ΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ
"Είμαστε όρθιοι, είμαστε ήδη νικητές. Ο βιομήχανος Μάνεσης ομολόγησε ότι δεν περίμενε τέτοιο αγώνα! Οι βιομήχανοι στα γύρω εργοστάσια περίμεναν να έχουμε κουραστεί, να έχουμε πάει για δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι, να έχουμε υπογράψει 5ωρο. Αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουν αστείρευτη δύναμη. Όλες αυτές τις μέρες, όλο το 24ωρο με βάρδιες περιφρουρούμε την απεργία μας. Ένιωσαν τη δύναμή μας, και εμείς μάθαμε περισσότερα. Ξεχωρίζουμε τους φίλους από τους εχθρούς. Η νίκη θα είναι δύσκολη μα θα είναι δική μας."
Η γενική συνέλευση των εργατών της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ
ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ οι απεργοί της Χαλυβουργίας Ελλάδος βρίσκονται σε απεργία διαρκείας στην πύλη του εργοστασίου. ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ το εργοστάσιο παραμένει κλειστό και περιφρουρούμενο. ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ και η “φιλότιμη” προσπάθεια απόκρυψης του αγώνα από τα Μέσα Μαζικού Εξαναγκασμού συνεχίζεται. Τίποτα και κάνεις δεν μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των απεργών, ούτε οι απειλές του Μάνεση, ούτε οι απολύσεις, ούτε οι ψεύτικες υποσχέσεις των εργατοπατέρων, ούτε ο φόβος μη μείνουν τα παιδιά τους χωρίς γάλα. Όταν ένας αγώνας δίνεται για την ζωή και την αξιοπρέπεια δεν υπάρχουν περιθώρια οπισθοχώρησης.
Στις 12 Οκτωβρίου η ιδιοκτησία κάλεσε το σωματείο και ζήτησε τη μετατροπή των συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε 5ωρο χρησιμοποιώντας την πολύ διαδεδομένη στη χώρα μας μέθοδο του εκβιασμού, οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να υπογράψουν ότι αποδέχονται στη δυσμενή μεταβολή των συμβάσεων τους που θα επέφερε μεσοσταθμικά μειώσεις αποδοχών έως και 40% ή αλλιώς θα ακολουθήσουν απολύσεις 180 εργαζομένων (η παραγωγή από 194.600 τόνους που ήταν το 2009, έχει φτάσει ήδη τους 266.000 τόνους πριν ολοκληρωθεί το 2011). Με ομόφωνες αποφάσεις στις γενικές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν αποφάσισαν να μη δώσουν τις -κατά το λεξικό του ΔΝΤ- «έγγραφες δεσμεύσεις» και ως απάντηση η διεύθυνση ανακοίνωσε τις πρώτες 34 απολύσεις. Είναι σαφές ότι «η κρίση είναι ευκαιρία». Ευκαιρία για τη συμπίεση του εργατικού κόστους, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το γκρέμισμα του εργατικού δικαίου και την εμπέδωση χαρακτηριστικών υποταγής και ηττοπάθειας στους εργαζομένους.
Το διακύβευμα σ’ αυτή την υπόθεση δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στη Χαλυβουργία Ελλάδος αλλά όλους τους εργαζόμενους. ΠΕΙΡΑΜΑ ΕΙΝΑΙ! Αν πετύχει η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων εδώ, θα εξαπλωθεί παντού. Γι’ αυτό και η εργοδοσία παίζει τα ρέστα της. Από τις απειλές για αναστολή λειτουργίας του εργοστασίου μέχρι προσπάθειες υπονόμευσης της δυναμικής και της ενότητας των εργαζομένων, ενεργοποιεί κάθε είδους μεθόδους τρομοκρατίας φτάνοντας μέχρι το σημείο να κοινοποιήσει άλλες 16 απολύσεις εν μέσω απεργίας κατά παράβαση οποιοδήποτε ίχνους εργατικής νομοθεσίας. Έτσι ο κατάλογος των απολυμένων φτάνει πλέον τους 50. Σ’ αυτές τις πύλες λοιπόν δεν παίζεται μόνο το εισόδημα των χαλυβουργών αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Η αφύπνιση της ταξικής συνείδησης των εργαζομένων της χώρας σε μια περίοδο που η πόλωση διαπερνά οριζοντίως την ελληνική κοινωνία συμβολοποιεί την αγωνία ολόκληρου του εργατικού κινήματος που σ’ αυτό τον παρατεταμένο πόλεμο βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση και μια νίκη θα αναζωπύρωνε την αυτοπεποίθηση του. Θα μετέτρεπε την ανατροπή από αυταπάτη σε ανοιχτή δυνατότητα για το μέλλον.
