Μικροφωνική, με μοίρασμα κειμένων, πραγματοποιήθηκε στον Δημοτικό Κήπο, σήμερα Σάββατο 28/1, από τις 12 έως τις 2 περίπου. Κρεμάστηκε πανό που έγραφε:

"ΊΜΙΑ 96, 3 ΝΕΚΡΟΙ

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ 100 ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ"

Κείμενο από Αυτόνομο Στέκι:

Χωρίς αμφιβολία η περίοδος που διανύουμε, ιδιαίτερα από το 2010 και μετά, χαρακτηρίζεται από σαρωτικές αλλαγές, σίγουρα καθόλου ευχάριστες… Η μεσαία τάξη, που αποτελούσε την ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας, αλλά μαζί της και τα χαμηλότερα στρώματα δέχονται μία άνευ προηγουμένου επίθεση. Η διαδικασία φτωχοποίησης που μας επιβάλλεται δεν περιορίζεται μόνο σε μειώσεις μισθών – συντάξεων, αλλά συνοδεύεται και από μία γενικότερη υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κ.α.). Τώρα που το πάλαι ποτέ «αμέρικαν ντριμ» (αμερικανικό όνειρο) του καταναλωτικού παράδεισου έχει καταρρεύσει και βιώνουμε για τα καλά στο πετσί μας ότι όλες οι κοινωνίες, ουσιαστικά και παντού, είναι χωρισμένες σε μία υπερ-εθνική ελίτ που συσσωρεύει πλούτο και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, που θα γίνουμε οι σύγχρονοι είλωτες, μπορούμε να μιλήσουμε για την ανάγκη απόκτησης ταξικής συνείδησης.

    
Νέα εργατική τάξη – προλεταριάτο δεν είναι απλώς οι εργαζόμενοι στην βιομηχανία, αλλά κάτι πιο σύνθετο. Είμαστε όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι ή ημι-απασχολούμενοι που δεν έχουμε ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής ή διανομής (εργοστάσια, βιομηχανίες, αλυσίδες σούπερ μάρκετ κ.α.), αλλά εξαρτόμαστε από το μεροκάματο (μισθωτή εργασία). Είμαστε και όσοι από άλλα χαμηλά στρώματα (αγρότες, αυταπασχολούμενοι κ.α.) ενώνουμε την φωνή μας με τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Είμαστε όσοι έχουμε αποκτήσει συνείδηση της πραγματικής μας θέσης και ορίζουμε με βάση αυτή, συμμάχους και αντίπαλους.

Οι νεκροί μας -θύματα του ταξικού πολέμου-, που δεν θα μνημονεύσει καμία πλουτοκρατία ή οι νέο-φασιστικές συμμορίες, ανέρχονται σε εκατοντάδες κάθε χρόνο μόνο στην Ελλάδα. Άνθρωποι απλοί που έπεσαν στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, κάτω από άσχημες συνθήκες εργασίας και υπό τον εκβιασμό της ανάγκης για λίγα ευρώ. Αυτοί που δεν σκοτώθηκαν στα «δοξασμένα» πεδία των μαχών μεταξύ κρατών, που ακόμη και αυτοί οι τελευταίοι είναι στην καταγωγή αδερφοί εργάτες που τους διέταξαν ή αποπλάνησαν οι ενίοτε αντιμαχόμενες πλουτοκρατίες, προκειμένου να διασφαλίσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα τους. Σε αυτή την κατηγορία του εργατικού ατυχήματος εν μέσω «θερμού επεισοδίου» κατατάσσονται και οι 3 νεκροί των «Ιμίων ΄96», που την μνήμη τους καπηλεύονται οι διάφορες νέο-φασιστικές συμμορίες. Ένα θερμό επεισόδιο που κατασκεύασε η Τ. Τσιλέρ για να αποσπάσει την προσοχή του τουρκικού λαού από ένα σκάνδαλο συνεργασίας της με την μαφία που είχε αποκαλυφτεί. Θυμίζει τίποτα από τα σκάνδαλα της Siemens ή του Βατοπεδίου; Μπας και σε Ελλάδα και Τουρκία ισχύουν λίγο πολύ τα ίδια πράγματα;

