ΠΕΜΠΤΗ 22/11 ΣΤΙΣ 21:00
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΠΡΟΒΟΛΗ
ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ-ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ PRESOS DE LA DEMOCRACIA (ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)

ΣΑΒΒΑΤΟ 24/11 21:00
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

ΠΕΜΠΤΗ 29/11 21:00
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
CEASAR MUST DIE (O ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ) [2012]
PAOLO & VITTORIO TAVIANI

Οι Κύκλοι Αυτομόρφωσης είναι κάτι που ξεκινήσαμε από πέρσι με σκοπό τη δική μας επιμόρφωση για διάφορα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν και μας επηρεάζουν.

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο έγιναν βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, ομιλίες, για τους αγώνες ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, για τη ΒΙΟΜΕ, το φασισμό στο παρελθόν και στο παρόν, για το μεταναστευτικό και για πολλά άλλα.

Ο καινούργιος κύκλος που ξεκινάει στοχεύει να καταδείξει τον τρόπο που το εκάστοτε πολιτικο-οικονομικό σύστημα χρησιμοποιεί την καταστολή και την έννοια του “σωφρονισμού” για να πειθαρχήσει τις μάζες και να περιθωριοποιήσει τα λεγόμενα παραβατικά στοιχεία.
Από το υλικό που συλλέξαμε προκύπτει πώς η φυλάκιση χρησιμοποιείται κυρίως ως αποκλεισμός από το κοινωνικό σώμα αυτών που επιμένουν να μην υποτάσσονται στις αξίες του καπιταλιστικού συστήματος και φόβητρο, μέσω της τιμωρίας.

Επιπλέον θέλαμε να αναδείξουμε τα αποτελέσματα της στέρησης της ατομικής ελευθερίας, τις διαστάσεις που αυτή έχει στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου και να πληροφορηθούμε για τις κινητοποιήσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό στα σωφρονιστικά ιδρύματα, τόσο από πολιτικούς όσο και από ποινικούς κρατουμένους, διεκδικώντας τα αυτονόητα και συμβάλλοντας και αυτοί με τις δυνάμεις τους στις προσπάθειες αποδόμησης αυτού του συστήματος.

Τέλος μέσα από αυτό τον κύκλο θα προσπαθήσουμε να καταρρίψουμε κάποιους μύθους σχετικά με το ρόλο της φυλακής η οποία λανθασμένα παρουσιάζεται ως χώρος αναμόρφωσης εγκληματιών, ενώ αντίθετα είναι ο θεσμός που διδάσκει στους φυλακισμένους το έγκλημα, που διαχωρίζει και διασπά το κοινωνικό σύνολο, που χρησιμοποιείται ως ανασταλτικός παράγοντας στην ανάπτυξη δικτύων και αγώνων ενάντια στο κράτος και ως τόπος εναπόθεσης αυτών που περισσεύουν.

Παρ΄όλο που έχουν περάσει ήδη τρείς μέρες απ’ τη σύλληψή μας κατά τη διάρκεια της αντιφασιστικής μοτοπορείας-αφισοκόλλησης την Κυριακή 30/9 θεωρούμε πως καλώς είναι να ξεκαθαριστούν μερικά πράγματα.

Την Κυριακή 30/9 μετά από ανοιχτό κάλεσμα πραγματοποιείται μηχανοκίνητη αντιφασιστική πορεία-αφισοκόλληση στο κέντρο της Αθήνας, η οποία ξεκινά από τα Εξάρχεια.Η πορεία αυτή ήρθε σαν απάντηση στα φασιστικά πογκρόμ και επιθέσεις εναντίον μεταναστών, που πραγματοποιούνται σε διάφορες περιοχές στο κέντρο της Αθήνας από φασιστικές συμμορίες μεταμφιεζόμενες σε ”επιτροπές κατοίκων ή καταστηματαρχών”, συνεπικουρούμενες από τις επίσημες κρατικές συμμορίες.

