Αʼ ΠΤΕΡΥΓΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ 13.04.2010
Μας αιχμαλώτισαν

μας έριξαν στη φυλακή

εμένα μέσα στα τείχη

εσένα έξω απ΄τα τείχη

Ασήμαντη υπόθεση η δική μας

Το χειρότερο είναι

να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του:

συνειδητά, ασύνειδα…

Έτσι κατάντησαν τους περισσότερους ανθρώπους,

τίμιους, καλούς, προκομένους ανθρώπους…

Ναζίμ Χικμέτ

Κοντά στον ένα μήνα φυλακή και καλά κρατώ, διότι μέσα σε όλα τα αίσχη που έχουν κάνει εκείνοι, όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αποκοιμιστές του κράτους, εμάς μας έχει κάνει καλό με το να είμαστε εδώ πιο δυνατοί με μόνη δύναμη, όπως μου λέει καθημερινά ένας φίλος, την καρδιά, το μυαλό και την αλληλεγγύη (ώστε να φωνάζουμε για τα δικαιώματα μας και να αντιστεκόμαστε).

Όσο κι αν δεν είμαι εγώ ο πιο κατάλληλος να μιλήσω για την φυλακή, μιας και η διαδρομή μου εδώ μέχρι τώρα είναι μικρή, ωστόσο έντονη, διαπιστώνω ότι ο όρος σωφρονιστικό ίδρυμα, αν όχι αστείος είναι το λιγότερο ατυχής. Χρησιμοποιώντας τον τίτλο αυτό υποτιμάμε τους εαυτούς μας και τους ίδιους τους φυλακισμένους, ενώ εξωραίζουμε αυτό το μνημείο δειλίας και υποκρισίας της καταστολής. Πώς μπορεί αυτό το τεχνητό περιβάλλον, το οποίο απομονώνει τον άνθρωπο, του τσακίζει κάθε ανάγκη για δημιουργία, τον απομακρύνει ακόμα και από τους δικούς του ανθρώπους και τον κάνει όλο και λιγότερο ταιριαστό στην κοινωνία, να τον βελτιώσει και να τον εντάξει; Ντροπή. Η φυλακή αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της κρατικής καταστολής. Αυτό το λείψανο ανθρωπιάς στα μάτια των εξουσιαστών και των υπηκόων τους μοιάζει με κάποιου είδους θάλαμο κάθαρσης, που στόχος του είναι το άτομο να σωφρονιστεί, ενώ ο βασικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος πέρα από το να τρομοκρατήσει την κοινωνία (ώστε να μην προβεί σε ενέργειες που είναι εναντίον του κράτους, χωρίς αποραίτητα να είναι αξιόποινες). Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις καταγεγραμμένες, μη αξιόποινες, που έχουν καταλήξει στη φυλακή. Μια από αυτές είναι και η δική μου, στην οποία το πιο άμεσο όργανο καταστολής του κράτους, με συνέλαβε στο όνομα του νόμου τους, ενώ εγώ διαμαρτυρόμαι στο όνομα των δικαιωμάτων και την ελευθερίας.

Όπως ο χρόνος περνάει και βάφει τους τοίχους της φυλακής, έτσι ξεφτίζουν τα συναισθήματα, και τα δικαιώματα του ανθρώπου που ζει στην ελεύθερη κοινωνία. Μια κοινωνία που δέχεται συνεχώς τις ληστρικές επιθέσεις των τραπεζών, βομβαρδίζεται με αβεβαιότητα από την εκάστοτε κυβέρνηση χωρίς να παίρνει εγγυήσεις για το παρον και το μέλλον που παρακολουθείται και ελέγχεται, με κατασκευασμένες ανάγκες που κρατάνε δέσμιο τον πληθυσμό. Πόσο υπερήφανα ελεύθεροι μπορούμε να νιώθουμε; Η αντίδραση, η διαφωνία και η σκέψη γίνονται πλέον αδικήματα, αφού κάθε μορφή αντίστασης βίαια και μη φαίνεται να τιμωρείται ως κάποιου είδους ασέβεια στο κράτος. Ελπίζω οι μαθητές μου να σέβονται τον εαυτό τους. Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι τέλειοι πολίτες που θέλει τελικά αυτό το κράτος; Ποιά είναι η αξία του λόγου και της άποψης του πολίτη μπροστά στα όργανα του κράτους και πώς εκείνο (το κράτος) άραγε θεωρεί αυτούς που αντιδρούν; Θέλει ένα νου «αληταριό» ή ένα νου νεκρό;

Κινήσεις τακτικής και παραδειγματισμού προσπαθούν να φορτώσουν τον κόσμο με φόβο, φτιάχνοντας ιστορίες και μπαμπούλες εμπνευσμένα και ιαματικά ψέματα και εκδικητικά παραμύθια από τα όργανα του με το νομικό οπλοστάσιο, έτοιμο για δράση κι εκδίκηση. Ψέματα μεταξύ τους, ψέματα και στο λαό. Το καλύτερο μάλλον θα ήταν για εκείνους να μην γεννηθούμε καθόλου ή αφού γεννηθήκαμε, να είμαστε αφανείς. Αυτή η προσπάθεια κοινωνικού αποκοιμισμού και σκοταδισμού αποδεικνύεται μάταιη, και την καλύτερη απάντηση αποτελούν όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αγώνες και εκφράσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν παρόλες τις προσπάθειες κυβερνητικών εκπροσώπων για την απαξίωση τους, καθώς και από τα μεγάλα κύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης του κόσμου. Η κοινωνική αντίδραση είναι υπαρκτή. Δεν θα σταματήσει όσο θα υπάρχει δύναμη να σκεφτόμαστε, να νιώθουμε και να φωνάζουμε (και να προτάσσουμε τα σώματά μας), όσο θα θίγονται οι ιδέες μας, οι ζωές μας και τα δικαιώματα μας. Το κράτος οφείλει να σωφρονιστεί και όχι να σωφρονίζει.

Ανένταχτος σε όποια κομματική ομάδα και ταυτότητα αλλά και πιστός στις μέχρι τώρα ιδέες μου, παρατηρητής σε όποια κομματική συνεργία, δεν φωνάζω για την αθωότητα μου -είναι δεδομένη- αλλά για την αδικία που ακόμα και με τα δικά τους μέτρα και σταθμά είναι υπαρκτή.

Ψάξε, συνέχισε να ρωτάς και μην τους εμπιστεύεσαι.

Λευτεριά στην έκφραση, στο
λόγο και στην πράξη.

