Πιθανότατα ο σύντροφος Β. Σταθόπουλος απολογείται την Παρασκευή.
Να σταθούμε δίπλα του μέχρι τη νίκη της έμπρακτης αλληλεγγύης.
Ενάντια σε μια δίκη που με εκδικητικά σενάρια και κατασκευή στοιχείων θέλει να καταδικάσει το πολιτικό φρόνημα.
Η υπεράσπιση του συντρόφου μας, είναι η υπεράσπιση της ιστορίας μας. Είναι η επιλογή να παραμείνουμε στο δρόμο, να δίνουμε το χέρι ο ένας στον άλλον όταν μας κυνηγούν.

Οι καλύτερες στιγμές μας όταν ο ένας δίπλα στον άλλον σε δύσκολους δρόμους μπροστά προχωρήσαμε.
Ο Βαγγέλης ήταν η εμπιστοσύνη σε όποιον στάθηκε  και παρέμεινε δίπλα του , αυτό υπερασπίζεται, το δρόμο που βαδίσαμε και ποτέ δεν ξεχάσαμε….

ΧΟΥΝΤΑ του ‘67 – ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ του 2021 : μία Κεραμέως και ένας Χρυσοχοΐδης … δρόμος!

Από τις πρώτες στιγμές της η τρέχουσα κυβέρνηση έδειξε με σαφήνεια τις πρωτόγονα οπισθοδρομικές αντιλήψεις και προθέσεις της για τον νευραλγικό τομέα της εκπαίδευσης, όταν το προβεβλημένο στέλεχός της Αδ. Γεωργιάδης δήλωνε – χωρίς ντροπή και κόντρα στην ανθρώπινη κατάκτηση του ορθολογισμού – ότι καταργείται η διδασκαλία της Κοινωνιολογίας από το Λύκειο, διότι παράγει αριστερούς επιστήμονες!!! Αυτή η δημόσια δήλωση είναι αρκετή και δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς τίποτα άλλο, για να γίνει κατανοητή η φασιστικής έμπνευσης κοσμοθεωρία των ανθρώπων που κυβερνούν τη χώρα.

Ωστόσο – και επειδή η πραγματικότητα δεν λυπάται κανέναν – έρχεται το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση από την υπουργό παιδείας Κεραμέως για να ξεπεράσει κάθε φαντασία. Μία από τις βασικότερες διατάξεις του προβλέπει την ίδρυση πανεπιστημιακού αστυνομικού σώματος ( κι άλλοι μπάτσοι στο κεφάλι μας! ) με αρμοδιότητα τη τήρηση της τάξης στους πανεπιστημιακούς χώρους. Επιπρόσθετα προβλέπεται η τοποθέτηση καμερών (!!), ώστε το οργουελικό όραμα της υπουργού να πάρει σάρκα και οστά και, συνεπώς, να ελέγχεται σιδηρόφρακτα η ζωντάνια και η ενστικτώδης ανάγκη των νέων για αλλαγή ή ανατροπή της όποιας πραγματικότητας δημιουργήθηκε από άλλους για τους ίδιους. Όλα αυτά – και ενώ προβάλλονται από τα μέσα που ΄΄ενημερώνουν΄΄ μαζικά ως αναγκαία και αυτονόητα μέτρα για τη διαφύλαξη της ακεραιότητας της υγείας διδασκόντων και διδασκομένων όπως και της δημόσιας περιουσίας – αποτελούν τη κατά γράμμα εφαρμογή αυτού που πρώτος ο Μακιαβέλλι δίδαξε στους επίγονους του: σπείρε τον φόβο και άσε τον υπήκοο να ζει με την έγνοια ότι μπορεί να είναι ένοχος για κάτι· αυτή η έγνοια πάντα είναι χρήσιμη στον εξουσιαστή.

Με αυτόν τον τρόπο ερμηνεύεται η λογική και ψυχοκοινωνική θεμελίωση του νομοσχεδίου της Κεραμέως και απαντά στο εύλογο ερώτημα που θα έθετε κάποιος: προς τι όλα αυτά από τη στιγμή που το πανεπιστημιακό άσυλο είναι κατηργημένο και υπάρχουν ήδη εδώ και κάποια χρόνια σεκιουριτάδες που ελέγχουν και ρουφιανεύουν όσα πρέπει στην αστυνομία. Η δράση και η ίδια η ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος μεταδικτατορικά ενοχλούσε τη Δεξιά στην Ελλάδα , αλλά (όταν δεν την εξυπηρετούσε) και την Αριστερά· ένα κίνημα που ΄΄ξεδοντιάστηκε΄΄ και αφομοιώθηκε από το πολιτικό σύστημα τη δεκαετία του ΄80 και όταν τη δεκαετία του ΄90 και εξής ενσωματώθηκε στο ευρύτερο αγωνιστικό κοινωνικό κίνημα με τις διάφορες μορφές που παίρνει κατά καιρούς, τσακίστηκε στο ξύλο και σύρθηκε στα αστικά δικαστήρια (βλ. Νοέμβρης 1995, υπόθεση ζαρντινιέρας στη Θεσ/νίκη και πλήθος άλλων).

