Monthly Archives: December 2010

Διεθνές κάλεσμα για Αλληλεγγύη – Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτης, Κ. Γουρνάς

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

είμαστε τρεις πολιτικοί κρατούμενοι, μέλη της ένοπλης οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και σας στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς από τις ελληνικές φυλακές.

Έχουμε συλληφθεί τον Απρίλιο του 2010 μαζί με άλλους τρεις συντρόφους που κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργάνωση και από τότε είμαστε προφυλακισμένοι περιμένοντας δίκη μέσα στους πρώτους μήνες του 2011.

Οι τρεις μας, με μια πολιτική επιστολή προς την κοινωνία, έχουμε αναλάβει την ευθύνη για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας, υπερασπίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τη δράση μας, η οποία στρεφόταν εναντίον του κεφαλαίου και του κράτους, συνεισφέροντας με την πρακτική και το λόγο προς την κατεύθυνση της ανατροπής του κράτους και του καπιταλισμού, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης, για μια ακρατική, αντιεξουσιαστική, κοινοτιστική και κομμουνιστική κοινωνία όπου την κοινωνική, πολιτική και οικονομική λειτουργία και διαχείρηση θα αναλάβουν οι λαϊκές Συνελεύσεις και τα Συμβούλια.

Με την ανάληψη πολιτικής ευθύνης θέλουμε επίσης, να υπερασπιστούμε τον ένοπλο αγώνα, να αναδείξουμε τη διαχρονικότητά του και τη σημασία του ως μέρος του ευρύτερου αγώνα για την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση. Κυρίως όμως θέλουμε να αναδείξουμε πόσο επίκαιρος και απαραίτητος είναι στην εποχή μας, εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπου κατά την άποψή μας έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες αντικειμενικές συνθήκες για την ανατροπή του καπιταλισμού περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Επίσης, μέσα από την ανάληψη πολιτικής ευθύνης θελήσαμε να αποκαταστήσουμε τη μνήμη και την τιμή του συντρόφου μας Λάμπρου Φούντα, ο οποίος ήταν μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και σκοτώθηκε σε ένοπλη συμπλοκή με τους μπάτσους τον Μάρτη του 2010 κατά την απόπειρα απαλλοτρίωσης αυτοκινήτου, ενέργεια που αποτελούσε προπαρασκευαστικό μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου δράσης της οργάνωσης.

Το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε και ανέπτυξε τη δράση του ο Ε.Α. είναι πολύ διαφορετικό από αυτό στο οποίο έδρασαν οι δυτικοευρωπαϊκές οργανώσεις αντάρτικου πόλης στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Τότε επικρατούσε ο διπολισμός, ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ και των πολιτικών-οικονομικών συστημάτων τους. Ήταν η εποχή που βυθιζόταν στην κρίση και την πολιτική απαξίωση το μοντέλο του κεϋνσιανισμού, καθώς το κεφάλαιο επανακτούσε την ισχύ του έναντι των προλετάριων, η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις των δυτικών χωρών εγκατέλειπαν τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία, τα λεγόμενα «οικονομικά της ζήτησης», τα  αντικαθιστούσαν με τα «οικονομικά της προσφοράς», ενώ τα κράτη ξεκινούσαν την επίθεση εναντίον των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων, προασπίζοντας τασυμφέροντα των οικονομικά ισχυρών και επιβάλλοντας το νεοφιλελεύθερο οικονομικό και πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης.

Το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον που δημιουργήθηκε ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν αυτό που όριζε η μονοκρατία των ΗΠΑ, η οικονομική παγκοσμιοποίηση, ο νεοφιλελευθερισμός και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, ο οποίος και αποτελεί την αιχμή της πολιτικής-στρατιωτικής παγκοσμιοποίησης. Γιατί για εμάς, τόσο ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» όσο και ο ολοκληρωτισμός των αγορών αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, τον πολιτικό και οικονομικό αντίστοιχα χαρακτήρα της παγκοσμιοποίησης, η οποία όπου δεν μπορεί να επιβληθεί με τα όπλα των κεφαλαιοκρατών και των διεθνών οικονομικών οργανισμών (Δ.Ν.Τ., Π.Τ.,Π.Ο.Ε., Ε.Κ.Τ., F.E.D.), με τα χρηματοοικονομικά εργαλεία των διεθνών χρηματιστηρίων,με τη φτώχεια, την πείνα και την περιθωριοποίηση, επιβάλλεται με την όξυνση της κρατικής βίας και ισχύος, με την καταστολή, με τον πόλεμο και τις στρατιωτικές επιδρομές, με τη φωτιά και το σίδερο.

Την περίοδο από το 2003 που ξεκίνησε τη δράση του ο Επαναστατικός Αγώνας έως και το 2007 και ενώ η εντεινόμενη κοινωνική κρίση δημιουργούσε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, ήταν δυνατή η νεοφιλελεύθερη συναίνεση, εξαιτίας του γεγονότος ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη συνεχιζόταν «απρόσκοπτα» με δανεικά, ως φούσκα παγκόσμιων διαστάσεων που μεγάλωνε κόντρα στις απανωτές οικονομικές κρίσεις που συγκλόνιζαν τον πλανήτη (κρίση Ν.Α. Ασίας, οικονομική κατάρρευση στην Αργεντινή, κρίση των Dot.com στις ΗΠΑ).

Από το 2007, χρονιά που σημειώθηκε η πρώτη «έκρηξη» από το σκάσιμο της φούσκας των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ, δίνοντας το έναυσμα για την εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, άρχισε η χρεοκοπία της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης, οδηγώντας σε μια όλο και πιο βαθιά πολιτική και κοινωνική απαξίωση του καθεστώτος.

