10 ΙΟΥΝΗ 2021 ΟΛΕΣ – ΟΛΟΙ – ΟΛΑ , ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ 10 π.μ. , ΚΑΒΑΛΑ

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΙΑΤΑΖΕΙ – Η Ν.Δ. ΕΚΤΕΛΕΙ: ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΟΥΛΟΙ 
         Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τα εργασιακά συνοψίζει την εικόνα που έχουν όσοι ασπάζονται τον νεοφιλελευθερισμό για τα συστατικά που θα πρέπει να στοιχειοθετούν τον κοινωνικό όρο “εργασία”  από’ δώ και στο εξής. Ο συγκεκριμένος υπουργός εργασίας  και το εν λόγω σχέδιο νόμου προσωποποιούν όλα όσα η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου δρομολόγησε από το 2012,συνυπογράφοντες τα σχετικά μνημόνια με τους εκπροσώπους της διεθνούς οικονομικής μαφίας (τρόικα).Η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. κρίνει ότι, ύστερα από περίπου 10 χρόνια, έφτασε η κατάλληλη ώρα για έναν πρώτο μεγάλο σταθμό αυτής της δρομολόγησης και κατεβάζοντας με θρασύτητα αυτό το νομοσχέδιο για διαβούλευση, αποπειράται να κάνει ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα προς την κατεύθυνση της  βαθμιαίας ισοπέδωσης των κοινωνικών-εργασιακών σχέσεων και της υπαγωγής τους στους νόμους της αγοράς. Με άλλα λόγια, όσα οι Σαμαράς-Βενιζέλος υπέγραψαν με θράσος τότε, έρχονται οι Μητσοτάκης-Χατζηδάκης και η λυκοπαρέα τους να εφαρμόσουν με κυνική συνέπεια τώρα.
         Ασφαλώς οι δράστες αυτού του επιχειρούμενου κοινωνικού εγκλήματος δεν είναι μόνοι τους. Έχουν συμμάχους. Πρώτος και καλύτερος σύμμαχος τους είναι ολόκληρο το αντιπολιτευτικό τόξο ,το οποίο, εκτός από τη πάγια συμμετοχή του στο πολιτικό θέατρο του κοινοβουλευτικού παζαρέματος της εξουσίας, είχε ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπογραφή και εφαρμογή του 1ου,2ου των μνημονίων (ΚΙΝΑΛ) και του 3ου,4ου (ΣΥΡΙΖΑ).Επιπρόσθετα, και στο ίδιο κλίμα, η μεσολάβηση της 5ετούς κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε κατευναστικά απέναντι σε κοινωνικές αντιδράσεις, δεδομένου ότι -πάντοτε- η άνοδος στην εξουσία δήθεν κοινωνικά ευαίσθητων κυβερνήσεων ύστερα από δριμεία επίθεση σε κεκτημένα με αγώνες ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, απορροφά τους κραδασμούς που συνεπάγεται η διαδικασία εγκατάστασης της νέας πραγματικότητας (ή της νέας τάξης πραγμάτων, όπως θά ‘λεγαν κάποιοι 80 περίπου χρόνια πριν).Μείζων και καίριας σημασίας σύμμαχος των κυβερνώντων υπήρξε ο ψυχολογικός πόλεμος που δέχθηκε η ελληνική κοινωνία επί 10 και πλέον χρόνια. Καθ’όλη αυτή τη περίοδο ,η ελληνική κοινωνία δέχεται τον ανελέητο μιντιακό  ψυχολογικό βομβαρδισμό σε όλες τις πτυχές της πραγματικής ζωής της (οικονομική εξαθλίωση ,πανδημία covid-19) αλλά και διαστρέβλωσής τους (δήθεν επαπειλούμενη ατομική ασφάλεια, δήθεν απειλητικοί ξένοι μετανάστες που βάσει σχεδίου εποφθαλμιούν την ελληνικότητα της χώρας, δήθεν ανά πάσα ώρα επικρεμάμενος κίνδυνος πολέμου με την γείτονα χώρα και ένα πλήθος άλλων ψεμάτων, που σκοτεινιάζουν και δηλητηριάζουν την ηρεμία που απαιτεί η ανθρώπινη ψυχή για να είναι ισορροπημένη και σε θέση να αντιδρά).Αυτή η γνώριμη σε όλους μας κατάσταση εκβάλλει σε έναν τόπο που κατοικείται από καθημαγμένους ανθρώπους, υποταγμένους στη κατευθυνόμενη από άλλους μοίρα τους και, κυρίως, έτοιμους να ανεχθούν τον κάθε τυχάρπαστο λογιστή Χατζηδάκη να επηρεάσει τη ζωή τους.
          Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, όσο ευυπόληπτος πολίτης και αν είναι ,όσο νομοταγής και αν δηλώνει, όσο πρόθυμος και αν είναι να υπακούσει σε όσα οι αμερικανοσπουδασμένοι “άριστοι” του/της πλασάρουν ως αληθινά και ωφέλιμα. Όμως, τί μας πλασάρουν ότι είναι για το καλό όσων εργάζονται; Ας δούμε:
-καταγγελία σύμβασης εργασίας.
