Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org
Σήμερα Παρασκευή 29 Ιουλίου στις 10.30 το πρωί, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στη κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά με οργανωμένη επιχείρηση.
Λίγα λεπτά αργότερα ένας σύντροφός μας έφτασε στο σημείο και απαίτησε να είναι παρών στη διαδικασία της έρευνας. Έπειτα από μισή ώρα ο σύντροφος προσήχθη και οδηγήθηκε στο Α.Τ. Ομονοίας. Την ίδια ώρα αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες συγκεντρώθηκαν λίγα μέτρα πιο κάτω, μπροστά από το αρχαιολογικό μουσείο, και επιχείρησαν να προσεγγίσουν το κτίριο με σκοπό να μάθουν τα αίτια της εισβολής. Η απάντηση των μπάτσων ήταν άμεση. Ο κόσμος απωθήθηκε βίαια χωρίς καμία εξήγηση και πάλι.
Στη προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν ένα τοπίο σύγχυσης και να κερδίσουν περισσότερο χρόνο προκειμένου να βρουν μια αιτιολογία ικανή να στηρίξει την εισβολή αυτή, διαρρέουν άκρως συγκεχυμένες και αντιφατικές μεταξύ τους πληροφορίες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μέχρι στιγμής να μη γνωρίζουμε αν πρόκειται για έρευνα ή εκκένωση της κατάληψης.
Σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών και ταξικών αναταραχών και αντιστάσεων, κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν την ολοκληρωτική αφαίμαξη των ζωών μας. Η ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης διαρκώς βαθαίνει και η πολιτική εξουσία στην προσπάθεια της να διασωθεί οργανώνει την αντεπίθεσή της. Η σκλήρυνση της κατασταλτικής στρατηγικής και η ωμή βαρβαρότητα απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι που αμφισβητεί εμπράκτως την κυριαρχία της σιωπής αποτελεί εγγυημένη συνταγή για το κράτος. Έτσι και οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι των ριζοσπαστικών εγχειρήματων και δράσεων, δεν παύουν να βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της καταστολής, είτε με αλλεπάλληλες φασιστικές επιθέσεις είτε με οργανωμένες επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ. Στόχος τους παραμένει πάντα η καλλιέργεια ενός κλίματος φόβου και επιδίωξή τους η απομόνωση του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου από το πεδίο των κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων.
Στις 19 Μαρτίου του 2009 αποφασίσαμε την επανοικειοποίηση του εγκαταλειμμένου κτιρίου της οδού πατησίων 61 και σκαραμαγκά με σκοπό να εδαφικοποιήσουμε στο χώρο αυτό κάποιες από τις διαθέσεις και τις επιθυμίες μας, προκειμένου να το μετατρέψουμε σε ένα ορμητήριο της ζωής που θέλουμε. Να το μετατρέψουμε σε ένα ανοιχτό κοινωνικό χώρο όπου αυτοοργανωμένα, συντροφικά και συλλογικά θα αποτελέσουμε ένα μέρος της συνωμοσίας για την καταστροφή αυτού του κόσμου. Ενάντια σε κάθε μορφή ιεραρχίας και εξουσίας, ενάντια σε κάθε πολιτική και εμπορευματική διαμεσολάβηση. Από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Δεν μας φοβίζουν μας εξοργίζουν!
Θα μας βρουν απέναντί τους
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τις ζωές μας