Category Archives: Αντίσταση

Ο Ελληνικός Ισπανικός Εμφύλιος το Φθινόπωρο του 2011

classwar.espiv.net

Σημειώσεις σχετικά με την μάχη των εξεγερσιακών διαδηλωτών με το ΠΑΜΕ

Μετά από δύο μέρες και αφού πλέον έχουν τοποθετηθεί αρκετά κομμάτια του κινήματος σχετικά με το ζήτημα , μπορούμε να αρχίσουμε να βγάζουμε τα πρώτα συμπεράσματα και να σημειώσουμε τα κυριότερα  θέματα  που έχουν ανοίξει σχετικά με το σημαντικότατο αυτό ιστορικό γεγονός. Το ζήτημα της σύγκρουσης ΚΝΑΤ – διαδηλωτών αποτελεί ιστορικό γεγονός, ακριβώς γιατί είναι η πρώτη φορά που ένα μαζικό κόμμα αποφασίζει να υπερασπιστεί το καθεστώς  και να ρισκάρει να έχει ακόμα και νεκρούς  και αναγκαστικά δημιουργεί συνθήκες  ξεκάθαρης κοινωνικής πόλωσης  στις οποίες όλοι πλέον καλούνται να πάρουν θέση. Το ερώτημα για το ποιός πλέον είναι με την επανάσταση και την κοινωνική απελευθέρωση, ποιός  είναι εναντίον της  και ποιος είναι στους δρόμους  για κομματικές σκοπιμότητες αποκτά δραματικές διαστάσεις.  Αυτό που ζούμε είναι  αυτό που κάποια στιγμή θα γίνονταν , είναι η κάθοδος των  αριστερών εφεδρειών του καθεστώτος στην προσπάθεια του κρατηθεί στη ζωή και μπορεί να ονομαστεί σαν  ο αποκρυσταλλομένος  ταξικός πόλεμος  στα καλυτερά του .

Κατ’ αρχήν κάποια βασικά πράγματα.

  • Το ΚΚΕ ήταν σε συνεργασία με το κράτος και τους μπάτσους.
  • Το ΚΚΕ δεν διαδήλωνε αλλά  περιφρουρούσε την βουλή.
  • Το ΚΚΕ ήταν πανέτοιμο για μάχη και την επιζητούσε.

1.Το καθεστώς και η στρατηγική του . Εάν πάρουμε σαν βάση αυτά τα τρία πράγματα μπορούμε μετά να αναλύσουμε την κατάσταση. ¨Οπως σε κάθε πανεργατική την οποία το ίδιο το κράτος  έχει κηρύξει, μέσω της ΓΣΕΕ, έτσι και σε αυτή  ο μηχανισμός καταστολής και αποκατάστασης της Τάξης  ήταν  πανέτοιμος. Οι πανεργατικές είναι τρόπος εκτόνωσης της κοινωνικής οργής και τα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής είναι προσαρμοσμένα  για να απορροφούν  την έκρηξη  ,έτσι ώστε αμέσως  μετά  αυτή να επανατίθεται σε λειτουργεία.  Για κάποιους λόγους σε αυτή την  απεργία ο μηχανισμός καταστολής δεν ήταν οι μπάτσοι αλλά το ΠΑΜΕ.  Οι λόγοι μπορεί να είναι είτε να ξαναπάρει βίαια  το ΚΚΕ τα ηνία του κινήματος (σχεικά απίθανο )  , είτε να πριμοδοτηθεί ο εμφύλιος εντός των διαδηλωτών ( που κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μοιάζει το πιθανότερο ) ,  είτε η απομόνωση των βίαιων εξεγερτικών πρακτικών ( που συνδυάζεται με το προηγούμενο ),  είτε το λιγότερο πιθανό,  ότι το καθεστώς  δεν νοιώθει συνολικά καθόλου σίγουρο για τον ευατό του και αποφάσισε να κατεβάσει τις αριστερές του εφεδρείες. Όλες οι εκτιμήσεις  όμως συγκλίνουν σε κάτι. Το ΚΚΕ  την απόφαση δεν την πήρε μόνο του , την πήρε απο κοινού με το καθεστώς και εναντίον των απεργών και των  διαδηλωτών.

