[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Q5NaLTSX3iY[/youtube]

Σήμερα το πρωί, Παρασκευή 20/12, ομάδα συντρόφων-αλληλέγγυων στον απεργό πείνας & κρατούμενο Σπύρο Στρατούλη  επισκεπτήκαμε απροειδοποίητα 3 ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης παρεμβαίνοντας στη ζωντανή ροή του πρόγραμματος προκειμένου να διαβαστεί κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης για τον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη. Η κίνηση μας αυτή είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για έναν σύντροφο που μέσα στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης της φυλακής, βρίσκει το θάρρος, την υπομονή και το κουράγιο να μάχεται για τα αυτονόητα με περισσή αξιοπεπεια…

Μαζί του σε ένδειξη αλληλεγγύης βρίσκονται και οι απεργοί πείνας Ράμι Συριανός, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου.

Ακολουθεί το κείμενο που διαβάστηκε:

“Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη

Ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές από 17 χρονών. Εδώ και 21 χρόνια κρατάει αγωνιστική στάση, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις, απεργίες πείνας και εξεγέρσεις, πληρώνοντας την αξιοπρεπή πορεία του με πλήθος πειθαρχικών ποινών. Με το πέρασμα των χρόνων στη φυλακή συνδέεται με αναρχικούς αγωνιστές και πολιτικούς αγώνες εντός των τειχών. Το 2008 προφυλακίζεται εκ νέου με αφορμή το κύμα των εξεγέρσεων στις φυλακές, μετά την επίθεση που δέχτηκε από τους δεσμοφύλακες ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης. Σήμερα ο κατασταλτικός μηχανισμός, αξιοποιώντας τηλεφωνικές συνομιλίες τρίτων, βρίσκει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει την εκδικητική του μανία, εντάσσοντάς τον στην υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση “Στέκια Θεσσαλονίκης”. Ο Σ. Στρατούλης στερείται τις άδειες του, τις οποίες κατέκτησε με χρόνια αγώνες ενώ κινδυνεύει με παράταση του χρόνου κράτησής του για άλλα 4 χρόνια.

Με αυτή την προοπτική ο Σπύρος αποφάσισε να παλέψει ενάντια σε αυτούς που εκδικούνται όποιον αγωνίζεται με μοναδικό μέσο το σώμα του. Ξεκίνησε απεργία πείνας στις 11 Νοεμβρίου και σήμερα (19/12) βρίσκεται στην 38η μέρα απεργίας.

Στις 2 Δεκέμβρη (21η μέρα απεργίας πείνας), ο σύντροφος μεταφέρθηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας μετά από κατάποση δύο μεταλλικών αντικειμένων. Παρά το γεγονός ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο σύντροφος και απεργός πείνας είχε υποστεί σημαντική απώλεια βάρους (13kg), είχε δυσκολίες στη συγκέντρωση και προφανώς ήταν εξαντλημένος σωματικά, μεταφέρεται με μια επιχείρηση άκρας μυστικότητας σε ένα νοσοκομείο που δεν εφημέρευε εκείνη τη μέρα, δεμένος πισθάγκωνα και σε κλούβα. Στο νοσοκομείο οι γιατροί, σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους δεν προσπάθησαν στιγμή να αποτρέψουν την παρουσία τουλάχιστον 30 αστυνομικών την ώρα που γίνονταν οι κλινικές εξετάσεις. Μετά από πιέσεις των μπάτσων και των γιατρών και εν μέσω απειλών ο Σ. Στρατούλης αναγκάζεται να υπογράψει για να εξέλθει από το νοσοκομείο “με τη θέλησή του”.