Η δεδομένη σχέση Χ.Α.-ΕΛ.ΑΣ. είναι χιλιοειπωμένη και δεν μας ενδιαφέρει να την αναλύσουμε ή να την εξηγήσουμε αυτήν εδώ τη στιγμή.

Μετά την επίθεση χρυσαυγιτών(πολιτών) ενάντια της πορείας. πραγματοποιείται επέλαση της ομάδας Δ που ακολουθούσε τόσο από πίσω όσο και από παράλληλα στενά.

Συλλαμβάνονται τελικά 15 αντιφασίστριες-στες αγωνιστές οι οποίες-οι χτυπιούνται σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως κεφάλι, χέρια,πόδια, ενώ χρησιμοποιούνται και όπλα taser(ηλεκτροσόκ).

Οδηγούμαστε στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ έξω από το τμήμα προστασίας πολιτεύματος του κράτους όπου η νύχτα συνοδεύεται από χτυπήματα, απειλές, τραβήγματα μαλλιών, καψίματα, τράβηγμα φωτογραφιών για προσωπικά άλμπουμ των ομάδων Δ που μας επιτηρούν.

Οι απελές του στύλ ”τώρα που μάθαμε ποιοί είστε θα σας θάψουμε όπως τους παππούδες σας στον εμφύλιο” είναι ενδεικτικές του κλίματος τρομοκρατίας που προσπάθησαν να επιβάλλουν οι κρετίνοι πραίτωρες των ομάδων Δ, ενώ δεν επιτρέπεται η επικοινωνία με δικηγόρους ή γιατρούς για 19 ώρες. Την επομένη,μετά τη μεταφορά-σόου για φωτογράφηση οδηγούμαστε τελικά στα δικαστήρια της σχολής ευελπίδων.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί, οι δυνάμεις των ματ επιτίθενται στους συγκεντρωμένους αλληλέγγυουςξυλοκοπώντας άγρια πολλούς από αυτούς, ενώ πρασάγουν 25 και τελικά συλλαμβάνουν 4. Από τη στιγμή της σύλληψής τους οδηγούνται στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ και ακολουθεί παρόμοιο κλίμα εκφοβισμού με εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους, σε μία πρωτοφανή εκδικητική απόφαση, παρατείνεται η κράτησή τους για τρείς ακόμη μέρες, ενώ των 15 μέχρι την Πέμπτη.

Οδηγούμαστε στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ στον 7ο όροφο σε υπερφοτωμένη πτέρυγα (προορισμένη για 30 άτομα, ενώ αυτή τη στιγμή ”ζούνε” 80 σε απίστευτα άθλιες συνθήκες) για να μας ”τη σπάσουνε” όταν εκεί συναντάμε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα αλληλεγγύης απο ανθρώπους που βρίσκονται εκεί ”ξεχασμένοι” έως και τρείς μήνες.

Μέσα στην περίοδο της ”οικονομικής κρίσης” όπου ολοένα και περισσότεροι οδηγούνται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, ο κοινωνικός καννιβαλισμός επιβραβεύεται σαν αρετή, ο φασισμός σηκώνει κεφάλι στους τόπους και στις γειτονιές μας, η κρατική επίθεση εντείνεται σε όλα τα επίπεδα, οι επιλογές που προωθούν την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την άμεση δράση είναι αυτές που μπορούν να σταθούν όχι μόνο ανάχωμα στον φόβο που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, αλλά ως προοπτική μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης.

ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ

ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ 30/9 ΚΑΙ 1/10

(Κάποιοι από αυτούς περήφανοι απόγονοι αναρχοκομμουνιστών συμμοριτών.)