Λευτεριά σε όσους είναι μέσα και έξω απʼ τα κελιά.

http://freemariosz.wordpress.com/2010/04/14/2593/

Η απάντηση για τη στοχοποίηση μου από την Αστυνομία και τα ΜΜΕ

Είμαι ο “διανοούμενος”, “αρχηγός”, “κάτοικος περιοχής της Μαγνησίας”, με “συχνές εκδρομές στην Αθήνα και την Ικαρία”, “με οργανωτικό ρόλο σε κινητοποιήσεις αντιεξουσιαστών” και η λίστα σας, άραγε, έχει τέλος;
Μήπως σας κάνω για το “προφίλ” που ξέρετε πολύ καλά να κατασκευάζετε, σε περιπτώσεις δημιουργίας “τρομοκρατικών οργανώσεων”;
Μήπως σας λείπει κάτι από το παζλ και εγώ σας κάνω;
* Ναι, λοιπόν, είμαι 60 ετών (παρ’ όλ’ αυτά στο χώρο που ανήκω δεν υπάρχουν αρχηγοί, πόσο μάλλον μεσήλικες!).
* Ναι, είμαι ο κάτοικος της οικίας που κάνατε τις έρευνές σας, την Κυριακή 11 Απρίλη 2010, στην Κυψέλη (Σποράδων 21), χωρίς, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα.
* Ναι, είμαι ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά (δηλαδή είναι γαμπρός μου!)
* Ναι, είμαι ο παππούς των δύο 16μηνων παιδιών τους, και, τέλος
* Ναι, είμαι αντιεξουσιαστής.
Ομολογώ ότι συμμετείχα από τη δεκαετία του 70 στους κοινωνικοταξικούς αγώνες, που διεξάγονται από την πλευρά των καταπιεσμένων ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Κι επειδή η δική μου λίστα είναι μεγάλη, θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν. Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο “συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες”, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη “συνέλευση αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα”, στη “Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου” και στην “κατάληψη του ΠΙΚΠΑ”, των κατοίκων αυτών των περιοχών.
Και για να σας διευκολύνω στις έρευνές σας, σας ανακοινώνω ότι αυτές τις μέρες (δηλ. από τότε που ξεκινήσατε τις τρομερές συλλήψεις και έρευνές σας), βρίσκομαι στο πλευρό της κόρης μου, στην οικία της, που ερευνήσατε την Κυριακή 11 Απρίλη 2010.
Από ότι φαίνεται το χολιγουντιανό υπερθέαμα της εξάρθρωσης του “Επαναστατικού Αγώνα”, ήταν το καλύτερο χαπάκι για να θολώσετε τα νερά. Για να περάσετε τα αντικοινωνικά-αντεργατικά μέτρα σας, όπως και την επιτήρηση της χώρας από το ΔΝΤ.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διώκονται για τη συμμετοχή τους στον “Επαναστατικό Αγώνα” είναι και θα είναι δεδομένη και μαζική. Είμαι ένα κομμάτι των αλληλέγγυων και θα είμαι μέχρι την απελευθέρωσή τους.
Η ποινικοποίηση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, όσων αντιστέκονται, είναι γνωστή τακτική σας, και εγώ στέκομαι συνειδητά απέναντί της.

Αθήνα, Τρίτη 13 Απρίλη 2010 Μανώλης Μπεραχάς

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Έξι σύντροφοί μας συνελήφθησαν και κατηγορούνται για τρομοκράτες. Μια χιλιοπαιγμένη κωμωδία ανεβαίνει ξανά στο θέατρο της «κοινής γνώμης».

Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» είναιένα έργο που έχει παιχτεί τόσες φορές που και η πιό κοντή μνήμη μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την κάθε του πράξη. Ένα έργο με τους γνωστούς ατάλαντους παραγωγούς, τους γνωστούς πουλημένους θεατροκριτικούς, το γνωστό κοινό που παρακολουθεί αμέτοχο και τον εξώστη που παλεύει να διαλύσει την παράσταση.
Και όπως πάντα τα συνήθη θύματα.

Γιατί τώρα, γιατί έτσι; Γιατί επέλεξαν αυτή τη συγκυρία;

Δεν έχουμε μπροστά μας εκλογές. Δεν έχουμε Ολυμπιακούς αγώνες. Ούτε ανασχηματισμούς, ούτε (για την ώρα) νέους αντιτρομοκρατικούς νόμους. Έχουμε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: έχουμε την έμπρακτη αποτυχία του μοντέλου εκμετάλλευσης των τελευταίων δεκαετιών. Έχουμε την πλήρη αποκάλυψη του ψέματος της καπιταλιστικής ευμάρειας. Έχουμε το τέλος του μύθου πως η υποταγή και η συναίνεση «πληρώνουν». Για πόσο καθυστερημένους μας περνάνε ώστε να περιμένουν πως κανείς δεν θα παρατηρήσει πως η πρεμιέρα του έργου τις «εξάρθρωσης…» απείχε μόλις λίγες ώρες από την ολοκλήρωση του deal της ελληνικής εξουσίας με τους διεθνείς όμοιούς της για την διαχείρηση της νέας τους επίθεσης εναντίον της κοινωνίας;

Εδώ και μήνες η επικοινωνιακή εκστρατεία που διαφημίζει την ανάγκη να γίνουν, με τη θέλησή τους, οι φτωχοί φτωχότεροι πηγαίνει παράλληλα με μια άλλη εκστρατεία: η καταστολή απλώνει τα πλοκάμια τη παντού. Από το δικαστικό όργιο της υπόθεσης Χαλανδρίου, την άγρια δύση των επικυρήξεων, τις επιθέσεις σε ανοιχτούς πολιτικούς χώρους, τις προληπτικές προσαγωγές χιλιάδων ανθρώπων, το χτύπημα αυτοοργανωμένων κοινωνικών εγχειρημάτων, την ενεργοποίηση των φασιστικών εφεδρειών… Μια εκστρατεία που στηρίχθηκε σε επιμέρους καμπάνιες τρομοκράτησης τόσο για να πραγματοποιηθεί όσο και για να διασωθεί κάθε φορά που έτρωγε τα μούτρα της. Από το «Αβατο των Εξαρχείων», το «πανεπιστημιακό άσυλο», «την επαίτειο του Δεκέμβρη» φτάσαμε τον τελευταίο μήνα να προαναγγέλεται με κάθε λεπτομέρεια η στοχοποίηση συγκεκριμένων αγωνιζόμενων ανθρώπων, μέχρι την τελική τους σύλληψη.

Το να θολώσουν τα νερά, το να τραβήξουν αλλού το ενδιαφέρον των παθητικών τηλεθεατών είναι ο πρώτος αλλά όχι ο σημαντικότερος στόχος τους. Δεν χτυπούν τους αναρχικούς μόνο για να αλλάξουν επικοινωνιακή ατζέντα, ούτε μόνο για να απαντήσουν στις επαναστατικές τους προκλήσεις. Ο αποδέκτης αυτού του μυνήματος είναι η κοινωνία. Αν τα ψέματα και οι κάλπικες υποσχέσεις του συστήματος βγήκαν πλεόν στην φόρα, αν όλοι οι μηχανισμοί εξασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης (κόμματα, καθεστωτικός συνδικαλισμός, ΜΚΟ, φορείς…) δεν πείθουν πλέον κανένα, η πιθανότητα να συμμαχήσουν οι καταπιεσμένοι με τον εαυτό τους, να αμφισβητήσουν το κοινωνικό συμβόλαιο, να αυτοοργανωθούν, να επανοικειοποιηθούν τον πλούτο που παραγούν και τις ζωές που ζούν, είναι μια πιθανότητα που προκαλεί τρόμο στην εξουσία και τους λακέδες της.

Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» έχει το μάτι στραμένο στις μάχες που έρχονται και όχι στις μάχες που δόθηκαν. Επιχειρεί, μαζί με τις άλλες τρομοκαμπάνιες, να ξεδοντιάσει τον αγώνα των καταπιεσμένων πριν αυτός πάψει να γκρινιάζει και σκεφτεί να δαγκώσει.
Υποθετωντας ότι θα εκμεταλλευτούν την «παγωμάρα» του πρώτου καιρού, πως θα έχουν, όπως στην περίπτωση της 17Ν μια «περίοδο χάριτος» να φτιάξουν όπως τους βολεύει το σκηνικό, επιτέθηκαν. Αλλά αυταπατώνται. Το 2010 δεν είναι 2002. Κι αν προσβλέπουν στα νομιμόφρονα κλαψουρίσματα της καθεστωτικής αριστεράς και του «προοδευτικού επώνυμου κόσμου», προσβλέπουν σε ένα άδειο κέλυφος.

Σήμερα δεν θα έχουν ούτε ένα δευτερόλεπτο αβάντα. Οι σύντροφοί μας δεν είναι μόνοι. Δεν θα μείνουν στιγμή μόνοι τους. Γιατί από τη μια, ως αναρχικοί, ούτε το κοινωνικό τους συμβόλαιο αποδεχόμαστε, ούτε στην δημοκρατική νομιμότητα τους αναγνωρίζουμε άλλο περιεχόμενο από αυτό της διαιώνισης της εκμετάλλευσης και της ετερονομίας. Και από την άλλη ως καταπιεζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι ξέρουμε τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε, ξέρουμε ποιοι είναι «οι δικοί μας» και ποιοι είναι «οι άλλοι».
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ένα πολύ δυνατό όπλο.
Όλοι αυτοί οι «άλλοι» καλά θα κάνουν να επαναστοχαστούν το λάθος τους. Ναι, οι συντροφοί μας θα χτυπηθούν. Σέρνονται στα δικαστήρια, συκοφαντούνται, φυλακίζονται. Αλλά οι μπάτσοι θα μας βρίσκουν έξω από τα σπίτια των διωκόμενων. Θα μας βρίσκουν στα δικαστήρια, στους δρόμους, στ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Το Σάββατο 10/4 καταλάβαμε το πολυτεχνείο οδηγούμενοι απο συναισθήματα ανυποχώρητης οργής και αλληλεγγύης απέναντι στους συντρόφους μας. Θέλουμε να δείξουμε οτι υπάρχει ενα μαχόμενο κομμάτι της κοινωνίας που θα συνεχίσει να αντιστέκεται

ο τ ι κ α ι α ν σ υ μ β ε ι…

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά το βρόμικο παιχνίδι εξαπάτησης και μαζικής χειραγώγησης που παίζουν τα επαίσχυντα ΜΜΕ. Αυτοί οι απατεώνες του λόγου και μαέστροι της παραπλάνησης, θα χρησιμοποιήσουν επιδέξια τα όπλα τους , παραπληροφόρηση, κατασυκοφάντηση και αποπροσανατολισμός απο τα πραγματικά προβλήματα: την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία, με σκοπό να κρατήσουν τον κόσμο κοιμησμένο και αδρανή. Κυρίως όμως φοβισμένο. Ο Οργουελ ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο θα επαληθευόταν τελικά στη σύγχρονη τηλεδικτατορία. Εμεις απαντάμε:

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ.

Απο σήμερα και κάθε μέρα ξεκινάει μια λυσασμένη επίθεση αντιπληροφόρησης τοσο στην ιδια την κατάληψη του πολυτεχνείου όσο και σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Αρνούμαστε να κατεβάσουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε την εξαπολυόμενη τρομολαγνεία των ΜΜΕ. Η “εσωτερική τρομοκρατία” είναι η αυταπάτη που τυφλώνει το μέσο τηλε-άνθρωπο και τον καθηλώνει σε ένα μάταιο κύνηγι μαγισσών.

Υπάρχουν πολλοί εκκολαπτόμενοι μάγοι και μάγισσες που βαδίζουν με κουκούλες μές το δάσος της πόλης.

Η αστική παρανομία δεν θα περάσει.

Η αντιπληροφόρηση μας απο εδώ και στο εξής θα φτάσει στα αφτιά και του τελευταίου παραπλανημένου νοικοκυραίου.

Δεν θα σταματήσουμε να ενημερώνουμε και να εναντιωνόμαστε αλύπητα για όλες τις στημένες κατηγορίες απέναντι στους συντρόφους μας

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Αυριο το πρωί καλείται συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Δικαστήρια της πρωην Σχολής Ευελπίδων στις 9 το πρωί, όπου θα μεταφερθούν οι συλληφθέντες για να απολογηθούν στον εισαγγελέα.

Είναι προφανές ότι το κράτος με πλήρως ενορχηστρωμένες επιθέσεις και προγκρόμ συλλήψεων που βασίζονται σε “αδιάσειστα” για αυτούς στοιχεία, με μηδαμινά στοιχεία στην πραγματικότητα, αφού ο καθένας που ασχολείται με τα πολιτικά κινήματα θα μπορούσε να έχει στην κατοχή του βιβλια και υλικό έντυπο οργανώσεων, στοχοποιεί ουσιαστικά τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χωρό, θέλοντας ταυτόχρονα να αποπροσανατολίσει τις λαικές μάζες απο τα πραγματικά προβλήματα και τους πραγματικούς του εχθρούς που δεν είναι άλλοι απο τους εξουσιαστές και τα ανδρείκελα τους.

