Category Archives: Εργασιακά

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΒΦΛ ΣΤΙΣ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡIΟΥ 2022

Την Τρίτη 22/2/2022 θα εκδικαστεί στο δικαστικό μέγαρο της Καβάλας η δίκη των εργατικών διαφορών που αφορά στις πρώτες ομαδικές απολύσεις των 133 εργαζομένων του σωματείου της χημικής βιομηχανίας λιπασμάτων Καβάλας (ΒΦΛ). Στην ουσία, η δίκη αυτή είναι η πρώτη αντίδραση στις οργανωμένες επιθέσεις του κεφαλαίου στα σωματεία, που εξαπολύονται με αφετηρία τον νόμο Χατζηδάκη, που ισχύει από τον Ιούλιο του 2021. Τις απολύσεις αυτές ακολούθησαν οι τμηματικές ομαδικές απολύσεις των εργαζομένων των πετρελαίων της Καβάλας από τηνEnergean, όπως και αυτές που έχουν ανακοινωθεί για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ.
Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά τα συμφέροντα και ο στόχος των εργοδοτών είναι κοινός: τα σωματεία. Στην περίπτωση της ΒΦΛ, στον υπόδικο επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, έτεινε χείρα βοηθείας η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη μέσω του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ). Το ΑΣΕ είναι η διαιτητική διέξοδος με την οποία το κράτος, σε ρόλο διαιτητή, καλείται να γνωμοδοτήσει αν ο εργοδότης έχει ισχυρά επιχειρήματα ώστε να δικαιολογηθούν οι ομαδικές απολύσεις που ζητά εις βάρος των εργαζομένων. Το ΑΣΕ αποτελείται από 7 τακτικά μέλη, πέντε από τα οποία διορίζονται από την κυβέρνηση και από τα άλλα δύο, το ένα εκπροσωπεί την εργοδοσία και το άλλο τους εργαζόμενους. Ο εργοδότης καταθέτει το φάκελο με όλα τα οικονομικά, φορολογικά και επενδυτικά στοιχεία της εταιρίας/ ομίλου, το κόστος εργασίας, στοιχεία για το εργατικό δυναμικό και την αιτιολόγηση για την αναγκαιότητα των ομαδικών απολύσεων. Επίσης, στον φάκελο αυτόν κατατίθενται τα πρακτικά της διαβούλευσης που προηγήθηκαν με τους εργαζομένους. Αν δεν συμφωνήσουν εργοδότης και εργαζόμενοι, το ΑΣΕ πρέπει να εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση και να συγκαλέσει συνάντηση όλων των μερών.
Τα οικονομικά στοιχεία που κατατέθηκαν από τη διοίκηση της λιπασματοβιομηχανίας για τις απολύσεις του 2021, αφορούσαν στον ισολογισμό του μακρινού 2014. Ενώ οι παρατηρήσεις και οι καταθέσεις εκατοντάδων σελίδων των εργαζομένων, δόθηκαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή χωρίς έτσι να υπάρχει σκόπιμα ο απαραίτητος χρόνος για να αξιολογηθούν. Με την τακτική αυτή όμως, οι μεν εκλεγμένοι κρατικοδίαιτοι ψηφοφόροι της κυβέρνησης, μέλη του ΑΣΕ, δε χρειάστηκε να μελετήσουν τίποτε για μια απόφαση που ήταν προεξοφλημένη, οι δε εργαζόμενοι, δεν μπόρεσαν να καταθέσουνε τα δικά τους στοιχεία και να υπερασπιστούν στοιχειωδώς τα εργασιακά τους δικαιώματα. Είναι ενδεικτικό το γεγονός, ότι στη συνεδρίαση του ΑΣΕ κλήθηκε να καταθέσει από την έναρξη της συνεδρίασης μόνο η εργοδοτική πλευρά. Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες και με απούσα την εκπροσώπηση των εργαζομένων, το ΑΣΕ προχώρησε στην έγκριση των μαζικών απολύσεων υπό την εποπτεία της Γ.Γ. του υπουργείου εργασίας κ. Στρατινάκη.
Με μια ακόμη παρένθετη εταιρία, ο Λαυρέντης αποποιήθηκε των χρεών της και κατάφερε επιτέλους με τη βοήθεια του νομοσχεδίου Χατζηδάκη, να πραγματοποιήσει τις ομαδικές απολύσεις που πάλευε από το 2016. Μάλιστα, η απόφαση αυτή έρχεται κόντρα και στον εξωδικαστικό συμβιβασμό που είχαν κερδίσει οι εργαζόμενοι, ο οποίος υποχρέωνε την εταιρία να τους μεταβιβάσει με το ίδιο εργασιακό καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στις νέες εταιρίες, ενώ αναγνώριζε όλες τις παρένθετες εταιρίες που είχε δημιουργήσει ο Λαυρεντιάδης ως μία και τα χρέη σε ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιο και πρώτες ύλες κοινά. Ενώ πέντε χρόνια οι εργαζόμενοι βρίσκονται εκτός εργασίας, στη θέση τους έβαλαν ανειδίκευτους εργολαβικούς εργαζομένους ορισμένου χρόνου, γεγονός που ήταν γνωστό σε όλα τα μέλη του ΑΣΕ κατά τη συνεδρίαση του τμήματος ελέγχου ομαδικών απολύσεων.
Η παραποίηση των οικονομικών στοιχείων που παρουσίασε η διοίκηση της ΒΦΛ δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Οι εργοδότες συνηθίζουν να αποκρύπτουν την πραγματική οικονομική τους κατάσταση ανάλογα τα συμφέροντα τους. Αυτό είναι κάτι που θα έκανε οποιοσδήποτε απατεώνας, που θέλει να κλέψει το κράτος. Μόνο που η κυβέρνηση της ΝΔ λειτουργεί ως αρωγός των παραβάσεων και των αυθαιρεσιών των εταιριών, που με θρασύτητα πετούν δεκάδες οικογένειες στο δρόμο, στο όνομα του φιλελευθερισμού και της ανάπτυξης. Έτσι, στην περίπτωση των πετρελαίων, η Energean ποτέ δεν παρέδωσε τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία της εταιρίας, παρουσιάζοντας ένα Πρίνο καταχρεωμένο, κερδίζοντας επιχορηγήσεις εκατομμυρίων και προχωρώντας σε αποκλεισμό του σωματείου μέσω διαδοχικών απολύσεων που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Όπως και στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, όπου η κυβέρνηση της ΝΔ αποκρύπτει τα πάντα: περιβαλλοντολογική μόλυνση, πραγματικά οικονομικά στοιχεία, καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων, προκειμένου να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της. Φυσικά, η μοναδική διέξοδος των εργαζομένων να αντιδράσουν στην εργοδοτική παραβατικότητα και τη συνεργεία του κράτους, είναι τα σωματεία, για αυτό και βάλλονται.
Είναι σημαντική η παρουσία όλων μας στο δικαστήριο ενάντια στις παράνομες και καταχρηστικές απολύσεις των εργαζομένων της ΒΦΛ. Γιατί η ανοχή και η τυχόν έγκριση των πρώτων ομαδικών απολύσεων θα αποτελέσει ταφόπλακα στις εργατικές διεκδικήσεις και στον αγώνα για την κατάργηση του εργασιακού εκτρώματος του νόμου Χατζηδάκη. Η κοινωνική απραγία και συνενοχή στις πρακτικές Λαυρεντιάδη των παρένθετων εταιριών και των χρεών, αποδυναμώνουν τις εργατικές αντιδράσεις και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση.
Μπορεί οι καταπιεστές να λειτουργούν με μαφιόζικες πρακτικές, αλλά εμείς μιλάμε τη γλώσσα της αλληλεγγύης και του αγώνα απέναντι στους δυνάστες. Είναι αυτονόητο πως το εργασιακό καθεστώς που επιχειρούν να περάσουν κεφάλαιο και κράτος έχει ως συνέπεια τον οικονομικό εξευτελισμό, τη φυσική εξόντωση των εργαζομένων μέσα από εργατικά ατυχήματα και ατέλειωτες υπερωρίες, την καταστροφή και τη λεηλασία της φύσης. Στήνουμε τα κοινωνικά οδοφράγματα απέναντι στις πολιτικές της εξαθλίωσης και της μόλυνσης του περιβάλλοντος, καλούμε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας και του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος να παραστεί στις 22-2-2022 στο δικαστικό μέγαρο της Καβάλας και στις 26-2-2022 στην κοινή πορεία των σωματείων της ΒΦΛ, των πετρελαίων Καβάλας, της ΛΑΡΚΟ και της COSCO στην Αθήνα, για να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό τον θίασο των παραλόγων.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΦΛ, KAVALA OIL, COSCO ΚΑΙ ΛΑΡΚΟ.
ΤΑΞΙΚΗΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Αυτόνομο Στέκι Καβάλας
Πανό για το κάλεσμα αλληλεγγύης και μοίρασμα κειμένου στη λαϊκή αγορά της Καβάλας

