Εκδήλωση-συζήτηση για τον Αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, Πέμπτη, 11/10 στις 20:00
Category Archives: Αυτόνομο Στέκι
Εκδήλωση-συζήτηση για την ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ στη Βιο.Μετ.
NoTicketCinema προβολες ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Κύκλος προβολών NoTicketCinema ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 κάθε ΤΡΙΤΗ 21:00 στο ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ/ Κινηματογραφική ομάδα Α.Κ-46
Στη σύγχρονη κοινωνία ζούμε την καθολική επιβολή του παραγωγικού-καταναλωτικού μοντέλου και την εμπορευματοποίηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας. Θέλοντας να σπάσουμε τα δεσμά ανελευθερίας, εκμετάλλευσης και κυριαρχίας που γεννούν οι εμπορευματοποιημένες σχέσεις, επιχειρούμε μέσα από τις προβολές φετινών (2011) κινηματογραφικών ταινιών χωρίς αντίτιμο, να απεκδύσουμε την κινηματογραφική Τέχνη από τη λογική του δούναι και λαβείν. Ταυτόχρονα καλούμε όλους εσάς να συμμετέχετε στο όλο εγχείρημα είτε προτείνοντας ταινίες, είτε φτιάχνοντας το δικό σας κινηματογραφικό έργο, για να το διαδώσουμε υλικά & ηλεκτρονικά έξω από τις λογικές της εμπορικής προώθησης και διαμεσολάβησης. Η πειρατεία σκοτώνει τον καπιταλισμό!!
Κινηματογραφική Ομάδα Α.Κ-46
Παρά το υπολειπόμενο ύψος του, ο Ρότζερ μοιάζει να τα έχει όλα: είναι ο πιο επιτυχημένος κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων της Νορβηγίας, έχει παντρευτεί την πανέμορφη ιδιοκτήτρια μιας γκαλερί και ζει σε ένα ονειρεμένο σπίτι. Για να κρατήσει όμως την ισορροπία στα οικονομικά του, εξασκεί και ένα δεύτερο επάγγελμα, αυτό του ληστή πανάκριβων έργων τέχνης. Μια μέρα, του δίνεται η ευκαιρία να οργανώσει την τελευταία μεγάλη δουλειά, αυτή που θα τον γλιτώσει από όλα τα χρέη. Μέσα από ανεξήγητες καταστάσεις ωστόσο, θα μετατραπεί από κυνηγός σε θήραμα και θα χρειαστεί να παλέψει για τη ζωή του.
9/10 The Hunger Games του Gary Ross (2012)
Από τα ερείπια ενός μέρους που κάποτε ήταν γνωστό ως Βόρεια Αμερική, έχει αναδυθεί το έθνος της Πάνεμ και μια λαμπερή Κάπιτολ που περιβάλλεται από δώδεκα απομακρυσμένες επαρχίες. Η Κάπιτολ είναι σκληρή κι αμείλικτη και κρατά τις επαρχίες υπό τον έλεγχό της αναγκάζοντάς τις να στέλνουν από ένα αγόρι και ένα κορίτσι ηλικίας από δώδεκα μέχρι δεκαοχτώ για να συμμετάσχουν στους ετήσιους Αγώνες Πείνας, έναν αγώνα θανάτου που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση.
Για την δεκαεξάχρονη Κάτνις Έβερντιν, που ζει μόνη μαζί με τη μητέρα και τη μικρότερη αδερφή της, η απόφαση της να πάρει εθελοντικά τη θέση της αδερφής της στους Αγώνες δεν διαφέρει και πολύ από μια θανατική ποινή. Όμως, η Κάτνις έχει φτάσει κι άλλη φορά κοντά στο θάνατο και η επιβίωση είναι δεύτερη φύση για εκείνη. Χωρίς να το επιδιώκει πραγματικά, διεκδικεί σοβαρά τη νίκη. Αλλά για να νικήσει, θα πρέπει να αρχίσει να κάνει επιλογές που φέρνουν σε σύγκρουση την επιβίωση με την ανθρωπιά και την αγάπη με τον έρωτα.
