Συγκέντρωση/Μικροφωνική, Πορεία αλληλεγγύης στην Terra και σε όλες τις καταλήψεις

Την Πέμπτη 27/08/2020, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Καπνεργάτη, στην Καβάλα, συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στην terra incognita, στη libertatia και σε όλες τις καταλήψεις που δέχτηκαν επίθεση από το κράτος. Στήθηκε μικροφωνική και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο γύρω από την πλατεία. Στο σημείο μείναμε για περίπου μία ώρα και στη συνέχεια, περίπου 30 με 40 αλληλέγγυοι/ες, κάναμε μία μικρή πορεία στο κέντρο της πόλης, περνώντας μέσα από πεζόδρομους, μοιράζοντας κείμενα και φωνάζοντας διαρκώς συνθήματα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΤΗΣ TERRA INCOGNITA KAI THS LIBERTATIA

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ 

Προβολή της ταινίας ”13 TZAMETI”, Τρίτη 25/08/2020, στις 21:30, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3

13 Tzameti

του Gela Babluani

Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο η ταινία είναι ένα θρίλερ που εστιάζει σ’ ένα νεαρό που επιχειρεί μια κάθοδο στον υπόκοσμο. Διαποτισμένη από ένταση και αγριότητα, η αφήγηση δημιουργεί μια αγωνιώδη και εφιαλτική ατμόσφαιρα.
Ο εικοσάχρονος Sebastien έχει μεταναστεύσει από τη Γεωργία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στη Γαλλία μαζί με την οικογένειά του. Ζουν μια δύσκολη ζωή και καθημερινά αγωνίζονται να βρουν κάποια δουλειά για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Μια μέρα ένας άνδρας, ο οποίος είναι εθισμένος στη μορφίνη, προσλαμβάνει τον Sebastien για να επισκευάσει τη στέγη του σπιτιού του. Καθώς ο Sebastien επιδιορθώνει τη στέγη, κρυφακούει μια συνομιλία του στην οποία αναφέρεται σε μια ευκαιρία που του έχει παρουσιαστεί και από την οποία ελπίζει να κερδίσει πολλά λεφτά. Όταν ο άνδρας πεθαίνει ξαφνικά από υπερβολική δόση, ο Sebastien βρίσκει τυχαία έναν φάκελο στον οποίο υπάρχουν οδηγίες και ένα εισιτήριο. Τότε αποφασίζει να πάρει τη θέση του πεθαμένου. Από αυτή τη στιγμή και μετά για τον Sebastien δεν υπάρχει επιστροφή…

Ο σκηνοθέτης Gela Babluani δηλώνει σχετικά με την ταινία: «Πιστεύω ότι όταν κάποιος αποφασίζει να κάνει μια ταινία σαν αυτή τότε ήδη έχει μέσα στο μυαλό το την βασική της ιδέα. Νομίζω ότι τέτοιες ιδέες προέρχονται από τις προηγούμενες εμπειρίες σου, το χαρακτήρα σου, απ’ αυτά που σε ενδιαφέρουν και απ’ αυτά που θέλεις να πεις. Σαν ταινία ήταν πολύπλοκη. Στα διαφορετικά στάδια παραγωγής της εργάστηκαν 600 άτομα. Σαν ταινία ήταν μια πρόκληση, ιδίως για μένα που ήμουν πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης και δεν ήμουν γνωστός. Θα έπρεπε όλα αυτά τα άτομα που δεν με ήξεραν να τα φέρω κοντά μου και να τα κάνω να με πιστέψουν. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα πριν τα γυρίσματα».
Η ταινία χαρακτηρίζεται από ένα πλήθος αναφορών και επιρροών από το έργο πολλών σκηνοθετών όπως ο Alfred Hitchock και ο Roman Polanski. Το περιοδικό Variety σχολιάζει ως εξής το ύφος της ταινίας: “Με στοιχεία που θυμίζουν Ταραντίνο, η ταινία σοκάρει με τις παρατεταμένες σκηνές εκρηκτικής βίας που αφήνουν το θεατή να τρέμει στο κάθισμα”. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρωταγωνιστής Georges Babluani είναι αδελφός του σκηνοθέτη Gela Babluani.
Στο φεστιβάλ της Βενετίας 2005, κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι Καλύτερης Πρώτης Ταινίας. Η ταινία προβλήθηκε επίσης στο Φεστιβάλ του Sundance 2006 όπου και εκεί κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.

ΠΑΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ TERRA, ΠΑΡΚΟ ΦΑΛΗΡΟΥ, ΚΑΒΑΛΑ

ΣΗΜΕΡΑ 18/08/2020, ΑΝΑΡΤΗΣΑΜΕ ΠΑΝΟ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΦΑΛΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ, ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ TERRA INCOGNITA, Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΚΕΝΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ.

Η TERRA ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Ανακοίνωση της κατάληψης Terra Incognita για την σημερινή επιχείρηση εκκένωσης

Σήμερα το πρωί (17/8), περίπου στις 5 η ώρα, τα ένστολα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ εισέβαλαν στην Terra Incognita στην Θεσσαλονίκη, κτίριο που βρίσκεται υπό κατάληψη από το 2004 και αποτελεί κέντρο αγώνα και σημείο αναφοράς για το αναρχικό κίνημα της πόλης.

Οι μπάτσοι προέβησαν σε εκκένωση του κτιρίου, ενώ κατάσχεσαν υλικοτεχνικό εξοπλισμό και δέσμευσαν μεγάλο κομμάτι των υποδομών που υπήρχαν στο εσωτερικό του.

Πιο συγκεκριμένα, κατασχέθηκε εξοπλισμός από τις ακόλουθες κινηματικές υποδομές που στεγάζονται στην κατάληψη: Ιατρείου-πρώτων βοηθειών, γυμναστηρίου, βιβλιοθήκης, τυπογραφείου και επίσης μεγάλου μεγέθους αρχείο από αφίσες και έντυπο υλικό πολλών δεκαετιών

Από την πρώτη στιγμή φυσικά δίπλα τους έσπευσαν και οι καλοταϊσμένοι ρουφιάνοι των ΜΜΕ, οι οποίοι, αφού ξεκίνησαν το θεάρεστο έργο τους διαδίδοντας ψευδείς και ανεξακρίβωτες πληροφορίες περί προσαγωγής ατόμου (κάτι που δεν ισχύει), στην συνέχεια επιδόθηκαν στην συνήθη τους λασπολογία και τα ρεπορτάζ-καρμπόν που αναπαράγουν σε κάθε παρόμοια κατασταλτική επιχείρηση.

Σύντομα σε σημείο κοντά στην κατάληψη μαζεύτηκαν περίπου 100 αλληλέγγυα άτομα, τα οποία σταδιακά κινήθηκαν με πορεία προς το κτίριο, που ήταν περικυκλωμένο από μπάτσους και φώναξαν συνθήματα υπέρ των καταλήψεων και του αναρχικού αγώνα.

Το κράτος, την ίδια ώρα που συνάπτει συμφωνίες με μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις και με εργολάβους της “πράσινης ανάπτυξης” προς όφελος του κεφαλαίου, την ίδια ώρα που μάχεται για τα συμφέροντα των ενεργειακών κολοσσών, παίζοντας ανοιχτά με το ενδεχόμενο μια πολεμικής σύρραξης, την ίδια ώρα που στοιβάζει αβοήθητους ανθρώπους σε κέντρα κράτησης μεταναστών υπό άθλιες συνθήκες, τους πυροβολεί στα σύνορα ή τους πνίγει στην θάλασσα, την ίδια ώρα που χτυπάει το δικαίωμα στην διαδήλωση και επιχειρεί να τσακίσει τους/τις εργαζόμενους/ες, την ίδια ώρα που μεταφέρει στους/στις από-τα-κάτω την ευθύνη για την περεταίρω διάδοση του κορονοϊού, ώστε να καλύψει τα δικά του εγκλήματα απέναντι στο σύστημα υγείας, την ίδια αυτή ώρα λοιπόν δεν θέλει να ανεχτεί καμία φωνή αντίδρασης στο εσωτερικό του.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγει για άλλη μια φορά να επιτεθεί σε μια δομή του αναρχικού κινήματος, η οποία στάθηκε απέναντί του με συνέπεια σε κάθε μια από τις επιδιώξεις του απέναντι στους/στις καταπιεσμένους/ες.