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

http://seeyouonthebarricades.blogspot.com/2010/04/blog-post.html

Ο αναρχικός οικοδόμος Νίκος Μαζιώτης δεν είναι μόνος

Η παραδοχή εκ μέρους του Νίκου των κατηγοριών της ανακριτικής αρχής για την απόπειρα έκρηξης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επαπειλούμενη περιβαλλοντική καταστροφή στη Χαλκιδική από την εγκατάσταση της TVX GOLD, και η δημόσια υπεράσπιση της ενέργειάς του, έθεσε, για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, ένα ερώτημα:
Είναι θεμιτή η χρησιμοποίηση μορφών πάλης που ξεφεύγουν από τα όρια με τα οποία είναι νομικά θωρακισμένο το υπάρχον κοινωνικό-πολιτικό σύστημα;
Το γεγονός ότι ανέλαβε πλήρως τις ευθύνες των ενεργειών του, έχοντας πλήρη γνώση των βαριών συνεπειών για τον ίδιο, χωρίς να καταφεύγει σε υπερασπιστικά τρικ, δείχνει την ηθική και την ποιότητά του. Δίνει ταυτόχρονα και ένα τέλος στην αντίληψη της Αριστεράς ως απλού “θύματος” των κατασταλτικών μηχανισμών.
Τα media τον παρουσίασαν σαν έναν σκοτεινό τρομοκράτη. Αυτό είναι ιδιαιτέρως βολικό, γιατί έτσι ξεμπερδεύουν εύκολα με τις γενεσιουργές αιτίες αυτών των μορφών πάλης.
Ενα σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς και των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων τον παρουσιάζει ως “βαρεμένο” που “την είδε κάπως” και το παίζει “μούρη”. Επιχείρημα εξίσου βολικό, για να μη φανεί στα μάτια της κοινωνίας ο παρακάτω τραγικός διχασμός: Στα λόγια, ανατροπή του καπιταλισμού (έλεος!) και στην πράξη, οπαδός της …ομαλότητας. Δηλαδή, αυτοί οι σύντροφοι αρνούνται να πουν το αυτονόητο. Οτι ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με την αποτελεσματικότητα αυτών των μορφών πάλης, δεν παύει οι ενέργειες του Μαζιώτη να είναι σαφώς πολιτικού χαρακτήρα και ο ίδιος ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ.
Η αυτοδιάλυση της RAF έριξε την αυλαία στο μητροπολιτικό αντάρτικο. Αλλωστε κι ο Νίκος, σε πρόσφατη επιστολή του, διαχωρίζει τη θέση του από αυτό και εκφράζει τη διαφωνία του με τη δομή και τη συγκρότηση των οργανώσεων αυτού του τύπου. Εκφράζει την πίστη του στον ακτιβισμό των μαζικών κοινωνικών κινημάτων και σ’ αυτό μας βρίσκει σύμφωνους. Θα προσθέταμε δε ότι όσο εντείνεται ο κοινωνικός πόλεμος του κεφαλαίου, τόσο θα εντείνεται η καταστολή και, ολοένα και πιο συχνά, όσοι αντιστέκονται θα σέρνονται στις φυλακές σαν τρομοκράτες (βλέπε απεργούς της ΕΑΣ το ’93, ή τους εργαζόμενους στην Ολυμπιακή).
Δεν συμφωνούμε, όμως, μαζί του -ακριβώς λόγω της πίστης μας στα μαζικά κινήματα- με πολλές από τις επιλογές του, που δεν παύουν να είναι συζητήσιμες.
Εμείς που ήμασταν και είμαστε φίλοι του, που διασκεδάσαμε, εργαστήκαμε και αγωνιστήκαμε μαζί του, έχουμε να πούμε ότι ο Μαζιώτης είναι ένας επαναστάτης, με αναπτυγμένο αίσθημα δικαίου, ένα σεμνό και απλό παιδί με πίστη και συμμετοχή στους μαζικούς αγώνες, ένα δικό μας παιδί.
Ημασταν μαζί, στις Αυτόνομες Εργατικές Συσπειρώσεις, όταν δίναμε αγώνες στο Μετρό, τον αισθανθήκαμε ακόμα πιο κοντά μας στη Σητεία, όταν πρωτοπόρος επί ποινή απόλυσης αγωνιζόταν να αποτρέψει απολύσεις συναδέλφων σιδεράδων, στον Ερυθρό Σταυρό, όταν έδινε μάχες για την κοινωνική ασφάλιση των μεταναστών, ξανά επί ποινή απόλυσης.
Ενα από τα πολυτιμότερα εφόδιά του είναι η ειλικρινής αγωνία δεκάδων Αλβανών οικοδόμων στο αεροδρόμιο των Σπάτων σχετικά με την τύχη του. Γιατί ο Νίκος είναι από καλή πάστα. Είναι ειλικρινής οπαδός της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Κάνουμε θερμή έκκληση στους οραματιστές της θετικής ουτοπίας του “βασιλείου της ελευθερίας”, σ’ αυτούς που δε βολεύονται με την κατάσταση και θέλουν να την αλλάξουν, στη νεολαία που δε βολεύεται με πλαστικά οράματα- σκουπίδια, σ’ εκείνο το κομμάτι της διανόησης που ασφυκτιά στην πλημμυρισμένη από ψέμα και διαφθορά “εικονική πραγματικότητα”, να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε μια καμπάνια που να απαιτεί να χαρακτηριστεί ο Μαζιώτης πολιτικός κρατούμενος και να δικαστεί ως τέτοιος. Γιατί ο Μαζιώτης είναι άξιος μιας τέτοιας αλληλεγγύης.
Ο πολιτικός κρατούμενος Νίκος Μαζιώτης δεν είναι μόνος.
Υστερόγραφο προς τους οπαδούς του Νόμου και της Τάξης:
Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, το Δ.Ν.Τ. κατ’ εντολήν του οποίου ο Σουχάρτο σφάζει εκατοντάδες διαδηλωτές, τι είναι; Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, η G-8 που οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους, στον Τρίτο Κόσμο και στις δυτικές μητροπόλεις, στο θάνατο από πείνα τι είναι; Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, τότε ο “μονόδρομος” της ΟΝΕ, που οδηγεί στη χώρα μας χιλιάδες εργαζόμενους στον κοινωνικό αποκλεισμό και στην εξαθλίωση τί είναι;
Αλλωστε είναι γνωστό ότι οι πραγματικοί τρομοκράτες στεγάζονται σε μέγαρα, πίνουν τσάι στις 5, φοράνε γραβάτες και σφάζουν με μετοχές, διατηρώντας τα χέρια τους άσπιλα.

Θεόδωρος Για

Τις τελευταίες ώρες έχουνε πραγματοποιηθεί προσαγωγές και συλλήψεις συντρόφων μας, με την κατηγορία συμμετοχής σε αντάρτικες οργανώσεις. Δεν έχουμε να προσθέσουμε κάποιο στοιχείο, πέρα από το ότι είναι σύντροφοι με μακρόχρονη και συνεπής συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες.

Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν υπάρχει κάποια “εμπλοκή” τους ή αν οι συλλήψεις τους αποτελούνε ένα επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης, για να δείξει ότι παράγει “αντι”τρομοκρατικό έργο, τρομοκρατώντας όσους αντιστέκονται και αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα νέα οικονομικά μέτρα που ψηφίστηκαν και αποφασίστηκαν αυτές τις ημέρες. Μέτρα που θα τρομοκρατήσουνε όλο και περισσότερο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.

Η αλληλεγγύη μας, όπως πάντα, απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο είναι δεδομένη. Άσχετα αν είναι “αθώοι” ‘η “ένοχοι”, διαφωνούμε ή συμφωνούμε με τις επιλογές ως προς τα μέσα. Ο σκοπός τους είναι ίδιος με το δικό μας: Μία πανανθρώπινη κοινωνία χωρίς προνομιούχους και φτωχούς, δυνάστες και φερέφωνα, μία κοινωνία αυτοοργάνωσης και αλληλοβοήθειας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης.

Τρομοκρατία είναι η παγερή σιωπή απέναντι στην καθημερινή άμεση ή έμμεση βία της Εξουσίας.

