Μικροφωνική, με μοίρασμα κειμένων, πραγματοποιήθηκε στον Δημοτικό Κήπο, σήμερα Σάββατο 28/1, από τις 12 έως τις 2 περίπου. Κρεμάστηκε πανό που έγραφε:

"ΊΜΙΑ 96, 3 ΝΕΚΡΟΙ

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ 100 ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ"

 

Κείμενο από Αυτόνομο Στέκι:

Χωρίς αμφιβολία η περίοδος που διανύουμε, ιδιαίτερα από το 2010 και μετά, χαρακτηρίζεται από σαρωτικές αλλαγές, σίγουρα καθόλου ευχάριστες… Η μεσαία τάξη, που αποτελούσε την ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας, αλλά μαζί της και τα χαμηλότερα στρώματα δέχονται μία άνευ προηγουμένου επίθεση. Η διαδικασία φτωχοποίησης που μας επιβάλλεται δεν περιορίζεται μόνο σε μειώσεις μισθών – συντάξεων, αλλά συνοδεύεται και από μία γενικότερη υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κ.α.). Τώρα που το πάλαι ποτέ «αμέρικαν ντριμ» (αμερικανικό όνειρο) του καταναλωτικού παράδεισου έχει καταρρεύσει και βιώνουμε για τα καλά στο πετσί μας ότι όλες οι κοινωνίες, ουσιαστικά και παντού, είναι χωρισμένες σε μία υπερ-εθνική ελίτ που συσσωρεύει πλούτο και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, που θα γίνουμε οι σύγχρονοι είλωτες, μπορούμε να μιλήσουμε για την ανάγκη απόκτησης ταξικής συνείδησης.

    
Νέα εργατική τάξη – προλεταριάτο δεν είναι απλώς οι εργαζόμενοι στην βιομηχανία, αλλά κάτι πιο σύνθετο. Είμαστε όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι ή ημι-απασχολούμενοι που δεν έχουμε ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής ή διανομής (εργοστάσια, βιομηχανίες, αλυσίδες σούπερ μάρκετ κ.α.), αλλά εξαρτόμαστε από το μεροκάματο (μισθωτή εργασία). Είμαστε και όσοι από άλλα χαμηλά στρώματα (αγρότες, αυταπασχολούμενοι κ.α.) ενώνουμε την φωνή μας με τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Είμαστε όσοι έχουμε αποκτήσει συνείδηση της πραγματικής μας θέσης και ορίζουμε με βάση αυτή, συμμάχους και αντίπαλους.

Οι νεκροί μας -θύματα του ταξικού πολέμου-, που δεν θα μνημονεύσει καμία πλουτοκρατία ή οι νέο-φασιστικές συμμορίες, ανέρχονται σε εκατοντάδες κάθε χρόνο μόνο στην Ελλάδα. Άνθρωποι απλοί που έπεσαν στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, κάτω από άσχημες συνθήκες εργασίας και υπό τον εκβιασμό της ανάγκης για λίγα ευρώ. Αυτοί που δεν σκοτώθηκαν στα «δοξασμένα» πεδία των μαχών μεταξύ κρατών, που ακόμη και αυτοί οι τελευταίοι είναι στην καταγωγή αδερφοί εργάτες που τους διέταξαν ή αποπλάνησαν οι ενίοτε αντιμαχόμενες πλουτοκρατίες, προκειμένου να διασφαλίσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα τους. Σε αυτή την κατηγορία του εργατικού ατυχήματος εν μέσω «θερμού επεισοδίου» κατατάσσονται και οι 3 νεκροί των «Ιμίων ΄96», που την μνήμη τους καπηλεύονται οι διάφορες νέο-φασιστικές συμμορίες. Ένα θερμό επεισόδιο που κατασκεύασε η Τ. Τσιλέρ για να αποσπάσει την προσοχή του τουρκικού λαού από ένα σκάνδαλο συνεργασίας της με την μαφία που είχε αποκαλυφτεί. Θυμίζει τίποτα από τα σκάνδαλα της Siemens ή του Βατοπεδίου; Μπας και σε Ελλάδα και Τουρκία ισχύουν λίγο πολύ τα ίδια πράγματα;

Οι νέο-φασιστικές συμμορίες δεν στρέφονται μόνο ενάντια στους μετανάστες, αλλά πλέον και στους έλληνες – ντόπιους εργάτες που διεκδικούν. Η χιτλερική οργάνωση Χρυσή Αυγή (Τ.Ο. Σερρών), που θα παραβρεθεί στην φασιστοσύναξη για τα Ίμια στην Καβάλα, εξέδωσε ανακοίνωση ενάντια στους απεργούς εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Απεργοί σε αγώνα διαρκείας για την επαναπρόσληψη συναδέλφων τους, που δεν δέχτηκαν την πεντάωρη εργασία. Η ντόπια «Πατριωτική Κίνηση» οργάνωσε αντι-συγκέντρωση για την πορεία αλληλεγγύης στον απεργό Γ. Καυκά, ενώ προσφάτως, για να ετοιμάσει και το ανάλογο κλίμα, ανέβασε στο μπλογκ της βίντεο ενάντια στις απεργίες με ομιλητή τον «Μπουμπούκο» (Α. Γεωργιάδη), υπουργό της κατοχικής κυβέρνησης του ΔΝΤ. Αυτοί είναι οι «πατριώτες» που αύριο θα χτυπούν τον έλληνα – ντόπιο εργάτη, όταν θα καταφεύγει στην απεργία ή άλλο μέσο, για να διεκδικήσει να ζει με αξιοπρέπεια. Αυτοί είναι που μέσω του εθνικισμού και του ρατσισμού θα προσπαθήσουν να κόψουν τους διαύλους συνεργασίας με το προλεταριάτο των γύρω χωρών. Απέναντι σε όλα αυτά, να αναπτύξουμε ένα αυτόνομο εργατικό κίνημα που, όχι μόνο θα αντιπαρατεθεί στον φασισμό, αλλά πάνω από όλα θα ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης και θα βάλει τις βάσεις για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αν η ελληνική πλουτοκρατία μοιραζόταν τα κέρδη της μαζί μας, ίσως και να είχαμε λόγους να παριστάνουμε τους «πατριώτες».
Συνειδητά με τους νέο-πτωχούς και το παγκόσμιο προλεταριάτο            

http://anarxikoikavalas.squat.gr                                                         ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

 

Κέιμενο από πρωτοβουλία αντι-φασιστών/ριών

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ

(Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι μεταφερμένα κατά λέξη από την ιστοσελίδα της πατριωτικής κίνησης, από την ενότητα “Οι θέσεις μας”. Οι υπογραμμίσεις και τα σχόλια στις παρενθέσεις δικά μας.)

