Την Παρασκευή 14/6/2013 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική αλληλεγγύης με break dance για τον απεργό πείνας Κ. Σακκά και τους τέσσερις συλληφθέντες της Φιλαδέλφειας Σαραφούδη, Ντάλιο, Χαρίση και Ναξάκη. Η μικροφωνική έγινε σε κεντρικό σημείο, στο λιμάνι της πόλης.

Αναρτήθηκαν πανό αλληλεγγύης, μοιράστηκαν και διαβάστηκαν τα κείμενα των Σακκά, Σαραφούδη και Ναξάκη και το κείμενο αλληλεγγύης (προς τον Σακκά) των 290 κρατουμένων. Πετάχθηκαν τρικάκια και φωνάχτηκαν συνθήματα.

Η μικροφωνική συγκέντρωσε αρκετό κόσμο και πολλούς περαστικούς (κυρίως μικρής ηλικίας και οικογένειες). Οι λίτες καθόντουσαν σε απόσταση παρακολουθώντας απλά, αδύνατον να πλησιάσουν λόγο της προσέλευσης του κόσμου.

Καλη δύναμη σ’όλους τους φυλακισμένους συντρόφους,

Άμεση απελευθέρωση του απεργού πείνας Κ. Σακκά.

Το Κράτος του νεο-ολοκληρωτισμού είναι εδώ & ήρθε για να μείνει…
για τα γεγονότα στις Σκουριές της Χαλκιδικής

11.000.000 ευρώ. Tο τίμημα που κατέβαλε η Hellas Gold, για να αποκτήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης 317.000 στρεμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη. Η σύμβαση έγινε χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση σε μια εταιρεία που είχε δημιουργηθεί δυο μέρες πριν (με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ!) και με απαλλαγή της από οποιαδήποτε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold (έφυγε νύχτα από τα μεταλλεία Κασσάνδρας αφήνοντας απλήρωτους 472 εργαζόμενους – συνολικό χρέος της προς τους εργαζόμενους: 17 εκατ. ευρώ).
95.700.000 ευρώ. Το κέρδος των Μπόμπολα – Κούτρα – Τίμις (κυρίων μετόχων της “Ελληνικός Χρυσός”) από την τμηματική πώληση της εταιρείας στη μητρική πολυεθνική European Goldfields.
Η αγοραία αξία των μεταλλείων, όπως υπολογίστηκε από διεθνή οίκο έξι μήνες μετά την πώλησή τους από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή 37 φορές παραπάνω. Αυτό δεν εμποδίζει την τότε ελληνική κυβέρνηση να επιδοτήσει την “Ελληνικός Χρυσός” με 15.000.000 ευρώ.
15.436.000.000 (!) ευρώ. Η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής.
0 ευρώ. Το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων στο Δημόσιο από την εκμετάλλευσή του.
3.000 στρέμματα δάσους θα καταστραφούν για να υλοποιηθεί το έργο.
15.000.000 μ3: η ποσότητα νερού που αντλείται σήμερα ετησίως στην περιοχή των μεταλλείων, ξεπερνώντας την ετήσια κατανάλωση νερού ολόκληρου του νομού Χαλκιδικής.

Οι κάτοικοι στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αντιστέκονται απλά ενάντια σε μια επένδυση η οποία έκανε κάποιους ιδιώτες-μεγαλοκαρχαρίες ακόμα πλουσιότερους και το ελληνικό δημόσιο κατά πολύ φτωχότερο, ούτε μόνο ενάντια στην καταστροφή ενός αρχέγονου δάσους, μνημείου φυσικής κληρονομιάς. Αγωνίζονται ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής τους, γιατί πουθενά στον κόσμο δεν υπήρξε αποκατάσταση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τα μεταλλεία χρυσού όπου κι όποτε κι αν αυτά κατασκευάστηκαν. Κι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν καλά και οι δύο εμπλεκόμενες πλευρές.

