[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=LcEa_BqLAm4[/youtube]

Βιντεο απο αντιφασιστική πορεία στην Καβάλα 19/4/2013

2008, 6 Δεκέμβρη….

Και ενώ η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού, η στυγνή δολοφονία του ανήλικου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους ειδικούς φρουρούς Κορκονέα και Σαραλιώτη πυροδοτεί μια αλυσιδωτή αντίδραση σε ολόκληρη τη χώρα.

Εκείνη την εποχή η αστυνομική βία και η καταστολή, η κλιμάκωση της ανεργίας, η εκμετάλλευση των εργαζομένων, που ήδη είχε ξεπεράσει κάθε γνωστό όριο (επίθεση στη μετανάστρια-εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης) και γενικότερα τα πρώτα σημάδια της οικονομικής-κοινωνικής κρίσης αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Σιγά-σιγά οι μάσκες πέφτουν και οι λεγόμενοι θεσμοί του κράτους αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο (παραδικαστικό κύκλωμα, εκκλησία-Βατοπέδι, Ζαχόπουλος, Siemens).
Τότε είναι που βιώνουμε στο πετσί μας τη σταδιακή μετάβαση από το «κοινωνικό» κράτος που είχαν στήσει τα προηγούμενα χρόνια για δικό τους όφελος οι σοσιαληστρικές κυβερνήσεις προς το ποινικό-ολοκληρωτικό κράτος.

Τις πρώτες ώρες μετά την εκτέλεση του 15χρονου, το σοκ και η λύπη είχαν ως αποτέλεσμα την αυθόρμητη παρουσία κόσμου ανεξαρτήτου ηλικίας και ιδεολογίας στους δρόμους. Στην αντίπερα όχθη τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούν απεγνωσμένα να λασπολογήσουν το θύμα και να υποβαθμίσουν-αναστείλουν την αυξανόμενη οργή παρουσιάζοντας τον κόσμο ως απλούς ταραξίες.

Γρήγορα όμως ο θυμός μετατρέπεται σε μια εξέγερση που καίει συθέμελα την ετοιμόρροπη αστική δημοκρατία. Συνελεύσεις, πορείες, συζητήσεις, επεισόδια, καταλήξεις, καταστροφές συμβόλων εξουσίας συνθέτουν ένα εύφλεκτο σκηνικό.

Δεκέμβριος 2012…

Έπειτα από τέσσερα χρόνια η οργή έχει μετατραπεί σε άκρα του τάφου σιωπή. Η αποχαύνωση και η κραιπάλη, που βίωνε τόσα χρόνια ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας κλεισμένο στο χρυσό κλουβί του καταναλωτισμού και των ψεύτικων αναγκών διακόπηκε απότομα στο όνομα μιας ακόμα κρίσης του καπιταλισμού.

Ένα σκηνικό απόλυτου τρόμου καλλιεργήθηκε, στηριζόμενο στο συνεχιζόμενο φόβο και τους εκβιασμούς μιας τυχόν χρεοκοπίας και καταστροφής με άμεσο στόχο τη βίαιη φτωχοποίηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η επίθεση στόχευε σε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με αγώνες, υγεία-περίθαλψη, παιδεία, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, ελευθερία λόγου-πράξης, στέγαση, αξιοπρέπεια, βασικές καθημερινές ανάγκες (ρεύμα, ύδρευση), εργασιακά δικαιώματα πολτοποιήθηκαν μέσω της επιβολής έκτακτων μέτρων λόγω της «κρίσης».

Ένας λαός υποδουλώθηκε στις αχόρταγες ορέξεις των τραπεζών, του ΣΕΒ, των εφοπλιστών, των μεγαλοκαναλαρχών, των μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών και των λεγόμενων εκπροσώπων της αστικής μας δημοκρατίας. Η κατάλυση του κοινωνικού ιστού πραγματοποιήθηκε και το πάρτι ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα πνεύμα απελπισίας, ανέχειας, αβεβαιότητας, ανασφάλειας και πείνας. Η λύση που παρουσιάζεται ως πολυπόθητη ανάπτυξη θα έρθει μόνο μέσα από την καταλήστευση και υποτίμηση της εργατικής δύναμης.