           Ανατρέπεται εκ βάθρων το σύστημα καταγγελίας σύμβασης της εργασίας. Καταργείται δηλαδή το νομικό πλαίσιο εργασιακής σύμβασης που ισχύει εδώ και 101 χρόνια (νόμος 2112/1920).Επιγραμματικά, όταν μία τέτοια καταγγελία κριθεί ως άκυρη ο/η εργαζόμενος/η έχει το δικαίωμα για επιστροφή στην εργασία του/της και στη καταβολή σε αυτόν/η μισθών υπερημερίας, δηλαδή των μισθών από την ημέρα της άκυρης καταγγελίας μέχρι και την επιστροφή του/της στην εργασία.
            Με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη (άρθρο 65) ο/η εργαζόμενος/η δεν θα έχει την παραπάνω δυνατότητα, και επιπλέον, δεν θα έχει νόημα η προσφυγή στην Δικαιοσύνη, αφού το τελικό ποσό που θα λαμβάνει ο/η εργαζόμενος/η -όταν κριθεί τελεσίδικα ως άκυρη η καταγγελία της σύμβασής του/της- θα είναι εξαιρετικά μειωμένο σε σχέση με την εώς τώρα ισχύουσα ρύθμιση. Επιπλέον, δεν θα έχει δυνατότητα για επιστροφή στην εργασία του/της.
             Ουσιαστικά, πρόκειται για την κατάργηση της δυνατότητας δικαστικού ελέγχου της καταχρηστικής απόλυσης ,ενός από τους θεμελιώδεις πυλώνες του εργατικού δικαίου και μιας από τις ελάχιστες δικλίδες εξισορρόπησης της συντριπτικής δύναμης του εργοδότη εις βάρος του/της εργαζόμενου/ης στην διαπραγματευτική σχέση.
-Διευθέτηση ωραρίου.
              Στόχος της συγκεκριμένης ρύθμισης είναι η μείωση του εργατικού κόστους που συνεπάγεται την μείωση των εισοδημάτων του/της εργαζόμενου/ης. Έτσι καταργείται ουσιαστικά και επίσημα το 8ωρο,100 χρόνια μετά τη νομοθέτησή του, εφόσον πλέον θα χρειάζεται μόνο μία έγγραφη συμφωνία ανάμεσα στον/στην εργαζόμενο/η και τον/την εργοδότη/τρια. Είναι εύκολα αντιληπτό, βεβαίως, ότι τα περιθώρια ελευθερίας που έχει ένας εργαζόμενος που διαπραγματεύεται ατομικά την εργατική του δύναμη να αρνηθεί ή να επηρεάσει μία τέτοια συμφωνία είναι ελάχιστα.
               Ο/Η εργαζόμενος/η για την πέρα από το νόμιμο ωράριο απασχόλησή του/της (8ωρο) δεν θα δικαιούται προσαύξηση για υπερεργασία και υπερωρία. Είναι σαφές ότι  έτσι θεσμοθετούνται οι απλήρωτες υπερωρίες που θα “καλύπτονται” από ρεπό ή άδειες, αυξάνοντας έτσι οι δικτάτορες της οικονομίας κατά 20 ώρες εβδομαδιαίως τον χρόνο εργασίας, δίχως αντίστοιχη αύξηση αποδοχών.
                Σημειωτέα και η λεγόμενη “εργασιακή ευελιξία” με τα ωράρια λάστιχο που ξεφτιλίζουν τον προσωπικό χρόνο του/της εργαζόμενου/ης και αποδιοργανώνουν την όποια προσπάθεια ή σκέψη του/της για αντίσταση και σε πρακτικό επίπεδο.
-Υπερωρία.
                Πλέον, αυτός/ή που εργάζεται θα δικαιούται λιγότερη μισθολογική προσαύξηση, κάτι που περιγράφεται λεπτομερώς στο άρθρο 57 του νομοσχεδίου Χατζηδάκη.
-Παροχή πρόσθετης εργασίας στην σύμβαση μειωμένου ωραρίου (part time).
                Η νέα ρύθμιση (άρθρο 56) προβλέπει την υποχρέωση του/της εργαζόμενου/ης σε part time καθεστώς να παράσχει πρόσθετη εργασία και σε ωράριο που δεν είναι συνεχόμενο, σε σχέση με το συμφωνημένο ωράριο της ίδιας ημέρας. Κοντολογίς, κάποιος/α που εργάζεται τις πρωινές ώρες, θα μπορεί να κληθεί να εργαστεί και τις απογευματινές.
-Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την Κυριακή.
                Το άρθρο 62 που επιλαμβάνεται του συγκεκριμένου ζητήματος, προβλέπει την πλατειά διεύρυνση των εργασιακών κλάδων των οποίων οι εργαζόμενοι/ες θα μπορούν να απασχοληθούν και την Κυριακή, ένα ξεκάθαρο δηλαδή βήμα προς την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
-Συλλογικές σχέσεις εργασίας. 
                 Με το άρθρο 82 του νομοσχεδίου οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα υπάγονται στη νεοσυσταθείσα ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.,μία ελεγκτική υπηρεσία στην οποία θα δίνουν λόγο ηλεκτρονικά όλα τα σωματεία για πάσης φύσεως στοιχεία (έδρα, αριθμό μελών κ.α.),ενώ η νέα αυτή υπηρεσία θα επικυρώνει την υποχρεωτική δυνατότητα για εξ αποστάσεως συμμετοχή στις αρχαιρεσίες και, συνεπώς, την ηλεκτρονική ψηφοφορία επίσης.
-Απεργία.
                 Η κήρυξη της απεργίας (άρθρο 90) καθίσταται όχι ζήτημα δυναμικό και υπόθεση των εργαζομένων αποκλειστικά, αλλά ένα ζήτημα στατικό και λίγο εώς πολύ υπολογίσιμο ως προς τις συνέπειες, τη διάρκειά του και τις διαστάσεις που μπορεί να προσλάβει.