Ένα και μόνο στιγμιότυπο ΄΄φωτογραφίζει΄΄ την αντίληψη της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την εκπαίδευση και δεν είναι άλλο από τη συνεδρίαση της Βουλής στις 2 Φεβρουαρίου (ημέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου Κεραμέως): δεύτερος τη σειρά εισηγητής είναι ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Χρυσοχοΐδης· δηλαδή τοποθετήθηκε ως άμεσα εμπλεκόμενος με τα εκπαιδευτικά θέματα ο υπουργός των μπάτσων!!!

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο απώτερος και τελικός στόχος της κυβέρνησης της Ν.Δ. είναι η εγκαθίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημιακών σχολών στα πρότυπα της αγγλοσαξονικής νεοφιλελεύθερης οικονομικά εκπαιδευτικής πολιτικής σύμφωνα με την οποία τα πανεπιστήμια – επιχειρήσεις δέχονται τους πελάτες – φοιτητές σε καθωσπρέπει campus με καλοκουρεμένες χλοερές εκτάσεις και βιβλιοθήκες με χορηγούς τον Λάτση, τον Βαρδινογιάννη (ωχ συγγνώμη, αυτός χορηγεί την υγεία!), τον Μαρινάκη ή την Εκκλησία. Δεν θα τους περάσει όμως το σχέδιο για το γκρέμισμα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για όλους, ούτε και ο διακαής πόθος τους για μια κοινωνία διάφορων ταχυτήτων όπου οι μεν θα διαχωρίζονται απ΄ τους δε με βάση το χρήμα και, τελικώς, στον ορίζοντα της σκέψης όλων θα ανατέλλει καθημερινά η αγωνία για επιβίωση και όχι η ορμή για ζωή.

Σήμερα, 05/12 συγκεντρωθήκαμε στις 14:00 στην πλατεία Καπνεργάτη της Καβάλας για να τιμήσουμε τη μνήμη του δολοφονημένου από την ελληνική αστυνομία Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 06/12/2008. Οι σύντροφοι/ -ισσες που συγκεντρωθήκαμε μοιράσαμε ενημερωτικά κείμενα και φωνάξαμε συνθήματα εναντίον του κράτους και των μπάτσων.

Ο πρώτος λόγος που αποφασίσαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στον αδικοχαμένο Αλέξη μία μέρα πριν από την κανονική επέτειο, είναι η προστασία των συντρόφων/ -ισσών από το ενδεχόμενο επιβολής προστίμων ή παρεμπόδισης τους από τους μπάτσους· κι αυτό γιατί σε πολλούς συντρόφους/ -ισσες δεν επιτράπηκε να προσέλθουν στην αντίστοιχη συγκέντρωση λίγες μέρες πριν, στις 17 Νοέμβρη.

Ο δεύτερος λόγος που μας ώθησε στη συγκεκριμένη απόφαση είναι η αποτροπή του κινδύνου να έρθουν οι μπάτσοι σε επαφή μ’ εμάς, θέτοντας μας αντιμέτωπους με το φάσμα να κολλήσουμε covid-19. Είναι γνωστό σε όλους ότι τα κρούσματα κορωναϊού μέσα στις τάξεις των μπάτσων είναι πάμπολλα ( ειδικά μετά από τις συγκεντρώσεις που πραγματοποίησαν οι αντιεξουσιαστές/ -ιστριες σύντροφοι/ -ισσες μας την 17η Νοέμβρη σε όλη τη χώρα ), και η πιθανότητα να μας μεταδώσουν τον ιό είναι πολύ ενισχυμένη. Επιπλέον, η αντίληψη και ο σεβασμός μας για το βάρος ευθύνης και τον φόρτο εργασίας όλου του υγειονομικού προσωπικού της χώρας μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, δεν μας επιτρέπει το ρίσκο επαύξησης του όγκου δουλειάς τους.

Ακόμη ένας λόγος που αποφασίσαμε να συγκεντρωθούμε μία μέρα πριν την 6η Δεκέμβρη, είναι για να αποδείξουμε στην τοπική κοινωνία, ότι όλη αυτή η χολιγουντιανή προετοιμασία των μπάτσων και η μετατροπή της πόλης σε φρούριο κάθε φορά, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα καλοστημένο τσίρκο επίδειξης δύναμης και διασποράς του κοροναϊού. Όλα αυτά τα μέτρα που επιβάλλουν για τις συγκεντρώσεις, όπως οι απαγορεύσεις, τα πρόστιμα και οι εκφοβισμοί, είναι κομμάτι της γενικότερης καταστολής του κρατισμού μηχανισμού, στηριζόμενος στη λογική πως αποτρέποντας τις συγκεντρώσεις των πιο αγωνιστικών και ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας, θα λειτουργήσει παραδειγματικά και εκφοβιστικά για όσους σε πρώτη φάση απλά το σκεφτούν, και κατασταλτικά για όσους επιχειρήσουν να κατέβουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν ή να διαμαρτυρηθούν για τα αυτονόητα. Τα μέτρα αυτοπροστασίας τα τηρούμε αυστηρά και μόνοι μας χωρίς να μας τα επιβάλλει κανείς.