Το διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης «δικαιολογεί» και χρησιμοποιεί τις εθνοσωτήριες συγκυβερνήσεις, τις νεο-ναζιστικές συμμορίες, το σύγχρονο αστυνομικό-ολοκληρωτικό κράτος (νέα σώματα ασφαλείας-ομάδες ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ) που θα αντιμετωπίσουν την προοπτική μιας γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης. Ο κατακερματισμένος κοινωνικός ιστός βοηθά στην πειθάρχηση και εύκολα πλέον κτίζονται νέοι διαχωρισμοί εντός των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων στο όνομα της εθνικής ενότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή την περίοδο εμφανίστηκαν τα δεκάδες στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες. Ο παρανομοποιημένος εργάτης γίνεται εύκολα ο αποδιοπομπαίος τράγος από τα φασιστικά τάγματα ασφαλείας, νομιμοποιώντας τη σταδιακή εξόντωση του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού και στρέφοντας σε λανθασμένους στόχους την κοινωνική οργή. Οι φασίστες ξεκάθαρα ως συστημικό εργαλείο του κράτους και των αφεντικών βοηθούν την εγκατάσταση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού ενάντια στην κοινωνική δυσαρέσκεια.
Ποια πρέπει να είναι όμως η απάντηση σε όλα αυτά;

Δε ξεχνάμε, δε συγχωρούμε, δε σκύβουμε το κεφάλι, αλλά πολεμάμε για την αξιοπρέπεια μας. Μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες να αποτινάξουμε το φόβο και να οργανωθούμε συλλογικά, ξεπερνώντας εθνικούς-φυλετικούς διαχωρισμούς που διασπούν την ενότητά μας. Οι κοινοί αγώνες –ντόπιων και μεταναστών- θα έχουν ως εχθρό τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους πολιτικούς, τα αφεντικά, την αστυνομία, τους φασίστες.

Αντιστεκόμαστε σε κάθε μορφή χειραγώγησης και σε ό,τι μας δυναστεύει. Με αξίες μας την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αυτοοργάνωση, αντιπαλεύουμε. Περνάμε στην αντεπίθεση. Με αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, απεργίες διαρκείας, αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές δράσεις. Πάνω σε αυτές τις βάσεις θα βρούμε τους ταξικούς μας συμμάχους, για να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα παντού: στους δρόμους, τους χώρους εργασίας, τα σχολεία, τις σχολές, τις γειτονιές και τα χωριά.

Η 6η Δεκέμβρη ήταν μόνο η αρχή….
«ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ»
Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

Καραβάνι αγώνα & αλληλεγγύης στους εργάτες της ΒΙΟΜΕΤ

Καβάλα Ώρα Μηδέν!

«Έπρεπε να μας σταματήσουν όσο ήμασταν μικροί, όταν μεγαλώσαμε ήταν πια αργά» Α. Χίτλερ – Ο αγών μου

Όταν επιτέθηκαν στους αντι-εξουσιαστές αδιαφόρησες, γιατί δεν ήσουν αντι-εξουσιαστής. Όταν χτύπησαν τους αριστερούς, δεν είπες τίποτα, γιατί δεν ήσουν αριστερός. Όταν χτύπησαν τους απεργούς και τους «αγανακτισμένους», δε φώναξες, γιατί κοίταζες μόνο την δουλειά σου… και όταν χτύπησαν εσένα, γιατί πλέον ήσουν φτωχός και φώναζες για το ψωμί και την αξιοπρέπειά σου, δεν είχε μείνει κανείς να σε στηρίξει…

Όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων, καταλαβαίνουμε ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε μπει σε μία τροχιά δυσμενών εξελίξεων για όλους μας. Αρχικά με την υποδούλωση της χώρας στον οργανισμό των διεθνών τοκογλύφων (ΔΝΤ), η οποία συνοδεύτηκε από έναν, δίχως προηγούμενο, οικονομικό πόλεμο απέναντι σε όλους μας. Κάθε μέρα βλέπουμε βασικά αγαθά να γίνονται όλο και πιο ακριβά (ρεύμα, τρόφιμα,) την ανεργία να αυξάνεται, τους μισθούς να μειώνονται και μικρά καταστήματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες είναι που αποφασίσαμε να ορθώσουμε το ανάστημα μας και να απαιτήσουμε ένα αύριο που δεν θα είναι εφιαλτικό αλλά θα ζούμε με αξιοπρέπεια.

