Καραβάνι αγώνα & αλληλεγγύης στους εργάτες της ΒΙΟΜΕΤ

Παρ΄όλο που έχουν περάσει ήδη τρείς μέρες απ’ τη σύλληψή μας κατά τη διάρκεια της αντιφασιστικής μοτοπορείας-αφισοκόλλησης την Κυριακή 30/9 θεωρούμε πως καλώς είναι να ξεκαθαριστούν μερικά πράγματα.

Την Κυριακή 30/9 μετά από ανοιχτό κάλεσμα πραγματοποιείται μηχανοκίνητη αντιφασιστική πορεία-αφισοκόλληση στο κέντρο της Αθήνας, η οποία ξεκινά από τα Εξάρχεια.Η πορεία αυτή ήρθε σαν απάντηση στα φασιστικά πογκρόμ και επιθέσεις εναντίον μεταναστών, που πραγματοποιούνται σε διάφορες περιοχές στο κέντρο της Αθήνας από φασιστικές συμμορίες μεταμφιεζόμενες σε ”επιτροπές κατοίκων ή καταστηματαρχών”, συνεπικουρούμενες από τις επίσημες κρατικές συμμορίες.

Η δεδομένη σχέση Χ.Α.-ΕΛ.ΑΣ. είναι χιλιοειπωμένη και δεν μας ενδιαφέρει να την αναλύσουμε ή να την εξηγήσουμε αυτήν εδώ τη στιγμή.

Μετά την επίθεση χρυσαυγιτών(πολιτών) ενάντια της πορείας. πραγματοποιείται επέλαση της ομάδας Δ που ακολουθούσε τόσο από πίσω όσο και από παράλληλα στενά.

Συλλαμβάνονται τελικά 15 αντιφασίστριες-στες αγωνιστές οι οποίες-οι χτυπιούνται σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως κεφάλι, χέρια,πόδια, ενώ χρησιμοποιούνται και όπλα taser(ηλεκτροσόκ).

Οδηγούμαστε στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ έξω από το τμήμα προστασίας πολιτεύματος του κράτους όπου η νύχτα συνοδεύεται από χτυπήματα, απειλές, τραβήγματα μαλλιών, καψίματα, τράβηγμα φωτογραφιών για προσωπικά άλμπουμ των ομάδων Δ που μας επιτηρούν.

Οι απελές του στύλ ”τώρα που μάθαμε ποιοί είστε θα σας θάψουμε όπως τους παππούδες σας στον εμφύλιο” είναι ενδεικτικές του κλίματος τρομοκρατίας που προσπάθησαν να επιβάλλουν οι κρετίνοι πραίτωρες των ομάδων Δ, ενώ δεν επιτρέπεται η επικοινωνία με δικηγόρους ή γιατρούς για 19 ώρες. Την επομένη,μετά τη μεταφορά-σόου για φωτογράφηση οδηγούμαστε τελικά στα δικαστήρια της σχολής ευελπίδων.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί, οι δυνάμεις των ματ επιτίθενται στους συγκεντρωμένους αλληλέγγυουςξυλοκοπώντας άγρια πολλούς από αυτούς, ενώ πρασάγουν 25 και τελικά συλλαμβάνουν 4. Από τη στιγμή της σύλληψής τους οδηγούνται στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ και ακολουθεί παρόμοιο κλίμα εκφοβισμού με εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους, σε μία πρωτοφανή εκδικητική απόφαση, παρατείνεται η κράτησή τους για τρείς ακόμη μέρες, ενώ των 15 μέχρι την Πέμπτη.

Οδηγούμαστε στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ στον 7ο όροφο σε υπερφοτωμένη πτέρυγα (προορισμένη για 30 άτομα, ενώ αυτή τη στιγμή ”ζούνε” 80 σε απίστευτα άθλιες συνθήκες) για να μας ”τη σπάσουνε” όταν εκεί συναντάμε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα αλληλεγγύης απο ανθρώπους που βρίσκονται εκεί ”ξεχασμένοι” έως και τρείς μήνες.