Την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου (35η μέρα), ο σύντροφος μεταφέρεται εκ νέου στο ίδιο νοσοκομείο με εντολή του γιατρού των φυλακών Λάρισας καθώς διαγνώστηκε, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων, οξεία αφυδάτωση. Εκεί γίνεται απόπειρα χορήγησης ορών τους οποίους ο σύντροφος δεν δέχεται. Μετά από αυτή του την άρνηση, οι γιατροί σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους, επικαλούνται σχετική εισαγγελική εντολή με την οποία διατάσσεται η αναγκαστική νοσηλεία-θεραπεία του. Στη συνέχεια ο Σπύρος λαμβάνει τους ορούς που του επιβάλλονται διά μέσου απειλών (συγκεκριμένα τον απείλησαν πως θα του βάλουν χειροπέδες και πως θα του κάνουν αναισθησία) και την επόμενη μέρα μετά τις αιματολογικές εξετάσεις που του κάνουν, αποφασίζεται το εξιτήριο του από το νοσοκομείο και η μεταφορά του πίσω στη φυλακή, καθώς τα αποτελέσματα κρίνονται πλέον “μη ανησυχητικά”. Προφανώς και το εξιτήριο βασίστηκε στη βελτίωση των εργαστηριακών του εξετάσεων αμέσως μετά την χορήγηση των ορών, χωρίς να ληφθεί υπ όψιν η περαιτέρω κλινική εικόνα του απεργού (έντονη καταβολή, αίσθημα ζάλης, παροδική απώλεια όρασης, πτώση επιπέδου συνείδησης). ‘Έτσι την Τρίτη 17/12 ο Σπύρος μεταφέρεται ξανά στις φυλακές Λάρισας, χωρίς να γνωρίζει τίποτα ακόμα και ο γιατρός της φυλακής.

Οι γιατροί στο νοσοκομείο της Λάρισας πέρα από κάθε δεοντολογία, συμπεριφέρθηκαν στον απεργό πείνας σαν να είχαν να κάνουν με άνθρωπο δεύτερης κατηγορίας και όχι σαν έναν κρατούμενο που διεξάγει έναν αξιοπρεπή αγώνα ή σαν ασθενή. Επέτρεψαν σε κάθε λογής σκυλιά να βρίσκονται στο χώρο των εξετάσεων ενώ προσπάθησαν να ξεμπερδέψουν μαζί του όσο το δυνατόν γρηγορότερα, χρησιμοποιώντας και απειλές μεταξύ άλλων. Η συνεργασία τους με την εισαγγελική-δικαστική-αστυνομική αρχή είναι ολοφάνερη.

Από την πλευρά μας γνωστοποιούμε πως ότι συμβεί από εδώ και στο εξής στην υγεία του συντρόφου μας θεωρούμε εξίσου υπεύθυνους τους γιατρούς του νοσοκομείου Λάρισας με την εισαγγελική-δικαστική-αστυνομική-σωφρονιστική εξουσία. Θα μας βρουν μπροστά τους.

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη

https://anarxikoikavalas.squat.gr/?p=2077

Περίπου 80 άτομα συμμετείχαν στο μοναδικό αντιεξουσιαστικο μπλοκ, στην σημερινή πορεία μνήμης για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο στην Καβάλα. το κείμενο που μοιράστηκε και διαβάστηκε είναι το παρακάτω. επίσης διαβάστηκαν κείμενα αλληλεγγύης προς τον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη (από 11/11) του ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διοκώμενων αγωνιστών καθώς και τις συνέλευσης αλληλεγγύης προς τον απεργό πείνας.

…6 Δεκέμβρη 2008…
Ο αστυνόμος Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο Βασίλης Σαραλιώτης πυροβολούν τον τότε 16χρόνο, Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, παρόλο που ένας πατάει την σκανδάλη ο άλλος δεν προβαίνει σε καμία ενέργεια να σταματήσει τον συνάδελφό του. Αιτία ένα φραστικό επεισόδιο μεταξύ των εν λόγω δολοφόνων μπάτσων και της παρέας ανήλικων μαθητών. Οι μέρες που ακολουθούν μόνο σαν εξεγερσιακές μπορούν να περιγραφούν. Χιλιάδες κόσμου συγκρούονται σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Μικροί και μεγάλοι, άνεργοι και εργαζόμενοι, μαθητές και φοιτητές, Έλληνες και ξένοι γίνονται όλοι μια γροθιά. Η δολοφονία του Αλέξανδρου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο συνδυασμός των οικονομικών προβλημάτων τις πρώτες μέρες τις κρίσης, τα πολιτικά σκάνδαλα που ξεσπούν το ένα πίσω από το άλλο (Siemens, Βατοπαίδι, Ομόλογα, Off Shore εταιρίες, κλπ) και η ολοένα αυξανόμενη αστυνομική βία, ατιμωρησία και αυθαιρεσία, έρχονται να προσθέσουν συστατικά στο κοκτέιλ της οργής.