 

2.Η σταλινικοί. Το ΠΑΜΕ δεν ήταν εχθρικό  και ξεκάθαρα επιθετικό απέναντι μόνο στους αναρχικούς, αλλά απέναντι σε όλους τους απεργούς και τους διαδηλωτές , δηλαδή απέναντι σε όλους όσους έχουν στοχοποιήσει την βουλή και είτε την βρίζουν , είτε την μουτζώνουν , είτε συγκρούονται με τους μπάτσους μπροστά από αυτήν.  Αν οι αντεγκλύσεις των ΚΝΑΤ με την ΠΟΕ – ΟΤΑ κατέληγαν σε μάχη θα είχαμε μια εντελώς αλλή κατάσταση τώρα.

 

3.Οι εξεγερσιακοί. Η μερίδα του κόσμου που επιτέθηκε στο ΠΑΜΕ δεν ήταν καθόλου μα καθόλου μικρή. Όλος ο δρόμος μπροστά από την Μεγάλη Βρετανία, μέχρι και πολύ μετά την Σταδίου  ήταν γεμάτος από κόσμο που είτε συγκρούονταν με το ΠΑΜΕ είτε υποστήριζε αυτή την σύγκρουση. Από μόνο του αυτό το πλήθος , υπό άλλες συνθήκες για την αριστερά θα αποτελούσε μεγαλειώδη μαχητική διαδήλωση.  Μπορεί οι αναρχικοί να είναι μεγάλο κομμάτι  του , αλλά σίγουρα το πλήθος  αυτό  ήταν και τώρα  ετερόκλητο, όπως  είναι  σε κάθε σύγκρουση που γίνεται  τον τελευταίο χρόνο. Είναι το πλήθος που δρα και θα συνεχίσει να δρα εξεγερσιακά, που αυτή τη στιγμή αποτελεί  τον κυριότερο εσωτερικό εχθρό για το καθεστώς και που αν οργανωθεί σε πρακτικό επίπεδο έστω και ελάχιστα μπορεί κάνει τα πάντα.

4.Ο νεκρός. Δεν θα σταθούμε στο εάν αυτός ο άνθρωπος πέθανε από χημικά ή από καρδιά. Θα σταθούμε στον χορό που έστησαν  οι λύκοι γύρω  από το πτώμα του. Το ότι το ΚΚΕ  και το καθεστώς είχε προβλέψει το ενδεχόμενο να πεθάνει κάποιος από το μπλοκ του ή κάποιος γενικά που δεν άνηκε στο εξεγερσιακό κομμάτι,  φάνηκε από την αστραπιαία αντίδραση  των καναλιών και των αστικών κομμάτων. Πριν βγουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα ο νεκρός είχε πεθάνει από πέτρα κουκουλοφόρου και ζούσαμε μια νέα Μαρφίν. Μετά η σούπα χάλασε αφού οι γιατροί είπαν ότι μάλλον από χημικά πέθανε και επικράτησε αρχικά αμηχανία και μετά  γελοιότητες για τα αδιέξοδα της βίας, που προκαλούν νεκρούς , τους οποίους σκοτώνουν οι μπάτσοι στην προκειμένη περίπτωση αλλά αυτό δεν το λέμε.  Τελικά το ΚΚΕ βρήκε καινούργιο σενάριο. Ότι πέθανε από χημικά που πετούσαν προβοκάτορες. Αριστούργημα. Το ΝΑΡ συμφώνησε με επίσημη ανακοίνωση του.

 

