Η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον, ούτε έπεσε από τον ουρανό. Υπήρχε και υπάρχει… Υπηρετεί αλλά και υπηρετείται από το καπιταλιστικό σύστημα, ανάλογα με την “κατάσταση” που επικρατεί, γιατί οι ρίζες του φασισμού στην κοινωνία είναι βαθιές.

Ο φασισμός γεννιέται, αναπτύσσεται και καλλιεργείται μέσα από τα οικογενειακά και κοινωνικά στερεότυπα, τα σχολεία, μέσω των ΜΜΕ που στηρίζουν την κρατική καταστολή, τρομοκρατούν και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.

Βέβαια, εκεί που δε φτάνει η καταστολή στο μυαλό, φτάνει η καταστολή στο ψαχνό…

Όσοι επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης έρχονται αντιμέτωποι με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η λυσσαλέα επίθεση του κράτους σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στους εργαζόμενους, στους φοιτητικούς αγώνες, σε αντιφασιστικές πορείες και γενικότερα, ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας και σε όποιον αντιστέκεται.Το πιο άγριο πρόσωπο της κρατικής καταστολής βιώνει ο πιο “εύκολος” γι’αυτούς στόχος, οι μετανάστες/πρόσφυγες, στον Έβρο,το Αιγαίο και στα απαράδεκτα “νέου τύπου” στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι κρατούμενοι, με τη δημιουργία μιας φυλακής μέσα στη φυλακή, τις φυλακές Τύπου Γ, που προορίζονται για τους “απείθαρχους” και τους πολιτικούς κρατούμενους.

Και όπου δε φτάνει το κράτος, φτάνει το παρακράτος…

Και όπου παρακράτος, βλέπε Χρυσή Αυγή, Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας και πολλές άλλες νεοφασιστικές συμμορίες. Αντιφασισμός λοιπόν δε σημαίνει μόνο αντιναζισμός.

Δήθεν “επιτροπές πολιτών”, “ακομμάτιστοι σύλλογοι” ή “αγανακτισμένοι κάτοικοι” εκτελούν το συστημικό τους ρόλο ως μία ακόμη μορφή κατασταλτικού μηχανισμού, στηρίζοντας και στηριζόμενοι από το κεφάλαιο και εκμεταλλευόμενοι την αστική δημοκρατία. Είναι όλοι αυτοί που θα κάνουν τη βρόμικη δουλειά για το κράτος χωρίς να είναι κρατικοί υπάλληλοι, αυτοί που θα αντιταχθούν σε μια επερχόμενη εξέγερση λόγω οικονομικής κρίσης. Εκμεταλλεύονται τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, πουλώντας το παραμύθι περί έθνους και φυλής.

Ένα τέτοιο μόρφωμα το οποίο παρουσιάστηκε ως σύλλογος είναι η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας. Αρχικά επιδόθηκαν σε μια σειρά “αγαθοεργιών”, τύπου καθαρισμός παραλιών και αγαλμάτων, πολύ σύντομα όμως έδειξαν το πραγματικό τους προσωπείο:
– Σφαγή χοίρου στην Παλιά Μουσική, διατηρητέο κτίριο το οποίο ήταν παλιό τζαμί
– Ξυλοδαρμός μαθητών
– Εκδίωξη Ρομά από κεντρική πλατεία
– Επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους και καταλήψεις
– Εμπρησμός οικίας μεταναστών
– Εκφοβισμός – τραμπουκισμός μεταναστών σε φανάρια
– Κοινές δράσεις με ΧΑ, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την περιφρούρηση του εκλογικού περιπτέρου της ΧΑ
– Κάψιμο εργασιακού χώρου στοχοποιημένου αντιφασίστα
– Ψευδείς φωτογραφικές μηνύσεις ενάντια σε αντιφασίστες

Φυσικά, όλα αυτά δε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς την αγαστή συνεργασία της Πατριωτικής Κίνησης με τους μπάτσους, τα τοπικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και με δημοτικές παρατάξεις, οι οποίοι με τη στήριξή τους δίνουν το ελεύθερο στην Πατριωτική Κίνηση να δρα.

Η περίπτωση των Ιμίων ή πώς το κράτος-παρακράτος εκμεταλλεύεται τρεις θανάτους:

