Monthly Archives: September 2012

NoTicketCinema προβολες ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

 

 

 Κύκλος προβολών NoTicketCinema ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 κάθε ΤΡΙΤΗ 21:00 στο ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ/ Κινηματογραφική ομάδα Α.Κ-46

Στη σύγχρονη κοινωνία ζούμε την καθολική επιβολή του παραγωγικού-καταναλωτικού μοντέλου και την εμπορευματοποίηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας. Θέλοντας να σπάσουμε τα δεσμά ανελευθερίας, εκμετάλλευσης και κυριαρχίας που γεννούν οι εμπορευματοποιημένες σχέσεις, επιχειρούμε μέσα από τις προβολές φετινών (2011) κινηματογραφικών ταινιών χωρίς αντίτιμο, να απεκδύσουμε την κινηματογραφική Τέχνη από τη λογική του δούναι και λαβείν. Ταυτόχρονα καλούμε όλους εσάς να συμμετέχετε στο όλο εγχείρημα είτε προτείνοντας ταινίες, είτε φτιάχνοντας το δικό σας κινηματογραφικό έργο, για να το διαδώσουμε υλικά & ηλεκτρονικά έξω από τις λογικές της εμπορικής προώθησης και διαμεσολάβησης. Η πειρατεία σκοτώνει τον καπιταλισμό!!
Κινηματογραφική Ομάδα Α.Κ-46

Πρόγραμμα προβολών
2/10 The Headhunters (Κυνηγοί κεφαλών) του Morten Tyldum (2011)
Παρά το υπολειπόμενο ύψος του, ο Ρότζερ μοιάζει να τα έχει όλα: είναι ο πιο επιτυχημένος κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων της Νορβηγίας, έχει παντρευτεί την πανέμορφη ιδιοκτήτρια μιας γκαλερί και ζει σε ένα ονειρεμένο σπίτι. Για να κρατήσει όμως την ισορροπία στα οικονομικά του, εξασκεί και ένα δεύτερο επάγγελμα, αυτό του ληστή πανάκριβων έργων τέχνης. Μια μέρα, του δίνεται η ευκαιρία να οργανώσει την τελευταία μεγάλη δουλειά, αυτή που θα τον γλιτώσει από όλα τα χρέη. Μέσα από ανεξήγητες καταστάσεις ωστόσο, θα μετατραπεί από κυνηγός σε θήραμα και θα χρειαστεί να παλέψει για τη ζωή του.

9/10 The Hunger Games του Gary Ross (2012)
Από τα ερείπια ενός μέρους που κάποτε ήταν γνωστό ως Βόρεια Αμερική, έχει αναδυθεί το έθνος της Πάνεμ και μια λαμπερή Κάπιτολ που περιβάλλεται από δώδεκα απομακρυσμένες επαρχίες. Η Κάπιτολ είναι σκληρή κι αμείλικτη και κρατά τις επαρχίες υπό τον έλεγχό της αναγκάζοντάς τις να στέλνουν από ένα αγόρι και ένα κορίτσι ηλικίας από δώδεκα μέχρι δεκαοχτώ για να συμμετάσχουν στους ετήσιους Αγώνες Πείνας, έναν αγώνα θανάτου που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση.
Για την δεκαεξάχρονη Κάτνις Έβερντιν, που ζει μόνη μαζί με τη μητέρα και τη μικρότερη αδερφή της, η απόφαση της να πάρει εθελοντικά τη θέση της αδερφής της στους Αγώνες δεν διαφέρει και πολύ από μια θανατική ποινή. Όμως, η Κάτνις έχει φτάσει κι άλλη φορά κοντά στο θάνατο και η επιβίωση είναι δεύτερη φύση για εκείνη. Χωρίς να το επιδιώκει πραγματικά, διεκδικεί σοβαρά τη νίκη. Αλλά για να νικήσει, θα πρέπει να αρχίσει να κάνει επιλογές που φέρνουν σε σύγκρουση την επιβίωση με την ανθρωπιά και την αγάπη με τον έρωτα.

16/10 The Raid: Redemption (Επιχείρηση Χάος) του Gareth Evans (2011)
Στην καρδιά της Τζακάρτα, υπάρχει ένα αδιαπέραστο, εγκαταλελειμμένο οίκημα που λειτουργεί ως καταφύγιο για τους πιο επικίνδυνους δολοφόνους και γκάγκστερ της πόλης. Το κτήριο θεωρείται απροσπέλαστο ακόμα και για την αστυνομία. Μια ειδική ομάδα ελίτ αστυνομικών θα προσπαθήσει να καταλάβει το κτήριο και να συλλάβει τον βαρόνο των νακρωτικών που το διοικεί. Οι άντρες μπαίνουν με πλήρη κάλυψη, η οποία όμως αποκαλύπτεται. Τότε, όλα τα φώτα μπλοκάρουν και μαζί με αυτά όλες οι έξοδοι. Η ομάδα έχει αποκλειστεί στον έκτο όροφο και πρέπει να δώσει μάχη τόσο για την αποστολή, όσο και τη ζωή τους.