5.Οι αντικαπιταλιστική αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ . Είτε για λόγους πολιτικού κόστους, είτε για να επιτεθεί στις βίαιες τακτικές, είτε για λόγους  γλειψίματος του ΚΚΕ μπροστά στο ενδεχόμενο πολιτικής συνεργασίας,  η υπόλοιπη αριστερά εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων  τάχτηκε με την πλευρά του ΠΑΜΕ και υιοθέτησε τα επειχειρήματα του. Αν και σε κάποιες περιπτώσεις του έκανε και κάποια κριτική, στο σύνολο της εντάχτηκε και αποτελεί μέρος της καθεστωτικής επίθεσης απέναντι στο συγκρουσιακό κομμάτι των πορειών  . Είναι αυτοί οι καραγκιόζηδες που χρόνια μιλάνε για επανάσταση , ανατροπή και ρήξη  και τώρα σκύβουν το κεφάλι  και βγάζουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Ταυτόχρονα δείχνουν με δυο χέρια το αναρχικό κίνημα, σαν υπεύθυνο για τα πάντα. Το αίσχος τους , να βαφτίζουν παρακρατικούς ένα πολύμορφο κομμάτι κόσμου που είναι πολλαπλάσιο όλων των μικροκομματικών μπλοκ, ένα κομμάτι κόσμου πάνω στο οποίο πατούσαν τόσα χρόνια για να βγάζουν  επαναστικές αφίσες, βαρύγδουπες ανακοινώσεις και να λένε  αγωνιστικές παπαριές θα το πληρώσουν. Χωρίς το κόσμο που μάχεται και που συγκρούεται για να τους δίνει πολιτική υπόσταση με το να λένε ότι ήταν και αυτοί εκεί, δεν μένει τίποτα από αυτούς που να αξίζει τον κόπο. Μπορούνε πλέον άνετα να επανενταχθούν στο ΚΚΕ.  Όταν οι σταλινικοί θα τους σφάζουν και θα τους βγάζουν τα μάτια θα μπορούν πλέον να κάνουν την αυτοκριτική τους.

 

6.Οι εκλογές. Ενώ είναι σίγουρο ότι οι εκλογές πλέον δεν αργούν  η αριστερά στο συνολό της προσπαθεί να δείξει σοβαροφάνεια και υπευθυνότητα. Το ΚΚΕ ψαρεύοντας στην τεράστια δεξαμενή με τους εκπεσόντες μικροαστούς προσπαθεί να αναδειχθεί σαν το κόμμα προστάτης της Τάξης και της κοινωνικής ηρεμίας. Στοχεύει να πάρει αυτούς τους ψήφους από το ΛΑΟΣ που ανεβαίνει ακριβώς για αυτόν του τον ρόλο.   Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ η καταδίκη των εξεγερσιακών πρακτικών είναι απαραίτητη όσο ελπίζουν  και στις ψήφους των μικροαστών που επιζητούν ησυχία τάξη και ασφάλεια.

 

7.Η σύγκρουση στην βουλή.  Δεν έχει κάποιο νόημα ένας  διάλογος για το εάν ο λαός ήθελε να συγκρουστεί στην βουλή ή όχι , έτσι κι αλλιώς οι απόψεις για αυτό το ζήτημα  μόνο υποκειμενικές μπορούν να είναι. Το ζήτημα είναι ότι το ΠΑΜΕ απαφάσισε να απαγορεύσει αυτή την επιλογή. Από εκεί και πέρα ο  τσαμπουκάς  του έπρεπε να σπάσει και όντως έσπασε. Το μοναδικό που χρειάζονταν ήταν μια αφορμή. Αυτή δώθηκε με την επίθεση στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.  Το εάν ήταν στρατηγικά λάθος περνάει σε δεύτερη μοίρα, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας τεράστιας ψυχολογικής ήττας , που θα είχε επιφέρει η επικράτηση του ΠΑΜΕ σαν εγγυήτριας δύναμης της Τάξης, πάνω σε πολύ μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια από τους αναρχικούς.

 

8.Ο δημόσιος χώρος. Το ποιός κάνει κουμάντο στο δημόσιο χώρο, ειδικά σε αυτόν ακριβώς μπροστά από τη βουλή σίγουρα αποτελεί ένα πεδίο μάχης. Αποτέλεσε σημείο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην αριστερή και την πατριωτική πλατεία την εποχή των αγανακτισμένων, αποτέλεσε σημείο όπου το κράτος έχει επιβάλλει απαγόρευση συγκεντρώσεων, αποτελεί τόπο όπου καταλήγουν όλες οι εργατικές και μη κινητοποιήσεις  και σε κάποιες περιπτώσεις χώρο ριζοσπαστικοποίησης και ζύμωσης κοινωνικών ομάδων με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες. Αποτελεί το χώρο όπου κορυφώνονται όλες οι συγκρούσεις ανάμεσα στο καθεστώς  και την κοινωνία από ύπαρξης του ελληνικού κράτους.  Το ΚΚΕ  εν μέσω τεράστιου κοινωνικού αναβρασμού  αποφάσισε ότι όλα αυτά είμαι ψιλοπράγματα και ότι το μόνο που χρειάζεται είναι μια καλή περιφρούρηση.