                  Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι για την κήρυξη απεργίας -αλλά ακόμη και για ολιγόωρες στάσεις εργασίας- τα σωματεία θα πρέπει εγγράφως και μέσω δικαστικού επιμελητή να ενημερώνουν τον εργοδότη/τρια για την ημέρα και την ώρα έναρξης και λήξης της, τη μορφή αυτής, τα αιτήματά της και τους λόγους που τα θεμελιώνουν.
                   Με το δε άρθρο 92 περί προπαγάνδισης και άσκησης ψυχολογικής βίας υπέρ μίας απεργίας, καταργείται στη πραγματικότητα η δυνατότητα των σωματείων να περιφρουρούν τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους, αφού μία απεργιακή περιφρούρηση ή ένα απεργιακό σύνθημα έξω από το χώρο εργασίας εύκολα θα βαφτίζεται “άσκηση ψυχολογικής βίας” και θα οδηγεί στην κήρυξη της απεργίας ως παράνομης ,με τους απεργούς να διώκονται και ποινικά!Προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι διατάξεις των άρθρων που προβλέπουν για πρώτη φορά την αστική ευθύνη σε βάρος των συνδικαλιστών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως και η απαγόρευση κήρυξης απεργίας που κρίθηκε παράνομη από την αντίστοιχη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση για το ίδιο θέμα. Ουσιαστικά με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη τίθεται υπό διωγμό, ακόμη και ποινικό, το απεργιακό δικαίωμα και η συγκεκριμένη διάταξή του έρχεται να “κουμπώσει” με την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, που ψήφισε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (νόμος 4512/2018) περί απαρτίας του 50+1% στις Γενικές συνελεύσεις.
                   Αυτά περιλαμβάνει μία αδρομερής παρουσίαση των όσων υποτιμητικών περιέχει για τους αγώνες που πραγματοποίησαν ακόμα και οι ίδιοι οι πρόγονοι μας στην Καβάλα, το σχέδιο νόμου Χατζηδάκη που προωθούν η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα αφεντικά της. Δεν μας πτοούν τα “δολώματα” του νομοσχεδίου περί άδειας πατρότητας ή περί αποζημίωσης εργατοτεχνίτη και κάποιες άλλες διατάξεις του, που υπολογισμένα προστέθηκαν με στόχο την αλίευση της κοινωνικής συναίνεσης. Τέτοια ψίχουλα, καθώς και άλλα που θα δοθούν στο μέλλον, είναι επίτηδες τοποθετημένα στη παγίδα που μας στήνουν, ώστε να παρουσιαστούν σαν σημάδια υποχώρησης των κυβερνώντων ή σαν νίκες των εργαζομένων από την τωρινή αντιπολίτευση και αυριανή κυβέρνηση (βλ. ΣΥΡΙΖΑ).Τέτοια ξεροκόμματα υπάρχουν σε όλα τα νομοσχέδια και σε όλους τους νόμους των αστικών κομμάτων και προσομοιάζουν (ή θα προσομοιάσουν όταν χρειαστεί) με δείγματα καλής θέλησης από τους διοικητές του δημόσιου βίου, ακριβώς όπως, για παράδειγμα θα συμβεί με τον νόμο Κεραμέως στην Παιδεία, του οποίου βασικότατο μέλημα είναι η διευκόλυνση της σταδιακής εισχώρησης του ιδιωτικού κεφαλαίου στην εκπαίδευση, και όχι η εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (η οποία δεν πρόκειται καν να ιδρυθεί).
                     Η πρώτη γραμμή άμυνας του κοινωνικά ανήσυχου ή/και αγωνιζόμενου κόσμου πλέον τοποθετείται όχι απέναντι σε ένα κόμμα, κάποιο πρόσωπο ή κάποια παράταξη, αλλά απέναντι σ’ έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης και λειτουργίας που επιθυμεί διακαώς να επιβάλλει η κυρίαρχη τάξη με τους υπηρέτες της σ’ εμάς ,τη βάση της κοινωνικής πυραμίδας που μοχθούμε, χάνουμε τις ζωές μας, πλήττεται η υγεία και η σωματική και ψυχολογική ακεραιότητά μας για να ζουν αυτοί πλουσιοπάροχα και να μας διοικούν από τα στολισμένα με ελληνικές, χριστιανικές και ευρωπαϊκές σημαίες γραφεία τους. Η δική μας όμως σημαία είναι αυτή της εξέγερσης, της ελευθερίας και του δικαιώματός μας να ορίζουμε μόνοι/ες μας τις ζωές μας, εναντιωμένοι πάντα, εκτός των άλλων, και σε κάθε ρεφορμιστικό μόρφωμα που  η αστική δημοκρατία σκαρφίζεται ενίοτε για να μας υπνωτίσει.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