ΠΑΤΡΙΔΑ – ΕΘΝΟΣ – ΚΡΑΤΟΣ
Κάτω από μια στέγη που λέγεται Εθνικό Κράτος με την ίδια γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, την θρησκεία και κυρίως το αίμα (;;;), το Έθνος είναι αυτό που δημιουργεί ευκολότερα διότι αντιλαμβάνεται καλύτερα τον εαυτό του. (ΑΙΜΑ ΤΙΜΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Προφανώς τόσο οι ψευτοπατριώτες της Πατριωτικής Κίνησης όσο και της Χρυσής Αυγής θα μας περάσουν όλους από αιματολογικές εξετάσεις για να διαπιστώσουν ποιοι είναι οι πραγματικοί έλληνες…οι μη καθαροί προφανώς θα απελαθούν μαζί με τους μετανάστες ή μήπως θα σταλούν στα κρεματόρια;)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Θεωρούμε την Αστυνομία αναπόσπαστο κομμάτι του Εθνικού Κράτους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων Πολιτών. Η καταστολή είναι και αυτή απαραίτητη όταν κριθεί αναγκαία. (Τόσο αναπόσπαστο κομμάτι που όταν τα μέλη της Πατριωτικής Κίνησης βγαίνουν για γκράφιτι, η Ελληνική Αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια, ενώ όταν βγαίνουν νεαροί γκραφιτάδες, τότε η Ελληνική Αστυνομία σε συνεργασία με την Πατριωτική Κίνηση ξέρουν να τους χτυπούν…γιατί απλά το κρίνουν αναγκαίο.)
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Η δικαιολογία της Παγκοσμιοποίησης σε κάθε τι αντίθετο που είναι αληθινό αποκαλείται ρατσισμός. Το μεγαλείο του Έλληνος όμως δεν θα μπορούσε ποτέ να συγκριθεί με ένα Βουσμάνο ή έναν Νομάδα. Αντιθέτως θεωρούμε ρατσισμό το να προσπαθεί κάποιος να φέρει σε ένα επίπεδο ίδιο, τον Ελληνισμό και την προσφορά του, με έναν Ασιατικό ή οποιονδήποτε άλλον. Σε ότι αφορά την γενικότερη προσφορά του δικού μας πολιτισμού και την ανωτερότητά του σε σύγκριση με κάποιους άλλους δεν τίθεται θέμα συζήτησης. (Κοινώς οι ψευτοπατριώτες μάς λένε “Δεν είμαστε εμείς ρατσιστές, απλά οι άλλοι είναι κατώτεροι από εμάς, τους έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό”. Αυτός είναι και ο ορισμός του ρατσισμού.)
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η μόνη θρησκεία που θα πρέπει να απαγορευθεί διά ροπάλου είναι ο εβραιο-σιωνισμός διότι τον καθιστούμε ως άμεσα υπεύθυνο για την κατάσταση της οποίας βρισκόμαστε όλοι σήμερα. (Ο Χίτλερ θα ήταν πολύ περήφανος για τους έλληνες ομοϊδεάτες του της Πατριωτικής Κίνησης Καβάλας.)
ΟΙΚΟΥΜΕΝΟΠΟΙΗΣΗ
Θέλουμε έναν κόσμο ελεύθερο όπου ο Ινδός θα ζει στην Ινδία, ο Κινέζος στην Κίνα και ο Έλληνας στην Ελλάδα (μετά φυσικά από αιματολογικές εξετάσεις που θα αποδεικνύουν την καταγωγή αλλά και την “καθαρότητα”!!!).
Θέλουμε έναν κόσμο όπου θα μπορούμε να θαυμάζουμε τον πολιτισμό ή την κουλτούρα τους εκεί από όπου ξεκίνησε και όχι στην Αθήνα ή σε άλλες ελληνικές πόλεις. (ποιον πολιτισμό θα “θαυμάζουν”; Τον “κατώτερο”;)                                                          
Το πραγματικό της πρόσωπο η Πατριωτική Κίνηση Καβάλας το έδειξε όταν κάποια μέλη της έσφαξαν και κάρφωσαν το κεφάλι χοίρου στην πόρτα του Χαλιλ Μπέη τζαμί (Παλιά Μουσική) στην Παναγία, όταν χτύπησαν σε συνεργασία με την ελληνική αστυνομία 2 γκραφιτάδες, όταν 10 μέλη της κυνηγούσαν με μαχαίρι και αλυσίδα και τραυμάτισαν Σάββατο βράδυ στο Δημοτικό Κήπο έναν ανήλικο απλά επειδή είχε υιοθετήσει την punk κουλτούρα…
Γι'αυτό λοιπόν μην πέφτετε στην παγίδα τους! Οι φασίστες πάντοτε ξέρουν να μεταμφιέζονται κατάλληλα μέχρι να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, όπως έκαναν οι ομοϊδεάτες τους στο παρελθόν (Μουσολίνι, Χίτλερ και λοιποί δικτάτορες).
Αντι-πληροφόρηση
Αυτο-οργάνωση
Αντίσταση σε κάθε μορφής φασισμό/ρατσισμό

Αντιρατσιστές-Αντιφασίστες/Αντιρατσίστριες-Αντιφασίστριες

Πριν από λίγο πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στο ραδιοφωνικό σταθμό Πρωινή στην Καβάλα υπέρ των διωκόμενων συντρόφων που έκαναν στις 10 Γενάρη την παρέμβαση στο Ρ/Σ Flash στην Αθήνα για την υπόθεση του Ε.Α.

Στα πλαίσια της παρέμβασης έγινε σύντομη ενημέρωση για την υπόθεση και στη συνέχεια διαβάστηκε το κείμενο από τη Συνέλευση των αλληλέγγυων μέσα από το ραδιοφωνικό σταθμό Flash:

"Σήμερα 10 Γενάρη σύντροφοι και συντρόφισσες από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στον Ρ/Σ  Flash στα πλαίσια αλληλεγγύης για την υπόθεση του Ε.Α. που δικάζεται από τις 5 Οκτωβρίου στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού.

Προβήκαμε σε αυτή την ενέργεια στην προσπάθειά μας να σπάσουμε το τείχος σιωπής και την πολιτική εντολή για φίμωση της δίκης και του πολιτικού λόγου των κατηγορουμένων στην υπόθεση του Ε.Α.

