Στις 10 Απριλίου συλλαμβάνονται 6 άτομα και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Ένας από τους συλληφθέντες είμαι και εγώ. Χωρίς να ξέρουμε για ποιο λόγο κρατούμαστε και ζητώντας επίμονα να επικοινωνήσουμε με δικηγόρους, οι μπάτσοι μας λένε ότι πρόκειται για προσαγωγή και δεν μπορούμε να δούμε δικηγόρους. Μετά από 56 ώρες χωρίς καμία επικοινωνία ούτε καν μεταξύ μας, οδηγούμαστε στα δικαστήρια της Ευελπίδων ως κατηγορούμενοι για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Η χρονική συγκυρία της σύλληψής μας συμπίπτει με την ανακοίνωση του παπανδρέου για τον πιθανό δανεισμό της ελλάδας από το Δ.Ν.Τ. Ένα γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι, όπως τυχαία δεν ήταν και η εισβολή των μπάτσων στην υποτιθέμενη «γιάφκα του Χαλανδρίου» και η σύλληψη συντρόφων, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, από την τότε κυβέρνηση της ν.δ.

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας τον πρώτο λόγο της παραπληροφόρησης δεν θα μπορούσε να έχει κανένα άλλο σκουλήκι πλην των γνωστών τηλεμαϊντανών που παρουσιάζοντας στοιχεία που ούτε καν υπάρχουν στη δικογραφία, αρχίζουν να συνθέτουν ένα παζλ που φτάνει μέχρι την επίθεση …στους δίδυμους πύργους!!! Όσο περνούν οι ώρες τα μμε θεωρούν βέβαιη την ενοχή μας και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα στοιχεία της προσωπικής μας ζωής στα τηλεπαράθυρα, ποιος θα φωτογραφήσει πρώτος το σπίτι-γιάφκα, τι μηχανές προτιμούσαμε, τι ώρα κοιμόμαστε, τι ώρα και πόσες φορές κάναμε έρωτα και διάφορα άλλα, όλα αυτά προσφέροντάς τα στο βωμό του θεάματος. Τίποτα από αυτά πάντως δεν μου κάνει εντύπωση, ξέροντας πολύ καλά πως ο ρόλος των μμε στην «δημοκρατία» του σήμερα, είναι ο ίδιος με τα υπουργεία προπαγάνδας στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του χτες.

Μετά τη σύλληψη των «αιμοδιψών τρομοκρατών» ο ελληνικός λαός θα συνειδητοποιήσει βέβαια πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στις συνθήκες διαβίωσής του. Αν ο λαός πριν τρεφότανε με τα ψίχουλα που περίσσευαν από το πλουσιοπάροχο γεύμα του συναφιού των καπιταλιστών, πολύ γρήγορα θα καταλάβει πως πλέον δεν του δίνονται ούτε καν αυτά τα ψίχουλα. Σε μια τέτοια περίοδο οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής απόγνωσης, οι άνθρωποι μπορούν να προβούν σε ενέργειες που πριν ούτε καν φανταζόμαστε. Μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθήσει στα χρόνια λιτότητας που έρχονται πήραμε δύο χρόνια πριν με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την οποία ακολούθησε γενικευμένη εξέγερση σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Για άλλους η πρώτη γεύση ήταν πολύ γλυκιά και για άλλους σκέτη πίκρα…Η καταστολή σε μια τέτοια περίοδο θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο με πρωταρχικό σκοπό την εξουδετέρωση του ριζοσπαστικότερου κομματιού της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, ως το μεγαλύτερο εσωτερικό εχθρό. Γιʼ αυτόν το λόγο και ενώ η ανεργία ξεπερνάει το 15%, ο χρυσοχοΐδης κάνει λόγο για νέες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας (με πρόσχημα την όλο και αυξανόμενη εγκληματικότητα) που μοναδικό σκοπό έχουν την ενίσχυση της αμυντικής γραμμής του κρατικού μηχανισμού.

Αυτή τη χρονική περίοδο δίνεται μια ευκαιρία για ριζοσπαστικοποίηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων και τέτοιες ευκαιρίες είναι μοναδικές. Αυτή τη στιγμή στα θεμέλια του καπιταλιστικού οικοδομήματος υπάρχουν τόνοι εκρηκτικά και το μόνο που λείπει, σύντροφοι, είναι η πυροδότηση!!!

Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο κατηγορητήριο γιατί η αθωότητα και η ενοχή εναλλάσσονται ανάλογα με τη μερία που καθένας έχει επιλέξει να πορευτεί. Αν για τους μπάτσους, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες, τους δικαστές, κάποιοι είναι ένοχοι στο όνομα της αστικής δημοκρατίας, όλοι όσοι προανέφερα είναι ένοχοι στο όνομα της λαϊκής δικαιοσύνης. Ακόμα δεν θα αναφερθώ, αναλυτικά, στις συνθήκες κράτησης τις πρώτες μέρες στη ΓΑΔΑ γιατί ως αναρχικός, θεωρώ εμένα και τους συντρόφους μου αιχμαλώτους πολέμου. Ενός πολέμου που ο κύριος χρυσοχοΐδης αντιλήφθηκε την ύπαρξή του εδώ και μερικούς μήνες, ενός πολέμου που μαίνεται εδώ και αιώνες ανάμεσα στους πάσης φύσεως εξουσιαστές και στους εξεγερμένους.

Η επιλογή στρατοπέδου έχει γίνει και κάποια στιγμή θα καταλάβουν κάποιοι ότι λάθος στρατόπεδο διάλεξαν μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά…

Υπομονή και πείσμα
για όσους επέλεξαν να ταξιδέψουν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ιστορίας με προορισμό την κοινωνική επανάσταση.

Τιμή για πάντα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα

Καλό ταξίδι, σύντροφε.

Αʼ ΠΤΕΡΥΓΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ 13.04.2010
Μας αιχμαλώτισαν

μας έριξαν στη φυλακή

εμένα μέσα στα τείχη

εσένα έξω απ΄τα τείχη

Ασήμαντη υπόθεση η δική μας

Το χειρότερο είναι

να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του:

συνειδητά, ασύνειδα…

Έτσι κατάντησαν τους περισσότερους ανθρώπους,

τίμιους, καλούς, προκομένους ανθρώπους…

Ναζίμ Χικμέτ

Κοντά στον ένα μήνα φυλακή και καλά κρατώ, διότι μέσα σε όλα τα αίσχη που έχουν κάνει εκείνοι, όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αποκοιμιστές του κράτους, εμάς μας έχει κάνει καλό με το να είμαστε εδώ πιο δυνατοί με μόνη δύναμη, όπως μου λέει καθημερινά ένας φίλος, την καρδιά, το μυαλό και την αλληλεγγύη (ώστε να φωνάζουμε για τα δικαιώματα μας και να αντιστεκόμαστε).

Όσο κι αν δεν είμαι εγώ ο πιο κατάλληλος να μιλήσω για την φυλακή, μιας και η διαδρομή μου εδώ μέχρι τώρα είναι μικρή, ωστόσο έντονη, διαπιστώνω ότι ο όρος σωφρονιστικό ίδρυμα, αν όχι αστείος είναι το λιγότερο ατυχής. Χρησιμοποιώντας τον τίτλο αυτό υποτιμάμε τους εαυτούς μας και τους ίδιους τους φυλακισμένους, ενώ εξωραίζουμε αυτό το μνημείο δειλίας και υποκρισίας της καταστολής. Πώς μπορεί αυτό το τεχνητό περιβάλλον, το οποίο απομονώνει τον άνθρωπο, του τσακίζει κάθε ανάγκη για δημιουργία, τον απομακρύνει ακόμα και από τους δικούς του ανθρώπους και τον κάνει όλο και λιγότερο ταιριαστό στην κοινωνία, να τον βελτιώσει και να τον εντάξει; Ντροπή. Η φυλακή αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της κρατικής καταστολής. Αυτό το λείψανο ανθρωπιάς στα μάτια των εξουσιαστών και των υπηκόων τους μοιάζει με κάποιου είδους θάλαμο κάθαρσης, που στόχος του είναι το άτομο να σωφρονιστεί, ενώ ο βασικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος πέρα από το να τρομοκρατήσει την κοινωνία (ώστε να μην προβεί σε ενέργειες που είναι εναντίον του κράτους, χωρίς αποραίτητα να είναι αξιόποινες). Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις καταγεγραμμένες, μη αξιόποινες, που έχουν καταλήξει στη φυλακή. Μια από αυτές είναι και η δική μου, στην οποία το πιο άμεσο όργανο καταστολής του κράτους, με συνέλαβε στο όνομα του νόμου τους, ενώ εγώ διαμαρτυρόμαι στο όνομα των δικαιωμάτων και την ελευθερίας.

Όπως ο χρόνος περνάει και βάφει τους τοίχους της φυλακής, έτσι ξεφτίζουν τα συναισθήματα, και τα δικαιώματα του ανθρώπου που ζει στην ελεύθερη κοινωνία. Μια κοινωνία που δέχεται συνεχώς τις ληστρικές επιθέσεις των τραπεζών, βομβαρδίζεται με αβεβαιότητα από την εκάστοτε κυβέρνηση χωρίς να παίρνει εγγυήσεις για το παρον και το μέλλον που παρακολουθείται και ελέγχεται, με κατασκευασμένες ανάγκες που κρατάνε δέσμιο τον πληθυσμό. Πόσο υπερήφανα ελεύθεροι μπορούμε να νιώθουμε; Η αντίδραση, η διαφωνία και η σκέψη γίνονται πλέον αδικήματα, αφού κάθε μορφή αντίστασης βίαια και μη φαίνεται να τιμωρείται ως κάποιου είδους ασέβεια στο κράτος. Ελπίζω οι μαθητές μου να σέβονται τον εαυτό τους. Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι τέλειοι πολίτες που θέλει τελικά αυτό το κράτος; Ποιά είναι η αξία του λόγου και της άποψης του πολίτη μπροστά στα όργανα του κράτους και πώς εκείνο (το κράτος) άραγε θεωρεί αυτούς που αντιδρούν; Θέλει ένα νου «αληταριό» ή ένα νου νεκρό;

Κινήσεις τακτικής και παραδειγματισμού προσπαθούν να φορτώσουν τον κόσμο με φόβο, φτιάχνοντας ιστορίες και μπαμπούλες εμπνευσμένα και ιαματικά ψέματα και εκδικητικά παραμύθια από τα όργανα του με το νομικό οπλοστάσιο, έτοιμο για δράση κι εκδίκηση. Ψέματα μεταξύ τους, ψέματα και στο λαό. Το καλύτερο μάλλον θα ήταν για εκείνους να μην γεννηθούμε καθόλου ή αφού γεννηθήκαμε, να είμαστε αφανείς. Αυτή η προσπάθεια κοινωνικού αποκοιμισμού και σκοταδισμού αποδεικνύεται μάταιη, και την καλύτερη απάντηση αποτελούν όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αγώνες και εκφράσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν παρόλες τις προσπάθειες κυβερνητικών εκπροσώπων για την απαξίωση τους, καθώς και από τα μεγάλα κύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης του κόσμου. Η κοινωνική αντίδραση είναι υπαρκτή. Δεν θα σταματήσει όσο θα υπάρχει δύναμη να σκεφτόμαστε, να νιώθουμε και να φωνάζουμε (και να προτάσσουμε τα σώματά μας), όσο θα θίγονται οι ιδέες μας, οι ζωές μας και τα δικαιώματα μας. Το κράτος οφείλει να σωφρονιστεί και όχι να σωφρονίζει.

Ανένταχτος σε όποια κομματική ομάδα και ταυτότητα αλλά και πιστός στις μέχρι τώρα ιδέες μου, παρατηρητής σε όποια κομματική συνεργία, δεν φωνάζω για την αθωότητα μου -είναι δεδομένη- αλλά για την αδικία που ακόμα και με τα δικά τους μέτρα και σταθμά είναι υπαρκτή.

Ψάξε, συνέχισε να ρωτάς και μην τους εμπιστεύεσαι.

Λευτεριά στην έκφραση, στο
λόγο και στην πράξη.

Λευτεριά σε όσους είναι μέσα και έξω απʼ τα κελιά.

http://freemariosz.wordpress.com/2010/04/14/2593/

Η αφορμή για τη σύνταξη του εν λόγω κειμένου είναι ο εγκλεισμός μου στα σωφρονιστικά καταστήματα τον τελευταίο ένα χρόνο.
Στην είσοδό μου ήμουν κάπως χαμένος, καθώς ήταν η πρώτη μου φορά.

Έτσι έφτασα στο χώρο υποδοχής νεοεισερχόμενων που με περίμενε ένας υπάλληλος του “καταστήματος”. Γι’ αυτόν ήταν μια τυπική καθημερινή διαδικασία, για μένα όμως ήταν ο εξευτελισμός, η αλλοτρίωση της προσωπικότητας και η υποδούλωση αφού με τις κινήσεις τους μου έδειχναν ότι πλέον είχα πάψει να είμαι ένας «άνθρωπος της κοινωνίας», τώρα ήμουν ένας τρόφιμος σαν τους άλλους, ένα απόβρασμα, ένας τιποτένιος, τα «κατακάθια» όπως είχα ακούσει έναν υπάλληλο να μας αποκαλεί.

Κατά την εισαγωγή μου πέρασα 5 ημέρες στο πειθαρχείο ( κιούπι ), γι΄ αυτούς « χώρο υποδοχής », ένας χώρος 2Χ3 με ένα κρεβάτι, χωρίς τουαλέτα, χωρίς νιπτήρα, χωρίς παράθυρο. Το μόνο που είχε ήταν μια κάμερα για την καταγραφή των κινήσεών μου, ένιωθα σαν να έπαιζα σε τηλεπαιχνίδι και ο Big Brother με παρακολουθούσε. Για οτιδήποτε χρειαζόμουν έπρεπε να φωνάζω τον υπάλληλο και αν αυτός είχε όρεξη και δε βαριόταν, ερχόταν για ένα μπουκάλι νερό, ένα τσιγάρο…

Η φυλακή ( υπηρεσία ) είχε επιλύσει τα προβλήματά της με τους πληροφοριοδότες, δε χρειάζονταν οι κάμερες ασφαλείας, αφού υπήρχαν οι «κινητές κάμερες » που έδιναν καθημερινή αναφορά για τις κινήσεις των υπόπτων.

Η υπηρεσία σε ωθούσε σε αυτό το δρόμο, στο να δίνεις πληροφορίες δηλαδή, που είχε σαν συνέπεια την ολοκληρωτική υποταγή σου στο σύστημά τους.
Φυσικά οι πληροφορίες είχαν και αντάλλαγμα, γιατί αυτός που βοηθούσε είχε σαν κέρδος τη λήψη αδειών όταν συμπλήρωνε ένα μέρος της ποινής του, ευεργετικά μεροκάματα, ελεύθερα επισκεπτήρια, λεφτά και κάρτες από την κοινωνική λειτουργό κ.τ.λ.

Αν δε συμβιβαζόσουν με αυτό, τίποτα απολύτως. Ή θα σε φόρτωναν πειθαρχικά ή σου έκοβαν άδειες και αναστολές, μεταγωγές από τη μια μεριά της Ελλάδος στην άλλη, δεμένος και κλεισμένος στις άθλιες κλούβες των μεταγωγών, έλεγχος και εξευτελισμός…

Ή στην χειρότερη αν ήσουν το « κακό παιδί » θα κατέληγες φυτό, ξεχασμένος, φαρμακωμένος και δεμένος στα υπόγεια του ψυχιατρείου του κορυδαλλού.
Τίποτα δεν άλλαζε με την έξω κοινωνία, ήσουν δούλος του συστήματος…
Έπρεπε να σκύβεις το κεφάλι καθημερινά, να προσέχεις τους ρουφιάνους, να δουλεύεις για να λειτουργήσει στην ουσία η φυλακή, ώσπου να έρθει η ώρα να σηκώσεις το κεφάλι και να απαιτήσεις τα αυτονόητα: σεβασμό της προσωπικότητας κάθε ατόμου και ελευθερία λόγου…

Η φυλακή λειτουργούσε σαν « μαγαζί » που μάλιστα πήγαινε και καλά, ( ενδεικτικά αναφέρω πως στην φυλακή Διαβατών γίνεται μόνο για τηλεκάρτες τζίρος 50.000 μηνιαίως). Τα λεφτά που παίζονταν ήταν τεράστια οπότε δεν είχαν συμφέρον να αποφυλακίσουν κόσμο αλλά αντιθέτως να φέρουν όλο και πιο πολύ μέσα (άνοιγμα τριών φυλακών, στη Νιγρίτα Σερρών, στη Δράμα και στα Χανιά).

Σκοπός τους ο εγκλεισμός όλο και πιο πολλών, που είχε σαν αποτέλεσμα μέσα από τα σωφρονιστικά καταστήματα να γεννιούνται νέοι « εγκληματίες ».
Έτσι λοιπόν η φυλακή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εξευτελίζει, να υποτάσσει , να καταστέλλει και στο τέλος να σε κάνει πιόνι έτοιμο να παίξεις το παιχνίδι τους.

Όσες φυλακές όμως και να χτίσουν δε θα μας φυλακίσουν ποτέ…

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΑΝΕ.

Ν.Χ Δικαστικές φυλακές Διαβατών.
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Εν συντομία…

Καβαλιώτης σύντροφος, ο οποίος είναι έγκλειστος στα Διαβατά, κατηγορήθηκε ως υποκινητης εξέγερσης, λόγο δημιουργίας κόμικ, στο οποίο καταγγέλει τα πειθαρχικά και τους ρουφιάνους στην φυλακή.

Περισσότερες πληροφορίες αργότερα…

Για την Αστυνομία είναι μέλος της συμμορίας των «ληστών με τα μαύρα». Συνελήφθη στη διάρκεια ληστείας τράπεζας και καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 25 ετών.Πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επυκήρυξε τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με 600.000 ευρώ, διαρρέοντας ταυτόχρονα ότι εκτός από ληστές είναι και μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων.Ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης μιλά για πρώτη φορά μέσα από τις Φυλακές Δομοκού όπου βρίσκεται για τους επικηρυγμένους συντρόφους του, την πρόσφατη επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα Aγίας Παρασκευής, την οργάνωση «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς», ενώ απαντά και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη που δήλωσε χαρακτηριστικά: «Εχουμε πόλεμο»

Στη ληστεία της 17ns Ιανουαρίου του 2006 όπου και σε συνέλαβαν, διέφυγαν, σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές, οι Σίμος και Μάριος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης, τους οποίους πριν από λίγες ημέρες ο κ. Χρυαοχοίδης επικηρυξε για 600.000ευρώ. Πιστεύεις ότι θα βρεθούν άνθρωποι που θα δώσουν πληροφορίες;

Πράγματι, οι διωκτικές αρχές, κάποιοι ελεεινοί κονδυλοφόροι και ορισμένοι μόνιμοι κάτοικοι τηλεοπτικών παραθύρων μαζί με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, και όχι όπως αρέσκεται η κυβέρνηση στο νέο όνομα Προστασίας του Πολίτη, έχουν στήσει το σκηνικό για επίδοξους κυνηγούς κεφαλών. Oπως επίσης είναι γεγονός ότι διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας προσπαθούσαν ανέκαθεν να διαμορφώσουν μέσα στους κόλπους της κοινωνίας τη νοοτροπία του χαφιεδισμού και του αλληλοκαρφώματος, άλλοτε με απειλές και άλλοτε με κάθε είδους αμοιβές. Ευτυχώς, η συνειδητοποιημένη ελληνική κοινωνία, αυτή δηλαδή που αναγνωρίζει τον εχθρό της γιο όσα δεινά υφίσταται είτε στους κυβερνητικούς τρομοκράτες είτε στις οικονομικές ελίτ και όχι σε τρεις καταζητούμενοι αναρχικούς, έχει ιστορικά αντισταθεί σε τέτοιες πρακτικές και αυτό θεωρώ ότι θα γίνει και τώρα. Επειδή ωστόσο υπήρχαν και πάντα υπάρχουν επίδοξοι επιθεωρητές Κλουζό και δαιμόνιες Αγκάθα Κρίστι, έχω να τους πω ότι τη ρουφιανιά πολλοί την αγάπησαν, αλλά τον ρουφιάνο ουδείς…

Κατά την άποψή σου, η σύλληψη τους είναι κοντά;

Αυτό δεν το ξέρω και μακάρι κάτι τέτοιο να μη συμβεί ποτέ. Εκείνο που ξέρω είναι πως αν συλληφθούν, ούτε οι απολυμένοι θα βρουν δουλειά, ούτε οι μισθοί θα αυξηθούν, αλλά και κανείς που αγωνίζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ τρέχοντας σαν είλωτας σε μία, δύο και τρεις δουλειές θα δει να αλλάζει κάτι στη ζωή του.

Θεωρείς ότι θα παραδοθούν χωρίς μάχη;

Θεωρώ ότι «μάχη» με τη στενή έννοια του όρου, δηλαδή ανταλλαγή πυροβολισμών, δεν θα υπάρξει. Γιατί απλά δεν θα συλληφθούν ποτέ. Ξέρω και είμαι σίγουρος ότι μάχονται καθημερινά για να παραμένουν ελεύθεροι. Οι άνθρωποι, βλέπετε, αγαπούν την ελευθερία.

Τι θα έκανες αν βρισκόσουν στη θέση τους;

Ακριβώς το ίδιο. Κι εγώ θα απέφευγα τη σύλληψη μου, η οποία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η όλη κατάσταση θα σήμαινε τη σίγουρη καταδίκη μου για όποιο αδίκημα πραγματοποιήθηκε από τις 16 Ιανουαρίου του 2006, από τότε δηλαδή που έγινε η ληστεία στην Εθνική.

Τι μήνυμα θα τους έστελνες μέσα από τη φυλακή;

Τη φιλία μου και την αγάπη μου το ξέρουνε ότι την έχουν. Οπότε θα τους έλεγα κάτι που είχε πει ο Καζαντζάκη: «Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν, μα κάποια στιγμή θα σπάσουν και τα σίδερα».

Κατά την άποψη σου, τι εξυπηρετεί αυτή η επικήρυξη;

Θεωρώ ότι η κίνηση της επικήρυξης εντάσσεται στον επικοινωνιακό σχεδιασμό του υπουργείου Δημόσιας Tαξns να συνδράμει στην εικόνα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση: ότι παράγει έργο. Δυστυχώς, αυτό το πλάνο περνάει μέσα από τη στρατικοποίηση, με πάρα πολλές δυνάμεις αστυνομικών στα Εξάρχεια και βέβαια με αναμόχλευση υποθέσεων ένοπλης πάλης, όπως είπε και ο ίδιος ο υπουργός, που καταλήγει στην επικήρυξη των τριών συντρόφων. Μην ξεχνάς ότι τα στοιχεία που παρουσιάζονται για την εμπλοκή τους σε ομάδες αντάρτικου πόλης δεν είναι τίποτε παραπάνω από ειδήσεις οι οποίες κυκλοφορούσαν μέσω διαρροών από τη ΓΑΔΑ σε εφημερίδες εδώ και έξι μήνες. Για μένα, όλα είναι ένα επικοινωνιακό τρικ και ίσως και κατασκευή μιας δικαιολογίας για την επιχειρησιακή ανικανότητα της Αστυνομίας να βρει άτομα που προβαίνουν σε δυναμικές ενέργειες. Να δεις ότι στο μέλλον μπορεί να ακούσουμε και δικαιολογίες του τύπου «αφού δεν μπορούμε να βρούμε τους καταζητούμενους, που είναι σίγουρα τρομοκράτες, πώς να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ένοπλης πάλης;».

Δηλαδή θες να πεις ότι η κυβέρνη
ση κατασκευάζει τρομοκράτες…

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το κάνουν χρόνια τώρα. Αυτή είναι η πάγια τακτική της κυβέρνησης, με σκοπό μόνο και μόνο να αποδείξει ότι παράγει έργο.- Το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής θεωρείς ότι είναι η απάντηση στην επικήρυξη;- Θα σας απαντήσουν αυτοί που το έκαναν με κάποια προκήρυξη. Η δική μου άποψη είναι τελείως άκυρη. Ρωτήστε καλύτερα τους συναδέλφους σας τους δημοσιογράφους, οι οποίοι εκτός του ότι γνωρίζουν τα πάντα, ξέρουν επίσης να δικάζουν και να καταδικάζουν πάρα πολύ καλά. Εχουν γίνει και εφέτες και εισαγγελείς και πρόεδροι.

Από την Ασφάλεια διαρρέουν πληροφορίες ότι εσύ και οι φερόμενοι ως συνεργοί σου δεν είστε απλοί ληστές, αλλά συμμετέχετε και σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Τι απαντάς;

Κοίταξε. Αυτά για τα οποία δεν έχουμε κατηγορηθεί ακόμα από αυτές τις περίφημες «διαρροές», είναι για εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, βιασμοί ανήλικων κοριτσιών και λατρεία στον σατανά. Ξέρω ότι πολλά ευφάνταστα μυαλά στην Ασφάλεια διεγείρονται με τη μίξη όλων αυτών και ειλικρινά ζητώ συγγνώμη που τους ξενερώνω λέγοντάς τους ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στις αμερικάνικες ταινίες που βλέπουν και στα βιβλία που διαβάζουν.

Σύμφωνα με την Αστυνομία ανήκετε στη συμμορία των «ληστών με τα μαύρα». Ποια είναι η απάντηση σου;

Η «συμμορία με τα μαύρα» είναι ένας άστοχος και ευφάνταστος δημοσιογραφικός ή αστυνομικός τίτλος που δεν έχει καμία πραγματική βάση και που συνεχίζεται να χρησιμοποιείται από τα μέσα ενημέρωσης παρά το γεγovός ότι στο δικαστήριο που έγινε κατέρρευσε παταγωδώς. Οπως ακριβώς συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να μου αποδίδουν επτά ληστείες, ενώ ξέρουν ότι έχω αθωωθεί για τις έξι, και να μιλάνε για απίστευτα ποσά τα οποία έχω στην κατοχή μου, ενώ από το δικαστήριο έγινε δεκτό ότι τα χρήματα ήταν του αναρχικού χώρου.Και όλα αυτά τη στιγμή που γνωρίζουν ότι η μεγαλειώδης συμπλοκή που περιγράφουν δεν υπήρξε ποτέ και κυρίως όσον αφορά στους τρεις φίλους και συντρόφους για τους οποίους εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης με στοιχεία που σε μένα φαντάζουν αστεία. Και εν πάση περιπτώσει, να πούμε και κάτι το οποίο είναι θέμα κοινής λογικής: οι κάμερες στις τράπεζες είναι συνήθως παλιάς τεχνολογίας και αποτυπώνουν χρώματα μόνο σε άσπρο και μαύρο. Οι ληστές, ξέρετε, είθισται να πηγαίνουν στις τράπεζες με σκούρα ρούχα, ειδικά τον χειμώνα, και όχι ντυμένοι σαν τον κύριο Φλωρινιώτη όταν εμφανίζεται στο μαγαζί που τραγουδάει…

Δικαιολόγησες τη συμμετοχή σου στη ληστεία όπου και σε συνέλαβαν κάνοντας λόγο για απαλλοτρίωση. Ποια είναι η διαφορά της απαλλοτρίωσης από την κοινή ληστεία;

Τη διαφορά την κάνει το υποκείμενο, αν και για μένα οι δύο αυτές έννοιες απέχουν όσο απέχουν οι πολιτικοί όροι από την πραγματική ζωή. Ενα άτομο για να ονομάσει την ενέργεια του «απαλλοτρίωση» δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από το περάσει από τη φυσική αντίδραση του για τις σημερινές συνθήκες που βιώνει στη συνειδητοποιημένη επαναστατική του θέση, που δεν είναι άλλη από τη μάχη ενάντια στους κυρίαρχους αυτού του κόσμου. Τη διαφορά τη νοηματοδοτεί το υποκείμενο αυτής της πράξης.

Η τράπεζα την οποία λήστεψες δέχτηκε στη συνέχεια απανωτές εμπρηστικές επιθέσεις και υποχρεώθηκε να κλείσει. Ηταν μια εκδίκηση που πήραν κάποιοι στο πρόσωπο σου;

Κατ’ αρχάς δεν ξέρω αν έκλεισε η συγκεκριμένη τράπεζα. Εν πάση περιπτώσει, οι επιθέσεις που γινόντουσαν την εποχή της σύλληψής μου προφανώς και ήταν εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Για την πλειονότητα της κοινωνίας η τράπεζα αποτελεί σίγουρα έναν αδίστακτο οικονομικό μηχανισμό που καθημερινά ξεζουμίζει χιλιάδες οικογένειες. Και όλοι γνωρίζουν ότι οι τραπεζικοί κολοσσοί ευθύνονται για τη σημερινή οικονομική κρίση, την οποία πληρώνει ο λαός.

Αυτοπροσδιορίζεσαι αναρχικός. Πιστεύεις στην ένοπλη βία;

Μέσα στην εξέλιξη των κοινωνικών αλλαγών έχουν διαμορφωθεί διάφορες μορφές πάλης. Ο καθένας επιλέγει τη μορφή δράσης που πιστεύει ότι συμβαδίζει με την πολιτική αναγκαιότητα της εποχής που ζει. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν συντρέχει καμία ιστορική ή αντικειμενική συνθήκη ώστε να αφεθεί κάποιο συγκεκριμένο μέσο πάλης στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Απεναντίας, ζούμε σε μια πολύ βίαιη εποχή, όπου τα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο ασκούν τρομοκρατία σε όλους.

Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής. Συμφωνείς με τέτοια χτυπήματα;

Σημασία έχει πως φαίνονται αυτές οι επιθέσεις στα
μάτια της κοινωνίας, χωρίς τον παραμορφωτικό γκεμπελισμό των media. Εγώ δεν είμαι ούτε τιμητής ούτε εκτιμητής ενεργειών ένοπλης πάλης. Δεν έχω διεκδικήσει, ούτε θα μπορούσα ποτέ να διεκδικήσω έναν τέτοιο τίτλο.

Κάποιοι αντιεξουσιαστές λένε ότι στο πρόσωπο των αστυνομικών που πυροβολήθηκαν τιμωρείται η αστυνομική βία. Συμφωνείς με αυτή την άποψη;

Είτε το θέλουμε είτε όχι, οι ένστολοι εκπρόσωποι της τάξης και ασφάλειας, όπως ονομάζονται, έχουν συνδέσει την υπηρεσιακή τους ύπαρξη με την καταστολή και τη βία: με τυχαίους εκπυρσοκροτισμούς, με βιασμούς γυναικών, με θανάτους μεταναστών μέσα σε Αστυνομικά Τμήματα, με ξυλοδαρμούς, με βασανιστήρια, με αυθαιρεσίες, με εξευτελισμούς και με πολλά άλλα πράγματα τα οποία διαδραματίζονται είτε σε κλειστούς χώρους είτε στον δρόμο. Ο καθένας, συνυπολογίζοντας όλα αυτά, ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Η λογική της συλλογικής ευθύνης δεν είναι όμως ο μεγαλύτερος φασισμός;

Αυτή η λογική θα πρέπει να αναζητηθεί στους νικητές των ιστορικών κοινωνικοπολιτικών συγκρούσεων, οι οποίοι και την ανήγαγαν σε συνήθη πρακτική. Το γεγοvός ότι κάποιοι ανταποδίδουν ό,τι λαμβάνουν χρόνια τώρα πιθανόν ξενίζει κάποιους, αλλά τι να κάνουμε; Ο,τι σπέρνεις, θερίζεις.

Πιστεύεις ότι περνάμε σε μία φάση ένοπλης βίας χωρίς κανόνες; Για παράδειγμα, μέχρι σήμερα δεν είχε χτυπηθεί ποτέ γυναίκα. Τι έχεις να πεις γι’αυτά τα «τυφλά χτυπήματα»;

Δεν ξέρω αν είναι «τυφλά χτυπήματα». Οσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια εντάσσονται σε επιθέσεις εναντίον στόχων που ιστορικά ανήκουν στο εξουσιαστικό σύστημα καταπίεσης και καταδυνάστευσης της ανθρώπινης κοινωνίας. Ποτέ δεν έχω δει να στοχοποιείται κάποιος απλός πολίτης.

Τι συναισθήματα σου δημιουργεί η απόπειρα δολοφονίας μιας 23χρονης κοπέλας;

Καλύτερα να ρωτήσετε εκείνους που έχουν πέσει νεκροί από τα πυρά των αστυνομικών.

Πρέπει 19χρονα παιδιά να είναι στόχοι τρομοκρατών;

Οι αστυνομικοί που χτυπήθηκαν δεν χτυπήθηκαν επειδή ήταν νέα παιδιά. Χτυπήθηκαν για άλλους λόγους, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν καμία σχέση με την ηλικία τους. Θα μας τους πουν αυτοί που το κάνανε.

Πριν από λίγο διάστημα συνέλαβαν νεαρούς στο Χαλάνδρι με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στην οργάνωση «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς». Αυτοί είναι τρομοκράτες;

Τρομοκράτες είναι αυτοί που μας καταδικάζουν καθημερινά σε έναν αργό θάνατο. Σε μια ζωή χωρίς ζωή. Αυτοί που σε 19χρονα παιδιά έστησαν χωρίς στοιχεία μια πλεκτάνη προκειμένου να αλλάξουν την ισορροπία μιας διαφαινόμενης εκλογικής τους ήττας.

Πώς είναι η ζωή σου στη φυλακή;

Τόσο δύσκολη όσο και των υπόλοιπων κρατουμένων. Τα προβλήματα των ελληνικών κολαστηρίων είναι πια γνωστά σε όλους και ειδικά στους δημοσιογράφους. Να ξέρετε πάντως ότι όλοι μας εδώ μέσα δεν θα αφήσουμε ούτε την αξιοπρέπειά μας ούτε το δικαίωμα μας στην ελευθερία να σαπίσουν στα κελιά των φυλακών.

Κυκλοφορείς ανάμεσα σε ποινικούς. Πώς σου συμπεριφέρονται;

Κατ’ αρχάς διαφωνώ με τον όρο «ποινικός». Δεν συμφωνώ σε διαχωρισμούς ανάμεσα σε κρατουμένους. Η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι μας εξαρτάται και από τη συμπεριφορά τη δική μας απέναντι τους. Ολα είναι μια εντύπωση. Με μια δεύτερη ματιά τίποτα δεν είναι έτσι όπως το φανταζόμαστε.

Αν μπορούσες να δραπετεύσεις θα το έκανες;

Θα σου απαντήσω με ένα σύνθημα: «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης ανακοίνωσε ότι αφαιρεί φρουρούς από πολιτικούς και επιχειρηματίες, θα τον συμβούλευες να τους αφαιρέσει ή να τους αφήσει;

Αυτοί που ανέφερες θα τον συμβουλεύσουν σίγουρα πολύ καλύτερα από μένα τι να κάνει!

Τι θα απαντούσες στην πρόσφατη δήλωση του «έχουμε πόλεμο»;

Με μια πρώτη ματιά μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι η δήλωση του κ. Χρυσοχοΐδη αφορά αποκλειστικά άτομα τα οποία προβαίνουν σε ένοπλες επιθέσεις εναντίον κρατικών ή άλλων στόχων, αλλά με μια πιο προσεκτική ανάγνωση στα πεπραγμένα των προηγούμενων κυβερνήσεων θα δει ότι ο πόλεμος αυτός εξαπολύεται διαχρονικά ενάντια στις ευάλωτες κοινωνικές τάξεις. Πόλεμο έχουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Απλά δεν το ομολογούν. Αυτές οι πολεμικές ιαχές και κραυγές πίσω από την ασφάλεια υπουργικών γραφείων και πολυάριθμης φρουράς δεν ξέρω σε τι εξυπηρετούν.

Ποιοι δεν θα πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι στην Ελλάδα από δω και στο εξής;

Αυτοί ακριβώς που κοιμόντουσαν ανήσυχοι και πριν.

Στις 9
Δεκεμβρίου είναι η δίκη σου στο Εφετείο. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πώς βλέπεις να διαμορφώνονται τα πράγματα για σένα;

Βλέποντας το αποτέλεσμα της πρωτόδικης απόφασης αλλά και γενικά τη στάση της Δικαιοσύνης απέναντι σε όλους τους κρατουμένους, δεν μπορώ να πω ότι έχω πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Από εκεί και πέρα θα δώσω τη μάχη μου με τη βοήθεια των δικηγόρων μου.

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει;

Κάθε απόφαση και επιλογή την παίρνω μετά από πολλή σκέψη και μέσα από τις αρχές και τις αξίες που έχω. Και είμαι έτοιμος να τη στηρίξω με την ίδια μου τη ζωή. Μέχρι τέλους.

Πώς βλέπεις τη ζωή σου μετά;

Μέσα από τη φιλοσοφική ρήση «Carpe diem». Ή αλλιώς «Αδραξε τη μέρα»…

Φυλακή: Ένα θέμα ταμπού. Ένα θέμα που όλοι αρνούνται να δουν, λες και δεν αποτελεί μέρος της κοινωνίας. Ένα θέμα που όλοι αποφεύγουν, μιας και φαντάζει μακρινό σαν μία χολιγουντιανή ταινία. Ένα θέμα που όλοι προσπαθούν να πετάξουν από πάνω τους, για να αποφύγουν τον κοινωνικό στιγματισμό…. Κι όμως, δεν είναι τόσο μακρινό. Ο αριθμός των φυλακών αυξάνεται και ο αριθμός των φυλακισμένων δεν έχει μειωθεί. Ποιος δεν έχει κάποιον γνωστό, φίλο ή συγγενή που δεν πέρασε από το κατώφλι της ή έστω δεν πέρασε μία νύχτα στο κρατητήριο ή καταδικαστικέ σε ποινή με αναστολή?

Ποιος είναι ο ρόλος της φυλακής? Τι εξυπηρετεί και ποιοι μπαίνουν μέσα? Και πολύ περισσότερο ποιοι τις συντηρούνε και ποιοι δεν πρόκειται ποτέ να μπούνε μέσα παρά τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει?

Δεν θέλουμε να αναπαράγουμε τον μύθο που παρουσιάζει όλους τους έγκλειστους ως τους αδικημένους αλλά ούτε και αυτόν που τους παρουσιάζει ως κτήνη ή ως των κοινωνικό κίνδυνο. Υπάρχουν μαστροποί, βιαστές, παιδεραστές και πρεζέμποροι για τους οποίους κανένας δεν μπορεί να αισθανθεί συμπάθεια. Όμως ο μεγαλύτερος αριθμός φυλακισμένων έχει να κάνει με υποθέσεις που αφορούν οικονομικά εγκλήματα (μικρο-κλέπτες, ληστές τραπεζών ή πλουσίων, πλαστογράφους, χρεωμένους στο δημόσιο κτλ), παραβάτες των νόμων για τα ναρκωτικά – ψυχότροπα και τα τελευταία χρόνια λαθρο-μετανάστες.

Η παραβατικότητα δεν είναι κάτι που ήρθε από κάποιον άλλο πλανήτη. Είναι κάτι που εκπορεύεται και αναπαράγεται από τις κοινωνικές συνθήκες. Όσο θα υπάρχει οικονομική ανισότητα, άσχημες συνθήκες εργασίας, ανεργία και ανέχεια τόσο θα αυξάνεται το οικονομικό έγκλημα. Πολλοί θα παρανομούν (από την φοροδιαφυγή ως την ληστεία στην τράπεζα) και οι άτυχοι και αυτοί που δεν έχουν τα χρήματα για καλό δικηγόρο θα οδηγούνται στην φυλακή. Ως τα εξιλαστήρια θύματα αυτών που κλέβουν νόμιμα όλο τον κοινωνικό οικονομικό πλούτο (μεγαλο-επιχειρηματίες, πολυεθνικές, βουλευτές, ιερείς κτλ) Και δεν είναι μόνο το Βατοπέδι και ο Βουλγαράκης!

Το ζήτημα των ναρκωτικών – ψυχοτρόπων κατασκευάστηκε για να επιφέρει οικονομικά κέρδη. Ανέκαθεν ήταν γνωστά διάφορα φυτά με επίδραση στο νευρικό σύστημα, χωρίς να υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα. Όλα άλλαξαν μετά την βιομηχανική επανάσταση. Τότε άρχισε η ναρκομανία και ο αλκοολισμός ως μία ψεύτική απόλαυση για τους εργάτες μετά από το εξοντωτικό 12ώρο. Έπειτα ήρθε η απαγόρευση, που πίσω της κρυβότανε η μαύρη αγορά και οι δικαστές. Κατασκευάσανε ένα νέο έγκλημα για να ρίχνουν στα δίχτυα του τους αδαής και τους ευκολόπιστους για να τους εκμεταλλεύονται οικονομικά. Αν δεν υπήρχε η μαύρη αγορά δεν θα υπήρχανε κέρδη και επιτήδειοι. Έτσι ρίχνουνε στην φυλακή τους χρήστες και κάποιοι τα οικονομάνε. Αλήθεια υπάρχουν και μπάτσοι που σπρώχνουν πρέζα?

Οι λαθρομετανάστες δεν ήρθανε στον δυτικό κόσμο επειδή «έτσι τους κάπνισε». Ποιος αλήθεια αφήνει εύκολα την πατρίδα του για να ξενιτευτεί σε μία ξένη χώρα όπου θα τον κοιτάνε περίεργα? Αφού εμείς οι «πολιτισμένοι» εκμεταλλευόμαστε οικονομικά και βομβαρδίζουμε ανθρωπιστικά τις χώρες του τρίτου κόσμου, αυτοί οι απόκληροι δεν έχουν άλλη επιλογή αξιοπρεπούς επιβίωσης.

Οι φυλακισμένοι ξεκίνησαν έναν αγώνα με αίτημα τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Όσο οι συνθήκες θα είναι άσχημες στις φυλακές τόσο το πρόβλημα θα αναπαράγεται. Όσο θα κοιτάμε τα reality shows στην τηλεόραση και θα κάνουμε τα στραβά μάτια, μπρος στα κολαστήρια που αποκαλούνται σωφρονιστικά ιδρύματα και θα βλέπουμε με καχυποψία τους φυλακισμένους, τόσο αυτό το πρόβλημα θα έρχεται κοντά μας.

Μπορεί ένας κόσμος ελευθερίας και δικαιοσύνης, χωρίς φυλακές να φαντάζει μακρινός. Όμως η ανάγκη για αλληλεγγύη στους φυλακισμένους είναι περισσότερο κοντά μας από ποτέ.