SPLIT (Διχασμένος)

Ο σκηνοθέτης της «Έκτης Αίσθησης» ξαναβρίσκει κάτι από το χαμένο εδώ και καιρό στιλάτο σασπένς του, δεν μπορεί όμως να γίνει ολότελα πειστικός.

Στιλίστας, επιδέξιος χειριστής του σασπένς και σεναριογράφος με έξυπνες όσο και ηχηρές ιδέες, ο Αμερικανοϊνδός Μ. Νάιτ Σιάμαλαν είχε στις αρχές της χιλιετίας μια μετεωρική άνοδο στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα («Έκτη Αίσθηση», «Άφθαρτος», «Οιωνός»), την οποία ακολούθησε μια εξίσου εντυπωσιακή κατακρήμνιση στην εμπορική και την καλλιτεχνική απαξίωση («Lady in the Water», «Ο Τελευταίος Μαχητής του Ανέμου», «After Earth»).
Το «The Visit», μια φτηνή, deja vu ταινία τρόμου της μιας ιδέας που δεν είδαμε στη χώρα μας, τον προσγείωσε από τις αμετροεπείς sci-fi περιπέτειες πίσω στις δοκιμασμένες ανατριχίλες, στις οποίες ευτυχώς επιμένει με τον «Διχασμένο».

Το φιλμ ξεκινά λιτά και δυναμικά, καθώς τρεις νεαρές φίλες απάγονται από έναν μυστηριώδη άντρα και φυλακίζονται σε ένα δωμάτιο.
Προσπαθώντας να καταλάβουν τις προθέσεις του, διαπιστώνουν πως έχουν να κάνουν με κάποιον που πάσχει από σοβαρή διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας, γεγονός που φέρνει αμέσως στο νου το χιτσκοκικό «Ψυχώ» και την «Προετοιμασία για Έγκλημα» του Μπράιαν ντε Πάλμα.
Σε έναν ρόλο ιδιαίτερα απαιτητικό, ο Τζέιμς ΜακΑβόι (ο νεαρός Τσαρλς Εξέβιερ των «X-Men») καταφέρνει να κάνει πιστευτές τις «μεταμορφώσεις» του ήρωά του και ο Σιάμαλαν εκμεταλλεύεται την κλειστοφοβική αίσθηση για να παίξει με την εκκρεμότητα, κρατώντας ζωντανό το μυστήριο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αλλά η έλευση του Κτήνους, μιας εκ των προσωπικοτήτων του απαγωγέα, σπρώχνει την αληθοφάνεια στα άκρα και ο ρόλος της ψυχαναλύτριας αποδεικνύεται υπερβολικά επεξηγηματικός.
Η ένταση παρόλα αυτά διατηρείται, κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες διασώζονται (η διαχείριση του ψυχολογικού τραύματος, η κοινωνική καταπίεση των ενστίκτων) και αν η πλοκή στριμώχνει το φινάλε σε προβλέψιμη (και ολίγον ασαφή) γωνία, η υπογραφή ενός έμπειρου θριλερά είναι ευδιάκριτη.

Ήδη από το «Star Maps» και το «Chuck and Buck», ο Μιγκέλ Αρτέτα έκανε, -συχνά μαζί με τον Μάικ Γουάιτ που υπογράφει κι εδώ το σενάριο- ένα ενιδαφέρον αιχμηρό κι ανεξάρτητο στην καρδιά του, σινεμά.

Το «Beatriz at Dinner» μοιάζει να είναι κάτι σαν την επιστροφή του σε φόρμα μετά από το ατυχές «Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Day» καθώς και αρκετά επεισόδια τηλεοπτικών σειρών.

Η καινούρια του ταινία που έκανε την πρεμιέρα της στο Sundance είναι μια ξεκάθαρα πολιτική ταινία για το χάσμα των τάξεων στην Αμερική του σήμερα, όπου με τον Τραμπ στην εξουσία αυτός ο διαχωρισμός είναι ακόμη πιο εμφανής.