Επιβεβαίωση αυτής της φίμωσης υπήρξε η άμεση αντίδραση αστυνομικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια αναμετάδοσης του ηχητικού μηνύματος – του λόγου των διωκόμενων για την υπόθεση. Η κινητοποίηση αυτή των εκτελεστικών και διωκτικών αρχών είναι ενδεικτική για όποιον αντιστέκεται, για όποιον προτάσσει την καθολική ανατροπή του συστήματος μέσω της κοινωνικής επανάστασης. Της κοινωνικής επανάστασης αυτής που αποτελεί μονόδρομο για το διέξοδο από τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό της Τρόικας και του εντολοδόχου του ελληνικού κράτους που έχουν υποβάλλει την κοινωνία στην ανέχεια και την εξαθλίωση.

Μιας κοινωνίας καταδικασμένης από την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, την κινεζοποίηση έναντι της απειλής ανέργων που στοιχίζονται σε ουρές, τις φοροληστρικές επελάσεις, τη διάλυση κοινοφελών οργανισμών, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη διαμόρφωση οικονομικών ζωνών με μισθούς πείνας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα σε αυτή τη συνθήκη, στην προσπάθειά τους να θωρακιστεί το σύστημα και ενώ όλα μειώνονται, το μόνο που αυξάνεται είναι οι στρατιές από τα μαντρόσκυλα της δημοκρατίας, των ένοπλων φρουρών, του καπιταλισμού και του κράτους του. Στη συνθήκη αυτή, λοιπόν,  την κοινώς ομολογούμενη ως Χούντα, είμαστε αλληλέγγυοι και  υπερήφανοι για τους συντρόφους μας και  τις επιλογές τους.

Οι επιλογές μας συστρατεύονται δίπλα σε όλα τα κοινωνικά κομμάτια που διαλέγουν τον δίκαιο δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΖΙΩΤΗ ΡΟΥΠΑ ΓΟΥΡΝΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟ ΚΟΡΤΕΣΗ ΜΠΕΡΑΧΑ ΚΑΙ ΚΑΤΣΕΝΟ

 Συνέλευση αλληλέγγυων μέσα από τον ραδιοφωνικό σταθμό Flash."

Στη συνέχεια διαβάστηκε απόσπασμα από κείμενο των Ρούπα, Μαζιώτη & Γουρνά:

"Τρομοκρατία είναι να μην έχεις τα βασικά για να επιβιώσεις, να σου παίρνουν το μισθό και τη σύνταξη, να σου κατάσχει η τράπεζα το σπίτι, να ζεις μέσα στη μόλυνση που σκοτώνει. Τρομοκρατία είναι να ζεις καθημερινά υπό το καθεστώς του φόβου για την επιβίωση...

...Εχθροί της κοινωνίας είναι αυτοί που, αφού έκλεβαν και πλούτιζαν για χρόνια εις βάρος της, εκμεταλλευόμενοι ένα βάρβαρο και κατάφωρα άδικο σύστημα, τώρα που αυτό διανύει τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του, απαιτούν από αυτήν όλο και μεγαλύτερες θυσίες, απαιτούν από όλους μας να παραδώσουμε οικειοθελώς όλο το αίμα μας για να συντηρηθεί στη ζωή το σάπιο σώμα του καθεστώτος."

Αλληλεγγύη στους 20 διωκόμενους από την παρέμβαση στο Flash και σε όσους διώκονται για την υπόθεση του Ε.Α.

Αλληλέγγυοι από Καβάλα

https://anarxikoikavalas.squat.gr/?p=1164

Σήμερα 10 Γενάρη σύντροφοι και συντρόφισσες από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στον Ρ/Σ  Flash στα πλαίσια αλληλεγγύης για την υπόθεση του Ε.Α. που δικάζεται από τις 5 Οκτωβρίου στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού.

Προβήκαμε σε αυτή την ενέργεια στην προσπάθειά μας να σπάσουμε το τείχος σιωπής και την πολιτική εντολή για φίμωση της δίκης και του πολιτικού λόγου των κατηγορουμένων στην υπόθεση του Ε.Α.

Επιβεβαίωση αυτής της φίμωσης υπήρξε η άμεση αντίδραση αστυνομικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια αναμετάδοσης του ηχητικού μηνύματος – του λόγου των διωκόμενων για την υπόθεση. Η κινητοποίηση αυτή των εκτελεστικών και διωκτικών αρχών είναι ενδεικτική για όποιον αντιστέκεται, για όποιον προτάσσει την καθολική ανατροπή του συστήματος μέσω της κοινωνικής επανάστασης. Της κοινωνικής επανάστασης αυτής που αποτελεί μονόδρομο για το διέξοδο από τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό της Τρόικας και του εντολοδόχου του ελληνικού κράτους που έχουν υποβάλλει την κοινωνία στην ανέχεια και την εξαθλίωση.

Μιας κοινωνίας καταδικασμένης από την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, την κινεζοποίηση έναντι της απειλής ανέργων που στοιχίζονται σε ουρές, τις φοροληστρικές επελάσεις, τη διάλυση κοινοφελών οργανισμών, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη διαμόρφωση οικονομικών ζωνών με μισθούς πείνας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα σε αυτή τη συνθήκη, στην προσπάθειά τους να θωρακιστεί το σύστημα και ενώ όλα μειώνονται, το μόνο που αυξάνεται είναι οι στρατιές από τα μαντρόσκυλα της δημοκρατίας, των ένοπλων φρουρών, του καπιταλισμού και του κράτους του. Στη συνθήκη αυτή, λοιπόν,  την κοινώς ομολογούμενη ως Χούντα, είμαστε αλληλέγγυοι και  υπερήφανοι για τους συντρόφους μας και  τις επιλογές τους.

Οι επιλογές μας συστρατεύονται δίπλα σε όλα τα κοινωνικά κομμάτια που διαλέγουν τον δίκαιο δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΖΙΩΤΗ ΡΟΥΠΑ ΓΟΥΡΝΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟ ΚΟΡΤΕΣΗ ΜΠΕΡΑΧΑ ΚΑΙ ΚΑΤΣΕΝΟ

 

Συνέλευση αλληλέγγυων μέσα από τον ραδιοφωνικό σταθμό Flash.

