας. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η βεβήλωση του μνημείου συνέβη λίγο πριν από την επέτειο της σφαγής των αντιφασιστών στη Δράμα (29 Σεπτεμβρίου 1945).

Ανάρτηση πανό στο Πάρκο Φαλήρου στην Καβάλα

Ανάρτηση πανό στο πάρκο Φαλήρου, στην Καβάλα, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στο σύντροφο από Κομοτηνή, ο οποίος στις 02/06 δικάζεται για υπόθεση του 2012 στην πορεία κατά των χρυσωρυχείων στις Σκουριές.

 

Κείμενο για το επερχόμενο δικαστήριο (10/02/16) των αντιφασιστών της Καβάλας με την υποστήριξη του Ταμείου Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών

Η λεγόμενη κρίση των Ιμίων που συνέβη το 1996, εξυπηρέτησε από τη μια την επεκτατική πολιτική δυο κρατών (Ελλάδας και Τουρκίας) και από την άλλη μέσω της εθνικιστικής υστερίας που προκάλεσε, βοήθησε ώστε να στηθεί το φαγοπότι των εξοπλισμών. Μετά τα Ίμια, το ελληνικό κράτος, εκμεταλλευόμενο το “άλλοθι” του πολεμικού κινδύνου, θα ξεσπαθώσει με μια ανεξέλεγκτη επένδυση σε προγράμματα στρατιωτικών εξοπλισμών. Πρόκειται για τις “καλές εποχές”, που η μπίζνα του εθνικισμού φτάνει να ταΐσει και με το παραπάνω πολιτικούς, επιχειρηματίες, στρατιωτικούς και δημοσιογράφους.

Παράλληλα με το επίσημο κράτος που, έως και σήμερα, χρησιμοποιεί στην ατζέντα του το συμβάν αυτό (βλέπε Καμμένο Υπουργό άμυνας της φασιστεράς να πετά στεφάνι στη βραχονησίδα των Ιμίων), υπάρχει και κάποιος άλλος κερδισμένος από αυτή την υπόθεση. Το φασιστικό παρακράτος εδώ και χρόνια εκμεταλλεύεται το περιστατικό των Ιμίων στήνοντας γιορτές μίσους. Από το 2011 και μετά η Πατριωτική Κίνηση Καβάλας διοργανώνει κάθε χρόνο πανελλαδικό κάλεσμα με αφορμή το περιστατικό των Ιμίων, με τη συμμετοχή επίσης άλλων φασιστών και ακροδεξιών από Λάρισα, Δράμα, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη. Αυτό το κάλεσμα μίσους στην πόλη μας είναι η δεύτερη πανελλαδική συγκέντρωση ακροδεξιών για τα Ίμια, μετά από αυτήν της Χρυσής Αυγής, όπου πανομοιότυπα και στις δύο συγκεντρώσεις ακούγονται στρατιωτικά εμβατήρια με ανάλογους σχηματισμούς και ναζιστικούς χαιρετισμούς, καίγοντας αντιφασιστικά πανό.

Κάθε χρόνο λοιπόν, στην Καβάλα από το προηγούμενο βράδυ τα μέλη της Πατριωτικής κίνησης, περιφρουρούν τη πλατεία στην οποία γίνεται η γιορτή μίσους τους, τραμπουκίζοντας και χτυπώντας όποιον δε τους αρέσει.

Ξημερώματα Κυριακής 26/1/2014, λίγες ώρες πριν την ανοιχτή αντιφασιστική συγκέντρωση στο πάρκο Φαλήρου οι σύγχρονοι ταγματασφαλίτες της Καβάλας αναλαμβάνουν πάλι το γνωστό σε όλους ρόλο του ρουφιάνου. Μόνο που αυτή τη φορά ο ρόλος τους αναβαθμίστηκε και δεν αρκέστηκε μόνο στις ρουφιανιές. Σπάνε και προσπαθούν να κάψουν το μαγαζί όπου στεγάζονταν επιχείρηση που ανήκει σε στοχοποιημένο σύντροφο για την αντιφασιστική του δράση, βάζοντας σε κίνδυνο τους ενοίκους του κτιρίου το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του Άη Νικόλα. Ο σύντροφος, αφού ειδοποιείται για την επίθεση στο μαγαζί του κατεβαίνει για να δει τι έγινε. Λίγα λεπτά αργότερα καταφθάνει κλιμάκιο της Ασφάλειας που ειδοποιείται από περίοικους. Εκεί ο σύντροφος μαθαίνει ότι πριν το σπάσιμο και τον εμπρησμό του μαγαζιού του, προηγήθηκε συμπλοκή ομάδας ατόμων με ομάδα μελών της Πατριωτικής Κίνησης που φρουρούσε το Δημοτικό Κήπο ενόψει της εκδήλωσης των Ιμίων το επόμενο πρωινό. Έπειτα μεταβαίνει στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα καθότι λόγω της απόπειρας εμπρησμού του μαγαζιού κινείται αυτεπάγγελτα η ποινική διαδικασία και πρέπει ως ιδιοκτήτης της επιχείρησης να κάνει ορισμένες διατυπώσεις, ασχέτως αν ο ίδιος δεν επιθυμεί να κινηθεί νομικά ή να χρησιμοποιήσει τα κανάλια της αστικής δικαιοσύνης.

