Continue reading →

35 περίπου αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου λίγο πριν την έναρξη της θεατρικής παράστασης του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας όπου διαβάστηκε το παρακάτω κείμενο:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ
Ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές από 17 χρονών. Έχει ήδη εκτίσει 22 ολόκληρα χρόνια στα ” κολαστήρια ” του κράτους. Αποφασίζει να κρατήσει αγωνιστική στάση, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις, απεργίες πείνας και εξεγέρσεις, πληρώνοντας την αξιοπρεπή πορεία του με πλήθος πειθαρχικών ποινών. Με το πέρασμα των χρόνων στη φυλακή συνδέεται με αναρχικούς αγωνιστές και πολιτικούς αγώνες εντός των τειχών. Το 2008 προφυλακίζεται εκ νέου με αφορμή το κύμα των εξεγέρσεων στις φυλακές, μετά την επίθεση που δέχτηκε από τους δεσμοφύλακες ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης.
Όπως φαίνεται όλα αυτά δεν ήταν αρκετά και έτσι τώρα του προσάπτουν νέες κατηγορίες για συμμετοχή του, σε μία δήθεν εγκληματική οργάνωση και σωματική βλάβη τρίτων, στη Θεσσαλονίκη, το έτος 2012. Μετά από τηλεφωνικές υποκλοπές, στοχοποιήθηκαν συλλογικότητες του αναρχικού χώρου και μεταξύ άλλων αξιοποιήθηκε «ποινικά» προς δημιουργία εντυπώσεων, η επικοινωνία του με συντρόφους και πρόσωπα που έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους στους αγώνες των φυλακισμένων.
Το κράτος χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη δίωξη ως αφορμή για να παγώσει τις άδειες εξόδου από τη φυλακή που έπαιρνε κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια, παρόλο που ο εισαγγελέας δε ζήτησε καν την προφυλάκισή του. Επίσης, η συνθήκη αυτή επηρεάζει την επικείμενη κατά τα άλλα αποφυλάκισή του, παρατείνοντας την ομηρία του για 3,5 επιπλέον χρόνια.

Η αδιαφορία και η ασυδοσία της εξουσίας απέναντι στο Σπύρο Στρατούλη, όπως και σε πολλούς άλλους εξεγερμένους ανθρώπους, αποδεικνύει περίτρανα για άλλη μια φορά την εκδικητικότητά της απέναντι σε όποιον αγωνίζεται και προσπαθεί να διατηρήσει την αξιοπρέπεια του ζωντανή μέσα και έξω από τις φυλακές.

Ως απάντηση σε αυτές τις κατασταλτικές κινήσεις, ο σύντροφος ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 11/11/13, απαιτώντας την άρση των κατηγοριών που τον εμπλέκουν στη συγκεκριμένη υπόθεση.
Ο Σπύρος Στρατούλης, διανύει σήμερα, Πέμπτη 9/1/14, την 60η μέρα απεργία πείνας. Σύμφωνα με την τελευταία ιατρική γνωμάτευση, η συνέχιση της απεργίας πείνας από το Σπύρο Στρατούλη λόγω της εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας και της ακραίας απώλειας βάρους ( 17 κιλά ), εγκυμονεί πλέον πολύ μεγάλο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών και μη αναστρέψιμων βλαβών στην υγεία του ή αιφνιδίου θανάτου.

ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

αλληλέγγυες/αλληλέγγυοι

https://anarxikoikavalas.squat.gr/?p=2117

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=bhNsC5jWIXY[/youtube]

Σήμερα το πρωί, Παρασκευή 20/12, ομάδα συντρόφων-αλληλέγγυων στον απεργό πείνας & κρατούμενο Σπύρο Στρατούλη  επισκεπτήκαμε απροειδοποίητα 3 ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης παρεμβαίνοντας στη ζωντανή ροή του πρόγραμματος προκειμένου να διαβαστεί κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης για τον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη. Η κίνηση μας αυτή είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για έναν σύντροφο που μέσα στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης της φυλακής, βρίσκει το θάρρος, την υπομονή και το κουράγιο να μάχεται για τα αυτονόητα με περισσή αξιοπεπεια…

Μαζί του σε ένδειξη αλληλεγγύης βρίσκονται και οι απεργοί πείνας Ράμι Συριανός, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου.