Μέσα στην περίοδο της ”οικονομικής κρίσης” όπου ολοένα και περισσότεροι οδηγούνται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, ο κοινωνικός καννιβαλισμός επιβραβεύεται σαν αρετή, ο φασισμός σηκώνει κεφάλι στους τόπους και στις γειτονιές μας, η κρατική επίθεση εντείνεται σε όλα τα επίπεδα, οι επιλογές που προωθούν την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την άμεση δράση είναι αυτές που μπορούν να σταθούν όχι μόνο ανάχωμα στον φόβο που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, αλλά ως προοπτική μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης.

ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ

ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ 30/9 ΚΑΙ 1/10

(Κάποιοι από αυτούς περήφανοι απόγονοι αναρχοκομμουνιστών συμμοριτών.)

Κείμενο κρατουμένων στη ΓΑΔΑ

Το σημερινό καθεστώς έκτακτης ανάγκης με σταθερά βήματα καθημερινά σφίγγει όλο και περισσότερο τη μέγγενη σε τμήματα του πληθυσμού που είναι ευπαθή αλλά και σε αυτά που αντιστέκονται.

Πετάει ψίχουλα σε σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους, προσφέρει ασπιρίνες πεντάμηνης διάρκειας σε ανέργους, προσφέρει αφειδώς εργοδοτική τρομοκρατία και απολύσεις, ρίχνει ξύλο και δακρυγόνα σε όσους διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν, μοιράζει απλόχερα ποινές κάθειρξης σε όσους επιλέγουν το δύσκολο δρόμο της αντίστασης, ετοιμάζει σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ξένους. Μαζί με όλα αυτά ξερνάει καθημερινά μέσα από τους επίσημους αλλά και ανεπίσημους εκπροσώπους του, τα καθεστωτικά μ.μ.ε και ορισμένους δημοσιογράφους-παπαγαλάκια τη ρατσιστική προπαγάνδα του…για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, για όλα φταίνε οι μετανάστες, για όλα φταίνε οι συνταξιούχοι, για όλα φταίνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες…

Απόδειξη ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι απλά μια ψευδαίσθηση και μια αυταπάτη είναι τρία περιστατικά ξεχωριστά μεταξύ τους μεν, που συνδέονται όμως με εμφανή τρόπο δε.

Από τη μια η αυτοκτονία σε δημόσιο χώρο, στην πλατεία Συντάγματος, ενός συμπολίτη μας, συνταξιούχου, ο οποίος με το σημείωμα που άφησε, έδειξε ξεκάθαρα ότι η πράξη του δεν ήταν απλά μια πράξη απελπισίας ή απόγνωσης αλλά μια πράξη με πολιτικό νόημα και μήνυμα. Αργά αλλά σταθερά η Ελλάδα μετατράπηκε από τη χώρα με τα μικρότερα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ευρώπη σε αυτήν με τα μεγαλύτερα. Μετατρέπεται σε χώρα αποθήκη ψυχών, καθώς άνεργοι, ηλικιωμένοι, άτομα με ψυχικές παθήσεις και νόσους, εξαρτημένοι χρήστες, φυλακισμένοι κτλ έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Η κυνική αδιαφορία του κράτους αποτελεί απλά μια ιδιότυπη επιλογή εκκαθάρισης κομματιών του πληθυσμού που δε θεωρούνται παραγωγικά βαδίζοντας πιστά στα χνάρια του ολοκληρωτισμού άλλων εποχών.

Παράλληλα, όσο η κρίση βαθαίνει, σφίγγει ο κλοιός του κράτους απέναντι σε όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται. Οι πολιτικές διώξεις και παρενοχλήσεις αγωνιστών του αντιεξουσιαστικού και όχι μόνο χώρου είναι στην ημερήσια διάταξη.

Η φυλακισμένη αναρχική αγωνίστρια Στέλλα Αντωνίου, ενώ έχει αρνηθεί τις κατηγορίες που της αποδίδονται, είναι προσωρινά κρατούμενη εδώ και 16 μήνες λόγω των συντροφικών και φιλικών της σχέσεων με κάποιους από τους συγκατηγορούμενούς της αλλά κυρίως λόγω των πολιτικών της φρονημάτων.