Πέμπτη 27/01/2022, Πλατεία Καπνεργάτη, Καβάλα, στις 18:00, Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο συμπαράστασης των εργαζομένων στα πετρέλαια

Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο συμπαράστασης των εργαζομένων στα πετρέλαια.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε στην Καβάλα άλλη μια εργοδοτική επίθεση στις βιομηχανίες υψηλής όχλησης της περιοχής. Μετά την απόλυση των 130 εργαζομένων από τη βιομηχανία φωσφορικών λιπασμάτων (ΒΦΛ), σειρά, όπως ήταν αναμενόμενο, πήραν οι 240 εργαζόμενοι και το σωματείο των πετρελαίων της Καβάλας. Η Energean που διαχειρίζεται πλέον τις χερσαίες και θαλάσσιες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, επιχείρησε να αλλάξει τις συμβάσεις αορίστου χρόνου και να μειώσει το προσωπικό. Για να το πετύχει αυτό, έπρεπε πολύ απλά να εμφανίσει οικονομική ζημία, χαμηλή παραγωγή και να κάμψει την προβλεπόμενη αντίσταση των εργαζομένων, χτυπώντας το σωματείο και τη συνδικαλιστική του δράση.

Με δούρειο ίππο το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, η Energean πήρε την απαραίτητη νομοθετική και πολιτειακή έγκριση, για να προχωρήσει σε εφαρμογή του σχεδίου της. Με τη βοήθεια του κράτους και της συντεταγμένης πολιτείας, διατάζει την εισβολή των ΜΑΤ στις χερσαίες εγκαταστάσεις των πετρελαίων στην Ν. Καρβάλη Καβάλας. Αυτή έμελε να είναι η χειρότερη στιγμή στη μεταπολιτευτική εργατική ιστορία του ελλαδικού χώρου. Με κίνδυνο ενός γενικότερου ατυχήματος, λόγω έκρηξης των εγκαταστάσεων από τη χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης και τροχών κοπής σιδήρου από την πλευρά της ΕΛΑΣ, οι χώροι εργασίας μετατράπηκαν σε κρατητήρια, και οι κλούβες σε προσωρινά κελιά. Προσήχθησαν 174 εργαζόμενοι, από τους οποίους οι 17 (μαζί και τη διοίκηση του σωματείου) συλλαμβάνονται.

Με την αλλαγή του χρόνου και αφού ¨αποκαταστάθηκε¨ η τάξη με το σπάσιμο της περιφρούρησης ασφαλούς λειτουργίας του εργοστασίου, οι εργαζόμενοι έπρεπε να αποφασίσουν αν θα υποκύψουν στους όρους της εταιρίας ή θα συνεχίσουν τον αγώνα τους. Για κακή τύχη της διευθύνουσας συμβούλου και country manager της Energean, Κ. Σαρδή, το σύνολο των εργαζομένων που υπέκυψαν στους οικονομικούς βασανισμούς και τις πιέσεις θα είναι μόλις 11 άτομα. Το σωματείο του Πρίνου αποφασίζει να προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας και η Energean απαντά με τις πρώτες 24 απολύσεις εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο που μέσα στις πρώτες απολύσεις είναι σύσσωμη η διοίκηση του σωματείου. Με σύμμαχο το χρόνο, αλλά και τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, η εταιρία αποφασίζει τον αργό οικονομικό θάνατο των εργαζομένων, απολύοντας 24 από αυτούς κάθε μήνα και ευελπιστώντας μέσα από αυτό τον εργασιακό βασανισμό, στο “σπάσιμο” και άλλων εργαζομένων.

Με χειροπιαστό παράδειγμα την κατάσταση που επικρατεί μέχρι και σήμερα στη ΒΦΛ, η απομάκρυνση του έμπειρου προσωπικού και η καταστροφή των σωματείων, έφερε εργατικά ατυχήματα, μηδαμινή συνδικαλιστική προστασία στους νέους εργαζόμενους απέναντι στην εργοδοσία, εργολαβικές συμβάσεις, κατώτερους μισθούς και μεγάλη περιβαλλοντολογική μόλυνση στην περιοχή.

Μάλιστα, σε πολύ σύντομο χρόνο από τότε που η Energean επέβαλε τα εργολαβικά συνεργεία και απομάκρυνε το μόνιμο προσωπικό, η ασφάλεια στις εγκαταστάσεις των πετρελαίων δείχνει να βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο. Το σύστημα των πυρσών (Gas Flare), που αποτελεί την κορωνίδα της ασφαλούς λειτουργίας μιας πετρελαϊκής εγκατάστασης, παρουσίασε μια ασυνήθιστη εικόνα. Οι πύργοι αυτοί με τη φλόγα στην άκρη τους, καίνε τις εκπομπές μεθανίου και άλλων τοξικών απαερίων (25 φορές πιο επιβλαβή από το διοξείδιο του άνθρακα), ώστε να μην εισέλθουν στην ατμόσφαιρα. Οι εγκληματικοί χειρισμοί των στελεχών της Energean οδήγησαν στο σβήσιμό τους, γεγονός που δεν έχει συμβεί ποτέ εδώ και 40 χρόνια! Οι πυρσοί έσβηναν ΜΟΝΟ για τη συντήρηση κατά τη διάρκεια του SHUT DOWN και αμέσως μετά άναβαν και πάλι, επαναφέροντας την ασφάλεια στις εγκαταστάσεις.