Την πρώτη περίοδο της δράσης του ο Επαναστατικός Αγώνας έθεσε ως ζητήματα αιχμής τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» με τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους σε χώρες της περιφέρειας και με την ένταση της κρατικής βίας, καταστολής και τρομοκρατίας στις χώρες του καπιταλιστικού κέντρου και της ημιπεριφέρειας στην οποία ουσιαστικά ανήκει η Ελλάδα (επίθεση με ρουκέτα εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ, επίθεση εναντίον πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης, εναντίον αστυνομικών στόχων και δικαστηρίων), τη νεοφιλευλεύθερη  επέλαση, την αγοραιοποίηση και των τελευταίων οικονομικών και κοινωνικών λειτουργιών, την επίθεση του κεφαλαίου σε εργασιακές κατακτήσεις (βομβιστικές επιθέσεις εναντίον υπουργείων Απασχόλησης και Οικονομίας).

Στη συνέχεια και από το 2008 η παγκόσμια οικονομική κρίση έγινε για εμάς μια πραγματική πρόκληση για να αναβαθμίσουμε τη δράση μας, πραγματοποιώντας επιθέσεις εναντίον οικονομικών δομών και οργανισμών όπως το χρηματιστήριο, οι τράπεζες Citibank και Eurobank. Φιλοδοξία μας να φέρουμε όσο το δυνατό μεγαλύτερα πλήγματα στο ευάλωτο λόγω κρίσης σύστημα, να σαμποτάρουμε δυναμικά τις πολιτικές επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης και τα σχέδια «διάσωσης» της χώρας που επιβάλλονται κατόπιν υποδείξεως της τρόικας (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., Ε.Κ.Τ.).

Αυτό ήταν εξάλλου που φοβόταν και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από τον Επαναστατικό Αγώνα αφού, σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικού στελέχους, η οργάνωση με τη δράση της «θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τα οικονομικά μέτρα». Γι’ αυτό οι συλλήψεις μας, που έγιναν λίγες μέρες πριν τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα αναλάβουν εξ ολοκλήρου το Δ.Ν.Τ., η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ., χαρακτηρίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση καθώς και από ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς πολιτικούς παράγοντες ως μεγάλη επιτυχία.

Για εμάς η οικονομική κρίση που ζούμε σήμερα είναι η πρώτη πραγματικά παγκόσμια κρίση στην ιστορία και η μόνη από τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του ’30, που πλήττει με τόση  σφοδρότητα το σύνολο των χωρών του καπιταλιστικού κέντρου, ενώ ο χαρακτήρας της είναι συστημικός, αφορά την ίδια τη φύση του καπιταλισμού και της οικονομίας της αγοράς και είναι πολυδιάστατη, καθώς εκτός από οικονομική είναι πολιτική, κοινωνική και περιβαντολογική.

Με αφορμή αυτή την κρίση οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ ανά τον κόσμο διεξάγουν μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον των κοινωνιών, παλιές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος ενταφιάζονται οριστικά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, το κράτος πρόνοιας αποτελεί μακρινό παρελθόν, ενώ θεσμοί του συστήματος όπως το έθνος-κράτος χάνουν τη βαρύτητά τους, έννοιες όπως η εθνική κυριαρχία δεν έχουν ουσιαστικό νόημα και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία σε πολλές χώρες, όπως η Ελλάδα, που μπαίνουν υπό την επιτήρηση της υπερεθνικής ελίτ και των οικονομικών οργάνων της (Δ.Ν.Τ., Κεντρικές τράπεζες κ.λπ.) εξευτελίζεται, καθώς ακυρώνονται στην πράξη σειρά συνταγματικών διατάξεων και γίνεται το όχημα για την εγκαθίδρυση ενός παγκοσμιοποιημένου ολοκληρωτισμού, αυτού των αγορών, των πολυεθνικών, των τραπεζιτών και των πολιτικών οργάνων τους.

Απέναντι σε αυτή την επέλαση της οικονομικής και πολιτικής ελίτ περιθώρια δεν υπάρχουν για την εφαρμογή κεϋνσιανών πειραμάτων και μεταρρυθμίσεων. Αυτό φάνηκε και στον τρόπο που οι κυβερνήσεις απάντησαν στην κρίση, εξαπολύωντας την πιο άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση εναντίον των μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, κόντρα στη βούληση της πλειοψηφίας των ανθρώπων. Με αφορμή την οικονομική κρίση συντελείται η μεγαλύτερη ληστεία και λεηλασία στην ανθρώπινη ιστορία και η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται στην πείνα, την εξαθλίωση, την περιθωριοποίηση και το θάνατο.

Για μεγάλα τμήματα των κοινωνιών τόσο της περιφέρειας όσο και του καπιταλιστικού κέντρου, έχει χρεοκοπήσει όχι μόνο το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης, αλλά γενικό τερα το υπάρχον οικονομικό καθεστώς, ενώ την ίδια μοίρα ακολουθεί και το πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Η απουσία κοινωνικής συναίνεσης δεν εμποδίζει της ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να προχωρούν σε διαδοχικά πολιτικά πραξικοπήματα, στο όνομα του ξεπεράσματος της κρίσης, στηριζόμενοι πλέον σε μειοψηφίες, προκαλώντας έτσι την οργή και την αγανάκτηση των κοινωνικών πλειοψηφιών, που όλο και πιο συχνά εκδηλώνεται με βίαιο τρόπο στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων (Γαλλία, Αγγλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία…).

Όλα τα παραπάνω καταγράφουν μια σειρά από συνθήκες πολιτικές και κοινωνικές που για εμάς είναι οι πλέον κατάλληλες για να γίνει πράξη η διεθνής προλεταριακή αντεπίθεση, να πραγματώσουμε την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, να επιχειρήσουμε την επανάσταση. Γιατί σήμερα πια το δίλημμα για τους αγωνιστές αλλά και για τους καταπιεσμένους γενικότερα είναι ένα: κοινωνική επανάσταση ή ολοκληρωτική υποταγή και θάνατος.

Χρέος δικό μας είναι να διαμορφώσουμε τις υποκειμενικές αυτές συνθήκες, δηλαδή να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός πολύμορφου επαναστατικού κινήματος διεθνώς και σε κάθε χώρα, που θα βάλει τις προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε στην πραγμάτωση της κοινωνικής επανάστασης.