Ήδη από τη σύλληψή της, αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό και να παρακολουθείται συχνά η εξέλιξή του. Ο εγκλεισμός της στα κρατικά κολαστήρια επιδεινώνει καθημερινά την κατάστασή της. Η παραμονή της στις φυλακές Κορυδαλλού, δεδομένης της κατάστασης της υγείας της συνιστά βασανισμό. Στις 8 Μαρτίου υπέβαλλε την πέμπτη κατά σειρά αίτηση αποφυλάκισης. Κάθε προηγούμενη αίτησή της απορρίφθηκε, αποδεικνύοντας την εκδικητικότητα της αστικής δικαιοσύνης απέναντι σε όσους αμφισβητούν την εξουσία του κράτους. Δε χωρά αμφιβολία πλέον ότι ο στόχος των δικαστών και των εισαγγελέων είναι η φυσική της εξόντωση.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη επιχείρηση φιάσκο στην πόλη της Καβάλας, όπου με πρόφαση ληστεία που έγινε στο νομό Ροδόπης το πρωί της Τρίτης 3/4/2012, το ασφαλητομάνι του Τ.Α. Καβάλας με επικεφαλής τον Ειρηνοδίκη Δοματζόγλου προέβη την ίδια μέρα το πρωί σε κατ’ οίκον έρευνα συντρόφου από την Καβάλα παραβιάζοντας πλήθος δικονομικών διατάξεων. Όπως αναμενόταν ο θησαυρός αποδείχτηκε άνθρακες. H επιχείρηση της αστυνομίας ήταν επιχείρηση εκφοβισμού λόγω της πολιτικής μας ιδεολογίας και όχι για την ανεύρεση κλοπιμαίων μιας και ήξεραν ούτως ή άλλως πού βρίσκονταν οι σύντροφοι εκείνο το πρωί και φυσικά αφού δεν είχαν καμιά σχέση με τη ληστεία ήταν αναμενόμενο να μην βρεθεί κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.

Στο κράτος ασφάλειας που οικοδομούν οι απαντήσεις μας θα είναι συλλογικές και άμεσες

Για να μη συνηθίσουμε στο θάνατο, στη μιζέρια και στην ανέχεια που θέλουν να μας υποβάλουν

Για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας και αυτονομίας

Άμεση απελευθέρωση στη Στέλλα Αντωνίου

Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχουν στήσει τα κόμματα, οι τράπεζες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ

Αναρχικοί-Αντιεξουσιαστές από την Καβάλα

Τα εθνικά τα ιδεώδη χάπια της αποχαύχωσης
που τα πλασάρουν οι εμπόροι σε χαύνους καταναλωτές
πατρίδα έννοια συνώνυμη με την απάτη και τη βία
οι νταβατζήδες της μιζέριας μας υμνούν τα όσια της φυλής

Παρελάσεις: Μαζί τους αναδύεται η μπόχα του μιλιταρισμού και του φασισμού. Αναδείχτηκαν από τη χιτλερική νεολαία, μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα από το Μεταξά, και στη Κύπρο ήρθαν ως μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος που υιοθετήθηκε μετά την ανεξαρτησία, που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό πάνω στο ελληνικό. Οι παρελάσεις επιβάλλουν την ομοιομορφία, διαχωρίζουν τους μαθητές σε καλούς-κακούς και μέτριους (η θέση του σημαιοφόρου είναι ιδιαίτερο καμάρι για κάποιους) και λειτουργούν ως προθάλαμος για τη στρατιωτική πειθαρχία. Είναι ένας τρόπος να φανατίσουν τους μαθητές με το πατριωτικό ιδεώδες. Είναι η προβολή μιας υποταγμένης μάζας, που χαιρετά τη πολιτική εξουσία και που αναγνωρίζει τη θέση της ως υπήκοος των κυρίαρχων…

Όταν ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός βγαίνουν για παρέλαση, δε μπαίνουμε στη γραμμή!

