Σήμερα,24/2/2018,πραγματοποιήθηκε εκδήλωση της χρυσής αυγής στο ξενοδοχείο Galaxy της Καβάλας.Κεντρικοί ομιλητές της εκδήλωσης ήταν οι Χ.Παππάς,Γ.Επιτήδειος(ευρωβουλευτής) και Α.Ματθαιόπουλος.Τις τελευταίες μέρες,το κέντρο της Καβάλας βρισκόταν σε αστυνομικό κλοιό με τις δυνάμεις καταστολής σήμερα να φτάνουν τις 4 διμοιρίες,δίας,οπκε,περιπολικά και ασφαλίτικα.30-40 σύντροφοι έδωσαν το παρών στην αντιφασιστική αντισυγκέντρωση στον Κήπο,ενώ με την έλευση των αντιφασιστών/αντιφασιστριών οι μπάτσοι αμέσως έκλεισαν το δρόμο ώστε να εξασφαλίσουν τη διεξαγωγή της εκδήλωσης μίσους των φασιστών.

Σε κάθε εκδήλωση,σε οποιαδήποτε προσπάθεια διάχυσης του εθνικοσοσιαλιστικού τους λόγου εντός της κοινωνίας,οι υμνητές των ναζί θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους.Στην πόλη των καπνεργατών και των ταξικών αγώνων,το έδαφος δε θα είναι ποτέ πρόσφορο για τους παρακρατικούς.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΑΝΤΟΥ!

ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ,ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ,Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ

Αντιφασίστες/Αντιφασίστριες

Με αφορμή τις προτάσεις Νίμιτς και την εκκρεμή εξέταση του αιτήματος εισδοχής της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε., οι ατυχήσαντες μακεδονομάχοι της περασμένης εικοσαπενταετίας, επιδιώκουν την ανασύνταξη ενός εθνικού μετώπου. Όπως και τότε έτσι και τώρα, μέσα από συνθήκες εθνικιστικής υστερίας, πατριδοκάπηλης μικροκομματικής πολιτικής και κατευθυνόμενης πληροφόρησης, προσπαθούν να στήσουν την μισαλλόδοξη γραμμή της δεκαετίας του ‘90. Φασίστες, νοσταλγοί της Χούντας και του Ναζισμού, με το μανδύα του δήθεν λαϊκού αγνού πατριώτη και μέσω των γνωστών φασιστικών μεθόδων ανιστόρητων στερεοτύπων, παραχαραγμένων ιστορικών στοιχείων και ψευδών ειδήσεων, διοργανώνουν πανελλαδικό συλλαλητήριο ελπίζοντας να ξαναζήσουν στιγμές του ενενήντα. Με το αίμα στο μαχαίρι του Λουκμάν και του Φύσσα να είναι ακόμα φρέσκο, προσπαθούν να ανασυνταχθούν μέσω του Μακεδονικού ζητήματος και να ξεφύγουν από την δίνη του αντιφασιστικού αποκλεισμού και την δικαστική τους πανωλεθρία.

Δεν πρόκειται να μπούμε στη διαδικασία να εξηγήσουμε ή να αναλωθούμε σε ιστορικά γεγονότα για το αν η Μακεδονία είναι Ελληνική, για το ποιοι είναι οι απόγονοι του μεγάλου Αλεξάνδρου και ποιος είναι ο πιο παλιός κάτοικος της γεωγραφικής περιοχής. Αυτή είναι δουλειά των ιστορικών μελετητών που έχουν γράψει εκατοντάδες βιβλία και έχουν αποδείξει χιλιάδες φορές πως η ιστορία δεν διαμορφώνεται, δεν χειραγωγείται, αλλά πρέπει να την δέχεσαι ακόμα και με τις μελανές της σελίδες. Η συζήτηση γύρω από τη χρήση του ονόματος Μακεδονία αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της χειραγώγησης των ιστορικών γεγονότων για την εξυπηρέτηση των εθνικιστικών αντιλήψεων. Άλλωστε οι αλυτρωτικές βλέψεις είναι χαρακτηριστικό των εθνικιστικών και αυταρχικών κυβερνήσεων και αντιλήψεων.

Στην ελληνική κοινωνία μπαίνουν ψευτοδιλήμματα που την αποπροσανατολίζουν από την πραγματική χροιά του ζητήματος, που δεν είναι η εθνική, όπως διατείνονται όλοι, αλλά η πολιτική-ταξική. Κι αυτό γιατί το νόημα της όλης βιασύνης για να λυθεί το ζήτημα είναι οι γεωπολιτικοί λόγοι. Δηλαδή, η πρόθεση του γειτονικού κράτους να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και η αναγκαιότητα της σταθεροποίησης της συμμαχίας Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου στην περιοχή υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και γενικότερα του ενεργειακού ιμπεριαλισμού. Άλλωστε, πολιτική των ΗΠΑ όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες, είναι ο ενεργειακός και οικονομικός στραγγαλισμός της Ρωσίας.

Η ελληνική “αριστερή” κυβέρνηση φέρει και αυτή τις ευθύνες της σχετικά με το πως φτάσαμε ως εδώ. Ένα μεγάλο μέρος της βούλιαξε στον εθνικισμό αγκαλιάζοντας ακόμη και τα παρανοϊκά επιχειρήματά του. Όμοια, και το δημοτικό συμβούλιο Καβάλας με καπεταναίους τη Δήμαρχο αλλά και τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου, εθισμένο στην μικροπολιτική, τον λαϊκισμό και την ψηφοθηρία, φρόντισαν να κάνουν αισθητές τις ακροδεξιές τους πεποιθήσεις.