Μέσα σ’ αυτή την πολιτική και κοινωνική συγκυρία ιδιαίτερη βαρύτητα και κεντρικό ρόλο μπορεί να παίξει ο ένοπλος αγώνας, καθώς μπορεί να εκφράζει τη συνολική πολιτική σύγκρουση με το καθεστώς, να προαναγγέλλει την ένοπλη προλεταριακή αντεπίθεση των λαών και να προπαγανδίζει με τον πλέον δυναμικό τρόπο την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση.

Η δίκη μας θέλουμε να είναι ένα πολιτικό βήμα για να εκφράσουμε δημόσια αυτές τις πολιτικές θέσεις, θέλουμε να καταγραφεί ιστορικά ως μια στιγμή του αγώνα για την ελευθερία. Να  αναδείξουμε τη σημασία της κοινωνικής επανάστασης ως τη μόνη απάντηση στην κρίση που καταδικάζει σε οικονομικό και κοινωνικό αφανισμό τα μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας.

Να είναι μια δημόσια καταδίκη του συστήματος και των κάθε πολιτικής απόχρωσης συνοδοιπόρων του. Να αναδείξουμε πόσο ζωντανός και επίκαιρος είναι ο ένοπλος αγώνας παρά τα χτυπήματα του κράτους και πόσο σημαντικός είναι μέσα στην εποχή μας για την προώθηση του επαναστατικού προτάγματος. Να μιλήσουμε για την ανάγκη δημιουργίας επαναστατικών κινημάτων παντού, που θα καταφέρουν να επιχειρήσουν την κοινωνική επανάσταση.

Σε μια τέτοια δίκη πιστεύουμε πως οι καλύτεροι «μάρτυρες υπεράσπισης» είναι οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που επέλεξαν τη δυναμική σύγκρουση με το σύστημα. Είναι οι αγωνιστές που υπήρξαν μέλη ένοπλων οργανώσεων και που παρέμειναν αμετακίνητοι και αμετανόητοι στις πολιτικές τους επιλογές, υπερασπίζοντας τους αγώνες τους, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που πέθαναν στη φυλακή, αυτούς που έμειναν για πολλά χρόνια φυλακισμένοι.

Με την πολιτική τους κατάθεση στο δικαστήριο θα μιλήσουν για τις δικές τους εμπειρίες, τους δικούς τους αγώνες έτσι όπως τους έζησαν μέσα από διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Θα μιλήσουν για τη διαχρονικότητα και την ιστορική συνέχεια του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, που θα διεξάγεται μέχρι την πλήρη καταστροφή του καπιταλιστικού συστήματος. Θα μιλήσουν για τον αγώνα που συνεχίζεται και μέσα από τις φυλακές από τους αιχμάλωτους αυτού του πολέμου. Γιατί εμείς δεν επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα για να αποδεχόμαστε τις συνθήκες φυλάκισης που μας επιβάλλει ο εχθρός προκειμένου να μας καταβάλει ηθικά και να μας οδηγήσει στην πολιτική ή ακόμα και τη φυσική εξόντωση.

Αυτό θα ήταν για μας η καλύτερη έκφραση αλληλεγγύης. Να γίνει η δίκη αυτή μια κραυγή ελευθερίας.

Πόλα Ρούπα, Νίκος Μαζιώτης, Κώστας Γουρνάς

Δεκέμβρης 2010

Αγώνας Ελευθερίας ενάντια στο Τρομοκράτος

Αναδημοσίευση από http://gr.contrainfo.espiv.net

Τα γεγονότα της 6ης Δεκέμβρη 2010 και το πρωτοφανές σχέδιο καταστολής σε όλη την Ελλάδα. Δράσεις αλληλεγγύης στο εξωτερικό.

Αθήνα

Πρωινή μαθητική πορεία: Από νωρίς το πρωί πραγματοποιούνται αυθόρμητες συγκεντρώσεις και πορείες μαθητών σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας, με σκοπό τη μαζική κάθοδο στο κέντρο, απορρίπτοντας στην πράξη την τυπική 3ωρη αποχή από τα μαθήματα και βγαίνοντας στο δρόμο απαντώντας με ολική αποχή.

Συγκεντρώσεις και πορείες γίνονται στο Περιστέρι (όπου πραγματοποιείται επίθεση ενάντια στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, καθώς σπάζεται και ένα περιπολικό), στη Φιλαδέλφεια, στο Αιγάλεω – όπου 200 περίπου μαθητές κλείνουν κεντρικούς δρόμους και κινούνται απειλητικά ενάντια στο αστυνομικό τμήμα. Επίσης, γίνονται συμπλοκές σώμα με σώμα με αστυνομικούς, όταν οι τελευταίοι προσπαθούν να συλλάβουν κάποιους μαθητές. Ένταση προκαλείται και στον Κορυδαλλό έξω από τις φυλακές, όπου συλλαμβάνονται 3 μαθητές. Οργανώνεται άμεσα πορεία αλληλεγγύης προς το αστυνομικό τμήμα Κορυδαλλού, με επιθέσεις ενάντια στα ΜΑΤ. Πορεία 150 μαθητών κατευθύνεται προς το κέντρο από την περιοχή του Ψυχικού, ενώ παράλληλες πορείες μαθητών από τα βόρεια προάστια πλησιάζουν στο κέντρο της Αθήνας κλείνοντας κεντρικές οδικές αρτηρίες. Πορεία 200 περίπου μαθητών από τα σχολεία των Εξαρχείων κινούνται δυναμικά προς το σημείο της προσυγκέντρωσης, στα Προπύλαια.

Η διαδήλωση ξεκινά με τη συμμετοχή περισσότερων από 5.000 μαθητών, ενώ όλο και περισσότερος κόσμος καταφτάνει στο σημείο μετά την έναρξη. Οι διαδηλωτές δείχνουν από νωρίς άγριες διαθέσεις, εκφράζοντας την οργή τους ενάντια στη γενικευμένη καταστολή των ημερών με επιθέσεις ενάντια σε τράπεζες, κάμερες παρακολούθησης και πολυτελή μαγαζιά. Στην οδό Σταδίου σημειώνονται συγκρούσεις με μπάτσους, με αποτέλεσμα πολλοί μαθητές να διαφύγουν στα γύρω στενά. Σε αρκετές περιπτώσεις οργανωμένες επιθέσεις των μαθητών καταφέρνουν ν’ απωθήσουν τα ΜΑΤ. Η πορεία συνεχίζεται συγκρουσιακά στην πλατεία Συντάγματος έξω από τη βουλή, με επιθέσεις ενάντια σε διμοιρίες, καθώς και στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια. Οι μπάτσοι κάνουν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Η πορεία ολοκληρώνεται στα Προπύλαια, όπου πολύς κόσμος παραμένει για να συμμετάσχει στην απογευματινή πορεία.