Ακολουθεί το κείμενο που διαβάστηκε:

“Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη

Ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές από 17 χρονών. Εδώ και 21 χρόνια κρατάει αγωνιστική στάση, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις, απεργίες πείνας και εξεγέρσεις, πληρώνοντας την αξιοπρεπή πορεία του με πλήθος πειθαρχικών ποινών. Με το πέρασμα των χρόνων στη φυλακή συνδέεται με αναρχικούς αγωνιστές και πολιτικούς αγώνες εντός των τειχών. Το 2008 προφυλακίζεται εκ νέου με αφορμή το κύμα των εξεγέρσεων στις φυλακές, μετά την επίθεση που δέχτηκε από τους δεσμοφύλακες ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης. Σήμερα ο κατασταλτικός μηχανισμός, αξιοποιώντας τηλεφωνικές συνομιλίες τρίτων, βρίσκει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει την εκδικητική του μανία, εντάσσοντάς τον στην υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση “Στέκια Θεσσαλονίκης”. Ο Σ. Στρατούλης στερείται τις άδειες του, τις οποίες κατέκτησε με χρόνια αγώνες ενώ κινδυνεύει με παράταση του χρόνου κράτησής του για άλλα 4 χρόνια.

Με αυτή την προοπτική ο Σπύρος αποφάσισε να παλέψει ενάντια σε αυτούς που εκδικούνται όποιον αγωνίζεται με μοναδικό μέσο το σώμα του. Ξεκίνησε απεργία πείνας στις 11 Νοεμβρίου και σήμερα (19/12) βρίσκεται στην 38η μέρα απεργίας.

Στις 2 Δεκέμβρη (21η μέρα απεργίας πείνας), ο σύντροφος μεταφέρθηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας μετά από κατάποση δύο μεταλλικών αντικειμένων. Παρά το γεγονός ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο σύντροφος και απεργός πείνας είχε υποστεί σημαντική απώλεια βάρους (13kg), είχε δυσκολίες στη συγκέντρωση και προφανώς ήταν εξαντλημένος σωματικά, μεταφέρεται με μια επιχείρηση άκρας μυστικότητας σε ένα νοσοκομείο που δεν εφημέρευε εκείνη τη μέρα, δεμένος πισθάγκωνα και σε κλούβα. Στο νοσοκομείο οι γιατροί, σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους δεν προσπάθησαν στιγμή να αποτρέψουν την παρουσία τουλάχιστον 30 αστυνομικών την ώρα που γίνονταν οι κλινικές εξετάσεις. Μετά από πιέσεις των μπάτσων και των γιατρών και εν μέσω απειλών ο Σ. Στρατούλης αναγκάζεται να υπογράψει για να εξέλθει από το νοσοκομείο “με τη θέλησή του”.

Την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου (35η μέρα), ο σύντροφος μεταφέρεται εκ νέου στο ίδιο νοσοκομείο με εντολή του γιατρού των φυλακών Λάρισας καθώς διαγνώστηκε, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων, οξεία αφυδάτωση. Εκεί γίνεται απόπειρα χορήγησης ορών τους οποίους ο σύντροφος δεν δέχεται. Μετά από αυτή του την άρνηση, οι γιατροί σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους, επικαλούνται σχετική εισαγγελική εντολή με την οποία διατάσσεται η αναγκαστική νοσηλεία-θεραπεία του. Στη συνέχεια ο Σπύρος λαμβάνει τους ορούς που του επιβάλλονται διά μέσου απειλών (συγκεκριμένα τον απείλησαν πως θα του βάλουν χειροπέδες και πως θα του κάνουν αναισθησία) και την επόμενη μέρα μετά τις αιματολογικές εξετάσεις που του κάνουν, αποφασίζεται το εξιτήριο του από το νοσοκομείο και η μεταφορά του πίσω στη φυλακή, καθώς τα αποτελέσματα κρίνονται πλέον “μη ανησυχητικά”. Προφανώς και το εξιτήριο βασίστηκε στη βελτίωση των εργαστηριακών του εξετάσεων αμέσως μετά την χορήγηση των ορών, χωρίς να ληφθεί υπ όψιν η περαιτέρω κλινική εικόνα του απεργού (έντονη καταβολή, αίσθημα ζάλης, παροδική απώλεια όρασης, πτώση επιπέδου συνείδησης). ‘Έτσι την Τρίτη 17/12 ο Σπύρος μεταφέρεται ξανά στις φυλακές Λάρισας, χωρίς να γνωρίζει τίποτα ακόμα και ο γιατρός της φυλακής.

Οι γιατροί στο νοσοκομείο της Λάρισας πέρα από κάθε δεοντολογία, συμπεριφέρθηκαν στον απεργό πείνας σαν να είχαν να κάνουν με άνθρωπο δεύτερης κατηγορίας και όχι σαν έναν κρατούμενο που διεξάγει έναν αξιοπρεπή αγώνα ή σαν ασθενή. Επέτρεψαν σε κάθε λογής σκυλιά να βρίσκονται στο χώρο των εξετάσεων ενώ προσπάθησαν να ξεμπερδέψουν μαζί του όσο το δυνατόν γρηγορότερα, χρησιμοποιώντας και απειλές μεταξύ άλλων. Η συνεργασία τους με την εισαγγελική-δικαστική-αστυνομική αρχή είναι ολοφάνερη.

