Category Archives: Πορείες
Ο Ελληνικός Ισπανικός Εμφύλιος το Φθινόπωρο του 2011
Σημειώσεις σχετικά με την μάχη των εξεγερσιακών διαδηλωτών με το ΠΑΜΕ
Μετά από δύο μέρες και αφού πλέον έχουν τοποθετηθεί αρκετά κομμάτια του κινήματος σχετικά με το ζήτημα , μπορούμε να αρχίσουμε να βγάζουμε τα πρώτα συμπεράσματα και να σημειώσουμε τα κυριότερα θέματα που έχουν ανοίξει σχετικά με το σημαντικότατο αυτό ιστορικό γεγονός. Το ζήτημα της σύγκρουσης ΚΝΑΤ – διαδηλωτών αποτελεί ιστορικό γεγονός, ακριβώς γιατί είναι η πρώτη φορά που ένα μαζικό κόμμα αποφασίζει να υπερασπιστεί το καθεστώς και να ρισκάρει να έχει ακόμα και νεκρούς και αναγκαστικά δημιουργεί συνθήκες ξεκάθαρης κοινωνικής πόλωσης στις οποίες όλοι πλέον καλούνται να πάρουν θέση. Το ερώτημα για το ποιός πλέον είναι με την επανάσταση και την κοινωνική απελευθέρωση, ποιός είναι εναντίον της και ποιος είναι στους δρόμους για κομματικές σκοπιμότητες αποκτά δραματικές διαστάσεις. Αυτό που ζούμε είναι αυτό που κάποια στιγμή θα γίνονταν , είναι η κάθοδος των αριστερών εφεδρειών του καθεστώτος στην προσπάθεια του κρατηθεί στη ζωή και μπορεί να ονομαστεί σαν ο αποκρυσταλλομένος ταξικός πόλεμος στα καλυτερά του .
Κατ’ αρχήν κάποια βασικά πράγματα.
- Το ΚΚΕ ήταν σε συνεργασία με το κράτος και τους μπάτσους.
- Το ΚΚΕ δεν διαδήλωνε αλλά περιφρουρούσε την βουλή.
- Το ΚΚΕ ήταν πανέτοιμο για μάχη και την επιζητούσε.
1.Το καθεστώς και η στρατηγική του . Εάν πάρουμε σαν βάση αυτά τα τρία πράγματα μπορούμε μετά να αναλύσουμε την κατάσταση. ¨Οπως σε κάθε πανεργατική την οποία το ίδιο το κράτος έχει κηρύξει, μέσω της ΓΣΕΕ, έτσι και σε αυτή ο μηχανισμός καταστολής και αποκατάστασης της Τάξης ήταν πανέτοιμος. Οι πανεργατικές είναι τρόπος εκτόνωσης της κοινωνικής οργής και τα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής είναι προσαρμοσμένα για να απορροφούν την έκρηξη ,έτσι ώστε αμέσως μετά αυτή να επανατίθεται σε λειτουργεία. Για κάποιους λόγους σε αυτή την απεργία ο μηχανισμός καταστολής δεν ήταν οι μπάτσοι αλλά το ΠΑΜΕ. Οι λόγοι μπορεί να είναι είτε να ξαναπάρει βίαια το ΚΚΕ τα ηνία του κινήματος (σχεικά απίθανο ) , είτε να πριμοδοτηθεί ο εμφύλιος εντός των διαδηλωτών ( που κρίνοντας εκ του αποτελέσματος μοιάζει το πιθανότερο ) , είτε η απομόνωση των βίαιων εξεγερτικών πρακτικών ( που συνδυάζεται με το προηγούμενο ), είτε το λιγότερο πιθανό, ότι το καθεστώς δεν νοιώθει συνολικά καθόλου σίγουρο για τον ευατό του και αποφάσισε να κατεβάσει τις αριστερές του εφεδρείες. Όλες οι εκτιμήσεις όμως συγκλίνουν σε κάτι. Το ΚΚΕ την απόφαση δεν την πήρε μόνο του , την πήρε απο κοινού με το καθεστώς και εναντίον των απεργών και των διαδηλωτών.
2.Η σταλινικοί. Το ΠΑΜΕ δεν ήταν εχθρικό και ξεκάθαρα επιθετικό απέναντι μόνο στους αναρχικούς, αλλά απέναντι σε όλους τους απεργούς και τους διαδηλωτές , δηλαδή απέναντι σε όλους όσους έχουν στοχοποιήσει την βουλή και είτε την βρίζουν , είτε την μουτζώνουν , είτε συγκρούονται με τους μπάτσους μπροστά από αυτήν. Αν οι αντεγκλύσεις των ΚΝΑΤ με την ΠΟΕ – ΟΤΑ κατέληγαν σε μάχη θα είχαμε μια εντελώς αλλή κατάσταση τώρα.
3.Οι εξεγερσιακοί. Η μερίδα του κόσμου που επιτέθηκε στο ΠΑΜΕ δεν ήταν καθόλου μα καθόλου μικρή. Όλος ο δρόμος μπροστά από την Μεγάλη Βρετανία, μέχρι και πολύ μετά την Σταδίου ήταν γεμάτος από κόσμο που είτε συγκρούονταν με το ΠΑΜΕ είτε υποστήριζε αυτή την σύγκρουση. Από μόνο του αυτό το πλήθος , υπό άλλες συνθήκες για την αριστερά θα αποτελούσε μεγαλειώδη μαχητική διαδήλωση. Μπορεί οι αναρχικοί να είναι μεγάλο κομμάτι του , αλλά σίγουρα το πλήθος αυτό ήταν και τώρα ετερόκλητο, όπως είναι σε κάθε σύγκρουση που γίνεται τον τελευταίο χρόνο. Είναι το πλήθος που δρα και θα συνεχίσει να δρα εξεγερσιακά, που αυτή τη στιγμή αποτελεί τον κυριότερο εσωτερικό εχθρό για το καθεστώς και που αν οργανωθεί σε πρακτικό επίπεδο έστω και ελάχιστα μπορεί κάνει τα πάντα.