Η απογευματινή πορεία ήταν προγραμματισμένη για τις 16.00. Το κέντρο της Αθήνας είναι αποκλεισμένο. Έχει επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας. Η είσοδος του μετρό στα Προπύλαια –τόπος συγκέντρωσης και έναρξης της πορείας– έχει κλείσει. Μπάτσοι όλων των ειδών και ασφαλίτες είναι ακροβολισμένοι παντού. Ελικόπτερα της αστυνομίας πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας. Παρ’ όλα αυτά, η προσέλευση του κόσμου είναι μεγάλη, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων μπλοκ φοιτητών. Λίγο πριν από τις 4 η ώρα μερικοί διαδηλωτές επιτίθενται σε ασφαλίτες που επιχείρησαν να παρεισφρήσουν στην πορεία. Ακολουθούν συμπλοκές με τα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ επιτίθενται στους συγκεντρωμένους με χρήση χημικών, παραβιάζοντας (για άλλη μια φορά) το άσυλο των Προπυλαίων. Είναι φανερό ότι το σχέδιο της αστυνομίας είναι να ωθήσει τους συγκεντρωμένους να ξεκινήσουν την πορεία χωρίς τη συμμετοχή της πλειοψηφίας του κόσμου, που δεν έχει ακόμα φτάσει στα Προπύλαια. Απώτερος στόχος του κράτους είναι να εμποδίσει τα μπλοκ των διαδηλωτών να προσεγγίσουν, συγκροτημένα και ενωμένα, το σημείο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, όπως αναμένεται μετά το πέρας της διαδήλωσης. Στην ουσία απαγορεύουν την ίδια την πορεία, αφού ίσως για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια γίνεται επίθεση σε προσυγκέντρωση. Είναι φανερό ότι η Εξουσία επιδιώκει, μέσω των ελεγχόμενων μίντια, να μεταφέρει στην κοινωνία μία εικονική πραγματικότητα, πολύ διαφορετική από αυτήν που βιώσαμε στους δρόμους. Στις πρωτοφανείς προβοκατόρικες αυτές τακτικές της αστυνομίας αντανακλάται ο φόβος των εξουσιαστών για γενίκευση της κοινωνικής εξέγερσης.

Πολύ μεγάλες δυνάμεις των ΜΑΤ έχουν πλευρίσει την πορεία. Γίνονται συνεχόμενες συμπλοκές με δυσανάλογα μεγάλη χρήση χημικών που ρίχνονται από μικρή απόσταση πάνω στους διαδηλωτές. Οι διαδηλωτές επιμένουν, και παρά τις προσχεδιασμένες προσπάθειες των μπάτσων η πορεία δε διαλύεται. Η κεφαλή της πορείας έχει φτάσει στο σημείο αναχώρησης, στα Προπύλαια, όπου ενώνεται με μεγάλο όγκο συγκεντρωμένων που είχαν φτάσει εκεί αργότερα από τη βεβιασμένη έναρξη της πορείας. Στο μεταξύ, στο Σύνταγμα έξω από τη βουλή πέφτουν μολότοφ στα τριπλά κορδόνια των ένοπλων σκυλιών που φυλάνε τ’ αφεντικά τους. Ακολουθεί έφοδος των διμοιριών με χειροβομβίδες κρότου λάμψης, πολλά δακρυγόνα. Κατόπιν δε διστάζουν να ξυλοκοπήσουν άγρια τον ποδοπατημένο κόσμο – στην πλειοψηφία μαθητές και φοιτητές.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ZmRPv_PNvX8[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=w-JipF0Nyck[/youtube]

Κι ενώ ο μεγάλος όγκος της πορείας κατευθύνεται προς τα Προπύλαια, κλείνοντας την κυκλική διαδρομή, αρκετοί διαδηλωτές, κυρίως μαθητές και φοιτητές κυνηγημένοι από τα ΜΑΤ, μπαίνουν στον υπόγειο σταθμό του μετρό του Συντάγματος (βίντεο), όπου για αρκετή ώρα αποδοκιμάζουν τους κυνηγούς τους, φωνάζοντας συνθήματα μες στο σταθμό με τις διμοιρίες απέναντί τους. Μόλις οι διμοιρίες βγαίνουν έξω, οι διαδηλωτές τούς επιτίθενται με λύσσα, αψηφώντας την υπεροχή του οπλισμού και του αριθμού των σκυλιών εκείνη τη στιγμή.

Τα συνθήματα «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και «Οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών», που φωνάζουν στη δυναμική έξοδό τους οι νέοι διαδηλωτές, δε θα μεταδοθούν από κανένα μέσο παραπληροφόρησης. Οι ίδιοι διαδηλωτές σάπισαν στο ξύλο ένα φασίστα, μέλος γνωστής φασιστικής-παρακρατικής οργάνωσης, ενώ αυτός προσπαθούσε να τους εμποδίσει να βρουν καταφύγιο στο σταθμό του μετρό. Ούτε αυτό θα παίξει στα δελτία ειδήσεων, στα οποία θα γίνει λόγος για «τραυματισμό πολίτη από ταραξίες».

Στα Προπύλαια γίνονται περιορισμένης έκτασης σπασίματα. Τα περισσότερα καταστήματα, τράπεζες κ.λπ. έχουν βάλει ρολά. Οι μπάτσοι παραβιάζουν και πάλι το πανεπιστημιακό άσυλο και καταδιώκουν τους διαδηλωτές που έχουν παραμείνει εκεί. Η πλειονότητα των διαδηλωτών κατευθύνεται προς τα γειτονικά Εξάρχεια, τα οποία είναι περικυκλωμένα από μεγάλες δυνάμεις αστυνομίας, ασφαλιτών και φασιστών. Μία άλλη ομάδα καταλαμβάνει το Πολυτεχνείο περνώντας από τις συμπληγάδες μπάτσων και παρακρατικών.