Από την πλευρά μας γνωστοποιούμε πως ότι συμβεί από εδώ και στο εξής στην υγεία του συντρόφου μας θεωρούμε εξίσου υπεύθυνους τους γιατρούς του νοσοκομείου Λάρισας με την εισαγγελική-δικαστική-αστυνομική-σωφρονιστική εξουσία. Θα μας βρουν μπροστά τους.

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη

https://anarxikoikavalas.squat.gr/?p=2077

Εχτες το βραδυ αλληλέγγυοι και αλληλεγγυες στο φυλακισμένο απεργό πείνας Κ. Σακκά πραγματοποιήσαμε παρέμβαση κατά τη διάρκεια συναυλίας αλληλεγγύης για την ΕΡΤ στην πλατεία Καπνεργάτη Καβάλας.
Διαβάστηκε το παρακάτω κείμενο και σηκώθηκαν πανό. Φυσικά φωνάχτηκαν και συνθήματα αλληλεγγύης στον Κ. Σακκα και αντιφασιστικά. Ακολουθεί το κείμενο και μερικές φωτογραφίες.

Ήρθαμε εδώ για να συμπαρασταθούμε στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ ενάντια στην φασιστική πολιτική της κυβέρνησης σε συνθήκες κρίσης όχι μόνο του καπιταλισμού αλλά και της επίπλαστης καταναλωτικής και θεαματικής ‘ευημερίας’ με την οποία αποκοίμιζαν εδώ και πολύ καιρό τους εργαζόμενους. Οι μάσκες έχουν αρχίσει να πέφτουν και πίσω από την βιτρίνα του καπιταλισμού φαίνονται οι εικόνες του φασισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δήθεν αντι-συστιμικοί νεοναζί της Χ.Α. και του Στόχου (καθοδηγητές της Πατριωτική Κίνησης Καβάλας) εναρμονίζονται με την αυταρχική στάση της κυβέρνησης. Συνθήκες πόλωσης και ταξικής επίθεσης, με την κυβέρνηση να απλώνει χέρι συνεργασίας απροκάλυπτα στον νεο-φασισμό. Όμως ο φασισμός δεν περιορίζεται μόνο στην ΕΡΤ, αλλά διαπερνά όλο τον κοινωνικό ιστό. Από τις συνθήκες εξαθλίωσης και τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα ως τους τραμπουκισμούς των ΜΑΤ σε απεργούς και στους κατοίκους της Χαλκιδικής, τις επιθέσεις στις καταλήψεις, την απόπειρα φίμωσης του indymedia. Ανάμεσα στους κοινωνικούς και κινηματικούς αγώνες που ξεπροβάλλουν, βρίσκεται και ο ατομικός ενός νεαρού, του Κ. Σακκά. Ο σύντροφος κατηγορείται ως μέλος της ΣΠΦ, παρότι η ίδια η οργάνωση μέσω των μελών της που έχουν αναλάβει την ευθυνή για συμμετοχή σε αυτή δηλώνουν ότι δεν μέλος της. Δημιουργείται ένα νέο ιδιώνυμο με το οποίο επιχειρούν να συσχετίσουν αγωνιστές με μία οργάνωση που δεν αποτελούν μέλη της ή μπορεί να έχουν ακόμα και σοβαρές διαφωνίες. Έχουν περάσει 2,5 χρόνια και λίγες μέρες πριν λήξει το μέγιστο όριο προφυλάκισής του, ο Κ. Σακκάς, ενημερώθηκε ότι αυτή θα συνεχιστεί για τους επόμενους 6 μήνες, χωρίς καμία αιτιολόγηση, παραβαίνοντας τους νόμους που οι ίδιοι φτιάχνουν. Ο Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 4 Ιουνίου διεκδικώντας το αυτονόητο και σήμερα νωρίς το πρωί μεταφερθηκε εκτακτως στο νοσοκομειο των φυλακων κορυδαλλου. Παρακάτω το κείμενο του: 