Η μόνη ρεαλιστική αντιμετώπιση που μπορεί να σταματήσει τη λεηλασία της φύσης και των εργατικών κεκτημένων είναι οι κινηματικές διαδικασίες και οι εργατικοί αγώνες από τα κάτω, όταν αυτοί είναι απόλυτα αλληλοεξαρτώμενοι και συνδεμένοι μεταξύ τους. Ο σεβασμός στη φύση και την προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι προέκταση της καθημερινής μας πολιτικής συμπεριφοράς και να συμπορεύεται με τις κοινωνικές διεκδικήσεις. Η εργατική μας συνείδηση πηγάζει από τον αδιαπραγμάτευτο σεβασμό στο περιβάλλον και την αλληλεγγύη μας στις αντιστάσεις αγώνα χωρίς ανταλλάγματα. Δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ πράσινη ανάπτυξη φιλική προς το περιβάλλον που να ελέγχεται από το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει συμφωνία μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, όταν αυτή χειραγωγείται και διαμορφώνεται από τις κυβερνήσεις. Τα φαινόμενα αυτά των ομαδικών απολύσεων και της ποινικοποίησης των σωματείων και της συνδικαλιστικής δράσης δεν πρόκειται να μείνουνε μόνο σε αυτές τις βιομηχανίες. Έχουν μεγάλες αυταπάτες όσοι πιστεύουν ότι ο νόμος Χατζηδάκη δε θα ακουμπήσει άλλους κλάδους ή το δημόσιο. Μόνο οι αγώνες θα μας βοηθήσουν να κερδίσουμε τη μάχη με το κεφάλαιο και το κράτος απέναντι στη λεηλασία της φύσης, τον εργασιακό μεσαίωνα και την καταστροφή των ζωών μας.

Στηρίζουμε και θα συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο που καλείται από όλους τους φορείς και τα σωματεία της Καβάλας την Πέμπτη 27/1 και ώρα 18:00 στην πλ. Καπνεργάτη. Καλούμε όλες τις αγωνιζόμενες ομάδες, συλλογικότητες και ατομικότητες να στηρίξουν τη συγκέντρωση αυτή και να σταματήσει άμεσα η εφαρμογή του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη, που έχει ως αποτέλεσμα τη ρύπανση και την ανεργία.

Έχουμε πόλεμο με το κράτος και τα τσιράκια του.

Η ανάπτυξη τους, ο θάνατος μας!

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

10 ΙΟΥΝΗ 2021 ΟΛΕΣ – ΟΛΟΙ – ΟΛΑ , ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ 10 π.μ. , ΚΑΒΑΛΑ

