Η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό οποιουδήποτε ακούσει τη λέξη ρατσισμός, είναι τα σκλαβοπάζαρα, οι έγχρωμοι εργάτες του αμερικανικού νότου, τα γκέτο και η Κου Κλουξ Κλαν… Εικόνες που κάθε άλλο παρά κάνουν την ανθρωπότητα περήφανη. Ποιοι όμως είναι οι λόγοι για αυτά τα φαινόμενα; Αν κάποιος κοιτάξει προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι πίσω από το ρατσισμό των προηγούμενων αιώνων βρίσκονται τα συμφέροντα της τότε πλουτοκρατίας οι οποίοι χρειαζόντουσαν δωρεάν εργατικά χέρια για να συντηρήσουν τα πλούτη τους και η θεωρία του ρατσισμού υπήρξε για να δικαιολογεί αυτή την εκμετάλλευση. Στη συνέχεια ο ρατσισμός εξυπηρέτησε στο να διασπά και να διαχωρίζει τους λευκούς και μαύρους εργαζόμενους από τον κοινό αγώνα. Στη συνέχεια οι ρατσιστικές απόψεις επεκτάθηκαν και απέναντι σε άλλους λαούς που μετανάστευσαν στη «γη της επαγγελίας», στους Ιταλούς, στους Νοτιο-αμερικάνους και στους Έλληνες, τους οποίους μάλιστα χαρακτήριζαν «βρωμο-έλληνες»… Μία έξυπνη τακτική της πλουτοκρατίας, να διαχωρίζει τους εργαζόμενους, τους απόκληρους και τα χαμηλά στρώματα σε εθνικές ομάδες και να τις βάζει να πολεμούν μεταξύ τους…
Στην Ευρώπη, η ρατσιστική θεωρία υπήρξε η βάση των ναζιστικών/φασιστικών ομάδων, που εμφανίστηκαν την περίοδο του μεσοπολέμου (’30). Ομάδες που είχαν τη στήριξη της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας και λειτούργησαν ως ανάχωμα στα κινήματα των εργαζομένων. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: απολυταρχικά – ολοκληρωτικά καθεστώτα που βούλιαξαν την Ευρώπη στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και την καταστροφή. Στην Ελλάδα υποφέραμε από την εθνικοσοσιαλιστική – ρατσιστική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσε ο Τσόρτσιλ, στον οποίο έδωσε έναν εθνικόφρονα τίτλο. Νωρίτερα είδαμε τους παππούδες μας να έρχονται ξυπόλητοι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, θύματα της Μεγάλης Ιδέας και του Κεμαλισμού, του ελληνικού και τουρκικού εθνικισμού, η πιο σωστά της διαμάχης ελληνικής και τουρκικής πλουτοκρατίας. Αλλά και η υποδοχή τους έχει και αυτή την πικρή ανάμνηση της ρατσιστικής συμπεριφοράς από τους ντόπιους.
Στις μέρες μας, η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και η αύξηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων δίνει πρόσφορο έδαφος όχι μόνο στις ριζοσπαστικές τάσεις της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και στις νεοφασιστικές ομάδες. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει και η εγκληματική αδιαφορία των κυβερνήσεων απέναντι τόσο στους ντόπιους, όσο και στους πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στη χώρα μας. Οι τελευταίοι, ως οι πιο οικονομικά αδύνατοι, έχουν καταδικαστεί να ζουν σε άθλιες συνθήκες στο κέντρο της Αθήνας με αποτέλεσμα να δημιουργούνται γκέτο όπου ανθούν οι παραβατικές συμπεριφορές (κλοπές, διακίνηση ναρκωτικών, μαστροπεία). Ενδεχομένως να εξυπηρετεί και η υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας, για να πέσουν οι τιμές των ακινήτων και όταν αγοραστούν σε εξευτελιστικές τιμές από μεγαλο-επιχειρηματίες, να γίνει «σκούπα» και να στοιβάξουν σαν ζώα τους μετανάστες σε μεσαιωνικά κέντρα κράτησης. Το πρόβλημα θα είχε λυθεί πολύ εύκολα μέσω πολιτικής κοινωνικής πρόνοιας (στέγαση, ένδυση, παιδεία, εργασία) απέναντι στους μετανάστες, αλλά τι να περιμένει κανείς από τις κυβερνήσεις που αδιαφορούν ακόμη και για το ντόπιο πληθυσμό και μας επέβαλαν την υποτέλεια στους διεθνείς τοκογλύφους του ΔΝΤ. Το μόνο που βιώνουμε είναι η αυξανόμενη φτώχεια – υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου και η ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας. Φαίνεται ότι η επίλυση αυτών των προβλημάτων θα είναι δουλειά της κοινωνικής επανάστασης που κυοφορείται στην ελληνική κοινωνία.
Στην πόλη της Καβάλας και την περιφέρεια τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μία αύξηση εθνικιστικών/νέο-φασιστικών φαινομένων, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τα κινήματα των εργαζομένων και της κοινωνίας. Από τις προκηρύξεις που καλούσαν τους Καβαλιώτες να γίνουν χαφιέδες και να καταδίδουν τους αλλοδαπούς μικρο-πωλητές cd, λες και ευθύνονται αυτοί για την κρίση και όχι το ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις τους… Από την πορεία της χιτλερικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στην Κομοτηνή και την φιέστα στον Κήπο, ως την βεβήλωση της Παλιάς Μουσικής (τζαμί Χαλίλ Μπέη)… κινήσεις σκοταδισμού και φυλετικού μίσους, ντυμένες με το υποκριτικό περίβλημα του «πατριωτισμού»… Το μόνο που λείπει από το παζλ είναι να δούμε επιθέσεις σε κινηματικούς χώρους, σε απεργίες, σε πορείες εργαζομένων ή άλλων κοινωνικών κομματιών, στο όνομα της «εθνικής ενότητας»…
Στέλνουμε χαιρετισμό στους προοδευτικούς άραβες και τούρκους που πολεμούν τον θρησκευτικό φανατισμό και τα καθεστώτα καταπίεσης και εκμετάλλευσης στις χώρες τους. Στους προοδευτικούς ισραηλινούς που συμπαραστέκονται στους Παλαιστίνιους και πολεμούν τον εβραϊκό εθνικισμό (σιωνισμό). Σε όλους τους ευρωπαίους και αμερικάνους που συμμετέχουν στα κοινωνικά κινήματα απελευθέρωσης. Απέναντι στον ρατσισμό, το φυλετικό μίσος και τον σκοταδισμό, προτάσσουμε τους κοινούς αγώνες όλης της ανθρωπότητας ενάντια στους παγκόσμιους δυνάστες της, τη συνεργασία όλων των λαών για ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη και επανάσταση.