 

Το Φαινόμενο ΒΦΛ στην Καβάλα, μοίρασμα Ακάνθινο στη λαϊκή αγορά, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος

Σάββατο 05/06/2021, έγινε μοίρασμα του Ακάνθινου (άτακτο έντυπο από το αυτόνομο στέκι Καβάλας), στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος, στη λαϊκή αγορά της πόλης, με θέμα τη ρύπανση  από τη ΒΦΛ. 

Ενημέρωση από συγκέντρωση – μικροφωνική, Παρασκευή, 04/06/2021, στα σκαλάκια στο Λιμάνι της Καβάλας για Σταθόπουλο/Δημητράκη

Την Παρασκευή, 04/06/2021, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συντρόφους, Β. Σταθόπουλο και Γ. Δημητράκη. Στήθηκε μικροφωνική, μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο, το οποίο ακουγόταν από τα ηχεία. Επίσης ηχογραφήθηκε και το κείμενο αλληλεγγύης στον Γ. Δημητράκη, από την Ταξική Αντεπίθεση. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, ήρθαν δύο μπάτσοι του λιμενικού, επισημαίνοντας ότι η συγκέντρωσή μας ήταν παράνομη, ότι απαγορεύεται να έχουμε ηχείο με μουσική. Μετά από μία έντονη συνομιλία με άτομα από τη συνέλευση αλληλεγγύης Καβάλας, αποχώρησαν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε ξαναπέρασαν οι λιμενικοί ή και πολλοί ασφαλίτες. Περίπου 20 αλληλέγγυοι/ -ες μείναμε στο σημείο για μία ώρα μοιράζοντας κείμενα και τονίζοντας την εκδικητική στάση του κράτους απέναντι στους συντρόφους μας!

Η ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΥΠΕΔΕΙΞΕ, Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΚΤΕΛΕΣΕ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ 19 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

Ο αναρχικός Βαγγέλης Σταθόπουλος είναι προφυλακισμένος από τις 8 Νοέμβρη του 2019.  Η σύλληψή του έγινε από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία μετά από ανώνυμο τηλεφώνημα και,  όπως ήταν αναμενόμενο, ΜΜΕ και δημοσιογράφοι έσπευσαν να τον καταδικάσουν. Οι κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν αφορούσαν σε ληστεία και συμμετοχή στην οργάνωση ‘Επαναστατική Αυτοάμυνα’. Συνελήφθη και φυλακίστηκε παρόλο που δεν υπήρχαν στοιχεία που τον συνέδεαν με την συγκεκριμένη υπόθεση και η μόνη εμπλοκή του ήταν η βοήθεια σε ένα τραυματισμένο σύντροφο που έδωσε όταν κλήθηκε να το κάνει και το έκανε. Αυτό αναδείχθηκε και στο δικαστήριο. 

Ο ίδιος, από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του, αρνήθηκε τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν και προσπάθησε να αναδείξει την εκδικητική μεταχείρισή του από τις αρχές όσον αφορά στη βίαιη προσαγωγή του, στις αβάσιμες κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν, στην άδικη προφυλάκισή του, καθώς και στη μεταγωγή του στις φυλακές της Λάρισας, λόγω της πολιτικής του ταυτότητας, δηλαδή ότι ήταν και είναι αναρχικός. Με τη σύλληψη του Β. Σταθόπουλου  το κράτος εγκαινίασε τη νέα τακτική του να βαφτίζει ως “αντιτρομοκρατικές” παρόμοιες μ’ αυτήν υποθέσεις.       