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΙΑΤΑΖΕΙ – Η Ν.Δ. ΕΚΤΕΛΕΙ: ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΟΥΛΟΙ 
         Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τα εργασιακά συνοψίζει την εικόνα που έχουν όσοι ασπάζονται τον νεοφιλελευθερισμό για τα συστατικά που θα πρέπει να στοιχειοθετούν τον κοινωνικό όρο “εργασία”  από’ δώ και στο εξής. Ο συγκεκριμένος υπουργός εργασίας  και το εν λόγω σχέδιο νόμου προσωποποιούν όλα όσα η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου δρομολόγησε από το 2012,συνυπογράφοντες τα σχετικά μνημόνια με τους εκπροσώπους της διεθνούς οικονομικής μαφίας (τρόικα).Η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. κρίνει ότι, ύστερα από περίπου 10 χρόνια, έφτασε η κατάλληλη ώρα για έναν πρώτο μεγάλο σταθμό αυτής της δρομολόγησης και κατεβάζοντας με θρασύτητα αυτό το νομοσχέδιο για διαβούλευση, αποπειράται να κάνει ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα προς την κατεύθυνση της  βαθμιαίας ισοπέδωσης των κοινωνικών-εργασιακών σχέσεων και της υπαγωγής τους στους νόμους της αγοράς. Με άλλα λόγια, όσα οι Σαμαράς-Βενιζέλος υπέγραψαν με θράσος τότε, έρχονται οι Μητσοτάκης-Χατζηδάκης και η λυκοπαρέα τους να εφαρμόσουν με κυνική συνέπεια τώρα.
         Ασφαλώς οι δράστες αυτού του επιχειρούμενου κοινωνικού εγκλήματος δεν είναι μόνοι τους. Έχουν συμμάχους. Πρώτος και καλύτερος σύμμαχος τους είναι ολόκληρο το αντιπολιτευτικό τόξο ,το οποίο, εκτός από τη πάγια συμμετοχή του στο πολιτικό θέατρο του κοινοβουλευτικού παζαρέματος της εξουσίας, είχε ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπογραφή και εφαρμογή του 1ου,2ου των μνημονίων (ΚΙΝΑΛ) και του 3ου,4ου (ΣΥΡΙΖΑ).Επιπρόσθετα, και στο ίδιο κλίμα, η μεσολάβηση της 5ετούς κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε κατευναστικά απέναντι σε κοινωνικές αντιδράσεις, δεδομένου ότι -πάντοτε- η άνοδος στην εξουσία δήθεν κοινωνικά ευαίσθητων κυβερνήσεων ύστερα από δριμεία επίθεση σε κεκτημένα με αγώνες ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, απορροφά τους κραδασμούς που συνεπάγεται η διαδικασία εγκατάστασης της νέας πραγματικότητας (ή της νέας τάξης πραγμάτων, όπως θά ‘λεγαν κάποιοι 80 περίπου χρόνια πριν).Μείζων και καίριας σημασίας σύμμαχος των κυβερνώντων υπήρξε ο ψυχολογικός πόλεμος που δέχθηκε η ελληνική κοινωνία επί 10 και πλέον χρόνια. Καθ’όλη αυτή τη περίοδο ,η ελληνική κοινωνία δέχεται τον ανελέητο μιντιακό  ψυχολογικό βομβαρδισμό σε όλες τις πτυχές της πραγματικής ζωής της (οικονομική εξαθλίωση ,πανδημία covid-19) αλλά και διαστρέβλωσής τους (δήθεν επαπειλούμενη ατομική ασφάλεια, δήθεν απειλητικοί ξένοι μετανάστες που βάσει σχεδίου εποφθαλμιούν την ελληνικότητα της χώρας, δήθεν ανά πάσα ώρα επικρεμάμενος κίνδυνος πολέμου με την γείτονα χώρα και ένα πλήθος άλλων ψεμάτων, που σκοτεινιάζουν και δηλητηριάζουν την ηρεμία που απαιτεί η ανθρώπινη ψυχή για να είναι ισορροπημένη και σε θέση να αντιδρά).Αυτή η γνώριμη σε όλους μας κατάσταση εκβάλλει σε έναν τόπο που κατοικείται από καθημαγμένους ανθρώπους, υποταγμένους στη κατευθυνόμενη από άλλους μοίρα τους και, κυρίως, έτοιμους να ανεχθούν τον κάθε τυχάρπαστο λογιστή Χατζηδάκη να επηρεάσει τη ζωή τους.
          Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, όσο ευυπόληπτος πολίτης και αν είναι ,όσο νομοταγής και αν δηλώνει, όσο πρόθυμος και αν είναι να υπακούσει σε όσα οι αμερικανοσπουδασμένοι “άριστοι” του/της πλασάρουν ως αληθινά και ωφέλιμα. Όμως, τί μας πλασάρουν ότι είναι για το καλό όσων εργάζονται; Ας δούμε:
-καταγγελία σύμβασης εργασίας.
           Ανατρέπεται εκ βάθρων το σύστημα καταγγελίας σύμβασης της εργασίας. Καταργείται δηλαδή το νομικό πλαίσιο εργασιακής σύμβασης που ισχύει εδώ και 101 χρόνια (νόμος 2112/1920).Επιγραμματικά, όταν μία τέτοια καταγγελία κριθεί ως άκυρη ο/η εργαζόμενος/η έχει το δικαίωμα για επιστροφή στην εργασία του/της και στη καταβολή σε αυτόν/η μισθών υπερημερίας, δηλαδή των μισθών από την ημέρα της άκυρης καταγγελίας μέχρι και την επιστροφή του/της στην εργασία.
            Με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη (άρθρο 65) ο/η εργαζόμενος/η δεν θα έχει την παραπάνω δυνατότητα, και επιπλέον, δεν θα έχει νόημα η προσφυγή στην Δικαιοσύνη, αφού το τελικό ποσό που θα λαμβάνει ο/η εργαζόμενος/η -όταν κριθεί τελεσίδικα ως άκυρη η καταγγελία της σύμβασής του/της- θα είναι εξαιρετικά μειωμένο σε σχέση με την εώς τώρα ισχύουσα ρύθμιση. Επιπλέον, δεν θα έχει δυνατότητα για επιστροφή στην εργασία του/της.
             Ουσιαστικά, πρόκειται για την κατάργηση της δυνατότητας δικαστικού ελέγχου της καταχρηστικής απόλυσης ,ενός από τους θεμελιώδεις πυλώνες του εργατικού δικαίου και μιας από τις ελάχιστες δικλίδες εξισορρόπησης της συντριπτικής δύναμης του εργοδότη εις βάρος του/της εργαζόμενου/ης στην διαπραγματευτική σχέση.
-Διευθέτηση ωραρίου.
              Στόχος της συγκεκριμένης ρύθμισης είναι η μείωση του εργατικού κόστους που συνεπάγεται την μείωση των εισοδημάτων του/της εργαζόμενου/ης. Έτσι καταργείται ουσιαστικά και επίσημα το 8ωρο,100 χρόνια μετά τη νομοθέτησή του, εφόσον πλέον θα χρειάζεται μόνο μία έγγραφη συμφωνία ανάμεσα στον/στην εργαζόμενο/η και τον/την εργοδότη/τρια. Είναι εύκολα αντιληπτό, βεβαίως, ότι τα περιθώρια ελευθερίας που έχει ένας εργαζόμενος που διαπραγματεύεται ατομικά την εργατική του δύναμη να αρνηθεί ή να επηρεάσει μία τέτοια συμφωνία είναι ελάχιστα.
               Ο/Η εργαζόμενος/η για την πέρα από το νόμιμο ωράριο απασχόλησή του/της (8ωρο) δεν θα δικαιούται προσαύξηση για υπερεργασία και υπερωρία. Είναι σαφές ότι  έτσι θεσμοθετούνται οι απλήρωτες υπερωρίες που θα “καλύπτονται” από ρεπό ή άδειες, αυξάνοντας έτσι οι δικτάτορες της οικονομίας κατά 20 ώρες εβδομαδιαίως τον χρόνο εργασίας, δίχως αντίστοιχη αύξηση αποδοχών.
