Την παραμονή της πρωτοχρονιάς, 135 εργαζόμενοι της χρεοκοπημένης Βιομηχανίας Φωσφορικών
Λιπασμάτων Καβάλας (ELFE) συμφερόντων Λαυρεντιάδη, εμποδίζονται να εισέλθουν στο χώρο
της δουλειάς τους, εκβιαζόμενοι από τη διοίκηση του εργοστασίου. Το σκηνικό γνωστό.
Δημιουργία παρένθετων εταιριών με σκοπό την μετατροπή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
αορίστου χρόνου σε ορισμένου, κόντρα στη συμφωνία του εξωδικαστικού ιδιωτικού
συμφωνητικού. Εταιρίες σεκιούριτι σε ρόλο δεσμοφύλακα για τις παρεκκλίνουσες συμπεριφορές
και εργαζόμενοι όμηροι του κεφαλαίου, μπαλάκι του πολιτικού συστήματος, θιασώτες της
εξυγίανσης ενός περιβαλλοντολογικού και εργασιακού καρκίνου που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Ο λόγος όμως που ο υπόδικος μεγαλοβιομήχανος της ΒΦΛ έχει βαλθεί κατά συγκεκριμένων
εργαζομένων της λιπασματοβιομηχανίας, είναι διότι εμποδίζεται το παιχνίδι των παρένθετων
εταιριών με σκοπό το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και η διαγραφή χρεών του εργοστασίου. Από όλες
τις εταιρίες του ομίλου Λαυρεντιάδη, αυτή τη στιγμή η ELFE αποτελεί την πιο χρεωμένη, και δεν
μπορεί να κλείσει όσο υπάρχουν εκκρεμείς δικαστικές διεκδικήσεις των εργαζομένων για τα
δεδουλευμένα τους. Έτσι, η “Λιπάσματα Καβάλας” είναι η νέα παρένθετη εταιρία, στην οποία ο
Λαυρεντιάδης επιχειρεί να μεταφέρει τα δικαιώματα της ELFE, ώστε να μπορέσει να αφήσει
απλήρωτα τα χρέη προς την ΔΕΠΑ και το ελληνικό δημόσιο.
Εμπόδιο στο τσίρκο Λαυρεντιάδη αποτελεί και η προηγούμενη τριμερής συμφωνία*, επί
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πετυχαίνει μεν ένα προσωρινό εξωδικαστικό συμβιβασμό εμποδίζοντας την
απόλυση των εργαζομένων, αλλά δε δίνει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα, καθώς η κάλυψη των
εργαζομένων είναι προσωρινή και τα ουσιαστικά λειτουργικά προβλήματα του εργοστασίου σε
σχέση με το περιβάλλον, προσπερνιούνται επιδεκτικά κάτω από το νέφος των άφιλτρων φουγάρων
της χημικής βιομηχανίας. Έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πετυχαίνει την προσωρινή αναστολή των
κινητοποιήσεων των απολυμένων εργαζομένων, το συμπεθέριασμα με τον όμιλο Λαυρεντιάδη
(κάτω από ελαφρές επιπλήξεις) και τη μετάθεση του προβλήματος ”ΒΦΛ” στην επόμενη
κυβέρνηση.
Με τη σειρά της, η ΝΔ παίρνει τη σκυτάλη της κοροϊδίας και μέσω μιας νέας τριμερούς
συνάντησης επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, ξεκινώντας ένα δήθεν διάλογο μεταξύ των εργαζομένων
και της εταιρίας. Όπως ήταν αναμενόμενο για μια φιλελεύθερη κυβέρνηση που στο παρελθόν έχει
δείξει πολλές φορές τις διαθέσεις της απέναντι στις εργατικές διεκδικήσεις και τη συμπάθεια της
στους βιομήχανους, η ΝΔ επιλέγει την ξεκάθαρη στήριξη του Λαυρεντιάδη. Μια επιλογή που
στρέφεται ενάντια στις διεκδικήσεις των οφειλών της λιπασματοβιομηχανίας στο ίδιο το ελληνικό
δημόσιο.
Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, η διοίκηση του εργοστασίου εκμεταλλευόμενη το lock-down των
επιχειρήσεων λόγω των μέτρων για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού και καταπατώντας (για άλλη
μια φορά) τις αποφάσεις του εξωδικαστικού συμβιβασμού, επιχειρεί να αναστείλει της συμβάσεις
εργασίας μόνο των “προβληματικών” εργαζομένων. Φυσικά, είναι προφανές πως οι διοικούντες
επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τις ευνοϊκές, για αυτούς, εργασιακές έκτακτες μεταρρυθμίσεις λόγω
της πανδημίας, που στην ουσία δίνουν το δικαίωμα στον εργοδότη να αλλάξει ή να τροποποιήσει
άνευ όρων τις συμβάσεις εργασίας, με μειώσεις αποδοχών, απολύσεις και ελαστικά ωάρια. Οι
κινήσεις του ομίλου Λαυρεντιάδη για άλλη μια φορά βαλτώνουν και οι αναστολές των συμβάσεων
των εργαζομένων ακυρώνονται.