16/10 The Raid: Redemption (Επιχείρηση Χάος) του Gareth Evans (2011)
Στην καρδιά της Τζακάρτα, υπάρχει ένα αδιαπέραστο, εγκαταλελειμμένο οίκημα που λειτουργεί ως καταφύγιο για τους πιο επικίνδυνους δολοφόνους και γκάγκστερ της πόλης. Το κτήριο θεωρείται απροσπέλαστο ακόμα και για την αστυνομία. Μια ειδική ομάδα ελίτ αστυνομικών θα προσπαθήσει να καταλάβει το κτήριο και να συλλάβει τον βαρόνο των νακρωτικών που το διοικεί. Οι άντρες μπαίνουν με πλήρη κάλυψη, η οποία όμως αποκαλύπτεται. Τότε, όλα τα φώτα μπλοκάρουν και μαζί με αυτά όλες οι έξοδοι. Η ομάδα έχει αποκλειστεί στον έκτο όροφο και πρέπει να δώσει μάχη τόσο για την αποστολή, όσο και τη ζωή τους.
23/10 Poongsan του Jaihong Juhn (2011)
Το σενάριο υπογράφει ο Κιμ Κι Ντουκ…πρόκειται για μια νοτιοκορεατική ταινία η οποία δεν έχει προβληθεί στους κινηματογράφους στην Ελλάδα. Η ταινία περιγράφει την ιστορία ενός άνδρα ο οποίος αναλαμβάνει να μεταφέρει μηνύματα, ενθύμια μεταξύ νότιας και βόρειας κορέας. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν θα αναλάβει να “μεταφέρει” από τη Βόρειο Κορέα την ερωμένη ενός υψηλόβαθμου ΒορειοΚορεάτη ο οποίος έχει αποστατήσει και βρίσκεται πλέον στη Σεούλ (Νότιο Κορέα)… Η ταινία αν και έχει πολύ έντονο πολιτικό υπόβαθρο…Ορισμένες δε στιγμές το πολιτικό στοιχείο μπαίνει μπροστά από το ερωτικό…
30/10 Medianderas (Μεσοτοιχίες) του Gustavo Taretto (2011)
Η Μαριάννα και ο Μαρτίν ζουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Μπουένος Άιρες. Περνούν ο ένας δίπλα από τον άλλο καθημερινά, ψωνίζουν στα ίδια μαγαζιά, κολυμπούν στην ίδια πισίνα αλλά δεν έχουν γνωριστεί ποτέ. Ο Μαρτίν βγαίνει σπάνια από το σπίτι μετά τον χωρισμό του, ενώ η Μαριάννα δουλεύει ως αρχιτέκτονας κι αισθάνεται ανίκανη να συνάψει οποιονδήποτε σοβαρό δεσμό, αφού βγαίνει από μία τετράχρονη σχέση.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ, ΟΧΙ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΕΣ
Τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε ότι τα αστικά κέντρα πέρα από κτισμένους και ιδιωτικούς χώρους περιλαμβάνουν και κοινόχρηστες περιοχές, όπου θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που διαβιούν και κινούνται σε αυτούς.
Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο και ρευστό αστικό τοπίο πρέπει να θέσουμε ως πρωταρχικό μας στόχο την κατάκτηση και οικειοποίηση των κοινόχρηστων αυτών χώρων, καθώς αυτοί μπορούν να αποτελέσουν μια «ανοιχτή» αντιδομή, όπου οι άνθρωποι θα ξαναγνωριστούν, θα συνυπάρξουν και θα συνδιαμορφώσουν.
Στο σημείο αυτό όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι υπάρχουν στοιχεία ανατροφοδότησης της σχέσης του κοινόχρηστου χώρου με την κοινωνία. Όσο περνάει ο καιρός παρατηρούμε ότι παράλληλα με τη φτωχοποίηση και τον εκφασισμό της κοινωνίας, αυξάνεται και η κρατική καταστολή και αυθαιρεσία, που στοχεύουν από τη μια στην καλλιέργεια της παθητικότητας και της αδιαφορίας για το κοινοτικό και από την άλλη στη δημιουργία ενός κλίματος φόβου και αποξένωσης.