 

https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/xaritatos_10-01.mp3

Κείμενο αλληλέγγυων μέσα από την κατάληψη του Flash

Μονοπώλια και Φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται (με βάση αρχειακό υλικό από τις Δίκες της Νυρεμβέργης)

Εισαγωγή

Στις εκλογές του Μάη 1928 το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας άγγιξε το ναδίρ της εκλογικής του επιρροής, συγκεντρώνοντας μόλις το 2,6% των ψήφων και έχοντας χάσει πάνω από το μισό της δύναμής του από το 1924. Δύο χρόνια αργότερα και μεσούσης της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης οι Ναζί είδαν τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται στο 18,3%. Το 1930 όμως δεν ήταν απλά η χρονιά της εκλογικής ανάκαμψης του φασισμού στη Γερμανία. Ηταν επίσης η χρονιά όπου το γερμανικό βιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο, «γοητευμένο» από τις «λύσεις» που προσέφερε ο φασισμός στα αδιέξοδά του, άρχισε πλέον να στηρίζει ανοιχτά και αποφασιστικά το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Α. Χίτλερ.

Βεβαίως, ο φασισμός δεν υπήρξε αποκλειστικά «γερμανικό» ή «ιταλικό» φαινόμενο. Πολλά από τα κατασταλτικά μέτρα που εφαρμόστηκαν ενάντια στο εργατικό κίνημα (και την πρωτοπορία του, τους κομμουνιστές) στη Γερμανία και την Ιταλία εφαρμόστηκαν και σε μια σειρά άλλες χώρες υπό καθεστώς αστικής δημοκρατίας. Είναι άλλωστε γνωστές οι απόψεις πολλών αστών πολιτικών της εποχής, όπως π.χ. ο Τσόρτσιλ, για τον Μουσολίνι. Οι αστικές δημοκρατίες της Ευρώπης και της Αμερικής στήριξαν τότε ενεργά (και δεν «ανέχθηκαν» απλώς, όπως συχνά αναφέρεται στην αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία) την άνοδο του φασισμού. Συνέδραμαν καταλυτικά στην υλικοστρατιωτική ανάκαμψη και θωράκιση της ναζιστικής Γερμανίας, είτε με πιστώσεις, είτε με επενδύσεις, είτε κάνοντας τα «στραβά μάτια» στην κατάφωρη παραβίαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών περί εξοπλισμών κ.α.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν έργο μιας πλευράς αλλά προϊόν των καπιταλιστικών αντιθέσεων, δηλαδή και των δυο πλευρών. Απλώς, το «ριγμένο» από την έκβαση του Α΄ ιμπεριαλιστικού Παγκοσμίου Πολέμου γερμανικό κεφάλαιο, άρχισε να αποζητούσε εκ νέου διανομή των διεθνών αγορών, γεγονός που οδήγησε σε μεγαλύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριστικών αντιθέσεων, άρα σε έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη, οι στενότατοι δεσμοί που ανέπτυξαν μεταξύ τους κεφάλαιο και φασισμός, καταγράφηκαν και στοιχειοθετήθηκαν λεπτομερώς στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Η διαβόητη «δίκη των βιομηχάνων» -άγνωστη σήμερα- θεωρήθηκε τότε ίσης σημασίας με τις δίκες των στελεχών των Ναζί, των SS, της Βέρμαχτ, κλπ. Εκτοτε καταδικάστηκε στη λήθη: οι εγκληματικές ευθύνες των μονοπωλίων για την άνοδο του ναζισμού παραγράφηκαν, τα αίτια του φασισμού και του πολέμου «επαναπροσδιορίστηκαν», τα βιβλία ιστορίας ξαναγράφτηκαν και σύντομα οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι…

Χορηγοί του φασισμού

«Μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Προέδρου της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργού Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο στις 20 Φεβρουαρίου 1933», δηλαδή, «λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των συνωμοτών (σ.σ. των Ναζί) να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να κτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων κονσέρν (σ.σ. μονοπωλίων) χημικών στο κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι».1

Ενας εξ αυτών, ο George von Schnitzler, διευθυντικό στέλεχος της I. G. Farben, κατέθεσε στις Δίκες της Νυρεμβέργης: «Ενώ περίμενα τον Γκέρινγκ να εμφανιστεί, μπήκε στο δωμάτιο ο Χίτλερ, ο οποίος έσφιξε το χέρι όλων και κάθισε στη κεφαλή του τραπεζιού. Σε ένα μακρύ λόγο μίλησε κυρίως για τον κίνδυνο του κομμουνισμού, επί του οποίου έκανε σα να είχε μόλις κερδίσει μια αποφασιστική μάχη». Τα επιχειρήματα του Χίτλερ έπιασαν τόπο. Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των Ναζί στις επερχόμενες εκλογές ύψους 3.000.000 μάρκων (Ντοκουμέντο EC-439, ΠΔΝ). Στις εκλογές αυτές το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα έλαβε το 43,9% των ψήφων.

Τον Απρίλη του 1933 και αφού οι Ναζί βρίσκονταν πλέον στην εξουσία, ο Γ. Κρουπ με την ιδιότητά του ως Πρόεδρος του Συνδέσμου της Γερμανικής Βιομηχανίας του Ράιχ (της μεγαλύτερης ένωσης βιομηχάνων στη Γερμανία) κατέθεσε στον Χίτλερ τα σχέδια του Συνδέσμου για την αναδιοργάνωση της γερμανικής βιομηχανίας. Από τη μεριά του, ο Κρουπ ανέλαβε να ευθυγραμμίσει το Σύνδεσμο με τους σκοπούς των Ναζί, μετατρέποντάς τον σε αποτελεσματικό όργανο για την υλοποίηση της πολιτικής τους. Σε επιστολή του στον Χίτλερ (25 Απριλίου 1933) ο Κρουπ έγραψε πως το σχέδιο αναδιοργάνωσης που κατέθεσε εκ μέρους του Συνδέσμου Βιομηχάνων χαρακτηρίζονταν από την επιθυμία «να συνδυαστούν τα οικονομικά μέτρα με την πολιτική αναγκαιότητα, υιοθετώντας την έννοια του Φίρερ για το νέο Γερμανικό Κράτος». Στο ίδιο το σχέδιο τόνιζε: «Η τροπή των πολιτικών γεγονότων [είναι] στη γραμμή των όσων εγώ ο ίδιος και το Διοικητικό Συμβούλιο ευχόμασταν για πολύ καιρό» (Ντοκουμέντο D-157, ΠΔΝ).