23/10 Poongsan του Jaihong Juhn (2011)
Το σενάριο υπογράφει ο Κιμ Κι Ντουκ…πρόκειται για μια νοτιοκορεατική ταινία η οποία δεν έχει προβληθεί στους κινηματογράφους στην Ελλάδα. Η ταινία περιγράφει την ιστορία ενός άνδρα ο οποίος αναλαμβάνει να μεταφέρει μηνύματα, ενθύμια μεταξύ νότιας και βόρειας κορέας. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν θα αναλάβει να “μεταφέρει” από τη Βόρειο Κορέα την ερωμένη ενός υψηλόβαθμου ΒορειοΚορεάτη ο οποίος έχει αποστατήσει και βρίσκεται πλέον στη Σεούλ (Νότιο Κορέα)… Η ταινία αν και έχει πολύ έντονο πολιτικό υπόβαθρο…Ορισμένες δε στιγμές το πολιτικό στοιχείο μπαίνει μπροστά από το ερωτικό…

30/10 Medianderas (Μεσοτοιχίες) του Gustavo Taretto (2011)
Η Μαριάννα και ο Μαρτίν ζουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Μπουένος Άιρες. Περνούν ο ένας δίπλα από τον άλλο καθημερινά, ψωνίζουν στα ίδια μαγαζιά, κολυμπούν στην ίδια πισίνα αλλά δεν έχουν γνωριστεί ποτέ. Ο Μαρτίν βγαίνει σπάνια από το σπίτι μετά τον χωρισμό του, ενώ η Μαριάννα δουλεύει ως αρχιτέκτονας κι αισθάνεται ανίκανη να συνάψει οποιονδήποτε σοβαρό δεσμό, αφού βγαίνει από μία τετράχρονη σχέση.

NoTicketCinema προβολες ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ, ΟΧΙ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΕΣ

Τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε ότι τα αστικά κέντρα πέρα από κτισμένους και ιδιωτικούς χώρους περιλαμβάνουν και κοινόχρηστες περιοχές, όπου θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που διαβιούν και κινούνται σε αυτούς.

Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο και ρευστό αστικό τοπίο πρέπει να θέσουμε ως πρωταρχικό μας στόχο την κατάκτηση και οικειοποίηση των κοινόχρηστων αυτών χώρων, καθώς αυτοί μπορούν να αποτελέσουν μια «ανοιχτή» αντιδομή, όπου οι άνθρωποι θα ξαναγνωριστούν, θα συνυπάρξουν και θα συνδιαμορφώσουν.

Στο σημείο αυτό όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι υπάρχουν στοιχεία ανατροφοδότησης της σχέσης του κοινόχρηστου χώρου με την κοινωνία. Όσο περνάει ο καιρός παρατηρούμε ότι παράλληλα με τη φτωχοποίηση και τον εκφασισμό της κοινωνίας, αυξάνεται και η κρατική καταστολή και αυθαιρεσία, που στοχεύουν από τη μια στην καλλιέργεια της παθητικότητας και της αδιαφορίας για το κοινοτικό και από την άλλη στη δημιουργία ενός κλίματος φόβου και αποξένωσης.

Θα ήταν καταστροφικό για το «σύστημα» να έρθουν πιο κοντά τα άτομα, να συζητήσουν, να οργανωθούν, να οικειοποιηθούν τους κοινόχρηστους χώρους και τις πλατείες. Κάπως έτσι, με καλά οργανωμένο σχέδιο μπαίνουν σε εφαρμογή οι μηχανισμοί που θα μετατρέψουν τις πλατείες σε υποβαθμισμένες περιοχές ή σε άντρο των φασιστοειδών.

Ένας από αυτούς τους μηχανισμούς, ίσως ο πιο αποτελεσματικός ως τώρα, είναι η μεταφορά του εμπορίου ναρκωτικών στα πιο πολυσύχναστα μέρη, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες που αφ’ ενός καθιστούν «αναγκαία» στις συνειδήσεις του κόσμου, την αύξηση της αστυνόμευσης και αφ’ ετέρου δίνουν πάτημα σε εθνικιστικές και παρακρατικές οργανώσεις να πραγματοποιούν τις ρατσιστικές επιθέσεις τους. Τα παραδείγματα άλλων πόλεων, ιδιαίτερα της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνουν την προσπάθεια της εξουσίας να γκετοποιήσει κεντρικούς κοινόχρηστους χώρους, ώστε να παγιωθεί η αυξανόμενη αστυνομοκρατία και να κλειστεί ο καθένας στο καβούκι του.

Ως αναρχικοί και αναρχικές, και ως κομμάτι της κοινωνίας της Καβάλας διεκδικούμε απελευθερωμένους κοινωνικούς χώρους, για να τους αυτοδιαχειριστούμε και να αυτοργανωθούμε, μέσα σε ένα πλαίσιο, όπου η εκμετάλλευση δεν θα έχει χώρο και ιδέες φασιστικές και ρατσιστικές δεν έχουν θέση. 

Στους καιρούς του ατομικισμού και της αποξένωσης, μέσω της συνεχούς παρουσίας μας, οι κοινόχρηστοι χώροι θα πρέπει να αποτελέσουν τα πεδία, όπου η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η αξιοπρέπεια και η αντίσταση θα αναμετρηθούν με τη βαρβαρότητα, την παρακμή, το φόβο και την απάθεια.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

Αναρχικές/Αναρχικοί Καβάλας

ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ, ΟΧΙ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΕΣ