Η νέα ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι είναι ένα εξωφρενικό genre movie για τις βαθιές αγωνίες της ανθρωπότητας: την ζωή, τον θάνατο, την δημιουργία, την μητρότητα, την θρησκεία, τους άλλους και κυρίως τις γρατζουνιές στο καινούριο παρκέ!

Ο Ντάρεν Αρονοφσκι δηλώνει πως έγραψε την πρώτη εκδοχή του σεναρίου του «mother!» μέσα σε πέντε πυρετικές μέρες που πέρασε σκυμμένος μπροστά στο πληκτρολόγιό του, μόνος σε ένα άδειο σπίτι. Σύμφωνα με τον ίδιο, η έμπνευση για την ιστορία του ήρθε από την παράδοξη συνθήκη στην οποία ζει ο κόσμος μας, μια στιγμή στην οποία ακόμη κι αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, ίσως βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, το τέλος του είδους μας και του ίδιου μας του πλανήτη.

Βλέποντας το φιλμ δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς αυτές τις υπαρξιακές ανησυχίες που κρύβονται ανάμεσα στις πτυχές του σεναρίου, όμως το αν θα τις πάρεις στα σοβαρά είναι ένα εντελώς άλλο θέμα. Η επιλογή του Αρονόφσκι να σκηνοθετήσει την ιστορία του κλέβοντας στοιχεία από το DNA των ψυχολογικών θρίλερ, των ταινιών με στοιχειωμένα σπίτια, της λογικής των home invasion φιλμ και απ όλη την παλέτα του σινεμά του τρόμου, με ειδική μνεία φυσικά στο «Μωρό της Ρόζμαρι», είναι ένα μαχαίρι που κόβει κι από τις δύο πλευρές.

Από την μια το «mother!» θέλει να είναι ένα απολαυστικό, γεμάτο φτηνές απολαύσεις θρίλερ που θα έβρισκε ανετά τη θέση του σε ένα grindhouse σινεμά, από την άλλη μπολιάζει την ιστορία του με ιδέες που σου κλείνουν το μάτι, θέλοντας να σε κάνουν να τις αναλογισθείς με σοβαρότητα έξω από το πλαίσιο των cheap thrills του. Πράγμα που δυστυχώς είναι δύσκολο.

Γιατί από το πρώτο κι όλας πλάνο, όταν το γεμάτο μώλωπες πρόσωπο της Τζένιφερ Λόρενς γεμίζει την οθόνη ενώ καίγεται στις φλόγες, νιώθεις ότι ο Αρονόφσκι δεν πρόκειται να συγκρατήσει την διάθεσή του προς την υπερβολή. Κι όταν αμέσως μετά ο Χαβιέ Μπαρδέμ τοποθετεί ένα κρύσταλλο σε μια βάση και το καμένο σπίτι γύρω του μεταμορφώνεται σε μια όμορφη ζωντανή κατοικία, ξέρεις ότι το υπερφυσικό έχει το πάνω χέρι στο φιλμ.

Η λέξη «ζωντανό» είναι απόλυτα ταιριαστή για το σπίτι: η ηρωίδα του (που όπως κανείς στην ταινία δεν έχει όνομα) πολλές φορές θα ακούσει την «καρδιά» του να χτυπάει βάζοντας το αυτί της στους τοίχους. Είναι ένα σπίτι που η ίδια, με τα χέρια της, έχει ξαναφτιάξει από το καμμένο κουφάρι του, όσο ο διάσημος ποιητής σύζυγός της προσπαθεί να ξεπεράσει το καλλιτεχνικό του εμπόδιο και να ξαναγράψει. Οι δυο τους ζουν ευτυχισμένοι (όμως με μια αδιόρατη σκιά πάνω τους) στο άδειο απομακρυσμένο σπίτι, μέχρι την στιγμή που ένα βράδυ θα χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας. Κι εκεί αρχίζουν όλα να πηγαίνουν στραβά.

Ενας ξένος θα ζητήσει φιλοξενία κι ο ποιητής θα την προσφέρει με χαρά παρά τις δικαιολογημένες αντιρρήσεις τις συζύγου του και στη συνέχεια, η γυναίκα του ξένου θα έρθει να μείνει μαζί τους επίσης. Οταν οι δυο γιοί τους θα εισβάλουν στο σπίτι, μια τραγωδία και οι απρόβλεπτες συνέπειες της, θα φέρουν το ζευγάρι στο χείλος της διάλυσης αλλά τελικά θα δώσουν στην σχέση τους το φιλί της ζωής και την υπόσχεση μιας καινούριας ευκαιρίας, αφού η γυναίκα του ποιητή θα μείνει έγκυος.

Ομως φυσικά, σε μια ταινία όπου οι σταγόνες αίμα δεν στεγνώνουν στο πάτωμα, παράξενοι ήχοι τρίζουν απειλητικά στους διαδρόμους και το υπόγειο κρύβει ένα μυστικό δωμάτιο, η ηρεμία δεν μπορεί παρά να είναι παροδική και το κρεσέντο του φιλμ θα έρθει με μια κορύφωση που θα δώσει στον Αρονόφσκι την ευκαιρία να χτίσει μια παροξυσμική σεκάνς παράνοιας, βίας, ηδονισμού και τρέλας που θυμίζει τους εφιαλτικούς κόσμους του Ιερώνυμου Μπος, ή τους Μαύρους Πίνακες του Γκόγια και την οποία πραγματικά δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις για το εύρος και την φιλοδοξία της, μα που μοιάζει δύσκολο –ακόμη κι αν οι προθέσεις του Αρονόφκσι είναι σαφείς- να την διαβάσεις ως μια παραβολή για κάτι βαθύτερο.