Για αυτό το Κράτος και τα πιστά «σκυλιά» του οι δυνάμεις καταστολής απαντούν στους αγώνες των αντιστεκόμενων κατοίκων με ξύλο, τρομοκρατία, διώξεις, δακρυγόνα στα σχολεία, προσαγωγές μαθητών, “στρατιωτικού τύπου” περικύκλωση του χωριού της Μεγ. Παναγιάς, αποκλεισμό πρόσβασης στο δάσος για τους κατοίκους και πολλά άλλα. Για αυτό και οι εμπλεκόμενες εταιρίες και τα τσιράκια τους οι εργαζόμενοί της από τη μια επιτίθενται στο δάσος και χτυπάνε όσους κατοίκους αντιστέκονται ενώ από την άλλη φιγουράρουν σε πληρωμένες διαφημίσεις σε γνωστές φυλλάδες πανελλήνιας κυκλοφορίας για να μας πείσουν για την «ανάπτυξη» που θα φέρει αυτή η επένδυση στην περιοχή.

Εμείς αυτό που λέμε είναι ότι εκεί που το κράτος και οι μεγαλοκαρχαρίες μιλάνε για ανάπτυξη κρύβεται εκμετάλλευση και καταστροφή. Εκεί που μιλάνε για αποκατάσταση της τάξης και της νομιμότητας κρύβεται φασισμός, βία και κρατική τρομοκρατία.
Το Κράτος και τα αφεντικά του, οι τράπεζες οι εταιρίες κτλ με πρόφαση την «κρίση χρέους» επιτίθενται στους από κάτω αυτού του κόσμου με περικοπές σε δημόσια-κοινωνικά αγαθά (παιδεία, υγεία) με μειώσεις σε μισθούς (άμεσους & έμμεσους). Ληστεύουν αυτούς που παράγουν τον πλούτο αυτού του κόσμου, προμοτάρουν τους φασίστες και χτυπάνε κατειλημμένους χώρους & εστίες αντίστασης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥΣ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

www.anarxikoikavalas.squat.gr

2008, 6 Δεκέμβρη….

Και ενώ η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού, η στυγνή δολοφονία του ανήλικου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους ειδικούς φρουρούς Κορκονέα και Σαραλιώτη πυροδοτεί μια αλυσιδωτή αντίδραση σε ολόκληρη τη χώρα.

Εκείνη την εποχή η αστυνομική βία και η καταστολή, η κλιμάκωση της ανεργίας, η εκμετάλλευση των εργαζομένων, που ήδη είχε ξεπεράσει κάθε γνωστό όριο (επίθεση στη μετανάστρια-εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης) και γενικότερα τα πρώτα σημάδια της οικονομικής-κοινωνικής κρίσης αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Σιγά-σιγά οι μάσκες πέφτουν και οι λεγόμενοι θεσμοί του κράτους αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο (παραδικαστικό κύκλωμα, εκκλησία-Βατοπέδι, Ζαχόπουλος, Siemens).
Τότε είναι που βιώνουμε στο πετσί μας τη σταδιακή μετάβαση από το «κοινωνικό» κράτος που είχαν στήσει τα προηγούμενα χρόνια για δικό τους όφελος οι σοσιαληστρικές κυβερνήσεις προς το ποινικό-ολοκληρωτικό κράτος.

Τις πρώτες ώρες μετά την εκτέλεση του 15χρονου, το σοκ και η λύπη είχαν ως αποτέλεσμα την αυθόρμητη παρουσία κόσμου ανεξαρτήτου ηλικίας και ιδεολογίας στους δρόμους. Στην αντίπερα όχθη τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούν απεγνωσμένα να λασπολογήσουν το θύμα και να υποβαθμίσουν-αναστείλουν την αυξανόμενη οργή παρουσιάζοντας τον κόσμο ως απλούς ταραξίες.

Γρήγορα όμως ο θυμός μετατρέπεται σε μια εξέγερση που καίει συθέμελα την ετοιμόρροπη αστική δημοκρατία. Συνελεύσεις, πορείες, συζητήσεις, επεισόδια, καταλήξεις, καταστροφές συμβόλων εξουσίας συνθέτουν ένα εύφλεκτο σκηνικό.

Δεκέμβριος 2012…

Έπειτα από τέσσερα χρόνια η οργή έχει μετατραπεί σε άκρα του τάφου σιωπή. Η αποχαύνωση και η κραιπάλη, που βίωνε τόσα χρόνια ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας κλεισμένο στο χρυσό κλουβί του καταναλωτισμού και των ψεύτικων αναγκών διακόπηκε απότομα στο όνομα μιας ακόμα κρίσης του καπιταλισμού.