Ο βιομηχανικός κολοσσός της Κρουπ, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του γερμανικού κεφαλαίου, υπήρξαν βασικοί οικονομικοί αρωγοί – χορηγοί, όχι μόνο της πολεμικής μηχανής της φασιστικής Γερμανίας, αλλά και των διαφόρων πολιτικών (κόμμα, οργανώσεις νεολαίας) ή παραστρατιωτικών οργανώσεων των Ναζί (όπως τα Τάγματα Εφόδου SA, τα SS, κλπ.). Ετσι ξεκίνησε το «Ταμείο του Χίτλερ», με κεφάλαια που προέρχονταν «ακόμα και από τους πιο απομακρυσμένους κύκλους της γερμανικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένου του κόσμου της αγροτικής οικονομίας και των τραπεζών» (Ντοκουμέντο D-151, ΠΔΝ). Με το άνοιγμα των αρχείων της Κρουπ, προέκυψε ότι μόνο π.χ. το εργοστάσιο της εταιρείας στο Essen είχε «προσφέρει» ως το 1945 το ιλιγγιώδες ποσό των 4.738.446 μάρκων στο εν λόγω Ταμείο (Ντοκουμέντο D-325, ΠΔΝ).

Τα οφέλη όμως ήταν αμοιβαία: «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνισμού) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. των βιομηχάνων!)».2 Με άλλα λόγια, ο φασισμός εξασφάλισε την πολυπόθητη για το κεφάλαιο «εργασιακή ειρήνη», διαλύοντας τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατών και συλλαμβάνοντας, εκτοπίζοντας ή εξοντώνοντας τους κομμουνιστές.

Τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων ταυτίζονταν επίσης με δύο άλλες κύριες επιδιώξεις των Ναζί: την ιμπεριαλιστική αναδιανομή του κόσμου και τη συντριβή της ΕΣΣΔ. Αλλωστε από το 1936 κιόλας ο Χίτλερ είχε δώσει οδηγίες στο υπουργείο Πολέμου του Ράιχ να ετοιμάζεται για την «αναμέτρηση με τη Ρωσία», την οποία θεωρούσε «αναπόφευκτη» (Ντοκουμέντο EC-416, ΠΔΝ). Οσον αφορά το πρώτο, όπως υπογράμμισε ο υπουργός Οικονομίας των Ναζί Σαχτ στον Αμερικανό Πρόξενο Fuller το 1935: «Οι αποικίες είναι απαραίτητες στη Γερμανία. Αν καταστεί δυνατό θα τις αποκτήσουμε μέσα από διαπραγματεύσεις. Αν όχι, θα τις αρπάξουμε (σ.σ. με τη βία)» (Ντοκουμέντα EC-450 και US-629, ΠΔΝ).

Καταλυτικό ρόλο ωστόσο στην οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση της Γερμανίας έπαιξαν και τα αμερικανικά μονοπώλια: η Ford, η General Motors (μέσω της θυγατρικής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil (η σημερινή Exxon-Mobil), η IBM, η ΙΤΤ (η σημερινή ΑΤ&Τ), η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, επωφελούμενοι του «εξαιρετικού» επιχειρηματικού κλίματος που προσέφερε η ναζιστική Γερμανία, αποκομίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Τόσο ο Πρόεδρος της IBM T. Watson όσο και ο Πρόεδρος της Ford H. Ford τιμήθηκαν για τις «υπηρεσίες» τους στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού το 1937 και 1938 αντίστοιχα.

Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

Από το 1940 κιόλας οι βιομηχανίες της Κρουπ άρχισαν να προμηθεύονται με «φτηνό» εργατικό δυναμικό από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (πολλών εκ των οποίων την εποπτεία και διαχείριση είχαν οι ίδιες οι εταιρείες) ή τις κατεχόμενες περιοχές: «Εργάτες μεταφέρονταν στο Essen από την Πολωνία και τη Ρωσία σε υπερβολικά συνωστισμένα, παγωμένα και ανθυγιεινά βαγόνια για ζώα και αφού αποβιβάζονταν, τους κτυπούσαν, τους κλωτσούσαν και τους φέρονταν απάνθρωπα». Ο «χρόνος ήταν χρήμα» για την επιχείρηση: «Οι επιστάτες της Κρουπ έδιναν ιδιαίτερη αξία στην ταχύτητα με την οποία οι σκλάβοι εργάτες μεταφέρονταν προς και από τα τρένα…τους κτυπούσαν και τους κλωτσούσαν και γενικά τους κακομεταχειρίζονταν με βάναυσο τρόπο…Εβλεπα με τα μάτια μου ανθρώπους άρρωστους που μετά βίας μπορούσαν να περπατήσουν να τους παίρνουν για δουλειά» (Ντοκουμέντα D-321 και D-367, ΠΔΝ).

Η I. G. Farben υπήρξε τόσο αποτελεσματική στην «αξιοποίηση» εργατών από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ώστε αποτέλεσε πρότυπο για πολλές άλλες εταιρείες. Στελέχη της παρείχαν συμβουλευτική υποστήριξη ή μεγάλης κλίμακας εκπαίδευση στη χρήση καταναγκαστικής εργασίας σε γνωστές βιομηχανίες όπως η Volkswagen, η Messerschmitt, η Heinkel, κ.ά. Το τεραστίων διαστάσεων βιομηχανικό συγκρότημα «Buna» της I. G. Farben κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Αουσβιτς (γύρω από το οποίο «ξεφύτρωσαν» δεκάδες επιχειρήσεις). Περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι πέθαναν στη διάρκεια της κατασκευής του, ενώ την περίοδο της λειτουργίας του απασχολούσε σχεδόν 85.000 κρατουμένους.3 Μόνο από το Μαουτχάουζεν άντλησαν εργάτες 45 ιδιωτικές εταιρείες.

Εργαζόμενοι 12 ή και παραπάνω ώρες, υπό άθλιες συνθήκες, με ελάχιστο φαγητό και τα βασανιστήρια σε ημερήσια διάταξη δεν προκαλεί ίσως έκπληξη ο μεγάλος αριθμός των νεκρών που καταγράφονταν καθημερινά. Ενας επιστάτης της Κρουπ κατέθεσε κυνικά στη Δίκη: «Παραδέχομαι ότι χτυπούσα τους Ρώσους…Τους γρονθοκοπούσα στα αυτιά και τους χτυπούσα με ένα λαστιχένιο σωλήνα … ή με ένα ξύλινο ραβδί…Οσο πιο ενεργητικός ήμουν εναντίον αυτών των ανθρώπων, τόσο περισσότερο άρεσε στον Διευθυντή Εργου…Επρεπε να χτυπώ τους Ρώσους για να αυξήσω την παραγωγή τους. Ανά καιρούς είχα μέχρι και 2.000 ξένους στην επίβλεψή μου. Οι Ρώσοι δεν ήταν δυνατό να δουλέψουν παραπάνω απ’ ό,τι δούλευαν, γιατί το φαγητό ήταν κακής ποιότητας και πολύ λίγο. Η Διεύθυνση των Εργων όμως απαιτούσε ακόμα μεγαλύτερη απόδοση από αυτούς». (Ντοκουμέντο D-305, ΠΔΝ). Σε υπόμνημά του με ημερομηνία 20 Μαρτίου 1942, ένας από τους Διευθυντές της επιχείρησης είχε γράψει σχετικά με την κακομεταχείριση των Σοβιετικών αιχμαλώτων: Οταν «κάποιος έχει να κάνει με Μπολσεβίκους» πρέπει «να τους ταΐζει με ξύλο αντί για φαγητό» (Ντοκουμέντο D-318, ΠΔΝ).

