Τα εθνικά τα ιδεώδη χάπια της αποχαύχωσης
που τα πλασάρουν οι εμπόροι σε χαύνους καταναλωτές
πατρίδα έννοια συνώνυμη με την απάτη και τη βία
οι νταβατζήδες της μιζέριας μας υμνούν τα όσια της φυλής

Παρελάσεις: Μαζί τους αναδύεται η μπόχα του μιλιταρισμού και του φασισμού. Αναδείχτηκαν από τη χιτλερική νεολαία, μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα από το Μεταξά, και στη Κύπρο ήρθαν ως μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος που υιοθετήθηκε μετά την ανεξαρτησία, που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό πάνω στο ελληνικό. Οι παρελάσεις επιβάλλουν την ομοιομορφία, διαχωρίζουν τους μαθητές σε καλούς-κακούς και μέτριους (η θέση του σημαιοφόρου είναι ιδιαίτερο καμάρι για κάποιους) και λειτουργούν ως προθάλαμος για τη στρατιωτική πειθαρχία. Είναι ένας τρόπος να φανατίσουν τους μαθητές με το πατριωτικό ιδεώδες. Είναι η προβολή μιας υποταγμένης μάζας, που χαιρετά τη πολιτική εξουσία και που αναγνωρίζει τη θέση της ως υπήκοος των κυρίαρχων…

Όταν ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός βγαίνουν για παρέλαση, δε μπαίνουμε στη γραμμή!

Όπως και κάθε χρόνο, εμείς οι μαθητές καλούμαστε να παρελάσουμε και να συμμετέχουμε ενεργά στις (σχολικές και μη) εθνικές φιέστες για την 25η μαρτίου και την 1η απριλίου. Η «εθνική ταυτότητα» που βλέπουμε στη Κύπρο είναι σχετικά πρόσφατο δημιούργημα, από την αγγλοκρατία ουσιαστικά, (εκεί στα τέλη του 19ου αιώνα) που διαχώρισε τους ανθρώπους σε έλληνες και τούρκους για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Την πράξη αυτή αγκάλιασαν τα ντόπια αφεντικά και η εκκλησία αφού βρήκαν τρόπο να προασπίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Πως; Η προσήλωση στο «εθνικό όραμα» των δύο κοινοτήτων έβαλε φρένο στις δικοινοτικές απεργίες και τους αγώνες των δεκαετιών ’30 και ’40, αφού πλέον ο εχθρός αναγνωριζόταν όχι στη μούρη του αφεντικού, αλλά στο πρόσωπο κάποιου άλλου εργαζόμενου.

Σχολεία – κλουβιά & κλούβια ιδανικά…
Από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού τρώμε στη μάπα το εθνικό ιδεολόγημα. Μαθήματα ιστορίας σε γαλανόλευκο φόντο, παρελάσεις, εθνικές γιορτές και επέτειοι και σημαίες συνθέτουν σημαντικό κομμάτι της σχολικής πλύσης εγκεφάλου. Μας μαθαίνουν ότι είμαστε έλληνες, ότι είμαστε κομμάτι αυτής της «ένδοξης ιστορίας», είτε το θέλουμε είτε όχι. Γιατί; Επειδή θέλουν μαθητές που θα μεγαλώσουν και θα γίνουν καλοί υπήκοοι του συστήματος, πατριώτες, νομοταγείς και υποταγμένοι. Γιατί στην τελική αυτό ήταν ο σκοπός από την αρχή. Τα εθνικά ιδεώδη θέλουν να μας πείσουν πως οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεστές ανήκουν στο ίδιο σώμα, ουσιαστικά να κρύψουν τις ανισότητες αυτής της κοινωνίας πίσω από το μανδύα του έθνους.

Συχνά πυκνά ακούμε διάφορα καλέσματα από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, τον υπουργό παιδείας και διάφορα αφεντικά για ενότητα με βάση τα εθνικά κριτήρια, είτε για την οικονομία, είτε για το κυπριακό και ούτω καθεξής. Η εθνική ενότητα μας φέρνει αναγούλα! Γιατί το εθνικό συμφέρον είναι το συμφέρον των αφεντικών, όλων εκείνων που μας ταΐζουν τα εθνικά παραμύθια με το φτυάρι, και εμείς δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον με όσους μας κλέβουν τη ζωή και μας επιβάλλουν τους καταναγκασμούς του σχολείου, του στρατού και της δουλειάς. Ο πατριωτισμός βρωμάει υποδούλωση, αφού έτσι ο καταπιεστής γίνεται αδερφός σου, μέσα στα πλαίσια της φαντασιακής κοινότητας του έθνους.

Ας το θέσουμε πιο απλά. Παλαιότερα, τα αφεντικά βασίζονταν στη χρήση της βίας από την αστυνομία και το στρατό για να διατηρήσουν τη κυριαρχία τους, όμως σήμερα αυτή τη δουλειά έχει αναλάβει η σχολική μηχανή, που στα γρανάζια της ισοπεδώνει οτιδήποτε διαφορετικό και ξερνάει εθνική ομοψυχία και ομοιογένεια. Τι καλύτερος τρόπος άλλωστε για να υποδουλώσουν τη κοινωνία από το να της δώσουν έναν «βάρβαρο» εχθρό, όποια χαρακτηριστικά του προσδίδονται κατά καιρούς, και να τονίζουν την ανάγκη συσπείρωσης απέναντι σε μια εξωτερική απειλή; Έτσι άλλωστε δικαιολογείται και η ύπαρξη τους, ως και καλά προστάτες μας από τους βαρβάρους.

Τα σχολεία παίζουν σημαντικό ρόλο στην αναπαραγωγή του εθνικισμού, και συχνά συμβάλουν η οικογένεια και η εκκλησία. Ουσιαστικά διαμορφώνουν τη νεολαία με συγκεκριμένα πρότυπα. Μας βαφτίζουν με τη βία και μας φορτώνουν τη θρησκεία τους, μας βάζουν να απαγγέλουμε τα αιμοδιψή τους ποιήματα και να κουβαλάμε τις σημαίες τους, μας βάζουν να παρελάσουμε και πάει λέγοντας. Και στις δύο πλευρές του νησιού μας λένε παρόμοια πράματα, ότι, ανάλογα, οι τάδε έσφαζαν και βίαζαν επομένως όσα έκαναν «οι δικοί μας» ήταν δικαιολογημένα. Σκατά! Οι πράξεις του εθνικού μίσους είναι κανιβαλισμός, πάντα σύμφωνα με τα συμφέροντα των αφεντικών, από την αγγλοκρατία μέχρι σήμερα.

Μια πατρίδα που σε καίει πως μπορείς να σεβαστείς;
Το σκηνικό αλλάζει. Οικονομική κρίση, απολύσεις, ανεργία, ακόμα και στη Κύπρο σιγά σιγά γίνονται μέρος της καθημερινότητας μας. Οι εκκλήσεις για εθνική ενότητα παίρνουν άλλη διάσταση, αφού αποτελούν μέρος της επίθεσης στην αξιοπρέπεια μας. Εκείνοι που μας καλούν να σφίξουμε λίγο το ζωνάρι (λίγο μωρέ, όχι πολύ… προς το παρόν) στο όνομα του εθνικού καλού είναι αυτοί που χωρίς δεύτερη σκέψη θα σπρώξουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας στην εξαθλίωση, είναι αυτοί που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν καθημερινά. Νομίζουν θα τη βγάλουν καθαρή… στο χέρι μας είναι να τους διαψεύσουμε.

Και γι’ αυτό είμαστε προδότες!
Γιατί ξέρουμε πως τους εθνικούς διαχωρισμούς τους επιβάλει η πολιτική, οικονομική και θρησκευτική εξουσία. Γιατί ξέρουμε πως στην πραγματικότητα δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους τ/κ μαθητές. Γιατί ξέρουμε πως οι διαχωρισμοί που χαράσσουν τα σύνορα και το εθνικό μίσος είναι πλαστοί και το μόνο που κάνουν είναι να καλύπτουν την άνιση, ιεραρχική δόμηση αυτού του κόσμου. Τα εθνικά ιδεώδη προσπαθούν να κρύψουν αυτό που αναδύεται όλο και πιο ξεκάθαρα: ο εχθρός παντού και πάντα είναι ίδιος: το κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Γιατί αναγνωρίζουμε τους ρόλους μας ως εργάτες του αύριο, όπου ξημερώνει ένα μέλλον δίχως προσδοκίες, μας πλαθουνε ως αναλώσιμο και χειραγωγήσιμο εργατικό δυναμικό, πνιγμένο στη υποτέλεια και καταδικασμένο να κρατήσει αυτή τη καπιταλιστική πυραμίδα της καταπίεσης ζωντανή. Γιατί απαρνιόμαστε πολεμικά την επιβολή της “εθνικής συναίνεσης” και τασσόμαστε συνειδητά στο στρατόπεδο των κολασμένων- χαράζοντας προοπτικές και μονοπάτια έμπρακτης ταξικής αντίστασης. Δε θα γίνουμε τροφή για τα θηρία! Γι’ αυτό λοιπόν αρνούμαστε κάθε εθνικό παραμύθι και κάθε εθνικιστικό φρόνημα.