Κείμενο κρατουμένων στη ΓΑΔΑ

Όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον , τότε  είμαστε ήδη νεκροί»

 Δεν είμαι ανθρωπιστής και  επομένως δε θα μιλήσω  σαν ανθρωπιστής. Τοποθετώ τον εαυτό μου από τη μεριά των αναρχικών της πράξης. Στη μάχη για μια ελεύθερη ζωή δίχως αρχηγούς και υποτακτικούς , συχνά το τίμημα είναι η φυλακή. Αυτό το τίμημα μου έχει επιβληθεί εδώ και ένα χρόνο, καθώς βρίσκομαι φυλακισμένος- ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ του κράτους. Αιχμάλωτος αλλά όχι ηττημένος, καθώς για μένα,  ως αναρχικό αντάρτη πόλης, η φυλακή είναι μια προσωρινή στάση αναμονής , αλλά ποτέ ο τερματικός σταθμός. Σε αυτόν τον ένα χρόνο δεν επέτρεψα στη φυλακή ούτε να με εξημερώσει, ούτε να με «σωφρονίσει» ,καθυποτάσσοντας το σώμα  και τη μνήμη μου μέσα από τη νεκρή επανάληψη του χρόνου-δεσμοφύλακα.

Από την πρώτη στιγμή όμως, ξεκίνησε εναντίον όλων των συντρόφων που συμμετέχουμε στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς ένας αδιάκοπος ψυχολογικός πόλεμος κι ένα ειδικό  καθεστώς κράτησης.

Προσωπικά οδηγήθηκα στις φυλακές Γρεβενών, «τοποθετήθηκα» αρχικά  σε πτέρυγα προστασίας  ( στην οποία αρνήθηκα  να παραμείνω και μεταφέρθηκα), ενώ έχω μεταχθεί πάνω από 20 φορές με έκτακτες μεταγωγές (αλεξίσφαιρη κλούβα, ΕΚΑΜ, αντιτρομοκρατική, ειδικό σώμα μεταγωγών) κατά τη διάρκεια των οποίων έχω μείνει στο πειθαρχείο των φυλακών Διαβατών και στο μεταγωγών Θεσσαλονίκης με εικοσαμελή ομάδα αστυνομικών για «προσωπική» φύλαξη.

Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από τον αντίπαλο. Από τη στιγμή που κηρύξαμε  πόλεμο ενάντια στο κράτος και την κοινωνία του, γνωρίζαμε το κόστος των πράξεων μας και παραμένουμε αμετανόητοι στις επιλογές μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα παραμείνουμε με σταυρωμένα τα  χέρια. Χρωστάμε στον εαυτό μας άλλη μια μάχη… μέχρι την επόμενη.

Αρνούμαι λοιπόν να βάλω τη ζωή σε παρένθεση. Εδώ μέσα στη φυλακή, στη χώρα των σκιών παραμένω στα μαχαίρια με το υπάρχον, τις στολές και τους υπακτικούς του. Σ’ αυτή τη μάχη αν δεν ρισκάρεις τη ζωή σου, τότε δεν είσαι ικανός να τη ζήσεις με πάθος.Στη σημερινή μαζική κοινωνία του κράτους ούτε ρίσκο υπάρχει, ούτε πάθος. Υπάρχει μόνο φόβος και ρουτίνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φοβισμένοι και μόνοι. Αλλά ζωντανοί ποτέ.

Όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, τότε είμαστε ήδη νεκροί. Γι’ αυτό σήμερα Κυριακή 8 Απριλίου ξεκινάω απεργία πείνας ως έμπρακτη αλληλεγγύη στους συντρόφους Παναγιώτη Αργυρού και Γεράσιμο Τσάκαλο που πραγματοποιούν απεργία πείνας απαιτώντας την μεταγωγή τους στις φυλακές Κορυδαλλού και την οριστική διακοπή των εκδικητικών μεταγωγών. Παραμένοντας συνεπείς στα λόγια και στις επιλογές μας ως Συνωμοσία, αυτή η κίνηση είναι παράλληλα μία πρώτη  χειρονομία προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας πολιτικής κολεκτίβας συμβίωσης στις φυλακές.