                Σημειωτέα και η λεγόμενη “εργασιακή ευελιξία” με τα ωράρια λάστιχο που ξεφτιλίζουν τον προσωπικό χρόνο του/της εργαζόμενου/ης και αποδιοργανώνουν την όποια προσπάθεια ή σκέψη του/της για αντίσταση και σε πρακτικό επίπεδο.
-Υπερωρία.
                Πλέον, αυτός/ή που εργάζεται θα δικαιούται λιγότερη μισθολογική προσαύξηση, κάτι που περιγράφεται λεπτομερώς στο άρθρο 57 του νομοσχεδίου Χατζηδάκη.
-Παροχή πρόσθετης εργασίας στην σύμβαση μειωμένου ωραρίου (part time).
                Η νέα ρύθμιση (άρθρο 56) προβλέπει την υποχρέωση του/της εργαζόμενου/ης σε part time καθεστώς να παράσχει πρόσθετη εργασία και σε ωράριο που δεν είναι συνεχόμενο, σε σχέση με το συμφωνημένο ωράριο της ίδιας ημέρας. Κοντολογίς, κάποιος/α που εργάζεται τις πρωινές ώρες, θα μπορεί να κληθεί να εργαστεί και τις απογευματινές.
-Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την Κυριακή.
                Το άρθρο 62 που επιλαμβάνεται του συγκεκριμένου ζητήματος, προβλέπει την πλατειά διεύρυνση των εργασιακών κλάδων των οποίων οι εργαζόμενοι/ες θα μπορούν να απασχοληθούν και την Κυριακή, ένα ξεκάθαρο δηλαδή βήμα προς την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
-Συλλογικές σχέσεις εργασίας. 
                 Με το άρθρο 82 του νομοσχεδίου οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα υπάγονται στη νεοσυσταθείσα ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.,μία ελεγκτική υπηρεσία στην οποία θα δίνουν λόγο ηλεκτρονικά όλα τα σωματεία για πάσης φύσεως στοιχεία (έδρα, αριθμό μελών κ.α.),ενώ η νέα αυτή υπηρεσία θα επικυρώνει την υποχρεωτική δυνατότητα για εξ αποστάσεως συμμετοχή στις αρχαιρεσίες και, συνεπώς, την ηλεκτρονική ψηφοφορία επίσης.
-Απεργία.
                 Η κήρυξη της απεργίας (άρθρο 90) καθίσταται όχι ζήτημα δυναμικό και υπόθεση των εργαζομένων αποκλειστικά, αλλά ένα ζήτημα στατικό και λίγο εώς πολύ υπολογίσιμο ως προς τις συνέπειες, τη διάρκειά του και τις διαστάσεις που μπορεί να προσλάβει.
                  Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι για την κήρυξη απεργίας -αλλά ακόμη και για ολιγόωρες στάσεις εργασίας- τα σωματεία θα πρέπει εγγράφως και μέσω δικαστικού επιμελητή να ενημερώνουν τον εργοδότη/τρια για την ημέρα και την ώρα έναρξης και λήξης της, τη μορφή αυτής, τα αιτήματά της και τους λόγους που τα θεμελιώνουν.
                   Με το δε άρθρο 92 περί προπαγάνδισης και άσκησης ψυχολογικής βίας υπέρ μίας απεργίας, καταργείται στη πραγματικότητα η δυνατότητα των σωματείων να περιφρουρούν τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους, αφού μία απεργιακή περιφρούρηση ή ένα απεργιακό σύνθημα έξω από το χώρο εργασίας εύκολα θα βαφτίζεται “άσκηση ψυχολογικής βίας” και θα οδηγεί στην κήρυξη της απεργίας ως παράνομης ,με τους απεργούς να διώκονται και ποινικά!Προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι διατάξεις των άρθρων που προβλέπουν για πρώτη φορά την αστική ευθύνη σε βάρος των συνδικαλιστών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως και η απαγόρευση κήρυξης απεργίας που κρίθηκε παράνομη από την αντίστοιχη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση για το ίδιο θέμα. Ουσιαστικά με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη τίθεται υπό διωγμό, ακόμη και ποινικό, το απεργιακό δικαίωμα και η συγκεκριμένη διάταξή του έρχεται να “κουμπώσει” με την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, που ψήφισε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (νόμος 4512/2018) περί απαρτίας του 50+1% στις Γενικές συνελεύσεις.
                   Αυτά περιλαμβάνει μία αδρομερής παρουσίαση των όσων υποτιμητικών περιέχει για τους αγώνες που πραγματοποίησαν ακόμα και οι ίδιοι οι πρόγονοι μας στην Καβάλα, το σχέδιο νόμου Χατζηδάκη που προωθούν η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα αφεντικά της. Δεν μας πτοούν τα “δολώματα” του νομοσχεδίου περί άδειας πατρότητας ή περί αποζημίωσης εργατοτεχνίτη και κάποιες άλλες διατάξεις του, που υπολογισμένα προστέθηκαν με στόχο την αλίευση της κοινωνικής συναίνεσης. Τέτοια ψίχουλα, καθώς και άλλα που θα δοθούν στο μέλλον, είναι επίτηδες τοποθετημένα στη παγίδα που μας στήνουν, ώστε να παρουσιαστούν σαν σημάδια υποχώρησης των κυβερνώντων ή σαν νίκες των εργαζομένων από την τωρινή αντιπολίτευση και αυριανή κυβέρνηση (βλ. ΣΥΡΙΖΑ).Τέτοια ξεροκόμματα υπάρχουν σε όλα τα νομοσχέδια και σε όλους τους νόμους των αστικών κομμάτων και προσομοιάζουν (ή θα προσομοιάσουν όταν χρειαστεί) με δείγματα καλής θέλησης από τους διοικητές του δημόσιου βίου, ακριβώς όπως, για παράδειγμα θα συμβεί με τον νόμο Κεραμέως στην Παιδεία, του οποίου βασικότατο μέλημα είναι η διευκόλυνση της σταδιακής εισχώρησης του ιδιωτικού κεφαλαίου στην εκπαίδευση, και όχι η εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (η οποία δεν πρόκειται καν να ιδρυθεί).
                     Η πρώτη γραμμή άμυνας του κοινωνικά ανήσυχου ή/και αγωνιζόμενου κόσμου πλέον τοποθετείται όχι απέναντι σε ένα κόμμα, κάποιο πρόσωπο ή κάποια παράταξη, αλλά απέναντι σ’ έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης και λειτουργίας που επιθυμεί διακαώς να επιβάλλει η κυρίαρχη τάξη με τους υπηρέτες της σ’ εμάς ,τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας που μοχθούμε, χάνουμε τις ζωές μας, πλήττεται η υγεία και η σωματική και ψυχολογική ακεραιότητά μας για να ζουν αυτοί πλουσιοπάροχα και να μας διοικούν από τα στολισμένα με ελληνικές, χριστιανικές και ευρωπαϊκές σημαίες γραφεία τους. Η δική μας όμως σημαία είναι αυτή της εξέγερσης, της ελευθερίας και του δικαιώματός μας να ορίζουμε μόνοι/ες μας τις ζωές μας, εναντιωμένοι πάντα, εκτός των άλλων, και σε κάθε ρεφορμιστικό μόρφωμα που  η αστική δημοκρατία σκαρφίζεται ενίοτε για να μας υπνωτίσει.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