Η εξοντωτική εκμετάλλευση των εργατών είχε τα επιθυμητά για το κεφάλαιο αποτελέσματα. Τα καθαρά κέρδη του ομίλου εκτοξεύτηκαν από ένα παθητικό την ίδια χρονιά που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, σε 57.216.392 μάρκα μόλις δύο χρόνια μετά και 111.555.216 μάρκα το 1941. Η αξία του διπλασιάστηκε την περίοδο 1933 – 1942, ενώ μόνο το 1942 – 1943 αυξήθηκε κατά 80%!

Η επόμενη μέρα: Από κατηγορούμενοι κατήγοροι

Το 1943 υπήρξε χρονιά – σταθμός στη ροή του πολέμου. Η νίκη του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ σήμανε την αρχή του τέλους για τους Ναζί. Ο ιμπεριαλισμός, ωστόσο, προετοιμάζονταν ήδη για την επόμενη μέρα. Στα αρχεία του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών βρίσκουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση της Πρεσβείας της χώρας μας στην Ελβετία (Βέρνη, 4/12/1943), όπου περιγράφεται η συνάντηση του Σαχτ με τους Βρετανούς και Αμερικανούς ομολόγους του στο ΔΣ της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων (η οποία φαίνεται πως συνέρχονταν κανονικά, παρά το γεγονός ότι οι χώρες που μετείχαν σε αυτή βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση):

«α) Ο Δρ. Σαχτ επέμεινεν επί της σοβαρότητος του κινδύνου ον θα διέτρεχεν ολόκληρος η Ευρώπη εις περίπτωσιν άνευ όρων υποταγής της Γερμανίας εις την Σοβιετικήν Ρωσίαν.

β) Εις σχετικήν ερώτησιν των Αγγλοσαξώνων συναδέλφων του, ο Δρ. Σαχτ απήντησεν ότι ωμιλεί εξ ονόματος των μεγαλοβιομηχάνων και ανώτερων στρατιωτικών κύκλων της Γερμανίας.

γ) Οι Σύμμαχοι, κατά τον Δρ. Σαχτ, έχουν συμφέρον να δεχθούν συζήτησιν περί ανακωχής μετά των εκπροσώπων του σημερινού γερμανικού πολιτικού καθεστώτος, διότι μεταπολίτευσις επερχόμενη προ της ανακωχής θα συνεκλόνιζεν εις επικίνδυνον βαθμόν την εσωτερικήν τάξιν της Γερμανίας.

Η παραίτησις ή απομάκρυνσις του χιτλερικού συγκροτήματος θα ελάμβανε χώραν, κατά την πρότασιν ταύτην του Δρ. Σαχτ, αμέσως μετά τη συνομολόγησιν της ανακωχής».4

Δε γνωρίζουμε ποια τύχη είχαν οι προτάσεις του Σαχτ, αν, σε ποιο βαθμό, ή με ποιο τρόπο τελικά υλοποιήθηκαν. Αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε είναι ότι όταν ήρθε η ώρα να αποδοθούν ευθύνες στο κεφάλαιο για την αποφασιστική συνδρομή του στην άνοδο του φασισμού στην εξουσία, για την καταλυτική υλική – οικονομική υποστήριξή του στον πόλεμο και για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά της ανθρωπότητας (χρήση αιχμαλώτων πολέμου, εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, κλπ.) ο πέλεκυς έπεσε πολύ ελαφρά.

Από τα 24 διευθυντικά στελέχη της I. G. Farben στους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες (για εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας και κατά της ειρήνης, για λεηλασία, συμμετοχή στα SS, κλπ.) οι 11 αθωώθηκαν. Στους υπόλοιπους αποδόθηκαν ποινές κάθειρξης 1-7 χρόνια. Να σημειώσουμε ότι, μεταξύ άλλων, η I. G. Farben υπήρξε η κατασκευάστρια εταιρεία του Zyklon B, του αερίου δηλαδή που χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων. Ο Κρουπ και εννέα άλλα μέλη του ΔΣ του ομίλου του επίσης καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου σε φυλάκιση μέχρι και 12 χρόνια. Ο Σαχτ αθωώθηκε παρά τις ενστάσεις της σοβιετικής πλευράς. Κανένα από τα στελέχη των εταιρειών δυτικών συμφερόντων δεν αντιμετώπισε κατηγορίες και δεν τιμωρήθηκε.

Πόσοι γνωρίζουν σήμερα πως η μηχανογραφική οργάνωση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης – εξόντωσης (78 στο σύνολο), που υπήρξε καταλυτική στην «αποτελεσματική» λειτουργία τους, έγινε με τεχνολογία της IBM; Πως η Standard Oil προμήθευε με καύσιμα τόσο τους Συμμάχους όσο και τον Αξονα στη διάρκεια του πολέμου; Πως η ITT συνέδραμε σημαντικά στη βελτίωση του γερμανικού συστήματος πληροφοριών ή πως σχεδίασε τις βόμβες Focke – Wulfs που χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στα συμμαχικά στρατεύματα; Πως η General Motors κατασκεύασε χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό; Πως το 1941 η Fordwerke (εργοστάσιο της Ford στο Βερολίνο) υπήρξε υπεύθυνη για την προμήθεια του 1/3 σχεδόν του συνόλου των φορτηγών της Βέρμαχτ; Οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν «σκλάβοι εργασίας», προερχόμενοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις κατεχόμενες περιοχές. Το ίδιο και στη μονάδα της Ford στην Κολωνία, όπου τουλάχιστον 1.200 εργάτες ήταν Ρώσοι, πολλές φορές ανήλικοι, οι οποίοι πάρθηκαν από τα σπίτια τους με τη βία, για να δουλέψουν ως φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό στα εργοστάσια γερμανικών ή αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων.5

Και όμως, η μονάδα της Ford στη Κολωνία, όχι μόνο συνέχισε να λειτουργεί μετά τον πόλεμο, αλλά έλαβε και 1 εκ. δολ. σε αποζημιώσεις για τις ζημιές που υπέστη στη διάρκεια του βομβαρδισμού της πόλης από τους Συμμάχους! Η General Motors έλαβε επίσης 33 εκ. δολ. σε φοροαπαλλαγές από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσιά της σε Γερμανία και Αυστρία στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!6