Στις 21.00 έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση στο σημείο όπου το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 δύο ανθρωπόμορφοι ειδικοί φρουροί δολοφόνησαν τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Ήδη από τις 7 υπάρχει κόσμος συγκεντρωμένος στο σημείο της δολοφονίας. Για παραπάνω από τρεις ώρες η αστυνομία επιτίθεται στον κόσμο που βρίσκεται στα Εξάρχεια, εισβάλλει σε μαγαζιά, τραυματίζει σοβαρά, τραμπουκίζει, προπηλακίζει, κάνει αλόγιστη χρήση χημικών, τρομοκρατεί και κάνει αθρόες έρευνες, προσαγωγές και συλλήψεις. Και πάλι το σχέδιο της χούντας θ’ αποτύχει.

Ο κόσμος, παρά τα χημικά και την τρομοκρατία, παραμένει στο σημείο της κρατικής δολοφονίας και φωνάζει συνθήματα, καθώς και τα ονόματα κοινωνικών αγωνιστών που δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής. Κατόπιν οι συγκεντρωμένοι οργανώνουν πορεία προς το Πολυτεχνείο. Οι μπάτσοι χτυπούν την πορεία και καταστρέφουν μέρος του μνημείου του δολοφονημένου Γρηγορόπουλου. Γίνεται μάχη για να καταφέρει ο κόσμος να διώξει τους μπάτσους από το σημείο της δολοφονίας. Η κατάσταση και μέσα στα σπίτια των κατοίκων είναι εφιαλτική από τα χημικά. Οδομαχίες γίνονται για πάνω από 2 ώρες σε ολόκληρα τα Εξάρχεια κάτω από ένα πυκνό νέφος δακρυγόνων. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης, 7/12, οι καταληψίες του Πολυτεχνείου βρίσκονται υπό τον ασφυκτικό πολιορκητικό κλοιό των μπάτσων και των ομάδων φασιστών. Έχουν γίνει περίπου 98 προσαγωγές, από τις οποίες 44 είναι συλλήψεις. Πολλοί είναι οι τραυματίες από τις αγριότητες της αστυνομίας.

Αυτά που συνέβησαν στην Αθήνα στις 6 Δεκέμβρη 2010, αλλά και αυτά που προηγήθηκαν σκόπιμα τις ακριβώς προηγούμενες μέρες (εισβολές «αντι»τρομοκρατικής υπηρεσίας, συλλήψεις, νέα εντάλματα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας), δικαιολογούν πλήρως το χαρακτήρα του πολέμου ενάντια στην άγρια επίθεση που έχει εξαπολύσει η χούντα και οι υπηρέτες της εναντίον της κοινωνίας. Ένας πόλεμος σε επίπεδο επικοινωνιακό, ιδεολογικό-ταξικό και επιχειρησιακό-στρατιωτικό. Η πάλη των αγωνιζόμενων ανθρώπων ενάντια στη βία της Εξουσίας, για την ελευθερία και την κοινωνική απελευθέρωση, οφείλει να είναι συντονισμένη και οργανωμένη σε όλα τα παραπάνω επίπεδα.

Θεσσαλονίκη

Αντίστοιχα με τα πρωτοφανή μέτρα στην Αθήνα, οι μπάτσοι είχαν κηρύξει από χθες απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων σε όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Στην πρωινή πορεία, μαθητές από πάνω από 60 σχολεία έκαναν καθιστική διαμαρτυρία στο πρώην υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και στη συνέχεια συνέχισαν με πορεία στο κέντρο της πόλης. Στην απογευματινή δυναμική πορεία, με συμμετοχή πάνω από 3.000 ατόμων, έγινε επίθεση σε αστυνομικό φυλάκιο υπουργείου και σε τηλεοπτικά συνεργεία, συγκρούσεις με τους μπάτσους, καθώς και απαλλοτρίωση δύο σουπερμάρκετ. Άπειροι μπάτσοι και ασφαλίτες προσπάθησαν να καταπατήσουν το άσυλο του Πανεπιστημίου κάνοντας και κάποιες συλλήψεις, αλλά απωθήθηκαν από φοιτητές.

Γιάννενα: Περίπου 2.000 άτομα στη διαδήλωση, που χτυπήθηκε λυσσαλέα από τους μπάτσους με αποτέλεσμα να σκορπίσει αρκετός κόσμος πριν ανασυνταχθεί η πορεία. Έγιναν συγκρούσεις, ενώ φωνάχτηκαν αντικρατικά και αντιμπατσικά συνθήματα από το μεγαλύτερο μέρος της πορείας. 45 προσαγωγές, οι 5 συλλήψεις.

Αγρίνιο: Πορεία περίπου 200 μαθητών προς στο αστυνομικό τμήμα. Κάποιοι μαθητές κατά την προσυγκέντρωση κάναν καθιστική διαμαρτυρία, ενώ άλλο κομμάτι της πορείας έκανε επίθεση στους μπάτσους και ακολούθησαν συγκρούσεις. Πριν καν ξεκινήσει η πορεία, μπάτσοι τη σπάσανε με τρομερά βίαιη καταστολή. Μετά από πολλά δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, πολύ ξύλο και συλλήψεις από ασφαλίτες, μαθητές, φοιτητές και αλληλέγγυοι προχώρησαν σε κατάληψη του δημαρχείου απαιτώντας την απελευθέρωση των συλληφθέντων.