Τώρα λοιπόν που έρχονται οι γιορτές, τώρα που ο καθένας κάνει τα ψώνια του ή ξεγελάει τη φτώχεια του, στους στολισμένους δρόμους και στις βιτρίνες, εμείς «προσφέρουμε» την απεργία πείνας στο γιορτινό σας τραπέζι. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας η απεργία πείνας αποτελεί έσχατο μέσο αγώνα .Είναι μια μάχη με το θάνατο σε αργή κίνηση. Είναι η θέληση για ζωή ενάντια στην παραίτηση και την υποταγή. Είναι όμως και κάτι άλλο. Είναι ο καθρέφτης των ενοχών της κοινωνίας. Είναι ο καθρέφτης που φανερώνει τις σιωπές της. Είναι ο καθρέφτης της αδιαφορίας, ο καθρέφτης των κενών αξιών, ο καθρέφτης της παραίτησης, ο καθρέφτης του φόβου, ο καθρέφτης του μοναχικού πλήθους… Πίσω από τον καθρέφτη υπάρχει ΖΩΗ. Αρκεί να σπάσουμε τον καθρέφτη.

Υ.Γ. Την ίδια περίοδο πραγματοποιείται απεργία πείνας για την απελευθέρωση της αναρχικής Στέλλας Αντωνίου και την παύση των διώξεων για τις 250 εμπρηστικές και εκρηκτικές επιθέσεις που έχει αναλάβει η Σ.Π.Φ., εναντίον ατόμων που δεν έχουν καμία σχέση με τη Συνωμοσία.

Η στήριξή μου στα παραπάνω αιτήματα είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΣ F.A.I./I.R.F.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

                                                                   Τσάκαλος Χρήστος

  Μέλος του πυρήνα φυλακισμένων της Σ.Π.Φ./ F.A.I.

Το σημερινό καθεστώς έκτακτης ανάγκης με σταθερά βήματα καθημερινά σφίγγει όλο και περισσότερο τη μέγγενη σε τμήματα του πληθυσμού που είναι ευπαθή αλλά και σε αυτά που αντιστέκονται.

Πετάει ψίχουλα σε σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους, προσφέρει ασπιρίνες πεντάμηνης διάρκειας σε ανέργους, προσφέρει αφειδώς εργοδοτική τρομοκρατία και απολύσεις, ρίχνει ξύλο και δακρυγόνα σε όσους διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν, μοιράζει απλόχερα ποινές κάθειρξης σε όσους επιλέγουν το δύσκολο δρόμο της αντίστασης, ετοιμάζει σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ξένους. Μαζί με όλα αυτά ξερνάει καθημερινά μέσα από τους επίσημους αλλά και ανεπίσημους εκπροσώπους του, τα καθεστωτικά μ.μ.ε και ορισμένους δημοσιογράφους-παπαγαλάκια τη ρατσιστική προπαγάνδα του…για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, για όλα φταίνε οι μετανάστες, για όλα φταίνε οι συνταξιούχοι, για όλα φταίνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες…

Απόδειξη ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι απλά μια ψευδαίσθηση και μια αυταπάτη είναι τρία περιστατικά ξεχωριστά μεταξύ τους μεν, που συνδέονται όμως με εμφανή τρόπο δε.