Όπως και κάθε χρόνο, εμείς οι μαθητές καλούμαστε να παρελάσουμε και να συμμετέχουμε ενεργά στις (σχολικές και μη) εθνικές φιέστες για την 25η μαρτίου και την 1η απριλίου. Η «εθνική ταυτότητα» που βλέπουμε στη Κύπρο είναι σχετικά πρόσφατο δημιούργημα, από την αγγλοκρατία ουσιαστικά, (εκεί στα τέλη του 19ου αιώνα) που διαχώρισε τους ανθρώπους σε έλληνες και τούρκους για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Την πράξη αυτή αγκάλιασαν τα ντόπια αφεντικά και η εκκλησία αφού βρήκαν τρόπο να προασπίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Πως; Η προσήλωση στο «εθνικό όραμα» των δύο κοινοτήτων έβαλε φρένο στις δικοινοτικές απεργίες και τους αγώνες των δεκαετιών ’30 και ’40, αφού πλέον ο εχθρός αναγνωριζόταν όχι στη μούρη του αφεντικού, αλλά στο πρόσωπο κάποιου άλλου εργαζόμενου.

Σχολεία – κλουβιά & κλούβια ιδανικά…
Από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού τρώμε στη μάπα το εθνικό ιδεολόγημα. Μαθήματα ιστορίας σε γαλανόλευκο φόντο, παρελάσεις, εθνικές γιορτές και επέτειοι και σημαίες συνθέτουν σημαντικό κομμάτι της σχολικής πλύσης εγκεφάλου. Μας μαθαίνουν ότι είμαστε έλληνες, ότι είμαστε κομμάτι αυτής της «ένδοξης ιστορίας», είτε το θέλουμε είτε όχι. Γιατί; Επειδή θέλουν μαθητές που θα μεγαλώσουν και θα γίνουν καλοί υπήκοοι του συστήματος, πατριώτες, νομοταγείς και υποταγμένοι. Γιατί στην τελική αυτό ήταν ο σκοπός από την αρχή. Τα εθνικά ιδεώδη θέλουν να μας πείσουν πως οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεστές ανήκουν στο ίδιο σώμα, ουσιαστικά να κρύψουν τις ανισότητες αυτής της κοινωνίας πίσω από το μανδύα του έθνους.

Συχνά πυκνά ακούμε διάφορα καλέσματα από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, τον υπουργό παιδείας και διάφορα αφεντικά για ενότητα με βάση τα εθνικά κριτήρια, είτε για την οικονομία, είτε για το κυπριακό και ούτω καθεξής. Η εθνική ενότητα μας φέρνει αναγούλα! Γιατί το εθνικό συμφέρον είναι το συμφέρον των αφεντικών, όλων εκείνων που μας ταΐζουν τα εθνικά παραμύθια με το φτυάρι, και εμείς δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον με όσους μας κλέβουν τη ζωή και μας επιβάλλουν τους καταναγκασμούς του σχολείου, του στρατού και της δουλειάς. Ο πατριωτισμός βρωμάει υποδούλωση, αφού έτσι ο καταπιεστής γίνεται αδερφός σου, μέσα στα πλαίσια της φαντασιακής κοινότητας του έθνους.

Ας το θέσουμε πιο απλά. Παλαιότερα, τα αφεντικά βασίζονταν στη χρήση της βίας από την αστυνομία και το στρατό για να διατηρήσουν τη κυριαρχία τους, όμως σήμερα αυτή τη δουλειά έχει αναλάβει η σχολική μηχανή, που στα γρανάζια της ισοπεδώνει οτιδήποτε διαφορετικό και ξερνάει εθνική ομοψυχία και ομοιογένεια. Τι καλύτερος τρόπος άλλωστε για να υποδουλώσουν τη κοινωνία από το να της δώσουν έναν «βάρβαρο» εχθρό, όποια χαρακτηριστικά του προσδίδονται κατά καιρούς, και να τονίζουν την ανάγκη συσπείρωσης απέναντι σε μια εξωτερική απειλή; Έτσι άλλωστε δικαιολογείται και η ύπαρξη τους, ως και καλά προστάτες μας από τους βαρβάρους.