Οι καταλήψεις και οι δομές μας είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία, καθώς και στις καθημερινές μας αντιστάσεις απέναντι στον κόσμο της εξουσίας. Σίγουρα μια τέτοια κίνηση αποτελεί σημαντικό χτύπημα στο σύνολο του κινήματος.

Όμως τα κτίρια ανακαταλαμβάνονται. Οι δομές ξαναχτίζονται. Οι σχέσεις και οι ζυμώσεις που συντελούνται μέσα σε αυτά δεν μπορούν ποτέ να κατασταλούν από κανένα κράτος, κανέναν μπάτσο και καμία εξουσία.

Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχιση του αγώνα απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Αγώνας που θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές και στα μυαλά μας η ιδέα της ελευθερίας και της αναρχίας.

 

Βαθιά να μας θάψουν θέλησαν, ξέχασαν ότι ήμασταν σπόρος

Τίποτα δεν τέλειωσε

Η Τerra για πάντα κατάληψη θα μείνει

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

 

Κατάληψη Terra Incognita

 

Προβολή της ταινίας ”ALTERED CARBON RESLEEVED”, Τρίτη 18/08/2020, στις 21:30, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3

Θνητοί Θεοί: Νέο Σώμα: Στον πλανήτη Λάτιμερ, ο Τακέσι Κόβατς πρέπει να προστατέψει μια τατουατζού ενώ ερευνά τον θάνατο ενός αρχηγού της Γιακούζα μαζί με μια λογική ΤΑΣΚ.

Προβολή του ντοκιμαντέρ ”CRIP CAMP”, Τρίτη 11/08/2020, στις 21:30, στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3

Στο ‘Crip Camp’  θα δεις την άγνωστη επανάσταση που άλλαξε τον κόσμο

Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ μάς στέλνει στην άγνωστη κατασκήνωση που πυροδότησε ένα ιστορικό κίνημα.

Ο τίτλος ‘Crip Camp’ (Κατασκήνωση των Σακάτηδων) δεν είναι πολιτικά ορθός. Ο ένας εκ των δημιουργών του όμως, ο James Lebrecht που το σκηνοθέτησε μαζί με τη βετεράνο των ντοκιμαντέρ Nicole Newnham, έχει ο ίδιος ειδικές ανάγκες. Σε αυτή την ονομασία της αγαπημένης του κατασκήνωσης λοιπόν, βρήκε μια ειρωνική ενδυνάμωση που θέλει να μεταδώσει. Το φιλμ του προβλήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ Sundance και έφυγε με το Βραβείο Κοινού. Ο λόγος για τα γεμάτα του χέρια γίνεται πολύ άμεσα σαφής.

Η Camp Jened όπως πραγματικά ονομαζόταν η κατασκήνωση του φιλμ στα ‘70s, βρισκόταν λίγο πιο κάτω από το Woodstock και παρείχε σε εφήβους με αναπηρίες τη δική τους χίπικη ουτοπία. Την έτρεχαν άνθρωποι που ανήκαν όντως στο κίνημα των χίπηδων και, παρότι κάποιοι από αυτούς που μιλούν στην κάμερα του ντοκιμαντέρ είχαν ενδοιασμούς γιατί δεν είχαν εργαστεί ξανά σε παρόμοιο περιβάλλον, γρήγορα όπως μαρτυρούν κατάλαβαν ότι «το πρόβλημα δεν το είχαν οι κατασκηνωτές, αλλά εμείς η κοινωνία». Η κατασκήνωση επέτρεπε στα παιδιά να ζουν το καλοκαίρι τους σαν να μην υπάρχει ο έξω κόσμος και αυτό πρακτικά σήμαινε ομαδικά παιχνίδια, κολύμπι στην πισίνα, θορυβώδη τζαμαρίσματα με τα όργανα της κατασκήνωσης, αστεία talent shows, μαγειρέματα και εκδρομές, και συζητήσεις γύρω από κοινόχρηστα τραπέζια όπου όλοι μιλούσαν ισότιμα με τη σειρά τους σχετικά με ζητήματα που τους απασχολούσαν. Γέλια επίσης, πάρα πολλά, γάργαρα γέλια.