4.Ο νεκρός. Δεν θα σταθούμε στο εάν αυτός ο άνθρωπος πέθανε από χημικά ή από καρδιά. Θα σταθούμε στον χορό που έστησαν οι λύκοι γύρω από το πτώμα του. Το ότι το ΚΚΕ και το καθεστώς είχε προβλέψει το ενδεχόμενο να πεθάνει κάποιος από το μπλοκ του ή κάποιος γενικά που δεν άνηκε στο εξεγερσιακό κομμάτι, φάνηκε από την αστραπιαία αντίδραση των καναλιών και των αστικών κομμάτων. Πριν βγουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα ο νεκρός είχε πεθάνει από πέτρα κουκουλοφόρου και ζούσαμε μια νέα Μαρφίν. Μετά η σούπα χάλασε αφού οι γιατροί είπαν ότι μάλλον από χημικά πέθανε και επικράτησε αρχικά αμηχανία και μετά γελοιότητες για τα αδιέξοδα της βίας, που προκαλούν νεκρούς , τους οποίους σκοτώνουν οι μπάτσοι στην προκειμένη περίπτωση αλλά αυτό δεν το λέμε. Τελικά το ΚΚΕ βρήκε καινούργιο σενάριο. Ότι πέθανε από χημικά που πετούσαν προβοκάτορες. Αριστούργημα. Το ΝΑΡ συμφώνησε με επίσημη ανακοίνωση του.
5.Οι αντικαπιταλιστική αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ . Είτε για λόγους πολιτικού κόστους, είτε για να επιτεθεί στις βίαιες τακτικές, είτε για λόγους γλειψίματος του ΚΚΕ μπροστά στο ενδεχόμενο πολιτικής συνεργασίας, η υπόλοιπη αριστερά εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων τάχτηκε με την πλευρά του ΠΑΜΕ και υιοθέτησε τα επειχειρήματα του. Αν και σε κάποιες περιπτώσεις του έκανε και κάποια κριτική, στο σύνολο της εντάχτηκε και αποτελεί μέρος της καθεστωτικής επίθεσης απέναντι στο συγκρουσιακό κομμάτι των πορειών . Είναι αυτοί οι καραγκιόζηδες που χρόνια μιλάνε για επανάσταση , ανατροπή και ρήξη και τώρα σκύβουν το κεφάλι και βγάζουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Ταυτόχρονα δείχνουν με δυο χέρια το αναρχικό κίνημα, σαν υπεύθυνο για τα πάντα. Το αίσχος τους , να βαφτίζουν παρακρατικούς ένα πολύμορφο κομμάτι κόσμου που είναι πολλαπλάσιο όλων των μικροκομματικών μπλοκ, ένα κομμάτι κόσμου πάνω στο οποίο πατούσαν τόσα χρόνια για να βγάζουν επαναστικές αφίσες, βαρύγδουπες ανακοινώσεις και να λένε αγωνιστικές παπαριές θα το πληρώσουν. Χωρίς το κόσμο που μάχεται και που συγκρούεται για να τους δίνει πολιτική υπόσταση με το να λένε ότι ήταν και αυτοί εκεί, δεν μένει τίποτα από αυτούς που να αξίζει τον κόπο. Μπορούνε πλέον άνετα να επανενταχθούν στο ΚΚΕ. Όταν οι σταλινικοί θα τους σφάζουν και θα τους βγάζουν τα μάτια θα μπορούν πλέον να κάνουν την αυτοκριτική τους.
6.Οι εκλογές. Ενώ είναι σίγουρο ότι οι εκλογές πλέον δεν αργούν η αριστερά στο συνολό της προσπαθεί να δείξει σοβαροφάνεια και υπευθυνότητα. Το ΚΚΕ ψαρεύοντας στην τεράστια δεξαμενή με τους εκπεσόντες μικροαστούς προσπαθεί να αναδειχθεί σαν το κόμμα προστάτης της Τάξης και της κοινωνικής ηρεμίας. Στοχεύει να πάρει αυτούς τους ψήφους από το ΛΑΟΣ που ανεβαίνει ακριβώς για αυτόν του τον ρόλο. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ η καταδίκη των εξεγερσιακών πρακτικών είναι απαραίτητη όσο ελπίζουν και στις ψήφους των μικροαστών που επιζητούν ησυχία τάξη και ασφάλεια.
7.Η σύγκρουση στην βουλή. Δεν έχει κάποιο νόημα ένας διάλογος για το εάν ο λαός ήθελε να συγκρουστεί στην βουλή ή όχι , έτσι κι αλλιώς οι απόψεις για αυτό το ζήτημα μόνο υποκειμενικές μπορούν να είναι. Το ζήτημα είναι ότι το ΠΑΜΕ απαφάσισε να απαγορεύσει αυτή την επιλογή. Από εκεί και πέρα ο τσαμπουκάς του έπρεπε να σπάσει και όντως έσπασε. Το μοναδικό που χρειάζονταν ήταν μια αφορμή. Αυτή δώθηκε με την επίθεση στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Το εάν ήταν στρατηγικά λάθος περνάει σε δεύτερη μοίρα, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας τεράστιας ψυχολογικής ήττας , που θα είχε επιφέρει η επικράτηση του ΠΑΜΕ σαν εγγυήτριας δύναμης της Τάξης, πάνω σε πολύ μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια από τους αναρχικούς.
8.Ο δημόσιος χώρος. Το ποιός κάνει κουμάντο στο δημόσιο χώρο, ειδικά σε αυτόν ακριβώς μπροστά από τη βουλή σίγουρα αποτελεί ένα πεδίο μάχης. Αποτέλεσε σημείο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην αριστερή και την πατριωτική πλατεία την εποχή των αγανακτισμένων, αποτέλεσε σημείο όπου το κράτος έχει επιβάλλει απαγόρευση συγκεντρώσεων, αποτελεί τόπο όπου καταλήγουν όλες οι εργατικές και μη κινητοποιήσεις και σε κάποιες περιπτώσεις χώρο ριζοσπαστικοποίησης και ζύμωσης κοινωνικών ομάδων με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες. Αποτελεί το χώρο όπου κορυφώνονται όλες οι συγκρούσεις ανάμεσα στο καθεστώς και την κοινωνία από ύπαρξης του ελληνικού κράτους. Το ΚΚΕ εν μέσω τεράστιου κοινωνικού αναβρασμού αποφάσισε ότι όλα αυτά είμαι ψιλοπράγματα και ότι το μόνο που χρειάζεται είναι μια καλή περιφρούρηση.