Η Σάλμα Χάγιεκ υποδύεται μια μασέζ και θεραπεύτρια που θα βρεθεί απροσδόκητα καλεσμένη στο dinner party ενός ζευγαριού πελατών της όταν το αμάξι της χαλάσει. Ενας από τους καλεσμένους στο τραπέζι είναι ένας ζάμπλουτος και διάσημος μεγιστάνας των κτηματομεσιτικών που μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται ή να μην νοιάζεται για τους ρατσιστικούς του, τρόπους και συμπεριφορές. Οπως καταλαβαίνετε, η βραδιά θα είναι ταραχώδης.

Ο Μιγκέλ Αρτέτα κι ο Μάικλ Γουάιτ, λένε ότι μπορεί να μην είχαν τον ίδιο τον Τραμπ στο μυαλό τους γράφοντας το σενάριο, περισσότερο ίσως τον οδοντίατρο που σκότωσε το λιοντάρι Σέσιλ στην Ζιμπάμπουε τον Ιούλιο του 2015, αλλά ήθελαν ασφαλώς να μιλήσουν για μια συγκεκριμένη κάστα ανθρώπων και της νοοτροπίας τους που μοιάζει να είναι η κυρίαρχη αυτή τη στιγμή στην Αμερική κι όχι μόνο.

Επικηρυγμένοι από τον ISIS και με τις ζωές των συγγενών τους σε θανάσιμο κίνδυνο, μια ομάδα Σύρων δημοσιογράφων αντιστέκεται στο Ισλαμικό κράτος, διοχετεύοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ντοκουμέντα φρίκης που καταγράφουν τις αποτρόπαιες πρακτικές των τζιχαντιστών. Ήδη πολυβραβευμένο, το θαρραλέο φιλμ του Μάθιου Χάινεμαν ξετυλίγεται με τη λογική ενός κατασκοπικού θρίλερ και αποτελεί ένα από τα φαβορί για το επόμενο Όσκαρ Ντοκιμαντέρ.

https://youtu.be/i95DcBl7r8w

Βερολίνο, αρχές Νοεμβρίου 1989. Λίγες μέρες πριν την πτώση του Τείχους κι ενώ όλος ο πλανήτης βρίσκεται σε πολιτικό και διπλωματικό πυρετό, η Βρετανίδα Λορέν Μπρότον, μία αδίστακτη, τολμηρή και σέξι πράκτορας της MI6 προσγειώνεται στο επίκεντρο των κοσμοϊστορικών γεγονότων με μία μυστική αποστολή: να εξιχνιάσει τον φόνο ενός συναδέλφου της (με τον οποίο τη συνέδεε ένα ρομαντικό παρελθόν) και να εντοπίσει μία χαμένη λίστα με τα ονόματα όλων των διπλών πρακτόρων, για την οποία όλες οι μυστικές υπηρεσίες των εμπλεκόμενων πλευρών κυριολεκτικά και μεταφορικά θα σκότωναν. Θα καταφέρει να φέρει εις πέρας την αποστολή της, όταν όλος ο κόσμος δείχνει να καταρρέει; Με πρωταγωνίστρια τη Σαρλίζ Θερόν, η απάντηση είναι μάλλον δεδομένη.

Το «Atomic Blonde» δεν βασίζεται (φυσικά) σε πραγματικά γεγονότα, αλλά είναι η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του graphic novel «The Coldest City» των Αντονι Τζόνστον και Σαμ Χαρτ από τον Ντέιβιντ Λιτς, πρώην κασκαντέρ κι έναν από τους δύο σκηνοθέτες του «John Wick», επομένως κανείς δε θα έπρεπε να περιμένει την αληθοφάνεια και το ρεαλισμό ενός κατασκοπικού θρίλερ, βγαλμένου από τις σελίδες του Τζον Λε Καρέ.