 

9.Οι αναρχικοί. Ο χώρος και σε αυτή την πορεία δεν κατέβηκε συγκροτημένα, και δεν είχε κανένα απολύτως σχέδιο. Αν είχε σχεδιασμό, θα έπρεπε να είχε κάνει  άλλα πράγματα από την πρώτη μέρα της απεργίας ή και πιο πριν από αυτή.  Κατέβηκε σαν κομμάτι του κόσμου που συγκρούεται και έπραξε ανάλογα. Το ζήτημα εάν οι μολότοφ ήταν φονικές ή όχι  δεν μπορεί να απαντηθεί σαν προσωπική επιλογή. Οι Παμίτες , έδρασαν δολοφονικά, είχαν ρόπαλα, κράνη και μάρμαρα και την βοήθεια των Ματατζήδων που πέταγαν δακρυγόνα από πάνω τους (ελάχιστα πάντως) και η  άλλη πλευρά είχε εξοπλισμό για να αντιμετωπίσει τους Ματατζήδες, δηλαδή πέτρες ,μάσκες και ελάχιστες μολότοφ. Το ότι αντί  για τα ΜΑΤ ήρθαν τα ΚΝΑΤ είναι θέμα του ΚΚΕ και των επιλογών του. Εάν θέλουν να παίξουν ξανά αυτό  τον ρόλο πρέπει να εξοπλιστούν κατάλληλα.  Όταν οι μέρες αγριεύουν τόσο πολύ, το ότι ο αναρχικός χώρος δεν μπορεί να σηκώσει πολιτικά καταστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί είναι σοβαρότατο εσωτερικό ζήτημα. Πάντως είναι σίγουρα περίεργο να φοβάσαι περισσότερο μηπώς  σκοτωθεί κάποιος από τους αντιπάλους σου, από το ενδεχόμενο να σκοτωθεί κάποιος δικός  σου.

 

10.Το ρήγμα στο κίνημα. Εδώ δεν ενοούμε το ρήγμα ανάμεσα στο  ΚΚΕ  και στους εξεγερσιακούς αλλά ανάμεσα σε κομμάτια του κινήματος που φαινομενικά μέχρι τώρα είχαν παρεμφερή προσανατολισμό. Εδώ υπάρχουν τεράστιες ευθύνες από το παρελθόν. Με δεδομένο ότι εδώ και  δεκαετίες το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρα με την πλευρά του καθεστώτος, είναι τεράστια ευθύνη αυτών που έτρεφαν αυταπάτες και κάθε φορά έπεφταν από τα σύννεφα. Κάθε φορά που το ΚΚΕ υπερασπίζονταν την Τάξη και την Νομιμότητα σε εργασιακούς  χώρους, σχολεία και πανεπιστήμια , πάντα υπήρχαν φωνές για την ηγεσία που είναι αντιδραστική αλλά η βάση είναι εργάτες και άλλα τέτοια . Οι σταλινικοί μπράβοι ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν σε τέτοιοι αλλά σαν παραστρατημένοι αριστεροί, που μπορεί δυνητικά να είναι μαζί μας.  Τώρα απλά έπεσαν οι μάσκες. Τώρα πρέπει να επιλέξει ο καθένας με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει.

 

ΒΑΓΙΑΝ

 

ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Ο Ελληνικός Ισπανικός Εμφύλιος το Φθινόπωρο του 2011

No Border Camp 2011

 

NoBorder Camp 2011

Το NoBorder camp στη Βουλγαρία θα γίνει από τις 25 ως τις 29 Αυγούστου 2011. Φέρτε σκηνές, υπνόσακους και καλή διάθεση ώστε όλοι μαζί να μοιραστούμε 5 ημέρες με διαδηλώσεις, εργαστήρια, συζητήσεις αλλά και στιγμές διασκέδασης.

 

Τα γενικά θέματα είναι

  • Η στρατιωτικοποίηση των συνόρων
  • Η αύξηση των εμποδίων στην ελευθερία μετακίνησης στα σύνορα στα Βαλκάνια
  • Η εγκληματοποίηση της κατάστασης των μεταναστών και των προσφύγων στη Βουλγαρία
  • Μορφές και στόχοι οργάνωσης που θα βελτιώσουν την ανθρώπινη, κοινωνική, νομική και οικονομική κατάσταση των μεταναστών και προσφύγων στη Βουλγαρία και στην Ευρώπη γενικότερα
  • Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που δημιουργούν και εντείνουν τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν κ.ά. 