Θα ήταν καταστροφικό για το «σύστημα» να έρθουν πιο κοντά τα άτομα, να συζητήσουν, να οργανωθούν, να οικειοποιηθούν τους κοινόχρηστους χώρους και τις πλατείες. Κάπως έτσι, με καλά οργανωμένο σχέδιο μπαίνουν σε εφαρμογή οι μηχανισμοί που θα μετατρέψουν τις πλατείες σε υποβαθμισμένες περιοχές ή σε άντρο των φασιστοειδών.
Ένας από αυτούς τους μηχανισμούς, ίσως ο πιο αποτελεσματικός ως τώρα, είναι η μεταφορά του εμπορίου ναρκωτικών στα πιο πολυσύχναστα μέρη, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες που αφ’ ενός καθιστούν «αναγκαία» στις συνειδήσεις του κόσμου, την αύξηση της αστυνόμευσης και αφ’ ετέρου δίνουν πάτημα σε εθνικιστικές και παρακρατικές οργανώσεις να πραγματοποιούν τις ρατσιστικές επιθέσεις τους. Τα παραδείγματα άλλων πόλεων, ιδιαίτερα της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνουν την προσπάθεια της εξουσίας να γκετοποιήσει κεντρικούς κοινόχρηστους χώρους, ώστε να παγιωθεί η αυξανόμενη αστυνομοκρατία και να κλειστεί ο καθένας στο καβούκι του.
Ως αναρχικοί και αναρχικές, και ως κομμάτι της κοινωνίας της Καβάλας διεκδικούμε απελευθερωμένους κοινωνικούς χώρους, για να τους αυτοδιαχειριστούμε και να αυτοργανωθούμε, μέσα σε ένα πλαίσιο, όπου η εκμετάλλευση δεν θα έχει χώρο και ιδέες φασιστικές και ρατσιστικές δεν έχουν θέση.
Στους καιρούς του ατομικισμού και της αποξένωσης, μέσω της συνεχούς παρουσίας μας, οι κοινόχρηστοι χώροι θα πρέπει να αποτελέσουν τα πεδία, όπου η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η αξιοπρέπεια και η αντίσταση θα αναμετρηθούν με τη βαρβαρότητα, την παρακμή, το φόβο και την απάθεια.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ
Αναρχικές/Αναρχικοί Καβάλας
1o Underground Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κατάληψη Βύρωνος 3 & Σκρα…6-9/9
1o UnderGround Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κατάληψη Βύρωνος 3 & Σκρα…Καβάλα
H Κινηματογραφική Ομάδα ΑΚ-46 ξεκίνησε την πορεία της τον περασμένο χειμώνα κάνοντας προβολές στο Αυτόνομο Στέκι Καβάλας (Φιλίππου 46) και συνέχισε το καλοκαίρι στο παρκάκι μπροστά από τον απελευθερωμένο κοινωνικό χώρο της Κατάληψης Βύρωνος 3 & Σκρα. Πάνω και πρώτα από όλα για μας ο Κινηματογράφος είναι Τέχνη και όπως κάθε Τέχνη έχει το δικό της μυστηριακό κόσμο, τη δική της αθέατη πλευρά. Σκοπός μας λοιπόν μέσα από τις αυτό-οργανωμένες προβολές είναι να μυηθούμε συλλογικά στα μυστικά αυτού του κόσμου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διοργανώνουμε το 1ο Underground Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κατάληψη Βύρωνος 3 & Σκρα, 6-9 Σεπτέμβρη, φεστιβάλ όχι με τη γνώριμη κινηματογραφική έννοια αλλά περισσότερο με την έννοια της γιορτής, όπου κοινό και δημιουργοί συνυπάρχουν κατά τη διάρκεια των προβολών και συζητούν στα διαλείμματα, πριν και μετά από αυτές. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιχειρούμε να μειώσουμε την απόσταση που χωρίζει αυτούς που δημιουργούν τις ταινίες με αυτούς που διοργανώνουν τις προβολές και αυτούς που τις παρακολουθούν…
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά του Κινηματογράφου, πέρα από αυτήν της Τέχνης. Είναι η πλευρά των εργαζόμενων, των τεχνικών και όλων αυτών που εργάζονται σκληρά για να πάρουν σάρκα και οστά σενάρια, ιδέες, σκέψεις, συναισθήματα κτλ.
Σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης οι εργαζόμενοι δέχονται την επίθεση αυτών που τόσα χρόνια πλούτιζαν από το έργο που παρήγαγαν οι πρώτοι. Σε αυτήν την επίθεση η απάντηση μας έχει κάποια ελπίδα να τελεσφορήσει μόνο μέσα από συλλογικές, αυτόνομες και αυτό-οργανωμένες διαδικασίες και πράξεις.
Μέσα από το παραπάνω πρίσμα, για όλα αυτά που μας αφορούν, που έγιναν και σχεδιάζονται να γίνουν προβληματιζόμαστε, συζητάμε και ανταλλάσουμε εμπειρίες και απόψεις με μέλη από τη Συνέλευση Βάσης Τεχνικών Κινηματογράφου & Τηλεόρασης την Κυριακή 9/9.
Πρόγραμμα Προβολών
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου
20:00 «Αφανείς Ηρωες» (70΄) του Παναγιώτη Κουντουρά (2012)
Στο μονότονο γρύλισμα της μηχανής, μέσα σε τέσσερις τοίχους, μία και μοναδική κίνηση του χεριού του ζωντανεύει ήρωες, αγάπες, μίση, χώρες, ανθρώπους, καταστάσεις, λέξεις, συναισθήματα ενός κόσμου τόσο κοντινού, που όμως δεν τον βλέπουμε αν δεν το θελήσει εκείνος: ηθοποιοί, σκηνοθέτες, μοντέρ, φωτιστές, ηχολήπτες κρέμονται απ’ τα χέρια, την ετοιμότητα και τη σπιρτάδα του, όταν μας επιτρέψει να διεισδύσουμε στον φανταστικό χώρο του σινεμά. Αυτός ο μοναχικός, ο ερημίτης στο βασίλειό του. Τον αποκαλύπτουν και αποκαλύπτεται. Ο μηχανικός προβολής, ο αφανής ήρωας, όπως δεν τον γνωρίζουμε. Και, ίσως, όπως δεν γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ.
22:00 «Champions: Μια αστεία ιστορία» (87΄) του Γαβριήλ Τζάφκα (2011)
Το θέμα της κινηματογραφικής παιδείας αποτέλεσε γόρδιο δεσμό για πολλά χρόνια στην Ελλάδα λόγω της έλλειψης μια σοβαρής κρατικής σχολής κινηματογράφου. Ξεκινώντας από την εποχή του Σταυράκου το 1950 φτάνουμε μέχρι τις μέρες μας, διερευνώντας το ζήτημα αυτό μέσα από ένα διάλογο μεταξύ των ανθρώπων που ασχολήθηκαν και ασχολούνται. Ανάμεσά τους, οι Θόδωρος Αγγελόπουλος, Παντελής Βούλγαρης, Ντίνος Κατσουρίδης, Νίκος Κούνδουρος, Μάνος Ζαχαρίας, Βέρνερ Χέρτσογκ, Εμίρ Κουστουρίτσα, Φατίχ Ακίν.
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου
20:00 «Τσίου…» (83΄) του Μάκη Παπαδημητράτου (2005)
Αθήνα, Δεκαπενταύγουστος 2005. Μέσα σ’ ένα απόγευμα, γνωρίζουμε μερικούς ανθρώπους που το μόνο τους πρόβλημα είναι η αναζήτηση ουσιών. Παράνομων ουσιών. Λόγω της ημέρας, υπάρχει έλλειψη. Ο Τσίου, πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, είναι ηρωινομανής. Ψάχνοντας να βρει ηρωίνη, μπλέκει, μέσω της αδελφής του Στέλλας και του μαφιόζου άντρα της, Στέλιου, αρκετούς ανθρώπους. Άλλοι τους κοκαϊνομανείς, όπως ο Νώντας και ο Γιάννης που διεκδικούν την Τζένη, και άλλοι που δεν έχουν σχέση με ουσίες όπως ο Τάκος, ο Νικήτας και ο Μπιλ, και που απλά δουλεύουν για τον μαφιόζο και πρέπει να βρουν ηρωίνη επειδή έτσι τους διέταξε. Ο Τάκος πιέζει τον Νώντα να του βρει, κι ο Νώντας βάζει τον Τσίου να βρει, χωρίς να ξέρει ότι ο τελικός αποδέκτης θα είναι ο ίδιος ο Τσίου. Τα πράγματα μπερδεύονται αρκετά, και η περιπλάνηση στο κέντρο της Αθήνας συνεχίζεται για την πολυπόθητη δόση.
