Πέμπτη 22/10:
-21:00 Προβολή του ντοκιμαντέρ «Οι Βροχοποιοί» από τις εκδόσεις Διάδοση (2015).
-Θα ακολουθήσει εισήγηση και συζήτηση με το σύντροφο και αγωνιστή Σπύρο Στρατούλη και παρουσίαση του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών.
«Με όχημα τις αφηγήσεις έξι διαφορετικών ανθρώπων, φωτογραφίες και δημοσιεύματα της εποχής το ντοκιμαντέρ αυτό επιχειρεί να αναδείξει τις συνθήκες εγκλεισμού κατά τη διάρκεια των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων.
Από την πρώτη γυναικεία εξέγερση στον Κορυδαλλό (1980) μέχρι τις αντίστοιχες σε Κέρκυρα (1987) και Πάτρα (1990) περιγράφονται οι σχέσεις ποινικών-πολιτικών, οι πρώτες ζυμώσεις, οι επαφές, οι επικοινωνίες και το δίκτυο που δημιουργήθηκε μέσα και έξω από τους τοίχους της φυλακής.
Γενιές διαφορετικής κουλτούρας και αδικημάτων, που ύψωσαν το ανάστημά τους ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες, τα βασανιστήρια και τις απομονώσεις. Γενιές που δεν ξέχασαν τους αγώνες τους, γενιές που θυμούνται και θυμίζουν. Μια αναδρομή στους αγώνες των φυλακισμένων από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως το ’90.
Συμμετέχουν: Βλάσης Ψοφάκης, Σογία Κυρίτση, Χρήστος Ρούσσος, Αθηνά Αλεξίου, Δημήτρης Μελέτης, Θόδωρος Τσουβαλάκης.»
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Η φυλακή , είναι ένας απάνθρωπος μηχανισμός, που αντικατέστησε εν μέρει τα σωματικά βασανιστήρια, για να στοχεύσει στο μυαλό και τη ψυχή. Αυτό επιτεύχθηκε, μέσω του απόλυτου και σκληρού εγκλεισμού, όπου η καθημερινότητα και ολόκληρη η υπόσταση του κρατούμενου επιτηρούνται. Η κατασκευή της βασίστηκε στον ισχυρισμό ότι έτσι θα καταπολεμηθεί το έγκλημα και οι παραβάτες των νόμων που απειλούν την ιδιοκτησία των νομοταγών πολιτών. Στην ουσία όμως δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ταξικός κι εξουσιαστικός μηχανισμός, δια μέσου του
οποίου το σύστημα του κοινωνικού ελέγχου δαμάζει, πρωτίστως, τους οικονομικά ασθενέστερους και αυτούς που αντιμάχονται με όλα τα μέσα το εξουσιαστικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Επομένως, με την ύπαρξη της φυλακής, και μόνο, διεξάγεται ένα διαρκές έγκλημα.
Μέσα από αυτή την εκδήλωση θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε πώς το λεγόμενο «Σωφρονιστικό σύστημα» χρησιμοποιείται ως μέσο συνθλιβής και αλλοτρίωσης του ατόμου και της προσωπικότητάς του, με σκοπό την καθυπόταξη του και τη μη αντίδραση του, τη σύνδεση πολιτικών και κοινωνικών κρατουμένων και τους κοινούς αγώνες που δόθηκαν εντός και εκτός φυλακών.