Εμείς προτείνουμε τη δημιουργία μιας αυτοοργανωμένης μαθητικής κοινότητας αγώνα, που θα οργανώνεται και θα δρα πέρα από εθνικούς διαχωρισμούς και περιχαρακώσεις. Που θα πολεμά στη πράξη την υποταγή που επιβάλει η εθνική ενότητα, που απέναντι στη κανονικότητα του εθνικισμού θα αντιτάξει την αξιοπρέπεια και την αντίσταση…

Sidet buyuleyijidir sidet umutur
Umut suz ve sesiz bir
Sesiz bir dunada

Η βίαιη αντίσταση είναι η μόνη ελπίδα
σε μια χώρα δίχως ελπίδα και φωνή

Κάθε πατρίδα είναι φυλακή

Σαμποτάζ στις παρελάσεις και κάθε εθνική γιορτή

Μαθητική Ομάδα Σκαπούλα

Όσοι επιθυμούν να επικοινωνήσουν μαζί μας, υπάρχει η ηλεκτρονική διεύθυνση skapoula.espivblogs.net και το μαιλ skapoula@espiv.net. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο αυτοοργανωμένο μαθητικό καφενείο που θα ανοίγει κάθε Παρασκευή, ξεκινώντας από τον απρίλη, στο χώρο της κατάληψης της νεκρής ζώνης Λήδρας.

Ο εθνικισμός είναι συνταγή υποταγής – είναι ιδεολογία θανάτου, από μαθητική ομάδα Σκαπούλα

«Ευχαριστούμε» όσους σχεδίασαν και συμμετείχαν στο σπάσιμο της πρόσοψης του Στεκιού μας, είτε πρόκειται για την επίσημη αστυνομία ή για παρακρατικούς «πατριώτες». Έτσι επιβεβαίωσαν για ακόμη μια φορά ότι είμαστε ενοχλητικοί για το παρόν καθεστώς φτώχειας, εξαθλίωσης και εκφασισμού.

 Μια επίθεση, όπως η θραύση των τζαμιών μας ή και κάτι πιο σοβαρό, ήταν κάτι που περιμέναμε εδώ και καιρό. Η πρόσφατη ιστορία και στάση του αντιεξουσιαστικού χώρου δείχνει ότι τα γκλομπς των ΜΑΤ, τα μαχαιριά των παρακρατικών «πατριωτών», οι διώξεις και οι σφαίρες που δολοφονήσαν των Α. Γρηγοροπουλο και τον Λ. Φουντα, δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν την επιθυμία για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, για έναν κόσμο ελευθερίας. Απεναντίας, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας κάνουν πιο συνειδητούς, συνεπείς και ώριμους στο πώς μπορούμε να σχεδιάσουμε πιο αποτελεσματικά την ανατροπή.

 Κανείς δεν πρόκειται να μας στρέψει σε μια κατάσταση πανικού, «έκτακτης ανάγκης» η σπασμωδικών απαντήσεων. Οι παραπάνω έννοιες ανήκουν στο καθεστώς που καταρρέει, ενώ στους επαναστατικούς χώρους αρμόζει η νηφαλιότητα και η σταθερότητα στο δρόμο που χαράζουν. Οι χώροι μας θα συνεχίσουν να είναι ανοικτοί, οι εκδηλώσεις μας θα συνεχιστούν κανονικά και εμείς θα είμαστε παρόντες στους δρόμους και στα κοινωνικά δρώμενα.

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

Μικροφωνική, με μοίρασμα κειμένων, πραγματοποιήθηκε στον Δημοτικό Κήπο, σήμερα Σάββατο 28/1, από τις 12 έως τις 2 περίπου. Κρεμάστηκε πανό που έγραφε:

"ΊΜΙΑ 96, 3 ΝΕΚΡΟΙ

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ 100 ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ"

Κείμενο από Αυτόνομο Στέκι:

Χωρίς αμφιβολία η περίοδος που διανύουμε, ιδιαίτερα από το 2010 και μετά, χαρακτηρίζεται από σαρωτικές αλλαγές, σίγουρα καθόλου ευχάριστες… Η μεσαία τάξη, που αποτελούσε την ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας, αλλά μαζί της και τα χαμηλότερα στρώματα δέχονται μία άνευ προηγουμένου επίθεση. Η διαδικασία φτωχοποίησης που μας επιβάλλεται δεν περιορίζεται μόνο σε μειώσεις μισθών – συντάξεων, αλλά συνοδεύεται και από μία γενικότερη υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κ.α.). Τώρα που το πάλαι ποτέ «αμέρικαν ντριμ» (αμερικανικό όνειρο) του καταναλωτικού παράδεισου έχει καταρρεύσει και βιώνουμε για τα καλά στο πετσί μας ότι όλες οι κοινωνίες, ουσιαστικά και παντού, είναι χωρισμένες σε μία υπερ-εθνική ελίτ που συσσωρεύει πλούτο και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, που θα γίνουμε οι σύγχρονοι είλωτες, μπορούμε να μιλήσουμε για την ανάγκη απόκτησης ταξικής συνείδησης.

    
Νέα εργατική τάξη – προλεταριάτο δεν είναι απλώς οι εργαζόμενοι στην βιομηχανία, αλλά κάτι πιο σύνθετο. Είμαστε όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι ή ημι-απασχολούμενοι που δεν έχουμε ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής ή διανομής (εργοστάσια, βιομηχανίες, αλυσίδες σούπερ μάρκετ κ.α.), αλλά εξαρτόμαστε από το μεροκάματο (μισθωτή εργασία). Είμαστε και όσοι από άλλα χαμηλά στρώματα (αγρότες, αυταπασχολούμενοι κ.α.) ενώνουμε την φωνή μας με τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Είμαστε όσοι έχουμε αποκτήσει συνείδηση της πραγματικής μας θέσης και ορίζουμε με βάση αυτή, συμμάχους και αντίπαλους.

Οι νεκροί μας -θύματα του ταξικού πολέμου-, που δεν θα μνημονεύσει καμία πλουτοκρατία ή οι νέο-φασιστικές συμμορίες, ανέρχονται σε εκατοντάδες κάθε χρόνο μόνο στην Ελλάδα. Άνθρωποι απλοί που έπεσαν στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, κάτω από άσχημες συνθήκες εργασίας και υπό τον εκβιασμό της ανάγκης για λίγα ευρώ. Αυτοί που δεν σκοτώθηκαν στα «δοξασμένα» πεδία των μαχών μεταξύ κρατών, που ακόμη και αυτοί οι τελευταίοι είναι στην καταγωγή αδερφοί εργάτες που τους διέταξαν ή αποπλάνησαν οι ενίοτε αντιμαχόμενες πλουτοκρατίες, προκειμένου να διασφαλίσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα τους. Σε αυτή την κατηγορία του εργατικού ατυχήματος εν μέσω «θερμού επεισοδίου» κατατάσσονται και οι 3 νεκροί των «Ιμίων ΄96», που την μνήμη τους καπηλεύονται οι διάφορες νέο-φασιστικές συμμορίες. Ένα θερμό επεισόδιο που κατασκεύασε η Τ. Τσιλέρ για να αποσπάσει την προσοχή του τουρκικού λαού από ένα σκάνδαλο συνεργασίας της με την μαφία που είχε αποκαλυφτεί. Θυμίζει τίποτα από τα σκάνδαλα της Siemens ή του Βατοπεδίου; Μπας και σε Ελλάδα και Τουρκία ισχύουν λίγο πολύ τα ίδια πράγματα;