22:00 «Τungsten» (99΄) του Γιώργου Γεωργόπουλου (2010)
Δυο έφηβοι, ένας ελεγκτής εισιτηρίων, ένα ζευγάρι, μετανάστες, παιδιά, στριμωγμένοι στον τοίχο ενός αδιέξοδου χωματόδρομου στη καρδιά της Αθήνας. Μια ασπρόμαυρη σπονδυλωτή ταινία με ιδιαίτερη αισθητική, λιτή – μη γραμμική αφήγηση και σκληρό λόγο. Αποκλεισμός, βία, ψυχολογικός κανιβαλισμός και αλλεπάλληλες διακοπές ρεύματος, σκιαγραφούν, μία κοινωνία στα όριά της, ξεχασμένη στο σκοτάδι, όπως λέει χαρακτηριστικά ένας από τους πρωταγωνιστές.Θύτες και θύματα σε ρόλους που εναλλάσσονται, αποκαλύπτουν μία μηχανή πιο ισχυρή από τη βούληση τους: Την κρεατομηχανή των ληγμένων λογαριασμών, των άδειων καρτών και των πτωχευμένων ονείρων, που κινεί τη δράση έως το αδιέξοδο.
Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου
20:00 «Κλέφτες» (87΄) του Μάκη Παπαδημητράτου (2007)
Δυο μικροκλέφτες στην Αθήνα του 2007. Μπαίνουν σε σπίτια και παίρνουν λίγα, για να μην το καταλάβει κανείς, ώστε να μπορέσουν να ξαναμπούν μετά από λίγο καιρό και να πάρουν πάλι λίγα. Δεν τους φτάνουν, όμως! Μεταπουλούν κλεμμένα, ποντάρουν στο στοίχημα ελπίζοντας στο εύκολο κέρδος. Μια ζωή χωρίς ζωή, θεατές μπροστά στην τηλεόραση. Τέλμα. Και ξαφνικά ένας στόχος: ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ. Τώρα χρειάζονται περισσότερα χρήματα και πρέπει να βρουν τρόπο να τα κερδίσουν. Πρέπει να σκεφτούν το μεγάλο κόλπο. Ένα σπίτι πλουσίων: το αδειάζουν κανονικά και βγήκαν τα λεφτά για το ταξίδι.Ο ένας μέσα, ο άλλος τσίλιες. Στο σπίτι, όμως, δε βρίσκουν χρήματα· βρίσκουν ένα μυστικό που κανείς δεν έπρεπε να ξέρει. Ένα μυστικό ζωής και θανάτου…
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη.
22:00 «Κάθαρση» (74΄) του Φωκίωνα Μπόγρη (2009)
Ο Εστεμπαν (Κώστας Στεφανάκης) έρχεται στην Αθήνα, έχοντας χάσει τη δουλειά του ως αστυνομικός. Μένει μαζί με τον ανάπηρο θείο του (Μπάμπης Κούρτης) και αναζητά εργασία. Είναι άφραγκος και απογοητευμένος. Τον πλησιάζει ο διευθυντής ασφάλειας (Χρήστος Νάτσιος) και του αναθέτει να καθαρίσει τις 2 πιο επικίνδυνες εγκληματικές οργανώσεις της πόλης. Ο Μάνθος (Βαγγέλης Μουρίκης) είναι ιδιοκτήτης νυχτερινών club και διακινεί μεγάλες ποσότητες κοκαίνης και όπλων ενώ ο Μπαχράμης (Βαγγέλης Αλεξανδρής) διευθύνει αλυσίδα με sex shops- βιτρίνα για διάφορες βρωμοδουλειές. Ο Έστεμπαν με τις ακραία βίαιες μεθόδους του καταφέρνει να γίνει στόχος όχι μόνο για τους κακοποιούς αλλά και για τα “αφεντικά” του.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη.
Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου
20:00 Εκδήλωση-Παρουσίαση της Συνέλευσης Βάσης Τεχνικών Κινηματογράφου & Τηλεόρασης
Προβολή της ταινίας μικρού μήκους “Ανώνυμος” (2011) της ομάδας “Διακόπτες”
22:00 Επιλεγμένες ταινίες από το ανεξάρτητο κινηματογραφικό δίκτυο Chainfree
«Ήμουν και ‘γώ στο πάρτυ» (32΄) της Animeye Films (2012)
Ένα πάρτυ που γίνεται σε λάθος σπίτι την λάθος ώρα, με την συμμετοχή μιας ολόκληρης πόλης και την ιδιοκτήτρια να λείπει.
«Απόκομμα» (08΄) του Χρήστου Τσάκαλου (2012)
Ένας πατέρας εκδικείται την δολοφονία του γιου του από αστυνομικό. Η ταινία εμπνέεται από τα δεκεμβριανά γεγονότα του 2008 στην Ελλάδα.
«Τρωγλοδύτες» (21΄) της Underworld Films (2011)
Στο γραφείο μιας ψυχολόγου, ένας Βετεράνος πολέμου αρχίζει να εξιστορεί τις ανείπωτες ως τώρα πολεμικές του εμπειρίες….μια φρικτή ιστορία θα αποκαλυφθεί….γιατί πολλές φορές, η φρίκη σε ακολουθεί ακόμα και όταν όλα έχουν τελειώσει….
«Ζήσε σαν Μπάτσος, Ψόφα σαν Σκύλος» (42΄) της Underworld Films (2010)
Μια ταινία φόρος τιμής στις ιταλικές αστυνομικές ταινίες (γνωστές ως poliziottesco ή eurocrime) της δεκαετίας του 70.
O Κώστας και ο Βασίλης είναι δυο μπάτσοι του τμήματος Ανθρωποκτονιών. Αχώριστοι, ανήθικοι, απροσάρμοστοι, και ξέρουν πως να ξεπερνούν τα όρια. Όταν ένας Υπουργός βρίσκεται δολοφονημένος, αναλαμβάνουν να διαλευκάνουν την υπόθεση και να βρούν τους υπεύθυνους.
«Dead on Time» (12΄) της Yerwolves Team (2010)
Μια νέα κοπέλα προσπαθεί να αποδράσει από τα χέρια κακοποιών που απειλούν να την εκτελέσουν, αλλά ανακαλύπτει πως ο θάνατος είναι το μικρότερο από τα προβλήματά της.
1o Underground Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κατάληψη Βύρωνος 3 & Σκρα…6-9/9
Το κράτος επενδυτής, το παρακράτος εμπρηστής…
Σήμερα το πρωί σύντροφοι και συντρόφισσες από το Αυτόνομο Στέκι Καβάλας και την Κατάληψη Βύρωνος 3 μοιράσαμε κείμενα αλληλεγγύης για την Κατάληψη Δράκα (Κέρκυρα) και την Κατάληψη Apertus (Αγρίνιο) μετά από τις εμπρηστικές επιθέσεις που δέχτηκαν από φασίστες και ανεβάσαμε 2 πανό σε κεντρικό σημείο της πόλης.
Αύριο, Κυριακή 29 Ιουλίου στις 20:30 θα πραγματοποιηθεί στην Κατάληψη Βύρωνος 3 & Σκρα συναυλία οικονομικής ενίσχυσης υπέρ της Κατάληψης Δράκα.
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τους αυτο-οργανωμένους χώρους…
Ενάντια στα ρατσιστικά πογκρόμ των ξενόφοβων ρατσιστών φασιστών της Πατριωτικής Κίνησης πολιτών Χρυσής Αυγής…
Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός ρατσιστικού πογκρόμ που λαμβάνει χώρα στην κεντρική πλατεία της Καβάλας από μέλη της ακροδεξιάς ρατσιστικής οργάνωσης “πατριωτική κίνηση πολιτών-Χρυσής Αυγής”… Η τοπική κοινωνία μένει άφωνη και έκπληκτη από αυτού του είδους την καθαρά φασιστική πρωτοβουλία που έχουν πάρει τα μέλη της Π.Κ. να διώξουν τους αθίγγανους από την κεντρική πλατεία σε μια πράξη τύπου Αγ. Παντελεήμονα με πρόσχημα τους λιγοστούς τοξικομανείς αθίγγανους. Το lifestyle του ελληναρά που θέλει να καθαρίσει τον τόπο του χωρίς να ξέρει καν την ιστορία του είναι εμφανές και στην Καβάλα αλλά όχι μόνο, μιας και στις 23/7 η Χρυσή Αυγή θα θέσει επερώτηση στη Βουλή για την εγκληματικότητα των Ρομά, γεγονός που δείχνει ότι η Πατριωτική Κίνηση παίρνει γραμμή από τη Χρυσή Αυγή.