Μετά από αναμονή 3 ωρών στο αστυνομικό τμήμα για τα διαδικαστικά, μαθαίνει ότι συλλαμβάνεται κατόπιν μήνυσης που κατέθεσαν μέλη της πατριωτικής κίνησης εναντίον του. Εκεί οι μπάτσοι προφανώς σε κάποιον άλλο όροφο μαζί με τους πατριώτες μαγειρεύουν τη μήνυση. Βασική κατηγορία είναι η κακουργηματική διάταξη του κουκουλονόμου (διατάραξη κοινής ειρήνης με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου). Μοναδικό στοιχείο κατηγορίας, οι καταθέσεις των μελών της Πατριωτικής Κίνησης. Κατά την αναμονή του συντρόφου στο Τμήμα έκαναν παρέλαση όλα τα μεγάλα κεφάλια της Αστυνομικής Διεύθυνσης, από τον Διευθυντή της Ασφάλειας Σιμούδη μέχρι τον αρχηγό του Τμήματος Α. Κοσκερίδη.

Όμως οι αγνοί ρουφιάνοι πατριώτες δε σταμάτησαν εκεί. Καμιά 20αριά από αυτούς, που παρέμειναν στο Δημοτικό Κήπο, επιτέθηκαν και ξυλοφόρτωσαν 2 φοιτητές αποκαλώντας τους αναρχοάπλυτους, όταν οι τελευταίοι επέστρεφαν στο σπίτι τους μετά από νυχτερινή έξοδο και οι οποίοι ουδεμία πολιτική σχέση έχουν με τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

Το επόμενο πρωί, πραγματοποιείται η προγραμματισμένη αντιφασιστική συγκέντρωση που είχε καλεστεί από το Αυτόνομο Στέκι Καβάλας, την Κατάληψη Βύρωνος 3 και μεμονωμένους αντιφασίστες και αντιφασίστριες στο πάρκο του Φαλήρου. Από την αρχή υπάρχει τεράστια ασφυκτική αστυνομική δύναμη με ΜΑΤ (περίπου 10 διμοιρίες), Ο.Π.Κ.Ε. και ασφαλίτες ενώ πραγματοποιούνται αρκετές προληπτικές προσαγωγές μόνο αντιφασιστών. Οι συγκεντρωμένοι στο Φάληρο-150 με 170 άτομα από την Καβάλα και άλλες πόλεις- κλείνουν το δρόμο μπροστά από το Πάρκο ενώ ταυτόχρονα κλούβες φράζουν οποιοδήποτε σημείο προσέγγισης στο Δημοτικό Κήπο οπού την ίδια ώρα γίνεται η φασιστοσύναξη. Σε αυτήν συμμετέχουν εκτός από τη Χρυσή Αυγή και τη Πατριωτική Κίνηση και άλλες νεοναζιστικές ομάδες όπως η Εθνικοσοσιαλιστική Στρατιά Μακεδονίας, οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές, Πατριωτικές κινήσεις άλλων πόλεων και άλλοι γνωστοί και άγνωστοι φασίστες από τη Βόρεια Ελλάδα. Μετά το τέλος της αντιφασιστικής συγκέντρωσης ο κόσμος συγκροτείται σε μπλοκ και κινείται προς την Κατάληψη Βύρωνος 3 με τις διμοιρίες να ακολουθούν και να περνούν περιμετρικά της Κατάληψης βρίζοντας και κάνοντας χειρονομίες.

