Με αφορμή ένα κείμενο που μοίραζαν αλληλέγγυοι σύντροφοι σε μικροφωνική συγκέντρωση στην Πλατεία Γεωργάκη και στο δικαστικό μέγαρο της Κέρκυρας, η εισαγγελέας Χαρίκλεια Νταϊρούση έχει προχωρήσει σε ένα ντελίριο στοχοποίησης και απειλών εναντίον μου. Στο συγκεκριμένο κείμενο, οι αλληλέγγυοι αναρχικοί κατέδειξαν τον ειδικό κατασταλτικό ρόλο που έχει παίξει η εν λόγω εισαγγελέας, τόσο στο αιματοκύλισμα του δίκαιου αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης εναντίον της κατασκευής ΧΥΤΑ, όσο και στο κατασταλτικό πογκρόμ τον Δεκέμβρη του 2008, καθώς και στην πρόσφατη εισβολή των ΜΑΤ στην Πρυτανεία του Ιονίου Πανεπιστημίου. Αυτή τη δημόσια κριτική των συντρόφων, η Χ. Νταϊρούση τη θεώρησε ως “στοχοποίηση” από μέρους μου, “ξεχνώντας” μέσα στο αυταρχικό της αμόκ πως από το 1974 στην Ελλάδα η αστική χούντα έχει αντικατασταθεί από την αστική δημοκρατία (τους), η οποία ακόμα και στη σημερινή της αυταρχική εκτροπή επιτρέπει την κριτική στις αποφάσεις των δημόσιων αρχών και των δικαστικών (κατ’ ευφημισμό) λειτουργιών. Η ίδια η αστική τάξη έχει καταργήσει τις “ιερές αγελάδες”…
Από την πλευρά μου δηλώνω πως αν και δεν έχω πλήρη γνώση των γεγονότων που ανέφεραν οι σύντροφοι στο κείμενό τους, ωστόσο τους παρέχω πλήρη πολιτική κάλυψη και είμαι απολύτως σίγουρος πως περιγράφουν με ακρίβεια τα γεγονότα. Και έχω πλήρη συνείδηση πως τυπικά αυτή η θέση λειτουργεί εις βάρος μου, αλλά για κάποιους σε αυτόν τον κόσμο η πολιτική και προσωπική αξιοπρέπεια είναι βαρύτερη στη ζυγαριά ακόμη και από την ελευθερία του σαρκίου τους.
Να θυμίσω πως η Χ. Νταϊρούση είναι η ίδια που ανερυθρίαστα επικαλείται πολιτικούς λόγους για να μου στερήσει την άδεια που από το νόμο (τους) δικαιούμαι, αναπαράγοντας τη στοχοποίηση που δέχομαι εδώ και 4,5 χρόνια από την “αντι”τρομοκρατική και μηρυκάζοντας τον ασφαλίτικο εμετό γνωστού δημοσιογραφικού παπαγάλου. Είναι η ίδια που με νοοτροπία επαρχιώτη τσιφλικά έχει μετατρέψει όχι μόνο τις φυλακές της Κέρκυρας, αλλά ολόκληρο το νησί, σε ατομικό της δικαστικό λατιφούντιο. Ειδικά, στη νομική Μπανανία των φυλακών Κέρκυρας έχει επιβάλει ένα φεουδαρχικό καθεστώς αυθαιρεσίας και αυταρχισμού, ενώ ταυτόχρονα το υφιστάμενο καθεστώς χορήγησης αδειών μπορεί να χαρακτηριστεί από ανορθολογικό έως ύποπτο.
Αυτή τη φορά, λοιπόν, η Χ. Νταϊρούση δεν αρκείται στην αυθαίρετη και αναίτια στέρηση των αδειών μου, αλλά επιπλέον μεθοδεύει ακόμη και την παράταση της φυλάκισής μου, μέσω της μη χορήγησης αναστολής. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συμπεριλαμβάνεται και η κατά φαντασίαν “φυγοδικία” μου, που εφηύρε ο εισαγγελέας Νάιντος. Να θυμίσω πως ως “φυγοδικία” ορίστηκε η κενή περιεχομένου ταυτολογία πως ήμουν ασύλληπτος πριν τη σύλληψή μου… Ας γνωρίζουν, όμως, οι θιασώτες της δικαστικής καμαρίλας πως δεν θα είμαι και τόσο εύπεπτη τροφή για τα στομάχια τους. Μπορεί να καταστρέφουν ζωές με ένα τους νεύμα, μπορεί να καταπίνουν αμάσητα τα ατομικά, κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα ανυπεράσπιστων φτωχοδιαβόλων, αλλά εγώ θα τους κάτσω στο λαιμό.
Βεβαίως, η Χ. Νταϊρούση δεν λειτουργεί απλά από ατομικό καπρίτσιο, αλλά εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Σε μια κυνική επίδειξη πολιτικού τσαμπουκά εξακόντισε τη φράση: «η κοινωνική κατάσταση είναι έκρυθμη και φοβόμαστε πως αν βγεις, θα βρεις κάποιους συντρόφους σου και θα προβείτε σε έκνομες ενέργειες». Είναι σαφές νομίζω, πως αυτό το “φοβόμαστε” (στο πρώτο πρόσωπο πληθυντικού ενεστώτα) δεν δηλώνει πληθυντικό μεγαλοπρέπειας, αλλά καταδεικνύει το βαθμό συμμετοχής της σε έναν ευρύτερο εκδικητικό σχεδιασμό των διωκτικών αρχών.
Γνωρίζω πολύ καλά πως η κάθε είδους εξουσιομανείς είναι βαθιά αμοραλιστές και δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν ανήθικα μέσα εναντίον μου (πχ να βάλουν μπρος τη γνωστή, εσχάτως, φάμπρικα “ανωνύμων” καταγγελιών ή ακόμα και το στήσιμο μιας προβοκάτσιας με σκοπό να με εξωθήσουν σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά). Εντοπίζω και αυτήν την παράμετρο, καθώς η παρούσα επιστολή είναι – εκτός των άλλων – και ένα στοιχειώδες μέτρο αυτοπροστασίας από τέτοιου είδους μηχανορραφίες.
Εν κατακλείδι:
Σε μια εποχή που η εκτελεστική εξουσία έχει καταληφθεί από μια ακροδεξιά συμμορία με αριστερό άλλοθι. Σε μια εποχή που τα αστυνομικά βασανιστήρια χουντικής υφής έχουν επιστρέψει στην καθημερινότητα. Σε μια εποχή που οι κοινωνικοί αγώνες χτυπιούνται βάρβαρα και 15χρονα παιδιά σέρνονται για ανάκριση από την “αντι”τρομοκρατική. Σε μια εποχή που οι προλετάριοι νιώθουν στο ίδιο τους το πετσί την τυφλή βία του Κεφαλαίου. Σε μια τέτοια εποχή, λοιπόν, οι επαναστάτες δεν φοβούνται κανέναν κουκουλοφόρο της νομιμότητας. Οι καπιταλιστές και οι μισθοφόροι τους ας ξέρουν πως εκτός από την αστική δικαιοσύνη (τους) υπάρχει και η προλεταριακή δικαιοσύνη: η διαρκής ταξική πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος του.
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
Φυλακές Κέρκυρας
24.3.2013