Οι νέο-φασιστικές συμμορίες δεν στρέφονται μόνο ενάντια στους μετανάστες, αλλά πλέον και στους έλληνες – ντόπιους εργάτες που διεκδικούν. Η χιτλερική οργάνωση Χρυσή Αυγή (Τ.Ο. Σερρών), που θα παραβρεθεί στην φασιστοσύναξη για τα Ίμια στην Καβάλα, εξέδωσε ανακοίνωση ενάντια στους απεργούς εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Απεργοί σε αγώνα διαρκείας για την επαναπρόσληψη συναδέλφων τους, που δεν δέχτηκαν την πεντάωρη εργασία. Η ντόπια «Πατριωτική Κίνηση» οργάνωσε αντι-συγκέντρωση για την πορεία αλληλεγγύης στον απεργό Γ. Καυκά, ενώ προσφάτως, για να ετοιμάσει και το ανάλογο κλίμα, ανέβασε στο μπλογκ της βίντεο ενάντια στις απεργίες με ομιλητή τον «Μπουμπούκο» (Α. Γεωργιάδη), υπουργό της κατοχικής κυβέρνησης του ΔΝΤ. Αυτοί είναι οι «πατριώτες» που αύριο θα χτυπούν τον έλληνα – ντόπιο εργάτη, όταν θα καταφεύγει στην απεργία ή άλλο μέσο, για να διεκδικήσει να ζει με αξιοπρέπεια. Αυτοί είναι που μέσω του εθνικισμού και του ρατσισμού θα προσπαθήσουν να κόψουν τους διαύλους συνεργασίας με το προλεταριάτο των γύρω χωρών. Απέναντι σε όλα αυτά, να αναπτύξουμε ένα αυτόνομο εργατικό κίνημα που, όχι μόνο θα αντιπαρατεθεί στον φασισμό, αλλά πάνω από όλα θα ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης και θα βάλει τις βάσεις για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αν η ελληνική πλουτοκρατία μοιραζόταν τα κέρδη της μαζί μας, ίσως και να είχαμε λόγους να παριστάνουμε τους «πατριώτες».
Συνειδητά με τους νέο-πτωχούς και το παγκόσμιο προλεταριάτο            

http://anarxikoikavalas.squat.gr                                                         ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Κέιμενο από πρωτοβουλία αντι-φασιστών/ριών

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ

(Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι μεταφερμένα κατά λέξη από την ιστοσελίδα της πατριωτικής κίνησης, από την ενότητα “Οι θέσεις μας”. Οι υπογραμμίσεις και τα σχόλια στις παρενθέσεις δικά μας.)