Ο χρόνος και ο χώρος των δράσεων και των συγκεντρώσεων μας, ορίζεται από εμάς. Αποδεικνύοντας στις δυνάμεις καταστολής πως αν χρειαστεί, εμείς επιλέγουμε τις συνθήκες, τον τρόπο, την ασφάλεια των συντρόφων/ισσών, όπου και όποτε εμείς θέλουμε.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ – ΔΗΜΙΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ,

ΚΑΜΙΑ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ

Τιμή στην μνήμη του δολοφονημένου από την Ελληνική Αστυνομία

Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008

………………………….

Μελετώ την μοχθηρία σαν φυσικό φαινόμενο

μοιραίο, σχεδόν σαν να μην ήμουν το αντικείμενο

και αισθάνομαι έλεος για τους νεαρούς και γέρους φασίστες

που θεωρώ μορφές ασθένειας αποκρουστικής

και αντιθέτω μονάχα την βία της λογικής.

Παθητικός σαν το πουλάκι, που βλέπει

το κάθε τι πετώντας και φέρνει στην καρδιά του

στον ουρανό την συνείδηση, που δεν θα συγχωρήσει.

(Πιερ Πάολο Παζολίνι, από το ποίημα «21 Ιουνίου 1962»)

Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 ο δεκαπεντάχρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός στα Εξάρχεια της Αθήνας από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα με συνεργό τον μπάτσο Σαραλιώτη. Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (αυτό που σήμερα ονομάζεται προστασίας του πολίτη) και Ελληνική Αστυνομία επιχειρούν να υποβαθμίσουν την εκ προθέσεως δολοφονία σε ατυχές συμβάν. Ύστερα απ’ αυτή την άγρια εν ψυχρώ δολοφονία, ο κόσμος εξεγείρεται σε όλη την χώρα και επιτίθεται λυσσαλέα σε κάθε αστυνομικό τμήμα, σε κάθε μπάτσο και σε καθετί που ενσαρκώνει το περιεχόμενο των λέξεων κράτος και εξουσία. Παράλληλα, η ήδη παραπαίουσα αλλά και χορτασμένη από τις μίζες κυβέρνηση Καραμανλή επιστρατεύει όλο της το οπλοστάσιο (βλέπε ιδιωτικά και κρατικά κανάλια που παραπληροφορούν, θολώνουν την αλήθεια αν δεν την διαστρεβλώνουν, χυδαιολογούν εις βάρος του δολοφονημένου παιδιού, καθώς και προβεβλημένους εκπροσώπους της εγχώριας βιομηχανίας δικαιοσύνης, με επιφανέστερο όλων τον δικηγόρο Κούγια (ποιός θα ξεχάσει τις προσβολές του προς τη μνήμη του Αλέξη και τις γελοιότητες που εκστόμιζε περί «εποστρακισμού « της σφαίρας;) .

Η τότε κυβέρνηση φοβούμενη τον οποιονδήποτε εκτροχιασμό της κατάστασης, αλλά και κορεσμένη από το ανεπανάληπτο φαγοπότι των ολυμπιακών αγώνων του 2004, απλώς επιθυμούσε να προλειάνει το έδαφος για την διάδοχη κατάσταση στον κυβερνητικό θώκο και να αποχωρήσει χωρίς ακόμη περισσότερες φασαρίες. Πριν το κάνει αυτό όμως, έπρεπε να δολοφονήσει για να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς άπαντες. Το μήνυμα αυτό ήταν ρητό και ανέγραφε : η χώρα είναι έτοιμη να παραδοθεί άνευ όρων στη διεθνή μαφία του Δ.Ν.Τ. και να υποδουλωθεί στις απαιτήσεις του καθενός αλήτη εκπροσώπου του διεθνούς τραπεζικού συστήματος και κάθε λογής μηχανισμών που συναποτελούν τη μεγαμηχανή του τέρατος του παγκοσμίου κεφαλαίου· συνεπώς, όποιος τολμήσει να σταθεί εμπόδιο στην εγκαθίδρυση της νέας τάξης πραγμάτων, μπορεί να τον βρει και καμία σφαίρα που «εποστρακίστηκε», όπως θα’ λεγε και ο λαμπρός θεράπων του δικαίου.

