Από τις 25/1/2011 βρίσκεται σε εξέλιξη η μαζικότερη απεργία πείνας μεταναστών,που έχει υπάρξει ποτέ (237 στην Αθήνα και 50 στην Θεσσαλονίκη). Άνθρωποι που οι συνθήκες διαβίωσης (πόλεμος, δικτατορίες, φτώχεια) στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τους ανάγκασαν να πάρουν το δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Συνθήκες, για τις οποίες έχει ευθύνη η δική μας δυτική οικονομική ελίτ – πλουτοκρατία, με την καταλήστευση των φυσικών πόρων του τρίτου κόσμου, τη στήριξη δικτατοριών και πολεμικών επιθέσεων (Ιράκ, Αφγανιστάν κ.α.). Έως τώρα, «απολαμβάναμε» και εμείς οι ευρωπαίοι πολίτες ένα μικρό κομμάτι από αυτή την πίτα. Κομμάτι που όσο πάει γίνεται ξεροκόμματο και τείνει να εξαφανισθεί, με πρόσχημα την «οικονομική κρίση».
Για ποιους λόγους όμως πέρα από το συναίσθημα και την παιδεία ανθρωπισμού, ο αγώνας των μεταναστών πρέπει να είναι και δικός μας αγώνας; Πού συναντιέται η έκκληση των μεταναστών για αξιοπρέπεια με τις δικές μας φωνές; Η μετανάστευση, όπως προαναφέρθηκε, οφείλεται στις άσχημες συνθήκες διαβίωσης που επέβαλε η δική μας δυτική οικονομική ελίτ. Συνθήκες που έχει αρχίσει να επιβάλλει και σε εμάς. Ο διαχωρισμός σε ντόπιους και ξένους και το φυλετικό μίσος, χρησιμεύει στο να διασπά τους αγώνες μας και να βλέπουμε τον εχθρό στον μαύρο που πουλά cd και όχι στη τρόικα του ΔΝΤ. Το να ζουν οι μετανάστες στο σκοτάδι της παρανομίας οδηγεί στην δημιουργία γκέτο σαν αυτά στο κέντρο της Αθήνας, όπου «ανθούν» παραβατικές συμπεριφορές (μαστροπεία, διακίνηση ναρκωτικών, κλοπές). Υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, που ξεκινά από τους πιο αδύναμους, τους μετανάστες, και έπειτα θα επεκταθεί και σε εμάς τους ντόπιους νεό-πτωχους και χαμηλόμισθους. Παράλληλα τα γκέτο, έχουν δώσει το άλλοθι σε νέο-ναζιστικές οργανώσεις να σηκώσουν κεφάλι και να επιβάλλουν ολοκληρωτικές και φασιστικές πρακτικές σε γειτονίες της Αθήνας (Άγ. Παντελεήμονας).
Όσο θα μένουμε απαθείς, τόσο η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μας όσο και φαινόμενα νέο-φασισμού, θα αυξάνονται. Το αίτημα των μεταναστών είναι ταυτόχρονα και το δικό μας αίτημα για αξιοπρέπεια. Είναι κομμάτι των δικών μας αγώνων, των ντόπιων. Από τους περιβαλλοντολογικούς αγώνες που έδωσε η Καβάλα για τις δεξαμενές καυσίμων και τον λιθάνθρακα ως τον αγώνα της Κερατέας, από την οποία επιτροπή κατοίκων συνάντησε τους απεργούς μετανάστες. Από την πορεία ενάντια στην ανεργία ως την τελευταία απεργία ενάντια στις περικοπές, στην οποία συμμετείχαν πανελλαδικά και μετανάστες. Αυτές οι ζυμώσεις βοηθάν τόσο εμάς να ξεπεράσουμε το ρατσισμό, όσο και αυτούς να ξεπεράσουν τα κατάλοιπα θρησκευτικού φανατισμού, με τα οποία γαλουχήθηκαν. Το αίτημα για αξιοπρέπεια είναι καθολικό και αγκαλιάζει όποιον έτυχε να γεννηθεί ή να βρεθεί σε αυτό τον τόπο,που ποτίστηκε με το αίμα τόσον αγώνων. Απέναντι στις πολιτικές που οδηγούν στην υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου και την αστυνομοκρατία, στέκονται οι αγώνες μας για μία κοινωνία ελευθερίας, οικονομικής ισότητας και αλληλεγγύης. Αγώνες που απαιτούν ντόπιους και μετανάστες ενωμένους.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών!!!