Για άλλη μια φορά, η “δεν είμαι ρατσιστής αλλά” σύσταση του δημοτικού συμβουλίου εκτίθεται στην κοινωνία της Καβάλας. Να θυμίσουμε τη στάση του δημοτικού συμβουλίου απέναντι στους πρόσφυγες, που κατά καιρούς δυναμιτίζει το κλίμα με ρατσιστικές δηλώσεις, δίνοντας πάτημα στον κάθε μισάνθρωπο και νοσταλγό της χούντας. Την περίπτωση του μεντρεσέ, όπου η ισλαμοφοβία, προίκιζε την επιχειρηματολογία των τοπικών αρχόντων, οπλίζοντας τα χέρια των φασιστών με γουρουνοκεφαλές. Ή μήπως να θυμηθούμε την βεβήλωση του μνημείου ολοκαυτώματος, που χάρη στην μισαλλοδοξία του δημοτικού συμβουλίου, γίναμε διεθνώς ρεζίλι. Αλήθεια, τι έγιναν τα τέσσερα μέλη τις διαλυμένης ναζιστικής ομάδας των ΦΟΙΝΙΞ, που πρωταγωνίστησαν στην καταστροφή του μνημείου? Αν δεν κάνουμε λάθος, κάποιοι από αυτούς διετέλεσαν και προεκλογικοί συνεργάτες με κάποιους δημοτικούς συμβούλους σας. Και κάποιοι σαν αυτούς είναι αυτοί που σήμερα σκυλιάζουν για να πραγματοποιηθεί το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό.

Οι σχέσεις του δημοτικού συμβουλίου με το παρακράτος είναι πιο ορατές από ποτέ. Όπως και οι προθέσεις σας που κρύβονται πίσω από αυτό το ψήφισμα που πλασάρετε μέσω πολιτικών εκβιασμών. Η μισαλλοδοξία και ο λαϊκισμός στο μεγαλείο τους.

Δεν είδαμε ως γνήσιοι Μακεδονομάχοι να βγάζετε κάποιο ψήφισμα για το ξεπούλημα της Χαλκιδικής στην Καναδική El Dorado. Δεν σας είδαμε να αντιδράτε όταν παίρνετε τις δωροδοκίες από την κοινοπραξία του ΤΑΡ, ενώ όλη η Βόρεια Ελλάδα καταστρέφεται συστηματικά από την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου. Όπως επίσης δεν ακούμε καμία φωνή να διαμαρτύρεται για τις πετρελαϊκές επενδύσεις που σχεδιάζονται να γίνουν αυτόν τον καιρό στην Δυτική Ελλάδα. Δυστυχώς στις περιπτώσεις αυτές εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, όπου πιστοί ακόλουθοι και ορκισμένοι δούλοι φέρονται να είναι οι Έλληνες εθνικιστές, όπως και το δικό σας δημοτικό συμβούλιο.

Η αντιπαράθεση για το όνομα αφορά ασφαλώς τη χειραγώγηση του απλού λαού, ενώ την ίδια ώρα Έλληνες καπιταλιστές προχωρούν σε μεγάλες μπίζνες στη γειτονική χώρα ακόμη κι όταν εκεί κυβερνούσαν οι εθνικιστές. Βλέπετε οι μακεδονομάχοι βάζουν συστηματικά βενζίνη από τα Σκόπια, παίζουν στα καζίνο της, επενδύουν τα λεφτά τους, κάνουν τα ψώνια τους και στήνουν εκεί τις επιχειρήσεις τους.

Το χειρότερο από όλα όμως,όλα αυτά γίνονται την ίδια ώρα που ψηφίζονται μέτρα, όπως η κατάργηση της απεργίας. Αλλά βλέπετε, δεν πρόκειται να βγάλετε ποτέ ένα ψήφισμα για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν πρόκειται ποτέ να πάρετε θέση δίπλα στον απλό πολίτη για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης. Ψηφίσματα και συλλαλητήρια, όπως αυτά,το μόνο που θα κάνουν είναι να δώσουν δημόσιο λόγο και κοινωνική νομιμοποίηση σε κάθε λογής φασίστες για να χύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο.

Ο διεθνισμός, λοιπόν, αποτελεί την μόνη εφικτή, ενωτική και ειρηνική λύση. Κι αυτό γιατί δεν επιζητεί την εξόντωση πληθυσμών και ολόκληρων λαών. Αντίθετα, προτάσσει την αλληλεγγύη των προλετάριων και των καταπιεσμένων ενάντια σ’ αυτούς που μας εκμεταλλεύονται και καταστρέφουν τις ζωές μας.

Θα είμαστε ενάντια σε κάθε εθνικισμό από όπου και αν προέρχεται αυτός, σε κάθε εξουσία και σε κάθε ιεραρχία, μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση και την ταξική ισότητα.

ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ,
ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ!