Και επειδή ο τρόμος σπάει και στον δρόμο παραθέτουμε συνδέσμους με τις πρώτες κινήσεις αλληλεγγύης:

1) Κατάληψη στο Πολυτεχνείο
2) Συγκέντρωση στα Εξάρχεια και video
3) Συγκέντρωση στα Πετράλωνα

Κερατσίνι, απόγευμα σαββάτου 5/12

βίαιη αστυνομική εισβολή χωρίς εισαγγελέα, επίδειξη εντάλματος ή κάποια αιτιολόγηση στον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ,
πολύωρες άκαρπες «έρευνες» ενώ τα τηλεοπτικά κανάλια καθ’ υπαγόρευση Χρυσοχοϊδη μιλούν για «γιάφκα» και «ορμητήριο επιθέσεων», ένα μπιτόνι με πετρέλαιο θέρμανσης για τη σόμπα του στεκιού και μερικά άδεια μπουκάλια μπύρας που βαφτίζονται «υλικά παρασκευής εκρηκτικών υλών», κάποια εργαλεία και 7 μαυροκόκκινες σημαίες που βαφτίζονται «όπλα», 22 άνθρωποι σε έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο που βαφτίζονται «εγκληματική οργάνωση», τους αποδίδονται κακουργήματα και καλούνται να καταβάλλουν το ασύλληπτο ποσό των 51.000 ευρώ για να μην προφυλακιστούν, 42 αλληλέγγυοι/ες που συλλαμβάνονται μετά από αστυνομική εκκένωση του κατειλημμένου δημαρχείου το οποίο είχαν μετατρέψει σε κέντρο αντιπληροφόρησης, 3 ασφαλίτικα αναποδογυρισμένα έξω από το ΡΕΣΑΛΤΟ όταν άλλη ομάδα δεκάδων εξοργισμένων συντρόφων/ισσών φτάνει με πορεία στο μπατσοκρατούμενο στέκι.

ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ

ότι, με «όπλα» μας την ανατρεπτική συνείδηση, την εξεγερτική ευαισθησία και το πάθος για την ελευθερία, αποτελούμε «ορμητήριο επίθεσης» κατά του πολιτισμού της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, της ιεραρχίας, των διακρίσεων και της υποταγής, αποτελούμε «χώρο παρασκευής εκρηκτικών» κοινωνικών διεργασιών κατά της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, των κομμάτων, των ΜΜΕ, των εργατοπατέρων, του κράτους και των απολογητών του.

ΡΕΣΑΛΤΟ

στην κρατική τρομοκρατία και τον κανιβαλισμό των ΜΜΕ,στη στοχοποίηση των αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών και καταλήψεων,στα νέα ιδιώνυμα και την ποινικοποίηση του φρονήματος,στην κατασκευή κατηγορητηρίων και την ομηρία αγωνιζόμενων ανθρώπων.

http://anarxiko-resalto.blogspot.com/

Ο Γ. Δημητράκης συνελήφθη τον Ιανουάριο του 2006, μετά τη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας της οδού Σόλωνος στην Αθήνα, βαριά τραυματισμένος από ανταλλαγή πυρών, στην οποία δεν συμμετείχε, νοσηλεύτηκε επί μακρόν και στη συνέχεια προφυλακίστηκε, για να δικαστεί ενάμιση χρόνο αργότερα και, αφού απηλλάγη από την πλειονότητα των κατηγοριών που του αποδίδονταν, να καταδικαστεί σε 25ετή κάθειρξη.

Η δίκη

Ο 30χρονος σήμερα αναρχικός εξήγησε με σαφήνεια και ευθύτητα τα κίνητρα του στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, καθώς και τον βαθμό της εμπλοκής του στη συγκεκριμένη ληστεία, συνεπικουρούμενος από τους συνηγόρους του και πολλούς μάρτυρες υπεράσπισης.Ωστόσο οι εφέτες που τον δίκαζαν (ένορκοι δεν υπήρχαν, γιατί παραπέμφθηκε με τον νόμοπερί εγκληματικής οργάνωσης, τον διαβόητο «αντιτρομοκρατικό»), αν και υποχρεώθηκαν να τον απαλλάξουν για τον κορμό των κατηγοριών που συνέθεταν τη συμμετοχή του σε «εγκληματική οργάνωση» (άλλες ληστείες, ξέπλυμα μαύρου χρήματος κ.λπ.), με εμφανή κοινωνική προκατάληψη και αντίστοιχες δικονομικές ακροβασίες, του επέβαλαν τις μέγιστες ποινές στα αδικήματα για τα οποία τον καταδίκασαν, αποδίδοντάςτου μάλιστα και συμμετοχή σε απόπειρες ανθρωποκτονιών, ενώ όλοι οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν σαφώς απαλλακτικοί για αυτόν.

Τα κίνητρα

Ο Γιάννης Δημητράκηςεπέλεξε να συμμετάσχει στη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας εμφορούμενος, αφενός από την αντιεξουσιαστική κοσμαντίληψη της συνεχούς σύγκρουσης με το κράτος και τους μηχανισμούς του και αφετέρου από την αντίθεση στην καπιταλιστική αρπακτικότητα, στυγνότεροι εκφραστές της οποίας είναι οι τράπεζες. Αυτά είναι που του διαμόρφωσαντη συνολική στάση ζωής του και παράλληλα του υπαγόρευσαν τη συγκεκριμένη βιωματική επιλογή της άρνησης της μισθωτής εργασίας και της πραγματοποίησης της ληστείας.Ανεξάρτητα από την αξιολόγηση, τη συμφωνία ή τη διαφωνία με τη στάση ζωής και τις επιλογές του Δημητράκη (και μεταξύ όσων υπογράφουμε αυτό το κείμενο υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για τα προηγούμενα), οφείλουμε να διευκρινίσουμε ορισμένα ζητήματα.Η συμμετοχή του φυλακισμένου αναρχικού στη ληστεία επ’ ουδενί στόχευε σε προσωπικό πλουτισμό, αν και κάλυπτε βιοτικά προβλήματα. Η όλη διαδρομή του στο κίνημα, από την εφηβεία του ήδη, αποδεικνύει άνθρωπο λιτό και σεμνό, η δε αγωνιστική στάση του ως κρατουμένου πλέον στις φυλακές επικυρώνει την ανιδιοτέλεια και την ακεραιότητα που τον διακρίνουν. Μάλλον, όμως, η πασίδηλη «μη ταπεινότητα των ελατηρίων» του ήταν αυτή που, αντί να αποτελέσει, ως είθισται, ελαφρυντικό γι’ αυτόν, ώθησε τους δικαστές στην επιβολή μιας παραδειγματικά σκληρής ποινής.Για μία ακόμα φορά, η καταστολή της κοινωνικής απειθαρχίας και της προσβολής της ατομικής ιδιοκτησίας καθόρισε την απόφαση ενός δικαστηρίου ευτελίζοντας κάθε έννοια δικαιοσύνης και δικαίου.