Και ορμές! Το ‘Crip Camp’ χρησιμοποιεί γενναιόδωρα το υλικό που βιντεοσκοπούσε το προσωπικό της κατασκήνωσης και αρκετά μεγάλο μέρος του αντιμετωπίζει τους εφήβους ως τα σεξουαλικά όντα που ήταν. Ένα περιστατικό εξάπλωσης ψειρών της ηβικής περιοχής για παράδειγμα, έχει απαθανατιστεί μέσα από πονηρά χαμόγελα. Τα αγόρια είχαν προσωρινά διαχωριστεί από τα κορίτσια μέχρι να αντικατασταθούν τα στρώματά τους, αλλά αυτός ήταν ο μοναδικός λόγος για τα χαριτωμένα μικροπαράπονα στην κάμερα. Κατά τα άλλα το γεγονός ήταν η ευπρόσδεκτη απόδειξη της ερωτικής τους ζωής που πιάστηκε στα πράσα. Οι επιπτώσεις του θα δυνάμωναν απλώς τον δεσμό της κοινότητας.

Αυτές οι καταγεγραμμένες ημέρες της κατασκήνωσης είναι μια νοσταλγική χρονοκάψουλα που θα μπορούσε από μόνη της να δώσει καύσιμο στο ‘Crip Camp’. Οι απελευθερωτικές εμπειρίες όμως που βίωσαν εκεί οι έφηβοι διαμόρφωσε προσωπικότητες που λίγο αργότερα θα άλλαζαν τον κόσμο. Αυτή είναι κυρίως η αφηγηματική λειτουργία της Camp Jened στο φιλμ.

Η Judy Heumann, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ, σύμβουλος στην κατασκήνωση και συνεργάτης στην πορεία της αμερικανικής Πολιτείας ως νομοθέτης, είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ και νιώθει ότι οφείλει όχι μόνο την καριέρα της, αλλά και τα δικαιώματα που διεκδίκησε και εξασφάλισε εκ μέρους της κοινότητάς της σε εκείνα τα καλοκαίρια. Οι ζυμώσεις της κατασκήνωσης και η αφύπνιση από όλα τα διαφορετικά κινήματα που έβγαιναν στους δρόμους εκείνη την εποχή, έκαναν τη Heumann και πολλούς άλλους από τους κατασκηνωτές να φανταστούν ένα μέλλον που τους χωρούσε στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα εστιατόρια, στα σχολεία. Ως ενήλικοι πια ‘απόφοιτοι’ της κατασκήνωσης, πολλοί από αυτούς θα διασταυρώνονταν ξανά σε κολέγια, δίνοντας στο ‘Crip Camp’ την αφετηρία της πιο εκπαιδευτικής πλευράς του. Γιατί πόσοι από εμάς γνωρίζουν ότι η πρόσβαση των ΑΜΕΑ στην Αμερική και μετέπειτα στην Ευρώπη εξασφαλίστηκε από τα παιδιά της Camp Jened και όλους όσους πήραν μαζί στο ταξίδι τους;