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ Π.Κ. – ΔΙΚΗ 31/10

13 Σεπτεμβρίου 1944 : Η απελευθέρωση της Καβάλας από τον ΕΛΑΣ

Οι συντριπτικές νίκες των συμμάχων (Άγγλων και Αμερικανών) κατά των γερμανικών φασιστικών στρατευμάτων, τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944 σε όλα τα μέτωπα του πολέμου, καθώς και η μεγάλη προέλαση του ρώσικου στρατού στα Βαλκάνια, φανέρωσαν την επικείμενη τελική συντριβή του φασισμού.
Η εισβολή των ρώσικων στρατευμάτων στο βουλγαρικό έδαφος στις 6 Σεπτεμβρίου 1944, επέφερε την ανατροπή του μοναρχοφασιστικoύ καθεστώτος στη Βουλγαρία και την εγκαθίδρυση στις 9 Σεπτεμβρίου της νέας αριστερής κυβέρνησης (Πατριωτικό Λαϊκό Μέτωπο), η οποία κήρυξε αμέσως τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Η νέα πολιτική μεταβολή είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει οριστικά και η τύχη της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης
Με την εξέλιξη των γεγονότων της 9ης Σεπτεμβρίου, οι αντιστασιακές εαμικές οργανώσεις ήλθαν σε συνεννόηση και συμφωνία με την κυβέρνηση του Πατριωτικού Μετώπου, ώστε να εισέλθει ο ΕΛΑΣ ως απελευθερωτής στις βουλγαροκρατούμενες πόλεις (Καβάλα, Σέρρες, Ξάνθη κλπ.) και να εγκαταστήσει νέες πολιτικές αρχές.
Στην Καβάλα η πολιτική οργάνωση του ΕΑΜ φρόντισε να στείλει αμέσως συνδέσμους για να ενημερώσουν τα τάγματα του 26ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, που βρίσκονταν στα γύρω υψώματα για την κάθοδό τους στην πόλη, ενώ τα μέλη άρχισαν την προετοιμασία για την απελευθέρωση (12/9).
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 κλήθηκαν όλα τα στελέχη της εαμικής αντίστασης του νομού Καβάλας να πάρουν μέρος σε σύσκεψη με σκοπό το σχεδιασμό και την οργάνωση του εορτασμού της ημέρας της απελευθέρωσης της πόλης.
Η προετοιμασία για τον εορτασμό, σύμφωνα με τον αγωνιστή του ΕΑΜ Γιώργο Πέγιο, (1) «θα άρχιζε από τις συνοικίες με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων. Ετοιμάστηκαν λάβαρα, ξεδιπλώθηκαν σημαίες . . . Αετόπουλα και επονίτες όλη τη νύχτα μάζεψαν άφθονα λουλούδια . . . που θα στεφάνωναν και θα προσφέρονταν στους άντρες του ηρωϊκού ΕΛΑΣ».
Κι ο Γ. Πέγιος συνεχίζει : «Αλλά η γλυκιά και χλιαρή νύχτα της 12 ης Σεπτεμβρίου λες και μάκρυνε πολύ να φτάσει στο ξημέρωμά της εκείνη τη βραδιά.
Αβάσταχτα τα πλήθη του λαού από την αγωνία για το ξημέρωμα της πρώτης ελεύθερης μέρας πλημμύρισαν τους δρόμους της πόλης από τις πρώτες σχεδόν πρωινές ώρες. Κατέβαιναν ομαδικά από όλες τις συνοικίες με λουλούδια, με λάβαρα, με σημαίες, για να πανηγυρίσουν την πιο πολύτιμη λέξη, τη Λευτεριά !
Ο στρατός του ΕΛΑΣ αποβραδίς είχε περικυκλώσει την Καβάλα, διανυκτερεύοντας στα γύρω υψώματα, και στις 9 – 10 το πρωί κατελάμβανε επίσημα την πόλη, μπαίνοντας σ’ αυτήν από τα δυο ακραία σημεία της, από το ανατολικό του αγίου Αθανασίου και το δυτικό του αγίου Σίλα».
Ο μαχητής του ΕΛΑΣ Στέργιος Βαλιούλης (2) περιγράφει κι αυτός πολύ χαρακτηριστικά τις πρώτες εκείνες στιγμές της θριαμβευτικής εισόδου των Ελασιτών στην πόλη.
«Κι εγώ δεν θυμούμαι σ’ όλο το μάκρος της ζωής μου πιο δυνατή, πιο τρανή, πιο ολοκληρωμένη χαρά απ’ εκείνη που ένιωθα : Να περπατώ στους δρόμους της Καβάλας τους στρωμένους με λουλούδια και χαλιά, τους πλημμυρισμένους χιλιάδες ανθρώπους που γελούσαν, ζητωκραύγαζαν, χειροκροτούσαν, χόρευαν, παραμιλούσαν, έκλαιγαν, τραγουδούσαν και διαδήλωναν με χίλιους τρόπους τον ενθουσιασμό, την τρέλα, την άφατη ευτυχία τους. Γέροι και νέοι, αγόρια και κορίτσια, ασπρομάλλες γυναίκες, πρόσωπα σκαμμένα από την πείνα, την αγωνία, την πίκρα και την απελπισιά έλαμπαν ξανανιωμένα, αναστημένα, σήκωναν ψηλά και κουνούσαν τα χέρια, ούρλιαζαν, σκούπιζαν τα δάκρυά τους, χιμούσαν και μας αγκάλιαζαν, έτρεχαν στο πλάι μας, σκαρφάλωναν στα δέντρα, στα μπαλκόνια και τις στέγες, στριμώχνονταν στα πεζοδρόμια και τα παράθυρα να μας δουν, να μας χαιρετίσουν, να διαδηλώσουν τα αισθήματά τους.
Μούσκευαν τα μάτια μου και μεσ’ απ’ τα δάκρυα έβλεπα, άκουα, ανάσαινα μ’ όλους τους πόρους του κορμιού και της ψυχής τις αξέχαστες, τις ανεπανάληπτες σκηνές του πανηγυριού που όσο κι αν τις είχα ονειρευτεί, δεν μπορούσα να τις ελπίσω τόσο τέλειες, τόσο εκπληκτικές, τόσο εξαίσιες.
Παντού ξετρελαμένοι άνθρωποι, λάβαρα και σημαίες, τραγούδια, πλακάτ, φωνές έξαλλες, καμπάνες και σφυρίγματα καϊκιών, κορναρίσματα αυτοκινήτων.
Δεν μπορώ να θυμηθώ όχι γιατί πέρασαν χρόνια, αλλά γιατί εκείνες τις ώρες θαρρείς δεν ζούσα, μήτε ανάσαινα, δεν είχα συναίσθηση του χρόνου και του τόπου στον οποίο εξελίσσονταν οι καταπληκτικές εκείνες στιγμές. Όχι, δεν ζούσα, ονειρευόμουνα με μάτια ολάνοιχτα και δεν μπορώ να ιστορήσω με ακρίβεια τίποτε το συγκεκριμένο . . .
Από κάποιο μεγάφωνο μια χορωδία εκτελούσε τα τραγούδια, τ’ αντάρτικα τραγούδια μας. Λεπτές, όμορφες, πειθαρχημένες, ζεστές ομαδικές γυναικείες φωνές ζωντάνευαν τόσο, μα τόσο υπέροχα τα τραγούδια του βουνού και της αντίστασης κι εμείς τ’ ακούαμε λες για ολόπρωτη φορά κι απορούσαμε γοητευμένοι . . . Όχι, τίποτε δεν μπορώ να θυμηθώ εκτός από το μεθύσι που μας φλόμωνε από γύρω και το μεθύσι που μας είχε κυριέψει.
Στην κεντρική πλατεία, την πλατεία Φουάτ (Ελευθερίας) σταθήκαμε. Κάποιος ή κάποιοι μιλούσαν με πάθος απ’ τα μικρόφωνα κι η ανθρωπομυρμηγκιά άκουγε και χειροκροτούσε. Την ίδια ώρα κατηφόριζε στην πολιτεία από άλλη κατεύθυνση δεύτερη φάλαγγα ανταρτών και το πλήθος που είχε σκαρφαλώσει στις πλαγιές να την υποδεχτεί έσμιξε με το άλλο που υποδέχτηκε εμάς κι έπηξε ασφυχτικά την αγορά . . .
Όταν αργά το βράδυ γύρισα στα γραφεία, το κτίριο ήταν φωταγωγημένο και γεμάτο από πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες, δικές μας και ξένες. Ανάμεσά τους γελαστοί και υποχρεωτικοί κυκλοφορούσαν δυο Βούλγαροι υπουργοί, οι Τσερπέτσεφ και Νέικοφ. Ήταν αυτοί που είχαν μιλήσει το πρωί απ’ τα μικρόφωνα της πλατείας Φουάτ στο λαό της Καβάλας και είχαν δηλώσει σαν επίσημοι αποσταλμένοι της νέας κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου, πως ήρθαν εξουσιοδοτημένοι να παραδώσουν στον ελληνικό λαό όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές εξουσίες. Πως η Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη ξαναγύριζαν στην Ελλάδα. Υποσχέθηκαν να συλλάβουν και να μας παραδώσουν όλους τους φασίστες εγκληματίες πολέμου συμπατριώτες τους που οργίασαν σε βάρος του ελληνικού στοιχείου στα χρόνια της τετράχρονης σκλαβιάς . . .
Λίγο πριν φύγουν από τα γραφεία του συντάγματος οι δυο Βούλγαροι υπουργοί φωτογραφήθηκαν μαζί με τους εκπροσώπους, πολιτικούς και στρατιωτικούς, των ελληνικών αρχών, αυτούς δηλαδή στους οποίους παρέδωσαν τις εξουσίες.
Η φωτογραφία εκείνη χρησιμοποιήθηκε σαν το σπουδαιότερο ντοκουμέντο της . . . συνεργασίας ΕΛΑΣ και κομμουνιστών με τους βουλγάρους κι αποτέλεσε τη βάση στην οποία στηρίχτηκε το οικοδόμημα της κατηγορίας που διατύπωσαν σε βάρος μας οι απόντες της εθνικής αντίστασης κι αυτοί που την πολέμησαν με λύσσα». (3)