ΠΑΤΡΙΔΑ – ΕΘΝΟΣ – ΚΡΑΤΟΣ
Κάτω από μια στέγη που λέγεται Εθνικό Κράτος με την ίδια γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, την θρησκεία και κυρίως το αίμα (;;;), το Έθνος είναι αυτό που δημιουργεί ευκολότερα διότι αντιλαμβάνεται καλύτερα τον εαυτό του. (ΑΙΜΑ ΤΙΜΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Προφανώς τόσο οι ψευτοπατριώτες της Πατριωτικής Κίνησης όσο και της Χρυσής Αυγής θα μας περάσουν όλους από αιματολογικές εξετάσεις για να διαπιστώσουν ποιοι είναι οι πραγματικοί έλληνες…οι μη καθαροί προφανώς θα απελαθούν μαζί με τους μετανάστες ή μήπως θα σταλούν στα κρεματόρια;)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Θεωρούμε την Αστυνομία αναπόσπαστο κομμάτι του Εθνικού Κράτους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων Πολιτών. Η καταστολή είναι και αυτή απαραίτητη όταν κριθεί αναγκαία. (Τόσο αναπόσπαστο κομμάτι που όταν τα μέλη της Πατριωτικής Κίνησης βγαίνουν για γκράφιτι, η Ελληνική Αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια, ενώ όταν βγαίνουν νεαροί γκραφιτάδες, τότε η Ελληνική Αστυνομία σε συνεργασία με την Πατριωτική Κίνηση ξέρουν να τους χτυπούν…γιατί απλά το κρίνουν αναγκαίο.)
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Η δικαιολογία της Παγκοσμιοποίησης σε κάθε τι αντίθετο που είναι αληθινό αποκαλείται ρατσισμός. Το μεγαλείο του Έλληνος όμως δεν θα μπορούσε ποτέ να συγκριθεί με ένα Βουσμάνο ή έναν Νομάδα. Αντιθέτως θεωρούμε ρατσισμό το να προσπαθεί κάποιος να φέρει σε ένα επίπεδο ίδιο, τον Ελληνισμό και την προσφορά του, με έναν Ασιατικό ή οποιονδήποτε άλλον. Σε ότι αφορά την γενικότερη προσφορά του δικού μας πολιτισμού και την ανωτερότητά του σε σύγκριση με κάποιους άλλους δεν τίθεται θέμα συζήτησης. (Κοινώς οι ψευτοπατριώτες μάς λένε “Δεν είμαστε εμείς ρατσιστές, απλά οι άλλοι είναι κατώτεροι από εμάς, τους έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό”. Αυτός είναι και ο ορισμός του ρατσισμού.)
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η μόνη θρησκεία που θα πρέπει να απαγορευθεί διά ροπάλου είναι ο εβραιο-σιωνισμός διότι τον καθιστούμε ως άμεσα υπεύθυνο για την κατάσταση της οποίας βρισκόμαστε όλοι σήμερα. (Ο Χίτλερ θα ήταν πολύ περήφανος για τους έλληνες ομοϊδεάτες του της Πατριωτικής Κίνησης Καβάλας.)
ΟΙΚΟΥΜΕΝΟΠΟΙΗΣΗ
Θέλουμε έναν κόσμο ελεύθερο όπου ο Ινδός θα ζει στην Ινδία, ο Κινέζος στην Κίνα και ο Έλληνας στην Ελλάδα (μετά φυσικά από αιματολογικές εξετάσεις που θα αποδεικνύουν την καταγωγή αλλά και την “καθαρότητα”!!!).
Θέλουμε έναν κόσμο όπου θα μπορούμε να θαυμάζουμε τον πολιτισμό ή την κουλτούρα τους εκεί από όπου ξεκίνησε και όχι στην Αθήνα ή σε άλλες ελληνικές πόλεις. (ποιον πολιτισμό θα “θαυμάζουν”; Τον “κατώτερο”;)                                                          
Το πραγματικό της πρόσωπο η Πατριωτική Κίνηση Καβάλας το έδειξε όταν κάποια μέλη της έσφαξαν και κάρφωσαν το κεφάλι χοίρου στην πόρτα του Χαλιλ Μπέη τζαμί (Παλιά Μουσική) στην Παναγία, όταν χτύπησαν σε συνεργασία με την ελληνική αστυνομία 2 γκραφιτάδες, όταν 10 μέλη της κυνηγούσαν με μαχαίρι και αλυσίδα και τραυμάτισαν Σάββατο βράδυ στο Δημοτικό Κήπο έναν ανήλικο απλά επειδή είχε υιοθετήσει την punk κουλτούρα…
Γι'αυτό λοιπόν μην πέφτετε στην παγίδα τους! Οι φασίστες πάντοτε ξέρουν να μεταμφιέζονται κατάλληλα μέχρι να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, όπως έκαναν οι ομοϊδεάτες τους στο παρελθόν (Μουσολίνι, Χίτλερ και λοιποί δικτάτορες).
Αντι-πληροφόρηση
Αυτο-οργάνωση
Αντίσταση σε κάθε μορφής φασισμό/ρατσισμό

Αντιρατσιστές-Αντιφασίστες/Αντιρατσίστριες-Αντιφασίστριες

Από το http://applebeessquat.blogspot.com/

Αναγκαστήκαμε να προβούμε σε επίσχεση εργασίας μετά από δύο μήνες απλήρωτοι, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία του εργοδότη σε όποιες κινήσεις ή προτάσεις κάναμε για να λυθεί το πρόβλημα της μισθοδοσίας ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντά μας αλλά και η εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος.

COMMUNISMOS
Festival-Συνέδριο
για την έξοδο από τον καπιταλισμό
στη κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ – Θεσσαλονίκη 27-29 Μαϊου 2011
στο σημερινό περιβάλλον της κρίσης παίρνουμε θέσεις μάχης

Η κρίση είναι η προβολή των ταξικών σχέσεων και συγκρούσεων.
Η κρίση συγκροτεί το έδαφος που εντείνεται η εκμετάλλευση, η προσταγή, η βιοεξουσία. Συγκροτεί το έδαφος που η εργασιακή και υπαρξιακή επισφάλεια αποκτά όλο και πιο ηγεμονική μορφή. Η κρίση είναι η διαδικασία που εντείνεται η μονιμότητα της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου, μέσω των περιφράξεων και της κλοπής των κοινωνικών κατακτήσεων. Η κρίση αποτυπώνεται μεταξύ άλλων στο κυνηγητό των μεταναστών, στις απολύσεις, στην έμφυλη καταπίεση και στην εθνική ενότητα.

