Από τις 25/1/2011 βρίσκεται σε εξέλιξη η μαζικότερη απεργία πείνας μεταναστών,που έχει υπάρξει ποτέ (237 στην Αθήνα και 50 στην Θεσσαλονίκη). Άνθρωποι που οι συνθήκες διαβίωσης (πόλεμος, δικτατορίες, φτώχεια) στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τους ανάγκασαν να πάρουν το δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Συνθήκες, για τις οποίες έχει ευθύνη η δική μας δυτική οικονομική ελίτ – πλουτοκρατία, με την καταλήστευση των φυσικών πόρων του τρίτου κόσμου, τη στήριξη δικτατοριών και πολεμικών επιθέσεων (Ιράκ, Αφγανιστάν κ.α.). Έως τώρα, «απολαμβάναμε» και εμείς οι ευρωπαίοι πολίτες ένα μικρό κομμάτι από αυτή την πίτα. Κομμάτι που όσο πάει γίνεται ξεροκόμματο και τείνει να εξαφανισθεί, με πρόσχημα την «οικονομική κρίση».

Για ποιους λόγους όμως πέρα από το συναίσθημα και την παιδεία ανθρωπισμού, ο αγώνας των μεταναστών πρέπει να είναι και δικός μας αγώνας; Πού συναντιέται η έκκληση των μεταναστών για αξιοπρέπεια με τις δικές μας φωνές; Η μετανάστευση, όπως προαναφέρθηκε, οφείλεται στις άσχημες συνθήκες διαβίωσης που επέβαλε η δική μας δυτική οικονομική ελίτ. Συνθήκες που έχει αρχίσει να επιβάλλει και σε εμάς. Ο διαχωρισμός σε ντόπιους και ξένους και το φυλετικό μίσος, χρησιμεύει στο να διασπά τους αγώνες μας και να βλέπουμε τον εχθρό στον μαύρο που πουλά cd και όχι στη τρόικα του ΔΝΤ. Το να ζουν οι μετανάστες στο σκοτάδι της παρανομίας οδηγεί στην δημιουργία γκέτο σαν αυτά στο κέντρο της Αθήνας, όπου «ανθούν» παραβατικές συμπεριφορές (μαστροπεία, διακίνηση ναρκωτικών, κλοπές). Υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, που ξεκινά από τους πιο αδύναμους, τους μετανάστες, και έπειτα θα επεκταθεί και σε εμάς τους ντόπιους νεό-πτωχους και χαμηλόμισθους. Παράλληλα τα γκέτο, έχουν δώσει το άλλοθι σε νέο-ναζιστικές οργανώσεις να σηκώσουν κεφάλι και να επιβάλλουν ολοκληρωτικές και φασιστικές πρακτικές σε γειτονίες της Αθήνας (Άγ. Παντελεήμονας).

Όσο θα μένουμε απαθείς, τόσο η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μας όσο και φαινόμενα νέο-φασισμού, θα αυξάνονται. Το αίτημα των μεταναστών είναι ταυτόχρονα και το δικό μας αίτημα για αξιοπρέπεια. Είναι κομμάτι των δικών μας αγώνων, των ντόπιων. Από τους περιβαλλοντολογικούς αγώνες που έδωσε η Καβάλα για τις δεξαμενές καυσίμων και τον λιθάνθρακα ως τον αγώνα της Κερατέας, από την οποία επιτροπή κατοίκων συνάντησε τους απεργούς μετανάστες. Από την πορεία ενάντια στην ανεργία ως την τελευταία απεργία ενάντια στις περικοπές, στην οποία συμμετείχαν πανελλαδικά και μετανάστες. Αυτές οι ζυμώσεις βοηθάν τόσο εμάς να ξεπεράσουμε το ρατσισμό, όσο και αυτούς να ξεπεράσουν τα κατάλοιπα θρησκευτικού φανατισμού, με τα οποία γαλουχήθηκαν. Το αίτημα για αξιοπρέπεια είναι καθολικό και αγκαλιάζει όποιον έτυχε να γεννηθεί ή να βρεθεί σε αυτό τον τόπο,που ποτίστηκε με το αίμα τόσον αγώνων. Απέναντι στις πολιτικές που οδηγούν στην υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου και την αστυνομοκρατία, στέκονται οι αγώνες μας για μία κοινωνία ελευθερίας, οικονομικής ισότητας και αλληλεγγύης. Αγώνες που απαιτούν ντόπιους και μετανάστες ενωμένους.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών!!!

Η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό οποιουδήποτε ακούσει τη λέξη ρατσισμός, είναι τα σκλαβοπάζαρα, οι έγχρωμοι εργάτες του αμερικανικού νότου, τα γκέτο και η Κου Κλουξ Κλαν… Εικόνες που κάθε άλλο παρά κάνουν την ανθρωπότητα περήφανη. Ποιοι όμως είναι οι λόγοι για αυτά τα φαινόμενα; Αν κάποιος κοιτάξει προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι πίσω από το ρατσισμό των προηγούμενων αιώνων βρίσκονται τα συμφέροντα της τότε πλουτοκρατίας οι οποίοι χρειαζόντουσαν δωρεάν εργατικά χέρια για να συντηρήσουν τα πλούτη τους και η θεωρία του ρατσισμού υπήρξε για να δικαιολογεί αυτή την εκμετάλλευση. Στη συνέχεια ο ρατσισμός εξυπηρέτησε στο να διασπά και να διαχωρίζει τους λευκούς και μαύρους εργαζόμενους από τον κοινό αγώνα. Στη συνέχεια οι ρατσιστικές απόψεις επεκτάθηκαν και απέναντι σε άλλους λαούς που μετανάστευσαν στη «γη της επαγγελίας», στους Ιταλούς, στους Νοτιο-αμερικάνους και στους Έλληνες, τους οποίους μάλιστα χαρακτήριζαν «βρωμο-έλληνες»… Μία έξυπνη τακτική της πλουτοκρατίας, να διαχωρίζει τους εργαζόμενους, τους απόκληρους και τα χαμηλά στρώματα σε εθνικές ομάδες και να τις βάζει να πολεμούν μεταξύ τους…