Οι κρατικές δολοφονίες είναι σχεδόν πάντα σκόπιμες, στοχευμένες και ενταγμένες σε ένα ευρύτερο σχέδιο δράσης, προκειμένου να διαποτιστεί το κοινωνικό σώμα με το δηλητήριο του φόβου και να ενσταλαχθεί στις συνειδήσεις των ανυπάκουων η παραδοχή της παντελούς αδυναμίας αντίδρασής τους. Οι κρατικές δολοφονίες αποτελούν την κορύφωση της συστημικής καταπίεσης και ο κατάλογος που τις απαριθμεί είναι ατελείωτος. Ονόματα δολοφονημένων από τον εσωτερικό στρατό του κράτους όπως τα παρακάτω, μας θυμίζουν ότι η εκάστοτε άρχουσα τάξη δολοφονεί συνειδητά και με κάθε φόνο που διαπράττει, θέλει να πλήξει την κοινωνία πολυμέτωπα και σε βάθος : Ιάκωβος Κουμής, Σταματίνα Κανελλοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς από το απώτερο παρελθόν, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Παύλος Φύσσας, Ζακ Κωστόπουλος, Σαχζάτ Λουκμάν, Εμπούκα Μαμασουμπέκ. Πετρίτ Ζιλφέ, Βασίλης Μάγγος και τόσοι /- ες άλλοι/ -ες που δεν μάθαμε ποτέ τα ονόματά τους. Όλες αυτές οι δολοφονίες έχουν έναν κοινό παρονομαστή : τον παραδειγματισμό, τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση όλων σε περιόδους και ιστορικές συγκυρίες κατά τις οποίες οι τεκτονικές πλάκες του καπιταλιστικού στερεώματος μετακινούνταν, και συνεχίζουν να μετακινούνται, προς τη δημιουργία ενός ιδεολογικά συμπαγούς νέου κόσμου, απαλλαγμένου από εναλλακτικές κατευθύνσεις, διαφορετικές φωνές, ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις, εκφράσεις ανησυχιών για το έμβιο και άβιο περιβάλλον και από οποιαδήποτε άλλη υπόσταση που αντιστέκεται στην ισοπεδωτική μπουλντόζα του φασισμού και του αδερφού του, του νεοφιλελευθερισμού.

Με αυτόν τον τρόπο τα δύο άθλια υποκείμενα μπάτσοι δολοφόνησαν το δεκαπεντάχρονο παιδί, τον αναρχικό μαθητή, τον άγουρο ακόμη εραστή της ελευθερίας και μελλούμενο επαναστατημένο άνθρωπο, γιατί το κράτος θέλει ανθρωποθυσίες είτε σε καιρό πολέμου, είτε σε καιρό «ειρήνης».

Οι σφαίρες που δέχτηκε ο Αλέξης, πέτυχαν κι εμάς. Δεν μας σκότωσαν, όμως είναι φυτεμένες στα σώματά μας και, ως ανοιχτές πληγές, ξυπνούν με τον πόνο που μας προκαλούν την ενστικτώδη επιθυμία για οργισμένη εκδίκηση. Γνωρίζουμε ότι η ζοφερή πραγματικότητα που θέλουν οι άρχοντες να επιβάλουν στη ζωή μας, όπως σήμερα με αφορμή την πανδημία, δεν αρχίζει και τελειώνει με τους μπάτσους. Ωστόσο, από κάπου πρέπει να αρχίσουμε.

…………………….

Φυλή του Άβελ, να ποιά είναι η ντροπή σου:

το σίδερο έχει απ’ το κοντάρι νικηθεί.

Φυλή του Κάιν, ως τα ουράνια ας φτάσει η οργή σου

κι ας ρίξει το Θεό κάτω στη γη!

(Σαρλ Μπωντλαίρ, Άβελ και Κάιν, ποιητ. συλλογή Τα άνθη του κακού)

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

 Όλοι για όλους , γάντια και μάσκες απαραίτητα !

ΠΑΝΔΗΜΙΑ : Ο «ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΙΚΟΣ ΚΡΙΟΣ» ΚΡΑΤΟΥΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Ή

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ;

Από καταβολής του το καπιταλιστικό σύστημα οργάνωσης της οικονομίας – κοινωνίας εφεύρισκε ύπουλους τρόπους εκμετάλλευσης για οτιδήποτε παρουσιαζόταν στο διάβα της καταστροφικής επέλασής του και το αναδείκνυε ως πεδίο δράσης για παραγωγή κέρδους προς όφελος των εκμεταλλευτών – εξουσιαστών. Αυτό που ανέκαθεν υπερείχε και πάντοτε θα υπερέχει στο νου και τις αποφάσεις όσων υπηρετούν τον καπιταλισμό και τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του (βλέπε αστικά κόμματα που νέμονται την εξουσία και διαδέχονται σ’ αυτήν το ένα το άλλο) είναι το ισοζύγιο κέρδους – ζημίας. Σε αυτούς τους δύο όρους και τον υπολογισμό τους ο παράγοντας – εργαζόμενοι όχι μόνο υποβαθμίζεται, αλλά και δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη, όπως το αποδεικνύει ξεκάθαρα η κοινωνικά ανάλγητη διαχείριση της τρέχουσας πανδημίας από τη Νέα Δημοκρατία. Ασφαλώς, το παζλ της κυβερνητικής αδιαφορίας επεκτείνεται σε όλο το κοινωνικό σύνολο, περιλαμβάνοντας ανέργους /ες, μαθητές /ριες, συνταξιούχους, κοινωνικά περιθωριοποιημένους / ες, και τους κοινωνικά αδύναμους εν συνόλω.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μας καλεί να μην συμμετάσχουμε στις διαδηλώσεις και τις πορείες για την επέτειο του Πολυτεχνείου, προκειμένου να διαφυλαχθεί η δημόσια υγεία (όπως υποστηρίζει), την ίδια ακριβώς στιγμή που πράττει τα ελάχιστα για να την προστατεύσει. Δεν θα περίμενε κάτι άλλο κανείς από τον εκπρόσωπο του «μητσοτακισμού» στην ελληνική κοινωνία, έτσι όπως εμφανίστηκε και διαμορφώθηκε ήδη από την αρχή της δεκαετίας του 1990 από τον πρόγονο του σημερινού πρωθυπουργού. Το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής από την πρώτη μέρα της πανδημίας μπορεί να συνοψιστεί στη φράση «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω», κάτι που είναι απόλυτα συμβατό με το ιδεολογικό σύμπαν του Μητσοτάκη και των ομοίων του που έχουν κάνει παντιέρα τους την «ατομική ευθύνη».