Η ληστεία

Η ληστεία αυτή καθαυτή είναι σωστό να αντιμετωπίζεται ως στυγνό έγκλημα; Ούτως ή άλλως θεωρούμε τη σκλήρυνση των ποινών και τον μακρόχρονο εγκλεισμό στοιχεία βαρβαρότητας και όχι βεβαίως μέσα απονομής δικαιοσύνης, ωστόσο, στην περίπτωση των ληστειών, η ποινική αντιμετώπιση τους αποτελεί συνήθως πρότυπο παραδείγματικής τιμωρίας όσων δεν σέβονται την καπιταλιστική ιδιοκτησία, και ιδιαίτερα την Αγία Τράπεζα.Τούτο είναι πολλαπλώς προκλητικό, εξοργιστικό και επικίνδυνο, γιατί οι τράπεζες αποτελούν τον ειδεχθέστερο εκμεταλλευτή των λαϊκών στρωμάτων, γιατί θρασύτεροι καταχραστές του δημόσιου πλούτου όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά στην ουσία κυβερνούν, γιατί ενώ ο πλούτος των «από πάνω» και η επίδειξη του αυξάνονται αλματωδώς, τα δικαστήρια είναι γεμάτα με μετανάστες, τοξικοεξαρτημένους και μικροπαραβάτες, γιατί γύρω από το ιδεολόγημα της «ασφάλειας» υφαίνεται ένα ολοκληρωτικό πλέγμα μη ανοχής στην αποκλίνουσα συμπεριφορά και στην ενοχλητική για το καθεστώς δράση, αλλά μοιρολατρικής αποδοχής της αδηφαγίας και της αυθαιρεσίας των αρχόντων.Ας κατανοήσουμε, λοιπόν, ότι η απαξίωση και η παραδειγματική τιμωρία των ληστών συμβαδίζουν μετην αποχαλίνωση των πλουσίων, αλλά και την εντεινόμενη πεποίθηση σε ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού, ιδιαίτερα νεανικά, ότι «δεν τους χρωστάμε τίποτα, μας τα χρωστάνε όλα».

Η τρομολαγνεία

Την περίοδο της σύλληψης του Γιάννη Δημητράκη, με πρωταγωνιστή τα τηλεοπτικά Μ Μ Ε, δημιουργήθηκε ένα ασφυκτικό κλίμα με επίκέντρο του ς «ληστές με τα μαύρα», δηλαδή τους φερόμενους ως συνεργάτες του Δημη

Για την Αστυνομία είναι μέλος της συμμορίας των «ληστών με τα μαύρα». Συνελήφθη στη διάρκεια ληστείας τράπεζας και καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 25 ετών.Πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επυκήρυξε τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με 600.000 ευρώ, διαρρέοντας ταυτόχρονα ότι εκτός από ληστές είναι και μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων.Ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης μιλά για πρώτη φορά μέσα από τις Φυλακές Δομοκού όπου βρίσκεται για τους επικηρυγμένους συντρόφους του, την πρόσφατη επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα Aγίας Παρασκευής, την οργάνωση «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς», ενώ απαντά και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη που δήλωσε χαρακτηριστικά: «Εχουμε πόλεμο»

Στη ληστεία της 17ns Ιανουαρίου του 2006 όπου και σε συνέλαβαν, διέφυγαν, σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές, οι Σίμος και Μάριος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης, τους οποίους πριν από λίγες ημέρες ο κ. Χρυαοχοίδης επικηρυξε για 600.000ευρώ. Πιστεύεις ότι θα βρεθούν άνθρωποι που θα δώσουν πληροφορίες;

Πράγματι, οι διωκτικές αρχές, κάποιοι ελεεινοί κονδυλοφόροι και ορισμένοι μόνιμοι κάτοικοι τηλεοπτικών παραθύρων μαζί με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, και όχι όπως αρέσκεται η κυβέρνηση στο νέο όνομα Προστασίας του Πολίτη, έχουν στήσει το σκηνικό για επίδοξους κυνηγούς κεφαλών. Oπως επίσης είναι γεγονός ότι διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας προσπαθούσαν ανέκαθεν να διαμορφώσουν μέσα στους κόλπους της κοινωνίας τη νοοτροπία του χαφιεδισμού και του αλληλοκαρφώματος, άλλοτε με απειλές και άλλοτε με κάθε είδους αμοιβές. Ευτυχώς, η συνειδητοποιημένη ελληνική κοινωνία, αυτή δηλαδή που αναγνωρίζει τον εχθρό της γιο όσα δεινά υφίσταται είτε στους κυβερνητικούς τρομοκράτες είτε στις οικονομικές ελίτ και όχι σε τρεις καταζητούμενοι αναρχικούς, έχει ιστορικά αντισταθεί σε τέτοιες πρακτικές και αυτό θεωρώ ότι θα γίνει και τώρα. Επειδή ωστόσο υπήρχαν και πάντα υπάρχουν επίδοξοι επιθεωρητές Κλουζό και δαιμόνιες Αγκάθα Κρίστι, έχω να τους πω ότι τη ρουφιανιά πολλοί την αγάπησαν, αλλά τον ρουφιάνο ουδείς…

Κατά την άποψή σου, η σύλληψη τους είναι κοντά;

Αυτό δεν το ξέρω και μακάρι κάτι τέτοιο να μη συμβεί ποτέ. Εκείνο που ξέρω είναι πως αν συλληφθούν, ούτε οι απολυμένοι θα βρουν δουλειά, ούτε οι μισθοί θα αυξηθούν, αλλά και κανείς που αγωνίζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ τρέχοντας σαν είλωτας σε μία, δύο και τρεις δουλειές θα δει να αλλάζει κάτι στη ζωή του.

Θεωρείς ότι θα παραδοθούν χωρίς μάχη;

Θεωρώ ότι «μάχη» με τη στενή έννοια του όρου, δηλαδή ανταλλαγή πυροβολισμών, δεν θα υπάρξει. Γιατί απλά δεν θα συλληφθούν ποτέ. Ξέρω και είμαι σίγουρος ότι μάχονται καθημερινά για να παραμένουν ελεύθεροι. Οι άνθρωποι, βλέπετε, αγαπούν την ελευθερία.

Τι θα έκανες αν βρισκόσουν στη θέση τους;

Ακριβώς το ίδιο. Κι εγώ θα απέφευγα τη σύλληψη μου, η οποία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η όλη κατάσταση θα σήμαινε τη σίγουρη καταδίκη μου για όποιο αδίκημα πραγματοποιήθηκε από τις 16 Ιανουαρίου του 2006, από τότε δηλαδή που έγινε η ληστεία στην Εθνική.

Τι μήνυμα θα τους έστελνες μέσα από τη φυλακή;

Τη φιλία μου και την αγάπη μου το ξέρουνε ότι την έχουν. Οπότε θα τους έλεγα κάτι που είχε πει ο Καζαντζάκη: «Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν, μα κάποια στιγμή θα σπάσουν και τα σίδερα».

Κατά την άποψη σου, τι εξυπηρετεί αυτή η επικήρυξη;

Θεωρώ ότι η κίνηση της επικήρυξης εντάσσεται στον επικοινωνιακό σχεδιασμό του υπουργείου Δημόσιας Tαξns να συνδράμει στην εικόνα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση: ότι παράγει έργο. Δυστυχώς, αυτό το πλάνο περνάει μέσα από τη στρατικοποίηση, με πάρα πολλές δυνάμεις αστυνομικών στα Εξάρχεια και βέβαια με αναμόχλευση υποθέσεων ένοπλης πάλης, όπως είπε και ο ίδιος ο υπουργός, που καταλήγει στην επικήρυξη των τριών συντρόφων. Μην ξεχνάς ότι τα στοιχεία που παρουσιάζονται για την εμπλοκή τους σε ομάδες αντάρτικου πόλης δεν είναι τίποτε παραπάνω από ειδήσεις οι οποίες κυκλοφορούσαν μέσω διαρροών από τη ΓΑΔΑ σε εφημερίδες εδώ και έξι μήνες. Για μένα, όλα είναι ένα επικοινωνιακό τρικ και ίσως και κατασκευή μιας δικαιολογίας για την επιχειρησιακή ανικανότητα της Αστυνομίας να βρει άτομα που προβαίνουν σε δυναμικές ενέργειες. Να δεις ότι στο μέλλον μπορεί να ακούσουμε και δικαιολογίες του τύπου «αφού δεν μπορούμε να βρούμε τους καταζητούμενους, που είναι σίγουρα τρομοκράτες, πώς να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ένοπλης πάλης;».