Τα σχολεία παίζουν σημαντικό ρόλο στην αναπαραγωγή του εθνικισμού, και συχνά συμβάλουν η οικογένεια και η εκκλησία. Ουσιαστικά διαμορφώνουν τη νεολαία με συγκεκριμένα πρότυπα. Μας βαφτίζουν με τη βία και μας φορτώνουν τη θρησκεία τους, μας βάζουν να απαγγέλουμε τα αιμοδιψή τους ποιήματα και να κουβαλάμε τις σημαίες τους, μας βάζουν να παρελάσουμε και πάει λέγοντας. Και στις δύο πλευρές του νησιού μας λένε παρόμοια πράματα, ότι, ανάλογα, οι τάδε έσφαζαν και βίαζαν επομένως όσα έκαναν «οι δικοί μας» ήταν δικαιολογημένα. Σκατά! Οι πράξεις του εθνικού μίσους είναι κανιβαλισμός, πάντα σύμφωνα με τα συμφέροντα των αφεντικών, από την αγγλοκρατία μέχρι σήμερα.

Μια πατρίδα που σε καίει πως μπορείς να σεβαστείς;
Το σκηνικό αλλάζει. Οικονομική κρίση, απολύσεις, ανεργία, ακόμα και στη Κύπρο σιγά σιγά γίνονται μέρος της καθημερινότητας μας. Οι εκκλήσεις για εθνική ενότητα παίρνουν άλλη διάσταση, αφού αποτελούν μέρος της επίθεσης στην αξιοπρέπεια μας. Εκείνοι που μας καλούν να σφίξουμε λίγο το ζωνάρι (λίγο μωρέ, όχι πολύ… προς το παρόν) στο όνομα του εθνικού καλού είναι αυτοί που χωρίς δεύτερη σκέψη θα σπρώξουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας στην εξαθλίωση, είναι αυτοί που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν καθημερινά. Νομίζουν θα τη βγάλουν καθαρή… στο χέρι μας είναι να τους διαψεύσουμε.

Και γι’ αυτό είμαστε προδότες!
Γιατί ξέρουμε πως τους εθνικούς διαχωρισμούς τους επιβάλει η πολιτική, οικονομική και θρησκευτική εξουσία. Γιατί ξέρουμε πως στην πραγματικότητα δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους τ/κ μαθητές. Γιατί ξέρουμε πως οι διαχωρισμοί που χαράσσουν τα σύνορα και το εθνικό μίσος είναι πλαστοί και το μόνο που κάνουν είναι να καλύπτουν την άνιση, ιεραρχική δόμηση αυτού του κόσμου. Τα εθνικά ιδεώδη προσπαθούν να κρύψουν αυτό που αναδύεται όλο και πιο ξεκάθαρα: ο εχθρός παντού και πάντα είναι ίδιος: το κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Γιατί αναγνωρίζουμε τους ρόλους μας ως εργάτες του αύριο, όπου ξημερώνει ένα μέλλον δίχως προσδοκίες, μας πλαθουνε ως αναλώσιμο και χειραγωγήσιμο εργατικό δυναμικό, πνιγμένο στη υποτέλεια και καταδικασμένο να κρατήσει αυτή τη καπιταλιστική πυραμίδα της καταπίεσης ζωντανή. Γιατί απαρνιόμαστε πολεμικά την επιβολή της “εθνικής συναίνεσης” και τασσόμαστε συνειδητά στο στρατόπεδο των κολασμένων- χαράζοντας προοπτικές και μονοπάτια έμπρακτης ταξικής αντίστασης. Δε θα γίνουμε τροφή για τα θηρία! Γι’ αυτό λοιπόν αρνούμαστε κάθε εθνικό παραμύθι και κάθε εθνικιστικό φρόνημα.