Ένα πρωτόγνωρο δίκτυο αλληλεγγύης , υλικής και ηθικής, έχει σαρώσει τη χωρά. Επιτροπές γειτονιάς, φορείς, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία εργαζόμενων, σχολειά, εργατικές συλλογικότητες και άνεργοι, ο καθένας όπως μπορεί κινητοποιείται για να στηρίξει την μάχη που δίνεται στη Χαλυβουργία. Το μεγάλο βάρος το επωμίζονται οι ίδιοι οι απεργοί στερούμενοι το μισθό τους επί δυο μήνες στηριζόμενοι στην ταξική αλληλεγγύη. Όμως αυτός ο αγώνας μας άφορα ΟΛΟΥΣ, όλη την κοινωνία. “Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά.”
Αυτό θα πρέπει να είναι το σύνθημα σε κάθε χώρο δουλειάς. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς είμαστε οι παραγωγοί της εργασίας και όλου του κοινωνικού πλούτου, ότι η εργατική τάξη δεν χρωστά τίποτα και σε κανέναν. Χρειάζεται να οργανώσουμε τις δικές μας δομές εργατικής αυτονομίας (αυτοοργανωμένα σωματεία βάσης, εργατικές ομάδες, επιτροπές αγώνα και απεργιακά ταμεία αλληλεγγύης) λειτουργώντας αντιιεραρχικά και αμεσοδημοκρατικά, χωρίς αντιπροσώπους και ειδήμονες. Έξω και ενάντια σε κάθε εργοδοτικό γραφειοκρατικό συνδικαλισμό προχωράμε με άμεσες δράσεις και ριζοσπαστικές διεκδικήσεις, μπλοκάροντας συνολικά την παραγωγή και τα κέρδη τους, κοινωνικοποιώντας την παραγωγή. Μέχρι την γενικευμένη αυτοδιεύθυνση. Μέχρι την ολοκληρωτική κατάργηση του διαχωρισμού των τάξεων και όλων των κοινωνικών ανισοτήτων…
«… Η αλληλεγγύη με τους οργανωμένους εργάτας όλης της Ελλάδος και όλου του κόσμου, διά την άμυνα υπέρ των εργατικών δικαίων και την καταπολέμηση της εκμεταλλεύσεως από το κεφάλαιον, με τελικόν σκοπόν να δημοσιοποιηθούν τα μέσα παραγωγής να γίνουν τα εκ της εργασίας αγαθά αποκλειστική απόλαυσις των παραγωγών των και να παύσει η εκμετάλλευσις του ανθρώπου από τον όμοιόν του».(απόσπασμα από το καταστατικό του σωματείου των μεταλλευτών (Σέριφος 1916)
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ &
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ
Πηγές:
1. Κείμενο για τον αγώνα των απεργών της “Ελληνικής Χαλυβουργίας”, από αυτόνομο σχήμα ΣΓΤΚΣ (http://assgtks.espivblogs.net/)
2. ΚΕΙΜΕΝΟ Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών εργατών της Χαλυβουργίας. Εμπρός για άγριες απεργίες διαρκείας!, από Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου
3. ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ! – ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ!, από Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (http://kentroagona-ergaton.blogspot.com/)
https://takethesquarekavala.squat.gr/?p=300