Οι νέο-φασιστικές συμμορίες δεν στρέφονται μόνο ενάντια στους μετανάστες, αλλά πλέον και στους έλληνες – ντόπιους εργάτες που διεκδικούν. Η χιτλερική οργάνωση Χρυσή Αυγή (Τ.Ο. Σερρών), που θα παραβρεθεί στην φασιστοσύναξη για τα Ίμια στην Καβάλα, εξέδωσε ανακοίνωση ενάντια στους απεργούς εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Απεργοί σε αγώνα διαρκείας για την επαναπρόσληψη συναδέλφων τους, που δεν δέχτηκαν την πεντάωρη εργασία. Η ντόπια «Πατριωτική Κίνηση» οργάνωσε αντι-συγκέντρωση για την πορεία αλληλεγγύης στον απεργό Γ. Καυκά, ενώ προσφάτως, για να ετοιμάσει και το ανάλογο κλίμα, ανέβασε στο μπλογκ της βίντεο ενάντια στις απεργίες με ομιλητή τον «Μπουμπούκο» (Α. Γεωργιάδη), υπουργό της κατοχικής κυβέρνησης του ΔΝΤ. Αυτοί είναι οι «πατριώτες» που αύριο θα χτυπούν τον έλληνα – ντόπιο εργάτη, όταν θα καταφεύγει στην απεργία ή άλλο μέσο, για να διεκδικήσει να ζει με αξιοπρέπεια. Αυτοί είναι που μέσω του εθνικισμού και του ρατσισμού θα προσπαθήσουν να κόψουν τους διαύλους συνεργασίας με το προλεταριάτο των γύρω χωρών. Απέναντι σε όλα αυτά, να αναπτύξουμε ένα αυτόνομο εργατικό κίνημα που, όχι μόνο θα αντιπαρατεθεί στον φασισμό, αλλά πάνω από όλα θα ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης και θα βάλει τις βάσεις για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αν η ελληνική πλουτοκρατία μοιραζόταν τα κέρδη της μαζί μας, ίσως και να είχαμε λόγους να παριστάνουμε τους «πατριώτες».
Συνειδητά με τους νέο-πτωχούς και το παγκόσμιο προλεταριάτο            

http://anarxikoikavalas.squat.gr                                                         ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Κέιμενο από πρωτοβουλία αντι-φασιστών/ριών

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ

(Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι μεταφερμένα κατά λέξη από την ιστοσελίδα της πατριωτικής κίνησης, από την ενότητα “Οι θέσεις μας”. Οι υπογραμμίσεις και τα σχόλια στις παρενθέσεις δικά μας.)

ΠΑΤΡΙΔΑ – ΕΘΝΟΣ – ΚΡΑΤΟΣ
Κάτω από μια στέγη που λέγεται Εθνικό Κράτος με την ίδια γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, την θρησκεία και κυρίως το αίμα (;;;), το Έθνος είναι αυτό που δημιουργεί ευκολότερα διότι αντιλαμβάνεται καλύτερα τον εαυτό του. (ΑΙΜΑ ΤΙΜΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Προφανώς τόσο οι ψευτοπατριώτες της Πατριωτικής Κίνησης όσο και της Χρυσής Αυγής θα μας περάσουν όλους από αιματολογικές εξετάσεις για να διαπιστώσουν ποιοι είναι οι πραγματικοί έλληνες…οι μη καθαροί προφανώς θα απελαθούν μαζί με τους μετανάστες ή μήπως θα σταλούν στα κρεματόρια;)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Θεωρούμε την Αστυνομία αναπόσπαστο κομμάτι του Εθνικού Κράτους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων Πολιτών. Η καταστολή είναι και αυτή απαραίτητη όταν κριθεί αναγκαία. (Τόσο αναπόσπαστο κομμάτι που όταν τα μέλη της Πατριωτικής Κίνησης βγαίνουν για γκράφιτι, η Ελληνική Αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια, ενώ όταν βγαίνουν νεαροί γκραφιτάδες, τότε η Ελληνική Αστυνομία σε συνεργασία με την Πατριωτική Κίνηση ξέρουν να τους χτυπούν…γιατί απλά το κρίνουν αναγκαίο.)
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Η δικαιολογία της Παγκοσμιοποίησης σε κάθε τι αντίθετο που είναι αληθινό αποκαλείται ρατσισμός. Το μεγαλείο του Έλληνος όμως δεν θα μπορούσε ποτέ να συγκριθεί με ένα Βουσμάνο ή έναν Νομάδα. Αντιθέτως θεωρούμε ρατσισμό το να προσπαθεί κάποιος να φέρει σε ένα επίπεδο ίδιο, τον Ελληνισμό και την προσφορά του, με έναν Ασιατικό ή οποιονδήποτε άλλον. Σε ότι αφορά την γενικότερη προσφορά του δικού μας πολιτισμού και την ανωτερότητά του σε σύγκριση με κάποιους άλλους δεν τίθεται θέμα συζήτησης. (Κοινώς οι ψευτοπατριώτες μάς λένε “Δεν είμαστε εμείς ρατσιστές, απλά οι άλλοι είναι κατώτεροι από εμάς, τους έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό”. Αυτός είναι και ο ορισμός του ρατσισμού.)
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η μόνη θρησκεία που θα πρέπει να απαγορευθεί διά ροπάλου είναι ο εβραιο-σιωνισμός διότι τον καθιστούμε ως άμεσα υπεύθυνο για την κατάσταση της οποίας βρισκόμαστε όλοι σήμερα. (Ο Χίτλερ θα ήταν πολύ περήφανος για τους έλληνες ομοϊδεάτες του της Πατριωτικής Κίνησης Καβάλας.)
ΟΙΚΟΥΜΕΝΟΠΟΙΗΣΗ
Θέλουμε έναν κόσμο ελεύθερο όπου ο Ινδός θα ζει στην Ινδία, ο Κινέζος στην Κίνα και ο Έλληνας στην Ελλάδα (μετά φυσικά από αιματολογικές εξετάσεις που θα αποδεικνύουν την καταγωγή αλλά και την “καθαρότητα”!!!).
Θέλουμε έναν κόσμο όπου θα μπορούμε να θαυμάζουμε τον πολιτισμό ή την κουλτούρα τους εκεί από όπου ξεκίνησε και όχι στην Αθήνα ή σε άλλες ελληνικές πόλεις. (ποιον πολιτισμό θα “θαυμάζουν”; Τον “κατώτερο”;)                                                          
Το πραγματικό της πρόσωπο η Πατριωτική Κίνηση Καβάλας το έδειξε όταν κάποια μέλη της έσφαξαν και κάρφωσαν το κεφάλι χοίρου στην πόρτα του Χαλιλ Μπέη τζαμί (Παλιά Μουσική) στην Παναγία, όταν χτύπησαν σε συνεργασία με την ελληνική αστυνομία 2 γκραφιτάδες, όταν 10 μέλη της κυνηγούσαν με μαχαίρι και αλυσίδα και τραυμάτισαν Σάββατο βράδυ στο Δημοτικό Κήπο έναν ανήλικο απλά επειδή είχε υιοθετήσει την punk κουλτούρα…
Γι'αυτό λοιπόν μην πέφτετε στην παγίδα τους! Οι φασίστες πάντοτε ξέρουν να μεταμφιέζονται κατάλληλα μέχρι να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, όπως έκαναν οι ομοϊδεάτες τους στο παρελθόν (Μουσολίνι, Χίτλερ και λοιποί δικτάτορες).
Αντι-πληροφόρηση
Αυτο-οργάνωση
Αντίσταση σε κάθε μορφής φασισμό/ρατσισμό

Αντιρατσιστές-Αντιφασίστες/Αντιρατσίστριες-Αντιφασίστριες

Μονοπώλια και Φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται (με βάση αρχειακό υλικό από τις Δίκες της Νυρεμβέργης)

Εισαγωγή

Στις εκλογές του Μάη 1928 το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας άγγιξε το ναδίρ της εκλογικής του επιρροής, συγκεντρώνοντας μόλις το 2,6% των ψήφων και έχοντας χάσει πάνω από το μισό της δύναμής του από το 1924. Δύο χρόνια αργότερα και μεσούσης της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης οι Ναζί είδαν τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται στο 18,3%. Το 1930 όμως δεν ήταν απλά η χρονιά της εκλογικής ανάκαμψης του φασισμού στη Γερμανία. Ηταν επίσης η χρονιά όπου το γερμανικό βιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο, «γοητευμένο» από τις «λύσεις» που προσέφερε ο φασισμός στα αδιέξοδά του, άρχισε πλέον να στηρίζει ανοιχτά και αποφασιστικά το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Α. Χίτλερ.