9.Οι αναρχικοί. Ο χώρος και σε αυτή την πορεία δεν κατέβηκε συγκροτημένα, και δεν είχε κανένα απολύτως σχέδιο. Αν είχε σχεδιασμό, θα έπρεπε να είχε κάνει άλλα πράγματα από την πρώτη μέρα της απεργίας ή και πιο πριν από αυτή. Κατέβηκε σαν κομμάτι του κόσμου που συγκρούεται και έπραξε ανάλογα. Το ζήτημα εάν οι μολότοφ ήταν φονικές ή όχι δεν μπορεί να απαντηθεί σαν προσωπική επιλογή. Οι Παμίτες , έδρασαν δολοφονικά, είχαν ρόπαλα, κράνη και μάρμαρα και την βοήθεια των Ματατζήδων που πέταγαν δακρυγόνα από πάνω τους (ελάχιστα πάντως) και η άλλη πλευρά είχε εξοπλισμό για να αντιμετωπίσει τους Ματατζήδες, δηλαδή πέτρες ,μάσκες και ελάχιστες μολότοφ. Το ότι αντί για τα ΜΑΤ ήρθαν τα ΚΝΑΤ είναι θέμα του ΚΚΕ και των επιλογών του. Εάν θέλουν να παίξουν ξανά αυτό τον ρόλο πρέπει να εξοπλιστούν κατάλληλα. Όταν οι μέρες αγριεύουν τόσο πολύ, το ότι ο αναρχικός χώρος δεν μπορεί να σηκώσει πολιτικά καταστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί είναι σοβαρότατο εσωτερικό ζήτημα. Πάντως είναι σίγουρα περίεργο να φοβάσαι περισσότερο μηπώς σκοτωθεί κάποιος από τους αντιπάλους σου, από το ενδεχόμενο να σκοτωθεί κάποιος δικός σου.
10.Το ρήγμα στο κίνημα. Εδώ δεν ενοούμε το ρήγμα ανάμεσα στο ΚΚΕ και στους εξεγερσιακούς αλλά ανάμεσα σε κομμάτια του κινήματος που φαινομενικά μέχρι τώρα είχαν παρεμφερή προσανατολισμό. Εδώ υπάρχουν τεράστιες ευθύνες από το παρελθόν. Με δεδομένο ότι εδώ και δεκαετίες το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρα με την πλευρά του καθεστώτος, είναι τεράστια ευθύνη αυτών που έτρεφαν αυταπάτες και κάθε φορά έπεφταν από τα σύννεφα. Κάθε φορά που το ΚΚΕ υπερασπίζονταν την Τάξη και την Νομιμότητα σε εργασιακούς χώρους, σχολεία και πανεπιστήμια , πάντα υπήρχαν φωνές για την ηγεσία που είναι αντιδραστική αλλά η βάση είναι εργάτες και άλλα τέτοια . Οι σταλινικοί μπράβοι ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν σε τέτοιοι αλλά σαν παραστρατημένοι αριστεροί, που μπορεί δυνητικά να είναι μαζί μας. Τώρα απλά έπεσαν οι μάσκες. Τώρα πρέπει να επιλέξει ο καθένας με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει.
ΒΑΓΙΑΝ
ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=CKyiYIo-FWM&feature=player_embedded]
ΠΑΜΕ vs ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Td1nOjqm3L4&feature=player_embedded]
Το ΚΚΕ πιστό στη σταλινική φιλοσοφία που το διακατέχει, αλλά και ως συνεπής μηχανισμός καταστολής της εξεγερσιακής οργής, έδρασε για άλλη μια φορά ως συνεργάτης του αστισμού. Δεν ξέρουμε ποια είναι τα ανταλλάγματα –που θα φανούν αργά ή γρήγορα, γιατί καλά δασκαλεμένοι και εθισμένοι για δεκαετίες στις κρατιστικές ραδιουργίες-υπαρκτός σοσιαλισμός γαρ, δεν δίνουν χωρίς να πάρουν, αλλά είτε έτσι, είτε αλλιώς τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Στη μεγάλη κινητοποίηση της Πέμπτης το ΚΚΕ αντικατέστησε τους αστικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Ήθελαν, λέει, «να περιφρουρήσουν το ταξικό κίνημα από τους προβοκάτορες». Αυτό, όμως, πείθει μόνο τους πιο εύπιστους από τα μέλη τους, που, δυστυχώς, δεν είναι και λίγα. Στην πραγματικότητα ήθελαν να περιφρουρήσουν τη βουλή από όσους διαδηλωτές ήθελαν να εκφράσουν τη δίκαιη οργή τους απέναντι στους βουλευτές, που στην κυριολεξία ξεσκίζουν τα δικαιώματα και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το έχουν πράξει στο παρελθόν πολλάκις. Στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη συγκρουσιακών πρακτικών, για να κερδίζουν τα εύσημα του αστισμού, αλλά και την ψήφο όσων διαφωνούν με την εξεγερσιακή βία και ταυτόχρονα εναντιώνονται στις κυβερνητικές πολιτικές, που από πολιτική αφέλεια πείθονται για την αγωνιστικότητα του κόμματος. Που παραμένει πάντα μέσα στα περιθώρια του αστισμού και ξεβράζει καθοδήγηση, ιεραρχία, προβατοποίηση, εξουσιαστικολαγνεία, ομοφοβία, ψέματα, ωμή βία και όλα όσα χαρακτηρίζουν έναν εξουσιαστικό μηχανισμό, με κόκκινη προβιά. Εκεί ποντάρουν, σε αυτές τις ψήφους,για αυτό αναλαμβάνουν το γνώριμο ρόλο τους εδώ και δεκαετίες. Τάζουν τη λα΄ι΄κή εξουσία, για να επιβάλλουν κόκκινη δικτατορία, Δικτατορία επί του Προλεταριάτου, όπως οι όμοιοι τους σε πλείστες περιπτώσεις κατά τον 20ο αιώνα, όταν και ξεσκεπάστηκε οριστικά ο ολοκληρωτικός χαρακτήρας της ιδεολογίας τους, αλλά και η εξουσιαστική μανία των ηγητόρων τους.
Αυτή την φορά, όμως, το παραέκαναν. Μπήκαν ανάμεσα στο λαό, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν και τη βουλή, ως ασπίδα προστασίας της βουλής, ενάντια σε όσους ήθελαν να εκφράσουν την αγανάκτηση τους για τα εξουσιαστικά εγκλήματα της περιόδου αυτής, που είναι από τις κρισιμότερες.