Έχοντας στερηθεί κάθε τεκμήριο αθωότητας, καταδικάστηκε δημόσια πριν ακόμα κατηγορηθεί. Σε μια εποχή που ο αυταρχισμός του κράτους διέπεται πλέον από την στυγνή και καθημερινή βία, οδηγήθηκε σε δίκη  με πιθανολογικά σενάρια, δηλαδή με στοιχεία που δεν υπήρχαν και τα οποία το δικαστικό σύστημα προσπάθησε να επινοήσει.

Έτσι λοιπόν, στις 4/3/2021, έλαβε κλήση να δικαστεί στις 17/3/2021, σε μια αίθουσα στην οποία επιτρέπονται μόλις 15 άτομα,  και αυτό κατόπιν αίτησης δικής του και πιέσεων των δικηγόρων, ώστε να μπορούν να παρασταθούν  συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι και να δημοσιοποιηθεί η δίκη. Με πρόσχημα την πανδημία, η υπόθεση του Β. Σταθόπουλου εκδικάστηκε σε μια αίθουσα που δεν πληρούσε τους όρους της πλευράς του κατηγορούμενου, με παρόντες μόνο τους συνηγόρους, πολλούς πάνοπλους αστυνομικούς και λίγους συγγενείς. 

Το διάστημα πριν τη δίκη συνάντησε τους δικηγόρους του 3 φορές, εκ των οποίων η μία ήταν έξω από το γραφείο της Ειδικού  Εφέτου  Ανακρίτριας στην συμπληρωματική κατάθεση που έδινε, λόγω των κατασταλτικών μέτρων που υπάρχουν για τον Covid 19. Κράτος και δικαστικό σύστημα έκαναν τα πάντα ώστε να τον εξοντώσουν ηθικά, οικονομικά, ακόμα και σωματικά. Κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης ομηρίας του νόσησε από Covid-19,  κινδύνεψε η υγεία του και συνεχίζει να έχει προβλήματα με την αναπνοή του! 

Κατά τη διαδικασία της δίκης, αποδείχθηκε ότι την ώρα της κλοπής βρισκόταν στην περιοχή των Εξαρχείων με τουλάχιστον 3 μάρτυρες να επιβεβαιώνουν το γεγονός αυτό με στοιχεία. Κλήθηκαν 38 μάρτυρες -η συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν αστυνομικοί- οι οποίοι όμως δεν τον αναγνώρισαν ούτε στο σημείο της κλοπής, ούτε στις δράσεις της οργάνωσης, ούτε μπόρεσαν να βρουν στοιχεία να του καταλογίσουν. Αποδείχτηκε, επίσης, η μεθόδευση της αστυνομίας μετά  την κατάθεση του Δ. Μ. για αναληθή στοιχεία στην προανακριτική διαδικασία. Τέλος, αποδείχτηκε η αναξιοπιστία της εξέτασης του δείγματος DNA. 

Στις 23 Απριλίου, η απόφαση από την έδρα ήταν καταπέλτης·19 χρόνια φυλάκιση χωρίς κανένα στοιχείο. 19 χρόνια γιατί ο σύντροφός μας δεν διαπραγματεύτηκε με τις κρατικές αρχές για την έμπρακτη αλληλεγγύη που έδειξε και υπερασπίστηκε την πολιτική του ταυτότητα. 19 χρόνια, γιατί έτσι έκριναν στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής και της κυβέρνησης και επέβαλαν με νομικές ακροβασίες ο εισαγγελέας και η έδρα. 19 χρόνια την στιγμή που παιδεραστές, βιαστές,  χρυσαυγίτες κατάδικοι και πολλοί άλλοι, απολαμβάνουν την κάλυψη του κράτους και την ευνοϊκή μεταχείριση των δικαστικών αρχών.  Η fast track διαδικασία  συνοδευόμενη από την απόφαση, δείχνει ξεκάθαρα ποιά θα είναι η στάση του κράτους από εδώ και πέρα. 

΄΄Η αλληλεγγύη δικάζεται στο πρόσωπό μου με τις πιο βαριές κατηγορίες, επειδή βοήθησα έναν τραυματισμένο σύντροφο. Η δίωξή μου και η εκδίκαση της υπόθεσης βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε πολιτικά κριτήρια, στην στάση αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης που ακολούθησα με συνέπεια στη ζωή μου. Δεν έχω τίποτα να διαθέσω πάρα την ίδια την ζωή μου, δεν έχω τίποτα να υπερασπιστώ παρά τον διαρκή αγώνα ενάντια στη δολοφονική μανία του κράτους και του κεφαλαίου! Αν η έμπρακτη αλληλεγγύη μου είναι το αδίκημα για το οποίο πρέπει να καταδικαστώ και να σωφρονιστώ, δηλώνω αμετανόητος! ΄΄    Βαγγέλης Σταθόπουλος

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ. Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ.