Οι προανακριτικές έρευνες και οι εργασίες του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης σταμάτησαν απότομα στα μέσα του 1948, όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε να διακόψει τη χρηματοδότηση του προσωπικού του. Ολες οι εκκρεμείς υποθέσεις εγκαταλείφθηκαν και οι φάκελοι έκλεισαν.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1950 – 1951 ο John McCloy, Υπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στην Αμερικανική Ζώνη κατοχής της Γερμανίας, άρχισε να αμνηστεύει έναν – έναν όλους τους βιομηχάνους – τραπεζίτες που είχαν καταδικαστεί ως εγκληματίες πολέμου, όπως ο Κρουπ, τα στελέχη της I. G. Farben ή ο Φρίντριχ Φλικ (ένας από τους βασικότερους οικονομικούς υποστηρικτές του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, που επίσης αποκόμισε τεράστια κέρδη, χρησιμοποιώντας σκλάβους εργάτες που μίσθωνε από τα SS – υπολογίζεται ότι από τους 48.000 εργάτες που εργάστηκαν στις επιχειρήσεις του Φλικ, σχεδόν το 80% δεν επιβίωσε). Οι περιουσίες που είχαν κατασχεθεί επεστράφησαν, ενώ πολλοί αποκαταστάθηκαν στα διευθυντικά πόστα που είχαν και πριν.

Ο John McCloy δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Ως νομικός είχε στο παρελθόν εργαστεί εκπροσωπώντας τα συμφέροντα των Ροκφέλερ και της Τράπεζας Chase Manhattan (εκ των πλέον ένθερμων υποστηρικτών των Ναζί). Διετέλεσε υφυπουργός πολέμου (1941 – 1945), ενώ το 1947 διορίστηκε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ως Υπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία ανέλαβε την αναδιοργάνωση των μυστικών υπηρεσιών του Δυτικού τμήματος της χώρας, θέτοντας επικεφαλής της τον Ρέινχαρντ Γκέλεν, τον Ναζί εγκληματία πολέμου, που ήταν υπεύθυνος της αντισοβιετικής κατασκοπίας και καταζητούνταν από την ΕΣΣΔ για τα τερατώδη εγκλήματα που διαπράχθηκαν υπό την ηγεσία του στο Ανατολικό Μέτωπο. Την ίδια περίοδο, ο Αδόλφος Χοΐσινγκερ, πρώην Αρχηγός του Επιτελείου Στρατού της Βέρμαχτ, διορίστηκε Αρχηγός του Επιτελείου Στρατού της ΟΔ της Γερμανίας, ενώ στη συνέχεια τοποθετήθηκε Πρόεδρος της Μόνιμης Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ! Μετά τη Γερμανία ο John McCloy διετέλεσε Πρόεδρος της Τράπεζας Chase Manhattan (1953 – 1960), καθώς και του Ιδρύματος Φορντ (1958 – 1965).

Η μεταπολεμική ανάκαμψη των γερμανικών μονοπωλίων υπήρξε εντυπωσιακή. Λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση του Κρουπ, η εταιρεία του φιγουράριζε στη 12η θέση διεθνώς (σήμερα η Thyssen Krupp είναι μια πολυεθνική με πάνω από 670 θυγατρικές παγκοσμίως). Ο Φλικ έγινε επίσης ξανά ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Γερμανία. Η I. G. Farben, αν και χωρίστηκε σε 12 διαφορετικές εταιρείες μετά τον πόλεμο, σύντομα άγγιξε την κερδοφορία που είχε προπολεμικά. Ορισμένες εξ αυτών, όπως η Bayer (η γνωστή φαρμακοβιομηχανία), η Basf, η Agfa ή η Hoerst (η σημερινή Aventis) παραμένουν μέχρι τις μέρες μας σημαντικοί μονοπωλιακοί κολοσσοί της ΕΕ. Οπως έγραψε το περιοδικό TIME στις 7 Ιουλίου 1952 «η συμμαχική απόφαση να δοθεί η Farben πίσω στους αρχικούς της ιδιοκτήτες αποτελεί σταθμό στο δρόμο της γερμανικής ανάκαμψης». Να λοιπόν πώς οικοδομήθηκε το «δυτικογερμανικό θαύμα», που αξιοποιήθηκε ως αιχμή του δόρατος ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής Ευρώπης.

Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, τα μονοπώλια βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της ΕΣΣΔ. Παράλληλα, επένδυσαν μεγάλα ποσά ώστε να καλύψουν το παρελθόν τους, επιχειρώντας να ξαναγράψουν την Ιστορία και επαναπροσδιορίσουν τη λαϊκή μνήμη. Είναι όμως μια ιστορία που έχει γραφτεί με αίμα. Και όπως είναι γνωστό το αίμα δε ξεπλένεται εύκολα…

Σημειώσεις:

1. Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης (από δω και πέρα ΠΔΝ), Τόμος 1, Κεφάλαιο VIII

2. Από ομιλία του Γ. Κρουπ, 26 Ιανουαρίου 1934, Ντοκουμέντο D-392, ΠΔΝ

3. Simpson S (1995) «The splendid blond beast» (Common Courage Press) σελ.84

4. Φάκελος 36.2 του 1944, Κυβέρνηση του Καΐρου (Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του ΥΠΕΞ)

5. Βλέπε ενδεικτικά BBC News, 23/2/1998, Silverstein K (2000) «Ford and the Fuhrer», στο «The Nation», τεύχος 3, σελ.14, Higham Ch (1983) «Trading with the Enemy» (Delacorte Press) σελ.1-33, ACSA Press Release, 13/7/2003, κ.α.

6. Βλέπε Logsdon J R (1999) «Power, ignorance and anti-Semitism», στο «Hanover Historical Review» και Higham Ch (1983), όπως πριν.
Του

Αναστάση ΓΚΙΚΑ

Μονοπώλια και Φασισμός: Δεσμοί αίματος που δεν παραγράφονται

ΣΤΕΛΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ Ή Ο ΚΑΝΟΝΑΣ;

Την επόμενη φορά που το Κράτος σας μιλήσει για ανθρωπισμό και πολιτισμό, φέρτε στο νου σας αυτήν την περίπτωση…

Ονομάζεται Στέλλα Αντωνίου. Στις 4/12/2010 τα σαΐνια του Παπουτσή, τη συνέλαβαν στο παρά πέντε (όπως έγραψαν τότε όλες οι «έγκυρες» εφημερίδες) την ώρα που ετοιμαζόταν για το μεγάλο τρομοκρατικό   χτύπημα!!!