Στις 4/12/10 συλλαμβάνομαι μαζί με τον σύντροφο Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη εξερχόμενος από ενοικιαζόμενη αποθήκη, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται οπλισμός.
Έχω παραδεχτεί από την πρώτη στιγμή τη σχέση μου με τον χώρο αυτό, όπως επίσης και με τα όπλα που βρέθηκαν. Έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι είμαι αναρχικός και ότι η παρουσία μου στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται.
Στις 7/12/10 οδηγούμαι στην αρμόδια ανακρίτρια και προφυλακίζομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για διακεκριμένη οπλοκατοχή.
Στις 12/4/11 και ενώ είμαι ήδη πάνω από τέσσερις μήνες κρατούμενος στις φυλακές Ναυπλίου, καλούμαι εκ νέου από τους ανακριτές Μπαλτά, Μόκκα και χωρίς να έχει προκύψει κανένα καινούργιο στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει καν εξέλιξη κάποιας έρευνας, προφυλακίζομαι για συμμετοχή στην ε.ο. ΣΠΦ. Αυτό έγινε προφανώς αντιλαμβανόμενοι οι κύριοι ανακριτές πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε μία δικαστική αίθουσα η κατηγορία της συμμετοχής σε μία οργάνωση η οποία στο ενεργητικό της δεν έχει καμία δράση, στην κατοχή των μελών της δεν υπάρχουν βόμβες, προκηρύξεις, χρησιμοποιημένα όπλα, μία οργάνωση που δεν έχει ούτε καν όνομα.
Έχω ξεκαθαρίσει στο παρελθόν – όπως και η ίδια η ε.ο. ΣΠΦ από τη μεριά της – πως δεν είμαι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Δεν το έκανα για να αποφύγω την εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που επιφυλάσσει η αστική δικαιοσύνη σε όποιον κατηγορείται ως μέλος της, αλλά πολύ απλά γιατί έτσι είναι. Όφειλα να το ξεκαθαρίσω για την αληθή ιστορική καταγραφή. Τόσο για μένα τον ίδιο, όσο και για την ε.ο. ΣΠΦ.
Η αρχική κατηγορία της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που αποδόθηκε τόσο σε μένα και τους δύο συντρόφους μου (Μητρούσια, Καραγιαννίδη) όσο και στα υπόλοιπα άτομα που συνελήφθησαν στην ίδια επιχείρηση – παρόλο που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση – αποτέλεσε κορύφωση των πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετήθηκαν από τη ΔΑΕΕΒ εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του τότε υπουργού δημοσίας τάξης Χρήστου Παπουτσή, που επιθυμούσε – όπως όλοι οι ομόλογοι του άλλωστε – πάση θυσία την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης επί των ημερών του. Είναι γνωστό, πως ο εν λόγω υπουργός είχε άμεση εποπτεία της επιχείρησης και μάλιστα αξιολόγησε ο ίδιος τα δεδομένα που του μετέφερε η αντιτρομοκρατική και τέλος έδωσε την εντολή να γίνουν οι συλλήψεις. Όποιος παρακολουθούσε τα καθεστωτικά μέσα εκείνες τις μέρες θα θυμάται τα σενάρια και τις εκτιμήσεις διάφορων δημοσιογραφικών παπαγάλων για το ποιας οργάνωσης μέλη μπορεί να είμαστε, τι σκοπεύαμε να κάνουμε κλπ τα οποία προφανώς τροφοδοτούσε η ΔΑΕΕΒ, μέχρι φυσικά να βγουν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων και να το βουλώσουν… Αργότερα ο κύριος Παπουτσής, στην προσπάθεια του να απολογηθεί για το φιάσκο, δίνοντας συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό δήλωσε πως τον “κοροΐδεψε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία”(!).
Στις 6/4 του ’12, υπόδικος ακόμα και πλησιάζοντας στη λήξη του 18μηνου (μέγιστο όριο κράτησης βάση του νόμου), προφυλακίζομαι εκ νέου για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η οργάνωση ΣΠΦ. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη δικογραφία, όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο εις βάρος μου – δεν μπήκαν καν στον κόπο να κατασκευάσουν αυτή τη φορά – αλλά δεν γίνεται και κάποια αναφορά στο άτομο μου, παρά μόνο στην επίδοση του κατηγορητηρίου. Είναι μία δικογραφία που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε με την λογική που χαρακτηρίζει τους εγκάθετους ανακριτές Μπαλτά – Μόκκα, να επιδοθεί στον καθένα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό και έκδηλο της σκοπιμότητας αυτής της δίωξης πως οι κύριοι ανακριτές είχαν στα χέρια τους την συγκεκριμένη δικογραφία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου, γεγονός που τους υποχρέωνε – βάση του νόμου πάντα – να μου επιδοθεί μαζί με την πρώτη δικογραφία. Δηλαδή με λίγα λόγια οι κύριοι αυτοί με προφυλάκισαν με την κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση δύο φορές διαδοχικά(!).
Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους – το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες – αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο.

Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ’ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου…
Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.

“Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές(…) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ’ το απλό γεγονός της αναπνοής”.

Πάμπλο Νερούντα

Σακκάς Κώστας
πτέρυγα Κορυδαλλού

Παρέμβαση για τον Κ. Σακκά σε συναυλία αλληλεγγύης για την ΕΡΤ…