Πολλές φορές ακούμε από τοπικούς εξουσιαστές, δημοσιογράφους, φορείς, συλλόγους, απλούς
πολίτες, μέχρι και από τους ίδιους τους εργαζόμενους, την επιθυμία της αντικατάστασης του
Λαυρεντιάδη από κάποιον “υγιή” βιομήχανο ή επιχειρηματικό όμιλο. Κατά πόσο όμως μπορεί να
είναι ρεαλιστική μια τέτοια αντικατάσταση;
Ποιος άραγε θα επένδυε σε ένα μη παραγωγική χημικό εργοστάσιο που χρωστά εκατομμύρια από
εδώ και από εκεί;
Ποιος θα αναλάμβανε μια εταιρία που βρίσκεται σε καθεστώς δήθεν εξυγίανσης και ενδιαφέρεται
περισσότερο για τα κέρδη παρά για την υγεία των εργαζομένων και των πολιτών;
Ποιος θα αναλάμβανε μια βιομηχανία μπλεγμένη σε ένα σύμπλεγμα παρένθετων εταιριών με
υπόδικα στελέχη για τους οποίους εκκρεμούν ποινικές διώξεις για ξέπλυμα, απάτη και σύσταση
εγκληματικής οργάνωσης και με μόνο σκοπό τον συνεχή δανεισμό και το ξέπλυμα μαύρου
χρήματος;
Ποιος θα αναλάμβανε μια περιβαλλοντολογική βόμβα χωρίς σχέδια εκτάκτου ανάγκης (ΕΣΕΤ),
καταπατώντας παράλληλα τις συνθήκες SEVEZO, έχοντας ανειδίκευτο προσωπικό ορισμένου
χρόνου στο πόδι και τους εκπαιδευμένους εργαζόμενους στον πάγο;
Ποιος θα αγόραζε ένα εργοστάσιο με γηρασμένες εγκαταστάσεις, που λειτουργεί εδώ και χρόνια
μέσω μιας μόνιμης φθοράς, ασυντήρητο, με ελλιπείς μονάδες ελέγχου, χωρίς προστασία και φίλτρα
για το περιβάλλον, χωρίς ασφάλεια για την ζωή των ίδιων των εργαζομένων;
Η απάντηση φυσικά είναι κανείς… ή μάλλον θα μπορούσε να είναι κάποιος πρεζέμπορας
εφοπλιστής, κάποιος μεγαλοεργολάβος της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας που θα ήθελε να ξεπλύνει
και αυτός με τη σειρά του μερικά δισεκατομμυριάκια…
Ο σημαντικότερος λόγος όμως για εμάς, που κανένας από τους υπεύθυνους ή ακόμα και από τους
περιβαλλοντολογικά ευαίσθητους δεν τόλμησε να προσεγγίσει, είναι αυτός της μόλυνσης του
περιβάλλοντος, Ενώ όλος ο κόσμος κόπτεται για το μέλλον των εταιριών, για την επιβίωση των
εργαζομένων και όλες οι νομοθετικές, δικαστικές, πολιτειακές παρεμβάσεις (κρατικές ή μη)
γίνονται αποκλειστικά για τους βιοποριστικούς λόγους των παρένθετων εταιριών του Λαυρεντιάδη
αλλά και των εργαζομένων, κανείς από τους διοικούντες αυτής της πόλης όσο και οι πολιτικοί
ιστάμενοι τους, ποτέ δεν ανέλαβαν την ευθύνη αυτής της περιβαλλοντολογικής βόμβας. Ποτέ,
ακόμα και σήμερα, μετά από μια περίοδο απαγορεύσεων, καραντίνας και προστίμων για τον
περιορισμό της πανδημίας, κανένας δεν αναρωτήθηκε, κανένας δεν αποπειράθηκε να δει τι γίνεται
με τον κόσμο που πνίγεται κάθε Σαββατοκύριακο στο Χαλκερό Καβάλας. Ποτέ δε μπήκαν στη
διαδικασία να φέρουν εις πέρας μια ιατρική έρευνα για το επίπεδο και την ποσότητα της μόλυνσης
που εισπνέουν καθημερινά οι δημότες της Καβάλας. Ποτέ δεν πραγματοποίησαν ελέγχους τόσο
εντός όσο και εκτός του εργοστασίου για να μπορέσουν να μετρήσουν την ρύπανση και να
αναβαθμίσουν αναλόγως τις εγκαταστάσεις τους, ή αντιθέτως πραγματοποίησαν απολύτως
στημένους ελέγχους, όταν το εργοστάσιο σκοπίμως υπολειτουργούσε. Ποτέ και κανένα πολιτικό
στέλεχος ή τοπικός εξουσιαστής δεν επιχείρησε να αντιταχθεί σε μια ψηφοθηρική δεξαμενή,
πελατειακά γαλουχημένη. Ποτέ κανένας δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τα δικαιώματα των
εργαζομένων, ούτε καν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που στο σύνολο τους, ιδιαίτερα αυτοί που
υπάγονται στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κατεβάζουν αμάσητο ότι τους δίνουν.