Η μεγαλύτερη προδοσία του ΚΚΕ μετά το 1989 ήταν η στάση του αυτή, άλλη μια στις τόσες που έχουν πραγματοποιήσει κατά καιρούς οι σταλινικοί του Περισσού. Και αν μέχρι το 1991 έδιναν λόγο στο ΚΚΣΕ, σήμερα σε ποιους και με τι ανταλλάγματα; Βάρκιζα, Βελουχιώτης, Πλουμπίδης, ουσιαστική αδράνεια στη χούντα, ΚΝΑΤ στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, συνεργασία με τη δεξιά στο βρώμικο 1989, συλλήψεις συντρόφων το 1998 και παράδοση τους στα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου, άφιξη Κλίντον, Δεκέμβρης 2008, μερικές από τις πιο κραυγαλέες και φανερές συνεργασίες του ΚΚΕ με τον αστισμό. Για να μην αναφερθούμε στα γνωστά στην ιστορία εγκλήματα του σταλινισμού, στην Κροστάνδη, στον ισπανικό εμφύλιο, τα γκούλαγκ, τα σοσιαλιστικά ψυχιατρεία, την ντόπια ΟΠΛΑ που έτρωγε αβέρτα τροτσκιστές, τους εκβιασμούς και τις συκοφαντήσεις αγωνιστών κλπ
Τελικά, τι είναι το ΚΚΕ; Ποιους εξυπηρετεί; Με ποιους συνεργάζεται; Τι θέλει, ποια η στρατηγική του, ποια η τακτική του και ποιος ο εν γένει ρόλος του στα πλαίσια του αστικού συστήματος κυριαρχίας;
Καλούμε κάθε απλό ψηψοφόρο και μέλος του κόμματος να εγκαταλείψει τους συνεργάτες της αστικής εξουσίας, την ηγεσία του ΚΚΕ, και να αγωνιστεί με τους ανεξάρτητους αντικαπιταλιστές αγωνιστές κάθε απόχρωσης για την ελευθερία, για την κατάργηση του κράτους και της καπιταλιστικής δικτατορίας. Μη γίνεστε άθελα σας τα άβουλα πιόνια των αντεπαναστατικών και περίεργων σκοπεύσεων των ηγετών του Περισσού. Ήρθε η ώρα να μπει οριστικά και αμετάκλητα το ΚΚΕ στο χρονοντούλαπτο της πλούσιας αγωνιστικής παράδοσης των ανθρώπων, και να αναδειχθεί ως αυτό που πραγματικά είναι.
Συνεργάτης του αστισμού, που στην πιο δύσκολη στιγμή του, μπροστά στον κίνδυνο της εισβολής στη Βουλή, λειτούργησε ως Δύναμη Καταστολής. Μια δύναμη ανελευθερίας και κατάπνιξης των απελευθερωτικών ζυμώσεων και πρακτικών των γνήσιων αγωνιστών, που δίνει συνεχώς διαπιστευτήρια δουλοφροσύνης στον καπιταλισμό και τα τσιράκια του, κτυπώντας την κοινωνική οργή.
Απευθύνουμε στους πολιτικούς προδότες του ΚΚΕ το ερώτημα, που είναι το μόνο ουσιαστικό και εφαπτόμενο με την αλήθεια των γεγονότων: ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΑΤΕ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΝΑΤ ΩΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ;
Κλείνουμε, ευχόμενοι τα καλύτερα. Άντε και σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας το υπουργείο καταστολής σε «κομμουνιστή». Ισως, είναι και πιο αποτελεσματικοί από την ίδια την αστική αστυνομία. Δεν είναι λίγοι που το λένε πια, ακόμα και στα δελτία ειδήσεων των αστικών ΜΜΕ. Ο κόσμος το έχει τούμπανο και αυτοί… φανερό…καμάρι…
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ-πολύ καλοί γνώστες του κόκκινου φασισμού του ΚΚΕ και όλων των εγκλημάτων αυτού του ιδεολογικού ολοκληρωτισμού στην ανθρώπινη ιστορία
ΕΧΟΥΜΕ ΧΟΥΝΤΑ;
ΕΧΟΥΜΕ ΧΟΥΝΤΑ;;;
Στις 28-29 Ιουνίου οι εργατοπατέρες κάλεσαν σε 48 απεργία. Πλήθος κόσμου σε όλες τις πόλεις της χώρας βρέθηκε στο δρόμο. Κόσμος που είχε ξανακατέβει και που δεν είχε ξανακατέβει ποτέ σε πορεία. Κόσμος μικρός και μεγάλος, από μωρά μέχρι ηλικιωμένους και ανάπηρους. Όλοι με έναν κοινό στόχο…την πλήρη ανατροπή των πραγμάτων γιατί πολύ απλά δεν πάει άλλο.
Στις περισσότερες πόλεις όλα κύλησαν σχετικά ήρεμα. Στην Αθήνα όμως από την πρώτη μέρα φάνηκε πως οι μπάτσοι θέλουν κάτι, θέλουν να διαλύσουν τον κόσμο, να διαλύσουν το όλο θέμα στο Σύνταγμα. Φαίνεται πως οι αγανακτισμένοι τους ενοχλούν πολύ γιατί κάθε βράδυ αναγκάζονται να δουλεύουν για τα αφεντικά τους. Ήδη λοιπόν από την πρώτη μέρα φάνηκε μία αγριότητα στους μπάτσους, όχι πως στις άλλες απεργίες ήταν ήρεμοι απλά αυτήν την φορά χτυπούσαν τους πάντες και βρέθηκαν βιντεάκια. Γιατί αν δεν έχεις βίντεο δυστυχώς στις μέρες μας είσαι ένα τίποτα, ακόμα και ανοιγμένο κεφάλι να έχεις άμα το σκηνικό δεν είναι τραβηγμένο σε βίντεο τότε θα σου πουν πως έπεσες και χτύπησες μόνος σου ή σε πέτυχε καμιά πέτρα. Και το δεύτερο φυσικά είναι αλήθεια αφού οι μπάτσοι εκτός από τα δακρυγόνα, τις κρότου-λάμψεις, τα γκλοπ, το ξύλο πετούσαν και πέτρες προς τους διαδηλωτές ακόμα και πυροσβεστήρες (!).
Την δεύτερη μέρα της απεργίας, την Τετάρτη, η αγριότητα των μπάτσων μεγάλωσε. Μόλις ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο (το οποίο αφορά και αυτούς) ξεκίνησαν την επίθεση. Και όχι μια απλά επίθεση αλλά ίσως την πιο άγρια επίθεση-καταστολή που έχουν κάνει ποτέ μετά την χούντα. Έτσι οργανωμένα (και όχι μεμονωμένα περιστατικά όπως έλεγαν μέχρι τώρα) κατέστειλαν το πλήθος με δακρυγόνα, κρότου-λάμψεις, όπλα(που πετούσαν δακρυγόνα-ίσως και πλαστικές σφαίρες-), πέτρες και απίστευτη και πρωτόγνωρη βία. Οι μπάτσοι έτρεχαν προς κάθε στενάκι της Αθήνας και κυνηγούσαν και χτυπούσαν με μίσος όποιον διαδηλωτή έβλεπαν. Ξαφνικά έτρεχαν και άνοιγαν κεφάλια επί τόπου.