Εμείς προτείνουμε τη δημιουργία μιας αυτοοργανωμένης μαθητικής κοινότητας αγώνα, που θα οργανώνεται και θα δρα πέρα από εθνικούς διαχωρισμούς και περιχαρακώσεις. Που θα πολεμά στη πράξη την υποταγή που επιβάλει η εθνική ενότητα, που απέναντι στη κανονικότητα του εθνικισμού θα αντιτάξει την αξιοπρέπεια και την αντίσταση…

Sidet buyuleyijidir sidet umutur
Umut suz ve sesiz bir
Sesiz bir dunada

Η βίαιη αντίσταση είναι η μόνη ελπίδα
σε μια χώρα δίχως ελπίδα και φωνή

Κάθε πατρίδα είναι φυλακή

Σαμποτάζ στις παρελάσεις και κάθε εθνική γιορτή

Μαθητική Ομάδα Σκαπούλα

Όσοι επιθυμούν να επικοινωνήσουν μαζί μας, υπάρχει η ηλεκτρονική διεύθυνση skapoula.espivblogs.net και το μαιλ skapoula@espiv.net. Μπορείτε επίσης να μας βρείτε στο αυτοοργανωμένο μαθητικό καφενείο που θα ανοίγει κάθε Παρασκευή, ξεκινώντας από τον απρίλη, στο χώρο της κατάληψης της νεκρής ζώνης Λήδρας.

Ο εθνικισμός είναι συνταγή υποταγής – είναι ιδεολογία θανάτου, από μαθητική ομάδα Σκαπούλα

Στις 25 Μαρτίου το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που επέβαλλαν στο πλήθος των καταπιεσμένων – Τράπεζες, Κράτος, Πολιτική ελίτ, ΜΜΕ και τα υπόλοιπα σκουλήκια της κυριαρχίας – έδειξε τα δόντια του. Με στρατηγικό στόχο να κατασταλεί και να τρομοκρατηθεί κάθε πηγή αντίστασης στο καθεστώς, το υπουργείο προστασίας των αφεντικών οργάνωσε με ακρίβεια την επιβολή στρατιωτικού νόμου για μία μέρα σε ολόκληρο το ελλαδικό χώρο. Απαγόρευση κυκλοφορίας γύρω από τους χώρους των φασιστικών παρελάσεων, ζώνες ελεγχόμενης κυκλοφορίας, ελεύθεροι σκοπευτές, απαγόρευση των συναθροίσεων διαδηλωτών, προσαγωγές και συλλήψεις, προπαγάνδα από τα μ.μ.ε συνέθεσαν το σκηνικό της δικτατορίας τους.

Όμως για άλλη μια φορά λογάριασαν χωρίς να πάρουν υπόψη τους ότι οι αξίες και τα όνειρα των εξεγερμένων, για ζωή, ελευθερία, ισότητα, άμεση δημοκρατία, δεν μπορούν να πειθαρχήσουν στα προσωρινά στρατιωτικά τους διατάγματα, να καλουπωθούν στα όρια, που θέτει η υπερεθνική μηχανή της καπιταλιστικής και κρατικής κυριαρχίας.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση το πρωί της 25ης Μαρτίου συγκεντρωθήκαμε στο κέντρο της Βέροιας σύντροφοι και αλληλέγγυοι για να αντισταθούμε στην προσπάθεια επιβολής ενός απολυταρχικού, δικτατορικού καθεστώτος, να αμαυρώσουμε την εικόνα μιας, από άκρη σ’ άκρη αστυνομοκρατούμενης και στρατοκρατούμενης πόλης και να αποτρέψουμε την πιθανή παρουσία οργανωμένων εισαγόμενων φασιστών και νεοναζιστών οι οποίοι τον ίδιο καιρό, έναν χρόνο πριν, στην ίδια επέτειο έδρασαν ανενόχλητοι δίπλα από την εξέδρα των επισήμων ενώ το κράτος επιδιδόταν σε απαγωγές πολιτών με τις αστυνομικές δυνάμεις να περιμένουν τους «υπόπτους» κάτω από τα σπίτια τους. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και φέτος αλλά εις μάτην.