Σημειώσεις
1. Γιώργος Πέγιος, Από την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος της Καβάλας (1922 – 1953), εκδ. ΟΑΕΔ.
2. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης β’ κατηγορίας, ελληνικές εκδόσεις.
3. Η δίκη διεξήχθη στις 22 Δεκεμβρίου 1945. Κατηγορούμενοι ήταν τα 6 ηγετικά στελέχη του τοπικού ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (Κ. Κωσταντάρας, Γ. Τσαρουχάς, Κ. Τσολάκης, Σ. Βαλιούλης, Χ. Ιορδάνογλου και Μ. Αλεξανδρόπουλος). Η διεξαγωγή της δίκης υπήρξε επεισοδιακή και διακόπηκε «για εθνικούς λόγους». Στα πρακτικά της δίκης αναφέρεται ότι το δικαστήριο «αναβάλλει αορίστως την εκδίκασιν της προκειμένης υποθέσεως» και διατάσσει «κρείσσονας αποδείξεις».
4. Φασίστες της πόλης στις 26 Σεπτεμβρίου 2014 κατέστρεψαν την αναμνηστική πλάκα που είχε τοποθετήσει το ΚΚΕ στην οδό 13 ης Σεπτεμβρίου με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ. Οι απόγονοι των ναζί επιδιώκουν ως γνωστό τον αφανισμό και την παραχάραξη της ιστορικής μνήμης. Θέλουν να μην θυμόμαστε τα φριχτά εγκλήματα των βουλγαροφασιστών στην περιοχή μας. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η βεβήλωση του μνημείου συνέβη λίγο πριν από την επέτειο της σφαγής των αντιφασιστών στη Δράμα (29 Σεπτεμβρίου 1945).

Καβάλα Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

2 μέρες μετά την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από την ναζιστική εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής, η τοπική οργάνωση των ηθικών αυτουργών της Καβάλας, είχαν προγραμματίσει εκδήλωση με θέμα τις Θερμοπύλες. 25 αντιφασίστες/στριες, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε αποκλεισμό της εισόδου με σκοπό να ακυρωθεί η εκδήλωση των αυγών. Στην είσοδο της πολυκατοικίας πετύχαμε τον ομιλητή Κωνσταντινίδη Κωνσταντίνο, ο οποίος εξαφανίστηκε στο ασανσέρ της οικοδομής.