Αποτέλεσμα όλων αυτών 500+ τραυματίες. Οι μπάτσοι φυσικά δεν έμεινα εκεί. Πήγαν και στο μετρό και χτύπησαν κόσμο και πετούσαν μέσα στο ιατρείο δακρυγόνα. Έβλεπες μπάτσους να κάνουν κωλοδάχτυλα, το σήμα της νίκης και να βρίζουν τα πάντα (θα σας γαμήσουμε, σήμερα παίρνουμε εκδίκηση, σήμερα θα έχετε νεκρό, ο νέος Αλέξης έρχεται κ.τ.λ.). Και δεν φτάνουν όλα αυτά είχαμε και συλλήψεις. Με αποκορύφωμα τον σύντροφο Μανώλη που του έβαλαν εγγύηση 70.000 ενώ την ίδια στιγμή μπάτσοι που χτυπούσαν και άνοιγαν κεφάλια είναι ελεύθεροι και συνεχίζουν το απάνθρωπο έργο τους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουν τα μούτρα και βγαίνουν στα κανάλια και κλαίγονται πως οι μπάτσοι είναι και αυτοί άνθρωποι, πως όλοι τους βρίζουν και ένας μπατσάκος έστειλε σήμερα επιστολή που λέει πως οι άνθρωποι των πλατειών είναι χουλιγκάνια, πρεζάκια κ.α.
Στην αρχή βέβαια όταν ξεκίνησε το κίνημα των αγανακτισμένων όλα τα κανάλια το στήριζαν αλλά όταν είδαν ότι δεν το ελέγχουν (όπως θα ήθελαν) αυτό το κίνημα το βομβαρδίζουν από παντού. Επιπλέον όλοι κατάλαβαν πως οι μόνοι δολοφόνοι είναι οι μπάτσοι και πως μόνο από αυτούς κινδυνεύουμε. Γιατί όσους έχουμε ρωτήσει κανείς δεν κράζει πλέον τους κουκουλοφόρους γιατί η δημοκρατία σας θα μας κάνει όλους κουκουλοφόρους στο τέλος. Επίσης ποτέ δεν αρνηθήκαμε κ. Ντούμα (ή όπως σκατά και αν λέγεσαι δεν μας νοιάζει) ότι μέσα στο κίνημα υπάρχουν πρεζάκια ή και πρόστυχες γυναίκες. Γιατί εμείς εκεί στην πλατεία τους δεχόμαστε όλους, δεν κοιτάμε την εμφάνιση αλλά την καρδιά και πιστέψτε μας πως τα πρεζάκια έχουν περισσότερη καρδιά και μυαλό από εσάς και από τον γιωργάκη.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν πως ζούμε μια νέα χούντα που απλά έχει την ονομασία δημοκρατία. Έτσι επιβάλλετε στον καθένα από εμάς να διαλέξει στρατόπεδο. Ή με τους δημοκράτες (που μας κυβερνούν) ή με τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που παλεύουν για μια δίκαιη κοινωνία. Ακόμη κ.Πάγκαλε (κύριε…που λέει ο λόγος) φέρτε αν θέλετε και τανκς και όπλα. Όμως ξεχνάτε κάτι…την οργή του κόσμου που θα σας πνίξει και εσάς και όλα τα όπλα σας. Τέλος για τους μπάτσους που λένε πως πάνε στην αστυνομία για τα λεφτά τα ψέματα τελείωσαν, οι μάσκες έπεσαν. Αν έστω και τώρα κάποιοι από εσάς έχετε παραμείνει άνθρωποι ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΠΑΤΣΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ
Μαθητές με μνήμη
Αντιφασίστες μαθητές
Αναρχικό αλφάδι
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες 28ης και 29ης Ιούνη
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες 28ης και 29ης Ιούνη
Στις 28 και 29 Ιουνίου άνδρες και γυναίκες διαφόρων ηλικιών βρεθήκαμε στην πλατεία Συντάγματος για να αντισταθούμε στη βάρβαρη λεηλασία των ζωών μας από τους δυνάστες του κράτους και του κεφαλαίου. Χιλιάδες ήταν αυτοί που βρέθηκαν το δρόμο της βίαιης αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις των πραιτοριανών του κράτους. Οι συγκρούσεις που διήρκησαν πολλές ώρες με αμείωτη ένταση απέδειξαν ότι δε σκύβουμε το κεφάλι και δεν υποτασσόμαστε στις επιτακτικές υποδείξεις της εξουσίας.
Τα δακρυγόνα, οι τραυματισμοί, οι συλλήψεις δε λύγισαν ούτε στάθηκαν εμπόδιο στην αποφασιστικότητα των αντιστεκόμενων ανθρώπων. Στο Σύνταγμα επιχείρησαν να εισβάλουν στο κοινοβούλιο γκρεμίζοντας τα σιδερένια κιγκλιδώματα. Τα καπιταλιστικά σύμβολα και οι προστάτες τους ήταν, είναι και θα είναι οι μοναδικοί εχθροί των σύγχρονων σκλάβων στις απάνθρωπες πόλεις – φυλακές. Η αντιπαράθεση με τους βασανιστές του κράτους αποδεικνύει τον αδιάλλακτο αγώνα για ελεύθερη ζωή, ότι οι αγωνιζόμενοι δε συμβιβάζονται με μεταρρυθμίσεις και φτιασιδώματα του εκμεταλλευτικού συστήματος και δεν κάθονται παθητικά να υπομένουν τη λεηλασία της ζωής τους αλλά περνάν στην αντεπίθεση.
Πολλοί άνθρωποι αυτές τις δύο μέρες των ταραχών και του κλυδωνισμού της εξουσίας τραυματίστηκαν και βασανίστηκαν από την αστυνομία. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η συντροφικότητα όμως βοήθησαν στο να επουλωθούν ή να μπουν στην προοπτική επούλωσης και ανάρρωσης τα τραύματα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα ανοιγμένα κεφάλια από τα γκλοπ και πέτρες που πετούσαν οι μπάτσοι, οι μώλωπες και οι εκδορές, τα σπασμένα χέρια και πόδια, τα αναπνευστικά προβλήματα από τα χημικά δε μπορούν να κάμψουν το πάθος για την ελευθερία.
Πολλοί συνελήφθησαν και αντιμετωπίζουν το δικαστικό μένος του κράτους με βαρύτατες κατηγορίες και εκβιαστικές ποινές. Συγκεκριμένα, οι εγγυήσεις φτάνουν τις 3000 ευρώ για κάποιον από τους συλληφθέντες και πρέπει να παραδοθούν στο εκβιαστικό χρονικό διάστημα της μιας εβδομάδας, δηλαδή την Παρασκευή 8 Ιούλη. Κι ακόμη δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε από τις διαδικασίες της Δευτέρας όπου παραπέμπονται οι συλληφθέντες της Τετάρτης, και τις διαδικασίες της Παρασκευής όπου παραπέμπονται εξ’ αναβολής ένα κομμάτι των συλληφθέντων της Τρίτης. Η πρωτοβουλία μας έχει στόχο να βοηθήσει τους συλληφθέντες να αντεπεξέλθουν στο οικονομικό κομμάτι που αφορά τα έξοδα της δίκης και των δυσβάσταχτων χρηματικών ποινών.