Κι αυτό είναι και το πιο ουσιαστικό πρόβλημα της ταινίας, η δυσκολία της να συγχρονίσει τις προθέσεις της στην φόρμα και στις ιδέες της, κάνοντας τον συνδυασμό τους, να μοιάζει τελικά μάλλον αθέλητα αστείος, παρά υπαρξιακά σκοτεινός. Και αυτή η αμηχανία αντανακλάται και στις ερμηνείες των ηθοποιών με την Τζένιφερ Λόρενς να νιώθει τον αληθινό τρόμο όταν βλέπει τους απρόσκλητους επισκέπτες να αφήνουν την κουζίνα ένα χάλι αφού έχουν φτιάξει λεμονάδα και τον Χαβιέ Μπαρδέμ να έχει διαβάσει κάτι σαν το «Πως να Υποδυθείτε Εναν Σατανικά Μεταφυσικό Ηρωα, για Αρχάριους».

Εν τούτοις και παρά αυτό το εξαιρετικά ουσιώδες (σχεδόν αξεπέραστο) πρόβλημα, το «mother!» είναι μια ταινία που μπορείς να απολαύσεις αν αφήσεις στην άκρη κάθε προσπάθεια να αναλύσεις τις ατάκτως εριμμένες ιδέες του για την αδιέξοδη φύση των σχέσεων, την εμμονική ανάγκη για δημιουργία, το φλερτ μας με την αυτοκαταστροφή και το κακό που ο άνθρωπος εμπεριέχει.

The Book of Henry

Ο Colin Trevorrow μάλλον έχει βαλθεί ως σκηνοθέτης να καθιερώσει ένα μοτίβο με βάση το οποίο μεταπηδά με χαρακτηριστική άνεση από τα blockbuster στις ανεξάρτητες παραγωγές και πίσω.

Η νέα ταινία του Trevorrow ονομάζεται The Book of Henry (Το Βιβλίο του Henry) και διαδραματίζεται σε μία μικρή προαστιακή αμερικάνικη πόλη, περιστρεφόμενη γύρω από μία μονογονεϊκή οικογένεια, η οποία αποτελείται από τη μαμά Susan Carpenter και τους δύο γιους της, Peter και Henry.

Η Susan, την οποία υποδύεται η Naomi Watts, φαινομενικά μεγαλώνει μόνη τα παιδιά, αλλά στην πραγματικότητα έχει μεγάλη βοήθεια. Ο Henry, τον οποίο υποδύεται ο μικρός πρωταγωνιστής του Midnight Special και εκ των μελών του Loser’s Club στο πολύ-αναμενόμενο It, Jaeden Lieberher, είναι μία σπάνια ιδιοφυΐα και από τα χέρια του περνούν οι περισσότερες σημαντικές δουλειές.

Ο 11χρονος Henry, μέσω επενδύσεων τις οποίες χειρίζεται, είναι ο ακούραστος οικονομικός υποστηρικτής της μαμάς του, η οποία δουλεύει ως σερβιτόρα για να τα βγάζει πέρα, αλλά και προστάτης του 8χρονου Peter, στον ρόλο του οποίου εμφανίζεται ένας ακόμα ανερχόμενος μικρός ηθοποιός του Χόλιγουντ, ο Jacob Tramblay, ο οποίος εντυπωσίασε στο οσκαρικό δράμα, Room.

Αλλά η δομή της οικογένειας Carpenter δεν είναι το μόνο πράγμα σε αυτήν την ταινία το οποίο δεν είναι όπως ακριβώς φαίνεται με την πρώτη ματιά. Τουλάχιστον, αυτό υποστηρίζει ο Henry, ο οποίος χάρη στην εξαιρετική νοημοσύνη του μπορεί να αντιλαμβάνεται πράγματα πίσω από εκεί που ο περίγυρός του αδυνατεί να παρατηρήσει. Και εδώ, η ταινία κάνει μία απρόσμενη στροφή.

Ο Henry είναι πεπεισμένος ότι η Christina, την οποία υποδύεται η χορεύτρια-φαινόμενο των videoclips της Sia, Maddie Ziegler, μία γλυκιά συμμαθήτριά του που μένει στο σπίτι ακριβώς δίπλα από το δικό του, έχει ένα μεγάλο μυστικό και διατρέχει κίνδυνο από τον πατριό της, Glenn, στον ρόλο του οποίου εμφανίζεται ο γνωστός από το Breaking Bad, Dean Norris.

Για αυτό, ο πανέξυπνος Henry σχεδιάζει ένα λεπτομερές σχέδιο για να τη σώσει, το οποίο γράφει σε ένα βιβλίο -το Βιβλίο του Henry. Αν και πανέξυπνος, όμως, ο 11χρονος παραμένει απλά ένα παιδί, ενώ ο Glenn είναι και επίτροπος της τοπικής αστυνομίας. Έτσι, επιστρατεύει τη βοήθεια της μητέρας του, για να βάλει σε ισχύ το ριψοκίνδυνο σχέδιό του.

Η Sara έχει αρχικά τις αμφιβολίες της, αλλά το επίσημο trailer μοιάζει να υποδεικνύει ότι ο Henry -ο οποίος έχει προβλέψει κάθε απορία της μαμάς του κι έχει φροντίσει να έχει έτοιμες όλες τις απαντήσεις- έχει πάντα δίκαιο. Έτσι έχουν τα πράγματα; Και μέχρι πού θα φτάσουν μάνα και γιος για να το αποδείξουν;