Οι περίπου 30 συγκεντρωμένοι περικυκλωθήκαμε ξαφνικά από διπλάσιες στον αριθμό αστυνομικές δυνάμεις (συγκεκριμένα συστρατεύθηκαν όλες οι δυνάμεις του νομού Ημαθίας γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο) όλων των ειδών και εξοπλισμών (μέχρι και ασφαλίτη με ξύλινο ρόπαλο είδαμε), για να μας αναγγείλουν την αναίτια προσαγωγή μας. Όταν αρνηθήκαμε να ακολουθήσουμε και απαιτήσαμε την παρουσία δικηγόρου άρχισαν να μας σπρώχνουν. Με λεωφορείο μας μετέφεραν στο τμήμα όπου μας πήραν τα στοιχεία και μας άφησαν να περιμένουμε αρκετές ώρες στον μπλοκαρισμένο από αστυνομικές δυνάμεις διάδρομο του τμήματος χωρίς να μας εξηγήσουν το λόγο της συνέχισης της κράτησής μας παρά τις επίμονες ερωτήσεις μας.

Μετά το τέλος της παρέλασης συγκροτήθηκε αυθόρμητα πορεία η οποία έφτασε στο τμήμα σε ένδειξη αλληλεγγύης. Μετά από αρκετές ώρες περάσαμε από προανάκριση όπου εκεί πληροφορηθήκαμε την σύλληψη μας με την κατηγορία της αντίστασης. Συγκεκριμένα γίνανε 32 προσαγωγές, 27 από τις οποίες μετατράπηκαν σε συλλήψεις (ο ένας συλληφθείς ήταν ανήλικος και αφέθηκε). Πέρα από την κατηγορία της αντίστασης η οποία απαγγέλθηκε σε όλους, ένας αντιμετωπίζει κατηγορία για εξύβριση, ένας για απειλή και ένας για οπλοκατοχή. Την ίδια ώρα αστυνομικοί και άντρες της αντιτρομοκρατικής με την παρουσία εισαγγελέα και ενός από τους συλληφθέντες συντρόφους εισέβαλαν στο αυτόνομο στέκι Μπαρούτι παραβιάζοντας την πόρτα χωρίς να βρεθεί οποιοδήποτε ενοχοποιητικό στοιχείο.

Μετά την προανάκριση αργά το απόγευμα οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια του τμήματος μέσα από τα οποία δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να φωνάζουμε συνθήματα (μας εμψύχωναν και σύντροφοι από άλλες πόλεις οι οποίοι κατέφθασαν εκείνη την ώρα έξω από το τμήμα) και να ενοχλούμε τους φρουρούς μας. Αργά το βράδυ μας μετέφεραν τελικά με χειροπέδες στο κτήριο της εισαγγελίας, έξω από το οποίο είχε συγκεντρωθεί αρκετός αλληλέγγυος κόσμος και φώναζε συνθήματα απέναντι από παραταγμένη διμοιρία. Η δίκη μας ορίστηκε για τις 29 Μαϊου. Αφού αφεθήκαμε και οι 26, ενωθήκαμε με τον κόσμο και ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης.

Ο στρατιωτικός νόμος και το υπερθέαμα που στήσανε στην Βέροια και σε ολόκληρη τη χώρα, δεν φόβισε κανέναν αλλά αντίθετα εξόργισε και συσπείρωσε τον κόσμο. Τέτοιες προσπάθειες εκφοβισμού δεν μας λυγίζουν αλλά μας πεισμώνουν. Η αντίσταση στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τράπεζες, κράτος μμε και οι γλύφτες τους είναι η επιλογή ανθρώπων, που πραγματώνουν στο δρόμο, στους χώρους εργασίας, του πολιτισμού, και της μάθησης, το υπέρτατο όνειρο της ελευθερίας.

Δηλώνουμε ότι αυτή την επιλογή μας θα την υπερασπιστούμε μέχρι την τελευταία αναπνοή μας. Κάθε ανθρωποφύλακας, κάθε αφεντικό, κάθε παρακρατικός και ρουφιάνος είναι απλά ένα εμπόδιο, που η επαναστατική μας οργή θα περάσει από πάνω του.

Διαρκής αγώνας για ζωή, ελευθερία, ισότητα και άμεση δημοκρατία.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Συλληφθέντες/σες της 25ης Μαρτίου

Αλληλέγγυοι/ες

Κείμενο που μοιράστηκε στη Βέροια για τα γεγονότα της 25ης Μαρτίου