Το 1996, το ελληνικό κράτος εκμεταλλευόμενο τις συνθήκες στο εσωτερικό του (φθηνή εργασία, έλλειψη αντίστασης) αποφασίζει να επαναφέρει την επεκτατική του ατζέντα, θέτοντας ως στόχο την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, μέσω του εποικισμού βραχονησίδων. Ο επεκτατισμός αυτός δε βασιζόταν σε λόγους εθνικής υπερηφάνειας, αλλά στηριζόταν στη γεωπολιτική αξία του Αιγαίου.
Το Αιγαίο, τόσο για το ελληνικό όσο και για το τουρκικό κεφάλαιο, αποτελεί ένα φυσικό πέρασμα προς τη Μέση Ανατολή, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε όποιον το ελέγχει να επιτηρεί τους εμπορικούς δρόμους μεταφοράς του πετρελαίου και άλλων κρίσιμων πρώτων υλών και να καρπώνεται τεράστια κέρδη. Φυσικά τα κέρδη αυτά δεν θα τα καρπωνόταν ο ελληνικός λαός, αλλά θα έμπαιναν στις τσέπες ντόπιων και ξένων επιχειρηματιών, μέσω των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ).
Αυτό που έλειπε ήταν μια αφορμή που θα επιβεβαίωνε το κατασκευασμένο παραμύθι περί τουρκικής επιθετικότητας και ελληνικής άμυνας και αυτή δόθηκε πολύ βολικά με το συμβάν των Ιμίων. Άρα, διόλου τυχαία, φτάνουμε στην κρίση των Ιμίων του 1996, με απολογισμό Έλληνες και Τούρκους νεκρούς στρατιώτες. Η συνέχεια περιελάμβανε ένα παιχνίδι τακτικισμών και κυριαρχίας που είχε ήδη προσχεδιαστεί, χωρίς εμάς και όχι για εμάς.

Όμως, τα Ίμια αξιοποιήθηκαν από το επίσημο κράτος και για έναν ακόμα λόγο….Για να στηθεί το φαγοπότι των εξοπλισμών. Μετά τα Ίμια, το ελληνικό κράτος, εκμεταλλευόμενο το “άλλοθι” του πολεμικού κινδύνου, θα ξεσπαθώσει με μια ανεξέλεγκτη επένδυση σε προγράμματα στρατιωτικών εξοπλισμών. Πρόκειται για τις “καλές εποχές”, που η μπίζνα του εθνικισμού φτάνει να ταΐσει και με το παραπάνω πολιτικούς, επιχειρηματίες, στρατιωτικούς και δημοσιογράφους.

Όλοι αυτοί θα συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται το συμβάν των Ιμίων και για τα επόμενα χρόνια για να εδραιώσουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους στο εσωτερικό της χώρας. Είναι σαν να σου κουνάν επιδεικτικά το δάχτυλο λέγοντάς σου: “Μην αντιδράς για τις μίζες, μη μιλάς για τις τερατώδεις αγορές εξοπλισμών που σημαίνουν περικοπές σε υγεία και παιδεία, γιατί εκεί έξω είναι ο κακός ο Τούρκος και αν δε σε προστατέψω θα γίνει πόλεμος, θα χάσεις την εθνική κυριαρχία σου, κλπ κλπ”. Επομένως, προτάσσοντας συμβάντα όπως τα Ίμια προσπαθούν να διασφαλίσουν και την άτυπη εσωτερική ανοχή στο κράτος του νεο-ολοκληρωτισμού που στήνουν και στο έργο αυτό χρειάζεται και το ανεπίσημο παρακράτος (βλέπε Πατριωτική Κίνηση).
Στα πλαίσια αυτά, το φασιστικό παρακράτος είναι το μόνο που εκμεταλλεύεται την κρίση των Ιμίων στήνοντας γιορτές μίσους. Από το 2011 και μετά οι φασίστες της Πατριωτικής Κίνησης διοργανώνουν κάθε χρόνο πανελλαδικό κάλεσμα με αφορμή την επέτειο των Ιμίων, με τη συμμετοχή άλλων φασιστών και ακροδεξιών από Λάρισα, Δράμα, Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη. Αυτό το κάλεσμα μίσους στην πόλη μας είναι η δεύτερη πανελλαδική φασιστοσυγκέντρωση μετά από αυτήν της Χρυσής Αυγής, η οποία ήδη από το 1997 διοργανώνει στην Αθήνα συγκεντρώσεις με αφορμή την επέτειο των Ιμίων.

Οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού. Ο φασισμός, όπως και να αυτοαποκαλείται, έχει ένα πρόσωπο.

Ως αντιφασίστες/στριες μαχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στο φασισμό απ’όπου κι αν προέρχεται γιατί προτάσσουμε έναν κόσμο ισότητας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης.
Δε θέλουμε άλλους νοσταλγούς της χούντας και του ναζισμού, δε θέλουμε άλλους νεκρούς απ’τα εθνικοκυριαρχικά τους παιχνίδια, δε θέλουμε άλλους πολέμους, δε θέλουμε σύνορα να ματώνουν της γειτονιάς το χάρτη.

Και ήρθε η ώρα η κοινωνία της Καβάλας να πάρει μια ξεκάθαρη θέση, απομονώνοντας τα κατάλοιπα της επταετίας και στέλνοντάς τα πίσω στις τρύπες τους.

Στις γειτονιές και τους δρόμους, στις πλατείες και τα γήπεδα, στα σχολεία και τις δουλειές, στα μυαλά και τις σχέσεις, να τσακίσουμε το φασισμό ΠΑΝΤΟΥ!

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας – Κατάληψη Βύρωνος 3 – Αντιφασίστες/στριες