Βεβαίως, ο φασισμός δεν υπήρξε αποκλειστικά «γερμανικό» ή «ιταλικό» φαινόμενο. Πολλά από τα κατασταλτικά μέτρα που εφαρμόστηκαν ενάντια στο εργατικό κίνημα (και την πρωτοπορία του, τους κομμουνιστές) στη Γερμανία και την Ιταλία εφαρμόστηκαν και σε μια σειρά άλλες χώρες υπό καθεστώς αστικής δημοκρατίας. Είναι άλλωστε γνωστές οι απόψεις πολλών αστών πολιτικών της εποχής, όπως π.χ. ο Τσόρτσιλ, για τον Μουσολίνι. Οι αστικές δημοκρατίες της Ευρώπης και της Αμερικής στήριξαν τότε ενεργά (και δεν «ανέχθηκαν» απλώς, όπως συχνά αναφέρεται στην αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία) την άνοδο του φασισμού. Συνέδραμαν καταλυτικά στην υλικοστρατιωτική ανάκαμψη και θωράκιση της ναζιστικής Γερμανίας, είτε με πιστώσεις, είτε με επενδύσεις, είτε κάνοντας τα «στραβά μάτια» στην κατάφωρη παραβίαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών περί εξοπλισμών κ.α.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν έργο μιας πλευράς αλλά προϊόν των καπιταλιστικών αντιθέσεων, δηλαδή και των δυο πλευρών. Απλώς, το «ριγμένο» από την έκβαση του Α΄ ιμπεριαλιστικού Παγκοσμίου Πολέμου γερμανικό κεφάλαιο, άρχισε να αποζητούσε εκ νέου διανομή των διεθνών αγορών, γεγονός που οδήγησε σε μεγαλύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριστικών αντιθέσεων, άρα σε έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη, οι στενότατοι δεσμοί που ανέπτυξαν μεταξύ τους κεφάλαιο και φασισμός, καταγράφηκαν και στοιχειοθετήθηκαν λεπτομερώς στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Η διαβόητη «δίκη των βιομηχάνων» -άγνωστη σήμερα- θεωρήθηκε τότε ίσης σημασίας με τις δίκες των στελεχών των Ναζί, των SS, της Βέρμαχτ, κλπ. Εκτοτε καταδικάστηκε στη λήθη: οι εγκληματικές ευθύνες των μονοπωλίων για την άνοδο του ναζισμού παραγράφηκαν, τα αίτια του φασισμού και του πολέμου «επαναπροσδιορίστηκαν», τα βιβλία ιστορίας ξαναγράφτηκαν και σύντομα οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι…

Χορηγοί του φασισμού

«Μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Προέδρου της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργού Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο στις 20 Φεβρουαρίου 1933», δηλαδή, «λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των συνωμοτών (σ.σ. των Ναζί) να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να κτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων κονσέρν (σ.σ. μονοπωλίων) χημικών στο κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι».1

Ενας εξ αυτών, ο George von Schnitzler, διευθυντικό στέλεχος της I. G. Farben, κατέθεσε στις Δίκες της Νυρεμβέργης: «Ενώ περίμενα τον Γκέρινγκ να εμφανιστεί, μπήκε στο δωμάτιο ο Χίτλερ, ο οποίος έσφιξε το χέρι όλων και κάθισε στη κεφαλή του τραπεζιού. Σε ένα μακρύ λόγο μίλησε κυρίως για τον κίνδυνο του κομμουνισμού, επί του οποίου έκανε σα να είχε μόλις κερδίσει μια αποφασιστική μάχη». Τα επιχειρήματα του Χίτλερ έπιασαν τόπο. Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των Ναζί στις επερχόμενες εκλογές ύψους 3.000.000 μάρκων (Ντοκουμέντο EC-439, ΠΔΝ). Στις εκλογές αυτές το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα έλαβε το 43,9% των ψήφων.

Τον Απρίλη του 1933 και αφού οι Ναζί βρίσκονταν πλέον στην εξουσία, ο Γ. Κρουπ με την ιδιότητά του ως Πρόεδρος του Συνδέσμου της Γερμανικής Βιομηχανίας του Ράιχ (της μεγαλύτερης ένωσης βιομηχάνων στη Γερμανία) κατέθεσε στον Χίτλερ τα σχέδια του Συνδέσμου για την αναδιοργάνωση της γερμανικής βιομηχανίας. Από τη μεριά του, ο Κρουπ ανέλαβε να ευθυγραμμίσει το Σύνδεσμο με τους σκοπούς των Ναζί, μετατρέποντάς τον σε αποτελεσματικό όργανο για την υλοποίηση της πολιτικής τους. Σε επιστολή του στον Χίτλερ (25 Απριλίου 1933) ο Κρουπ έγραψε πως το σχέδιο αναδιοργάνωσης που κατέθεσε εκ μέρους του Συνδέσμου Βιομηχάνων χαρακτηρίζονταν από την επιθυμία «να συνδυαστούν τα οικονομικά μέτρα με την πολιτική αναγκαιότητα, υιοθετώντας την έννοια του Φίρερ για το νέο Γερμανικό Κράτος». Στο ίδιο το σχέδιο τόνιζε: «Η τροπή των πολιτικών γεγονότων [είναι] στη γραμμή των όσων εγώ ο ίδιος και το Διοικητικό Συμβούλιο ευχόμασταν για πολύ καιρό» (Ντοκουμέντο D-157, ΠΔΝ).

Ο βιομηχανικός κολοσσός της Κρουπ, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του γερμανικού κεφαλαίου, υπήρξαν βασικοί οικονομικοί αρωγοί – χορηγοί, όχι μόνο της πολεμικής μηχανής της φασιστικής Γερμανίας, αλλά και των διαφόρων πολιτικών (κόμμα, οργανώσεις νεολαίας) ή παραστρατιωτικών οργανώσεων των Ναζί (όπως τα Τάγματα Εφόδου SA, τα SS, κλπ.). Ετσι ξεκίνησε το «Ταμείο του Χίτλερ», με κεφάλαια που προέρχονταν «ακόμα και από τους πιο απομακρυσμένους κύκλους της γερμανικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένου του κόσμου της αγροτικής οικονομίας και των τραπεζών» (Ντοκουμέντο D-151, ΠΔΝ). Με το άνοιγμα των αρχείων της Κρουπ, προέκυψε ότι μόνο π.χ. το εργοστάσιο της εταιρείας στο Essen είχε «προσφέρει» ως το 1945 το ιλιγγιώδες ποσό των 4.738.446 μάρκων στο εν λόγω Ταμείο (Ντοκουμέντο D-325, ΠΔΝ).

Τα οφέλη όμως ήταν αμοιβαία: «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνισμού) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. των βιομηχάνων!)».2 Με άλλα λόγια, ο φασισμός εξασφάλισε την πολυπόθητη για το κεφάλαιο «εργασιακή ειρήνη», διαλύοντας τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατών και συλλαμβάνοντας, εκτοπίζοντας ή εξοντώνοντας τους κομμουνιστές.

Τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων ταυτίζονταν επίσης με δύο άλλες κύριες επιδιώξεις των Ναζί: την ιμπεριαλιστική αναδιανομή του κόσμου και τη συντριβή της ΕΣΣΔ. Αλλωστε από το 1936 κιόλας ο Χίτλερ είχε δώσει οδηγίες στο υπουργείο Πολέμου του Ράιχ να ετοιμάζεται για την «αναμέτρηση με τη Ρωσία», την οποία θεωρούσε «αναπόφευκτη» (Ντοκουμέντο EC-416, ΠΔΝ). Οσον αφορά το πρώτο, όπως υπογράμμισε ο υπουργός Οικονομίας των Ναζί Σαχτ στον Αμερικανό Πρόξενο Fuller το 1935: «Οι αποικίες είναι απαραίτητες στη Γερμανία. Αν καταστεί δυνατό θα τις αποκτήσουμε μέσα από διαπραγματεύσεις. Αν όχι, θα τις αρπάξουμε (σ.σ. με τη βία)» (Ντοκουμέντα EC-450 και US-629, ΠΔΝ).

Καταλυτικό ρόλο ωστόσο στην οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση της Γερμανίας έπαιξαν και τα αμερικανικά μονοπώλια: η Ford, η General Motors (μέσω της θυγατρικής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil (η σημερινή Exxon-Mobil), η IBM, η ΙΤΤ (η σημερινή ΑΤ&Τ), η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, επωφελούμενοι του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού κλίματος που προσέφερε η ναζιστική Γερμανία, αποκομίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Τόσο ο Πρόεδρος της IBM T. Watson όσο και ο Πρόεδρος της Ford H. Ford τιμήθηκαν για τις «υπηρεσίες» τους στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού το 1937 και 1938 αντίστοιχα.

Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

Από το 1940 κιόλας οι βιομηχανίες της Κρουπ άρχισαν να προμηθεύονται με «φτηνό» εργατικό δυναμικό από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (πολλών εκ των οποίων την εποπτεία και διαχείριση είχαν οι ίδιες οι εταιρείες) ή τις κατεχόμενες περιοχές: «Εργάτες μεταφέρονταν στο Essen από την Πολωνία και τη Ρωσία σε υπερβολικά συνωστισμένα, παγωμένα και ανθυγιεινά βαγόνια για ζώα και αφού αποβιβάζονταν, τους κτυπούσαν, τους κλωτσούσαν και τους φέρονταν απάνθρωπα». Ο «χρόνος ήταν χρήμα» για την επιχείρηση: «Οι επιστάτες της Κρουπ έδιναν ιδιαίτερη αξία στην ταχύτητα με την οποία οι σκλάβοι εργάτες μεταφέρονταν προς και από τα τρένα…τους κτυπούσαν και τους κλωτσούσαν και γενικά τους κακομεταχειρίζονταν με βάναυσο τρόπο…Εβλεπα με τα μάτια μου ανθρώπους άρρωστους που μετά βίας μπορούσαν να περπατήσουν να τους παίρνουν για δουλειά» (Ντοκουμέντα D-321 και D-367, ΠΔΝ).