Την Παρασκευή, 9/12, διοργανώθηκε πορεία ενάντια στην φτώχεια και τον φασισμό. Εκεί είδαμε την πόλη μας να έχει καταληφθεί από ένα στρατό ΜΑΤ λες και είχε ξεκινήσει ο «τρίτος παγκόσμιος πόλεμος». Από την αρχή φάνηκαν οι διαθέσεις τους, που ήταν να διαλύσουν μία πορεία που ζητούσε τα αυτονόητα. Αυτή λοιπόν η επίθεση από το επίσημο κατοχικό κράτος του ΔΝΤ, που έχει ως πρωθυπουργό έναν διορισμένο τραπεζίτη, συνεχίστηκε το βράδυ του Σαββάτου στο Δημοτικό Κήπο, όπου η συμμορία της «πατριωτικής κίνησης» επιτέθηκε σε μια παρέα νέων, επειδή δεν της άρεσε η κόμμωση της, κάτω από τα βλέμματα «ανδρών» της ομάδας ΔΙΑΣ, φωνάζοντας, μάλιστα, «αν δεν τους μαζέψετε εσείς, θα το κάνουμε εμείς»… με επίδειξη αλυσίδας και μαχαιριού έδειξαν ποιες είναι οι «πατριωτικές» αξίες τους: Ο τσαμπουκάς της συμμορίας σε νέους που συχνάζουν σε πλατείες, είτε επειδή δεν έχουν λεφτά είτε επειδή το έχουν επιλέξει.

Τα παραπάνω περιστατικά, που κάθε άλλο παρά μεμονωμένα είναι, έρχονται να συμπληρώσουν ένα παζλ από «αγαθοεργίες» όπως ο σφαγιασμός γουρουνιού στην Παλιά Μουσική, επειδή ήταν παλιά τζαμί, και ο ξυλοδαρμός μαθητών – γκραφιτάδων το καλοκαίρι. Και τότε είχαν βγάλει πτυσσόμενο γκλοπ και μαχαίρι, ενώ οι αστυνομικοί είχαν φορέσει χειροπέδες στους αιμόφυρτους μαθητές, τους οποίους οδήγησαν στο τμήμα, όπου με σκανδαλώδη τρόπο δέχθηκαν «συστάσεις» από τα φασιστοειδή ενώ η οπλοφορία και οπλοχρησία των “πατριωτών” έκαναν φτερά από τη δικογραφία… Προφανώς θα πήγαν όπου και ο φάκελος της υπόθεσης «Βατοπεδίου» και «Siemens». Μία γεύση του «πατριωτισμού» αυτών που στο μέλλον θα επιτίθενται σε απεργίες και σε όποιον αμφισβητεί τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, πήραμε στις 17 Μαρτίου. Τότε οργάνωσαν αντι-συγκέντρωση σε πορεία διαμαρτυρίας για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του απεργού Γ. Καυκά από τα ΜΑΤ, φορώντας μάλιστα κράνη και κουκούλες: μάλλον άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι έχουν την χάρη… Η τελευταία «αγαθοεργία» ήταν η παρεμπόδιση συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στις 6/12 για τα χαράτσια της ΔΕΗ, επιστρατεύοντας σκυλιά μάχης (pit–bull), δείχνοντας ότι το πεδίο δράσης τους έχει επεκταθεί και σε άλλα κοινωνικά κομμάτια και έπεται συνέχεια…