Ταυτόχρονα η κρίση είναι το έδαφος των απεργιών, των πορειών, των απαλλοτριώσεων, των αυτομειώσεων, του σαμποτάζ στη παραγωγή και κατανάλωση. Η κρίση είναι η άρνηση της υποτίμησης στην εργασία, η κυκλοφορία των αγώνων, είναι οι πέτρες στους μπάτσους, είναι η αλληλεγγύη των διαδηλωτών, είναι τα γιαούρτια στους εργατοπατέρες, είναι το μίσος για τα αφεντικά. Η κρίση είναι ο τόπος που δοκιμάζονται και αναμετριούνται τα όρια και οι δυνατότητες των κινημάτων του ανταγωνισμού. Για αυτό εμείς λέμε ότι: Η κρίση είναι κρίση πειθάρχησης και κοινωνικής ανυποταξίας. Είναι η αδυναμία του κεφαλαίου ως κοινωνική σχέση, ως εμπόρευμα να βρει νέα πεδία επέκτασης υλικά και άυλα. Είναι η αποτυχία των αφεντικών να καθυποτάξουν και να ελέγξουν στο σύνολό τους την κοινωνική αναπαραγωγή, τις ορατές και αόρατες αρνήσεις. Επομένως για την δική τους έξοδο από την κρίση εξαπολύουν τη συνολική τους επίθεση στο μισθό, στην ασφάλιση, στις μεταφορές, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην στέγαση, στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στο περιβάλλον.

Σήμερα καλούμαστε να πάρουμε θέση μάχης και επιλέγουμε τον:
Κομμουνισμό[1], ως εκείνη την μη εμπορευματική μορφή κοινωνικής οργάνωσης και αναπαραγωγής, η οποία στηρίζεται στην ταξική αλληλεγγύη, σε αυτοθεσμισμένες αντιιεραρχικές κοινότητες αγώνα και αποτελεί τη κοινωνική κινηματική κίνηση, το διαγώνιο διάνυσμα που συνθέτει, συστήνει και γονιμοποιεί τις ταξικές συγκρούσεις. Επίσης ως κομμουνισμό αντιλαμβανόμαστε τη δημιουργία κοινών σχέσεων, δηλαδή εκείνη τη κοινωνική διαδικασία που δημιουργεί και αναπαράγει τα κοινά[2]και παράλληλα αποπεριφράσει τον κλεμμένο απο το κεφάλαιο κοινωνικό πλούτο, καταστρέφοντας τις περιφράξεις που διαχωρίζουν τους προλετάριους από τα μέσα παραγωγής, αναπαραγωγής, διαβίωσης και επικοινωνίας. Ταυτόχρονα ισχυριζόμαστε ότι ο κομμουνισμός των κοινών σχέσεων εμπεριέχει την καταστροφή των έμφυλων κοινωνικών λειτουργιών, αποσταθεροποιεί το κοινωνικό φύλο και χτίζει δομές κοινωνικής και οικιακής αλληλεγγύης και αναπαραγωγής πέρα από το κυρίαρχο μοντέλο οικογενειακών σχέσεων. Αναπόσπαστο κομμάτι του κομμουνισμού των κοινών σχέσεων αποτελεί η κατάργηση των εθνικών αποκλεισμών που ορθώνουν τα κράτη και το κεφάλαιο (σύνορα, έλεγχοι, λαθραίοι άνθρωποι, μηχανισμοί και διαδικασίες υποτίμησης του παγκόσμιου προλεταριάτου). Αγώνας για τον κομμουνισμό σημαίνει έμπρακτη αμφισβήτηση του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας που ο καπιταλισμός επιβάλει μέσα από το έλεγχο και την παρανoμοποίηση των μεταναστευτικών ροών.