Καλούμε οποιονδήποτε μπορεί να συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια οικονομικής υποστήριξης. Η πρωτοβουλία μας θα λειτουργεί συνεπικουρικά σε οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια αλληλεγγύης στους συλληφθέντες. Καλούμε όποιον συλληφθέντα χρειάζεται οικονομική υποστήριξη να επικοινωνήσει μαζί μας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ της 28ης και 29ης ΙΟΥΝΗ
e-mail solidaridad2829@yahoo.gr
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες
28ης και 29ης Ιούνη
Αθήνα 29-7-2011 Κρατική βία και καταστολή
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=_Kseo_APFCA&feature=player_embedded[/youtube] Continue reading
Τα λόγια ενός παλιού καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης στη συνέλευση της Puerta del Sol
Είστε η χαρά, η χαρά του απροσδόκητου, αυτού που δεν μπορεί να προβλεφθεί ούτε από τις αρχές, ούτε από τις κυβερνήσεις, ούτε από τα κόμματα οποιουδήποτε χρώματος, του πραγματικά απροσδόκητου. Ούτε εσείς οι ίδιοι το πιστεύατε πριν λίγους μήνες ή εβδομάδες ότι θα μπορούσε να συμβεί. Παρόλα αυτά έτσι είναι, η χαρά είναι το απροσδόκητο και δεν υπάρχει άλλη χαρά, δεν υπάρχει μέλλον, όπως θα εξηγήσω στην πορεία. Ωστόσο, θα πω κάτι που φαίνεται αντιφατικό. Εγώ το περίμενα αυτό πάνω από 40 χρόνια, 46 για την ακρίβεια. [ακούγονται χειροκροτήματα] Τώρα θα σας πω το γιατί. Στη δεκαετία του ’60, όπως θα έχετε ακούσει οι νεότεροι, άρχισε να σηκώνεται σε όλο τον κόσμο ένα κύμα διαμαρτυρίας κυρίως από φοιτητές σε πανεπιστήμια και ανάλογους χώρους, στο Τόκιο, στην Καλιφόρνια και αλλού…
Τον Φλεβάρη του ’65 αυτό το κύμα έφτασε στη Μαδρίτη. Εγώ παρασύρθηκα από αυτό με μεγάλη χαρά, όποιο κι αν ήταν το τίμημα. Όπως ξέρετε, το κύμα έπειτα συνεχίστηκε στη Γερμανία με τον Rudi Dutschke τον κόκκινο και στο τέλος στη Γαλλία όπου μάλλον σιγά σιγά έσβησε. Θα σας εξηγήσω πώς καταλαβαίνω εγώ ότι αυτό που έγινε το ’65 σχετίζεται με αυτό που γίνεται εδώ τώρα. Ίσως κάποιοι από τους μεγαλύτερους εδώ ή όχι και τόσο μεγάλους ή ακόμα και οι γονείς των πιο μεγάλων από εσάς, ήταν τότε φοιτητές στην πανεπιστημιούπολη της Μαδρίτης και τρέχαμε μαζί μπροστά από τους αστυνομικούς που τότε τους αποκαλούσαμε “οι γκρίζοι”… Εκείνα τα χρόνια στον “πρώτο” ή αναπτυγμένο κόσμο ξεκίνησε να εγκαθιδρύεται ένα καθεστώς, ένα καθεστώς της εξουσίας που είναι ακριβώς το ίδιο από το οποίο τώρα υποφέρουμε όλοι μαζί…. [ακούγεται μεγάλος θόρυβος] Σωπαίνω λίγο [μια φωνή λέει: “μη σωπαίνεις, συνέχισε!”] …Ένα καθεστώς που είναι με λίγα λόγια η μορφή αυτή εξουσίας στην οποία το κράτος, η κυβέρνηση και η δημόσια διοίκηση είναι συνυφασμένα με το κεφάλαιο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις οποιεσδήποτε οικονομικές επενδύσεις. Εξ’ ολοκλήρου συνυφασμένα. [χειροκροτήματα, φωνές]. Επομένως, πιο απλά μπορούμε να πούμε ότι είναι το Καθεστώς του Χρήματος, και γι’αυτό πιστεύω ότι πολλοί από εσάς κατα βάθος ξεσηκώνεστε ενάντια σε αυτό κυρίως και θέλετε να φωνάξετε και να πείτε το μοναδικό που ξέρει ο λαός, που είναι να πει ΟΧΙ! [δυνατά χειροκροτήματα, φωνές: “Αυτό είναι!”] Αυτό που με ξεσήκωσε στα 39 μου, πριν από 46 χρόνια, είναι το ίδιο που τώρα φτάνει στο τέλμα του, στα γεράματά του, το καθεστώς του κράτους-κεφαλαίου, του χρημάτος. Όντως δείχνει σημάδια κόπωσης, όπως τα παραμύθια της μακρόπρόθεσμης κρίσης, και πολλά άλλα που θα σας λένε, και τα νούμερα με τα οποία προσπαθούν καθημερινά να σας αποπροσανατολίσουν για να μην αισθάνεστε και να μην αντιλαμβάνεστε αυτό που γίνεται πίσω από τα νούμερα και τα λόγια που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις ή τα κόμματα για να σας κρατήσουν αποπροσανατολισμένους.. Έτσι λοιπόν είναι για μένα πολύ λογικό να βρίσκομαι ανάμεσα σας αυτή τη στιγμή που το καθεστώς γερνάει, έτσι όπως βρισκόμουνα και στη γένεσή του. Για μενα η εξέγερση των φοιτητών το ’65 προήλθε από το γεγονός ότι αντιλήφθηκαν αυτό που μας ερχόταν. Τώρα εσείς έχετε υποφέρει από το καθεστώς πολύ παραπάνω. Ακόμα κι αν ονομάσετε με διαφορετικούς τρόπους αυτό τον πόνο. Έτσι λοιπόν, εκτός από απροσδόκητο, είναι και λογικό να σηκώνεστε και να φωνάζετε εναντίον του.