 

Κατά τη διάρκεια του No Border camp θα αναδειχθούν συγκεκριμένα αιτήματα τα οποία μπορούν να χωριστούν σε γενικά αιτήματα και άμεσους στόχους.

 

Γενικά αιτήματα:

  • Ελευθερία μετακίνησης για όλους/ες
  • Άσυλο στους/τις πρόσφυγες
  • Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών
  • Αποποινικοποίηση της μετανάστευσης και των μεταναστών/τριών
  • Τέλος στη στρατιωτικοποίηση των συνόρων
  • Ίσα δικαιώματα για όλους/ες
  • Κλείσιμο των κέντρων κράτησης
  • Αντικατάσταση των κέντρων κράτησης με κέντρα συντονισμού που θα υποστηρίζουν την κοινωνική, πολιτική και οικονομική χειραφέτηση των μεταναστών/τριών. Κέντρα που θα τα διαχειρίζονται από κοινού οι τοπικές κοινωνίες, πρωτοβουλίες βάσης και οι ίδιοι οι μετανάστες/τριες, που θα παίρνουν και τις αποφάσεις.
  • Eυρεία ανάδειξη του ζητήματος των μεταναστών/τριών στις κοινωνίες μας
  • Όχι στη συνθήκη Σένγκεν και τη διαρκή οικοδόμηση της Ευρώπης-Φρούριο.

 

Άμεσοι στόχοι:

  • Μεταφραστές/τριες στη διάθεση όλων των μεταναστών/τριών μόλις περάσουν τα σύνορα
  • Παροχή πληροφοριών στους μετανάστες/τριες για τα δικαιώματά τους μόλις περάσουν τα σύνορα (στις αντίστοιχες γλώσσες τους)
  • Παρουσία διεθνών παρατηρητών στις διαδικασίες για το άσυλο και στις συνεντεύξεις
  • Διαφανής διαδικασία για το άσυλο
  • Παροχή κοινωνικής, ιατρικής και λογικής οικονομικής υποστήριξης κατά τη διάρκεια της εξέτασης της αίτησης για άσυλο και στη συνέχεια.

 

Το NoBorder camp θέλουμε να συνεισφέρει:

  1. Στην εστίαση της προσοχής του τοπικού πληθυσμού, των media και της διεθνούς κοινότητας στα προαναφερθέντα προβλήματα
  2. Στην επέκταση του δικτύου NoBorder στα Βαλκάνια και την υπόλοιπη Ευρώπη
  3. Στη δημιουργία και ανάπτυξη τοπικής αλληλεγγύης
  4. Στην καταγραφή συγκεκριμένων υποθέσεων μεταναστών/τριών

No Border Camp 2011

Για την αστυνομική εισβολή στην κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

Για την αστυνομική εισβολή στην κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

Την Παρασκευή 29 Ιουλίου ένας συρφετός ασφαλιτών, ματατζήδων και μηχανοκίνητων μπάτσων εισέβαλαν με οργανωμένη επιχείρηση παρουσία εισαγγελέα στην κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά. Τα ανδρείκελα του κράτους, που επικαλέστηκαν για την εισβολή εισαγγελική παραγγελία μετά από μήνυση του ιδιοκτήτη το 2009, διέλυσαν το εργαστήρι πληροφορικής της κατάληψης υφαρπάζοντας 15 υπολογιστές και ό,τι άλλο υλικό είχε να κάνει με τεχνολογική υποδομή. Την ίδια στιγμή, περιμάζεψαν τις μαύρες και κόκκινες σημαίες που βρήκαν στο κτήριο, ενώ έγραψαν εμετικά φασιστικά και σεξιστικά συνθήματα.

Η αστυνομική επιχείρηση διήρκησε περισσότερο από 3 ώρες και στη διάρκειά της συνελήφθη ένας από τους συντρόφους μας, ο οποίος απαίτησε να είναι παρών κατά την έρευνα. Στον σύντροφό μας αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης της οικιακής ειρήνης, της οπλοκατοχής για τις σημαίες και –το πιο εξωφρενικό- της κλεπταποδοχής για την κατοχή των υπολογιστών.   