ΚΑΝΕΙΣ/ΚΑΜΙΑ  ΜΟΝΟΣ/-Η ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ 

Συγκέντρωση – Μικροφωνική Ενάντια στην κρατική βία, λιμάνι Καβάλας, 22/05/2021

Σάββατο, 22/05/2021, στις 20:00, στο λιμάνι της Καβάλας, συγκεντρώθηκαν περίπου 20 αλληλέγγυες/ υοι, έστησαν μικροφωνική και μοίρασαν το παρακάτω κείμενο ….

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

«Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει» Eduardo Galeano

Με έναυσμα την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, ξεκίνησαν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για την ικανοποίηση του σύννομου αιτήματός του να επαναμεταχθεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Αντίδραση του κράτους στις δράσεις αυτές ήταν η γενικευμένη παρενόχληση του αλληλέγγυου κόσμου από τα “όργανα της τάξεως”, δηλαδή στοχοποιήσεις, παρακολουθήσεις και εκφοβισμοί – τραμπουκισμοί.
Το κράτος, εκμεταλλευόμενο την πανδημία, υιοθέτησε μέτρα που επέβαλαν την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ατομικών και συλλογικών. Τέτοια φαινόμενα δεν βρίσκονται μακριά μας αρκεί να μην τα αγνοούμε.
Στην Καβάλα συνέβησαν αρκετά περιστατικά στοχοποίησης αλληλέγγυου κόσμου. Σημειώθηκαν εξακριβώσεις στοιχείων σε δημόσιους χώρους, επιβολή αδικαιολόγητων προστίμων, παρενοχλήσεις σε εργασιακούς χώρους, προσαγωγές, παράνομοι έλεγχοι κινητών και παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών επικοινωνιών. Αποκορύφωμα τέτοιων πρακτικών αποτέλεσε η επιδεικτική παρακολούθηση συντρόφων/ισσών και η προσπάθεια εκφοβισμού αυτών και των οικογενειών τους έπειτα από την συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης.
Συγκεκριμένα, νυχτερινές ώρες, ασφαλίτες με συμβατικό όχημα ,ακολούθησαν για μεγάλη απόσταση το αυτοκίνητο συντρόφισσας που γυρνούσε σπίτι της, διενεργώντας απαράδεκτους οδηγικούς ελιγμούς, με κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος, ακόμη και σε βάρος της σωματικής της ακεραιότητας.
Πανελλαδικά υπήρξαν αντίστοιχα περιστατικά ακραίας παραβιαστικής συμπεριφοράς από τους μπάτσους, δηλαδή στοχοποιήσεις, απειλές, στέρηση του δικαιώματος για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ακόμα και βασανισμοί με κουκούλες. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τις συλλήψεις στην Αθήνα τριών αναρχικών, του Άρη Παπαζαχαρουδάκη ,του Σ. Κ και του Ο.Μ. . Ο Άρης απάγεται και βασανίζεται επί 8 ώρες και στην συνέχεια του καταλογίζονται 4 κακουργήματα, ένα εκ των οποίων είναι η απόπειρα ανθρωποκτονίας. Όμοια συμπεριφορά επεφύλαξαν και στον σύντροφό του, Ο.Μ., που κρίθηκε μάλιστα και προφυλακιστέος. Την ίδια μέρα συλλαμβάνεται η 18χρονη Ε. , η οποία υπέστη σεξουαλική παρενόχληση και απειλές βιασμού μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Επιπλέον, στα γεγονότα της Νέας Σμύρνης συνελήφθη 30χρονος άνδρας κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά αστυνομικού και φυλακίστηκε με ψευδή στοιχεία.
Από την άλλη, το κράτος συνεχίζει να προστατεύει κινητοποιήσεις εθνικιστικών οργανώσεων. Συγκεκριμένα στο κέντρο της Καβάλας μέλη της πατριωτικής κίνησης την προηγούμενη νύχτα της εθνικής επετείου, της 25ης Μαρτίου, αφισοκολλούν σε ώρα απαγόρευσης κυκλοφορίας και δίχως κανένα μέτρο προστασίας για τον covid-19, την ίδια στιγμή που οι «αμερόληπτοι υπηρέτες» του νόμου  μοιράζουν πρόστιμα σε εργαζόμενους που επιστρέφουν στα σπίτια τους, λίγα μέτρα πιο κάτω.
Το κράτος επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τον τιμωρητικό του χαρακτήρα απέναντι σε  οποιαδήποτε πράξη αλληλεγγύης και έκφρασης κριτικής στη προβληματική διαχείριση της πανδημίας. Με πρόφαση την προστασία του πολίτη απέναντι στην πανδημία, η κυβέρνηση εμμένει να εμφανίζει ένα ηγεμονικό και επιθετικό προσωπείο, το οποίο καταπιέζει και καταδιώκει κάθε ατομικότητα και συλλογικότητα που τολμά να εναντιώνεται σε αυτό, ενώ παράλληλα οδηγεί τις κοινωνίες σε ένα κράτος διακρίσεων. Οι μεθοδευμένες αυτές κινήσεις του κράτους δεν μας φοβίζουν, συντασσόμαστε στο πλευρό κάθε καταπιεσμένου και υπερασπιζόμαστε τις ελευθερίες μας στο δρόμο ενάντια σε κάθε μορφή κρατικής τρομοκρατίας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ/ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ

Η 1η ΜΑΗ ΔΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΣΑΒΒΑΤΟ 1η ΜΑΗ, ΣΤΙΣ 11:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ, ΚΑΒΑΛΑ 2021

Το Σάββατο 1η Μάη 2021, στις 11:00 το πρωί, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση – μικροφωνική, στην πλατεία Καπνεργάτη, στην Καβάλα, από περίπου 30 άτομα. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο και το καινούριο φύλλο της εφημερίδας ”άπατρις”. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από τον κόσμο που έκανε τα ψώνια του στην αγορά της πόλης, λόγω των ημερών. Επίσης, οι μπάτσοι περιφέρονταν  ”διακριτικά” γύρω από το σημείο συγκέντρωσης.

Η 1η ΜΑΗ ΔΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Βρισκόμαστε εν μέσω πανδημίας, και πιο συγκεκριμένα, στο ναδίρ της υγειονομικής αντοχής του δημόσιου συστήματος υγείας και λίγο πριν το άνοιγμα των συνόρων για την επίσημη έναρξη της τουριστικής περιόδου. Είναι σαφές προς όλους μας, βλέποντας αυτόν τον συσχετισμό, πως η κρατική διαχείριση της πανδημίας μέσω των αλλεπάλληλων περιόδων καραντίνας, τον οικονομικό στραγγαλισμό εργαζομένων- επιχειρήσεων και την καταστολή, δεν είχε ποτέ ως στόχευση να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές ανάγκες απέναντι στον φονικό ιό. Και αυτό γιατί το κράτος ποτέ δε θωράκισε το δημόσιο σύστημα υγείας με προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού και ποτέ δεν κάλυψε τις ανάγκες των νοσοκομείων σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Αντιθέτως προώθησε και συνεχίζει να νομοθετεί μια σειρά αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων, χορηγώντας εκατομμύρια στα φερέφωνα της εξουσίας (ΜΜΕ) και επιχειρώντας τη δόμηση ενός αστυνομικού κράτους με τον συνεχή εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας και τις χιλιάδες προσλήψεις σε αυτά.
Αποδέκτης αυτής της ολοκληρωτικής επίθεσης του κράτους, είναι η πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου. Εργαζόμενοι, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, φυλακισμένοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές και νεολαίοι. Άλλοτε, μέσω εργασιακών καταπατήσεων, αποκλεισμών, απομονώσεων και οικονομικών στραγγαλισμών, και άλλοτε, μέσω καταστολής των διεκδικήσεων των ελεύθερων χώρων, των ανοικτών πανεπιστημίων, του ίσου δικαιώματος στην περίθαλψη και στη ζωή, η πολιτική διαχείριση έγινε συνώνυμο της απαγόρευσης και η ατομική ευθύνη ορισμός της υπαιτιότητας.
Αφού η κυβέρνηση της ΝΔ έφτασε την καταστολή στο έπακρο, προσπάθησε να ποινικοποιήσει κάθε μορφή εργασιακής διεκδίκησης, κάθε αντίδραση στα νομοθετικά της εκτρώματα, πλέον επιχειρεί να περάσει και ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο που θα ζήλευαν μέχρι και οι φεουδάρχες του μεσαίωνα. Κατάργηση του οχτάωρου και σύνδεση του ωραρίου και της σχέσης εργασίας με την παραγωγικότητα κάθε επιχείρησης ή κλάδου. Πλήρης κατάργηση και απομόνωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και απελευθέρωση των ατομικών, δήθεν προς όφελος και επιλογή του εργαζόμενου. Εκτίναξη του επιτρεπόμενου ορίου υπερωριών στις 150, για όλους τους κλάδους της οικονομίας, με ταυτόχρονη μη καταβολή της προσαύξησης (λόγω υπερωρίας) ή συμψηφισμό απλήρωτων υπερωριών με μειωμένο ωράριο ή ρεπό. Εργάσιμη εβδομάδα διάρκειας 30-50 ωρών (με συνδυασμό 6ωρης και 12ωρης απασχόλησης), και “Ευέλικτη” τηλεργασία πλήρους, μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Και φυσικά κατάργηση του πενθήμερου (εργασία και το Σαββατοκύριακο), την ίδια στιγμή που εργαζόμενοι που βρίσκονται σε αναστολή δεν ξέρουν αν θα επιστρέψουν στις εργασίες τους.