Μπορώ να σας πω κι άλλα, αλλά δεν θα ήθελα, στην προσπάθεια μου να συνεισφέρω με τον τρόπο μου σε αυτή την εξέγερση, ή όπως θέλετε να την ονομάσετε, να φανεί ότι έρχομαι εδώ να δώσω συμβουλές. Ωστόσο, αν και δεν θέλω να φανεί κάτι τέτοιο, θα εκφράσω δυο σκέψεις που μου έρχονται, κυρίως αρνητικές. Η πρώτη είναι να μην υπολογίζουμε στο Κράτος, όποιο και να είναι, σε κανένα είδος κρατικής οργάνωσης. [Ακούγονται χειροκροτήματα και φωνές]. Είναι ένα λάθος που, απ’ ότι βλέπω, πολλοί από σας αντιλαμβάνεστε χωρίς να είναι ανάγκη να σας το πει κανείς. Ως συνέπεια και συνέχεια αυτού δεν μας είναι καθόλου χρήσιμη η Δημοκρατία, ούτε καν η λέξη δημοκρατία. Συγγνώμη, βλέπω πως αυτό δε σηκώνει τόσα χειροκροτήματα, αλλά πρέπει να επιμείνω.Ήδη καταλαβαίνω ότι το να διαλέξει κανείς το σύνθημα “Πραγματική Δημοκρατία Τώρα!” είναι μια τακτική. Μια τακτική για να μην καρφωθεί αμέσως, γιατί το να έλεγε κατευθείαν και άμεσα “Όχι σε οποιοδήποτε Κράτος, δημοκρατικό ή μη” θα μπορούσε να ακουστεί άσχημα, και μια τέτοια συστολή μπορεί να είναι η αιτία . Αλλά νομίζω πως ήρθε η ώρα να απαγκιστρωθούμε σιγά σιγά από αυτή την απάτη. Η Δημοκρατία είναι μια οφθαλμαπάτη, είναι μια απατή για αυτό το ζωντανό κομμάτι μέσα μας που αποτελεί τον “λαό” και τον “κόσμο”. Ήταν έτσι και τότε όταν εφευρέθηκε από τους αρχαίους Έλληνες στην Αθήνα και σε άλλα μέρη. Είναι μια οφθαλμαπάτη που θεμελιώνεται κυρίως στην αντίφαση που ίδια η λέξη εμπεριέχει, δήμος και κράτος. Κράτος ήταν η εξουσία και δήμος υποτίθεται ότι ήταν ο λαός, όμως, ό,τι κι αν έχει γίνει στην εξέλιξη της ιστορίας, ποτέ το κράτος δεν ανήκει στο λαό, το κράτος είναι ενάντια στο λαό. [μπράβο] Αυτό είναι κάτι πολύ ξεκάθαρο αλλά πρέπει να το καταλάβουμε. [χειροκροτήματα και επεφημίες] Έτσι λοιπόν νομίζω πως αυτή η αντίφαση που κρύβεται στο ίδιο το όνομα της δημοκρατίας σάς ενθαρρύνει πολύ περισσότερο να το καταλάβετε αληθινά.
Το δημοκρατικό καθεστώς είναι απλά το πιο προχωρημένο, το πιο τέλειο, αυτό που παράγει καλύτερα αποτελέσματα, το Καθεστώς Ευημερίας στο οποίο μας λένε ότι ζούμε, είναι απλά αυτό, αλλά ταυτόχρονα δε σταματάει να είναι η παντοτινή Εξουσία. Αντίθετα, όσο πιο τέλειο και προχωρημένο είναι, τόσο πιο αποτελεσματικό είναι στα κόλπα της εξαπάτησης και στη διαχείρηση των ψεμάτων, που είναι απαραίτητα για την κάθε Εξουσία. Αυτό επίσης ελπίζω να το καταλάβετε καλά, χωρίς ψέματα δε στέκεται κανένα είδος εξουσίας. Το ψέμα είναι το να κάνεις τους ανθρώπους να σε πιστέψουν, η πίστη, και αυτό είναι η βάση, το θεμέλιο στο οποίο στέκεται οποιοδήποτε κράτος. Και αν κάποιος από σας έχει τη φαντασίωση μιας καλύτερης δημοκρατίας, θα του ζητούσα να αρχίσει να απομακρύνεται από αυτή την ψευδαίσθηση. Δεν είναι αυτός ο δρόμος, δεν είναι. Και αν η εξέγερσή σας θα έπαιρνε κάποιο οργανωτικό χαρακτήρα, τέλος πάντων, παρόμοιο με του ίδιου του κράτους, θα ήταν ήδη χαμένη, δε θα έκανε τίποτα άλλο παρά να επαναλάβει την ίδια ιστορία με άλλα χρώματα, και θα ήταν πιο τελειοποιημένη ακόμα, ακριβώς γιατί θα είχε τότε αφομοιώσει την εξέγερση, γιατί θα είχε αφομοιώσει τη διαμαρτυρία, και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο, μέσα από αποτυχημένες επαναστάσεις, τα κράτη έχουν προχωρήσει μέχρι τώρα. Είναι ακριβώς αυτό που τους χρειάζεται, γιατί, για να συνεχίζει να είναι το ίδιο έτσι όπως είναι, το χρήμα δεν μπορεί παρά να αλλάζει, να αλλάζει για να συνεχίζει να είναι το ίδιο. Αυτή είναι η μεγάλη παγίδα που έχετε να αντιμετωπίσετε. Όταν σας προτείνω ή σας συνιστώ να απαρνηθείτε τις ιδέες ενός καλύτερου κράτους, μιας καλύτερης εξουσίας και σας θυμίζω ότι… [ακούγονται θόρυβοι από αλλού στην πλατεία]… Θα τελειώσω σύντομα για να ασχοληθείτε με άλλα ίσως πιο διασκεδαστικά από εμένα. Τώρα που τολμάω να σας προτείνω να απαρνηθείτε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, και για αυτό σβήνω από τη λίστα μερικά από τα αιτήματα που οι εκπρόσωποί σας έχουν θέσει, την ίδια στιγμή σας προτείνω να απαρνηθείτε και κάτι άλλο, το μέλλον, το οποίο είναι ο Εχθρός.