Το σύνθημα και το θεωρητικό υπόβαθρο για αυτές τις επιθέσεις αναπτύχθηκε το Σάββατο 17/12, σε εκδήλωση με τον απόστρατο στρατιωτικό – εθνικιστή Α. Πετρόπουλο, στο ξενοδοχείο Galaxy της αλυσίδας Airotel. Εκεί «μάθαμε» ότι ο Σ. Πέτρουλας ήταν αλήτης, το Πολυτεχνείο οργανώθηκε από τους Εβραίους και την παιδεία την ελέγχουν οι κομμουνιστές και οι αναρχικοί… Μάλιστα κάλεσε τους «πραγματικούς Έλληνες» να προβούν σε δράση… Αυτό που είναι άξιο απορίας είναι ότι οι δήθεν πατριώτες όχι μόνο δεν έχουν κάνει κάποια πραγματική κίνηση ενάντια στην κατοχή από το ΔΝΤ, αλλά στο στόχαστρο τους είναι οι συνεπείς αντι-μνημονιακοί χώροι, ακόμη και οι «Αγανακτισμένοι»… Τόσο «πατριωτισμό» από την εποχή των γερμανο-τσολιάδων, των ταγματασφαλητών και των μαυραγοριτών είχαμε να δούμε… Παρόμοια σιγή ιχθύος επέδειξαν και όταν την Καβάλα επισκέφθηκε ο υποτιθέμενος μεγαλύτερος εχθρός τους, ο Τούρκος υπ. Εξωτερικών. Ο «πατριωτισμός» τους έκανε φτερά, χάριν προφανώς των υποδείξεων της αστυνομίας, χωρίς τις πλάτες της οποίας δεν βγαίνουν στον δρόμο. Στην εποχή της κρίσης το χρηματο-πιστωτικό σύστημα ξεθάβει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας τον φασισμό για να καθυποτάξει την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τους νεό-πτωχους. Τόσο σε κεντρικό πολιτικό σκηνικό με την συγκυβέρνηση του ΛΑΟΣ, όσο και στο παρασκήνιο με τις νέο-φασιστικές συμμορίες.

Όσα παραμυθάκια και να μοιράσουν σε μικρά ή μεγάλα παιδιά και όσες ρατσιστικές «φιλανθρωπίες κάνουν από Έλληνες για Έλληνες», δεν μπορούν να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό: Αυτόν των τραμπούκων της νέας κατοχής, που αναπαράγει όλες εκείνες της σάπιες αξίες του παλιού κόσμου που καταρρέει: Της μισαλλοδοξίας, της μικροψυχίας, της πνευματικής νωθρότητας και της υποταγής. Η εποχή μας βρωμάει από ολοκληρωτισμό, θυμίζοντας την εποχή του μεσοπολέμου (1919-38), τότε που ο καπιταλισμός έβγαλε στο προσκήνιο τον ναζισμό για να σταθεροποιήσει την οικονομία του με το γνωστό αποτέλεσμα: την καταστροφή της Ευρώπης. Ελπίζουμε ότι οι κοινωνίες δεν θα πέσουν για δεύτερη φορά στην ίδια παγίδα, θα κοιτάξουν ψηλά και θα ορθώσουν το ανάστημα τους για μία κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, αλλά απαιτεί και την ενεργό συμμετοχή ακόμη μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών, στον κοινό αγώνα για την απελευθέρωση.

Πολίτες ενάντια στη Φτώχεια και το Φασισμό

https://anarxikoikavalas.squat.gr/?p=1133

Παρασκευή 9 Δεκέμβρη: Στο κάλεσμα για ειρηνική πορεία ενάντια στην φτώχεια και τον φασισμό ανταποκρίνονται περίπου 200-250 πολίτες, ανάμεσα τους και πολλοί μαθητές και νέοι. Η πορεία σε φυσιολογικές συνθήκες θα έκανε τον καθιερωμένο γύρo του κέντρου, θα εξέφραζε το λόγo της και θα τερμάτιζε. Αντί αυτού είδαμε την πόλη να έχει καταληφθεί από ένα στρατό ένστολων τραμπούκων μεταφερόμενων από άλλες πόλεις… Με το που κατέβηκε η πορεία στον δρόμο, έδειξαν τις προθέσεις τους, που ήταν να κυκλώσουν την πορεία και με αυτό τον τρόπο να προκαλέσουν τρομοκρατία στους διαδηλωτές. Προς αποφυγή αυτής της κατάστασης, η πορεία έστριψε προς τον παραλιακό δρόμο και συνέχισε προς την Κουντουριώτου. Εκεί οι ένστολοι τραμπούκοι άρχισαν να πιέζουν την περιφρούρηση της πορείας, πίεση που έγινε ακόμη πιο έντονη έξω από το Α.Τ. όπου και επιτέθηκαν. Ακολούθησαν σκηνές άπειρου κάλλους με τους τραμπούκους να χτυπάν ακόμη και ανήλικες κοπέλες και με ασφαλίτες, που βρισκόντουσαν στον Κήπο, να φωνάζουν «Έρχεται η χούντα ρε μουνιά», ενώ πολύ πιο πριν στο ύψος της πλατείας Ελευθερίας να απευθύνονται προς την περιφρούρηση της πορείας και να λένε ότι θα πέσει ξύλο μετά μουσικής…