Έχοντας ήδη έναν σύντροφο δύο μέρες στα κρατητήρια, μετά από τη γελοία μήνυση εναντίον του, τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου του 2014, το απόγευμα, μαθαίνει και ο δεύτερος σύντροφος (αδερφός του πρώτου), επίσης στοχοποιημένος, πως εκκρεμεί μήνυση εναντίον του, πάλι από μέλη της πατριωτικής και παραδίδεται στο ΑΤ Καβάλας. Ο συγκεκριμένος σύντροφος μέχρι το πρωί της Κυριακής προσπαθούσε να μαζέψει ό,τι απέμεινε από το μαγαζί του αδερφού του. Οι σύντροφοι μένουν για μια βδομάδα στα κρατητήρια της Καβάλας μέχρι να περάσουν εισαγγελέα.

Την Παρασκευή, 31/01/2014, αφού εμφανίστηκαν ενώπιον του ανακριτή, οι δύο σύντροφοί μας αφέθηκαν ελεύθεροι με μια σωρεία στημένων κατηγοριών σε βαθμό κακουργήματος, με περιοριστικούς όρους τη στέρηση εξόδου από την χώρα, την παρουσία τους στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εντός των πρώτων πέντε ημερών του μήνα και την καταβολή εγγύησης του ποσού των 2.000€ (και για τους δύο), συν τα δικαστικά έξοδα ύψους 950€ .

Η πρώτη δίκη ορίστηκε για τις 10/6/2015 όπου οι σύντροφοι ζητήσανε αναβολή λόγω κωλύματος των δικηγόρων τους. Η δεύτερη δίκη ορίστηκε για τις 9/12/2015 όπου επίσης αναβλήθηκε λόγω της πανελλαδικής αποχής των δικηγόρων. Η επόμενη δίκη είναι στις 10 Φεβρουαρίου του 2016 στο μικτό ορκωτό δικαστήριο Ξάνθης.

Όλο αυτό το διάστημα που πέρασε μέχρι και σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία προσαγωγή ή εξέταση φασίστα για την καταστροφή του μαγαζιού του συντρόφου, ενώ δεν έχει κινηθεί και καμία προανακριτική διαδικασία παρόλο που εκκρεμεί μήνυση κατά των φασιστών.

Είναι άξιο αναφοράς ότι πριν από κάθε δικαστήριο οι φασίστες προκαλούν με τη συμπεριφορά τους, απειλώντας και γράφοντας εμετικά εθνικιστικά και ναζιστικά συνθήματα καθώς και τα ονόματα των διωκόμενων συντρόφων, σε όλη την πόλη αλλά και στην περιοχή που μένουν. Ταυτόχρονα στήνουν διάφορες ενέδρες ώστε να τρομάξουν και να βλάψουν συντρόφους προσπαθώντας να δημιουργήσουν κλίμα, κάτι που φυσικά δεν έχουν καταφέρει αφού αυτοί είναι που τρέπονται σε φυγή κάθε φορά που συναντούν συντρόφους στο δρόμο.

Η συνεργασία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας με την Πατριωτική Κίνηση και λοιπές νεοναζιστικές ομάδες και οργανώσεις ένα στόχο έχει, να καταστείλει και να χτυπήσει οποιαδήποτε τοπική εστία αντίστασης υπάρχει αυτή τη στιγμή στην κοινωνία της Καβάλας -όπως είναι το Αυτόνομο Στέκι και η Κατάληψη Βύρωνος 3- και να τρομοκρατήσει τους υπόλοιπους.

Κανένας σύντροφος μόνος στα χέρια του Κράτους. Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες συντρόφους μας!

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016 στο μικτό ορκωτό δικαστήριο Ξάνθης, στις 9:00π.μ. Να είμαστε όλοι εκεί.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΥΡΩΝΟΣ 3

ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Δικαστήριο αντιφασιστών από την Καβάλα

Την Τετάρτη 10/6 στις 9 το πρωί, στο μικτό ορκωτό δικαστήριο της Ξάνθης, δικάζονται οι δύο αντιφασίστες από την Καβάλα, για τα γεγονότα των Ιμίων που συνέβησαν τον Ιανουάριο του 2014 στην Καβάλα, μετά από μήνυση των φασιστών. Οι κατηγορίες που τους προσάπτουν είναι σε βαθμό κακουργήματος.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ

Παρακάτω επισυνάπτουμε το έντυπο ( Ακάνθινο ) που είχε βγει μετά τα γεγονότα και αναφέρεται στην υπόθεση των συντρόφων.