Βόλος: Πορεία 1.000 ατόμων, που από την αρχή δέχτηκε απίστευτες ποσότητες χημικών. Ο κόσμος δε διαλύθηκε και συνέχισε επιθετικά , συνέχισαν όμως κι οι μπάτσοι να ρίχνουν χημικά. Έγινε ανταρτοπόλεμος στους δρόμους της πόλης και συγκρούσεις σώμα με σώμα. Υπήρξαν 11-13 προσαγωγές ατόμων, που αφέθηκαν ελεύθερα, και τραυματίες κι από τις δύο πλευρές. 3 μπάτσοι κατέληξαν στο νοσοκομείο, ενώ ένα 12χρονο κορίτσι χτυπήθηκε δίπλα στο μάτι από δακρυγόνο.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Vqf8wZ2wxew[/youtube]

Ηράκλειο: Μεγάλη συμμετοχή στην πρωινή πορεία στο Ηράκλειο Κρήτης, με πολυάριθμο αναρχικό μπλοκ. Στη διαδρομή της πορείας έγιναν επιθέσεις σε αρκετές τράπεζες, όπου σπάστηκαν ATM, τζαμαρίες και κάμερες. Στην απογευματινή πορεία συμμετείχαν 500 περίπου άτομα, με μεγάλη αστυνομική παρουσία.

Πάτρα: Δυναμική πορεία πραγματοποιήθηκε το πρωί από τους «Ανυπάκουους μαθητές» με συμμετοχή 500 ατόμων. Μετά το τέλος της πορείας πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία από τους φοιτητικούς συλλόγους με συμμετοχή 4.000 περίπου ατόμων. Το απόγευμα συγκροτήθηκε και πραγματοποιήθηκε δυναμική αυθόρμητη πορεία από 400 περίπου άτομα στο κέντρο της Πάτρας.

Ζάκυνθος: Πρωινή πορεία 250 μαθητών, εντυπωσιακός αριθμός για τα δεδομένα του νησιού, με επιθέσεις στο αστυνομικό τμήμα. 4 προσαγωγές και βία απ’ τους μπάτσους σε μαθητές μικρής ηλικίας. Το απόγευμα σε άλλη πορεία έγιναν συγκρούσεις με πέτρες και μολότοφ έξω απ’ το τμήμα, με 2 συλλήψεις.

Ηγουμενίτσα: Πορεία 400 ατόμων, μαθητών, φοιτητών, γονιών και εκπαιδευτικών.

Μυτιλήνη: Πορεία 500 ατόμων, δυναμική σε παλμό και μεγάλης διάρκειας, που κινήθηκε μέσα από τις γειτονιές, πέρασε από την προκυμαία, όπου σπάστηκαν όλα τα ΑΤΜ και μια τζαμαρία τράπεζας, πριν καταλήξει στην κεντρική πλατεία.

Λάρισα: Πορεία 500 ατόμων και συγκρούσεις με τους μπάτσους. Σπάστηκε μια τράπεζα και  περιπολικά, και έγιναν 5 προσαγωγές.

Σέρρες: Αυθόρμητη πορεία 100 περίπου μαθητών προς την αστυνομική διεύθυνση. Αργότερα έγινε μικροφωνική, μοιράστηκαν κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια στην κεντρική πλατεία με παρουσία μπάτσων.

Πτολεμαΐδα: Μαθητές με κεριά συγκεντρώθηκαν αργά το βράδυ έξω απ’ το αστυνομικό τμήμα απέναντι από μπάτσους που είχαν τα αυτόματα ανά χείρας.

Άρτα: Πορεία μαθητών στο κέντρο της πόλης, που κατέληξε σε καθιστική διαμαρτυρία έξω απ’ το αστυνομικό τμήμα.

Κομοτηνή: Πορεία 300 μαθητών και φοιτητών στο κέντρο της πόλης με παλμό και μοίρασμα κειμένων κατά τη διάρκειά της, ώσπου να καταλήξει στη Νομική Σχολή, όπου συνεχίζεται η κατάληψη από φοιτητές.

Ξάνθη: Δυναμική πορεία 500 περίπου εξεγερμένων νέων. Άπειροι μπάτσοι, επιθέσεις σε οχήματα της δημοτικής αστυνομίας.

Κέρκυρα: Πρωινή και απογευματινή πορεία προς το αστυνομικό τμήμα με μεγάλο αριθμό μαθητών και φοιτητών, αντίστοιχα. Καθιστική διαμαρτυρία έξω απ’ το τμήμα.

Χανιά: Μεγάλη πρωινή πορεία περίπου 1.000 μαθητών και εκπαιδευτικών προς τη Νομαρχία, με τραυματίες και τουλάχιστον 3 συλλήψεις και 8 προσαγωγές – ανάμεσά τους και 13χρονοι μαθητές. Στην απογευματινή πορεία έγιναν άλλες 2 προσαγωγές.

Κεφαλλονιά: Αυθόρμητη πορεία περισσότερων από 150 ατόμων προς  το αστυνομικό τμήμα. Φωνάζονταν αντιφασιστικά και αντικατασταλτικά συνθήματα, αλλά και συνθήματα αλληλεγγύης στους φυλακισμένους.

Μαθητικές πορείες με συμβολικές επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα έγιναν επίσης στις πόλεις Ναύπλιο, Κοζάνη, Καβάλα, Καρδίτσα, Δράμα, Τρίπολη, Κατερίνη, Έδεσσα, Φλώρινα, Ρέθυμνο, Αμαλιάδα.

Δράσεις αλληλεγγύης στο εξωτερικό


Ελβετία:
Δράση αλληλεγγύης στη Γενεύη, όπου βάφτηκε το εξωτερικό τμήμα του ελληνικού προξενείου.

Μεγάλη Βρετανία: Συγκέντρωση αλληλεγγύης και πορεία φοιτητών στο Λονδίνο που κατέληξε έξω από την ελληνική πρεσβεία.

Κύπρος: Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 5 Δεκέμβρη, στην πλατεία Ελευθερίας στη Λευκωσία. Ακολούθησε εκδήλωση και προβολή στην πλατεία Φανερωμένης.

ΗΠΑ: Διαμαρτυρία αλληλεγγύης στο Σαν Φρανσίσκο με αφορμή τον τραυματισμό της Αμερικανίδας διαδηλώτριας στην πορεία ενάντια στο ΔΝΤ, και μήνυμα αλληλεγγύης προς όλους τους αγωνιστές ενάντια στην ελληνική χούντα. Δήλωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης από τις συλλογικότητες Indiana R.A.S.H. (Red and Anarchist Skinheads) και CLAW (Creature Liberation Association of Warriors) της Ιντιάνα.