Σαν φυσική συνέχεια των παραπάνω, ο ανεκδιήγητος υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Χρυσοχοϊδης έρχεται πριν από μερικές μέρες να εξισώσει τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου με τις εθνικιστικές – μιλιταριστικές παρελάσεις της 28^ης Οκτωβρίου ή με τα νεοελληνικά γλέντια του Πάσχα. Χρησιμοποιεί δηλαδή ως πρόφαση τη δημόσια υγεία για να φιμώσει το αντιεξουσιαστικό κίνημα και όλους όσοι αντιδρούν στο ξεδίπλωμα της κοινωνικής αναλγησίας από τη κυβέρνηση της Ν.Δ. .

Ολοφάνερη επιθυμία των κυβερνώντων είναι να καταστείλουν,να ξυλοκοπήσουν, να τσακίσουν και να αλυσοδέσουν κάθε αντιστασιακό νευρώνα της κοινωνίας μας ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που προελαύνει στη χώρα με μπροστάρη τον Μητσοτάκη. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι όλα αυτά και πολλά άλλα συμβαίνουν σε απόλυτη συμπαιγνία με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τα υπόλοιπα θαυμαστά κόμματα του «δημοκρατικού τόξου», των οποίων ο αντιπολιτευτικός λόγος μοιάζει με ψιθύρους και σχεδόν ακούμε την ανάσα της ανακούφισής τους που η πανδημία του COVID – 19 δε συνέπεσε με τη διακυβέρνησή τους γιατί θα αναγκαστούν να αποκαλύψουν ποιούς εξυπηρετούν και ποιά ιδιωτικά επιχειρηματικά «τραστ» ή λόμπυ τους ανεβάζουν στην εξουσία.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες υγειονομικής κρίσης η κυβέρνηση βάζει ταξικό πρόσημο στις συνέπειες της πανδημίας, καθώς ο εργασιακός κόσμος πλήττεται διπλά : από τη μία στοιβάζεται στα ανεπαρκή μέσα μαζικής μεταφοράς θέτοντας σε εμφανή κίνδυνο τη δημόσια υγεία και, από την άλλη, ισοπεδώνονται θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως αυτό της απεργίας, των πληρωμένων υπερωριών και της απαγόρευσης των απολύσεων. Η Ν.Δ. αδυνατεί να κρύψει ότι ο μοναδικός της στόχος είναι η διάσωση των κερδών του κεφαλαίου. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι αν η κυβέρνηση νοιαζόταν, θα προετοίμαζε τη χώρα μέσα στους 8 μήνες που προηγήθηκαν.

Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του:

• αδιαφόρησαν επιδεικτικά για την επιπλέον πρόσληψη και στελέχωση του ανθρώπινου δυναμικού στον χώρο της Υγείας όλο το προηγούμενο διάστημα,
• δεν θωράκισαν το Ε.Σ.Υ. με τη δημιουργία κλινών εντατικής θεραπείας στα νοσοκομεία της χώρας σε τέτοιο βαθμό που θα κάλυπταν επαρκώς τις ανάγκες διασωλήνωσης της ασθενών με COVID – 19 και, αφετέρου, δεν θα αναβάλλονταν προγραμματισμένες χειρουργικές επεμβάσεις βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων,
• επιτέθηκαν ανελέητα στο πεδίο των εργασιακών δικαιωμάτων για να υλοποιήσουν ακόμη γρηγορότερα – εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες – το όραμα τους για την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και τη δημιουργία ενός τόπου εργασιακής ζούγκλας την οποία θα λυμαίνονται τα θηρία του κέρδους και της απανθρωπιάς και οι πιο αδύναμοι οικονομικά απλώς θα υποτάσσονται στη μοίρα της εξόντωσής τους,
• φόρτωσαν τις σχολικές αίθουσες έως και 30 μαθητές / ιες, χωρίς να λάβουν κανένα μέτρο αποσυμφόρησής τους και χωρίς να σκεφτούν την πρόσληψη του απαιτούμενου αριθμού εκπαιδευτικών, ώστε να συνεχιστεί ανεμπόδιστα η άκρως σημαντική, για τη γνωστική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών και εφήβων, σχολική και εκπαιδευτική διαδικασία,
• γύρισαν την πλάτη στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας που χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς και άφησαν τους ανθρώπους να συνωστίζονται μέσα σε λεωφορεία και βαγόνια παίζοντας κορώνα – γράμματα την υγεία τους και επιπλέον αποψίλωσαν το εργατικό δυναμικό των φορέων που είναι επιφορτισμένοι με τις μεταφορές, είτε μετακινώντας ενεργούς εργαζόμενους σε βουλευτικά γραφεία της Ν.Δ., είτε μη ενισχύοντας τον στόλο των λεωφορείων,
• επέδειξαν τη μέγιστη δυνατή επιείκεια σε παπάδες και φορείς της Εκκλησίας, οι οποίοι περιφρονούσαν από την αρχή του ξεσπάσματος της επιδημίας, έως και τώρα που βρίσκεται σε έξαρση, τις υποδείξεις των επιστημόνων για αποφυγή συνωστισμού σε κλειστούς χώρους όπως είναι οι εκκλησίες, απεναντίας όμως ξυλοφόρτωσαν τους νέους που μαζεύονταν σε πλατείες βάζοντας τους μπάτσους να ολοκληρώσουν με τα γκλοπ τους τα ενδεχόμενα κενά που άφησαν τα ψέματα των μπουκωμένων με ευρώ δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων για χάρη τους.