Της απαγγέλθηκε ένας σωρός από ανυπόστατες κατηγορίες με βάση τον τρομονόμο.

Από τις πρώτες μέρες φάνηκε το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, ώστε αναγκάζονταν συχνά να τη μεταφέρουν , πάντα κάτω από απαράδεκτες λίαν επιεικώς συνθήκες και με τραγικές καθυστερήσεις, στα εφημερεύοντα κρατικά νοσοκομεία.

Στις 14/6/2011,  το συμβούλιο Εφετών Αθηνών  απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης της, παρά το γεγονός  ότι ανάμεσα στα άλλα , του τέθηκε υπόψη το γεγονός ότι πάσχει  από το πολύ σοβαρό αυτό πρόβλημα υγείας. Ένας ογκώδης φάκελος με ένα πλήθος ιατρικών εξετάσεων  , μια σειρά γνωματεύσεων αλλά και καταθέσεων  από γιατρούς δημοσίων νοσοκομείων  παρακαλώ, δεν στάθηκαν ικανά να πείσουν τα μέλη του συμβουλίου , για την αναγκαιότητα της άμεσης αποφυλάκισης της Στέλλας Αντωνίου, τουλάχιστον για λόγους υγείας.

Αν και η δημοσιοποίηση της ασθένειας της Στέλλας Αντωνίου, ήταν ένα γεγονός που μέχρι τώρα η ίδια απέφευγε, αφού  αφορά ένα καθαρά προσωπικό θέμα, ωστόσο χωρίς να παραβιάζουμε το ιατρικό απόρρητο, μπορούμε να αναφέρουμε για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της σοβαρότητας της κατάστασής της,  ότι πρόκειται για μια σπανιότατη ασθένεια, που κατ’ αρχή  πρόσβαλε το μάτι της αλλά ήδη επεκτείνεται και σε άλλα όργανα του σώματος της . Η ασθένεια αυτή  απαιτεί στενή ιατρική παρακολούθηση και συνεχείς ειδικές παρακλινικές εξετάσεις από εξειδικευμένα κέντρα, άμεση πρόσβαση σε αυτά σε περιπτώσεις υποτροπών και πάντως ένα περιβάλλον που τουλάχιστον  να μην επιβαρύνει την όλη της κατάσταση , τέτοιο όπως είναι των φυλακών. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, οι κίνδυνοι που μπορεί να προέλθουν  από αυτή τη σπάνια αρρώστια μπορεί να προκαλέσουν καταστρεπτικές και ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία της.

Σε όλα τα παραπάνω  και με επιστημονική επάρκεια υποστηριζόμενα, τα μέλη του συμβουλίου  απάντησαν , αφού πρώτα μετατράπηκαν και σε γνώστες της ιατρικής επιστήμης, ερμηνεύοντας τις γνωματεύσεις των «συναδέλφων» τους και συγχέοντας πλήρως ιατρικούς όρους σαν γνήσιοι ημιμαθείς ,    με τα εξής περίπου ανεκδιήγητα : η Στέλλα Αντωνίου δεν χρειάζεται να αποφυλακιστεί για λόγους υγείας , αφού το πρόβλημα της μπορεί να αντιμετωπιστεί  από το Νοσοκομείο των κρατουμένων του Κορυδαλλού (ξέρετε αυτό το υπερπλήρως εξοπλισμένο και στελεχωμένο ίδρυμα..!!!!) αλλά και σε περίπτωση ανάγκης και στα δημόσια νοσοκομεία , στα οποία μπορεί να διακομίζεται  ταχύτατα, όταν αυτό χρειαστεί. Βέβαια  η πραγματικότητα έχει καταγράψει στις αρκετές  μέχρι τώρα διακομιδές της Στέλλας Αντωνίου σε κρατικά νοσοκομεία, όταν η κατάσταση με τις αιμορραγίες στο μάτι της έφταναν στο απροχώρητο, καθυστερήσεις 6 και 10 ωρών ακόμα ! Τόσος χρόνος χρειαζόταν για να την τσουβαλιάσουν μερικές δεκάδες ΕΚΑΜΙΤΕΣ και τρομοκρατικάριοι , και  να την φέρουν με ασφάλεια σιδηροδέσμια , μέσα στο περίφημο κλουβί της κλούβας (αυτό πάει να πεί, στα πολιτισμικά τους δεδομένα ,  άψογη μεταφορά βαριά αρρώστου ανθρώπου) στο νοσοκομείο…. Ωστόσο ακόμα και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της στα νοσοκομεία  , τα παραπάνω αναφερόμενα υποκείμενα , φρόντιζαν με την προσβλητική και πιεστική  τους συμπεριφορά ,  να κάνουν την παραμονή της τόσο ανυπόφορη , ώστε όπως ομολόγησε  η ίδια, προτιμούσε να επιστρέψει , έστω και άρρωστη,  στο κελί της…!

Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι γνωστά στα μέλη του συμβουλίου που απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισή της . Έμπειροι δικαστές είναι και ασφαλώς γνωρίζουν πως λειτουργεί το «σωφρονιστικό» μας σύστημα . Όπως επίσης σαν ευφυείς άνθρωποι, έχουν κατανοήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης   της υγείας της Στέλλας Αντωνίου.

Ο λόγος που απόρριψαν την αίτηση αποφυλάκισή της, είναι γιατί η Στέλλα Αντωνίου είναι αναρχική και αγωνίζεται  ενάντια στο  κράτος. Της πιο  αντιδραστικής μορφής  οργάνωσης της ανθρώπινης κοινωνίας, που γεννά την  εκμετάλλευση , την εξαθλίωση,τη φτώχεια ,τους πολέμους , την προσφυγιά, τη διαφθορά, τον αυταρχισμό, το ρατσισμό, αλλά και τα μνημόνια,  τις μίζες , τις ρεμούλες .

Η Στέλλα πάλεψε για μια χειραφετημένη κοινωνία όπου η ανθρωπότητα θα επαναοικειοποιηθεί   την ανθρωπιά της .Μια κοινωνία της  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, της ισότητας , της ανεμπόδιστης ανάπτυξης του ανθρώπου, όπου η  ΖΩΗ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΑΞΙΑ!

Απέναντι σε τέτοιους αγωνιστές οι άνωθεν εντολές που δίνονται σε κάθε περίπτωση είναι:  ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ!

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ

ΣΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ!

                           Συγγενείς και φίλοι Πολιτικών Κρατουμένων.

 

ΣΤΕΛΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ Ή Ο ΚΑΝΟΝΑΣ;