ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ”JUDAS AND THE BLACK MESSIAH”, ΤΡΙΤΗ 09/11/2021, ΣΤΙΣ 21:00, ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Judas and the Black Messiah Review – Ένα χρονικό επανάστασης με τους Daniel Kaluuya και Lakeith Stanfield

Μία από τις φετινές συμμετοχές που θα διεκδικήσουν το Χρυσό Αγαλματίδιο στην 93η Απονομή των Όσκαρ είναι και το κοινωνικοπολιτικό-βιογραφικό δράμα Judas and the Black Messiah το οποίο σκηνοθετεί ο Shaka King υπογράφοντας και τους διαλόγους με τον Will Berson, με τους Daniel Kaluuya και Lakeith Stanfield να συναντιούνται πια σε μία ακόμη κινηματογραφική δουλειά έπειτα και από την πρώτη συνεργασία τους στο Get Out (2017) του Jordan Peele. Το cast συγκροτούν επίσης οι: Jesse Plemons, Dominique Fishback, Ashton Sanders, Algee Smith, Darrell Britt-Gibson, Lil Rel Howery, Dominique Thorne, Martin Sheen, Amari Cheatom, Khris Davis και ο Ian Duff.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Σικάγο, τέλη της δεκαετίας του 1960, με επίκεντρο τον Fred Hampton (Kaluuya), επικεφαλής του κινήματος των Μαύρων Πανθήρων στην Πολιτεία του Illinois, και συγκεκριμένα έχει ως σημείο αναφοράς της την προδοσία της εν λόγω ιστορικής φυσιογνωμίας από τον William O’Neal (Stanfield), έναν έγχρωμο πληροφοριοδότη του FBI.

 

O O’Neal κατορθώνει να παρεισφρήσει στους κόλπους της οργάνωσης ενώ διατηρεί κρυφά στενή επικοινωνία με τον ‘Mitchell’ (Plemons), έναν πράκτορα του J. Edgar Hoover. Καθώς λοιπόν, ανεβαίνει η δημοτικότητα του αρχηγού των Μαύρων Πανθήρων, ο William δρα υπογείως κατ’ εντολή των ομοσπονδιακών αρχών αλλά ταυτόχρονα θα υπάρξουν τεκταινόμενα που θα τον διχάσουν, πυροδοτώντας μέσα του μία εξίσου σκληρή πάλη που θα ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο την επιταγή να διαλέξει επιτέλους πλευρά.

Πρόκειται για ένα βραδυφλεγές σε ένταση φιλμ, με βαριά, ατμοσφαιρική αύρα διάχυτη από την αρχή μέχρι το τέλος. Κάνει μια βουτιά στην νεότερη αμερικανική ιστορία, συνδυάζοντας κατάλληλα και το δημιουργικό στοιχείο αλλά και γνήσια ντοκουμέντα, την αγωνία και την δράση, διατηρώντας αξιοσημείωτη πιστότητα ως προς την απόδοση αληθινών συμβάντων μίας πολύ ασταθούς περιόδου για τις Η.Π.Α. με έντονους κοινωνικοπολιτικούς τριγμούς και την υπέρμετρη βαναυσότητα της αστυνομίας να εκδηλώνεται με απερίγραπτη δριμύτητα απέναντι στους Αφροαμερικανούς.

 

Ο Shaka King μας παραδίδει μέσα από την κοφτερή του ματιά μία αφήγηση με παλμό που καυτηριάζει εύστοχα, και παράλληλα μένει μακριά από εύπεπτες, λαϊκίστικές τοποθετήσεις και πομπώδεις λόγους με ηθικολογικό υπόστρωμα.

Το έργο αυτό προσλαμβάνει επίκαιρο χαρακτήρα βρίσκοντας αναφερόμενα και στην σημερινή  εποχή, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τα επεισόδια αστυνομικής βίας στην σύγχρονη Αμερική αλλά και τις εν γένει περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας από εκπροσώπους του Νόμου σε διεθνές επίπεδο.

 

Δεν είναι δύσκολο να ανατρέξει κανείς στο 2017 σε μία σειρά από φονικές ενέργειες εναντίον Αφροαμερικανών από ένοπλους αστυνομικούς, αλλά και στην πιο πρόσφατη δολοφονία του George Floyd, γεγονότα που προκάλεσαν σοκ και φρίκη σε όλη την υφήλιο.

Το project αυτό καταπιάνεται με ακανθώδη ζητήματα, όπως το χάσμα των ανισοτήτων που βαθαίνει συνεχώς λόγω του καπιταλισμού, το θέμα των διακρίσεων, των στερεοτύπων, του ρατσισμού, των προκαταλήψεων,  και με το αποτέλεσμα αυτών, την ριζοσπαστικοποίηση, την επιστράτευση ένοπλων μέσων από όσους υφίστανται επί χρόνια την αυθαιρεσία των οργάνων της τάξης που πολλές φορές εξαπολύουν άγριες επιθέσεις που έχουν ακόμη και την μοιραία, θλιβερή έκβαση εγκλημάτων μίσους.  Η προσοχή του θεατή διατηρείται απερίσπαστη μέχρι τον επίλογο που συνοδεύεται από πλάνα αρχείου με τον πραγματικό William O’Neal.

 

Βεβαίως, εδώ αξίζουν συγχαρητηρίων οι δύο παλιοί γνώριμοι συνάδελφοι, Daniel Kaluuya και Lakeith Stanfield, καθένας από τους οποίους καταφέρνει να αγκαλιάσει με εξαιρετική φυσικότητα τον ρόλο του, ώστε δικαίως το κοινό να αισθάνεται συνεπαρμένο με την υποκριτική τους δεινότητα. Από τη μία πρωτοστατεί ένας επί γης σωτήρας και αγωνιστής για τα δικαιώματα των καταπιεσμένων, και από την άλλη ένας καταδότης και αριβιστής.

Ο μίτος του Judas and the Black Messiah ξετυλίγεται αριστοτεχνικά μέσα από ένα καλογραμμένο σενάριο και εντυπωσιακές ερμηνείες, υπό τους υποβλητικούς τζαζ ήχους των Mark Isham και Graig Harris, παραδίδοντας μας μία ιστορία εξέγερσης ενάντια στην αδικία, με μία υπενθύμιση όμως ότι συχνά «τα κάστρα πέφτουν από μέσα».