 

Το Φαινόμενο ΒΦΛ στην Καβάλα, μοίρασμα Ακάνθινο στη λαϊκή αγορά, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος

Σάββατο 05/06/2021, έγινε μοίρασμα του Ακάνθινου (άτακτο έντυπο από το αυτόνομο στέκι Καβάλας), στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος, στη λαϊκή αγορά της πόλης, με θέμα τη ρύπανση  από τη ΒΦΛ. 

Η 1η ΜΑΗ ΔΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΣΑΒΒΑΤΟ 1η ΜΑΗ, ΣΤΙΣ 11:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ, ΚΑΒΑΛΑ 2021

Το Σάββατο 1η Μάη 2021, στις 11:00 το πρωί, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση – μικροφωνική, στην πλατεία Καπνεργάτη, στην Καβάλα, από περίπου 30 άτομα. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο και το καινούριο φύλλο της εφημερίδας ”άπατρις”. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από τον κόσμο που έκανε τα ψώνια του στην αγορά της πόλης, λόγω των ημερών. Επίσης, οι μπάτσοι περιφέρονταν  ”διακριτικά” γύρω από το σημείο συγκέντρωσης.

Η 1η ΜΑΗ ΔΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας, και πιο συγκεκριμένα, στο ναδίρ της υγειονομικής αντοχής του δημόσιου συστήματος υγείας και λίγο πριν το άνοιγμα των συνόρων για την επίσημη έναρξη της τουριστικής περιόδου. Είναι σαφές προς όλους μας, βλέποντας αυτόν τον συσχετισμό, πως η κρατική διαχείριση της πανδημίας μέσω των αλλεπάλληλων περιόδων καραντίνας, τον οικονομικό στραγγαλισμό εργαζομένων- επιχειρήσεων και την καταστολή, δεν είχε ποτέ ως στόχευση να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές ανάγκες απέναντι στον φονικό ιό. Και αυτό γιατί το κράτος ποτέ δε θωράκισε το δημόσιο σύστημα υγείας με προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού και ποτέ δεν κάλυψε τις ανάγκες των νοσοκομείων σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Αντιθέτως προώθησε και συνεχίζει να νομοθετεί μια σειρά αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων, χορηγώντας εκατομμύρια στα φερέφωνα της εξουσίας (ΜΜΕ) και επιχειρώντας τη δόμηση ενός αστυνομικού κράτους με τον συνεχή εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας και τις χιλιάδες προσλήψεις σε αυτά.
Αποδέκτης αυτής της ολοκληρωτικής επίθεσης του κράτους, είναι η πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου. Εργαζόμενοι, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, φυλακισμένοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές και νεολαίοι. Άλλοτε, μέσω εργασιακών καταπατήσεων, αποκλεισμών, απομονώσεων και οικονομικών στραγγαλισμών, και άλλοτε, μέσω καταστολής των διεκδικήσεων των ελεύθερων χώρων, των ανοικτών πανεπιστημίων, του ίσου δικαιώματος στην περίθαλψη και στη ζωή, η πολιτική διαχείριση έγινε συνώνυμο της απαγόρευσης και η ατομική ευθύνη ορισμός της υπαιτιότητας.
Αφού η κυβέρνηση της ΝΔ έφτασε την καταστολή στο έπακρο, προσπάθησε να ποινικοποιήσει κάθε μορφή εργασιακής διεκδίκησης, κάθε αντίδραση στα νομοθετικά της εκτρώματα, πλέον επιχειρεί να περάσει και ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο που θα ζήλευαν μέχρι και οι φεουδάρχες του μεσαίωνα. Κατάργηση του οχτάωρου και σύνδεση του ωραρίου και της σχέσης εργασίας με την παραγωγικότητα κάθε επιχείρησης ή κλάδου. Πλήρης κατάργηση και απομόνωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και απελευθέρωση των ατομικών, δήθεν προς όφελος και επιλογή του εργαζόμενου. Εκτίναξη του επιτρεπόμενου ορίου υπερωριών στις 150, για όλους τους κλάδους της οικονομίας, με ταυτόχρονη μη καταβολή της προσαύξησης (λόγω υπερωρίας) ή συμψηφισμό απλήρωτων υπερωριών με μειωμένο ωράριο ή ρεπό. Εργάσιμη εβδομάδα διάρκειας 30-50 ωρών (με συνδυασμό 6ωρης και 12ωρης απασχόλησης), και “Ευέλικτη” τηλεργασία πλήρους, μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Και φυσικά κατάργηση του πενθήμερου (εργασία και το Σαββατοκύριακο), την ίδια στιγμή που εργαζόμενοι που βρίσκονται σε αναστολή δεν ξέρουν αν θα επιστρέψουν στις εργασίες τους.
Η μείωση του κατώτατου μισθού αποτελεί στόχο του ΣΕΒ και προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ως εξαργύρωση της πολιτικής στήριξης που έλαβε από το λόμπυ των βιομηχάνων . Επιπλέον, ασφαλιστικές και κρατικές εισφορές που έχουν αναβληθεί, θα κληθούν να πληρωθούν παρέα με τα τρέχοντα έξοδα και τις ενέσεις ρευστότητας των επιστρεπτέων προκαταβολών από τους εργαζόμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Τα έξοδα τρέχουν κανονικά στα χρεοκοπημένα νοικοκυριά και στις κλειστές επιχειρήσεις, ενώ οι σαλτιμπάγκοι των δημοτικών συμβουλίων ψηφίζουν (από την πρώτη καραντίνα ακόμα) την ελάφρυνση των δημοτικών τελών από τους λογαριασμούς. Τα κομμένα και μειωμένα ενοίκια ζητούνται πίσω, ενώ καραδοκούν οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις πρώτης κατοικίας.
Ακόμα και στα εργατικά δυστυχήματα, η συστηματική αποσιώπηση, αποτελεί πάγια τακτική των εργολάβων και των αφεντικών τους. Είναι άξιο αναφοράς το περιστατικό εργατικής δολοφονίας που συνέβη στο χωριό Γυμνό Ερέτριας στην Εύβοια, όπου τρεις εργολαβικοί εργάτες του ΔΕΔΔΗΕ έχασαν τη ζωή τους και ένας τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης και αποκατάστασης βλάβης. Ένα δυστύχημα που επιβεβαιώνει την νομιμοποίηση του συνόλου των αυθαιρεσιών που θέλει να φέρει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, με την κατάργηση του οχτάωρου, την υπερεργασία, την απουσία υπευθύνων, μέτρων ασφαλείας και ελεγκτικών μηχανισμών, την πρόσληψη ανειδίκευτου εργολαβικού προσωπικού σε επικίνδυνες θέσεις εργασίας και με πενιχρούς μισθούς. Δυστύχημα που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους οι εργολαβικοί υπάλληλοι στη λιπασματοβιομηχανία της Καβάλας (ΒΦΛ), πριν βλάψουν τον εαυτό τους ή τους συμπολίτες τους, γιατί το περιβάλλον έχει καταστραφεί ήδη από τα σάπια φουγάρα και τα απόβλητα φωσφογύψου του εργοστασίου. Παράδειγμα προς τους εργαζόμενους της Καβάλα Oil, που τους προτάθηκε να γίνουν εργολαβικά πειραματόζωα, ενώ στις πλάτες τους παίζονται οικονομικά και γεωπολιτικά παιχνίδια.
Απέναντι σε αυτόν τον ξεκάθαρο ταξικό πόλεμο, καλούμαστε να ενωθούμε και να εναντιωθούμε σε αυτές τις εργοδοτικές και κυβερνητικές βαρβαρότητες. Δεν είμαστε αφελείς , ούτε πιστεύουμε πως θα έρθουν κάποιοι κομματικοί μεσσίες που θα φέρουν αλλαγές  στην καταπίεση μας. Δεν θέλουμε απλώς να αλλάξουν χέρια τα μαστίγια του κεφαλαίου και της χειραγώγησης. Θέλουμε εμείς να καθορίζουμε τις συνθήκες και τους όρους της ζωής μας. Κανένα σύστημα εκμετάλλευσης άλλωστε δεν πρόκειται να νοιαστεί για την υγεία, την επιβίωση και τις ανάγκες μας. Πόσω μάλλον όταν θεωρούμαστε άχρηστοι ή μη παραγωγικοί για αυτό.
Ενώνουμε τις φωνές μας με εργαζόμενους/ες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με ανέργους/ες και  καλλιτέχνες, με υγειονομικούς και ελεύθερους επαγγελματίες. Σηκώνουμε τα κοινωνικά αναχώματα της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, σε όσους βιώνουν το καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης, σε φυλακισμένους και πρόσφυγες/ μετανάστες. Με τους/τις αγωνιζόμενους/ες εκπαιδευτικούς και τους/τις φοιτητές/τριες, τους/τις νεολαίους/ες και τα θύματα των σεξουαλικών επιθέσεων και βιασμών, με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας. Στεκόμαστε απέναντι στην κρατική καταστολή μαζί με κάθε υγιές κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος.
Εμείς οι από τα κάτω σας δηλώνουμε πως δεν πρόκειται να παζαρέψουμε τις ζωές μας, δεν πρόκειται να συνηθίσουμε τον θάνατο, ούτε να σας χαρίσουμε άλλο την ελευθερία μας με πρόσχημα την πανδημία. Δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να ασελγήσετε πάνω μας ούτε να μας εκμεταλλευτείτε. Θα είμαστε πάντα απέναντι σας στο δρόμο, να σπάμε τον φόβο της καταστολής και της καπιταλιστικής ασυδοσίας. Θα πολεμήσουμε για τη ζωή και την αξιοπρέπεια, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ   

 

ΑΚΑΝΘΙΝΟ ΙΟΥΛΗΣ 2020 ΒΦΛ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ

  Την παραμονή της πρωτοχρονιάς, 135 εργαζόμενοι της χρεοκοπημένης Βιομηχανίας Φωσφορικών