Δηλαδή θες να πεις ότι η κυβέρνη
ση κατασκευάζει τρομοκράτες…

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το κάνουν χρόνια τώρα. Αυτή είναι η πάγια τακτική της κυβέρνησης, με σκοπό μόνο και μόνο να αποδείξει ότι παράγει έργο.- Το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής θεωρείς ότι είναι η απάντηση στην επικήρυξη;- Θα σας απαντήσουν αυτοί που το έκαναν με κάποια προκήρυξη. Η δική μου άποψη είναι τελείως άκυρη. Ρωτήστε καλύτερα τους συναδέλφους σας τους δημοσιογράφους, οι οποίοι εκτός του ότι γνωρίζουν τα πάντα, ξέρουν επίσης να δικάζουν και να καταδικάζουν πάρα πολύ καλά. Εχουν γίνει και εφέτες και εισαγγελείς και πρόεδροι.

Από την Ασφάλεια διαρρέουν πληροφορίες ότι εσύ και οι φερόμενοι ως συνεργοί σου δεν είστε απλοί ληστές, αλλά συμμετέχετε και σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Τι απαντάς;

Κοίταξε. Αυτά για τα οποία δεν έχουμε κατηγορηθεί ακόμα από αυτές τις περίφημες «διαρροές», είναι για εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, βιασμοί ανήλικων κοριτσιών και λατρεία στον σατανά. Ξέρω ότι πολλά ευφάνταστα μυαλά στην Ασφάλεια διεγείρονται με τη μίξη όλων αυτών και ειλικρινά ζητώ συγγνώμη που τους ξενερώνω λέγοντάς τους ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στις αμερικάνικες ταινίες που βλέπουν και στα βιβλία που διαβάζουν.

Σύμφωνα με την Αστυνομία ανήκετε στη συμμορία των «ληστών με τα μαύρα». Ποια είναι η απάντηση σου;

Η «συμμορία με τα μαύρα» είναι ένας άστοχος και ευφάνταστος δημοσιογραφικός ή αστυνομικός τίτλος που δεν έχει καμία πραγματική βάση και που συνεχίζεται να χρησιμοποιείται από τα μέσα ενημέρωσης παρά το γεγovός ότι στο δικαστήριο που έγινε κατέρρευσε παταγωδώς. Οπως ακριβώς συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να μου αποδίδουν επτά ληστείες, ενώ ξέρουν ότι έχω αθωωθεί για τις έξι, και να μιλάνε για απίστευτα ποσά τα οποία έχω στην κατοχή μου, ενώ από το δικαστήριο έγινε δεκτό ότι τα χρήματα ήταν του αναρχικού χώρου.Και όλα αυτά τη στιγμή που γνωρίζουν ότι η μεγαλειώδης συμπλοκή που περιγράφουν δεν υπήρξε ποτέ και κυρίως όσον αφορά στους τρεις φίλους και συντρόφους για τους οποίους εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης με στοιχεία που σε μένα φαντάζουν αστεία. Και εν πάση περιπτώσει, να πούμε και κάτι το οποίο είναι θέμα κοινής λογικής: οι κάμερες στις τράπεζες είναι συνήθως παλιάς τεχνολογίας και αποτυπώνουν χρώματα μόνο σε άσπρο και μαύρο. Οι ληστές, ξέρετε, είθισται να πηγαίνουν στις τράπεζες με σκούρα ρούχα, ειδικά τον χειμώνα, και όχι ντυμένοι σαν τον κύριο Φλωρινιώτη όταν εμφανίζεται στο μαγαζί που τραγουδάει…

Δικαιολόγησες τη συμμετοχή σου στη ληστεία όπου και σε συνέλαβαν κάνοντας λόγο για απαλλοτρίωση. Ποια είναι η διαφορά της απαλλοτρίωσης από την κοινή ληστεία;

Τη διαφορά την κάνει το υποκείμενο, αν και για μένα οι δύο αυτές έννοιες απέχουν όσο απέχουν οι πολιτικοί όροι από την πραγματική ζωή. Ενα άτομο για να ονομάσει την ενέργεια του «απαλλοτρίωση» δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από το περάσει από τη φυσική αντίδραση του για τις σημερινές συνθήκες που βιώνει στη συνειδητοποιημένη επαναστατική του θέση, που δεν είναι άλλη από τη μάχη ενάντια στους κυρίαρχους αυτού του κόσμου. Τη διαφορά τη νοηματοδοτεί το υποκείμενο αυτής της πράξης.

Η τράπεζα την οποία λήστεψες δέχτηκε στη συνέχεια απανωτές εμπρηστικές επιθέσεις και υποχρεώθηκε να κλείσει. Ηταν μια εκδίκηση που πήραν κάποιοι στο πρόσωπο σου;

Κατ’ αρχάς δεν ξέρω αν έκλεισε η συγκεκριμένη τράπεζα. Εν πάση περιπτώσει, οι επιθέσεις που γινόντουσαν την εποχή της σύλληψής μου προφανώς και ήταν εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Για την πλειονότητα της κοινωνίας η τράπεζα αποτελεί σίγουρα έναν αδίστακτο οικονομικό μηχανισμό που καθημερινά ξεζουμίζει χιλιάδες οικογένειες. Και όλοι γνωρίζουν ότι οι τραπεζικοί κολοσσοί ευθύνονται για τη σημερινή οικονομική κρίση, την οποία πληρώνει ο λαός.

Αυτοπροσδιορίζεσαι αναρχικός. Πιστεύεις στην ένοπλη βία;

Μέσα στην εξέλιξη των κοινωνικών αλλαγών έχουν διαμορφωθεί διάφορες μορφές πάλης. Ο καθένας επιλέγει τη μορφή δράσης που πιστεύει ότι συμβαδίζει με την πολιτική αναγκαιότητα της εποχής που ζει. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν συντρέχει καμία ιστορική ή αντικειμενική συνθήκη ώστε να αφεθεί κάποιο συγκεκριμένο μέσο πάλης στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Απεναντίας, ζούμε σε μια πολύ βίαιη εποχή, όπου τα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο ασκούν τρομοκρατία σε όλους.

Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής. Συμφωνείς με τέτοια χτυπήματα;

Σημασία έχει πως φαίνονται αυτές οι επιθέσεις στα
μάτια της κοινωνίας, χωρίς τον παραμορφωτικό γκεμπελισμό των media. Εγώ δεν είμαι ούτε τιμητής ούτε εκτιμητής ενεργειών ένοπλης πάλης. Δεν έχω διεκδικήσει, ούτε θα μπορούσα ποτέ να διεκδικήσω έναν τέτοιο τίτλο.

