Τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε ότι τα αστικά κέντρα πέρα από κτισμένους και ιδιωτικούς χώρους περιλαμβάνουν και κοινόχρηστες περιοχές, όπου θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που διαβιούν και κινούνται σε αυτούς.
Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο και ρευστό αστικό τοπίο πρέπει να θέσουμε ως πρωταρχικό μας στόχο την κατάκτηση και οικειοποίηση των κοινόχρηστων αυτών χώρων, καθώς αυτοί μπορούν να αποτελέσουν μια «ανοιχτή» αντιδομή, όπου οι άνθρωποι θα ξαναγνωριστούν, θα συνυπάρξουν και θα συνδιαμορφώσουν.
Στο σημείο αυτό όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι υπάρχουν στοιχεία ανατροφοδότησης της σχέσης του κοινόχρηστου χώρου με την κοινωνία. Όσο περνάει ο καιρός παρατηρούμε ότι παράλληλα με τη φτωχοποίηση και τον εκφασισμό της κοινωνίας, αυξάνεται και η κρατική καταστολή και αυθαιρεσία, που στοχεύουν από τη μια στην καλλιέργεια της παθητικότητας και της αδιαφορίας για το κοινοτικό και από την άλλη στη δημιουργία ενός κλίματος φόβου και αποξένωσης.
Θα ήταν καταστροφικό για το «σύστημα» να έρθουν πιο κοντά τα άτομα, να συζητήσουν, να οργανωθούν, να οικειοποιηθούν τους κοινόχρηστους χώρους και τις πλατείες. Κάπως έτσι, με καλά οργανωμένο σχέδιο μπαίνουν σε εφαρμογή οι μηχανισμοί που θα μετατρέψουν τις πλατείες σε υποβαθμισμένες περιοχές ή σε άντρο των φασιστοειδών.
Ένας από αυτούς τους μηχανισμούς, ίσως ο πιο αποτελεσματικός ως τώρα, είναι η μεταφορά του εμπορίου ναρκωτικών στα πιο πολυσύχναστα μέρη, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες που αφ’ ενός καθιστούν «αναγκαία» στις συνειδήσεις του κόσμου, την αύξηση της αστυνόμευσης και αφ’ ετέρου δίνουν πάτημα σε εθνικιστικές και παρακρατικές οργανώσεις να πραγματοποιούν τις ρατσιστικές επιθέσεις τους. Τα παραδείγματα άλλων πόλεων, ιδιαίτερα της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνουν την προσπάθεια της εξουσίας να γκετοποιήσει κεντρικούς κοινόχρηστους χώρους, ώστε να παγιωθεί η αυξανόμενη αστυνομοκρατία και να κλειστεί ο καθένας στο καβούκι του.
Ως αναρχικοί και αναρχικές, και ως κομμάτι της κοινωνίας της Καβάλας διεκδικούμε απελευθερωμένους κοινωνικούς χώρους, για να τους αυτοδιαχειριστούμε και να αυτοργανωθούμε, μέσα σε ένα πλαίσιο, όπου η εκμετάλλευση δεν θα έχει χώρο και ιδέες φασιστικές και ρατσιστικές δεν έχουν θέση.
Στους καιρούς του ατομικισμού και της αποξένωσης, μέσω της συνεχούς παρουσίας μας, οι κοινόχρηστοι χώροι θα πρέπει να αποτελέσουν τα πεδία, όπου η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η αξιοπρέπεια και η αντίσταση θα αναμετρηθούν με τη βαρβαρότητα, την παρακμή, το φόβο και την απάθεια.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ
Αναρχικές/Αναρχικοί Καβάλας