Μία σφαίρα σκοτώνει ένα απείθαρχο παιδί. Μία σφαίρα από έναν μισθοφόρο της τάξης, της ασφάλειας, του εφησυχασμού προς όποιον αρνείται να μπει στο κοπάδι. Μία σφαίρα από έναν μπράβο των εκμεταλλευτών και των αρχόντων προς τον ανήλικο που φλέρταρε στους «κακόφημους» δρόμους της ανυπακοής και της εξέγερσης σε αυτόν τον κόσμος της αδικίας, του τρόμου και της παρακμής. Μέσα σε λίγα λεπτά η φλόγα της οργής αρχίζει να εξαπλώνεται στους γύρω δρόμους και σταδιακά αγκαλιάζει όλη την χώρα. Από την Κρήτη ως τα Γιάννενα και την Αλεξανδρούπολη, από την ενδοχώρα ως τα νησιά, αλλά και σε πολλές γειτονιές – δήμους στα αστικά κέντρα.

Μέσα σε λίγες μέρες ο απόηχος της Εξέγερσης έφτασε από τις μητροπόλεις της Δύσης ως τα βουνά του Μεξικού. Με πορείες, καταλήψεις, συγκρούσεις, κινήσεις αλληλεγγύης από την Τουρκία και την Γερμανία ως κάποιες πολιτείες των Η.Π.Α. Με τον Σαρκοζί να αποσύρει νομοσχέδιο για την παιδεία φοβούμενος αλυσιδωτή μετάδοση της Εξέγερσης, όπως άλλωστε και οι άλλοι ευρωπαίοι άρχοντες και τον κομ. Μάρκος από τα βουνά του Μεξικού να λέει «ευχαριστούμε ελληνικέ λαέ».

Δεν είναι μόνο οι αναρχικοί – αντιεξουσιαστές και κάποια κομμάτια της αριστεράς, αλλά ένα πλήθος από μαθητές ως ηλικιωμένους, από ντόπιους και μετανάστες, εργαζόμενους και φοιτητές από οποιονδήποτε που πείρε τους δρόμους.

Παντού ξεσπούνε συγκρούσεις, πυρπολούνται κυβερνητικά κτήρια και τράπεζες και τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα δέχονται επιθέσεις. Ο Δεκέμβρης ήτανε βίαιος, όπως κάθε εξέγερση. Κάποιες στιγμές και με παρατράγουδα, όπως ήτανε φυσικό, όμως είχε σαφή στόχευση στην επίθεση στην κρατική εξουσία και τις τράπεζες – κεφάλαιο.

Τα εμπορεύματα από τα καταστήματα του κέντρου (των μεγάλων αστικών κέντρων) απαλλοτριώνονται και μοιράζονται. Δείχνοντας το μέγεθος της οικονομικής ανέχειας από τους νέους των επτακοσίων ευρώ ως τους ηλικιωμένους με τις πενιχρές συντάξεις – ψυχούλα.
Σχολεία, πανεπιστήμια και κυβερνητικά κτήρια καταλαμβάνονται και ελέγχονται από γενικές συνελεύσεις. Η οργή γίνεται εξέγερση και ανθίζουν δειλά τα πρώτα άνθη μίας μέλλουσας επανάστασης. Αναπτύσσετε η πραγματική δημο-κρατία, η αναρχία. αυτή των γενικών – λαϊκών συνελεύσεων και όχι του κοινοβουλίου και των υπουργείων. Την επόμενη φορά ας αναπτυχθεί και ας αγκαλιάσει και τους χώρους εργασίας, για να ολοκληρωθεί και ας είναι παντοτινή!!!

Οι κυβερνώντες σκέφτονται να κατεβάσουνε τα άρματα στους δρόμους, όμως μπρος στην πιθανότητα της περαιτέρω γενίκευσης της εξέγερσης, προτιμούν να αφήσουνε την κατάσταση να εκτονωθεί από μόνη της. Παράλληλα τα ΜΜΕ την συκοφαντούν, κάνοντας λόγο για «καλούς και κακούς διαδηλωτές» και υπερτονίζοντας τα όποια μελανά σημεία, αυτού του πολύ-διαστατού κοινωνικού φαινομένου.

Ο Δεκέμβρης ήτανε μία εικόνα από το μέλλον, για όσους τουλάχιστον αισθάνονται αυτό των κόσμο σαν μία ταφόπλακα που τους κρατά δέσμιους στην όλο και αυξανόμενη οικονομική εξαθλίωση – φτώχεια και σε ένα ζοφερό μέλλον ελέγχου και καταστολής. Αυτό που τρόμαξε τους ισχυρούς αυτού τους σάπιου κόσμου δεν ήτανε μόνο οι φωτιές στους δρόμους και οι σπασμένες τζαμαρίες των τραπεζών, αλλά η προοπτική που ξανοίχτηκε, αυτό που εν τέλει αποτελεί ελπίδα και λύση για όλους τους υπόλοιπους. Αυτή της απαλλοτρίωσης του κοινωνικού – οικονομικού πλούτου από τις άβουλες μάζες που αποκτούν συνείδηση, αυτή της γενικευμένης αυτό-οργάνωσης χωρίς αφέντες και δούλους, χωρίς golden boys και νέους των επτακοσίων ευρώ. Αυτή της επανάστασης για το ξεπέρασμα αυτού του γερασμένου κόσμου. Και η επανάσταση δεν έχει ημερομηνία, Νοέμβρη ή Δεκέμβρη, είναι πάντα και παντού!!!