Το 1974, το Κονγκρέσο πέρασε το Rehabilitation Act, τη νομοθετική πράξη που ανάμεσα σε άλλα εγγυόταν υποτίθεται ίσα δικαιώματα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, όμως στην πραγματικότητα η κυβέρνηση θα έμενε μονάχα στην θεωρία. Στα 17 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι το Americans With Disabilities Act του 1990, η Heumann είχε ανέλθει σε ηγετική μορφή ενός κινήματος που τα ΜΜΕ δεν κάλυπταν και ενέπνεε τους συντρόφους της να οργανώνουν ισχυρές διαμαρτυρίες. Μερικές από τις πιο σκληρές εικόνες του ‘Crip Camp’ καταγράφουν μία πολυήμερη, δραματική καθιστική διαμαρτυρία στο γραφείο του Υπουργείου Υγείας στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ακόμα και άνθρωποι χωρίς τη δυνατότητα να γυρίζουν μόνοι πλευρό στον ύπνο τους, ξεροστάλιαζαν σε πνιγηρούς διαδρόμους αποφασισμένοι για ένα θετικό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που όντως έφεραν στο τέλος.

Το ‘Crip Camp’ εξερευνά αυτές τις προσπάθειες με βάθος, ευαισθησία και μια απόσταση από το μελό που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ταινίες με πρωταγωνιστές ΑΜΕΑ. Εδώ γελάς, συγκινείσαι και βλέπεις να ανοίγεται ένας δρόμος στην ψυχαγωγία για ιστορίες από τα ίδια, με τα ίδια, για τα ίδια και όχι μόνο, χωρίς την επιβολή της ανάγκης να κάνουν τους θεατές που δεν έχουν κάποια αναπηρία να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό τους. Ο Lebrecht και η Newnham το έχουν αποδεσμεύσει από τέτοιες υποχρεώσεις.

Αντίθετα με ταινίες που γέννησαν τα ‘60s και τα ‘70s με χαρακτήρες που έκαναν μεγάλα όνειρα για την ανθρωπότητα για να τα δουν σιγά-σιγά να καταρρέουν, το ‘Crip Camp’ έχει για αληθινούς ήρωες πρόσωπα που, ενώ είχαν προεξοφληθεί ως περιττά από την κοινωνία, ήταν αυτά ακριβώς που βρήκαν τον τρόπο να αλλάξουν την ιστορία.

ΒΦΛ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΑΦΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Η κατάσταση πλέον είναι οριακή και δε χωράνε επιφανειακές συμφωνίες, πρόχειρες υποχωρήσεις και ανεφάρμοστοι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί. Δε μπορούμε να εθελοτυφλούμε για ένα μεροκάματο, στρουθοκαμηλίζοντας μπροστά στους περιβαλλοντολογικούς και εργασιακούς κινδύνους που εγκυμονούν. Δε γίνεται να περιμένουμε να φτάσουμε στο σημείο να συναγωνίζεται η ΒΦΛ την MOTOR OIL σε εργατικά ατυχήματα και την ΛΑΡΚΟ σε θανάτους για να καταλάβουμε την σοβαρότητα της κατάστασης. Ούτε πρόκειται να περιμένουμε χολιγουντιανές εκρήξεις των εγκαταστάσεων και περαιτέρω περιβαλλοντολογικές μολύνσεις για να ξυπνήσουν οι Καβαλιώτες.
Η επαναστατική μας ολότητα δε μας αφήνει να κλείσουμε τα μάτια στην τεράστια οικολογική και περιβαλλοντολογική καταστροφή που εξελίσσεται εις βάρος μας και ιδιαίτερα εις βάρος του τόπου μας. Η λεηλασία της φύσης και ο εξευτελισμός της ποιότητας της ζωής θα πρέπει να σταματήσει τώρα. Πόσο μάλλον, σε μια περίοδο όπου η πανδημία μας έδειξε πως ο καπιταλισμός είναι ικανός να κάνει ότι χρειαστεί για να αναρριχηθεί πάνω σε κουφάρια ανθρώπων και κατεστραμμένα τοπία.
Για αυτό με βάση τα παραπάνω, ζητούμε το κλείσιμο της βιομηχανίας  φωσφορικών λιπασμάτων πολύ σχολαστικά και στέλνουμε στον διάολο τον κάθε Λαυρεντιάδη με ευλάβεια, κρατώντας αποστάσεις από τον κάθε υπεύθυνο που παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων και στα πνευμόνια των Καβαλιωτών.