Κορύφωση – προς το παρόν – των παραπάνω «επιτευγμάτων» της κυβέρνησης της Ν.Δ. αποτελεί η απαγόρευση των επετειακών εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο (μη φαντάζεται κανείς ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και με τις αντικρατικές – αντιμπατσικές πορείες της 6^ης Δεκέμβρη στη μνήμη του δολοφονημένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκονέα – Σαραλιώτη) στοχεύοντας στη κοινωνική αποχαύνωση και τη διαπραγμάτευση ανάμεσα σ’ εμάς και τον κρατικό μηχανισμό επιβολής εξουσίας ακόμη και των πιο βασικών ατομικών και κοινωνικών αυτονόητων ελευθεριών μας.

Όλοι εμείς που αντιτασσόμαστε στο τσαλαπάτημα της αξιοπρέπειας, της ανθρώπινης υπόστασης και των ελευθεριών που αυτή συνεπάγεται, οφείλουμε να είμαστε παρόντες και παρούσες την Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020 στην πλατεία Καπνεργάτη στις 17 : 00. Το οφείλουμε ως συνεχιστές του ιστορικού νήματος αντίστασης κατά της εξουσίας είτε αυτή ενδύεται τον μανδύα της Χούντας, είτε της Δημοκρατίας. Το οφείλουμε στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, που με τη θυσία τους φώτισαν στη συνείδηση μας τη μέγιστη δυνατή αξία ενός καταπιεζόμενου λαού και ενός αντιστεκόμενου ανθρώπου στην ηθική χρεοκοπία : ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

Στους σύγχρονους δοσίλογους της Καβάλας

Είμαστε πλέον στην ιστορική συγκυρία όπου η Χρυσή – Ελληνική Αυγή αποτελεί και επίσημα εγκληματική οργάνωση. Ποτέ δεν είχαμε αυταπάτες, ούτε πριν τη διεξαγωγή της δίκης αλλά ούτε και τώρα μετά το πέρας της, πως το παρακράτος της Χ.Α. θα αποτελούσε παρελθόν με μια δικαστική απόφαση. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχυρίζονται ούτε οι ίδιοι βασικοί συντελεστές της δίκης (δικηγόροι, θύματα επιθέσεων, οικογένεια Φύσσα και Λουκμάν, μάρτυρες κατηγορίας), που επί 5,5 χρόνια πάλεψαν να αποδείξουν τα αυτονόητα. Η δίκη αυτή πέτυχε ως ένα βαθμό να σταματήσει η ακροδεξιά να προστατεύεται από τον κοινοβουλευτικό μανδύα, βάζοντας ένα όριο στη μεταπολιτευτική ατιμωρησία των φασιστικών μορφωμάτων, εν μέρει.

Ο λόγος που μένουμε επιφυλακτικοί και δεν επαναπαυόμαστε στις δικαστικές αποφάσεις είναι πως ως γνήσιο παρακράτος η Χ.Α. είχε και έχει ριζώσει τόσο στον κατασταλτικό μηχανισμό, όσο και στο πολιτικό σώμα του τόπου (ακόμα και μέσα στην ίδια κυβέρνηση Σαμαρά με τον εκτελεστικό της βραχίωνα, Μπαλτάκο) και δεν πρόκειται να επαναπαυτούμε αν δεν αποκοπεί και το τελευταίο φερέφωνο του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Ακόμα και η καθολική κατακραυγή, η κοινωνική καταδίκη και το πολιτικό κρέμασμα των τελευταίων ημερών τις δίκης από τους ίδιους του παράγοντες της κοινωνίας (ΜΜΕ, πολιτικά στελέχη, κόμματα, φορείς, σύλλογοι, κλπ), που ξέπλυναν, νομιμοποίησαν και εδραίωσαν την άνοδο της Χ.Α, μπορούν να γίνουν αποδεκτά μόνο από τους πολιτικά ανεγκέφαλους και τους αρνητές της μνήμης των γεγονότων.