Καταλαβαίνετε καλά ότι απορρίπτοντας την εξέγερση ως προσπάθεια να βρείτε ένα καλύτερο καθεστώς, σας προτείνω να απαρνηθείτε το μέλλον. [“Τι προτείνεις;”]. Το μέλλον είναι αυτό με το οποίο σας εξαπατούν, και εσάς τους μεγαλύτερους, αλλά κυρίως τους πιο νέους. Κάθε μέρα σας λένε “Έχετε μέλλον μπροστά σας” ή “πρέπει να κοιτάξετε το μέλλον σας”, “ο καθένας πρέπει να δημιουργήσει το μέλλον του”, και αυτό είναι ακριβώς, ακόμα κι αν δεν το λένε, μια υποταγή στο θάνατο, στο μελλοντικό θάνατο. Το μέλλον είναι αυτό, αυτό που χρειάζεται το Κεφαλαίο. Το χρήμα δεν είναι κάτι άλλο από πίστωση, δηλαδή, μέλλον, πίστη στο μέλλον. Αν δεν μπορούσε το μέλλον να λογαριάσει, δε θα υπήρχαν ούτε τράπεζες ούτε κρατικοί προϋπολογισμοί. Το μέλλον ανήκει σε αυτούς, είναι το όπλο τους. Για αυτό, μην αφήνετε να σας παρουσιάζεται σαν κάτι ευλογημένο ή ευεργετικό. Πρέπει να σας ακούγεται ακριβώς σαν θάνατος, αυτό είναι το μέλλον. Ό,τι και να είναι αυτό που κάνουμε εδώ, που κάνετε εδώ, από μόνο του θα δείξει, αλλά δεν έχουμε μέλλον. Αυτό είναι των Εταιριών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του Κεφαλαίου. Δεν έχετε μέλλον! Πρέπει να έχετε το θάρρος να το καταγγείλετε. Θα σας αφήσω σύντομα, προς το παρόν δε θα δώσω άλλες συστάσεις. Κάτι άλλο πιο πρακτικό και της στιγμής. Θα ευχόμουν βέβαια, μετά από τις εκλογές της… της 22 μαΐου, που εμποδίζουν πολύ (θα το έχετε δει πως τα ΜΜΕ σάς μπερδεύουν με το ζήτημα των εκλογών, ενώ δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν παρά σας κάνουν να χάσετε πολύ χρόνο σκεφτόμενοι τι είναι αυτό που πρέπει να κάνετε, να ψηφίσετε ή όχι, να ψηφίσετε από εδώ ή από εκεί) είναι ένα απίστευτο εμπόδιο… οπότε η ευχή μου θα ήταν, όταν περάσει αυτή η βαρεμάρα, αυτή η μαλακία των εκλογών, να συνεχίσετε ζωντανοί, και κάπως μαζί οι μεν με τους δε. [χειροκροτήματα] Και σε αυτή την περίπτωση θα τολμούσα να σας προτείνω μια τακτική (το να συνεχίσουμε με τις συνελεύσεις εδώ είναι μάλλον ένα λάθος που δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ ακόμα). Είναι ξεκάθαρο ότι σε μια τέτοια περίπτωση, σε μια τέτοια εξέγερση, όπως νομίζω ότι ήδη όλοι ξέρετε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλο Όργανο, είτε αποφάσεων, είτε αντιπροσώπευσης, παρά μόνο οι συνελεύσεις. Και αμέσως θα σας πω το γιατί. [χειροκροτήματα] Δεν μπορεί να υπάρξει γιατί οι συνελεύσεις σαν κι αυτή έχουν αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα, κανείς δεν ξέρει πόσοι είμαστε, μπαινοβγαίνουμε και ποτέ δεν μπορούμε να μετρηθούμε, και γι’αυτό ποτέ δεν μπορούμε να ψηφίσουμε όπως κάνουν οι δημοκράτες. Γιατί δεν ξέρει κανείς ούτε πόσοι είμαστε ούτε χωράει καμία στατιστική και κανένας αριθμητικός υπολογισμός. Αυτό κάνει μια μεγάλη συνέλευση, να πλησιάσει να είναι αυτό που λέμε λαό, που δεν υπάρχει αλλά είναι, και να πλησιάσει αυτό που μένει πίσω από τα άτομα. Αυτά όντως μετριούνται σε αριθμό ψυχών και αριθμό ψήφων, αλλά δεν μετριέται αυτό που μένει από πίσω. Επομένως, να μην απαρνηθούμε ποτέ τις συνελεύσεις. Τώρα απευθύνομαι λίγο σε αυτούς που είστε φοιτητές με τους οποίους έχω περισσότερη επαφή. Ένα από τα πιο άμεσα πράγματα που πρέπει να κάνουμε θα ήταν να καταλάβουμε τα σχολεία, τις σχολές [χειροκροτήματα].Και ολοκληρώνω λέγοντας το γιατί. Γιατί εδώ και πολύ καιρό μέσα σε αυτό το καθεστώς ευημερίας που υποφέρουμε τα εκπαιδευτικά κέντρα, τα πανεπιστήμια έχουν περιοριστεί σε ένα μόνο πράγμα που είναι η εξέταση. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια. Αυτές τις μέρες στις σχολές πρέπει να δωθούν οι εξετάσεις που θα παράγουν με αυτόν τον τρόπο τους μελλοντικούς υπαλλήλους τόσο του Κεφαλαίου όσο και του Κράτους ή του ίδιου του Πανεπιστημίου, το οποίο είναι επίσης ένα από τα εργαλεία του Κράτους.
[διακοπή από συνθήματα στην πλατεία “οέ οέ οέ τη λένε δημοκρατία αλλά δεν είναι”].
Για να σας αφήσω, η πρότασή μου είναι η εξής, κατάληψη των πανεπιστημιακών κέντρων, να τους κάνουμε να αναγνωρίσουν ότι δεν είναι εκεί για να διδάσκουν ούτε για να ερευνούν ούτε για τίποτα, είναι εκεί μόνο για να εξετάζουν, για να σας εξετάζουν κι έτσι να παράγουν μελλοντικούς υπαλλήλους. Δημιουργούν το μέλλον σας, σε αυτό δεν μας εξαπατούν κι έτσι η πιο άμεση δράση ποια μπορεί να είναι; Φυσικά, η καταστροφή, το μποϋκοτάζ των τωρινών εξετάσεων, για παράδειγμα αυτών που μόλις τώρα ξεκίνησαν το Μάη. Είναι κάτι από την καρδιά [χειροκροτήματα]. Ίσως στην αρχή μπορεί να σας φαίνεται λίγο παράλογο, αλλά αν αφήσετε τον εαυτό σας να το σκεφτεί, ίσως να μην είναι και τόσο. Έχοντας στο νου ότι η υπακοή στις εξετάσεις είναι απλά υπακοή στο μέλλον, ότι εμείς δεν έχουμε μέλλον, έχοντας στο νου ότι τα πανεπιστημιακά κέντρα στα οποία είστε χωμένοι έχουν μόνο αυτό το σκοπό, την κατασκευή του μέλλοντος και των υπαλλήλων, μπορεί να μη σας φανεί και τόσο ανόητη η πρόταση. Αλλά και να σας φανεί ή όχι, με αυτό σας αποχαιρετώ, αναφερόμενος ξανά στη χαρά που αυτό το τόσο απροσδόκητο μού έχει φέρει και που ταυτόχρονα περίμενα από το ’65. ¡Salud![vimeo]http://vimeo.com/24323258[/vimeo]
Τα λόγια ενός παλιού καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης στη συνέλευση της Puerta del Sol