Από την πρώτη στιγμή της εισβολής, σύντροφοι/ισσες της κατάληψης και αλληλέγγυοι/ες έσπευσαν μπροστά από το κτήριο. Η απάντηση των ένστολων δεκανικιών ήταν να απωθήσουν με τη βία τους συγκεντρωμένους, οι οποίοι κατόπιν ανασυγκροτήθηκαν στο Μουσείο και με την αρωγή και άλλων αλληλέγγυων απέκλεισαν τον δρόμο της Πατησίων στο ύψος της Τοσίτσα. Μετά από λίγο έκαναν την εμφάνισή τους από 4 διαφορετικά σημεία διμοιρίες των ΜΑΤ, δημιουργώντας κλοιό έξω από το Πολυτεχνείο, όπου είχαμε εισέλθει.  Ωστόσο, η επιχείρηση της αστυνομίας δεν κατάφερε να μας κρατήσει για πολύ μακριά,  καθώς ανακαταλάβαμε την ίδια μέρα το κτήριο της Σκαραμαγκά, καλώντας μάλιστα σε συνέλευση το απόγευμα για την οργάνωση της αντίδρασης στο κατασταλτικό σχέδιο.

Η εισβολή στην κατάληψη εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης, κεντρικής πολιτικής επιλογής της εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, ιδιαίτερα μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι  χώροι/στέκια βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο της καταστολής,  με τα παραδείγματα του Μαραγκοπούλειου στην Πάτρα, του Πίκπα και των αυτοδιαχειριζόμενων εστιών στο Ηράκλειο, του Ορφανοτροφείου και του Ναδίρ στη Θεσσαλονίκη να είναι τα πιο πρόσφατα.

Σε μια περίοδο κοινωνικών και ταξικών αναταράξεων λόγω της συστημικής-οικονομικής κρίσης και της αποδυνάμωσης των παραδοσιακών εργαλείων εκμαίευσης της συναίνεσης, οι απελευθερωμένοι κοινωνικοί χώροι αγώνα και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο για την κυριαρχία. Η έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσίας και των καπιταλιστικών σχέσεων, η οργάνωση της καθημερινότητας και των ζωών μας με βάση την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και τη συντροφικότητα, απειλούν να οξύνουν και να διαρρήξουν  περαιτέρω το κοινωνικό ρήγμα από τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.   

Τη στιγμή λοιπόν που η μόνη υπόσχεση των κυρίαρχων είναι περισσότερη φτώχεια, υλική και πνευματική, η βάρβαρη καταστολή ενάντια σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι και η διάχυση του φόβου, συνιστούν βασικό πυλώνα για τη διάσωση του συστήματος.

Αυτή ακριβώς η κρατική επιλογή διαθλάται και μέσα από την εισβολή στην κατάληψη της Σκαραμαγκά, στέλνοντας το μήνυμα τόσο στον αναρχικό/αντεξουσιαστικό χώρο όσο και σε κάθε υποκείμενο αγώνα, είτε βρίσκεται σε κατειλημμένα κτήρια, κοινωνικά και φοιτητικά στέκια, πλατείες και γειτονιές ή εργασιακούς χώρους, πως το κατασταλτικό χέρι του κράτους μπορεί να αγγίζει, όποτε αποφασίζει, ό,τι θέλει σε ένα διαρκώς διογκούμενο πλαίσιο έκτακτης ανάγκης.  Μόνο συμπτωματικό, εξάλλου, δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός πως την ίδια μέρα, τα ξημερώματα, ακολούθησε η βίαιη εκκένωση της πλατείας Συντάγματος, με ισοπεδωτική εκκαθάριση των υποδομών της, από τις σκηνές ως το ιατρείο, και 8 συλλήψεις για..υποβάθμιση του περιβάλλοντος! 

