Κράτος Δολοφόνος 13 χρόνια μετά ..
Γυρίζει μόνος
στὰ χείλη του παντάνασσα σιωπὴ
συνέχεια τῶν πουλιῶν τὰ μαλλιά του.
Ὠχρὸς
μὲ βουλιαγμένα ὄνειρα κι ἀνέγγιχτος
νερὸ τρεχάμενο στὰ ῥεῖθρα, ὠχρὸς
ἕλληνας.
Πάντα ὁ δρόμος μέσ᾿ στὰ μάτια του
κ᾿ ἡ λάμψη ἀπ᾿ τὴ φωτιὰ
ποὺ καταλύει
τὴ νύχτα.
Πέντε Ποιήματα μέσ᾿ τὸ Σκοτάδι. Νίκος Καροῦζος
Το 2008 δολοφονείται ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα με συνεργό τον Σαραλιώτη. 13 χρόνια μετά, το αστικό κράτος συνεχίζει να δολοφονεί μετανάστες, ρομά, γυναίκες , παιδάκια, διεμφυλικούς (τρανς), αγωνιστές .
22 Οκτώβρη στο Πέραμα, άλλη μια νέα δολοφονία από την ΕΛ.ΑΣ., αυτή του Νίκου Σαμπάνη, ξεπλένεται από μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας, ως εν δυνάμει παραβατικός. Παράλληλα, λίγο αργότερα , ένα κοριτσάκι 8 χρονών ξεψυχά στην πόρτα του κοινωνικού ρατσισμού. Οι Ρομά έχουν καταδικαστεί σε θάνατο πριν ακόμη γεννηθούν από το κράτος – δολοφόνο με σπόνσορα το σάπιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας .
Γιατί συνδέουμε τις δολοφονίες αυτές με το κράτος και όχι με τις διεστραμμένες προσωπικότητες που τις διαπράττουν;
Τότε, δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος, γιατί ο Κορκονέας είχε την κάλυψη του κράτους – δολοφόνου. 11 χρόνια μετά το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας μετέτρεψε την ποινή του από τα ισόβια σε 13 χρόνια, αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου : δεξιόστροφη αντίληψη της «πατροπαράδοτης» βίας σε κάθε τι διαφορετικό. Έτσι, οδηγήθηκε στην πρόωρη αποφυλάκιση, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να καταθέσει αίτηση.
Συνεργός του κράτους – δολοφόνου είναι μέρος της αρρωστημένης κοινωνίας μας. Καλύπτει βιαστές, παιδεραστές, κλέφτες δημόσιου χρήματος, γυναικοκτόνους, αιμομίκτες, διακινητές ανθρώπων, δολοφόνους διεμφυλικών στο όνομα του “πατριωτισμού” και της εθνικής υπερηφάνειας. Μια κοινωνία βασανισμένη από μνημόνια, βιομηχανική ρύπανση και κατάπτυστα ΜΜΕ. Φοβισμένη και πρόθυμη να ξεχάσει κάθε έγκλημα του κράτους, με αντάλλαγμα την σαθρή επιβίωση σε μια γεωγραφία που ελέγχεται και καταστρέφεται συστηματικά.
Το προσωπείο της θεοσεβούμενης, πατριωτικής και οικογενειοκρατούμενης κοινωνίας κατέρρευσε μετά τον ενάμιση χρόνο υγειονομικού τρόμου της πανδημίας. Οι άριστοι κλείνουν νοσοκομεία για να εδραιωθεί η ιδιωτική υγεία, ρημάζουν σχολεία για να εμπλουτιστεί η ιδιωτική εκπαίδευση , κατασπαταλούν δημόσιο χρήμα, καίνε δάση για τις πράσινες επενδύσεις ( ανεμογεννήτριες κτλ ), αγοράζουν περιπολικά αντί για ασθενοφόρα και προσλαμβάνουν κάθε είδους μπάτσους αντί για υγειονομικούς.
Ο καπιταλισμός μεταλλάσσεται άλλοτε σε φασισμό ( χούντες Μεταξά , Παπαδόπουλου κ.α.), άλλοτε σε νεοφιλελευθερισμό (Μητσοτακέικο ή Παπανδρεικό αφήγημα), θυσιάζει κάθε κομμάτι διαφορετικότητας και εναλλακτικής ζωής, προτάσσει την ανταγωνιστική επιβίωση των φτωχών στρωμάτων και την ενδυνάμωση της άρχουσας τάξης.
Η δολοφονία του Αλέξη μας όπλισε και μας σημάδεψε, μας έκανε να αρνηθούμε το σάπιο μέρος της κοινωνίας, να κατεβάσουμε το προσωπείο του κράτους – δολοφόνου , να πολεμήσουμε την φτώχεια και τον ολοκληρωτισμό . Να δείξουμε ότι στην βαλκανική χερσόνησο που ζούμε, δεν ευδοκιμούν μόνο παραβιαστικές συμπεριφορές, εθνικιστικές φιέστες και παιδεραστικές απολαύσεις των αρίστων, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι αλληλέγγυοι , αγωνιστές / ιες , αξιοπρεπείς και ηθικοί.
Τα καθάρματα της ιστορίας του καπιταλισμού μένουν θαμμένα και ξεχασμένα , ενώ οι ανθρωποθυσίες του κράτους – δολοφόνου μένουν ζωντανές στη μνήμη μας , στη μνήμη της εξέγερσης και της επανάστασης.
Η εξέγερση είναι πάντα στην καρδιά μας και στο μυαλό μας και φυσικά ο φόβος των αρχόντων, ντόπιων και μη.
Μας δολοφονείτε , αλλά μας κάνετε δυνατότερους.
Για έναν Δεκέμβρη ενάντια στη λήθη, τη διχόνοια και τον ολοκληρωτισμό.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