Επιπλέον, θέση μας είναι ότι απέναντι στον πόλεμο, το φασισμό και πατριωτισμό ως μορφές του κράτους σε κρίση, καθώς επίσης και απέναντι στα διλήμματα των ιδιωτικοποιήσεων του νεοφιλελευθερισμού ή τις κρατικοποιήσεις του νεοκεϋνσιανισμού και τις αφελείς προσδοκίες επιστροφής στο κράτος πρόνοιας, επιλέγουμε την επίθεση σε μισθωτή εργασία, πατριαρχία, ιδιοκτησία και κράτος, και ταυτόχρονα επιλέγουμε τις αγωνιστικές χειραφετητικές κοινότητες που δομούνε τα κοινά και τον κομμουνισμό.

Ο κομμουνισμός, επίσης αποτελεί για εμάς την κινηματική παρακαταθήκη και το ενοποιητικό νήμα κινημάτων, ρευμάτων και εξεγέρσεων με αναρχικά, ελευθεριακά, αυτόνομα και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Ενδεικτικά τα παραδείγματα του συμβουλιακού κομμουνισμού στην Γερμανία και των αναρχοσυνδικαλιστών wobblies στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα, του αναρχικού ελευθεριακού κομμουνισμού στην Ισπανία και των αρχειομαρξιστών στο μεσοπόλεμο, των κινημάτων της αυτονομίας σε Γερμανία και Ιταλία τη δεκαετία του ’70, καθώς επίσης και οι χρήσιμες εμπειρίες αυτοοργάνωσης στις εξεγερμένες συνελεύσεις της Αργεντινής και της Τσιάπας μας δίνουν πλούσια παραδείγματα κινηματικών προτάσεων για το πώς εννοούμε τον κομμουνισμό.

Κρίνουμε ότι σήμερα πρέπει να επανανοηματοδοτηθεί και να μπει στο τραπέζι ξανά η σημασία και ο πλούτος των κομμουνισμών ως η κινηματική επιτάχυνση της κρίσης, για την έξοδο από τον καπιταλισμό.

Δομή συνεδρίου – φεστιβάλ
Η δομή του fest-communismos επιθυμούμε να έχει όσο το δυνατό πιο άμεση και ενεργή συμμετοχή. Για αυτό πέρα από κεντρικές εκδηλώσεις θέτουμε ως στόχο να οργανώσουμε θεματικά workshop καθ’όλη τη διάρκεια των ημερών του συνεδρίου-φεστιβάλ, στα οποία να τοποθετηθούν με οργανωμένες εισηγήσεις άτομα και συλλογικότητες. Οι θεματικές ενότητες των workshop είναι οι εξής:

Θεματικές Ενότητες
Κομμουνισμός vs Καπιταλισμός: Η στιγμή της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, είναι ταυτόχρονα και η στιγμή που εκρύγνεινται και οι δικές μας αντιφάσεις. Σήμερα περισσότερο από ποτέ θα ήταν αναμενόμενο ο κομμουνισμός να αποτελούσε μια λύση στα εμφανή αδιέξοδα του συστήματος. Παρ’ όλα αυτά σήμερα φαντάζει μια μακρινή ουτοπία. Είναι αυτή η απόσταση που σήμερα πρέπει να διανύσουμε καθώς η ευπάθεια του καπιταλισμού αφήνει όλο αυτό το χώρο στις πράξεις και τη φαντασία μας.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
– Κρίση & Ταξικοί αγώνες σε χώρους εργασίας
• Αναλυτικές προσεγγίσεις για την κρίση και το χρέος ως αδυναμία του κεφαλαίου να αναπαραχθεί και να αντιμετωπίσει την κοινωνική απειθαρχία.
• Οι επιθέσεις των αφεντικών, η γενίκευση της επισφάλειας και ο ρόλος, οι στόχοι οι δυνατότητες και αδυναμίες των αυτόνομων ταξικών εργατικών αγώνων (μελέτη της ταξικής σύνθεσης, της προλεταριακής εμπειρίας και της κυκλοφορίας των αγώνων).
• Δομές εργατικής αυτονομίας (σωματεία βάσης, εργατικές επιτροπές αλληλεγγύης, εργατικές ομάδες, αυτοοργανωμένα ταμεία αλληλεγγύης).