…5 χρόνια μετά και δεν έχει αλλάξει τίποτα…
5 χρόνια και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ένα πράγμα όμως έχει αλλάξει. Έπεσαν οι μάσκες των κυβερνώντων και των σκυλιών τους. Έπεσαν οι μάσκες των φασιστών και των εκμεταλλευτών τους.
Η κυβερνητική αυθαιρεσία σε συνδυασμό με την ακροδεξιά και την αστυνομική ατιμωρησία, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Ένα πράγμα έχει αλλάξει, συνηθίσαμε τον θάνατο, να χάνονται σπίτια και δουλειές. Αυτοκτονίες και δολοφονίες, τόσες ζωές άδικα, για μια δόση στην τράπεζα, στην εφορία, για έναν λογαριασμό, για λίγα δεδουλευμένα, για ένα εισιτήριο, για λίγο ζεστασιά.
Μας βαλσάμωσε η τηλεόραση. Τόσοι μετανάστες και μικροπωλητές, βασανισμένοι και εξευτελισμένοι στα κέντρα κράτησης, στα αστυνομικά τμήματα, στους δρόμους, στα χωράφια και στα μαγαζιά. Στα σύνορα και στις θάλασσες, κι όλα αυτά γιατί? Για ένα καλύτερο αύριο.
Ένα πράγμα έχει αλλάξει, συνηθίσαμε την καταστολή, στις πορείες, στους δρόμους, στα στέκια και στις καταλήψεις. Συντονισμένες επιχειρήσεις, βασανισμοί, φυλακές και καταστολή σε όσους αντιδρούν, σε όσους αντιστέκονται. Γι’ αυτούς που δε φοβούνται να περάσουν απέναντι, γι’ αυτούς που δεν ανέχονται το φασισμό, γι’ αυτούς που θέλουν να ζήσουν. Σε όσους επιλέγουν να συγκρουστούν για τον τόπο τους, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την υγεία τους.
Ένα πράγμα έχει αλλάξει, συνηθίσαμε τους φασίστες της Χ.Α. και των Πατριωτικών κινήσεων. Τους νοσταλγούς της επταετίας,τους ρουφιάνους και τους δοσίλογους της ιστορίας. Τα πογκρόμ των μεταναστών, τους βασανισμούς και τις δολοφονίες, τους ξυλοδαρμούς και τους εμπρησμούς στα σπίτια των αδύναμων. Τα νταηλίκια και τα μπραβιλίκια στις λαϊκές και στις φασιστο- επετείους.
Ένα πράγμα έχει αλλάξει, συνηθίσαμε το θάνατο και δεν αντιδρούμε όπως και τότε. Έτσι ώστε την επόμενη φορά που φασίστας ή μπάτσος , μπράβος ή εργοδότης σηκώσει το όπλο ή το χέρι του, να παραλύσει όλη η κοινωνία.

Για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο 16 ετών, νεκρός από σφαίρα Μπάτσου.
Για τον Παύλο Φύσσα 32 ετών, νεκρός από μαχαίρι Χρυσαυγίτη.
Για την Σάρα 13 ετών, νεκρή από τα χέρια της ΔΕΗ.
Για τον Θανάση Καναούτη 18 ετών, νεκρός από χέρια Ελεγκτή.
Για τον Γιάννη Δ, 28 ετών, νεκρός από χέρια Μπράβου και Ιδιοκτήτη εστιατορίου.
Για τον Σιέκ Ντιαέ 37 ετών, νεκρός από χέρια Δημοτόμπατσου.
Για τον Τόνι Ονουά, νεκρός από χέρια Μπάτσου
Για τον Σαχτζάτ Λουκάν 27 ετών, νεκρός από χέρι Χρυσαυγίτη.
Για τους 12 νεκρούς μετανάστες στην Λευκάδα από χέρι Λιμενικού.
Για τους χιλιάδες απαγχονισμένους και δολοφονημένους θύματα της Κρίσης.

Για να μην γίνει ο Θάνατος συνήθεια στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

*ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ * ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΥΡΩΝΟΣ 3*

Δράση ενάντια στην κακοποίηση των ζώων και τις φόλες στη Χωράφα…