Ένα ακόμα βασικό στοιχείο της δυσπιστίας μας απέναντι στην αστική δικαιοσύνη είναι η εφαρμογή αυτής της καταδίκης στην πράξη και η πολιτική και κοινωνική απομόνωση όλων των ακροδεξιών καταλοίπων που πήδηξαν από το καράβι ενώ βούλιαζε για να αποφύγουν την ιστορική ήττα. Ποιά θα ήταν άλλωστε η πολιτική σημασία αυτής της απόφασης και ο ρόλος του αντιφασιστικού κινήματος, αν εμείς οι ίδιοι δε μείνουμε συνεπείς στα αντανακλαστικά μας, εμποδίζοντας για άλλη μια φορά, την εκκόλαψη των αυγών του ναζισμού;

Ένας ακροδεξιός λιποτάκτης λοιπόν, είναι και ο εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος με το σχηματισμό της Χρυσής -Ελληνικής Αυγής, πρώην γ.γ. της τοπικής εγκληματικής οργάνωσης στην Καβάλα, βασικός μάρτυρας του αρχηγού Μιχαλολιάκου στη δίκη της Χ.Α, Δημήτρης Βογιατζής.

Ο “κύριος” Βογιατζής, αφού επωμίστηκε και καπηλεύτηκε τα οφέλη της εκλογικής διαδικασίας ως υποψήφιος δήμαρχος Καβάλας, αφού τόσα χρόνια υπηρέτησε στις τάξεις του ναζιστικού μορφώματος ως επιστημονικός συνεργάτης και υπεύθυνος της ιστοσελίδας της Χ.Α, χύνοντας άπλετο ρατσιστικό μίσος, με το αζημίωτο φυσικά, και αφού εκλέχθηκε τελικώς ως δημοτικός σύμβουλος, κάλυψε τη σβάστικα προσωρινά και αποφάσισε να ανεξαρτητοποιηθεί δείχνοντας, όπως οι μικροί ήρωες στην ταινία “Jojo the Rabbit”, πως “είναι δύσκολη εποχή να είσαι ναζί”!

Η κίνηση αυτή, για τη συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές δεν ήταν τυχαία, καθώς αποτελεί πάγια τακτική των ακροδεξιών θυλάκων για να αποκτήσουν τη δημοκρατική και κοινοβουλευτική ασυλία στα μάτια της κοινωνίας, με σκοπό την κάλυψη για τη διάπραξη των φασιστικών εγκλημάτων και τη διάχυση του ρατσιστικού λόγου. Αυτό έκανε και ο Βογιατζής ξέροντας πως για την εισαγωγή στα δημοτικά έδρανα δεν απαιτείται υψηλό ποσοστό, αλλά αρκεί η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία.

Ο πρώην τοπικός γραμματέας της Χ.Α, έπειτα έστειλε παντού μια δήλωση ανεξαρτητοποίησης και όχι μια δήλωση “μετάνοιας”, καθώς ουδέποτε αρνήθηκε την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία και επιχειρηματολογία σύμφωνα πάντα με τα πρακτικά της δίκης που ο καθένας μπορεί να διαβάσει. (2). Απεναντίας, αντιτάχθηκε στη μετέπειτα οικογενειοκρατική πλέον για αυτόν Χ.Α, χρησιμοποιώντας και υιοθετώντας επιχειρήματα του ευρύτερου ακροδεξιού χώρου (1), με μόνες δικές του αναφορές τις απειλές στο πρόσωπό του από τους ομοϊδεάτες του. Σύμφωνα με τα πρακτικά της δίκης, όπως αναφέρεται και ο ίδιος, έχει ξεχάσει πλέον τις φιλοφρονήσεις προς το πρόσωπο του αρχηγού που τώρα πλέον έχει γίνει “κόμμα συμφερόντων- συμμορία σπαζοκεφαλάκιδων”.

Ξέχασε πως ως μάρτυρας του αρχηγού προσπάθησε να δικαιολογήσει τη σπορά των ηττημένων του 1945, τα τάγματα εφόδου και το ναζιστικό- φασιστικό χαιρετισμό, δείχνοντας πως είναι γνώστης, υποστηρικτής και αποδέκτης των ορισμών και της ιστορίας αυτών. Αυτό προκύπτει και από τη δήλωση ανεξαρτησίας του, αναφερόμενος στο σκληρό πυρήνα της οργάνωσης ως “γκροτέσκα και άθλια ομάδα που θέλει να υπερασπιστεί το ανύπαρκτο Βερολίνο της, φωνάζοντας ζήτω ο αρχηγός”!!! Θεώρησε τη δολοφονία Φύσσα μεμονωμένο περιστατικό και την επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες αναληθές γεγονός. Αποδέχθηκε τη δομή ιεραρχίας της οργάνωσης και την αρχή του αρχηγού, όσο και αν προσπάθησε να την αποφύγει. Απέδειξε ότι υπάρχουν μέλη, ενώ όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξεραν τίποτα. Δηλαδή, το πώς έγιναν μέλη πώς βρέθηκαν στο κόμμα και ποιός καθόταν δίπλα τους. Μπέρδεψε την ποίηση του Παλαμά και του Καβάφη με τις λόγχες και τον αντισημιτικό λόγο του Μιχαλολιάκου, ενώ ταυτόχρονα επιβεβαίωσε τον τρόπο ενημέρωσης των ταγμάτων εφόδου σύμφωνα με το κατηγορητήριο (2).