Αποκλείστηκε η είσοδος απο τους συντρόφους/ισσες για 2 ώρες, αποτρέποντας τους λιγοστούς ομοϊδεάτες τους (περίπου 5), να προσεγγίσουν την εκδήλωση. Οι αστυνομικές δυνάμεις της πόλης, συγκεντρώθηκαν άμεσα μετά τον αποκλεισμό των γραφείων και προσπάθησαν να περιφρουρήσουν την περιοχή. Οπλισμένοι με τον λόγο μας, ένα πανό και χωρίς κουκούλες (όπως έχουν λυσσάξει να υποστηρίζουν οι φασίστες στον τοπικό τύπο), κάναμε αυτό που θεωρούσαμε αναγκαίο για να σταματήσουμε αυτή την εκδήλωση προσβολής.

Μάλιστα η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, στην συνέχεια των κομματικών εντολών για υποβίβαση του γεγονότος της δολοφονίας Φύσσα, αποπειράθηκε να διοργανώσει εκδηλώσεις μίσους και ρατσισμού, σε διάφορα γραφεία της ανά την Ελλάδα, σε μικρό χρονικό διάστημα από την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου. Τα αντανακλαστικά του Αντιφασιστικού Κινήματος όμως δεν πρόκειται να δεχθούν ούτε την απάθεια του κόσμου απέναντι στους δολοφόνους και τους υποστηριχτές τους, ούτε θα γίνουν μέρος της λήθης των γεγονότων.

Για όλους εμάς που δεν είμαστε λωτοφάγοι και δε ξεχνάμε όσα έκαναν στο παρελθόν οι φασίστες και όσα θα μπορούσαν να κάνουν, αν τους αφήναμε ανενόχλητους, η απάντηση είναι μόνο μια. Συνεχής αντιφασιστικός αγώνας στους δρόμους, στις πλατείες, στο εργασιακό μας περιβάλλον, στα σχολεία και στις γειτονιές μας για να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης σε κρατικούς και παρακρατικούς φασίστες.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους αντιφασίστες/στριες που εναντιώθηκαν και συγκρούστηκαν με κράτος και παρακράτος στην αντιφασιστική αντισυγκέντρωση στο Πέραμα και στον Αλμυρό Βόλου.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ

Αντιφασίστες / Αντιφασίστριες

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ… Μέρος Δεύτερο

Τα ξημερώματα της 30ης Μαρτίου 2017 “άγνωστοι” βεβήλωσαν το μνημείο που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη 1484 Εβραίων Καβαλιωτών που εκτοπίστηκαν και εξοντώθηκαν από τις κακουχίες και από τις θηριωδίες των Ναζί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τρεμπλίνκα.

Πριν από λίγες ημέρες η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης εξέδωσε δελτίο τύπου προκειμένου να ανακοινώσει τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Η συγκεκριμένη όμως ανακοίνωση της αστυνομίας γεννά τα εξής ερωτήματα: ποιο μνημείο; και ποια τα κίνητρα των δραστών;

Με εύστοχο τρόπο και εσκεμμένα λοιπόν το δελτίο τύπου αποκρύπτει ότι το μνημείο που καταστράφηκε ήταν αφιερωμένο στη μνήμη των Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, σε μια συντονισμένη προσπάθεια να μην αποκαλυφτούν τα πραγματικά κίνητρα των δραστών, δηλαδή το αντισημιτικό μίσος που τρέφουν. Επιπλέον, το δελτίο τύπου είναι έτσι γραμμένο ώστε να υποθέτει κάποιος ότι οι δράστες ήταν μια τυχαία φιλική παρέα που έκανε ένα λάθος και τώρα θα κληθεί να απολογηθεί. Μάλιστα ο τοπικός τύπος έσπευσε να μας πληροφορήσει ότι κάποιοι από αυτούς έχουν “μετανιώσει” και έχουν ήδη έρθει σε συμφωνία για να πληρώσουν το κόστος των φθορών. Φυσικά, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τα παραπάνω.

Το φασιστικό ελληνικό κράτος, (το οποίο πριν καν δημιουργηθεί επίσημα είχε εκφράσει τον αντισημιτισμό του με αντιεβραϊκά πογκρόμ) έχει χρησιμοποιήσει πάμπολλες φορές στο παρελθόν τους παρακρατικούς τόσο ενάντια στους Εβραίους όσο και ενάντια σε όποιον αντιστεκόταν.

Αυτή η εξουσιαστική και φασίζουσα κρατική μηχανή σε τοπικό επίπεδο εκπροσωπείται από το δήμο και την αστυνομία, δυο αρχές που ξεκάθαρα συντάσσονται και πολλές φορές συνεργάζονται με τις οργανωμένες ομάδες φασιστών είτε εκφράζοντας τις ίδιες πεποιθήσεις με αυτούς, είτε συγκαλύπτοντας τις εγκληματικές τους ενέργειες, είτε στοχοποιώντας αντιφασίστες.

Τα εν λόγω λοιπόν άτομα είναι πολύ γνωστά και οικεία τόσο στις αστυνομικές όσο και στις δημοτικές αρχές, απλώς ανά διαστήματα αλλάζουν τα ονόματά των φασιστικών οργανώσεων τους: Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας, ΛΕΠΕΝ, Λαϊκή Κίνηση Πολιτών Φοίνιξ και πρόσφατα Κίνημα Μακεδόνων Εθνικιστών. Είναι οι ίδιοι που συμμετείχαν σε δημοτικό συμβούλιο με θέμα το εβραϊκό μνημείο, όπου τους δόθηκε η δυνατότητα, από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου κ. Γραμμένο και παλιό συνεργάτη τους, να εκφράσουν ρητορική αντισημιτικού μίσους. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι ο μόνος που αντέδρασε από τους παρευρισκόμενους ήταν ο δημ σύμβουλος που πρόσκειται στο ΚΚΕ, κ. Ποτόλιας. Είναι οι ίδιοι που πριν λίγα χρόνια είχαν βεβηλώσει και άλλα ιστορικά μνημεία, όπως την Παλιά Μουσική -Χαλιλ Μπέη Τζαμί- και το Παλαιό Μεντρεσέ, καρφώνοντας και πετώντας κεφάλια γουρουνιών. Είναι οι ίδιοι που αντιδρούσαν στην μεταφορά προσφύγων στο πρώην στρατόπεδο Ασημακοπούλου, οργανώνοντας δήθεν αγανακτισμένες επιτροπές κατοίκων στο Περιγιάλι, υπό τις ευλογίες και την στήριξη της Δημάρχου. Είναι οι ίδιοι που με άτυπη άδεια του δήμου επιχειρούν να επιβάλουν τις εθνικιστικές τους ιδέες (βλέπε σημαία που έχουν φτιάξει στον Άγιο Σίλα και το τεράστιο πανό που αναρτούν στα τείχη του Κάστρου στα πλαίσια του Air Sea Show. Μάλιστα φέτος είπε και ο Δήμος να τους αντιγράψει βάζοντας άλλη μια τεράστια σημαία δίπλα από τη δικιά τους).