Από τη μια η αυτοκτονία σε δημόσιο χώρο, στην πλατεία Συντάγματος, ενός συμπολίτη μας, συνταξιούχου, ο οποίος με το σημείωμα που άφησε, έδειξε ξεκάθαρα ότι η πράξη του δεν ήταν απλά μια πράξη απελπισίας ή απόγνωσης αλλά μια πράξη με πολιτικό νόημα και μήνυμα. Αργά αλλά σταθερά η Ελλάδα μετατράπηκε από τη χώρα με τα μικρότερα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ευρώπη σε αυτήν με τα μεγαλύτερα. Μετατρέπεται σε χώρα αποθήκη ψυχών, καθώς άνεργοι, ηλικιωμένοι, άτομα με ψυχικές παθήσεις και νόσους, εξαρτημένοι χρήστες, φυλακισμένοι κτλ έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Η κυνική αδιαφορία του κράτους αποτελεί απλά μια ιδιότυπη επιλογή εκκαθάρισης κομματιών του πληθυσμού που δε θεωρούνται παραγωγικά βαδίζοντας πιστά στα χνάρια του ολοκληρωτισμού άλλων εποχών.

Παράλληλα, όσο η κρίση βαθαίνει, σφίγγει ο κλοιός του κράτους απέναντι σε όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται. Οι πολιτικές διώξεις και παρενοχλήσεις αγωνιστών του αντιεξουσιαστικού και όχι μόνο χώρου είναι στην ημερήσια διάταξη.

Η φυλακισμένη αναρχική αγωνίστρια Στέλλα Αντωνίου, ενώ έχει αρνηθεί τις κατηγορίες που της αποδίδονται, είναι προσωρινά κρατούμενη εδώ και 16 μήνες λόγω των συντροφικών και φιλικών της σχέσεων με κάποιους από τους συγκατηγορούμενούς της αλλά κυρίως λόγω των πολιτικών της φρονημάτων.

Ήδη από τη σύλληψή της, αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό και να παρακολουθείται συχνά η εξέλιξή του. Ο εγκλεισμός της στα κρατικά κολαστήρια επιδεινώνει καθημερινά την κατάστασή της. Η παραμονή της στις φυλακές Κορυδαλλού, δεδομένης της κατάστασης της υγείας της συνιστά βασανισμό. Στις 8 Μαρτίου υπέβαλλε την πέμπτη κατά σειρά αίτηση αποφυλάκισης. Κάθε προηγούμενη αίτησή της απορρίφθηκε, αποδεικνύοντας την εκδικητικότητα της αστικής δικαιοσύνης απέναντι σε όσους αμφισβητούν την εξουσία του κράτους. Δε χωρά αμφιβολία πλέον ότι ο στόχος των δικαστών και των εισαγγελέων είναι η φυσική της εξόντωση.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη επιχείρηση φιάσκο στην πόλη της Καβάλας, όπου με πρόφαση ληστεία που έγινε στο νομό Ροδόπης το πρωί της Τρίτης 3/4/2012, το ασφαλητομάνι του Τ.Α. Καβάλας με επικεφαλής τον Ειρηνοδίκη Δοματζόγλου προέβη την ίδια μέρα το πρωί σε κατ’ οίκον έρευνα συντρόφου από την Καβάλα παραβιάζοντας πλήθος δικονομικών διατάξεων. Όπως αναμενόταν ο θησαυρός αποδείχτηκε άνθρακες. H επιχείρηση της αστυνομίας ήταν επιχείρηση εκφοβισμού λόγω της πολιτικής μας ιδεολογίας και όχι για την ανεύρεση κλοπιμαίων μιας και ήξεραν ούτως ή άλλως πού βρίσκονταν οι σύντροφοι εκείνο το πρωί και φυσικά αφού δεν είχαν καμιά σχέση με τη ληστεία ήταν αναμενόμενο να μην βρεθεί κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.

Στο κράτος ασφάλειας που οικοδομούν οι απαντήσεις μας θα είναι συλλογικές και άμεσες

Για να μη συνηθίσουμε στο θάνατο, στη μιζέρια και στην ανέχεια που θέλουν να μας υποβάλουν

Για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας και αυτονομίας

Άμεση απελευθέρωση στη Στέλλα Αντωνίου

Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχουν στήσει τα κόμματα, οι τράπεζες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ

Αναρχικοί-Αντιεξουσιαστές από την Καβάλα