Ένα σκηνικό απόλυτου τρόμου καλλιεργήθηκε, στηριζόμενο στο συνεχιζόμενο φόβο και τους εκβιασμούς μιας τυχόν χρεοκοπίας και καταστροφής με άμεσο στόχο τη βίαιη φτωχοποίηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η επίθεση στόχευε σε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με αγώνες, υγεία-περίθαλψη, παιδεία, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, ελευθερία λόγου-πράξης, στέγαση, αξιοπρέπεια, βασικές καθημερινές ανάγκες (ρεύμα, ύδρευση), εργασιακά δικαιώματα πολτοποιήθηκαν μέσω της επιβολής έκτακτων μέτρων λόγω της «κρίσης».

Ένας λαός υποδουλώθηκε στις αχόρταγες ορέξεις των τραπεζών, του ΣΕΒ, των εφοπλιστών, των μεγαλοκαναλαρχών, των μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών και των λεγόμενων εκπροσώπων της αστικής μας δημοκρατίας. Η κατάλυση του κοινωνικού ιστού πραγματοποιήθηκε και το πάρτι ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα πνεύμα απελπισίας, ανέχειας, αβεβαιότητας, ανασφάλειας και πείνας. Η λύση που παρουσιάζεται ως πολυπόθητη ανάπτυξη θα έρθει μόνο μέσα από την καταλήστευση και υποτίμηση της εργατικής δύναμης.

Το διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης «δικαιολογεί» και χρησιμοποιεί τις εθνοσωτήριες συγκυβερνήσεις, τις νεο-ναζιστικές συμμορίες, το σύγχρονο αστυνομικό-ολοκληρωτικό κράτος (νέα σώματα ασφαλείας-ομάδες ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ) που θα αντιμετωπίσουν την προοπτική μιας γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης. Ο κατακερματισμένος κοινωνικός ιστός βοηθά στην πειθάρχηση και εύκολα πλέον κτίζονται νέοι διαχωρισμοί εντός των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων στο όνομα της εθνικής ενότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή την περίοδο εμφανίστηκαν τα δεκάδες στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες. Ο παρανομοποιημένος εργάτης γίνεται εύκολα ο αποδιοπομπαίος τράγος από τα φασιστικά τάγματα ασφαλείας, νομιμοποιώντας τη σταδιακή εξόντωση του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού και στρέφοντας σε λανθασμένους στόχους την κοινωνική οργή. Οι φασίστες ξεκάθαρα ως συστημικό εργαλείο του κράτους και των αφεντικών βοηθούν την εγκατάσταση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού ενάντια στην κοινωνική δυσαρέσκεια.
Ποια πρέπει να είναι όμως η απάντηση σε όλα αυτά;

Δε ξεχνάμε, δε συγχωρούμε, δε σκύβουμε το κεφάλι, αλλά πολεμάμε για την αξιοπρέπεια μας. Μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες να αποτινάξουμε το φόβο και να οργανωθούμε συλλογικά, ξεπερνώντας εθνικούς-φυλετικούς διαχωρισμούς που διασπούν την ενότητά μας. Οι κοινοί αγώνες –ντόπιων και μεταναστών- θα έχουν ως εχθρό τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους πολιτικούς, τα αφεντικά, την αστυνομία, τους φασίστες.

Αντιστεκόμαστε σε κάθε μορφή χειραγώγησης και σε ό,τι μας δυναστεύει. Με αξίες μας την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αυτοοργάνωση, αντιπαλεύουμε. Περνάμε στην αντεπίθεση. Με αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, απεργίες διαρκείας, αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές δράσεις. Πάνω σε αυτές τις βάσεις θα βρούμε τους ταξικούς μας συμμάχους, για να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα παντού: στους δρόμους, τους χώρους εργασίας, τα σχολεία, τις σχολές, τις γειτονιές και τα χωριά.

Η 6η Δεκέμβρη ήταν μόνο η αρχή….
«ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ»
Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

24 Νοέμβρη 2012: πορεία στη Θεσσαλονίκη ενάντια στο χρυσό θάνατο