Η I. G. Farben υπήρξε τόσο αποτελεσματική στην «αξιοποίηση» εργατών από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ώστε αποτέλεσε πρότυπο για πολλές άλλες εταιρείες. Στελέχη της παρείχαν συμβουλευτική υποστήριξη ή μεγάλης κλίμακας εκπαίδευση στη χρήση καταναγκαστικής εργασίας σε γνωστές βιομηχανίες όπως η Volkswagen, η Messerschmitt, η Heinkel, κ.ά. Το τεραστίων διαστάσεων βιομηχανικό συγκρότημα «Buna» της I. G. Farben κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Αουσβιτς (γύρω από το οποίο «ξεφύτρωσαν» δεκάδες επιχειρήσεις). Περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι πέθαναν στη διάρκεια της κατασκευής του, ενώ την περίοδο της λειτουργίας του απασχολούσε σχεδόν 85.000 κρατουμένους.3 Μόνο από το Μαουτχάουζεν άντλησαν εργάτες 45 ιδιωτικές εταιρείες.

Εργαζόμενοι 12 ή και παραπάνω ώρες, υπό άθλιες συνθήκες, με ελάχιστο φαγητό και τα βασανιστήρια σε ημερήσια διάταξη δεν προκαλεί ίσως έκπληξη ο μεγάλος αριθμός των νεκρών που καταγράφονταν καθημερινά. Ενας επιστάτης της Κρουπ κατέθεσε κυνικά στη Δίκη: «Παραδέχομαι ότι χτυπούσα τους Ρώσους…Τους γρονθοκοπούσα στα αυτιά και τους χτυπούσα με ένα λαστιχένιο σωλήνα … ή με ένα ξύλινο ραβδί…Οσο πιο ενεργητικός ήμουν εναντίον αυτών των ανθρώπων, τόσο περισσότερο άρεσε στον Διευθυντή Εργου…Επρεπε να χτυπώ τους Ρώσους για να αυξήσω την παραγωγή τους. Ανά καιρούς είχα μέχρι και 2.000 ξένους στην επίβλεψή μου. Οι Ρώσοι δεν ήταν δυνατό να δουλέψουν παραπάνω απ’ ό,τι δούλευαν, γιατί το φαγητό ήταν κακής ποιότητας και πολύ λίγο. Η Διεύθυνση των Εργων όμως απαιτούσε ακόμα μεγαλύτερη απόδοση από αυτούς». (Ντοκουμέντο D-305, ΠΔΝ). Σε υπόμνημά του με ημερομηνία 20 Μαρτίου 1942, ένας από τους Διευθυντές της επιχείρησης είχε γράψει σχετικά με την κακομεταχείριση των Σοβιετικών αιχμαλώτων: Οταν «κάποιος έχει να κάνει με Μπολσεβίκους» πρέπει «να τους ταΐζει με ξύλο αντί για φαγητό» (Ντοκουμέντο D-318, ΠΔΝ).

Η εξοντωτική εκμετάλλευση των εργατών είχε τα επιθυμητά για το κεφάλαιο αποτελέσματα. Τα καθαρά κέρδη του ομίλου εκτοξεύτηκαν από ένα παθητικό την ίδια χρονιά που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, σε 57.216.392 μάρκα μόλις δύο χρόνια μετά και 111.555.216 μάρκα το 1941. Η αξία του διπλασιάστηκε την περίοδο 1933 – 1942, ενώ μόνο το 1942 – 1943 αυξήθηκε κατά 80%!

Η επόμενη μέρα: Από κατηγορούμενοι κατήγοροι

Το 1943 υπήρξε χρονιά – σταθμός στη ροή του πολέμου. Η νίκη του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ σήμανε την αρχή του τέλους για τους Ναζί. Ο ιμπεριαλισμός, ωστόσο, προετοιμάζονταν ήδη για την επόμενη μέρα. Στα αρχεία του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών βρίσκουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση της Πρεσβείας της χώρας μας στην Ελβετία (Βέρνη, 4/12/1943), όπου περιγράφεται η συνάντηση του Σαχτ με τους Βρετανούς και Αμερικανούς ομολόγους του στο ΔΣ της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων (η οποία φαίνεται πως συνέρχονταν κανονικά, παρά το γεγονός ότι οι χώρες που μετείχαν σε αυτή βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση):

«α) Ο Δρ. Σαχτ επέμεινεν επί της σοβαρότητος του κινδύνου ον θα διέτρεχεν ολόκληρος η Ευρώπη εις περίπτωσιν άνευ όρων υποταγής της Γερμανίας εις την Σοβιετικήν Ρωσίαν.

β) Εις σχετικήν ερώτησιν των Αγγλοσαξώνων συναδέλφων του, ο Δρ. Σαχτ απήντησεν ότι ωμιλεί εξ ονόματος των μεγαλοβιομηχάνων και ανώτερων στρατιωτικών κύκλων της Γερμανίας.

γ) Οι Σύμμαχοι, κατά τον Δρ. Σαχτ, έχουν συμφέρον να δεχθούν συζήτησιν περί ανακωχής μετά των εκπροσώπων του σημερινού γερμανικού πολιτικού καθεστώτος, διότι μεταπολίτευσις επερχόμενη προ της ανακωχής θα συνεκλόνιζεν εις επικίνδυνον βαθμόν την εσωτερικήν τάξιν της Γερμανίας.

Η παραίτησις ή απομάκρυνσις του χιτλερικού συγκροτήματος θα ελάμβανε χώραν, κατά την πρότασιν ταύτην του Δρ. Σαχτ, αμέσως μετά τη συνομολόγησιν της ανακωχής».4

Δε γνωρίζουμε ποια τύχη είχαν οι προτάσεις του Σαχτ, αν, σε ποιο βαθμό, ή με ποιο τρόπο τελικά υλοποιήθηκαν. Αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε είναι ότι όταν ήρθε η ώρα να αποδοθούν ευθύνες στο κεφάλαιο για την αποφασιστική συνδρομή του στην άνοδο του φασισμού στην εξουσία, για την καταλυτική υλική – οικονομική υποστήριξή του στον πόλεμο και για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά της ανθρωπότητας (χρήση αιχμαλώτων πολέμου, εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, κλπ.) ο πέλεκυς έπεσε πολύ ελαφρά.

Από τα 24 διευθυντικά στελέχη της I. G. Farben στους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες (για εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας και κατά της ειρήνης, για λεηλασία, συμμετοχή στα SS, κλπ.) οι 11 αθωώθηκαν. Στους υπόλοιπους αποδόθηκαν ποινές κάθειρξης 1-7 χρόνια. Να σημειώσουμε ότι, μεταξύ άλλων, η I. G. Farben υπήρξε η κατασκευάστρια εταιρεία του Zyklon B, του αερίου δηλαδή που χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων. Ο Κρουπ και εννέα άλλα μέλη του ΔΣ του ομίλου του επίσης καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου σε φυλάκιση μέχρι και 12 χρόνια. Ο Σαχτ αθωώθηκε παρά τις ενστάσεις της σοβιετικής πλευράς. Κανένα από τα στελέχη των εταιρειών δυτικών συμφερόντων δεν αντιμετώπισε κατηγορίες και δεν τιμωρήθηκε.

Πόσοι γνωρίζουν σήμερα πως η μηχανογραφική οργάνωση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης – εξόντωσης (78 στο σύνολο), που υπήρξε καταλυτική στην «αποτελεσματική» λειτουργία τους, έγινε με τεχνολογία της IBM; Πως η Standard Oil προμήθευε με καύσιμα τόσο τους Συμμάχους όσο και τον Αξονα στη διάρκεια του πολέμου; Πως η ITT συνέδραμε σημαντικά στη βελτίωση του γερμανικού συστήματος πληροφοριών ή πως σχεδίασε τις βόμβες Focke – Wulfs που χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στα συμμαχικά στρατεύματα; Πως η General Motors κατασκεύασε χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό; Πως το 1941 η Fordwerke (εργοστάσιο της Ford στο Βερολίνο) υπήρξε υπεύθυνη για την προμήθεια του 1/3 σχεδόν του συνόλου των φορτηγών της Βέρμαχτ; Οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν «σκλάβοι εργασίας», προερχόμενοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις κατεχόμενες περιοχές. Το ίδιο και στη μονάδα της Ford στην Κολωνία, όπου τουλάχιστον 1.200 εργάτες ήταν Ρώσοι, πολλές φορές ανήλικοι, οι οποίοι πάρθηκαν από τα σπίτια τους με τη βία, για να δουλέψουν ως φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό στα εργοστάσια γερμανικών ή αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων.5

Και όμως, η μονάδα της Ford στη Κολωνία, όχι μόνο συνέχισε να λειτουργεί μετά τον πόλεμο, αλλά έλαβε και 1 εκ. δολ. σε αποζημιώσεις για τις ζημιές που υπέστη στη διάρκεια του βομβαρδισμού της πόλης από τους Συμμάχους! Η General Motors έλαβε επίσης 33 εκ. δολ. σε φοροαπαλλαγές από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσιά της σε Γερμανία και Αυστρία στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!6

Οι προανακριτικές έρευνες και οι εργασίες του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης σταμάτησαν απότομα στα μέσα του 1948, όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε να διακόψει τη χρηματοδότηση του προσωπικού του. Ολες οι εκκρεμείς υποθέσεις εγκαταλείφθηκαν και οι φάκελοι έκλεισαν.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1950 – 1951 ο John McCloy, Υπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στην Αμερικανική Ζώνη κατοχής της Γερμανίας, άρχισε να αμνηστεύει έναν – έναν όλους τους βιομηχάνους – τραπεζίτες που είχαν καταδικαστεί ως εγκληματίες πολέμου, όπως ο Κρουπ, τα στελέχη της I. G. Farben ή ο Φρίντριχ Φλικ (ένας από τους βασικότερους οικονομικούς υποστηρικτές του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, που επίσης αποκόμισε τεράστια κέρδη, χρησιμοποιώντας σκλάβους εργάτες που μίσθωνε από τα SS – υπολογίζεται ότι από τους 48.000 εργάτες που εργάστηκαν στις επιχειρήσεις του Φλικ, σχεδόν το 80% δεν επιβίωσε). Οι περιουσίες που είχαν κατασχεθεί επεστράφησαν, ενώ πολλοί αποκαταστάθηκαν στα διευθυντικά πόστα που είχαν και πριν.

Ο John McCloy δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Ως νομικός είχε στο παρελθόν εργαστεί εκπροσωπώντας τα συμφέροντα των Ροκφέλερ και της Τράπεζας Chase Manhattan (εκ των πλέον ένθερμων υποστηρικτών των Ναζί). Διετέλεσε υφυπουργός πολέμου (1941 – 1945), ενώ το 1947 διορίστηκε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ως Υπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία ανέλαβε την αναδιοργάνωση των μυστικών υπηρεσιών του Δυτικού τμήματος της χώρας, θέτοντας επικεφαλής της τον Ρέινχαρντ Γκέλεν, τον Ναζί εγκληματία πολέμου, που ήταν υπεύθυνος της αντισοβιετικής κατασκοπίας και καταζητούνταν από την ΕΣΣΔ για τα τερατώδη εγκλήματα που διαπράχθηκαν υπό την ηγεσία του στο Ανατολικό Μέτωπο. Την ίδια περίοδο, ο Αδόλφος Χοΐσινγκερ, πρώην Αρχηγός του Επιτελείου Στρατού της Βέρμαχτ, διορίστηκε Αρχηγός του Επιτελείου Στρατού της ΟΔ της Γερμανίας, ενώ στη συνέχεια τοποθετήθηκε Πρόεδρος της Μόνιμης Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ! Μετά τη Γερμανία ο John McCloy διετέλεσε Πρόεδρος της Τράπεζας Chase Manhattan (1953 – 1960), καθώς και του Ιδρύματος Φορντ (1958 – 1965).

Η μεταπολεμική ανάκαμψη των γερμανικών μονοπωλίων υπήρξε εντυπωσιακή. Λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση του Κρουπ, η εταιρεία του φιγουράριζε στη 12η θέση διεθνώς (σήμερα η Thyssen Krupp είναι μια πολυεθνική με πάνω από 670 θυγατρικές παγκοσμίως). Ο Φλικ έγινε επίσης ξανά ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Γερμανία. Η I. G. Farben, αν και χωρίστηκε σε 12 διαφορετικές εταιρείες μετά τον πόλεμο, σύντομα άγγιξε την κερδοφορία που είχε προπολεμικά. Ορισμένες εξ αυτών, όπως η Bayer (η γνωστή φαρμακοβιομηχανία), η Basf, η Agfa ή η Hoerst (η σημερινή Aventis) παραμένουν μέχρι τις μέρες μας σημαντικοί μονοπωλιακοί κολοσσοί της ΕΕ. Οπως έγραψε το περιοδικό TIME στις 7 Ιουλίου 1952 «η συμμαχική απόφαση να δοθεί η Farben πίσω στους αρχικούς της ιδιοκτήτες αποτελεί σταθμό στο δρόμο της γερμανικής ανάκαμψης». Να λοιπόν πώς οικοδομήθηκε το «δυτικογερμανικό θαύμα», που αξιοποιήθηκε ως αιχμή του δόρατος ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής Ευρώπης.

Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, τα μονοπώλια βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της ΕΣΣΔ. Παράλληλα, επένδυσαν μεγάλα ποσά ώστε να καλύψουν το παρελθόν τους, επιχειρώντας να ξαναγράψουν την Ιστορία και επαναπροσδιορίσουν τη λαϊκή μνήμη. Είναι όμως μια ιστορία που έχει γραφτεί με αίμα. Και όπως είναι γνωστό το αίμα δε ξεπλένεται εύκολα…

Σημειώσεις:

1. Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης (από δω και πέρα ΠΔΝ), Τόμος 1, Κεφάλαιο VIII

2. Από ομιλία του Γ. Κρουπ, 26 Ιανουαρίου 1934, Ντοκουμέντο D-392, ΠΔΝ

3. Simpson S (1995) «The splendid blond beast» (Common Courage Press) σελ.84

4. Φάκελος 36.2 του 1944, Κυβέρνηση του Καΐρου (Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του ΥΠΕΞ)

5. Βλέπε ενδεικτικά BBC News, 23/2/1998, Silverstein K (2000) «Ford and the Fuhrer», στο «The Nation», τεύχος 3, σελ.14, Higham Ch (1983) «Trading with the Enemy» (Delacorte Press) σελ.1-33, ACSA Press Release, 13/7/2003, κ.α.

6. Βλέπε Logsdon J R (1999) «Power, ignorance and anti-Semitism», στο «Hanover Historical Review» και Higham Ch (1983), όπως πριν.
Του

Αναστάση ΓΚΙΚΑ

Μονοπώλια και Φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται

Καβάλα Ώρα Μηδέν!

«Έπρεπε να μας σταματήσουν όσο ήμασταν μικροί, όταν μεγαλώσαμε ήταν πια αργά» Α. Χίτλερ – Ο αγών μου

Όταν επιτέθηκαν στους αντι-εξουσιαστές αδιαφόρησες, γιατί δεν ήσουν αντι-εξουσιαστής. Όταν χτύπησαν τους αριστερούς, δεν είπες τίποτα, γιατί δεν ήσουν αριστερός. Όταν χτύπησαν τους απεργούς και τους «αγανακτισμένους», δε φώναξες, γιατί κοίταζες μόνο την δουλειά σου… και όταν χτύπησαν εσένα, γιατί πλέον ήσουν φτωχός και φώναζες για το ψωμί και την αξιοπρέπειά σου, δεν είχε μείνει κανείς να σε στηρίξει…

Όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων, καταλαβαίνουμε ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε μπει σε μία τροχιά δυσμενών εξελίξεων για όλους μας. Αρχικά με την υποδούλωση της χώρας στον οργανισμό των διεθνών τοκογλύφων (ΔΝΤ), η οποία συνοδεύτηκε από έναν, δίχως προηγούμενο, οικονομικό πόλεμο απέναντι σε όλους μας. Κάθε μέρα βλέπουμε βασικά αγαθά να γίνονται όλο και πιο ακριβά (ρεύμα, τρόφιμα,) την ανεργία να αυξάνεται, τους μισθούς να μειώνονται και μικρά καταστήματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες είναι που αποφασίσαμε να ορθώσουμε το ανάστημα μας και να απαιτήσουμε ένα αύριο που δεν θα είναι εφιαλτικό αλλά θα ζούμε με αξιοπρέπεια.