Στην Ευρώπη, η ρατσιστική θεωρία υπήρξε η βάση των ναζιστικών/φασιστικών ομάδων, που εμφανίστηκαν την περίοδο του μεσοπολέμου (’30). Ομάδες που είχαν τη στήριξη της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας και λειτούργησαν ως ανάχωμα στα κινήματα των εργαζομένων. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: απολυταρχικά – ολοκληρωτικά καθεστώτα που βούλιαξαν την Ευρώπη στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και την καταστροφή. Στην Ελλάδα υποφέραμε από την εθνικοσοσιαλιστική – ρατσιστική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσε ο Τσόρτσιλ, στον οποίο έδωσε έναν εθνικόφρονα τίτλο. Νωρίτερα είδαμε τους παππούδες μας να έρχονται ξυπόλητοι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, θύματα της Μεγάλης Ιδέας και του Κεμαλισμού, του ελληνικού και τουρκικού εθνικισμού, η πιο σωστά της διαμάχης ελληνικής και τουρκικής πλουτοκρατίας. Αλλά και η υποδοχή τους έχει και αυτή την πικρή ανάμνηση της ρατσιστικής συμπεριφοράς από τους ντόπιους.

Στις μέρες μας, η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και η αύξηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων δίνει πρόσφορο έδαφος όχι μόνο στις ριζοσπαστικές τάσεις της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και στις νεοφασιστικές ομάδες. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει και η εγκληματική αδιαφορία των κυβερνήσεων απέναντι τόσο στους ντόπιους, όσο και στους πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στη χώρα μας. Οι τελευταίοι, ως οι πιο οικονομικά αδύνατοι, έχουν καταδικαστεί να ζουν σε άθλιες συνθήκες στο κέντρο της Αθήνας με αποτέλεσμα να δημιουργούνται γκέτο όπου ανθούν οι παραβατικές συμπεριφορές (κλοπές, διακίνηση ναρκωτικών, μαστροπεία). Ενδεχομένως να εξυπηρετεί και η υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας, για να πέσουν οι τιμές των ακινήτων και όταν αγοραστούν σε εξευτελιστικές τιμές από μεγαλο-επιχειρηματίες, να γίνει «σκούπα» και να στοιβάξουν σαν ζώα τους μετανάστες σε μεσαιωνικά κέντρα κράτησης. Το πρόβλημα θα είχε λυθεί πολύ εύκολα μέσω πολιτικής κοινωνικής πρόνοιας (στέγαση, ένδυση, παιδεία, εργασία) απέναντι στους μετανάστες, αλλά τι να περιμένει κανείς από τις κυβερνήσεις που αδιαφορούν ακόμη και για το ντόπιο πληθυσμό και μας επέβαλαν την υποτέλεια στους διεθνείς τοκογλύφους του ΔΝΤ. Το μόνο που βιώνουμε είναι η αυξανόμενη φτώχεια – υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου και η ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας. Φαίνεται ότι η επίλυση αυτών των προβλημάτων θα είναι δουλειά της κοινωνικής επανάστασης που κυοφορείται στην ελληνική κοινωνία.
Στην πόλη της Καβάλας και την περιφέρεια τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μία αύξηση εθνικιστικών/νέο-φασιστικών φαινομένων, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τα κινήματα των εργαζομένων και της κοινωνίας. Από τις προκηρύξεις που καλούσαν τους Καβαλιώτες να γίνουν χαφιέδες και να καταδίδουν τους αλλοδαπούς μικρο-πωλητές cd, λες και ευθύνονται αυτοί για την κρίση και όχι το ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις τους… Από την πορεία της χιτλερικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στην Κομοτηνή και την φιέστα στον Κήπο, ως την βεβήλωση της Παλιάς Μουσικής (τζαμί Χαλίλ Μπέη)… κινήσεις σκοταδισμού και φυλετικού μίσους, ντυμένες με το υποκριτικό περίβλημα του «πατριωτισμού»… Το μόνο που λείπει από το παζλ είναι να δούμε επιθέσεις σε κινηματικούς χώρους, σε απεργίες, σε πορείες εργαζομένων ή άλλων κοινωνικών κομματιών, στο όνομα της «εθνικής ενότητας»…

Στέλνουμε χαιρετισμό στους προοδευτικούς άραβες και τούρκους που πολεμούν τον θρησκευτικό φανατισμό και τα καθεστώτα καταπίεσης και εκμετάλλευσης στις χώρες τους. Στους προοδευτικούς ισραηλινούς που συμπαραστέκονται στους Παλαιστίνιους και πολεμούν τον εβραϊκό εθνικισμό (σιωνισμό). Σε όλους τους ευρωπαίους και αμερικάνους που συμμετέχουν στα κοινωνικά κινήματα απελευθέρωσης. Απέναντι στον ρατσισμό, το φυλετικό μίσος και τον σκοταδισμό, προτάσσουμε τους κοινούς αγώνες όλης της ανθρωπότητας ενάντια στους παγκόσμιους δυνάστες της, τη συνεργασία όλων των λαών για ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη και επανάσταση.