Κάποιοι αντιεξουσιαστές λένε ότι στο πρόσωπο των αστυνομικών που πυροβολήθηκαν τιμωρείται η αστυνομική βία. Συμφωνείς με αυτή την άποψη;

Είτε το θέλουμε είτε όχι, οι ένστολοι εκπρόσωποι της τάξης και ασφάλειας, όπως ονομάζονται, έχουν συνδέσει την υπηρεσιακή τους ύπαρξη με την καταστολή και τη βία: με τυχαίους εκπυρσοκροτισμούς, με βιασμούς γυναικών, με θανάτους μεταναστών μέσα σε Αστυνομικά Τμήματα, με ξυλοδαρμούς, με βασανιστήρια, με αυθαιρεσίες, με εξευτελισμούς και με πολλά άλλα πράγματα τα οποία διαδραματίζονται είτε σε κλειστούς χώρους είτε στον δρόμο. Ο καθένας, συνυπολογίζοντας όλα αυτά, ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Η λογική της συλλογικής ευθύνης δεν είναι όμως ο μεγαλύτερος φασισμός;

Αυτή η λογική θα πρέπει να αναζητηθεί στους νικητές των ιστορικών κοινωνικοπολιτικών συγκρούσεων, οι οποίοι και την ανήγαγαν σε συνήθη πρακτική. Το γεγοvός ότι κάποιοι ανταποδίδουν ό,τι λαμβάνουν χρόνια τώρα πιθανόν ξενίζει κάποιους, αλλά τι να κάνουμε; Ο,τι σπέρνεις, θερίζεις.

Πιστεύεις ότι περνάμε σε μία φάση ένοπλης βίας χωρίς κανόνες; Για παράδειγμα, μέχρι σήμερα δεν είχε χτυπηθεί ποτέ γυναίκα. Τι έχεις να πεις γι’αυτά τα «τυφλά χτυπήματα»;

Δεν ξέρω αν είναι «τυφλά χτυπήματα». Οσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια εντάσσονται σε επιθέσεις εναντίον στόχων που ιστορικά ανήκουν στο εξουσιαστικό σύστημα καταπίεσης και καταδυνάστευσης της ανθρώπινης κοινωνίας. Ποτέ δεν έχω δει να στοχοποιείται κάποιος απλός πολίτης.

Τι συναισθήματα σου δημιουργεί η απόπειρα δολοφονίας μιας 23χρονης κοπέλας;

Καλύτερα να ρωτήσετε εκείνους που έχουν πέσει νεκροί από τα πυρά των αστυνομικών.

Πρέπει 19χρονα παιδιά να είναι στόχοι τρομοκρατών;

Οι αστυνομικοί που χτυπήθηκαν δεν χτυπήθηκαν επειδή ήταν νέα παιδιά. Χτυπήθηκαν για άλλους λόγους, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν καμία σχέση με την ηλικία τους. Θα μας τους πουν αυτοί που το κάνανε.

Πριν από λίγο διάστημα συνέλαβαν νεαρούς στο Χαλάνδρι με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στην οργάνωση «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς». Αυτοί είναι τρομοκράτες;

Τρομοκράτες είναι αυτοί που μας καταδικάζουν καθημερινά σε έναν αργό θάνατο. Σε μια ζωή χωρίς ζωή. Αυτοί που σε 19χρονα παιδιά έστησαν χωρίς στοιχεία μια πλεκτάνη προκειμένου να αλλάξουν την ισορροπία μιας διαφαινόμενης εκλογικής τους ήττας.

Πώς είναι η ζωή σου στη φυλακή;

Τόσο δύσκολη όσο και των υπόλοιπων κρατουμένων. Τα προβλήματα των ελληνικών κολαστηρίων είναι πια γνωστά σε όλους και ειδικά στους δημοσιογράφους. Να ξέρετε πάντως ότι όλοι μας εδώ μέσα δεν θα αφήσουμε ούτε την αξιοπρέπειά μας ούτε το δικαίωμα μας στην ελευθερία να σαπίσουν στα κελιά των φυλακών.

Κυκλοφορείς ανάμεσα σε ποινικούς. Πώς σου συμπεριφέρονται;

Κατ’ αρχάς διαφωνώ με τον όρο «ποινικός». Δεν συμφωνώ σε διαχωρισμούς ανάμεσα σε κρατουμένους. Η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι μας εξαρτάται και από τη συμπεριφορά τη δική μας απέναντι τους. Ολα είναι μια εντύπωση. Με μια δεύτερη ματιά τίποτα δεν είναι έτσι όπως το φανταζόμαστε.

Αν μπορούσες να δραπετεύσεις θα το έκανες;

Θα σου απαντήσω με ένα σύνθημα: «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης ανακοίνωσε ότι αφαιρεί φρουρούς από πολιτικούς και επιχειρηματίες, θα τον συμβούλευες να τους αφαιρέσει ή να τους αφήσει;

Αυτοί που ανέφερες θα τον συμβουλεύσουν σίγουρα πολύ καλύτερα από μένα τι να κάνει!

Τι θα απαντούσες στην πρόσφατη δήλωση του «έχουμε πόλεμο»;

Με μια πρώτη ματιά μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι η δήλωση του κ. Χρυσοχοΐδη αφορά αποκλειστικά άτομα τα οποία προβαίνουν σε ένοπλες επιθέσεις εναντίον κρατικών ή άλλων στόχων, αλλά με μια πιο προσεκτική ανάγνωση στα πεπραγμένα των προηγούμενων κυβερνήσεων θα δει ότι ο πόλεμος αυτός εξαπολύεται διαχρονικά ενάντια στις ευάλωτες κοινωνικές τάξεις. Πόλεμο έχουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Απλά δεν το ομολογούν. Αυτές οι πολεμικές ιαχές και κραυγές πίσω από την ασφάλεια υπουργικών γραφείων και πολυάριθμης φρουράς δεν ξέρω σε τι εξυπηρετούν.

Ποιοι δεν θα πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι στην Ελλάδα από δω και στο εξής;

Αυτοί ακριβώς που κοιμόντουσαν ανήσυχοι και πριν.

Στις 9
Δεκεμβρίου είναι η δίκη σου στο Εφετείο. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πώς βλέπεις να διαμορφώνονται τα πράγματα για σένα;

Βλέποντας το αποτέλεσμα της πρωτόδικης απόφασης αλλά και γενικά τη στάση της Δικαιοσύνης απέναντι σε όλους τους κρατουμένους, δεν μπορώ να πω ότι έχω πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Από εκεί και πέρα θα δώσω τη μάχη μου με τη βοήθεια των δικηγόρων μου.

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει;

Κάθε απόφαση και επιλογή την παίρνω μετά από πολλή σκέψη και μέσα από τις αρχές και τις αξίες που έχω. Και είμαι έτοιμος να τη στηρίξω με την ίδια μου τη ζωή. Μέχρι τέλους.

Πώς βλέπεις τη ζωή σου μετά;

Μέσα από τη φιλοσοφική ρήση «Carpe diem». Ή αλλιώς «Αδραξε τη μέρα»…