Την Παρασκευή, 9/12, διοργανώθηκε πορεία ενάντια στην φτώχεια και τον φασισμό. Εκεί είδαμε την πόλη μας να έχει καταληφθεί από ένα στρατό ΜΑΤ λες και είχε ξεκινήσει ο «τρίτος παγκόσμιος πόλεμος». Από την αρχή φάνηκαν οι διαθέσεις τους, που ήταν να διαλύσουν μία πορεία που ζητούσε τα αυτονόητα. Αυτή λοιπόν η επίθεση από το επίσημο κατοχικό κράτος του ΔΝΤ, που έχει ως πρωθυπουργό έναν διορισμένο τραπεζίτη, συνεχίστηκε το βράδυ του Σαββάτου στο Δημοτικό Κήπο, όπου η συμμορία της «πατριωτικής κίνησης» επιτέθηκε σε μια παρέα νέων, επειδή δεν της άρεσε η κόμμωση της, κάτω από τα βλέμματα «ανδρών» της ομάδας ΔΙΑΣ, φωνάζοντας, μάλιστα, «αν δεν τους μαζέψετε εσείς, θα το κάνουμε εμείς»… με επίδειξη αλυσίδας και μαχαιριού έδειξαν ποιες είναι οι «πατριωτικές» αξίες τους: Ο τσαμπουκάς της συμμορίας σε νέους που συχνάζουν σε πλατείες, είτε επειδή δεν έχουν λεφτά είτε επειδή το έχουν επιλέξει.

Τα παραπάνω περιστατικά, που κάθε άλλο παρά μεμονωμένα είναι, έρχονται να συμπληρώσουν ένα παζλ από «αγαθοεργίες» όπως ο σφαγιασμός γουρουνιού στην Παλιά Μουσική, επειδή ήταν παλιά τζαμί, και ο ξυλοδαρμός μαθητών – γκραφιτάδων το καλοκαίρι. Και τότε είχαν βγάλει πτυσσόμενο γκλοπ και μαχαίρι, ενώ οι αστυνομικοί είχαν φορέσει χειροπέδες στους αιμόφυρτους μαθητές, τους οποίους οδήγησαν στο τμήμα, όπου με σκανδαλώδη τρόπο δέχθηκαν «συστάσεις» από τα φασιστοειδή ενώ η οπλοφορία και οπλοχρησία των “πατριωτών” έκαναν φτερά από τη δικογραφία… Προφανώς θα πήγαν όπου και ο φάκελος της υπόθεσης «Βατοπεδίου» και «Siemens». Μία γεύση του «πατριωτισμού» αυτών που στο μέλλον θα επιτίθενται σε απεργίες και σε όποιον αμφισβητεί τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, πήραμε στις 17 Μαρτίου. Τότε οργάνωσαν αντι-συγκέντρωση σε πορεία διαμαρτυρίας για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του απεργού Γ. Καυκά από τα ΜΑΤ, φορώντας μάλιστα κράνη και κουκούλες: μάλλον άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι έχουν την χάρη… Η τελευταία «αγαθοεργία» ήταν η παρεμπόδιση συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στις 6/12 για τα χαράτσια της ΔΕΗ, επιστρατεύοντας σκυλιά μάχης (pit–bull), δείχνοντας ότι το πεδίο δράσης τους έχει επεκταθεί και σε άλλα κοινωνικά κομμάτια και έπεται συνέχεια…

Το σύνθημα και το θεωρητικό υπόβαθρο για αυτές τις επιθέσεις αναπτύχθηκε το Σάββατο 17/12, σε εκδήλωση με τον απόστρατο στρατιωτικό – εθνικιστή Α. Πετρόπουλο, στο ξενοδοχείο Galaxy της αλυσίδας Airotel. Εκεί «μάθαμε» ότι ο Σ. Πέτρουλας ήταν αλήτης, το Πολυτεχνείο οργανώθηκε από τους Εβραίους και την παιδεία την ελέγχουν οι κομμουνιστές και οι αναρχικοί… Μάλιστα κάλεσε τους «πραγματικούς Έλληνες» να προβούν σε δράση… Αυτό που είναι άξιο απορίας είναι ότι οι δήθεν πατριώτες όχι μόνο δεν έχουν κάνει κάποια πραγματική κίνηση ενάντια στην κατοχή από το ΔΝΤ, αλλά στο στόχαστρο τους είναι οι συνεπείς αντι-μνημονιακοί χώροι, ακόμη και οι «Αγανακτισμένοι»… Τόσο «πατριωτισμό» από την εποχή των γερμανο-τσολιάδων, των ταγματασφαλητών και των μαυραγοριτών είχαμε να δούμε… Παρόμοια σιγή ιχθύος επέδειξαν και όταν την Καβάλα επισκέφθηκε ο υποτιθέμενος μεγαλύτερος εχθρός τους, ο Τούρκος υπ. Εξωτερικών. Ο «πατριωτισμός» τους έκανε φτερά, χάριν προφανώς των υποδείξεων της αστυνομίας, χωρίς τις πλάτες της οποίας δεν βγαίνουν στον δρόμο. Στην εποχή της κρίσης το χρηματο-πιστωτικό σύστημα ξεθάβει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας τον φασισμό για να καθυποτάξει την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τους νεό-πτωχους. Τόσο σε κεντρικό πολιτικό σκηνικό με την συγκυβέρνηση του ΛΑΟΣ, όσο και στο παρασκήνιο με τις νέο-φασιστικές συμμορίες.

Όσα παραμυθάκια και να μοιράσουν σε μικρά ή μεγάλα παιδιά και όσες ρατσιστικές «φιλανθρωπίες κάνουν από Έλληνες για Έλληνες», δεν μπορούν να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό: Αυτόν των τραμπούκων της νέας κατοχής, που αναπαράγει όλες εκείνες της σάπιες αξίες του παλιού κόσμου που καταρρέει: Της μισαλλοδοξίας, της μικροψυχίας, της πνευματικής νωθρότητας και της υποταγής. Η εποχή μας βρωμάει από ολοκληρωτισμό, θυμίζοντας την εποχή του μεσοπολέμου (1919-38), τότε που ο καπιταλισμός έβγαλε στο προσκήνιο τον ναζισμό για να σταθεροποιήσει την οικονομία του με το γνωστό αποτέλεσμα: την καταστροφή της Ευρώπης. Ελπίζουμε ότι οι κοινωνίες δεν θα πέσουν για δεύτερη φορά στην ίδια παγίδα, θα κοιτάξουν ψηλά και θα ορθώσουν το ανάστημα τους για μία κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, αλλά απαιτεί και την ενεργό συμμετοχή ακόμη μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών, στον κοινό αγώνα για την απελευθέρωση.

Πολίτες ενάντια στη Φτώχεια και το Φασισμό

https://anarxikoikavalas.squat.gr/?p=1133

Παρασκευή 9 Δεκέμβρη: Στο κάλεσμα για ειρηνική πορεία ενάντια στην φτώχεια και τον φασισμό ανταποκρίνονται περίπου 200-250 πολίτες, ανάμεσα τους και πολλοί μαθητές και νέοι. Η πορεία σε φυσιολογικές συνθήκες θα έκανε τον καθιερωμένο γύρo του κέντρου, θα εξέφραζε το λόγo της και θα τερμάτιζε. Αντί αυτού είδαμε την πόλη να έχει καταληφθεί από ένα στρατό ένστολων τραμπούκων μεταφερόμενων από άλλες πόλεις… Με το που κατέβηκε η πορεία στον δρόμο, έδειξαν τις προθέσεις τους, που ήταν να κυκλώσουν την πορεία και με αυτό τον τρόπο να προκαλέσουν τρομοκρατία στους διαδηλωτές. Προς αποφυγή αυτής της κατάστασης, η πορεία έστριψε προς τον παραλιακό δρόμο και συνέχισε προς την Κουντουριώτου. Εκεί οι ένστολοι τραμπούκοι άρχισαν να πιέζουν την περιφρούρηση της πορείας, πίεση που έγινε ακόμη πιο έντονη έξω από το Α.Τ. όπου και επιτέθηκαν. Ακολούθησαν σκηνές άπειρου κάλλους με τους τραμπούκους να χτυπάν ακόμη και ανήλικες κοπέλες και με ασφαλίτες, που βρισκόντουσαν στον Κήπο, να φωνάζουν «Έρχεται η χούντα ρε μουνιά», ενώ πολύ πιο πριν στο ύψος της πλατείας Ελευθερίας να απευθύνονται προς την περιφρούρηση της πορείας και να λένε ότι θα πέσει ξύλο μετά μουσικής…

Το σκεπτικό ήταν να πραγματοποιηθεί μία πορεία, σε συνέχεια της πετυχημένης αντι-ρατσιστικής πορεία που είχε πραγματοποιηθεί το Φλεβάρη. Σε αντίθεση με την πρώτη, δεν θα επικέντρωνε στο ζήτημα των μεταναστών και των νέο-φασιστικών συμμοριών, αλλά θα άρθρωνε πολιτικό λόγo για αυτά που ζούμε στις μέρες μας: Την επιβολή συνθηκών φτώχειας και απόγνωσης στο μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού, η οποία συνοδεύεται από τον αυταρχισμό του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε όποιον διαφωνεί και αντιστέκεται (π.χ. το όργιο βίας απέναντι στους Αγανακτισμένους του Συντάγματος). Όπως και το πώς αυτό μεταφράζεται στην κοινωνία της Καβάλας με την εικόνα των κλειστών καταστημάτων, της αυξημένη ανεργία και το κλίμα παγωμάρας και απόγνωσης, να συμπληρώνεται από την σφαγή χοίρου στην Παλιά Μουσική, τον ξυλοδαρμό γκραφιτάδων – μαθητών και την αντι-συγκέντρωση σε πορεία διαμαρτυρίας για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του απεργού Γιάννη Καυκά. Κατάσταση που σφραγίστηκε με την κατάλυση όποιου προσχήματος αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, από τα ίδια τα κόμματα του κοινοβουλίου και ο διορισμός κυβέρνησης με επικεφαλής άνθρωπο του τραπεζικού συστήματος και υπουργών με φιλο-χουντική δράση.