Η μείωση του κατώτατου μισθού αποτελεί στόχο του ΣΕΒ και προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ως εξαργύρωση της πολιτικής στήριξης που έλαβε από το λόμπυ των βιομηχάνων . Επιπλέον, ασφαλιστικές και κρατικές εισφορές που έχουν αναβληθεί, θα κληθούν να πληρωθούν παρέα με τα τρέχοντα έξοδα και τις ενέσεις ρευστότητας των επιστρεπτέων προκαταβολών από τους εργαζόμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Τα έξοδα τρέχουν κανονικά στα χρεοκοπημένα νοικοκυριά και στις κλειστές επιχειρήσεις, ενώ οι σαλτιμπάγκοι των δημοτικών συμβουλίων ψηφίζουν (από την πρώτη καραντίνα ακόμα) την ελάφρυνση των δημοτικών τελών από τους λογαριασμούς. Τα κομμένα και μειωμένα ενοίκια ζητούνται πίσω, ενώ καραδοκούν οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις πρώτης κατοικίας.
Ακόμα και στα εργατικά δυστυχήματα, η συστηματική αποσιώπηση, αποτελεί πάγια τακτική των εργολάβων και των αφεντικών τους. Είναι άξιο αναφοράς το περιστατικό εργατικής δολοφονίας που συνέβη στο χωριό Γυμνό Ερέτριας στην Εύβοια, όπου τρεις εργολαβικοί εργάτες του ΔΕΔΔΗΕ έχασαν τη ζωή τους και ένας τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης και αποκατάστασης βλάβης. Ένα δυστύχημα που επιβεβαιώνει την νομιμοποίηση του συνόλου των αυθαιρεσιών που θέλει να φέρει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, με την κατάργηση του οχτάωρου, την υπερεργασία, την απουσία υπευθύνων, μέτρων ασφαλείας και ελεγκτικών μηχανισμών, την πρόσληψη ανειδίκευτου εργολαβικού προσωπικού σε επικίνδυνες θέσεις εργασίας και με πενιχρούς μισθούς. Δυστύχημα που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους οι εργολαβικοί υπάλληλοι στη λιπασματοβιομηχανία της Καβάλας (ΒΦΛ), πριν βλάψουν τον εαυτό τους ή τους συμπολίτες τους, γιατί το περιβάλλον έχει καταστραφεί ήδη από τα σάπια φουγάρα και τα απόβλητα φωσφογύψου του εργοστασίου. Παράδειγμα προς τους εργαζόμενους της Καβάλα Oil, που τους προτάθηκε να γίνουν εργολαβικά πειραματόζωα, ενώ στις πλάτες τους παίζονται οικονομικά και γεωπολιτικά παιχνίδια.
Απέναντι σε αυτόν τον ξεκάθαρο ταξικό πόλεμο, καλούμαστε να ενωθούμε και να εναντιωθούμε σε αυτές τις εργοδοτικές και κυβερνητικές βαρβαρότητες. Δεν είμαστε αφελείς , ούτε πιστεύουμε πως θα έρθουν κάποιοι κομματικοί μεσσίες που θα φέρουν αλλαγές  στην καταπίεση μας. Δεν θέλουμε απλώς να αλλάξουν χέρια τα μαστίγια του κεφαλαίου και της χειραγώγησης. Θέλουμε εμείς να καθορίζουμε τις συνθήκες και τους όρους της ζωής μας. Κανένα σύστημα εκμετάλλευσης άλλωστε δεν πρόκειται να νοιαστεί για την υγεία, την επιβίωση και τις ανάγκες μας. Πόσω μάλλον όταν θεωρούμαστε άχρηστοι ή μη παραγωγικοί για αυτό.
Ενώνουμε τις φωνές μας με εργαζόμενους/ες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με ανέργους/ες και  καλλιτέχνες, με υγειονομικούς και ελεύθερους επαγγελματίες. Σηκώνουμε τα κοινωνικά αναχώματα της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, σε όσους βιώνουν το καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης, σε φυλακισμένους και πρόσφυγες/ μετανάστες. Με τους/τις αγωνιζόμενους/ες εκπαιδευτικούς και τους/τις φοιτητές/τριες, τους/τις νεολαίους/ες και τα θύματα των σεξουαλικών επιθέσεων και βιασμών, με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας. Στεκόμαστε απέναντι στην κρατική καταστολή μαζί με κάθε υγιές κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος.
Εμείς οι από τα κάτω σας δηλώνουμε πως δεν πρόκειται να παζαρέψουμε τις ζωές μας, δεν πρόκειται να συνηθίσουμε τον θάνατο, ούτε να σας χαρίσουμε άλλο την ελευθερία μας με πρόσχημα την πανδημία. Δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να ασελγήσετε πάνω μας ούτε να μας εκμεταλλευτείτε. Θα είμαστε πάντα απέναντι σας στο δρόμο, να σπάμε τον φόβο της καταστολής και της καπιταλιστικής ασυδοσίας. Θα πολεμήσουμε για τη ζωή και την αξιοπρέπεια, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