Είναι οι ίδιοι που στο παρελθόν έχουν πραγματοποιήσει πογκρόμ ενάντια στους Ρομά , διώχνοντας τους από την κεντρική πλατεία. Ένα γεγονός που προετοιμάζεται να επαναληφθεί από το δήμο αυτή τη φορά, έπειτα από πρόταση του ρατσιστή και ομοφοβικού, δημ. συμβούλου Βαγγέλη Παππά, όπου δεν αποκλείεται να συμμετέχουν και οι φίλοι τους οι παρακρατικοί φασίστες που έχουν προϋπηρεσία σε τέτοια γεγονότα. Άλλωστε οι σχέσεις του προαναφερόμενου δημ. συμβούλου με τους φασίστες της Καβάλας έχουν παρελθόν, αφού είχαν συνεργαστεί πολλές φορές και σε εκλογικό επίπεδο. Χαρακτηριστικό είναι ότι ένας εκ των τεσσάρων δραστών που βεβήλωσαν το μνημείο, υπήρξε και επίσημα υποψήφιος με τον κομματικό συνδυασμό του Παππά.

Είναι οι ίδιοι που έχουν επιτεθεί αρκετές φορές σε ανήλικους μαθητές, λόγω διαφορετικής καταγωγής και πεποιθήσεων. Είναι οι ίδιοι που κατέστρεψαν τον εργασιακό χώρο ανθρώπου που έχει στοχοποιηθεί για την αντιφασιστική του δράση. Είναι οι ίδιοι που χτυπούν ντελιβεράδες εν ώρα εργασίας, που επιτίθενται σε απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΒΦΛ, που γρονθοκοπούν τοπικούς επιχειρηματίες σε καφετέριες τις Καβάλας, γιατί δε βρίσκουν καρέκλα να κάτσουν. Γεγονότα για τα οποία δεν έχουν κατηγορηθεί ή προσαχθεί ουδέποτε. Γιατί τώρα λοιπόν; Γιατί δυστυχώς γι’ αυτούς και για τους φίλους τους στην αστυνομία, το γεγονός ξέφυγε από τα όρια της τοπικής κοινωνίας, ξεφτιλίζοντας το δήμο Καβάλας για άλλη μια φορά τόσο πανελλαδικά όσο και εκτός συνόρων (ας θυμηθούμε την αναβολή των αποκαλυπτηρίων του μνημείου των Εβραίων Καβαλιωτών το Μάιο του 2015 για λόγους “αισθητικής).

Είναι εμφανές πλέον ότι οι φασίστες τις Καβάλας, όπως και να ονομάζονται κάθε φορά, εκφράζουν έμπρακτα τις ακροδεξιές πεποιθήσεις της ίδιας της δημάρχου άλλα και μελών του δημοτικού συμβουλίου. Οι περισσότερες πράξεις των παρακρατικών έχουν πραγματοποιηθεί με την άμεση ηθική στήριξη της Δημοτικής αρχής, αλλά και τη συγκάλυψη από τις τοπικές αστυνομικές αρχές. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση της βεβήλωσης του εβραϊκού μνημείου, γιατί όπως όλοι ξέρουμε όπου δεν φτάνει το χέρι του κράτους, φτάνει το χέρι του παρακράτους.

Για όλους εμάς που δεν είμαστε λωτοφάγοι και δε ξεχνάμε όσα έκαναν στο παρελθόν οι φασίστες και όσα θα μπορούσαν να κάνουν, αν τους αφήναμε ανενόχλητους, η απάντηση είναι μόνο μια. Συνεχής αντιφασιστικός αγώνας στους δρόμους, στις πλατείες, στο εργασιακό μας περιβάλλον, στα σχολεία και στις γειτονιές μας για να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης σε κρατικούς και παρακρατικούς φασίστες.

Υ.Γ.: Στις 17/7/2017 δυο νέοι άνθρωποι, οι Ηριάννα και ο Περικλής, στερήθηκαν το δικαίωμα της αναστολής και θα πρέπει να παραμείνουν στη φυλακή έως ότου εκδικαστεί η έφεση τους. Η απόφαση του δικαστηρίου δε στηρίχτηκε σε κανένα αποδεικτικό στοιχείο, εκτός των κοινωνικών τους σχέσεων με άνθρωπο που σχετίζεται με τον αναρχικό χώρο.

Μπορεί σε κάποιους η υποσημείωση αυτή να μη συνδέεται άμεσα με το παραπάνω κείμενο, αλλά για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι είναι κομμάτι του φασισμού που ζούμε. Γιατί από τη μια οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι, οι κάθε λογής φασίστες, οι ναρκέμποροι, οι πολιτικοί, οι εφοπλιστές, οι τοκογλύφοι, οι μιζαδόροι πάντα θα έχουν ελαφρυντικά και θα βρίσκουν τρόπο να είναι έξω, ενώ άλλοι θα πληρώνουν πολύ βαριά το τίμημα των ιδεών και των φιλικών και συντροφικών τους σχέσεων.

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017, στα πλαίσια του πανελλήνιου αντιφασιστικού συντονισμού, διοργανώθηκε στην Καβάλα αντιφασιστική περιφρουρημένη περιπολία, με αφορμή την τελευταία επίθεση σε σύντροφο μέσα σε τοπικό ταχυφαγείο της πόλης, όπου εργάζονταν ως ντελιβεράς την άνοιξη του 2017, από τους φασίστες της Λαϊκής Κίνησης Πολιτών Καβάλας- Φοίνιξ.
Στην πορεία συμμετείχαν περισσότεροι από 150 σύντροφοι από διάφορες αντιφασιστικές συλλογικότητες της Ελλάδας, όπως Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ξάνθη, Κομοτηνή, Λάρισα, Βέροια, Κοζάνη και Βόλο.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ…

Όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος η εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας ήταν μια από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα. Οι Εβραίοι της Καβάλας ήταν στη συντριπτική τους πλειονοτητα καπνεργάτες και όχι καπνέμποροι όπως διαδίδουν μερικοί ευφάνταστοι ψευστοιστορικοί της ακροδεξιάς.

Στις 3 Μαρτίου του 1943, οι Βούλγαροι, που είχαν καταλάβει την πόλη, συγκέντρωσαν με τη βία τα περίπου 2.000 μέλη της εβραϊκής κοινότητας. Αιτία ήταν η άρνηση τους να συνεργαστούν με τους κατακτητές. Από αυτούς, περίπου 400 παραδόθηκαν από την πρώτη στιγμή, ενώ οι υπόλοιποι συνελήφθησαν χωρίς να γνωρίζουν τι τους περίμενε. Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας των Εβραίων, κατασχέθηκε από τους κατακτητές. Στην επιχείρηση σύλληψης συμμετείχε και ο Κωνσταντίνος Τοπούζης, ο οποίος τους βασάνιζε για να αποκαλύψουν αν είχαν κρυμμένα και πού, χρήματα, κοσμήματα και πολύτιμα αντικείμενα.

Οι συλληφθέντες Εβραίοι συγκεντρώθηκαν στις καπναποθήκες στην οδό Ερυθρού Σταυρού. Αρχικά τους μετέφεραν με τρένο στη γειτονική Δράμα και από εκεί, οδηγήθηκαν στην Πολωνία, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τρεμπλίνκα. Πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους πριν φτάσουν στην Τρεμπλίνκα, καθώς κατά τη μεταφορά τους, τα υπερφορτωμένα πλοιάρια αναποδογύρισαν στον ποταμό Δούναβη, με αποτέλεσμα να πνιγούν. Όσοι κατάφεραν να γλυτώσουν από τις άθλιες συνθήκες μεταφοράς φτάνοντας στην Τρεμπλίνκα είχαν να αντιμετωπίσουν τα βασανιστήρια, τα καταναγκαστικά έργα και τους θαλάμους αερίων.

«Οι Εβραίοι της Καβάλας έχοντας ελάχιστες αποσκευές μαζί τους συγκεντρώθηκαν στις καπναποθήκες της εβραϊκής εταιρείας Commercial Company of Salonica Ltd στην οδό Αδόλφου Χίτλερ 97 (οδός Βενιζέλου προπολεμικά), η οποία ανήκε πλέον στον Βούλγαρο καπνέμπορο Βλαντιμίρ Ναούμοφ».

Στις 7 και 8 Μαρτίου 1943 έφτασαν στην Καβάλα 15 στρατιωτικά οχήματα από την Ξάνθη και ανέλαβαν τη μεταφορά των Εβραίων στον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας. Απο εκεί μετά από μεγάλο ταξίδι τους οδήγησαν στο στρατόπεδο εξόντωσης στην Τρεμπλίνκα στην Πολωνία. Οι Εβραίοι έμπαιναν μέσα και υποχρεώνονταν να βγάλουν όλα τα ρούχα τους για να κάνουν μπάνιο. Έτρεχαν γυμνοί κατά μήκος ενός περιφραγμένου μονοπατιού, γνωστού ως «σωλήνας», που οδηγούσε στους θαλάμους αερίων, οι οποίοι έφεραν την παραπλανητική επιγραφή «λουτρά». Μόλις οι πόρτες έκλειναν αεροστεγώς, ένας κινητήρας διοχέτευε μονοξείδιο του άνθρακα. Όλοι έπεφταν νεκροί».¹

Μετά από όλα αυτά η εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας σχεδόν αφανίστηκε, καθώς σκοτώθηκαν 1484 άνθρωποι. Μετά την απελευθέρωση 42 άνθρωποι, που είχαν επιζήσει από το ολοκαύτωμα, επέστρεψαν “σε μια πόλη χωρίς αναμνήσεις, χωρίς ελπίδα, σε μια πόλη νεκρή” (όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξη του ο πρόεδρος της Διαχειριστικής Επιτροπής της Ισραηλιτικής Κοινότητας Καβάλας, Βίκτωρ Βενουζίου). Οι περιουσίες τους είχαν λεηλατηθεί, η συναγωγή τους είχε καταστραφεί και έμοιαζε σαν να είχε ξεριζωθεί οποιοδήποτε ίχνος της κοινότητάς τους από την πόλη και από τη μνήμη των κατοίκων της.

Ήδη από το 2004 το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας είχε αποφασίσει να αποδεχτεί δωρεά για την τοποθέτηση ενός μνημείου στη μνήμη των Καβαλιωτών Εβραίων, θυμάτων των Ναζί και των συνεργατών τους. Πέρασαν 11 χρόνια όμως υπεκφυγής υλοποίησης της ιστορικής αυτής εκκρεμότητας για να φτάσουμε τον Ιούνιο του 2015 όπου τελικά πραγματοποιείται η τελετή αποκαλυπτηρίων του Μνημείου Ολοκαυτώματος.

Όμως, τα ξημερώματα της 30ης Μαρτίου 2017 κάποιοι έκριναν ότι η μνήμη 1484 ανθρώπων δεν πρέπει να τιμάται σε αυτή την πόλη και αποφάσισαν να βεβηλώσουν το τελευταίο πράγμα που θύμιζε πώς κάποτε εδώ ζούσαν και εργάζονταν 2000 Εβραίοι.

Ποιοι είναι όμως αυτοί; Έπεσαν από τον ουρανό; Ήρθαν από κάπου αλλού, έκαναν την ιεροσυλία και έφυγαν; Μήπως ήταν προβοκάτσια, όπως διαδίδουν οι φασίστες στα social media, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να αποποιηθούν τις ευθύνες τους; Ή μήπως τελικά είναι κάποιοι πολύ γνωστοί και οικείοι τόσο στις αστυνομικές όσο και στις δημοτικές αρχές αυτής της πόλης;

Μήπως είναι οι άνθρωποι που εδώ και έξι χρόνια στήνουν γιορτές μίσους και μισαλλοδοξίας με την άδεια του δήμου και την προστασία της αστυνομίας κυριολεκτικά καταλαμβάνοντας κεντρικά σημεία της πόλης;

Μήπως είναι τα ίδια άτομα που πριν από τέσσερα χρόνια έκαψαν ένα μικρό μαγαζί από το οποίο βιοποριζόταν άνθρωπος που έχει στοχοποιηθεί για την αντιφασιστική του δράση; Μήπως είναι εκείνοι που πριν από λίγες μόλις μέρες μπούκαραν σε επιχείρηση στο κέντρο της πόλης και έδειραν αντιφασίστα εργαζόμενο και έφυγαν ανενόχλητοι;

Είναι αυτοί που από την μία διαμαρτύρονται για τις ιουδαϊκές σφαγές, ενώ από την άλλη σφάζουν ζώα και καρφώνουν τα κεφάλια τους σε χώρους πολιτισμού και ιστορικής μνήμης (βλέπε Παλιά Μουσική -Χαλιλ Μπέη Τζαμί- και Παλαιό Μεντρεσέ) κι εκείνοι που βαράνε ανήλικους μαθητές λόγω διαφορετικής καταγωγής σε σχολεία, σε πλατείες και βγάζουν όπλα σε αντιφασίστριες στο κέντρο της πόλης;

Ναί, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν το φασιστικό παρακρατικό πυρήνα αυτής της πόλης. Μπορεί να δίνουν κατά διαστήματα διάφορα ονόματα στη δράση τους (βλέπε Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας, Χρυσή Αυγή, Φοίνιξ), αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει ποτέ, είναι και φέρονται σαν φασίστες.

Φυσικά, το φασιστικό παρακράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη βοήθεια της κρατικής μηχανής. Όλα αυτά τα χρόνια οι αστυνομικές αρχές άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα υποβοηθούν ξεκάθαρα τη δράση τους, είτε μη εκτελώντας τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα είτε στήνοντας ψευδή κατηγορητήρια και μηνύσεις με τους εθνικιστές ενάντια σε αντιφασίστες. Και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε, αφού και οι ίδιοι στην πλειοψηφία τους συμμερίζονται και υιοθετούν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις των φασιστών;

Εκτός, όμως από την αστυνομία, σε όλα τα παραπάνω και ειδικότερα στην καταστροφή του μνημείου του ολοκαυτώματος μεγάλο μέρος ευθύνης έχει και ο Δήμος Καβάλας. Στο σημείο αυτό πρέπει να θυμηθούμε τα γεγονότα που συνέβησαν το Μάιο του 2015. Τότε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου αναβλήθηκαν, με απόφαση της Δημάρχου, η οποία προφασίστηκε “αισθητικούς” λόγους. Η πραγματικότητα όμως ήταν ότι δημοτικοί σύμβουλοι ενοχλούνταν από το άστρο του Δαβίδ που είναι εβραικό σύμβολο (βλέπε Γραμμένο, Αγανικόλα και λοιπούς ακροδεξιούς θύλακες δημοτικού συμβουλίου). Βέβαια, μετά από τη γενική κατακραυγή αναγκάστηκαν να τα μαζέψουν και να πάνε ως γλάστρες στην τελετή. Άρα, μια δημοτική αρχή που διαχέει τόσο αντισημιτικό μίσος, είναι φυσικό να έχει και ένα φασιστικό παρακράτος να εκτελεί το έργο.

Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που το μνημείο γίνεται στόχος. Και στο παρελθόν έχει βαφτεί με μπογιές, όπως επίσης έχουν γραφτεί αντισημιτικά συνθήματα σε κεντρικά σημεία της πόλης. Αλλά, όπως είπαμε γι’ αυτά δεν έχει στοχοποιηθεί, δεν έχει ανακριθεί και δεν έχει καταγγελθεί κανένας.

Τίποτα, από τα παραπάνω δεν μας προκαλεί έκπληξη, γιατί είναι αναμενόμενο άτομα που είναι εμποτισμένα με ρατσιστικό μίσος, φασίζουσες ιδέες και εξουσιαστικές αντιλήψεις να συμπεριφέρονται και να ενεργούν έτσι. Αυτό όμως που αφήνει μια πικρή γεύση είναι η σιωπή από όλους τους υπόλοιπους. Γιατί μοιάζει με εκείνη τη σιωπή που επικράτησε στην πόλη όταν 2000 άνθρωποι στοιβάχτηκαν στις καπναποθήκες της Ερυθρού…

Μια σιωπή που δε θα σπάσει, αν δεν αναλάβει ο καθένας το μερίδιο του σε ένα συνεχή αντιφασιστικό αγώνα ενάντια σε κρατικούς και παρακρατικούς φασίστες.