Βλέποντας την εγκληματική οργάνωση να είναι ανίκανη να αντεπεξέλθει στη δίκη, τον πολιτικό όλεθρο να πλησιάζει και τον “παρά” να κόβεται από το κόμμα, ο Βογιατζής κάνει αυτό που θα έκανε ο κάθε συνεπής δοσίλογος στην ιστορία όταν πια χανόταν η κάλυψη και φανερωνόταν η δράση του. Τιμούσε την κουκούλα του καταδότη, προδίδοντας τους ομοϊδεάτες του και σερνόταν στο χώμα εκλιπαρώντας για έλεος, προσπαθώντας να πιαστεί από το επόμενο θύμα όπου θα του παρείχε την κατάλληλη πολιτική κάλυψη για να συνεχίσει αυτό που ήξερε καλά να κάνει με ανταλλάγματα. Αυτό έκανε λοιπόν και με την εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. “Άδειασε” τον αρχηγό, φόρεσε τον μανδύα του δημοτικού συμβούλου και βρήκε πολιτική κάλυψη στη συμπονετική πρώην δήμαρχο Καβάλας Δ. Τσανάκα, που του προσέφερε την κατάλληλη στιγμή τη νομιμοποίηση που χρειαζόταν.

Σε όσους σπεύδουν από τους ντόπιους δημοτικούς εξουσιαστές να τον υποστηρίξουν, θα πρέπει να έχουν εις γνώση τους ότι, εκτός από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, την ίδια καταδίκη έχει υποστεί και η “ελληνική αυγή”, σφραγίζοντας μάλιστα τα γραφεία του Κασιδιάρη στην Αθήνα. Άρα, άσχετα από τη δήλωση ανεξαρτησίας του Βογιατζή, και ενώ παραμένει υπό τη νομική προστασία με τη συμμετοχή της παράταξης της ελληνικής αυγής όπου εκλέχθηκε και πρόσκειται ούτως ή άλλως στο κόμμα της Χ.Α, η αποπομπή του πρώην γγ. του τοπικού φασιστικού μορφώματος αποτελεί μονόδρομο και καθήκον, απέναντι στην ιστορία της πόλης των καπνεργατών και στον κόσμο που χάθηκε από το ναζιστικό και φασιστικό ζυγό.

Για εμάς δεν ισχύει καμία νομική κάλυψη και καμία δικαιολογία συμπαράστασης αυτού του μισανθρώπου, που συνεχίζει να διαχέει το ρατσιστικό του οχετό στα δημοτικά έδρανα με κάθε ευκαιρία και να αντιπροσωπεύει τις ίδιες φασιστικές θέσεις και ιδέες με την ακροδεξιά “γκροτέσκα” της Χ.Α. Η άνοδος της “δημοκρατικής” ακροδεξιάς στηρίχτηκε σε τέτοιες μεθόδους συγκάλυψης και συμπόνιας, λογικές που υπεραμύνονταν τους δημοκρατικούς θεσμούς και έβαζαν τον λύκο να φιλάει τα πρόβατα. Δηλώνουμε παρόντες και θα κυνηγήσουμε κάθε ακροδεξιό θύλακα, όποιο μανδύα και να φορέσει, όποια μορφή και αν πάρει.

Δεν πρόκειται να αφήσουμε άλλες “σοβαρές χρυσές αυγές” να ξημερώσουν μαύρες μέρες.

υ.γ. Για όλους αυτούς που αναρωτιούνται ή πέφτουν από τα σύννεφα βλέποντας τα τελευταία άρθρα περί έρευνας των αρχών στους ακροδεξιούς κύκλους της Καβάλας και σχέσεις με την εγκληματική οργάνωση της Χ.Α, σταματήστε να εθελοτυφλείτε και κοιτάξτε στους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους που φιλοξενήσατε κατά καιρούς στα ψηφοδέλτια σας. Στην κάλυψη που προσφέρατε σε αυτούς που βεβήλωναν το εβραϊκό μνημείο στην Καβάλα και τους βοηθήσατε να πέσουν στα μαλακά. Στο βήμα που δώσατε και συνεχίζετε να δίνετε και το ξέπλυμα που προσφέρετε μέσα από τα ΜΜΕ. Στους μακεδονομάχους που τους πιάσατε με ολόκληρο οπλοστάσιο και το συγκαλύψατε. Στους σεκιουριτάδες που αντιτάχθηκαν απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων της ΒΦΛ και δε βγάλατε ούτε μία ανακοίνωση. Στα δεκάδες περιστατικά ρατσιστικής βίας που έχουν συμβεί στην πόλη της Καβάλας, ακόμα και σε μαθητές σχολείων, και εσείς κλείσατε όλες τις φορές επιδεικτικά τα αυτιά σας. Στους χριστιανοταλιμπάν που κρέμασαν γουρουνοκεφαλές σε πολιτισμικά κτήρια της πόλης και ποτέ δεν τους καταδικάσατε.

Εσείς μπορεί να ξεχνάτε, εμείς όχι!

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

(1) http://panusis.blogspot.com/2019/07/clopy-paste.html

(2)https://www.facebook.com/948390381872002/posts/2448637478513944/

https://www.facebook.com/948390381872002/posts/2448721178505574/

https://www.facebook.com/948390381872002/posts/2448755508502141/

ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