Στην περίπτωση της Σκαραμαγκά, το κράτος δοκίμασε μια καινοφανή τεχνολογία ποινικοποίησης και εγκληματοποίησης με την κατηγορία για την  κλεπταποδοχή. Σε μια αντιστροφή ακόμη και για το αστικοδικαιϊκό σύστημα, η κατασταλτική μηχανή-κατήγορος μεταθέτει το βάρος της απόδειξης στον «κατηγορούμενο», ο οποίος ανάλογα με τις ορέξεις της ΕΛ.ΑΣ μπορεί να κληθεί να αποδείξει πού βρήκε ένα κρεβάτι, ένα στρώμα, μια καρέκλα, έναν υπολογιστή και αν όλα αυτά αποτελούν προϊόντα κλοπής.  Προφανής στόχος, πέρα από τη μεθοδευμένη ποινική επιβάρυνση, είναι η απαξίωση των ανοιχτών αυτόνομων δομών και μέσων παραγωγής/αναπαραγωγής και επιβίωσης, είτε πρόκειται για ένα εργαστήρι πληροφορικής ή έναν διαδικτυακό κόμβο αντιπληροφόρησης,  είτε πρόκειται για ένα ξυλουργείο, που μπορεί να προσφέρει «απτές» λύσεις ιδιαίτερα εντός ενός ασθμαίνοντος καπιταλισμού. Την τεχνολογία της «κλεπταποδοχής» πάντως είχε εφαρμόσει η αστυνομία πρόσφατα και στην υπόθεση της σύλληψης των 4 από τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας της Υπατίας, μεθόδευση που όπως φάνηκε επεκτάθηκε και μάλλον θα επεκταθεί και σε άλλες περιπτώσεις στο μέλλον. 

Αναγνωρίζουμε ότι το κτήριο της Σκαραμαγκά βρίσκεται χωροταξικά στο στόχαστρο και του κεφαλαίου, το οποίο την ίδια στιγμή που καταστρέφει μη παραγωγικούς πόρους, ανθρώπινους και υλικούς, και υποτιμά την εργατική μας δύναμη, αναζητά νέες διεξόδους. Το οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο βρίσκεται η Σκαραμαγκά υπόκειται σε «ανάπλαση» με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, με ένα φαραωνικό εμπορικό κέντρο να έχει φυτευθεί στην 3η Σεπτεμβρίου και μία ακόμη αλυσίδα καταστημάτων ρούχων να σχεδιάζεται ακριβώς δίπλα στην κατάληψη. Στο πλαίσιο, εξάλλου, των εξαγγελιών για «ανάπλαση» των πλατειών του «υποβαθμισμένου κέντρου», έχουν ήδη δρομολογηθεί ευνοϊκοί εμπορικοί και καταναλωτικοί όροι, ενώ στο ίδιο τετράγωνο, στον δρόμο της Ηπείρου, προβλέπεται η κατασκευή σχολικού συγκροτήματος,  με τους μαθητές και τις οικογένειές τους να συνιστούν δυνητικά νέα πελατεία.

Το κτήριο στο οποίο αποφασίσαμε να εδαφικοποιήσουμε τις επιθυμίες μας και το όραμα για μια διαφορετική κοινωνία, ανήκει στον Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ), το οποίο το είχε αφήσει χρόνια στην εγκατάλειψη. Η αφαίμαξη κοινωνικών στρωμάτων, που βρίσκεται σε εξέλιξη, περνά μέσα και από το πλαίσιο αποκρατικοποιήσεων υπό τις οδηγίες του Μνημονίου και της τρόϊκας. Η περιούσια των δημόσιων οργανισμών έχει βγει στο σφυρί και τα τσιράκια του υπουργείου «ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας» έχουν βγει ήδη προς άγρα επενδυτών για την αξιοποίηση των «φιλέτων». Για να μην υπάρξουν λοιπόν συγχύσεις, προειδοποιούμε ότι έχουν γνώσιν οι φύλακες για όλες τις πηγές προέλευσης των πιέσεων.        

Η απάντησή μας μετά την αστυνομική εισβολή δεν είναι άλλη από τη συνέχιση του αγώνα. Η εμβάθυνση του κοινωνικού ριζώματος και η όσμωση με ολοένα μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια μέσα από τις λειτουργίες και δράσεις της κατάληψης. Μέσα από την κεντρική μας συνέλευση, τα μαθήματα πληροφορικής, χορού, τη συλλογική κουζίνα, το ξυλουργείο, το εργαστήριο ρούχων, την πίστα αναρρίχησης, τις προβολές, τις εκδηλώσεις για την κρίση, τις φυλακές, την κρατική καταστολή, το μεταναστευτικό, τον αντιφασισμό, το φύλο, τον αντισπισισμό, την αντιπληροφόρηση, τη διεθνή αλληλεγγύη. Μέσα από τη συντροφική σύνδεσή μας με το δίκτυο αντιστάσεων που συνομολογούν καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς, στέκια, πολιτικές συλλογικότητες, εργατικές ομάδες και ταξικά σωματεία βάσης. Μα πάνω απ’ όλα, μέσα από την ενεργή συμμετοχή μας στους κοινωνικούς αγώνες, τις διαδηλώσεις, τα απεργιακά μπλόκα, τα οδοφράγματα, τις δράσεις των θυλάκων αντίστασης στο κέντρο και τις γειτονιές, που διεκδικούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Μέχρι να τυλίξουμε τον καπιταλισμό στο σάβανο της ιστορίας.