Γνωρίζουμε πως οι αθίγγανοι είναι μια μερίδα ανθρώπων, πολιτών αυτού του τόπου, με ιδιαίτερη κουλτούρα και παράδοση από την ζωή τους στο δρόμο. Μπορεί να τους έχει δοθεί κάποια υποτυπώδης ελεημοσύνη από το κράτος ως προς την διαβίωση και την επιβίωση τους, αλλά οι τοπικοί εξουσιαστές και η κεντρική εξουσία δεν τους αντιμετώπισαν ποτέ ως ισότιμους πολίτες έχοντάς τους μια ζωή στο περιθώριο και οδηγώντας τους στην εξαθλίωση. Ούτε μπήκαν στην διαδικασία να τους προσεγγίσουν είτε οι ίδιοι, είτε άλλοι αρμόδιοι φορείς ώστε να βοηθήσουν την νέα γενιά των αθίγγανων. Είναι, λοιπόν, η επόμενη αδύνατη γενιά ανθρώπων μετά τους μετανάστες όπου ο φασισμός δείχνει τα δόντια του. Άπλωσαν, δηλαδή, όπως συνηθίζουν τον τελευταίο καιρό, το παρακρατικό τους χέρι, αυτό που καλύπτει τις βρομοδουλειές τους, αυτό που βγάζει από την δύσκολη θέση τους εξουσιαστές αυτού του τόπου, να βρούνε λύσεις σε κοινωνικά προβλήματα όπως αυτά που βιώνουν οι μετανάστες και οι αθίγγανοι.
Και η ειρωνεία έρχεται τελευταία. Ποιοι είναι αυτοί οι πατριώτες που παίρνουν μέτρα για όλους εμάς χωρίς εμάς; Να θυμηθούμε το καλοκαίρι του 2010 όπου ο κύριος Δημητριάδης (αντιπρόεδρος της Π.Κ.), μαζί με ένα ακόμη μέλος (σήμερα προφυλακιστέος), τράβηξε μαχαίρι σε ανήλικους γκραφιτάδες για να υπερασπιστεί την επίσης παράνομη τοιχογραφία εθνοσυμβόλου στην περιοχή του Αγ. Σίλα, τον αποκεφαλισμό του γουρουνιού και την τοποθέτησή του στην πόρτα της Παλιάς Μουσικής στην Παναγία για να βεβηλωθεί το Χαλίλ Μπέη τζαμί, τον ξυλοδαρμό του μπαγκλαντεσιανού μετανάστη στα φανάρια της Καλαμίτσας.
Ας μη γελιόμαστε λοιπόν, πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι ως έμποροι ναρκωτικών-όπλων να μιλάνε για εγκληματικότητα και εμπορία και από την άλλη οι ίδιοι τους να μετατρέπονται σε εμπόρους ναρκωτικών και να στήνουν μνημόσυνα σε μπάτσους και Έλληνες θύματα μεταναστών… και δεν το λέμε εμείς αυτό αλλά η περίφημη δικογραφία των ληστών με τα Καλάσνικοφ. Πώς μπορεί αυτό το συνονθύλευμα μπράβων, σεκιουριτάδων, και ανάπηρων πολιτικά πολιτών αυτής της πόλης να μιλά για ηθική, σεβασμό και προστασία, όταν τη μόνη προστασία που έχουν προσφέρει στην ζωή τους είναι σε νυχτερινά κέντρα, σε ξυλοδαρμούς, προστασία τοίχων για να τους διακοσμούν με εθνοσύμβολα χωρίς καν να ξέρουν την ιστορία της χώρας τους αλλά και του ίδιου του τόπου τους.