Το σκεπτικό ήταν να πραγματοποιηθεί μία πορεία, σε συνέχεια της πετυχημένης αντι-ρατσιστικής πορεία που είχε πραγματοποιηθεί το Φλεβάρη. Σε αντίθεση με την πρώτη, δεν θα επικέντρωνε στο ζήτημα των μεταναστών και των νέο-φασιστικών συμμοριών, αλλά θα άρθρωνε πολιτικό λόγo για αυτά που ζούμε στις μέρες μας: Την επιβολή συνθηκών φτώχειας και απόγνωσης στο μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού, η οποία συνοδεύεται από τον αυταρχισμό του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε όποιον διαφωνεί και αντιστέκεται (π.χ. το όργιο βίας απέναντι στους Αγανακτισμένους του Συντάγματος). Όπως και το πώς αυτό μεταφράζεται στην κοινωνία της Καβάλας με την εικόνα των κλειστών καταστημάτων, της αυξημένη ανεργία και το κλίμα παγωμάρας και απόγνωσης, να συμπληρώνεται από την σφαγή χοίρου στην Παλιά Μουσική, τον ξυλοδαρμό γκραφιτάδων – μαθητών και την αντι-συγκέντρωση σε πορεία διαμαρτυρίας για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του απεργού Γιάννη Καυκά. Κατάσταση που σφραγίστηκε με την κατάλυση όποιου προσχήματος αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, από τα ίδια τα κόμματα του κοινοβουλίου και ο διορισμός κυβέρνησης με επικεφαλής άνθρωπο του τραπεζικού συστήματος και υπουργών με φιλο-χουντική δράση.

Αυτά που γράφτηκαν στα κείμενα και τις αφίσες, επιβεβαίωσαν με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο η απόφαση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας να διαλύσει την πορεία, με προεξάρχοντες τον διοικητή ασφάλειας Σιμούδη και τον αναπληρωτή αστυνομικό διευθυντή Καβάλας ΑΒΡΑΑΜ ΚΟΣΚΕΡΙΔΗ(ο οποίος έδινε τις εντολές να ξυλοκοπούν τον κόσμο, καθως και έναν νεαρό με νοητική υστέρηση)… Είδαμε στα πρόσωπα τους την εκδικητικότητα για μία σειρά δραστηριοτήτων, όπως η προηγούμενη πορεία και η πρόσφατη αθώωση συντρόφου με την κατηγορία της «απείθειας». Η παρουσία μας στην Λαϊκή Συνέλευση στην Πλατεία Καπνεργάτη και σε δράσεις, μαζί με άλλους συμπολίτες μας, ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ και την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου – κάλεσμα για ένα ενιαίο & αυτόνομο εργατικό κίνημα. Νομίζουν ότι με το να κουβαλούν διμοιρίες από την Θεσσαλονικη & την Θράκη και χρησιμοποιώντας τους «πατριώτες» ως υποστηρικτικές δυνάμεις, θα καταφέρουν να φοβίσουν τους νεολαίους που κατέβηκαν στις 6 Δεκέμβρη και όσους αντιστέκονται. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν την θέση τους όλο και πιο δύσκολη, καθώς οι συνθήκες που γεννούν την δίκαιη οργή όλο και μεγαλύτερων κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, επιδεινώνονται όλο και πιο πολύ…

Η χούντα των τραπεζών κυβερνά πλέον μόνο με το μαστίγιο, ροκανίζοντας τον θρόνο της σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο αυταρχισμός της είναι η απόδειξη ότι έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο και βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Απέναντι της θα βρει το μέτωπο που θα βάλει ξανά στο τραπέζι το όραμα για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, το ζήτημα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.

Ευχαριστούμε τον τραπεζίτη – πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο, τους τραμπούκους των ΜΑΤ που ήρθαν από την Θεσσαλονίκη και όλους τους συνεργάτες τους