Λιπασμάτων Καβάλας (ELFE) συμφερόντων Λαυρεντιάδη, εμποδίζονται να εισέλθουν στο χώρο
της δουλειάς τους, εκβιαζόμενοι από τη διοίκηση του εργοστασίου. Το σκηνικό γνωστό.
Δημιουργία παρένθετων εταιριών με σκοπό την μετατροπή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
αορίστου χρόνου σε ορισμένου, κόντρα στη συμφωνία του εξωδικαστικού ιδιωτικού
συμφωνητικού. Εταιρίες σεκιούριτι σε ρόλο δεσμοφύλακα για τις παρεκκλίνουσες συμπεριφορές
και εργαζόμενοι όμηροι του κεφαλαίου, μπαλάκι του πολιτικού συστήματος, θιασώτες της
εξυγίανσης ενός περιβαλλοντολογικού και εργασιακού καρκίνου που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Ο λόγος όμως που ο υπόδικος μεγαλοβιομήχανος της ΒΦΛ έχει βαλθεί κατά συγκεκριμένων
εργαζομένων της λιπασματοβιομηχανίας, είναι διότι εμποδίζεται το παιχνίδι των παρένθετων
εταιριών με σκοπό το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και η διαγραφή χρεών του εργοστασίου. Από όλες
τις εταιρίες του ομίλου Λαυρεντιάδη, αυτή τη στιγμή η ELFE αποτελεί την πιο χρεωμένη, και δεν
μπορεί να κλείσει όσο υπάρχουν εκκρεμείς δικαστικές διεκδικήσεις των εργαζομένων για τα
δεδουλευμένα τους. Έτσι, η “Λιπάσματα Καβάλας” είναι η νέα παρένθετη εταιρία, στην οποία ο
Λαυρεντιάδης επιχειρεί να μεταφέρει τα δικαιώματα της ELFE, ώστε να μπορέσει να αφήσει
απλήρωτα τα χρέη προς την ΔΕΠΑ και το ελληνικό δημόσιο.
Εμπόδιο στο τσίρκο Λαυρεντιάδη αποτελεί και η προηγούμενη τριμερής συμφωνία*, επί
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πετυχαίνει μεν ένα προσωρινό εξωδικαστικό συμβιβασμό εμποδίζοντας την
απόλυση των εργαζομένων, αλλά δε δίνει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα, καθώς η κάλυψη των
εργαζομένων είναι προσωρινή και τα ουσιαστικά λειτουργικά προβλήματα του εργοστασίου σε
σχέση με το περιβάλλον, προσπερνιούνται επιδεκτικά κάτω από το νέφος των άφιλτρων φουγάρων
της χημικής βιομηχανίας. Έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πετυχαίνει την προσωρινή αναστολή των
κινητοποιήσεων των απολυμένων εργαζομένων, το συμπεθέριασμα με τον όμιλο Λαυρεντιάδη
(κάτω από ελαφρές επιπλήξεις) και τη μετάθεση του προβλήματος ”ΒΦΛ” στην επόμενη
κυβέρνηση.
Με τη σειρά της, η ΝΔ παίρνει τη σκυτάλη της κοροϊδίας και μέσω μιας νέας τριμερούς
συνάντησης επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, ξεκινώντας ένα δήθεν διάλογο μεταξύ των εργαζομένων
και της εταιρίας. Όπως ήταν αναμενόμενο για μια φιλελεύθερη κυβέρνηση που στο παρελθόν έχει
δείξει πολλές φορές τις διαθέσεις της απέναντι στις εργατικές διεκδικήσεις και τη συμπάθεια της
στους βιομήχανους, η ΝΔ επιλέγει την ξεκάθαρη στήριξη του Λαυρεντιάδη. Μια επιλογή που
στρέφεται ενάντια στις διεκδικήσεις των οφειλών της λιπασματοβιομηχανίας στο ίδιο το ελληνικό
δημόσιο.
Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, η διοίκηση του εργοστασίου εκμεταλλευόμενη το lock-down των
επιχειρήσεων λόγω των μέτρων για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού και καταπατώντας (για άλλη
μια φορά) τις αποφάσεις του εξωδικαστικού συμβιβασμού, επιχειρεί να αναστείλει της συμβάσεις
εργασίας μόνο των “προβληματικών” εργαζομένων. Φυσικά, είναι προφανές πως οι διοικούντες
επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τις ευνοϊκές, για αυτούς, εργασιακές έκτακτες μεταρρυθμίσεις λόγω
της πανδημίας, που στην ουσία δίνουν το δικαίωμα στον εργοδότη να αλλάξει ή να τροποποιήσει
άνευ όρων τις συμβάσεις εργασίας, με μειώσεις αποδοχών, απολύσεις και ελαστικά ωάρια. Οι
κινήσεις του ομίλου Λαυρεντιάδη για άλλη μια φορά βαλτώνουν και οι αναστολές των συμβάσεων
των εργαζομένων ακυρώνονται.
Πολλές φορές ακούμε από τοπικούς εξουσιαστές, δημοσιογράφους, φορείς, συλλόγους, απλούς
πολίτες, μέχρι και από τους ίδιους τους εργαζόμενους, την επιθυμία της αντικατάστασης του
Λαυρεντιάδη από κάποιον “υγιή” βιομήχανο ή επιχειρηματικό όμιλο. Κατά πόσο όμως μπορεί να
είναι ρεαλιστική μια τέτοια αντικατάσταση;

     Ποιος άραγε θα επένδυε σε ένα μη παραγωγική χημικό εργοστάσιο που χρωστά εκατομμύρια από

εδώ και από εκεί;
Ποιος θα αναλάμβανε μια εταιρία που βρίσκεται σε καθεστώς δήθεν εξυγίανσης και ενδιαφέρεται
περισσότερο για τα κέρδη παρά για την υγεία των εργαζομένων και των πολιτών;
Ποιος θα αναλάμβανε μια βιομηχανία μπλεγμένη σε ένα σύμπλεγμα παρένθετων εταιριών με
υπόδικα στελέχη για τους οποίους εκκρεμούν ποινικές διώξεις για ξέπλυμα, απάτη και σύσταση
εγκληματικής οργάνωσης και με μόνο σκοπό τον συνεχή δανεισμό και το ξέπλυμα μαύρου
χρήματος;
Ποιος θα αναλάμβανε μια περιβαλλοντολογική βόμβα χωρίς σχέδια εκτάκτου ανάγκης (ΕΣΕΤ),
καταπατώντας παράλληλα τις συνθήκες SEVEZO, έχοντας ανειδίκευτο προσωπικό ορισμένου
χρόνου στο πόδι και τους εκπαιδευμένους εργαζόμενους στον πάγο;
Ποιος θα αγόραζε ένα εργοστάσιο με γηρασμένες εγκαταστάσεις, που λειτουργεί εδώ και χρόνια
μέσω μιας μόνιμης φθοράς, ασυντήρητο, με ελλιπείς μονάδες ελέγχου, χωρίς προστασία και φίλτρα
για το περιβάλλον, χωρίς ασφάλεια για την ζωή των ίδιων των εργαζομένων;
Η απάντηση φυσικά είναι κανείς… ή μάλλον θα μπορούσε να είναι κάποιος πρεζέμπορας
εφοπλιστής, κάποιος μεγαλοεργολάβος της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας που θα ήθελε να ξεπλύνει
και αυτός με τη σειρά του μερικά δισεκατομμυριάκια…