Βέβαια ο σκοπός τους δεν έχει να κάνει με την καθαρότητα της πλατείας από λιγοστούς αθίγγανους, άλλα με το μοντέλο του Αγ. Παντελεήμονα που θέλουν να επιβάλουν και στην πόλη της Καβάλας, διώχνοντας αθίγγανους, μακρυμάλληδες, μεθυσμένους και όποιον άλλο τους χαλάει τα στερεότυπα τους, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους με τις ευλογίες πάντα των αστυνομικών.
Και ο μεγαλύτερος ηθικός αυτουργός δεν είναι άλλος από το ίδιο το κράτος και μέρος της κοινωνίας της Καβάλας που γίνονται συμμέτοχοι με τη σιωπή του σε μια πράξη ρατσισμού και μισαλλοδοξίας, που αφήνει για άλλη μια φορά τους αθίγγανους τοξικομανείς και όχι μόνο στο περιθώριο. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι ο φασισμός δεν έχει τελειωμό και πως αυτές οι πράξεις μίσους θα συνεχιστούν. Χθες ο ξυλοδαρμός του μετανάστη από το Μπαγκλαντές, σήμερα το διώξιμο των αθίγγανων και η περιφρούρηση της κεντρικής πλατείας, αύριο όλοι εσείς που δεν θα τους είστε συνετοί-φρόνιμοι και όλα αυτά κάτω από την διακόσμηση της σημαίας που θα στήνεται και θα ζωγραφίζεται σε κάθε τοίχο και φρούριο. Η λύση δε θα έρθει μέσα από ρατσιστικά πογκρόμ και διώξεις αλλά με αλληλοκατανόηση, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια.
Για να μη γίνει η πλατεία Ελευθερίας και καμιά γειτονιά της Καβάλας Αγιος Παντελεήμονας…έξω οι φασίστες από τις γειτονιές μας…
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ
Κύκλος Αυτομόρφωσης Μάιος-Ιούνιος 2012 στο Αυτόνομο Στέκι Καβάλας
Κύκλος αυτομόρφωσης Μάιος-Ιούνιος 2012
” Οι μετανάστες από το πρίσμα της ταξικής πάλης.”
31/5 προβολή της ταινίας “Welcome” του Philippe Lioret. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση.
2/06 εκδήλωση-συζήτηση: “Μετανάστες και ταξικοί αγώνες στην Ελλάδα του σήμερα”
Συζητάμε για: α) τη στοχευμένη παρονομοποίηση των μεταναστών και την εκμετάλλευση τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό, β) τις συνθήκες εργασίας που αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα, γ) τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τηη καταστολή που χρησιμοποιούν οι κρατικοί μηχανισμοί εναντίον τους και δ) για την προοπτική κοινών αγώνων μεταναστών και ντόπιων.
7/06 εκδήλωση-συζήτηση: “Μάης 1886-Σικάγο, η συμβολή των μεταναστών στην ριζοσπαστικοποίηση του αμερικανικού εργατικού κινήματος.”
Μια κριτική ματιά στα γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο πέρα από τους καθεστωτικούς μύθους, που αποσιωπούν τον καταλυτικό ρόλο των ριζοσπαστών και αναρχικών μεταναστών. Ο δρόμος προς τον Μάη του 1886 στο Σικάγο, τα γεγονότα στην πλατεία Χέιμαρκετ, ο απαγχονισμός των 4 αναρχικών που τιμάται κάθε 1η Μαΐου, η πορεία του αμερικανικού κινήματος ως την περίοδο της “Κόκκινης Απειλής”.
Κύκλος Αυτομόρφωσης Μάιος-Ιούνιος 2012 στο Αυτόνομο Στέκι Καβάλας
Κύκλος προβολών Μαΐου NoTicket Cinema κάθε Τρίτη στις 21:00 (Φιλίππου 46)
Προβολή του ντοκιμαντέρ Catastroika
Προβολή του ντοκιμαντέρ Catastroika των Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερινα Κιτίδη, δημιουργών του debtocracy. Μια πρώτη κριτική στις θέσεις του ντοκιμαντέρ.
Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή. Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.