Νέα Ζηλανδία: Δήλωση από τον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό της πόλης Aotearoa, με αφορμή τον τραυματισμό της Αμερικανίδας διαδηλώτριας, σε αλληλεγγύη με όλα τα θύματα και τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα.

Βαϊμάρη, Γερμανία: Πορεία αλληλεγγύης στη χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης με συνθήματα, τρικάκια και πυροτεχνήματα. Οι μπάτσοι προσέγγισαν την πορεία και προσήγαγαν 4 άτομα.

Γαλλία: Δράση αντιπληροφόρησης από πυρήνα της CNT στην πόλη La Roche sur Yon της δυτικής Γαλλίας για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Κανκούν, Μεξικό: Παρέμβαση για τον Αλέξη στην πορεία ενάντια στη σύνοδο COP-16  για την κλιματική αλλαγή – βίντεο εδώ

Ιταλία και Αργεντινή: Συνθήματα αλληλεγγύης και γκράφιτι σε τοίχους της Ρώμης από την κολεκτίβα Partizan, καθώς και στο Μπουένος Άιρες, αντίστοιχα.

Δράσεις αλληλεγγύης για την 6η Δεκέμβρη έγιναν επίσης σε Μαρόκο, Βουλγαρία, Καμπότζη, όπως και σε άλλες χώρες. (Σύντομα θα αναρτήσουμε και τις υπόλοιπες δράσεις.)

Ο αγώνας για ελευθερία, διαρκής, διεθνής και αυτοοργανωμένος, δεν καταστέλλεται.

Η οργή μας γιγαντώνεται.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της 6ης Δεκέμβρη.

Αλληλεγγύη σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους.

στα αγγλικά / ισπανικά /ιταλικά / γαλλικά / γερμανικά /πορτογαλικά

Η εθνική ενότητα είναι παγίδα…

…οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα…

Το απόγευμα της Πέμπτης 2/12, πραγματοποιήθηκε δυναμική αντιφασιστική πορεία στους δρόμους της Καβάλας. Αφορμή ήταν προπηλακισμοί που δέχθηκαν σύντροφοι μας το απόγευμα της προηγούμενης και το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Ο λόγος είναι ότι πανελλαδικά η ακροδεξιά και οι φασίστες επιχειρούν να σηκώσουν κεφάλι. Καμουφλαρισμένοι πολλές φορές με επαναστατικό και αντι-εξουσιαστικό λόγο, όπως το δικό μας σύνθημα “μη σκοτώνετε τα κουνούπια, άλλοι σας πίνουν το αίμα“, «αυτόνομοι εθνικιστές» και μάσκες «V for Vendetta». Άνοδος που δεν συνοδεύτηκε από κάποια ριζοσπαστική δράση των εθνικιστών, αλλά από επιθέσεις σε αυτο-διαχειριζόμενους χώρους (π.χ. σε ραδιοφωνικό σταθμό μέσα στο ΑΠΘ), σε μικροπωλητές και αν συνεχιστεί, αύριο θα έχουν σειρά οι απεργοί, οι καταληψίες μαθητές και όσοι διαφέρουν από τα «πρότυπά» τους, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν.

Πάντα σε περιόδους οικονομικής κρίσης, η πλουτοκρατία και η αστυνομία, ενισχύει – σιγοντάρει τέτοιες οργανώσεις (Παρακράτος) για να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στη ριζοσπαστικοποίηση κοινωνικών κομματιών (όπως οι εργαζόμενοι που θα αμείβονται λιγότερο, οι άνεργοι, η νεολαία, οι νέο-πτωχοι). Κοινωνικά κομμάτια που μετά το ξέσπασμα του Δεκέμβρη ’08 και την ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση που μας έχουν επιβάλει οι διεθνείς τοκογλύφοι του ΔΝΤ, έχουν αρχίσει δειλά-δειλά να αυτό-οργανώνονται. Π.χ μέχρι και οι 138 απλήρωτοι εργαζόμενοι στην συντηρητική εφημερίδα «Απογευματινή» κατέλαβαν το εκδοτήριο μετά την πτώχευση από την εργοδοσία και την εκδίδουν μόνοι τους. Παράλληλα αυξάνονται τα σωματεία βάσης μακριά από την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, οι επιχειρήσεις που λειτουργούν ως κολεκτίβες (χωρίς αφεντικά και με ισότιμα μοίρασμα των κερδών), οι καταλήψεις στέγης, οι άνθρωποι που με διάφορα μέσα περνούν στην αντεπίθεση.

Ο εθνικισμός είναι κοσμοθεώρηση που πιστεύει στην κοινωνική ιεραρχία και ότι μία «αριστοκρατία», ή ολιγαρχία πιο σωστά, πρέπει να επιβάλλεται πάνω στο κοινωνικό σύνολο, κάτω από τον μύθο ενός ομοιογενούς έθνους. Θεωρία που στην θέση της συνεργασίας και αλληλεγγύης όλων των εργαζόμενων, φτωχών και απόκληρων αυτού του κόσμου για να πάρουμε πίσω ό,τι η εξουσία μας στερεί, βάζει τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Ανταγωνισμό από τον οποίο κερδίζουν οι προνομιούχες τάξεις, γιατί στα πεδία των μαχών δεν θα πάνε οι βιομήχανοι, αλλά οι κατώτερες τάξεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η άνοδος των εθνικιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη (Μουσολίνι, Φράνκο, Χίτλερ) στηρίχθηκε αφενός από την φοβέρα των λαϊκών στρωμάτων με τον μπαμπούλα-εξουσιαστή Στάλιν, ταυτίζοντας τα εργατικά κινήματα ψευδώς μαζί του παρότι σε αυτές τις χώρες είχαν τα περισσότερα αναρχική κατεύθυνση, αφετέρου και κυρίως από την συνδρομή της πλουτοκρατίας, προκειμένου να διαφυλάξει τα συμφέροντα της. Άνοδος που αιματοκύλισε και κατέστρεψε την Ευρώπη. Λίγο νωρίτερα οι τούρκοι εθνικιστές ομοϊδεάτες, προχώρησαν στο ολοκαύτωμα της Σμύρνης και τις σφαγές Πόντιων και Αρμενίων. Σήμερα το 70% του λαού παίρνει 200 ευρώ μισθό και έκτισαν λευκά κελιά για να στοιβάξουν όσους εναντιώνονται. Αυτός είναι ο εθνικισμός