Σάββατο 28 Μαΐου 2011
– Αγώνες για τα κοινά και ενάντια σε περιφράξεις
• Το νόημα των κοινών και περιφράξεων και η σύνδεσή τους με την κρίση, το φετιχισμό του εμπορεύματος και τη μονιμότητα των διαδικασιών πρωταρχικής συσσώρευσης.
• Κριτική ανάλυση των πολιτικών, μεθόδων, στόχων και προοπτικών των κινήσεων και κινημάτων «δεν πληρώνω» σε μεταφορές, υγειά, ενέργεια (ριζοσπαστικές επαναστατικές ή σοσιαλδημοκρατικές αφομοιωτικές προοπτικές).
• Έμφυλη διάσταση των κοινών και περιφράξεων. Έμφυλη διάσταση των κοινών, οι περιφράξεις στο σώμα, το φύλο, τη σεξουαλικότητα αλλά και η δημιουργία ρωγμών από αντιταυτοτικά κινήματα.
• Πατριωτισμός, φασισμός, σύνορα, έλεγχοι μεταναστευτικών ροών ως εδαφικές, εθνοτικές, ταξικές και ταυτοτικές περιφράξεις. Η κίνηση, οι αγώνες των μεταναστών και η επίθεση στον εθνικό κορμό ως μορφές κοινών σχέσεων για την κατάργηση των φυλετικών, ταξικών και εδαφικών περιφράξεων.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011
– Δομές κομμουνιστικοποίησης και κοινωνικής αναπαραγωγής
• Η μορφή και το θεωρητικό πλαίσιο δικτύων αυτοοργάνωσης στην κίνηση για δημιουργία αυτόνομων ταξικών δομών κοινωνικής αναπαραγωγής και κομμουνιστικοποίησης.
• Τα παραδείγματα εγχειρημάτων αντιπραγματισμού, μη εμπορευματικών μορφών κοινωνικής αναπαραγωγής, κολεκτίβων, αυτοδιαχείρισης των μέσων παραγωγής, αναπαραγωγής και επικοινωνίας.

και ας μη ξεχνάμε,
«να διαδώσουμε την αναρχία να ζήσουμε τον κομμουνισμό».

συντροφικά café la rage
contact@communismos.com,
www.communismos.com

[1] Πολλές κεντρικές έννοιες του πολιτικού μας λεξιλογίου, συμπεριλαμβανομένου του κομμουνισμού έχουν τόσο πολύ καταστραφεί που είναι σχεδόν άχρηστες. Στη συνηθισμένη του χρήση, ο κομμουνισμός έχει καταλήξει να σημαίνει το αντίθετό του, δηλαδή τον ολοκληρωτικό κρατικό έλεγχο και την σταλινική ιεραρχία των απολιθωμένων κομμουνιστικών κομμάτων. Θα μπορούσαμε φυσικά να εγκαταλείψουμε αυτόν τον όρο και να εφεύρουμε νέους, αλλά τότε θα αφήναμε επίσης πίσω την μεγάλη ιστορία των αγώνων, ονείρων και προσδοκιών που συνδέονται με αυτόν. Ως αναρχικές και αναρχικοί που αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στην λήθη, θεωρούμε ότι είναι καλύτερο να παλέψουμε για αυτή την έννοια, του κομμουνισμού, με στόχο να αποκαταστήσουμε ή να ανανεώσουμε το νόημά της.
[2] Όταν αναφερόμαστε στα κοινά δεν εννοούμε τα εμπορευματοποιημένα κοινά αγαθά που το κράτος με τη μορφή του δημόσιου εκμεταλλεύεται, ελέγχει, περιφράσσει και εμπορεύεται. Τα κοινά θεωρούμε ότι δεν είναι αυθύπαρκτα, δεν είναι απλώς οι κοινοί πόροι (φυσικοί, ενεργειακοί, περιβαλλοντικοί, γενετικοί, πολιτισμικοί), δεν υπάρχουν από μόνα τους, αλλά ούτε και διεκδικούνται, με τη μορφή των αιτημάτων απέναντι στην εξουσία, παρά μόνο κατασκευάζονται, δημιουργούνται, σχηματοποιούνται και αναπαράγονται κάθε φορά μέσα από τις διαδικασίες των κοινών σχέσεων, οι οποίες συγκροτούνται από κοινότητες αγώνα.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=aNEefbMQZX0&feature=player_embedded[/youtube]

… ο κόσμος της χλίδας και της γκλαμουρίας και από την άλλη οι απολυμένοι, οι εργαζόμενοι, οι απλήρωτοι, ο κόσμος της δουλείας που αγωνίζεται και μάχεται για τα δίκια του”

Δράση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου στο νέο μαγαζί του Ελευθερουδάκη για τους απλήρωτους και απολυμένους εργαζόμενους.