Ο σημαντικότερος λόγος όμως για εμάς, που κανένας από τους υπεύθυνους ή ακόμα και από τους
περιβαλλοντολογικά ευαίσθητους δεν τόλμησε να προσεγγίσει, είναι αυτός της μόλυνσης του
περιβάλλοντος, Ενώ όλος ο κόσμος κόπτεται για το μέλλον των εταιριών, για την επιβίωση των
εργαζομένων και όλες οι νομοθετικές, δικαστικές, πολιτειακές παρεμβάσεις (κρατικές ή μη)
γίνονται αποκλειστικά για τους βιοποριστικούς λόγους των παρένθετων εταιριών του Λαυρεντιάδη
αλλά και των εργαζομένων, κανείς από τους διοικούντες αυτής της πόλης όσο και οι πολιτικοί
ιστάμενοι τους, ποτέ δεν ανέλαβαν την ευθύνη αυτής της περιβαλλοντολογικής βόμβας. Ποτέ,
ακόμα και σήμερα, μετά από μια περίοδο απαγορεύσεων, καραντίνας και προστίμων για τον
περιορισμό της πανδημίας, κανένας δεν αναρωτήθηκε, κανένας δεν αποπειράθηκε να δει τι γίνεται
με τον κόσμο που πνίγεται κάθε Σαββατοκύριακο στο Χαλκερό Καβάλας. Ποτέ δε μπήκαν στη
διαδικασία να φέρουν εις πέρας μια ιατρική έρευνα για το επίπεδο και την ποσότητα της μόλυνσης
που εισπνέουν καθημερινά οι δημότες της Καβάλας. Ποτέ δεν πραγματοποίησαν ελέγχους τόσο
εντός όσο και εκτός του εργοστασίου για να μπορέσουν να μετρήσουν την ρύπανση και να
αναβαθμίσουν αναλόγως τις εγκαταστάσεις τους, ή αντιθέτως πραγματοποίησαν απολύτως
στημένους ελέγχους, όταν το εργοστάσιο σκοπίμως υπολειτουργούσε. Ποτέ και κανένα πολιτικό
στέλεχος ή τοπικός εξουσιαστής δεν επιχείρησε να αντιταχθεί σε μια ψηφοθηρική δεξαμενή,
πελατειακά γαλουχημένη. Ποτέ κανένας δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τα δικαιώματα των
εργαζομένων, ούτε καν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που στο σύνολο τους, ιδιαίτερα αυτοί που
υπάγονται στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κατεβάζουν αμάσητο ότι τους δίνουν.
Όλοι στο παρελθόν αναρωτηθήκαμε πως θα μπορούσαμε να σταματήσουμε αυτή τη χημική
χαβούζα, διατηρώντας παράλληλα αυτόν τον οικονομικό πνεύμονα, έστω και αν αυτός σάπιζε με
τον καιρό. Άλλωστε, οι κυβερνήσεις διαχρονικά διαφήμιζαν το εργοστάσιο ως επένδυση και μόνιμη
πηγή εργασίας, αποφεύγοντας να δημιουργήσουν νέες προοπτικές στον πρωτογενή/ δευτερογενή
τομέα της περιοχής, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις εργασιακές ανάγκες του τόπου.
Ήρθε η στιγμή λοιπόν να βάλουμε την υγεία μας πάνω από τα κέρδη τους, καθώς το επιχείρημα της
εργασιακής απασχόλησης χάνεται μέσα στην ομίχλη και τη δυσωδία που αναδύεται καθημερινά
από τα σάπια φουγάρα της ΒΦΛ. Δε μπορούμε να μιλάμε για οικονομικό πνεύμονα, όταν επικρατεί
εργασιακός μεσαίωνας με εκβιαστικές συμβάσεις, καταπατήσεις δικαιωμάτων και συμφωνιών.
Όταν εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου μένουν κάθε τρεις και λίγο κλειδωμένοι έξω από
τη δουλειά τους, ενώ αυτοί οι ορισμένου χρόνου δε μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους
μέσα από σωματεία και συλλογικές διεκδικήσεις. Όταν άπειροι εργάτες δουλεύουν σε μια

 επικίνδυνη χημική βιομηχανία χωρίς γυμνάσια, ασκήσεις εκτάκτου ανάγκης και βασικές παροχές

ασφαλείας. Με παράνομες υπερωρίες, χαμηλούς μισθούς, εκβιασμούς και απολύσεις για όποιον
αντιδρά.
Η κατάσταση πλέον είναι οριακή και δε χωράνε επιφανειακές συμφωνίες, πρόχειρες υποχωρήσεις
και ανεφάρμοστοι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί. Δε μπορούμε να εθελοτυφλούμε για ένα
μεροκάματο, στρουθοκαμηλίζοντας μπροστά στους περιβαλλοντολογικούς και εργασιακούς
κινδύνους που εγκυμονούν. Δε γίνεται να περιμένουμε να φτάσουμε στο σημείο να συναγωνίζεται
η ΒΦΛ την MOTOR OIL σε εργατικά ατυχήματα και την ΛΑΡΚΟ σε θανάτους για να
καταλάβουμε την σοβαρότητα της κατάστασης. Ούτε πρόκειται να περιμένουμε χολιγουντιανές
εκρήξεις των εγκαταστάσεων και περαιτέρω περιβαλλοντολογικές μολύνσεις για να ξυπνήσουν οι
Καβαλιώτες. Δεν πρόκειται να δεχθούμε αυτή την εκκωφαντική απραξία, αυτή την συστηματική
αδιαφορία που δείχνουν όλοι πολιτικοί και διοικητικοί ιστάμενοι ενώ η ομίχλη από τα φουγάρα της
χημικής λιπασματοβιομηχανίας πνίγει τους συμπολίτες μας.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων, στις εργατικές διεκδικήσεις. Όχι
όμως για να έρθει ένας άλλος λήσταρχος ναρκέμπορας βιομήχανος και απλά να αλλάξει χέρια η
εργοδοτική ομηρία και η εκμετάλλευση. Συμμεριζόμαστε την ανησυχία των εργαζομένων για το
εργασιακό τους μέλλον, μα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε άλλη μια φορά τους κινδύνους που
εγκυμονούν για τις ζωές όλων, τόσο από τις εγκαταστάσεις όσο και από την προβληματική
λειτουργία του εργοστασίου.
Η επαναστατική μας ολότητα δε μας αφήνει να κλείσουμε τα μάτια στην τεράστια οικολογική και
περιβαλλοντολογική καταστροφή που εξελίσσεται εις βάρος μας και ιδιαίτερα εις βάρος του τόπου
μας. Η λεηλασία της φύσης και ο εξευτελισμός της ποιότητας της ζωής θα πρέπει να σταματήσει
τώρα. Πόσο μάλλον, σε μια περίοδο όπου η πανδημία μας έδειξε πως ο καπιταλισμός είναι ικανός
να κάνει ότι χρειαστεί για να αναρριχηθεί πάνω σε κουφάρια ανθρώπων και κατεστραμμένα τοπία.
Για αυτό με βάση τα παραπάνω, ζητούμε το κλείσιμο της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων
πολύ σχολαστικά και στέλνουμε στον διάολο τον κάθε Λαυρεντιάδη με ευλάβεια, κρατώντας
αποστάσεις από τον κάθε υπεύθυνο που παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων και
στα πνευμόνια των Καβαλιωτών.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

*προηγούμενη τριμερής συμφωνία (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εργαζόμενοι σωματείου ELFE και
διοίκηση της λιπασματοβιομηχανίας).

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 1η ΜΑΗ 2020 ΚΑΒΑΛΑ


01/Ο5/2020 : Περίπου 20 άτομα συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Καπνεργάτη για την εργατική πρωτομαγιά, παρά τις απαγορεύσεις λόγω κορωναϊού. Τοποθετήσαμε πανό, μοιράσαμε εφημερίδες άπατρις και το ακάνθινο (άτακτο έντυπο του αυτόνομου στεκιού Καβάλας).Στο σημείο της συγκέντρωσης, σε απόσταση λίγων μέτρων, υπήρχαν ασφαλίτες, οι οποίοι παρέμειναν στην πλατεία μέχρι το τέλος της συγκέντρωσης.
Κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν:
Τ’ αφεντικά μας λένε να κάνουμε θυσίες, εμείς θα απαντήσουμε με άγριες απεργίες
Δε θέλουμε στρατό, ούτε αστυνομία, θέλουμε δημόσια και δωρεάν υγεία

Ανάρτηση Πανό στο πάρκο Φαλήρου στην Καβάλα, Πέμπτη 11 Απρίλη 2019, ΑΠΕΡΓΙΑ των εργαζομένων που δουλεύουν με μηχανάκι

11 Απρίλη 2019

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ, ΔΕ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΔΙΚΥΚΛΟΥ