Σήμερα Τετάρτη, 5 Μαϊου, πραγματοποιήθηκε μεγάλη πορεία ενάντια στο ΔΝΤ και τα μέτρα του. Ο κόσμος που συμμετείχε στην πορεία υπολογίζεται πρόχειρα γύρω στους 1000 (σωματεία, αριστεροί και αναρχικοί-αντιεξουσιαστές και ανένταχτοι πολίτες). Πολύ ικανοποιητικό νούμερο για μία πόλη χωρίς ιδιαίτερη κινητικότητα για τέτοια θέματα στην σύγχρονη ιστορία της. Ξεχωριστή συγκέντρωση έκανε το ΠΑΜΕ, συνεπές προς την ακοινώνητη και κομματική στάση του.

Το α/α μπλοκ ήτανε δυναμικό και πολλοί ανένταχτοι μπαινοβγαίνανε καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας και πρέπει να ξεπέρασε τα 100 άτομα κάποιες στιγμές. Το πανό έγραφε “Οι δολοφόνοι τ’ Άλεξη και του Λάμπρου – Κτίζουνε μέλλον φτώχειας και θανάτου”. Μοιράστηκε σχετικό κείμενο και πετάχτηκαν τρικάκια.

Κατά την διάρκεια της πορείας βάφτηκαν με σπρέι προσόψεις τραπεζών και εκκλησιαστική περιουσίας με τον σλόγκαν «Εκκλησία Α.Ε.». Η πορεία είχε παλμό και φωνάχτηκαν συνθήματα όπως:

«Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών
Κατάληψη στα πλούτη των αφεντικών»

«Όταν πεινάσουν τα παιδιά σας
τότε θα βγείτε από τα κλουβιά σας»

«Το ΔΝΤ δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις
στο δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις»

κ.α.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ogKNUVXKy2w]

Από τη ζητιανιά στην γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση!

Το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό μας απειλώντας το παρόν και το μέλλον μας, ενώ το ελληνικό κράτος, επίσημα και με παρρησία, υπέγραψε την συνθήκη. Το επικοινωνιακό περιτύλιγμα για τη δήθεν αναγκαιότητα της προσφυγής και των μέτρων που τα ακολουθούν, καθώς και τα περί «εθνικής συστράτευσης», είναι μονάχα το φκιασίδι για να αποφύγουν τον γενικευμένο κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που επέρχεται.

Η έτσι κι αλλιώς ελλιπής θεσμοθέτηση των εργατικών κατακτήσεων τερματίζεται επίσημα και η ασυδοσία των αφεντικών νομιμοποιείται και τυπικά. Άγρια λιτότητα στο λαό, ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου, εργασιακός μεσαίωνας και καθεστώς βαριάς καταστολής μας περιμένουν.

Τα προσωπεία έπεσαν! Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται δεν πλήττει μόνο την εργατική τάξη ή την φτωχή αγροτιά. Πρόκειται για κατά μέτωπο επίθεση σε ολόκληρη την κοινωνία. Ίσως μάλιστα η «μεσαία τάξη», να είναι αυτοί που πρώτοι θα χάσουν τα υποτιθέμενα προνόμιά τους.

Είναι ξεκάθαρο πως οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, δηλαδή το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, στο οποίο θα περάσουν όλα τα δημόσια αγαθά και οι υπηρεσίες που θα έπρεπε να ανήκουν σε όλους μας. Το ξεπούλημα των συνδικάτων και της “ηγεσίας” του εργατικού κινήματος, που αντί να προετοιμάζει τους εργάτες για την κατάληψη των χώρων παραγωγής και την διεύθυνσή τους από τους ίδιους τους πνευματικούς και χειρώνακτες εργαζόμενους, αναδεικνύοντας την αρχή της αυτοδιεύθυνσης σαν την μόνη λύση για την περιφρούρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ξεπουλά τα όνειρα μιας ολόκληρης κοινωνίας στο περιθώριο της ζητιανιάς και της συνδιαλλαγής.

Η οικονομική κρίση δεν υπάρχει εξαιτίας μας, εξαιτίας μας όμως υπάρχουν δεκάδες κατειλημμένα εργοστάσια, στην Αργεντινή, στην Γερμανία, στο Μεξικό που δουλεύουν χωρίς ιδιοκτήτες και διευθυντές, με μόνη αρχή την αλληλεγγύη και μόνο γνώμονα το συλλογικό καλό. Εξαιτίας μας υπάρχουν επιτροπές γειτονιάς που φέρνουν τους κάτοικους κοντά τον ένα με τον άλλο χωρίς «πολιτικούς» εκπροσώπους και κοινοβουλευτικά ερπετά. Οι λαοί δεν χρωστούν σε κανέναν. Η ζωή και η ελευθερία μας δεν υποθηκεύονται, δεν ξεπουλιούνται!

Η εξέγερση ξεσπά πάντα σε μία στιγμή, χρέος μας είναι να την μετατρέψουμε σε επανάσταση!

Στις 10 Απριλίου συλλαμβάνονται 6 άτομα και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Ένας από τους συλληφθέντες είμαι και εγώ. Χωρίς να ξέρουμε για ποιο λόγο κρατούμαστε και ζητώντας επίμονα να επικοινωνήσουμε με δικηγόρους, οι μπάτσοι μας λένε ότι πρόκειται για προσαγωγή και δεν μπορούμε να δούμε δικηγόρους. Μετά από 56 ώρες χωρίς καμία επικοινωνία ούτε καν μεταξύ μας, οδηγούμαστε στα δικαστήρια της Ευελπίδων ως κατηγορούμενοι για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Η χρονική συγκυρία της σύλληψής μας συμπίπτει με την ανακοίνωση του παπανδρέου για τον πιθανό δανεισμό της ελλάδας από το Δ.Ν.Τ. Ένα γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι, όπως τυχαία δεν ήταν και η εισβολή των μπάτσων στην υποτιθέμενη «γιάφκα του Χαλανδρίου» και η σύλληψη συντρόφων, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, από την τότε κυβέρνηση της ν.δ.

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας τον πρώτο λόγο της παραπληροφόρησης δεν θα μπορούσε να έχει κανένα άλλο σκουλήκι πλην των γνωστών τηλεμαϊντανών που παρουσιάζοντας στοιχεία που ούτε καν υπάρχουν στη δικογραφία, αρχίζουν να συνθέτουν ένα παζλ που φτάνει μέχρι την επίθεση …στους δίδυμους πύργους!!! Όσο περνούν οι ώρες τα μμε θεωρούν βέβαιη την ενοχή μας και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα στοιχεία της προσωπικής μας ζωής στα τηλεπαράθυρα, ποιος θα φωτογραφήσει πρώτος το σπίτι-γιάφκα, τι μηχανές προτιμούσαμε, τι ώρα κοιμόμαστε, τι ώρα και πόσες φορές κάναμε έρωτα και διάφορα άλλα, όλα αυτά προσφέροντάς τα στο βωμό του θεάματος. Τίποτα από αυτά πάντως δεν μου κάνει εντύπωση, ξέροντας πολύ καλά πως ο ρόλος των μμε στην «δημοκρατία» του σήμερα, είναι ο ίδιος με τα υπουργεία προπαγάνδας στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του χτες.

Μετά τη σύλληψη των «αιμοδιψών τρομοκρατών» ο ελληνικός λαός θα συνειδητοποιήσει βέβαια πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στις συνθήκες διαβίωσής του. Αν ο λαός πριν τρεφότανε με τα ψίχουλα που περίσσευαν από το πλουσιοπάροχο γεύμα του συναφιού των καπιταλιστών, πολύ γρήγορα θα καταλάβει πως πλέον δεν του δίνονται ούτε καν αυτά τα ψίχουλα. Σε μια τέτοια περίοδο οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής απόγνωσης, οι άνθρωποι μπορούν να προβούν σε ενέργειες που πριν ούτε καν φανταζόμαστε. Μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθήσει στα χρόνια λιτότητας που έρχονται πήραμε δύο χρόνια πριν με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την οποία ακολούθησε γενικευμένη εξέγερση σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Για άλλους η πρώτη γεύση ήταν πολύ γλυκιά και για άλλους σκέτη πίκρα…Η καταστολή σε μια τέτοια περίοδο θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο με πρωταρχικό σκοπό την εξουδετέρωση του ριζοσπαστικότερου κομματιού της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, ως το μεγαλύτερο εσωτερικό εχθρό. Γιʼ αυτόν το λόγο και ενώ η ανεργία ξεπερνάει το 15%, ο χρυσοχοΐδης κάνει λόγο για νέες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας (με πρόσχημα την όλο και αυξανόμενη εγκληματικότητα) που μοναδικό σκοπό έχουν την ενίσχυση της αμυντικής γραμμής του κρατικού μηχανισμού.

Αυτή τη χρονική περίοδο δίνεται μια ευκαιρία για ριζοσπαστικοποίηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων και τέτοιες ευκαιρίες είναι μοναδικές. Αυτή τη στιγμή στα θεμέλια του καπιταλιστικού οικοδομήματος υπάρχουν τόνοι εκρηκτικά και το μόνο που λείπει, σύντροφοι, είναι η πυροδότηση!!!

Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο κατηγορητήριο γιατί η αθωότητα και η ενοχή εναλλάσσονται ανάλογα με τη μερία που καθένας έχει επιλέξει να πορευτεί. Αν για τους μπάτσους, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες, τους δικαστές, κάποιοι είναι ένοχοι στο όνομα της αστικής δημοκρατίας, όλοι όσοι προανέφερα είναι ένοχοι στο όνομα της λαϊκής δικαιοσύνης. Ακόμα δεν θα αναφερθώ, αναλυτικά, στις συνθήκες κράτησης τις πρώτες μέρες στη ΓΑΔΑ γιατί ως αναρχικός, θεωρώ εμένα και τους συντρόφους μου αιχμαλώτους πολέμου. Ενός πολέμου που ο κύριος χρυσοχοΐδης αντιλήφθηκε την ύπαρξή του εδώ και μερικούς μήνες, ενός πολέμου που μαίνεται εδώ και αιώνες ανάμεσα στους πάσης φύσεως εξουσιαστές και στους εξεγερμένους.

Η επιλογή στρατοπέδου έχει γίνει και κάποια στιγμή θα καταλάβουν κάποιοι ότι λάθος στρατόπεδο διάλεξαν μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά…

Υπομονή και πείσμα
για όσους επέλεξαν να ταξιδέψουν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ιστορίας με προορισμό την κοινωνική επανάσταση.

Τιμή για πάντα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα

Καλό ταξίδι, σύντροφε.

Σήμερα Τρίτη 27/4 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στον σύντροφο απαλλοτριωτή τράπεζας Γιάννη Δημητράκη. Μοιράστηκε και διαβάστηκε το παρακάτω κείμενο:

Η σημερινή μέρα, Τρίτη 27 Απριλίου, έχει οριστεί ως πανευρωπαϊκή μέρα αλληλεγγύης στον αναρχικό Γιάννη Δημητράκη, ενόψει του εφετείου του, ο οποίος είναι φυλακισμένος για την «ληστεία»-απαλλοτρίωση σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Εν πρώτης, μπορεί να προκαλεί εντύπωση που έχει οριστεί μία τέτοια δραστηριότητα αλληλεγγύης για έναν «ληστή» και διάφοροι/ες αλληλέγγυοι/ες βγαίνουν δημόσια προς υπεράσπιση του. Οπότε είναι απαραίτητες διάφορες διατυπώσεις:

Ο Γιάννης Δημητράκης δεν λήστεψε περαστικούς και ανήμπορους, όπως γίνεται από διάφορους παραβατικούς – κακοποιούς. Αντίθετα συνειδητά επέλεξε να απαλλοτριώσει χρηματικές μονάδες από τους πραγματικούς κλέφτες, αυτούς που κλέβουνε νόμιμα και καθημερινά όλους μας, όλο τον λαό και την κοινωνία: Τις τράπεζες. Η αλληλεγγύη στο πρόσωπο του είναι ταυτόχρονα κριτική στο τραπεζικό σύστημα και τους νόμιμους τοκογλύφους, από τις εγχώριες τράπεζες ως το ΔΝΤ που καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό και όλο τον πλανήτη. Είναι κριτική στο σύστημα που χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, διαχωρισμό που όλο και μεγαλώνει στις μέρες μας. Είναι ανάδειξη της δυνατότητας των ανθρώπων να ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στους σύγχρονους δυνάστες και να απαλλοτριώνουν – παίρνουν πίσω ότι νόμιμα τους έχουν κλέψει και στερήσει.

Ο Γιάννης Δημητράκης έχει κρατήσει μία άψογη στάση. Τραυματισμένος στο νοσοκομείο αντιστάθηκε στον γνωστό εισαγγελέα-κάθαρμα Ι. Διώτη που προσπάθησε με βασανιστήρια να του πάρει ομολογία για τους συνεργούς του. Προφυλακισμένος δεν απαίτησε αλληλεγγύη για να μην αποσπάσει χρόνο από τις κινηματικές διαδικασίες. Στο δικαστήριο υπερασπίστηκε την πράξη του με συγκροτημένο λόγω. Ο ξυλοδαρμός τους στις φυλακές αποτέλεσε αφορμή και αίτιο για πολυήμερη εξέγερση των φυλακισμένων, όπου αναδείχθηκαν οι άθλιες συνθήκες των κολαστηρίων και τα αιτήματα των φυλακισμένων για αξιοπρεπή διαβίωση. Κολαστήρια – φυλακές, από τα οποία βέβαια δεν περνάνε οι μεγαλο-κλέφτες που ρήμαξαν την χώρα.

Ο Γιάννης είναι ιστορική συνέχεια και εξέλιξη μίας κοινωνικής ιστορικής παράδοσης της Ελλάδας και των γύρω χωρών: Των Κλεφτών, Ζεϊμπέκων και Χαϊντούκων που μη μπορώντας να ζήσουνε στην σκλαβιά και το χαράτσι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έπαιρναν τα βουνά και «λήστευαν» – απαλλοτρίωναν τους Κοτζαμπάσιδες και Αφέντες. Συνθήκες που συνεχίζονται να υφίστανται στο σύγχρονο χαράτσι των τραπεζών – νόμιμων τοκογλύφων πάνω στην ανθρωπότητα. Απέναντι τους ξεπροβάλει η ενεργή αμφισβήτηση τους, η προοπτική της απελευθέρωσης και επανάστασης των κοινωνιών.