 

Κάθε φορά που μας χτυπάτε, δυναμώνουμε! 

Η απάντησή μας θα δοθεί στους δρόμους και τους αγώνες.

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

 

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Εισβολή στην κατάληψη πατησίων 61 και σκαραμαγκά…

Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org

Σήμερα Παρασκευή 29 Ιουλίου στις 10.30 το πρωί, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στη κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά με οργανωμένη επιχείρηση.

Λίγα λεπτά αργότερα ένας σύντροφός μας έφτασε στο σημείο και απαίτησε να είναι παρών στη διαδικασία της έρευνας. Έπειτα από μισή ώρα ο σύντροφος προσήχθη  και οδηγήθηκε στο Α.Τ. Ομονοίας. Την ίδια ώρα αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες συγκεντρώθηκαν λίγα μέτρα πιο κάτω, μπροστά από το αρχαιολογικό μουσείο, και επιχείρησαν να προσεγγίσουν το κτίριο με σκοπό να μάθουν τα αίτια της εισβολής. Η απάντηση των μπάτσων ήταν άμεση. Ο κόσμος απωθήθηκε βίαια χωρίς καμία εξήγηση και πάλι.

 

Στη προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν ένα τοπίο σύγχυσης και να κερδίσουν περισσότερο χρόνο προκειμένου να βρουν μια αιτιολογία ικανή να στηρίξει την εισβολή αυτή, διαρρέουν άκρως συγκεχυμένες και αντιφατικές μεταξύ τους πληροφορίες.  Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μέχρι στιγμής να μη γνωρίζουμε αν πρόκειται για έρευνα ή εκκένωση της κατάληψης.

 Σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών και ταξικών αναταραχών και αντιστάσεων, κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν την ολοκληρωτική αφαίμαξη των ζωών μας. Η  ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης διαρκώς βαθαίνει και η πολιτική εξουσία στην προσπάθεια της να διασωθεί οργανώνει την αντεπίθεσή της. Η σκλήρυνση της κατασταλτικής στρατηγικής και η ωμή βαρβαρότητα απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι που αμφισβητεί εμπράκτως την κυριαρχία της σιωπής αποτελεί εγγυημένη συνταγή για το κράτος. Έτσι και οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι των ριζοσπαστικών εγχειρήματων και δράσεων, δεν παύουν να βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της καταστολής, είτε με αλλεπάλληλες φασιστικές επιθέσεις είτε με οργανωμένες επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ. Στόχος τους παραμένει πάντα η καλλιέργεια ενός κλίματος φόβου και επιδίωξή τους η απομόνωση του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου από το πεδίο των κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων.

Στις 19 Μαρτίου του 2009 αποφασίσαμε την επανοικειοποίηση του εγκαταλειμμένου κτιρίου της οδού πατησίων 61 και σκαραμαγκά με σκοπό να εδαφικοποιήσουμε στο χώρο αυτό κάποιες από τις διαθέσεις και τις επιθυμίες μας, προκειμένου να το μετατρέψουμε σε ένα ορμητήριο της ζωής που θέλουμε. Να το μετατρέψουμε σε ένα ανοιχτό κοινωνικό χώρο όπου αυτοοργανωμένα, συντροφικά και συλλογικά θα αποτελέσουμε ένα μέρος της συνωμοσίας για την καταστροφή αυτού του κόσμου. Ενάντια σε κάθε μορφή ιεραρχίας και εξουσίας, ενάντια σε κάθε πολιτική και εμπορευματική διαμεσολάβηση. Από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

 

Δεν μας φοβίζουν μας εξοργίζουν!

Θα μας βρουν απέναντί τους

 

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τις ζωές μας