Η ελληνική εκδοχή του εθνικισμού βασίζεται πάνω σε ένα ανακάτεμα-μπέρδεμα αντιφατικών φιλοσοφιών. Λίγο αρχαία ελλάδα, λίγο βυζάντιο – ορθοδοξία, λίγο συνωμοσιολογία και σιωνισμός, λίγο Νίτσε, λίγο “αναρχία” και το μείγμα είναι έτοιμο! Αν θέλουμε προσθέτουμε και λίγο 666 – αποκάλυψη και trash ιστορίες με εξωγήινους αλά Λιακόπουλος! Η ομάδα που εμφανίστηκε στην Καβάλα, δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Π.χ. φοράνε μπλούζες με το αστέρι της Βεργίνας, ενώ στην αρχαιότητα οι Καβαλιώτες (Νεαπολίτες) ως Ίωνες (αποικία Θάσου-Πάρου-Αθηνών) είχαν πολεμήσει ενάντια στο Φίλιππο και τους Μακεδόνες! Εμμονή τους είναι ο αντι-σιωνισμός (εβραϊκός εθνικισμός), αλλά το καλοκαίρι όταν διαδηλώσαμε στους δρόμους της πόλης για τις δολοφονίες που έκανε το κράτος του Ισραήλ στα καράβια βοήθειας προς την Παλαιστίνη, οι “εθνικάρες” έπιναν καφέ στις παραλίες. Παρότι δηλώνουν φανατικοί αντι-μασόνοι καθάρισαν το άγαλμα με το λιοντάρι στις Καμάρες, το οποίο έκανε δωρεά η μασονική στοά!!! Μπορεί να φαίνονται αστεία όλα αυτά, όμως μπορούν εξίσου εύκολα να γίνουν και τραγικά, ιδιαίτερα στις δύσκολες εποχές που ζούμε μιας και κάποιοι πουλάνε πατριωτισμό για να χειραγωγήσουν το δίκαιο λαϊκό αίσθημα αγανάκτησης. Δεν είναι τυχαίο ότι η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή αναφέρεται σε αυτή την ομάδα και όπως μας έχουν οι ίδιοι δηλώσει, προσπαθεί να τους προσεγγίσει. Είναι τραγικό το ότι κατέβασαν μπράβους της νύχτας για να περιφρουρήσουν τα αυτοκόλλητα τους, όχι γιατί δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε, αλλά γιατί ξυπνάνε τις μνήμες του παρακράτους. Ίσως για κάποιους πατριωτισμός να είναι και το να κερνάν ποτά σε μετανάστριες γυναίκες, στα κωλόμπαρα και έτσι να επιβεβαιώνουν την “μαγκιά της ελληνικής φυλής”. Για εμάς τους “προδότες”, πατριωτισμός δεν είναι οι σημαίες, οι παρελάσεις και τα εμβατήρια, αλλά το να προσπαθείς να βελτιώσεις το βιοτικό και νοητικό επίπεδο στο μέρος όπου έτυχε να ζεις, χωρίς να αισθάνεσαι ανταγωνιστικά με τους δίπλα. Να δρας τοπικά, αλλά να σκέφτεσαι παγκόσμια.

Όσο για το ποιοι είναι οι πραγματικοί ανθέλληνες, θυμίζουμε ότι στις 24/4/10, Γερμανοί εθνικιστές συγκεντρώθηκαν έξω από το ελληνικό προξενείο του Ντίσελντορφ με συνθήματα εναντίον της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Οι απόγονοι, δηλαδή, των εθνικιστών που ρήμαξαν και λεηλάτησαν το ’40 την Ελλάδα, που δεν έδωσαν ποτέ αποζημίωση και είχαν ως συνεργάτες τους ντόπιους εθνικόφρονες μαυραγορίτες και ταγματασφαλίτες! Ενώ οι σύντροφοι ημών των “προδοτών” προβαίνουν διεθνώς σε κινήσεις αλληλεγγύης σε όσους αντιστέκονται σε αυτόν εδώ τον τόπο.

Η εναντίωση στον εθνικισμό, λοιπόν, ΔΕΝ είναι «σύγκρουση ακροκινούμενων ομάδων», όπως θα ήθελαν η Εξουσία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να παρουσιάσουν. Είναι κοινωνική υπόθεση και για αυτό τον λόγο επιλέξαμε να κάνουμε πορεία στους δρόμους της πόλης. Είναι κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για την απελευθέρωση από τα σύγχρονα δεσμά. Ο αντι-εξουσιαστικός αγώνας ενάντια στο ΔΝΤ, πέρα από κοινωνικός, είναι και απελευθερωτικός, διότι πρεσβεύει την ανεξαρτησία και την αυτό-διαχείριση. Όμως δεν μπορεί να έχει επιτυχία χωρίς την διεθνή αλληλεγγύη και συνεργασία και άλλων λαών που έχουν μπει ή θα μπουν κάτω από την μπότα του ΔΝΤ (Ιρλανδία, Πορτογαλία κ.α.) και των κινημάτων που προκύπτουν και θα προκύψουν (π.χ. Γάλλοι εργαζόμενοι, Άγγλοι φοιτητές). Ο καπιταλισμός με το ανθρώπινο προσωπείο έχει αρχίσει να καταρρέει σε όλη την Ευρώπη και η πλουτοκρατία – διεθνείς τοκογλύφοι σχεδιάζουν ένα εφιαλτικό μέλλον φτώχειας, μιζέριας, αστυνομοκρατίας και νέο-φασισμού. Ή θα σκύψουμε το κεφάλι ή θα πάρουμε το μέλλον μας στα χέρια μας. Για την απαλλοτρίωση του πλούτου που μας στερούν – κλέβουν, για την αυτοδιαχείριση στους χώρους εργασίας, για την εργασία όλων και την ισότιμη κατανομή του πλούτου, για την άμεση δημοκρατία, για την επανάσταση και την αξιοπρέπεια.

Νέο-πτωχοι όλου του κόσμου ενωθείτε!