Όλοι στο παρελθόν αναρωτηθήκαμε πως θα μπορούσαμε να σταματήσουμε αυτή τη χημική
χαβούζα, διατηρώντας παράλληλα αυτόν τον οικονομικό πνεύμονα, έστω και αν αυτός σάπιζε με
τον καιρό. Άλλωστε, οι κυβερνήσεις διαχρονικά διαφήμιζαν το εργοστάσιο ως επένδυση και μόνιμη
πηγή εργασίας, αποφεύγοντας να δημιουργήσουν νέες προοπτικές στον πρωτογενή/ δευτερογενή
τομέα της περιοχής, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις εργασιακές ανάγκες του τόπου.
Ήρθε η στιγμή λοιπόν να βάλουμε την υγεία μας πάνω από τα κέρδη τους, καθώς το επιχείρημα της
εργασιακής απασχόλησης χάνεται μέσα στην ομίχλη και τη δυσωδία που αναδύεται καθημερινά
από τα σάπια φουγάρα της ΒΦΛ. Δε μπορούμε να μιλάμε για οικονομικό πνεύμονα, όταν επικρατεί
εργασιακός μεσαίωνας με εκβιαστικές συμβάσεις, καταπατήσεις δικαιωμάτων και συμφωνιών.
Όταν εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου μένουν κάθε τρεις και λίγο κλειδωμένοι έξω από
τη δουλειά τους, ενώ αυτοί οι ορισμένου χρόνου δε μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους
μέσα από σωματεία και συλλογικές διεκδικήσεις. Όταν άπειροι εργάτες δουλεύουν σε μια
επικίνδυνη χημική βιομηχανία χωρίς γυμνάσια, ασκήσεις εκτάκτου ανάγκης και βασικές παροχές
ασφαλείας. Με παράνομες υπερωρίες, χαμηλούς μισθούς, εκβιασμούς και απολύσεις για όποιον
αντιδρά.
Η κατάσταση πλέον είναι οριακή και δε χωράνε επιφανειακές συμφωνίες, πρόχειρες υποχωρήσεις
και ανεφάρμοστοι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί. Δε μπορούμε να εθελοτυφλούμε για ένα
μεροκάματο, στρουθοκαμηλίζοντας μπροστά στους περιβαλλοντολογικούς και εργασιακούς
κινδύνους που εγκυμονούν. Δε γίνεται να περιμένουμε να φτάσουμε στο σημείο να συναγωνίζεται
η ΒΦΛ την MOTOR OIL σε εργατικά ατυχήματα και την ΛΑΡΚΟ σε θανάτους για να
καταλάβουμε την σοβαρότητα της κατάστασης. Ούτε πρόκειται να περιμένουμε χολιγουντιανές
εκρήξεις των εγκαταστάσεων και περαιτέρω περιβαλλοντολογικές μολύνσεις για να ξυπνήσουν οι
Καβαλιώτες. Δεν πρόκειται να δεχθούμε αυτή την εκκωφαντική απραξία, αυτή την συστηματική
αδιαφορία που δείχνουν όλοι πολιτικοί και διοικητικοί ιστάμενοι ενώ η ομίχλη από τα φουγάρα της
χημικής λιπασματοβιομηχανίας πνίγει τους συμπολίτες μας.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων, στις εργατικές διεκδικήσεις. Όχι
όμως για να έρθει ένας άλλος λήσταρχος ναρκέμπορας βιομήχανος και απλά να αλλάξει χέρια η
εργοδοτική ομηρία και η εκμετάλλευση. Συμμεριζόμαστε την ανησυχία των εργαζομένων για το
εργασιακό τους μέλλον, μα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε άλλη μια φορά τους κινδύνους που
εγκυμονούν για τις ζωές όλων, τόσο από τις εγκαταστάσεις όσο και από την προβληματική
λειτουργία του εργοστασίου.
Η επαναστατική μας ολότητα δε μας αφήνει να κλείσουμε τα μάτια στην τεράστια οικολογική και
περιβαλλοντολογική καταστροφή που εξελίσσεται εις βάρος μας και ιδιαίτερα εις βάρος του τόπου
μας. Η λεηλασία της φύσης και ο εξευτελισμός της ποιότητας της ζωής θα πρέπει να σταματήσει
τώρα. Πόσο μάλλον, σε μια περίοδο όπου η πανδημία μας έδειξε πως ο καπιταλισμός είναι ικανός
να κάνει ότι χρειαστεί για να αναρριχηθεί πάνω σε κουφάρια ανθρώπων και κατεστραμμένα τοπία.
Για αυτό με βάση τα παραπάνω, ζητούμε το κλείσιμο της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων
πολύ σχολαστικά και στέλνουμε στον διάολο τον κάθε Λαυρεντιάδη με ευλάβεια, κρατώντας
αποστάσεις από τον κάθε υπεύθυνο που παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων και
στα πνευμόνια των Καβαλιωτών.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ
*προηγούμενη τριμερής συμφωνία (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εργαζόμενοι σωματείου ELFE και
διοίκηση της λιπασματοβιομηχανίας).