Αυτά που γράφτηκαν στα κείμενα και τις αφίσες, επιβεβαίωσαν με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο η απόφαση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας να διαλύσει την πορεία, με προεξάρχοντες τον διοικητή ασφάλειας Σιμούδη και τον αναπληρωτή αστυνομικό διευθυντή Καβάλας ΑΒΡΑΑΜ ΚΟΣΚΕΡΙΔΗ(ο οποίος έδινε τις εντολές να ξυλοκοπούν τον κόσμο, καθως και έναν νεαρό με νοητική υστέρηση)… Είδαμε στα πρόσωπα τους την εκδικητικότητα για μία σειρά δραστηριοτήτων, όπως η προηγούμενη πορεία και η πρόσφατη αθώωση συντρόφου με την κατηγορία της «απείθειας». Η παρουσία μας στην Λαϊκή Συνέλευση στην Πλατεία Καπνεργάτη και σε δράσεις, μαζί με άλλους συμπολίτες μας, ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ και την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου – κάλεσμα για ένα ενιαίο & αυτόνομο εργατικό κίνημα. Νομίζουν ότι με το να κουβαλούν διμοιρίες από την Θεσσαλονικη & την Θράκη και χρησιμοποιώντας τους «πατριώτες» ως υποστηρικτικές δυνάμεις, θα καταφέρουν να φοβίσουν τους νεολαίους που κατέβηκαν στις 6 Δεκέμβρη και όσους αντιστέκονται. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν την θέση τους όλο και πιο δύσκολη, καθώς οι συνθήκες που γεννούν την δίκαιη οργή όλο και μεγαλύτερων κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, επιδεινώνονται όλο και πιο πολύ…

Η χούντα των τραπεζών κυβερνά πλέον μόνο με το μαστίγιο, ροκανίζοντας τον θρόνο της σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο αυταρχισμός της είναι η απόδειξη ότι έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο και βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Απέναντι της θα βρει το μέτωπο που θα βάλει ξανά στο τραπέζι το όραμα για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, το ζήτημα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.

Ευχαριστούμε τον τραπεζίτη – πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο, τους τραμπούκους των ΜΑΤ που ήρθαν από την Θεσσαλονίκη και όλους τους συνεργάτες τους

Κάλεσμα – πρόταση για ειρηνική, δυναμική και αυτό-περιφρουρούμενη πορεία ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, την φτώχεια και τον εκφασισμό. Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου, ώρα 18:00, Πλατεία Καπνεργάτη.

Ενάντια στον σύγχρονο – νέο ολοκληρωτισμό

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από μία γενική μετατροπή των συνθηκών διαβίωσης γύρω μας. Τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν συνεχώς τους υπηκόους με συγκεχυμένες και αντιφατικές ειδήσεις για την «κρίση» που αντιμετωπίζει η οικονομία. Μέσα σε αυτό το κατασκευασμένο κλίμα πανικού και απόγνωσης, καλούν τους υπηκόους να προβούν σε ακόμη μεγαλύτερες θυσίες για να «διασωθεί η χώρα, η οικονομία, η Ευρώπη.». Η λεγόμενη «κρίση» που διανύουμε μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Όμως, είτε είναι κατασκευασμένη είτε αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, αποτελεί το πλέον αισχρό πρόσχημα για να εξαπολύσουν, σε διεθνές επίπεδο, τα κράτη και τα κοράκια του χρηματοπιστωτικού συστήματος μία άνευ προηγουμένου επίθεση στα όποια «κεκτημένα των εργαζομένων-κοινωνιών». Ο πάλαι ποτέ κόσμος της επίπλαστης καταναλωτικής ευημερίας και της «κοινωνικής πρόνοιας», ως πρόσκαιρη συνθήκη κοινωνικής ειρήνευσης, αντικαθίσταται με μία συνεχή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Μέσα σε αυτή την κατάσταση, το κεφάλαιο μπορεί να ληστεύει ευκολότερα την κοινωνία και τους εργαζόμενους (μειώσεις μισθών, χαράτσια, ευέλικτες σχέσεις εργασίας) και το κράτος να δείχνει απροκάλυπτα το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό του αυταρχισμού και του ρυθμιστή-επιβολέα, με στρατιωτικούς όρους, των πλέων απάνθρωπων όρων διαβίωσης. Αποκορύφωμα των όλο και πιο ασφυκτικών μέτρων αποτελεί η κατάλυση της αντιπροσωπευτικής – αστικής δημοκρατίας, από κόμματα του ίδιου κοινοβουλίου, και ο διορισμός κυβέρνησης με επικεφαλή άνθρωπο του τραπεζικού συστήματος και υπουργούς με νέο-φασιστική δράση και αντιλήψεις. Αυτή η συμμαχία τραπεζών – μεγάλου κεφαλαίου και νέο-φασισμού, με τις ευλογίες των αστικών κομμάτων σε συνθήκες «κρίσης», θυμίζει εικόνες από την Ευρώπη του μεσοπολέμου (1918-39), και μπορεί να χαρακτηριστεί φασιστικοπόιηση – μετασχηματισμός προς τον νεο ολοκληρωτισμό.

Οι συνθήκες διαβίωσης γίνονται όλο και πιο ασφυκτικές, με μισθούς πείνας, μεγάλες περικοπές σε βασικά αγαθά, που ως τώρα ήταν αυτονόητα, όπως η παιδεία και η υγεία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ξεπροβάλλουν και οι αντιστάσεις των κοινωνικών στρωμάτων που συνεχώς φτωχοποιούνται. Από την Εξέγερση του Δεκέμβρη ΄08 ως το Κίνημα των Πλατειών, από τα κινήματα αυτό-μείωσης έως τους αγώνες των απεργών εργαζομένων. Αντιστάσεις που λαμβάνουν χώρα όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο πλέων και αρχίζουν να αποκτούν χαρακτηριστικά διεθνούς σύνδεσης, μίας και τα προβλήματα είναι κοινά παντού. Δίπλα στην καταστολή από τα επίσημα κράτη θα υπάρχει και το παρακράτος και όσοι επιδιώκουν συγκρούσεις με εθνωτικά χαρακτηριστικά. Από τους τραμπούκους του Μουμπάρακ ως τον μακελάρη της Νορβηγίας, από τα ΜΑΤ ως τους Χρυσαυγίτες.

Σε τοπικό επίπεδο την εικόνα των κλειστών καταστημάτων, την αυξημένη ανεργία και το κλίμα παγωμάρας και απόγνωσης, συμπλήρωσε η σφαγή χοίρου στην Παλιά Μουσική, ο ξυλοδαρμός γκραφιτάδων – μαθητών και η αντι-συγκέντρωση σε πορεία διαμαρτυρίας για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του απεργού Γιάννη Καυκά.

Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες οικονομικής και πολιτιστικής αθλιότητας, οφείλουμε να ορθώσουμε το ανάστημα μας. Απέναντι στις συνθήκες φτωχοποίησης, υποβάθμισης και κοινωνικού κανιβαλισμού να οικοδομήσουμε το μέτωπο που θα βάλει ξανά στο τραπέζι το όραμα για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, το ζήτημα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.

Πολίτες ενάντια στην φτώχεια και τον φασισμό

Απέναντι στον σύγχρονο εφιάλτη ενός κόσμου φτώχειας, εξαθλίωσης και εκφασισμού, ορθώνουμε το ανάστημα μας…

Πορεία ενάντια στον νέο ολοκληρωτισμό

Πολίτες ενάντια στην φτώχεια και τον φασισμό

https://anarxikoikavalas.squat.gr/?p=1074